Vrasidas Cub
Member
- Μηνύματα
- 74
- Likes
- 370
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
Οι καλλιέργειες άλλαξαν και οι μηλιές αντικαταστάθηκαν από ελαιώνες … άρα το υψόμετρο, άλλαξε αρκετά προς τα κάτω …
Μεγάλη μου παράληψη που αφορά τη Χαλκιδική … Δεν περίμενα ότι εκεί πέρα θα έβλεπα τόσους φανταστικούς ελαιώνες … Απίστευτη τάξη – περιποιημένοι – οργανωμένοι - κλαδεμένοι τέλεια … Με καρπούς ελιάς για παραγωγή λαδιού διαφορετικούς σε ότι ήξερα μέχρι τώρα, πολύ μεγαλύτερους ….
Η παραλία του Χορευτού σχεδόν άδεια και ο αέρας από το ανοικτό Αιγαίο να λυσσομανά … Μόνη ευκαιρία για ήρεμη βουτιά, στο μικρό προστατευμένο από την προβλήτα λιμανάκι στο τέλος της παραλίας. Αφήνοντας την παραλία για να αρχίσει ο ανήφορος με προορισμό την Τσαγκαράδα, παρατηρώ ότι έχουν αρχίσει εργασίες για κατασκευή κάμπινγκ σε ένα καταπληκτικό μέρος πνιγμένο στα δέντρα και τη σκιά … Με την φαντασία μου είμαι ήδη εκεί … αραχτός σε αιώρα και διαβάζω μια βιβλία και μια ταξιδιωτικές ιστορίες από διάφορα site…
Μέχρι λίγο μετά την Τσαγκαράδα η διαδρομή σου παίρνει τα μυαλά … Θέλεις απλά να οδηγείς και να μην τελειώνει … Να τραβάς κάθε 10 μέτρα φωτογραφίες … να σταματάς σε κάθε στροφή, σε κάθε πηγή, σε κάθε γωνιά με την απίστευτη βαθιά σκιά και δροσιά … Και αυτά τα ΒΑΖΑ με τα ΓΛΥΚΑ … αυτά τα βάζα … !!! Έδειξα όμως χαρακτήρα. Δεν πήρα ούτε ένα. Γιατί εάν έπαιρνα, εκτός από ότι θα το τσάκιζα με την πρώτη μπουκιά ... θα έπαιρνα και δεύτερο … και τρίτο … και άντε μετά με τέτοιο κορμί να ξαναπαρασύρεις τη Σούζη σε πλάνες ηδονικές …
Από Ξορύχτι και έπειτα το τοπίο αλλάζει ξανά. Λιγότερο πράσινο αλλά όχι λιγότερη ομορφιά. Απεριόριστη θέα στο Αιγαίο – απίστευτο στροφιλίκι με πιο φαρδύ δρόμο και καλύτερη ορατότητα στο απέναντι ρεύμα …
Φτάνω στις Μηλιές και περνώ πρώτα από το χωριό μια πάνω κάτω. Η πλατεία δίπλα στην εκκλησία των Παμμέγιστων Ταξιαρχών πανέμορφη – όπως και η εκκλησία – και γεμάτη κόσμο. Στρίβω για τον σιδηροδρομικό ιστορικό σταθμό και ανυπομονώ για στάση στο καφέ που έχω σταμπάρει χρόνια τώρα.
Ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο σε αυτό το μέρος … Θέλεις δεν θέλεις πας πίσω … και αναρωτιέσαι τί πραγματικά έχει συμβεί …
Διπλός Ελληνικός με θέα τον σταθμό … Άντε γειά !! Η ώρα πλησιάζει 18:00 και δεν έχω πολύ χρόνο. Μακάρι να ήταν πρωί ή νωρίς το μεσημέρι … Ακόμα ένας ακόμα κύκλος θα γινόταν οπωσδήποτε ! …
Φεύγω γεμάτος εικόνες και με την ψυχή χαρούμενη … Ποτέ δεν ξέρεις φίλε μου Βρασίδα τι μας φυλάει η τύχη η κακούργα … Πολλές φορές άθελά της κάνει και μαλακίες … και τότε βρίσκεσαι ξανά εδώ … να κλείσεις λογαριασμούς και εκκρεμότητες …
Στρίβω για Νεοχώρι με προορισμό την Μηλίνα. Έχω ακούσει τα καλύτερα για το νότιο μέρος της Μαγνησίας και θέλω να τα δω από κοντά. Όλος ο νομός μια πίστα ηδονής … Το κατέβα εύκολο και γρήγορο. Πριν το παραθαλάσσιο Χόρτο, Στάρλετ πισωκούνα – με μάλλον τοπικό κάγκουρα –κολλάει προκλητικά πίσω μου σε πολύ στριφτερό κατηφορικό κομμάτι. Μετά από λίγο από τον καθρέπτη μου πιάνω την πιτσιρίκα συνοδηγό να χτυπιέται και να φωνάζει … Μα πώς κάνουν έτσι ?? … με πόσα μπορείς να πας σε λίγες στροφούλες ? … έλεος … Μπαίνοντας στο Χόρτο βλέπω ένα πανέμορφο γραφικό παραθαλάσσιο χωριό και σταματώ για λίγο στην άκρη του να το θαυμάσω … Μετά από έρχεται και το Στάρλετ … Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η συνοδηγός με κοίταξε έτσι … Παπί έχω …
Η διαδρομή μέχρι την Μηλίνα μια ζωγραφιά. Γεμάτη μικρούς παραδεισένιους κόλπους με πανέμορφες εικόνες και νερά. Κάπου εκεί τριγύριζε και ο Χείρωνας … Αν αληθεύει ότι ο συγκεκριμένος Κένταυρος ήταν σοφός, κάτι παραπάνω θα ήξερε για να είναι εκεί …
Το κάμπινγκ παραθαλάσσιο, μέσα σε ελαιώνα … χωρίς δείγμα χορταριού. Ευτυχώς έχω μαζί μου το φουσκωτό στρώμα … στο κάτω κάτω πόσο διαρκεί μια νύχτα …
Μια πείνα την έχω, τί να σου κάνει ένα μηλαράκι … Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως έπρεπε να έχω τεντωθεί περισσότερες από μία φορές … Τι διάολο, τόσες ώρες πάνω σε μηχανή πιάνεται κανείς ... Περιποίηση σώματος και βόλτα στο χωριό για αναπλήρωση θερμίδων … Σήμερα έχει λαχανοντολμάδες με μπόλικη σάλτσα και σπιτική τυροκαυτερή … Πώς να μην πιείς δυό μπυρίτσες … Μετά την καθιερωμένη μπυρίτσα, πέφτω πάνω σε μπαράκι με παρκαρισμένες απ’ έξω κλασσικές Guzzi… Μια Ελληνική και δυο Γερμανικές με καλάθι … Να μην μπω μέσα ?
Ένα ζευγάρι Αυστριακών (η σύζυγος μιλούσε Ελληνικά με μικρό λεξιλόγιο αλλά χωρίς λάθη) μου πιάνει την κουβέντα ρωτώντας με εάν το Guzzi απ’ όξω είναι δικό μου … Μάλλον έχω τη φάτσα Γκουζαίου … Με πέρασαν για το Γερμανό ιδιοκτήτη του που είχαν δει το πρωί πάνω στο καλαθάτο. Αυτό ήταν … να τα ούζα, να οι μπύρες, να τα μοχίτο … η ώρα πήγε πολύ κάτω του επιτρεπτού για συνεσταλμένους χαμηλών τόνων οδηγούς κινέζικων πτηνών. Οι Αυστριακοί έφυγαν σχεδόν παραπατώντας και εγώ μια αμαρτία σε ποτήρι την ήπια ακόμη …Η αλήθεια είναι ότι λίγο αλκοόλ βοηθά στον ύπνο, ειδικά όταν για στρώμα έχει καθαρό – πατημένο – με χαλικάκια – κόκκινο χωματάκι …
Κάποια στιγμή αισθάνομαι στον ύπνο μου κάτι να με σκουντά … Ανοίγω μάτια, τίποτα … κοιτώ λίγο καλύτερα, πάλι τίποτα … Βρασίδα λέω, στα υπ’ όψιν και ο γιατρός με ειδικότητα στα μεταμεσονύκτια σκουντήματα … Το πρωί, κάποιοι συζητούσαν για έναν σεισμό έξω από τον Βόλο τα ξημερώματα …
Μεγάλη μου παράληψη που αφορά τη Χαλκιδική … Δεν περίμενα ότι εκεί πέρα θα έβλεπα τόσους φανταστικούς ελαιώνες … Απίστευτη τάξη – περιποιημένοι – οργανωμένοι - κλαδεμένοι τέλεια … Με καρπούς ελιάς για παραγωγή λαδιού διαφορετικούς σε ότι ήξερα μέχρι τώρα, πολύ μεγαλύτερους ….
Η παραλία του Χορευτού σχεδόν άδεια και ο αέρας από το ανοικτό Αιγαίο να λυσσομανά … Μόνη ευκαιρία για ήρεμη βουτιά, στο μικρό προστατευμένο από την προβλήτα λιμανάκι στο τέλος της παραλίας. Αφήνοντας την παραλία για να αρχίσει ο ανήφορος με προορισμό την Τσαγκαράδα, παρατηρώ ότι έχουν αρχίσει εργασίες για κατασκευή κάμπινγκ σε ένα καταπληκτικό μέρος πνιγμένο στα δέντρα και τη σκιά … Με την φαντασία μου είμαι ήδη εκεί … αραχτός σε αιώρα και διαβάζω μια βιβλία και μια ταξιδιωτικές ιστορίες από διάφορα site…
Μέχρι λίγο μετά την Τσαγκαράδα η διαδρομή σου παίρνει τα μυαλά … Θέλεις απλά να οδηγείς και να μην τελειώνει … Να τραβάς κάθε 10 μέτρα φωτογραφίες … να σταματάς σε κάθε στροφή, σε κάθε πηγή, σε κάθε γωνιά με την απίστευτη βαθιά σκιά και δροσιά … Και αυτά τα ΒΑΖΑ με τα ΓΛΥΚΑ … αυτά τα βάζα … !!! Έδειξα όμως χαρακτήρα. Δεν πήρα ούτε ένα. Γιατί εάν έπαιρνα, εκτός από ότι θα το τσάκιζα με την πρώτη μπουκιά ... θα έπαιρνα και δεύτερο … και τρίτο … και άντε μετά με τέτοιο κορμί να ξαναπαρασύρεις τη Σούζη σε πλάνες ηδονικές …
Από Ξορύχτι και έπειτα το τοπίο αλλάζει ξανά. Λιγότερο πράσινο αλλά όχι λιγότερη ομορφιά. Απεριόριστη θέα στο Αιγαίο – απίστευτο στροφιλίκι με πιο φαρδύ δρόμο και καλύτερη ορατότητα στο απέναντι ρεύμα …
Φτάνω στις Μηλιές και περνώ πρώτα από το χωριό μια πάνω κάτω. Η πλατεία δίπλα στην εκκλησία των Παμμέγιστων Ταξιαρχών πανέμορφη – όπως και η εκκλησία – και γεμάτη κόσμο. Στρίβω για τον σιδηροδρομικό ιστορικό σταθμό και ανυπομονώ για στάση στο καφέ που έχω σταμπάρει χρόνια τώρα.
Ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο σε αυτό το μέρος … Θέλεις δεν θέλεις πας πίσω … και αναρωτιέσαι τί πραγματικά έχει συμβεί …
Διπλός Ελληνικός με θέα τον σταθμό … Άντε γειά !! Η ώρα πλησιάζει 18:00 και δεν έχω πολύ χρόνο. Μακάρι να ήταν πρωί ή νωρίς το μεσημέρι … Ακόμα ένας ακόμα κύκλος θα γινόταν οπωσδήποτε ! …
Φεύγω γεμάτος εικόνες και με την ψυχή χαρούμενη … Ποτέ δεν ξέρεις φίλε μου Βρασίδα τι μας φυλάει η τύχη η κακούργα … Πολλές φορές άθελά της κάνει και μαλακίες … και τότε βρίσκεσαι ξανά εδώ … να κλείσεις λογαριασμούς και εκκρεμότητες …
Στρίβω για Νεοχώρι με προορισμό την Μηλίνα. Έχω ακούσει τα καλύτερα για το νότιο μέρος της Μαγνησίας και θέλω να τα δω από κοντά. Όλος ο νομός μια πίστα ηδονής … Το κατέβα εύκολο και γρήγορο. Πριν το παραθαλάσσιο Χόρτο, Στάρλετ πισωκούνα – με μάλλον τοπικό κάγκουρα –κολλάει προκλητικά πίσω μου σε πολύ στριφτερό κατηφορικό κομμάτι. Μετά από λίγο από τον καθρέπτη μου πιάνω την πιτσιρίκα συνοδηγό να χτυπιέται και να φωνάζει … Μα πώς κάνουν έτσι ?? … με πόσα μπορείς να πας σε λίγες στροφούλες ? … έλεος … Μπαίνοντας στο Χόρτο βλέπω ένα πανέμορφο γραφικό παραθαλάσσιο χωριό και σταματώ για λίγο στην άκρη του να το θαυμάσω … Μετά από έρχεται και το Στάρλετ … Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η συνοδηγός με κοίταξε έτσι … Παπί έχω …
Η διαδρομή μέχρι την Μηλίνα μια ζωγραφιά. Γεμάτη μικρούς παραδεισένιους κόλπους με πανέμορφες εικόνες και νερά. Κάπου εκεί τριγύριζε και ο Χείρωνας … Αν αληθεύει ότι ο συγκεκριμένος Κένταυρος ήταν σοφός, κάτι παραπάνω θα ήξερε για να είναι εκεί …
Το κάμπινγκ παραθαλάσσιο, μέσα σε ελαιώνα … χωρίς δείγμα χορταριού. Ευτυχώς έχω μαζί μου το φουσκωτό στρώμα … στο κάτω κάτω πόσο διαρκεί μια νύχτα …
Μια πείνα την έχω, τί να σου κάνει ένα μηλαράκι … Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως έπρεπε να έχω τεντωθεί περισσότερες από μία φορές … Τι διάολο, τόσες ώρες πάνω σε μηχανή πιάνεται κανείς ... Περιποίηση σώματος και βόλτα στο χωριό για αναπλήρωση θερμίδων … Σήμερα έχει λαχανοντολμάδες με μπόλικη σάλτσα και σπιτική τυροκαυτερή … Πώς να μην πιείς δυό μπυρίτσες … Μετά την καθιερωμένη μπυρίτσα, πέφτω πάνω σε μπαράκι με παρκαρισμένες απ’ έξω κλασσικές Guzzi… Μια Ελληνική και δυο Γερμανικές με καλάθι … Να μην μπω μέσα ?
Ένα ζευγάρι Αυστριακών (η σύζυγος μιλούσε Ελληνικά με μικρό λεξιλόγιο αλλά χωρίς λάθη) μου πιάνει την κουβέντα ρωτώντας με εάν το Guzzi απ’ όξω είναι δικό μου … Μάλλον έχω τη φάτσα Γκουζαίου … Με πέρασαν για το Γερμανό ιδιοκτήτη του που είχαν δει το πρωί πάνω στο καλαθάτο. Αυτό ήταν … να τα ούζα, να οι μπύρες, να τα μοχίτο … η ώρα πήγε πολύ κάτω του επιτρεπτού για συνεσταλμένους χαμηλών τόνων οδηγούς κινέζικων πτηνών. Οι Αυστριακοί έφυγαν σχεδόν παραπατώντας και εγώ μια αμαρτία σε ποτήρι την ήπια ακόμη …Η αλήθεια είναι ότι λίγο αλκοόλ βοηθά στον ύπνο, ειδικά όταν για στρώμα έχει καθαρό – πατημένο – με χαλικάκια – κόκκινο χωματάκι …
Κάποια στιγμή αισθάνομαι στον ύπνο μου κάτι να με σκουντά … Ανοίγω μάτια, τίποτα … κοιτώ λίγο καλύτερα, πάλι τίποτα … Βρασίδα λέω, στα υπ’ όψιν και ο γιατρός με ειδικότητα στα μεταμεσονύκτια σκουντήματα … Το πρωί, κάποιοι συζητούσαν για έναν σεισμό έξω από τον Βόλο τα ξημερώματα …