Ιταλία Απ’ τον εξώστη της Βενετίας στα Επτάνησα

[psilos3]

Κεφάλαιο 3 – Ημέρα δεύτερη, από νωρίς


Χορταστικός ο ύπνος, δυνατός ο καφές, αλλά δε μπορώ να πω το ίδιο για το πρωινό του ξενοδοχείου μιας και θα ‘θελα περισσότερο. Άφησα το δωμάτιο στις 10 και στρώθηκα σ’ ένα τραπεζάκι δίπλα στη reception έχοντας δημιουργήσει αναστάτωση ανοίγοντας laptop και τηλέφωνα, μη και περάσει μια άδεια χωρίς να δουλέψω λίγο, κάτι θα πάθω.

Ευτυχώς στις 11 και κάτι ήμουν και πάλι πάνω σε μια γεφυρούλα χαζεύοντας το κανάλι προκειμένου να χαλαρώσω, ντυμένος με κοντομάνικο μιας και ο φανταστικός καιρός που επικρατούσε δεν ήταν για παραπάνω:

Είχα αρχικά σχεδιάσει να κινηθώ κεντρικά, στην περιοχή του San Polo, αν και η εμπειρία μου από την ούτε μια μέρα στην πόλη μου έλεγε ότι θα περισσέψει χρόνος για όλα:

Αυτό που μ’ ενδιέφερε ίσως περισσότερο απ’ το να τσεκάρω τα σημεία της λίστας μου, ήταν να χαθώ για λίγο αμέριμνος μέσα σε στενάκια, κανάλια και πλατείες, βολτάροντας & φωτογραφίζοντας:

Η πρώτη στάση λοιπόν της ημέρας (μαζί με εσπρεσάκι) έγινε στην Basilica S.Maria Gloriosa dei Frari,

Εξερευνώντας παράλληλα τη πλατεία και τους χώρους του πανεπιστημίου Iuav di Venezia – Badoer:

Η επόμενη στάση, όχι πολύ μακριά, έγινε στην καταπληκτική εκκλησία του 15ου αιώνα San Giovanni Evangelista, φημισμένη για τη μαρμάρινη είσοδο της:

Ο ελάχιστος κόσμος που κυκλοφορούσε σ’ αυτό το σημείο της πόλης μου έδινε τη δυνατότητα να έχω πλήρη ευελιξία και να κινούμαι ακόμα πιο γρήγορα σε όλα.

Μέσα από λαβύρινθους (απορώντας πως βγάζουν άκρη), μικρά και μεγαλύτερα στενάκια, έφτανα σε φανταστικά σημεία για φωτογράφηση, από δρόμους που ουσιαστικά κατέληγαν σε κανάλια:

Κατέβηκα στοχευμένα προς την πλατεία της περιοχής «Campo San Polo», με αρκετό κόσμο να ‘χει γεμίσει ήδη τα καταστήματα εστίασης προκειμένου να γευματίσει ή να πιεί τον καφέ του:

Ήταν μια υπέροχη βόλτα που δεν ήθελα να τελειώσει, βλέποντας μια ειδυλλιακά ηλιόλουστη πόλη. Όσο κατέβαινα ο κόσμος άρχισε να πυκνώνει, μέχρι που κατάλαβα το γιατί όταν βρέθηκα και πάλι μπροστά στο μεγάλο κανάλι:

Με πολύ μεγάλη δυσκολία βρήκα μια ακρούλα στο πλήρως κατειλημμένο από γονδολιέρηδες και καταστήματα εστίασης πεζοδρόμιο, προκειμένου να φωτογραφήσω τη γέφυρα Rialto, την τρίτη και τελευταία γέφυρα του μεγάλου καναλιού, απείρως πιο όμορφη και ξακουστή βέβαια από τις άλλες δύο:

Ορίστε και μια ινσταγκραμική, με το μαγνητάκι που χα αγοράσει νωρίτερα:

Έφτασα στη βάση της γέφυρας και ξεκίνησα ν’ ανεβαίνω τα σκαλιά, βλέποντας τους ινφλουένσερ επί τω έργω:

Με μεγάλη δυσκολία και αναμονή βρήκα ένα σημείο προκειμένου να φωτογραφίσω πάνω από τη γέφυρα προς τη μία και την άλλη κατεύθυνση:

Ήταν βλέπετε πολύς ο κόσμος, περισσότερος ίσως από κάθε άλλο σημείο που είχα συναντήσει έως εκείνη την ώρα στην πόλη, γεγονός που αντιλήφθηκα πλήρως όταν άρχισα να κατεβαίνω.

Πήγα και από την άλλη γωνία, περιμένοντας μερικά λεπτά στην ουρά, για μια πιο καθαρή φωτογράφιση δίχως παρεμβολές:

Μεσημεράκι πλέον κατηφόρισα τον πεζόδρομο S. Bortolomio, διαπιστώνοντας ότι έχω διψάσει και έπρεπε επειγόντως να κάνω ένα διάλειμμα

Ευτυχώς βρισκόμουν -ίσως όχι τυχαία- στην κατάλληλη περιοχή, μπαίνοντας δεξιά στο στενάκι όπου φιλοξενείται η Pub «Devils Forest» που εκτός από πολύ ωραίο όνομα και παγωμένα βαρέλια, είχε και καταπληκτική διακόσμηση:

Ε να μη την κάνω τη στάση;

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[paefstra]

Μια απορια εχω: πως χωρεσαν ρουχα και παπουτσια για γαμο σε χειραποσκευη.

 

[Knik]

Επιτέλους ξεκίνησε η ιστορία!κάθε μέρα κοίταζα και περίμενα τη συγγραφή της... Αναμένουμε!!!!

 

[Iris_90]

Γιάννη στο χω πει πως έχεις φοβερό ταξιδιωτικό γούστο , μας έκανες την έκπληξη με τη πολυαγαπημένη μου Βενετία και την αρχοντική Κέρκυρα , καθήλωσε μας για άλλη μια φορά , πάμε !!!

 

[apos]

Αγαπημένοι Στέρεο Νοβα

 

[psilos3]

Μια απορια εχω: πως χωρεσαν ρουχα και παπουτσια για γαμο σε χειραποσκευη.

Θα σου απαντηθεί η απορία στο κεφάλαιο που ακολουθεί. Υπάρχει οργάνωση!

Επιτέλους ξεκίνησε η ιστορία!κάθε μέρα κοίταζα και περίμενα τη συγγραφή της... Αναμένουμε!!!!

Με κολακεύεις, σ' ευχαριστώ. Να δω αν θα μου βγει, αμφιταλλαντευόμουν λίγο μιας κι έχουν γραφτεί πολλά για τη Βενετία.

Γιάννη στο χω πει πως έχεις φοβερό ταξιδιωτικό γούστο , μας έκανες την έκπληξη με τη πολυαγαπημένη μου Βενετία και την αρχοντική Κέρκυρα , καθήλωσε μας για άλλη μια φορά , πάμε !!!

Σ' ευχαριστώ, ήταν πράγματι ένας καταπληκτικός συνδυασμός.

Αγαπημένοι Στέρεο Νοβα

Γκρουπάρα δε το συζητώ, που την εκτίμησα σε μεγάλη ηλικία δυστυχώς. Συγκεκριμένα τα πρώτα τους άλμπουμ είναι αξεπέραστα.

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



Ξεκινώντας κλασσικά από τα αεροπορικά εισιτήρια μιας και είχα οριστικοποιήσει το πρόγραμμα, έκλεισα με κόστος 19€ την πτήση Θεσσαλονίκη – Τρεβίζο και με άλλα 19€ τη Μπέργκαμο – Κέρκυρα. Να ναι καλά (το λέω και το ξαναλέω) η Ryan της καρδιάς μας που μας πηγαινοφέρνει σε τέτοιους ονειρεμένους προορισμούς σχεδόν με ψίχουλα. Γύρω στον Ιούλη, εκμεταλλευόμενος μια προσφορά για τις εσωτερικές της Aegean, έκλεισα με κόστος 64€ και το δρομολόγιο Κέρκυρα – Θεσσαλονίκη, αναγκαστικά μέσω Αθηνών.

Στις διαμονές τώρα, με ζόρισε πολύ όπως είναι λογικό το σκέλος της Βενετίας. Αρκετοί είναι αυτοί που επιλέγουν το γειτονικό Mestre και πηγαινοέρχονται, χάνοντας όμως έτσι πολλά από τη βραδινή μαγεία της πόλης. Ίσως αν έμενα μέρες να το σκεφτόμουν κι εγώ, όμως για μία διανυκτέρευση δεν υπήρχε λόγος, έτσι μετά από αλλεπάλληλες κρατήσεις και ακυρώσεις κατέληξα στο Hotel Dalla Mora, σε εξαιρετική τοποθεσία που βολεύει τις μετακινήσεις, πλην όμως τσουχτερή τιμή 70€ για μονόκλινο ευτυχώς με το πρωινό να συμπεριλαμβάνεται.



Πολύ πιο εύκολη ήταν η διανυκτέρευση στο Μπέργκαμο, μιας και τα λημέρια είναι πλέον γνωστά για ένα από τα πιο βολικά αεροδρόμια της Ευρώπης, κάνοντας κράτηση στο ίδιο κατάλυμα που είχα μείνει λίγους μήνες πριν κατά την εκδρομή μου στη Μπρέσια. Orio Al Serio λοιπόν και διαμονή στο B&B OrioBGY στην τιμή των 45€ με φτωχό πρωινό.



Όσο για την Κέρκυρα; Δεν ήθελα να διαλέξω κάποιο ξενοδοχείο, αλλά ένα κατάλυμα τύπου διαμέρισμα σε απόσταση βολής από την παλιά πόλη, το αεροδρόμιο και την εκκλησία του γάμου, κάτι που βρήκα στο Corfu town center apartment με τιμή λίγο πάνω από τα 80€ για 2 βράδια.



Αυτό βέβαια είναι και το κακό με τις διαμονές (όταν δεν υπάρχει η λύση του hostel) στα solo ταξίδια, όλα είναι διά του ενός, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το μπάτζετ όπως βλέπετε.

Τι έλειπε; Μα το ενδιάμεσο των πόλεων. Αρχικά ένα εισιτήριο από το αεροδρόμιο του Τρεβίζο έως τη Piazzale Roma της Βενετίας κόστους 12€ το οποίο έκλεισα ιντερνετικά από την atvo, αλλά κι αυτό της μετακίνησης προς το Μπέργκαμο για την επιστροφή μου στην Ελλάδα, κόστους 17€ με την αγαπημένη Flixbus από το δρομολόγιο της οποίας όμως για πρώτη φορά δεν έμεινα ευχαριστημένος.

Εφόσον είχα τελειώσει με τις κρατήσεις και τις πληρωμές ξεκίνησα τα διαδικαστικά. Λίγες μέρες πριν την πτήση έδωσα σε φίλους που θα έφταναν στην Κέρκυρα ρούχα, κοστούμια και τα σχετικά, ώστε να μη τα κουβαλάω πέρα – δώθε χωρίς λόγο, τσέκαρα τις μετακινήσεις στο Μπέργκαμο για να κάνω κι εκεί καμιά βόλτα και εν τέλει αφιερώθηκα στο συμπλήρωμα του ηλεκτρονικού μου χάρτη όπως πάντα, χωρίς όμως να δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα πέρα από τα σημαντικότερα σημεία της πόλης της Βενετίας. Ήξερα ότι δεν είχα πολύ διαθέσιμο χρόνο για να δω όσα ήθελα, ήξερα ότι δε προλαβαίνω να μπω σε μουσεία και να επισκεφτώ εκτενώς τα αξιοθέατα της, οπότε υπήρξα συντηρητικός στον καταρτισμό του προγράμματος:

Αυτό βέβαια που δεν ήξερα ή καλύτερα δε μπορούσα να φανταστώ, είναι πόσο εύκολη και βολική θα ήταν η πόλη της Βενετίας, κάτι που διαπίστωσα από τις πρώτες μου κιόλας στιγμές εκεί…

 

[el de abajo]

Γκρουπάρα δε το συζητώ, που την εκτίμησα σε μεγάλη ηλικία δυστυχώς. Συγκεκριμένα τα πρώτα τους άλμπουμ είναι αξεπέραστα.

off topic: προφανώς και τα τρία πρώτα είναι καταπληκτικά.... αλλά και το Τέλσον είναι εξαιρετικό...ακόμα ανατριχιάζω στο 'Σώμα'

 

[Smaragda53]

περιμένω! περιμένω!

 

[psilos3]

off topic: προφανώς και τα τρία πρώτα είναι καταπληκτικά.... αλλά και το Τέλσον είναι εξαιρετικό...ακόμα ανατριχιάζω στο 'Σώμα'

Το δέχομαι, ωστόσο είναι λίγο πιο ηλεκτρονικό για τα δεδομένα μου, δεν με κέρδισε όσο τα δύο πρώτα.

περιμένω! περιμένω!

Θα μαι σύντομος, ελπίζω να μη με πιάσει πάλι η φλυαρία μου...

 

[Smaragda53]

Θα μαι σύντομος, ελπίζω να μη με πιάσει πάλι η φλυαρία μου...

Να είσαι φλύαρος! Αυτό θέλουμε κι εμείς!

 

[psilos3]

Κεφάλαιο 1 – Αγ. Δημητρίου και ξεκινάμε



Πιστός στο δόγμα ότι «αργία χωρίς πτήση δεν είναι αργία» φορτώθηκα στο αεροπλανάκι της Ryan γύρω στις 12:30, πτήση που είχε ανακοινωθεί από τη προηγούμενη η καθυστέρηση της, γεγονός που μ’ είχε ξενερώσει ελαφρώς. Φανταστείτε μέχρι και κουπόνι εξαργύρωσης στα καφέ του αεροδρομίου έδωσε η Ιρλανδική εταιρεία το ίδιο πρωί, ανήκουστα πράγματα!



Η πτήση τσούλησε εύκολα, η αποβίβαση ακόμα πιο εύκολα και για πότε βρέθηκα από τη σάλα του μικρού αεροδρομίου του Τρεβίζο στο λεωφορείο που περίμενε λίγα μέτρα έξω πιάνοντας την τελευταία διαθέσιμη θέση ούτε που κατάλαβα. Τα καλά του να έχεις εκ των προτέρων βλέπετε εισιτήριο, όχι ότι μου το ζήτησε κανείς παρ’ όλα αυτά…



Μισή ώρα αργότερα, μετά και την προβλεπόμενη στάση στο Mestre, το λεωφορείο περνούσε πάνω από τη περίφημη γέφυρα που ενώνει την Ιταλική στεριά με το νησί της Βενετίας, μια περίεργη αν μη τι άλλο εικόνα:

Το τέρμα/αφετηρία στη Piazzale Roma εξυπηρετεί πολύ τις μετακινήσεις στην πόλη. Αφού έκατσα να πιώ λίγο νεράκι και να προσανατολιστώ, άνοιξα τους χάρτες και κίνησα για το ξενοδοχείο μου που ήταν σχετικά δίπλα. Έως εκείνη τη στιγμή δε μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι εστί Βενετία και πως είναι δομημένη, κάτι που θα άλλαζε σχεδόν αμέσως, με το που ξεκίνησα να περνάω τις πρώτες κιόλας γέφυρες πάνω από τα κανάλια:

Μπήκα στον όμορφο πεζόδρομο της San Pantalon και έστριψα δεξιά για το ξενοδοχείο, σ’ ένα δρομάκι που τερμάτιζε σε …κανάλι, ευχόμενος να μη κάνω κάποιο λάθος το βράδυ:

Παρέλαβα το περίεργο δωμάτιο μου που αν ήταν μεν ποιοτικό & πεντακάθαρο μου έκανε εντύπωση η δόμηση του, που μύριζε Ελληνική λαμογιά και πασοκιά δεκαετίας 90. Αρχικά πρώτη φορά έβλεπα νεροχύτη εκτός (!) μπάνιου. Δεύτερον απόρησα πραγματικά πως θα χωρέσω όταν είδα το κρεββάτι, ενθυμούμενος την ελληνική ταινία «γάμος αλλά Ελληνικά» και το δωμάτιο υπηρεσίας για όσους έχουν υπόψιν τους, θέλοντας να το διακωμωδήσω και να μη χάσω άλλο χρόνο με τις λεπτομέρειες…

Έτσι άδειασα την τσάντα μου, πήρα τη φωτογραφική στο χέρι και βγήκα ξανά στο «δρόμο» με υπέροχη διάθεση και κατεύθυνση νότια, θέλοντας να εξερευνήσω άλλη μια πόλη όσο ήταν ακόμα νωρίς, σχεδόν τρεις το μεσημέρι. Η πρώτη μου επαφή με μεγαλύτερα κανάλια ήταν γεγονός, βλέποντας και κάποια ιδιαίτερα γκράφιτι, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο εφοδιάζονται τα μπαρ σ’ αυτό το μέρος:

Η Campo Santa Margherita ήταν η πρώτη πλατεία που βρέθηκε μπροστά μου, με τα πολλά καταστήματα εστίασης και τις όμορφες εικόνες της να μου κινούν τη περιέργεια, προτίμησα όμως να μείνω πιστός στο μικρό μου πλάνο:

Συνέχισα έτσι κατεβαίνοντας περισσότερο, περνώντας μικρά και μεγαλύτερα κανάλια αλλά και αυτό της Chiesa di San Barnaba με το όμορφο πλωτό μανάβικο:

Λίγα μέτρα μετά θα έφτανα και σε μια έξοδο προς το Grand Canal και μια πλατφόρμα αστικών συγκοινωνιών, στην οποία στάθηκα για λίγες μόνο στιγμές:

Προχωρώντας ανάμεσα σε μια γειτονιά με όμορφα μαγαζάκια τοπικών προϊόντων, βρώσιμων και μη, όπως αυτό με τις χειροποίητες μάσκες για το ξακουστό καρναβάλι της πόλης:

Το πήγαινα αρκετά γρήγορα τολμώ να πω, μη προλαβαίνοντας να αφομοιώσω τις πολλαπλές εικόνες που δεχόμουν, κάτι που με ανάγκασαν οι συνθήκες να κάνω περνώντας πάνω από τη γέφυρα Academia, τη μία από τις τρεις που περνούν πάνω από το μεγάλο κανάλι. Μα τι ομορφιά ήταν αυτή!

Την πέρασα ανυπόμονος κάνοντας μια γύρα στα στενάκια προκειμένου να φτάσω ως την άλλη μεριά και το Grassi Palace που είχα στις σημειώσεις μου, πριν επιστρέψω και πάλι σ’ αυτήν:

Κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι είχα ιδρώσει με το μακρυμάνικο μιας και ο καλός καιρός αν και τέλη Οκτώβρη κρατούσε ακλόνητος. Βιαζόμουν, ίσως χωρίς λόγο μιας και όλα έδειχναν να είναι τόσο βατά. Βρισκόμουν σε μια από τις πιο ιστορικές (και τουριστικές) πόλεις της Ευρώπης, πολύ-γραφόμενη και χιλιοτραγουδισμένη και για αρκετή ώρα έτρεχα πέρα – δώθε σα τον τρελό και δεν είχα βρέξει ακόμα τα χείλη μου. Ανεπίτρεπτο!
Προς τι τόση βιασύνη;

Έχοντας αναλάβει πλέον δυνάμεις συνέχισα το δρόμο μου ακολουθώντας τη νοητή ευθεία της γέφυρας προς το νότο, περνώντας από την όμορφη πλατεία Campo di Sant Agnese, προτού καταλήξω και πάλι στη θάλασσα, χαζεύοντας τον τρόπο μετακίνησης των Βενετσιάνων:

Το νησί της Giudecca βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής, με τα πλωτά μέσα να είναι ο μόνος τρόπος επίσκεψης, που δεν είχα σκοπό βέβαια να πραγματοποιήσω:

Αντ’ αυτού κινήθηκα παράλληλα ανάμεσα από κανάλια, έχοντας απαρνηθεί και μια δελεαστική βιτρίνα πιτσαρίας που με σκάλωσε προς στιγμήν:

Κυριότερα όμως απαρνήθηκα το πολύ ωραίο aperitivo bar με τα λαχταριστά Campari του που μου έκλειναν το μάτι, μιας και δε βρήκα ούτε σκαμνί διαθέσιμο, κάτι που πολύ θα το ήθελα:

Κάθε βήμα, κάθε στενάκι ήταν και μια καινούρια, μοναδική εικόνα:

Πιστός στο πρόγραμμα μου έφτασα πολύ σύντομα στην Basilica di Santa Maria della Salute η οποία βρίσκεται ακριβώς στη μύτη, στην άκρη θα έλεγε κανείς του νησιού που βρισκόμουν και ήταν σε αρκετά σημεία περικυκλωμένη λόγω έργων:

(Ένα βιντεάκι από το πέρασμα του μεγάλου καναλιού όπου βρισκόμουν):

Η «δυσκολία» της Βενετίας -αν μπορεί να μιλήσει κάποιος μ’ αυτόν τον όρο- είναι το γεγονός ύπαρξης μόνο τριών γεφυρών πάνω από το μεγάλο κανάλι, κάτι που σε κάνει να πηγαινοέρχεσαι συνέχεια από ίδια σημεία, παράλληλα όμως σε βοηθάει γιατί έχεις περιοχές αναφοράς. Πέρασμα λοιπόν για άλλη μια φορά από την Academia:

Με τη στάση στην υπέροχη πλατεία Campo Santo Stefano να είναι επιβεβλημένη για φωτογραφικούς λόγους. Ακόμα ένα σημείο της λίστας στο χάρτη, που προφανώς δε χρειάζεται να αναπτύξω περισσότερο για την ομορφιά του:

Η διαδήλωση αλληλεγγύης σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα στο Ιράν που πέτυχα στο αμέσως επόμενο στενό με έκανε να σταθώ για λίγο, όλα όμως ήταν στα Ιταλικά και δε μπορούσα να παρακολουθήσω, παρόλο που με προσέγγισαν σχεδόν αμέσως:

Όλα αυτά συνέβαιναν λίγο πριν φτάσω στο επόμενο αξιοθέατο της λίστας μου, τη Chiesa di Santa Maria del Giglio με την εξαιρετική μαρμάρινη πρόσοψη της:

Από κει ξεκινούσε και το αμιγώς τουριστικό κομμάτι της πόλης, με τα σημεία παραλαβής μιας γόνδολας να είναι αρκετά συχνά διαθέσιμα στα ενδιάμεσα κανάλια. Αρκέστηκα φυσικά στη φωτογραφία και μόνο:

Αλλά και σε ένα θαυματουργό την ώρα εκείνη Panini από τη βιτρίνα που βρέθηκε μπροστά μου.

Το χρειαζόμουν, είχα συνέχεια…