Βενεζουέλα Βενεζουέλα..έρωτας παντού..!

[giwrgos]

τριτη και...φαρμακερη δε λενε..??ε,τριτη μερα στο καρακας και αν δεν φευγαμε σημερα δεν θα φευγαμε ποτε.....ηδη μας ειχε παει πισω η απωλεια του διαβατηριου,οποτε αυτο που ελπιζαμε ηταν τουλαχιστον να μην καθυστερησουμε με τιποτα γραφειοκρατικες δυσκολιες στην πρεσβεια..:roll:..η πρεσβεια μας βρισκεται στην περιοχη "αλτα φλοριντα"(αχρειαστη να ειναι βεβαια..)σε μια οχι και τοσο ασφαλη περιοχη της πολης,και η θεα του νεοκλασσικου κτιριου με την σημαιαρα να ανεμιζει,με εκανε να αισθανθω μεγαλη ανακουφιση..τα παιδια που δουλευουν εκει,μας εξυπηρετησαν με τον καλυτερο τροπο,σε μια ωριτσα ειχαμε το χαρτι στα χερια μας που δηλωνε την απωλεια του διαβατηριου και ετσι ειχαμε την δυνατοτητα να συνεχισουμε το ταξιδι μας απο εκει που το αφησαμε.....στην κουβεντα που ειχαμε με τους ελληνες εκει,μας ειπαν οτι η κατασταση στη βενεζουελα δεν ειναι και η καλυτερη συνατη αυτη την εποχη,απο αποψη οικονομικης λογω τσαβες,και αμεσως ηρθε στο μυαλο μου αυτο που ειχε γραψει καποια στιγμη ο yorgos,οτι δηλαδη ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ σε μια οποιαδηποτε κουβεντα θα σχολιασουν την πολιτικη κατασταση εκει,και οπως αποδειχθηκε και στη συνεχεια ειχε απολυτο δικιο.....στην κυριολεξια και διχως ιχνος υπερβολης,μολις επιανες την κουβεντα με καποιον βενεζουελανο,και στην πρωτη ερωτηση αν ειναι καλα τα πραγματα τωρα,η απαντηση θα ηταν ''οχι..ο τσαβες μας εχει καταστρεψει ολους..παμε απο το κακο στο χειροτερο.."'..αν ηταν απο τους ''εχοντες'',και αντιστροφως,αν ηταν απο τους μη ''εχοντες''η απαντηση θα ηταν ''οτι ειναι ο μονος που εδωσε στο λαο και στους φτωχους ενα κομματι ψωμι...''..ο τσαβες εχει αλλαξει εδω και 2-3 χρονια το νομισμα,εχει βαλει μια δικια του πινελια στη σημαια και μαλιστα θελει να αλλαξει και το ονομα της χωρας μετατρεποντας το σε ''μπολιβαριανα'',αν το θυμαμαι σωστα....αν μην τι αλλο μεγαλες αλλαγες..χεχε..ο καθενας βγαζει τα συμπερασματα του....με την ωρα ν περναει και με το κουβεντολοι να μην σταματαει στην πρεσβεια,φευγοντας δεχθηκαμε και μια προσκληση απο τα παιδια που ηταν εκει,οτι αν θελαμε και ημασταν στο καρακας κι οχι στην ενδοχωρα,τον δεκαπενταυγουστο να πηγαιναμε σε μια γιορτη που κανει η μικρη ελληνικη κοινοτητα του καρακας,εκεινη τη μερα..απαντησα πως αν τυχει και ημασταν εκει γιατι οχι..???θα ηταν μια καλη εμπειρια,αλλα μεσα μου ηξερα οτι ''καιγομουνα''να φυγω απο την πολη και να γνωρισω την μαγικη υπαιθρο της βενεζουελας..ασε που,που να ξερω εγω που θα ημασταν σε δυο βδομαδες..εδω δε ξεραμε τι μας ξημερωνε την επομενη μερα...
καθως ειχε ηδη μεσημεριασει και η συνιθισμενη ψιχαλα,αυτη η σπαστικη που ισα ισα σε προετοιμαζει για μπορα αλλα πολυ γρηγορα αποδυκνειεται..''τζουφια'',ειχε κανει την εμφανιση της,ο σκεπτικισμος μας χτυπουσε κοκκινο καθως ειχαμε πια στα χερια μας το πολυποθητο χαρτι,με το οποιο ομως μας ενημερωσανε απο την πρεσβεια πως απαγορευεται να μπεις σε αλλη χωρα,παρα μονο να επιστρεψεις στην πατριδα σου,και ετσι η εισοδος στην κολομβια γινοτανε πια ολο και πιο μακρινο ονειρο......δεν θα ξεχασω το τηλεφωνημα στην liliana,την κολομβιανη κυρια,που μας περιμενε πως και πως σπιτι της στο καλι,οταν την ενημερωσα οτι δυστυχως δεν θα μπορεσουμε να μπουμε στην πατριδα της....μαλιστα,φευγοντας απο την θεσσαλονικη ειχα μαζι μου σαν δωρα,δυο μπουκαλαρες τσιπουρο,που ηδη ειχαν βαρυνει την πλατη μου εκνευριστικα.....ναι..ναι..αυτην ακριβως την σκεψη εκανα κι εγω..αυτη ντε,που κανετε οι περισσοτεροι που διαβαζετε τωρα την ιστορια..''δυο μπουκαλια τσιπουρο..???...χωρις αποδεκτη..??ω,ρε μπερεκετια..!!"....οποτε εν κατακλειδι..''δεν παμε κολομβια".."εχουμε δυο μπουκαλια τσιπουρο καβαντσα"..''και δυο εισητηρια για το σαν κριστομπαλ''.....για καθηστε ομως ρε παιδια..???τι να παμε να κανουμε στο σαν κριστομπαλ,αφου δεν μπορουμε να περασουμε απεναντι..????ε..???αυτη η ερωτηση βασανιζε την σκεψη μας καθως περιπλανωμασταν στην περιοχη της αλταμιρα,αναζητωντας καποια ''αρεπερια'' για να σκοτωσουμε την πεινα μας...και ειναι λογικο καθως οι προορισμοι που θελαμε να παμε δεν συμπεριελαμβαναν αυτην την πολη,οποτε τι μπορουσαμε να κανουμε..???πολυ γρηγορα και στην κυριολεξια περπατωντας,αποφασισαμε να αλλαξουμε τα εισητηρια και να παμε στη μεριδα,αλλα σε περιπτωση που αυτο δεν θα ηταν εφικτο,να παμε τουλαχιστον ως εκει και απο εκει να παμε στην μεριδα ωστε να μην χασουμε και τα εισητηρια,που μην φανταστειτε οτι κοστισαν αρκετα(120 μπλολιβαρες,δηλαδη 12 ευρω..)..ομως καθως ειμασταν σε μια διαβαση περιμενοντας να περασουμε απεναντι,μας πλησιασε μια γυναικα με ενα παιδακι μαζι της,και μας ρωτησε αν ξεραμε που ειναι το friday's(η γνωστη αλυσιδα εστιατορειων..).απαντησα οτι γνωριζα,καθως ημουνα ηδη 3 μερες στην περιοχη και μαλιστα ηταν πολυ κοντα μολις δυο τετραγωνα μακρια....μολις αντιληφθηκε απο την ομιλια μου οτι ειμαι ξενος με ρωτησε απο που ειμασταν..στην απαντηση οτο ειμαστε ελληνες,δεν εχω δει η δεν θυμαμαι αλλο ανθρωπο να εκδηλωνει τετοιο ενθουσιασμο,τετοιο χαμογελο και τετοια χαρα.....αμεσως αλλαξανε τα πλανα μας και ενω στο στομα μου ειχα ηδη τη γευση μιας αρεπας,''ρεινα πεπιαδα''(η αρεπα ειναι ενα παραδοσιακο φαγητο της βενεζουελας,φανταστειτε μια πιτα απο καλαμποκαλευρο οπου μεσα μπορεις να την γεμισεις με οτι χωραει ο νου σου...κατι,αντιστοιχο δηλαδη στη δικη μας πιτα οπου την γεμιζουμε με διαφορα λογης κρεατικα σε ενα σουβλατζιδικο και η ''ρεινα πεπιαδα'' ειναι συνιστωμενη με κοτοπουλο και αβοκαντο...δοκιμαστε την..)αμεσως σκεφτηκα οτι''ελα μωρε..και στα friday's να φαμε τι εγινε..??''.και ετσι αμεσως γιναμε μια παρεα,και κατευθυνθηκαμε για φαγητο εκει...για να μην τα πολυλογω,μετα απο μια ωραια κουβεντα πλησιαζε ηδη η ωρα που θα παιρναμε ενα ταξι για να παμε στο σταθμο των λεωφορειων για την -επιτελους-αναχωρηση μας απο το καρακας,ωσπου ακουστηκε απο το στομα της νιλντας(το ονομα της κοπελας..)η φραση που εβαλε μπουρλοτο στην εκδρομη μας στη συνεχεια...."α,γιογος και οταν γυριστε στο καρακας,οποτε γυρισετε,ελατε να μεινετε σπιτι μου..."..ρε,γαμωτο μαι στιγμη χωρις συγκινησεις στο καρακας δεν γινεται......ουτε που την ξεραμε,επροκειτο για μια πραγματικα πανεμορφη γυναικα(ειναι γνωστο αλλωστε οτι η ''βραζιλια''των καλλιστειων,η βενεζουελα δηλαδη εχει παρα πολλες και παρα πολυ ομορφες γυναικες..),με να δικο της παιδι,με μια οικονομικη επιφανεια που ηταν διακριτη επανω της,να θελει να μας φιλοξενησει στο σπιτι της..???σωπα ρε αδερφε σκεφτηκα,οκ,τους εχω για ανοιχτους ανθρωπους αλλα τοσο πια..????..ακομα δεν ειχαμε δει τιποτα απο το καρακας σε σχεση με αυτα που θα βλεπαμε μετα...και ακομα δεν σας εχω πει τιποτα για αυτην την πολη...
ομως με αυτα και με αυτα ειχε φτασει πια η ωρα για να φυγουμε απο αυτην την πολη,και το σουρουπο μας βρηκε στην αποβαθρα των λεωφορειων περιμενοντας την εισοδο μας σε αυτο....στα λεωφορεια στη βενεζουελα υπαρχουν καποιοι κανονες που πρεπει να τους γνωριζεις για να μην βρεθεις προ εκπληξεως...το αιρκοντισιον ειναι παντα στο φουλ σε σημειο ομως να κρυωνεις..ναι..οχι απλα να δροσιζεσαι αλλα κυριολεκτικα να κρυωνεις και να θες να σκεπαστεις με κατι....με εκανε εντυπωση οτι περιμενοντας στη σειρα τον ελεγχο πριν μπουμε μεσα(σε περνανε με ανιχνευτη μεταλλων,και απο σωματικο ελεγχο πριν επιβιβαστεις..)εβλεπα ντοπιους με κουβερτες(!!!)μαξιλαρια,μπουφαν,σκουφους και γαντια...(!!!)και φανταστειτε οτι εξω ειχε γυρω στους 30 βαθμους....μπαινοντας ομως διαπιστωνεις οτι οντως ο οδηγος ειναι βιτσιοζος και εχει το αιρκοντισιον πατημενο στο φουλλ....ελεος..!!ομως δεν ειναι μονο το αιρκοντισιον που πρεπει να προσεξει καποιος....ειναι και η λατιν μουσικη,η οποια οσο και να την αγαπαει καποιος,αν την ακουει παρα πολυ δυνατα και για παρα πολλες ωρες,κατανταει ολιγον τι,εκνευριστικο......και βεβαια,δεν υπαρχουν στανταρ στασεις παρα μονο οταν ο οδηγος πεινασει,η θελησει να παει τουαλετα.....με αυτα υποψη,επιβιβαζεσαι,κανεις το σταυρο σου,κουκουλωνεσαι με οτι εχεις προχειρο και ξεκινας για το αγνωστο......μεσα στο σταθμο των λεωφορειων εγραφε οτι η διαδρομη καρακας-σαν κριστομπαλ,διαρκουσε 12 ωρες...!αμ δε..καλα θα ηταν...αφου αναχωρησαμε στις 8 το βραδυ,η πρωτη σταση ηταν στις 1(μη με ρωτησετε που..)πανω στο δρομο,σε ενα παρακμειακο καφε-μπαρ-πιτσαρια-κλαμπ,σαν αυτα δηλαδη τα πολυ-μαγαζα που εχουμε στην δικια μας επαρχια..,χωρις το παραμικρο ιχνος ζωης γυρω γυρω στη μεση του πουθενα δηλαδη...κοιταζοντας το ρολοι υπολογισαμε οτι θελουμε ακομα 7-8 ωρες οποτε με εναν καλο υπνο θα μας εβρισκε το ξυπνημα στον προορισμο μας....δεν θυμαμαι τι ωρα ηταν,θυμαμαι μονο οτι ηταν κατασκοτεινα εξω οταν ακινιτοποιηθηκε το λεωφορειο απο τις κουρτινουλες(οι οποιες συμφωνα με τον κανονισμο της εταιριας πρεπει να παραμενουν κλειστες καθ'ολη την διαρκεια του ταξιδιου για λογους ασφαλειας αλλα και της μη ''εισβολης''του ηλιου..(!!)..)ειδα μια νταλικα αναποδογυρισμενη και κοσμο να περιφερεται γυρω απο αυτην.....τα οδικα ατυχηματα ειναι πολυ συνηθισμενα στη βενεζουελα,οπως σχεδον σε ολη την λατινικη αμερικη,λογω κυριως του αθλιου οδικου δικτυου αλλα και των ακομα πιο αθλιων(λογω παλαιοτητας και κακιστης συντηρησης..) οχηματων....με τα πολλα,το ξυπνημα μας βρηκε ακομα στο δρομο να πηγαινουμε σε αλλη γη αλλα μερη....ουπς..η ωρα ειχε παει ηδη εντεκα..!!τι ωρα θα φταναμε..???και που ειμαστε τωρα..???και ποτε θα σταματησει,πειναμεεεεεεε ρεεε..ρωτοντας ενα τυπο διπλα μας μας απαντησε οτι εχει ασχημα νεα,καθως ο αυτοκινητοδρομος που κανονικα θα επρεπε να εκινουμασταν ηταν κλειστος λογω εργων κι ετσι ειμαστε στις ανδεις,κανοντας ενα μεγαλο κυκλο που θα μας οδηγησει σε μια αφιξη περιπου κατα τις 5-6 το απογευμα.....κατσε ρε φιλε..??τρελα με πουλαει σκεφτηκα με βρηκε ξενο και με ελει χαζα..6 το απογευμα..????οντως μετα απο μια ωρα καναμε την δευτερη και τελευταια(!!)σταση και ρωτοντας τον οδηγο μας απαντησε ακριβως το ιδιο...!!!μαλιστα σε ρωτηση για το που παμε εν τελει,του απαντησα στη μεριδα και μου προτεινε επειδη ειμασταν κοντα να βγαλει τα πραγματα μας και να μας μετεπιβιβασει σε ενα δικο του φιλο με αμαξι απο το μαγειριο οπου ειχαμε σταθμευσει που θα πηγαινε κι αυτος εκει...ομως αρνηθηκα,βλεποντας και το αμαξι και τον φιλο του..καθως ειχαμε ηδη αρκετες περιπετεις δεν θελαμε κι αλλες....
η διαδρομη εχει πολυ ωραιες εικονες απο την υπαιθρο της χωρας με κυριο χαρακτηριστικο τα πολλα και εκνευριστικα''σαμαρακια''καθως και τους μικροπωλητες ακριβως στη μεση του δρομου και ακριβως επανω στα σαμαρακια εκι δηλαδη οπου αναγκαστικα ολοι οι οδηγοι μειωνουν ταχυτητα..
εν τελει,κατα τις 6 μετα απο 22 ωρεςshockστο λεωφορειο,ξεπροβαλαν τα πρωτα σπιτια του σαν κριστομπαλ,μιας πολης με πληθυσμο γυρω στους 250.000 κατοικους σημαντικο κεντρο για τους διερχομενους αναμεσα σε βενεζουελα και κολομβια..
βεβαια για να λεμε την αληθεια,τα λεωφορεια τους εχουν επιλογη θεσεων,διαλεξτε bus-cama,θεση η οποια γινεται σχεδον κατι σαν κρεββατι,σιγουρα πιο αναπαυτικο απο αυτα που ξερουμε απο τα δικα μας εδω,,..
με την κουραση των 22 ωρων ζωγραφισμενη στο προσωπο μας αναζητησαμε αμεσως εισητηρια για τη μεριδα για αλλη μια 5ωρη διαδρομη που ομως δυστυχως οππως μας εξηγησαν το τελευταιο δρομολογιο εφευγε στις 4 η ωρα......ετσι βγαινοντας απο τον τερματικο σταθμο,με την τσαντα στην πλατη,αναρωτηθηκαμε ξανα...''και τωρα τι κανουμε..??''..''ελα ντε..??"..απο οτι φαινεται αλλη μια εκτος προγραμματος(!!!)διανυκτερευση σε μια αχετη πολη...δυο ξενοι,ειναι παντοτε ευκολη λεια για τους ταριφες κι ετσι γρηγφορα μας πλησιασαν μερικοι για να μαθουν το που θα πηγαιναμε...χεχεχ..δεν ηξεραν δεν ρωταγαν.....''δε ξερω ρε φιλαρακο που παμε.."..ε,σιγουρα μας περασαν οι για τρελους η για κατι..αλλο.....μπαινοντας εν τελει σε εναν,τον ειπα να μας παει σε μια ποσαδα(ενοικιαζομενα δωματια..)που μου εκανε εντυπωση μπαινοντας στην πολη και ειχα συγκρατησει το ονομα της,λες και ηξερα τι θα μας συμβει....στην πορεια,και εξιστορωντας εγω(με αφορμη και την καθημερινη βελτιωση των ισπανικων μου..)στον ταριφα την μεχρι τοτε ιστορια μας,μου απαντησε με στομφο.."αμιγκο,μπορω εγω να σε περασω μεσα στην κολομβια χωρις χαρτια..''.....''δως μου κανα κατοσταρικο(10 ευρω..!)και αυριο το πρωι σε περναω εγω μεσα χωρις κανενα προβλημα.....μαλλον δεν ειχαμε χορτασει περιπετεια και θελαμε κι αλλη...παντως εμενα με εξιταρε αυτη η φαση και ετσι αφου ανταλλαξαμε τηλεφωνα δωσαμε ραντεβου για αυριο το πρωι...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[renata]

Παρηγοριέμαι οταν ακούω τέτοια πράγματα!!
δυο μαντραχαλάδες στην κολομβία και βενεζουέλα,απρογραμμάτιστα ολα,δεν μπορεί κατι καλό θα βγήκε..το κόβω το ταξίδι σας συναρπαστικό!!
σε διαβάζω..

 

[Lyda]

Προβλεπω πως η ιστορια σου θα καταριψει πολλους "μυθους" για αυτη την πανεμορφη χωρα.

 

[mariath]

Άντε βρε Γιώργο να μάθουμε τα νέα από το ταξίδι σας! Αν και είμαι σίγουρη ότι ήταν ωραία περιπέτεια...

 

[Giristroula]

Ωχ...περιπέτεια μυρίζομαι...για να δούμε πού πήγατε τελικά και πώς...Κάθομαι αναπαυτικά και περιμένω τη συνέχεια!

 

[Twinkie]

Καλημέρα! Σε παρακολουθώ κι εγώ...Δεν έχω ανακαλύψει ακόμα αρκετές ιστορίες για Βενεζουέλα- Κολομβία οπότε περιμένω με κομμένη ανάσα

 

[ΕΡΣΗ]

Πωπω! Σημερα την πηρα χαμπαρι την ιστορια! Για λεγε, για λεγε!

 

[giwrgos]

Παρηγοριέμαι οταν ακούω τέτοια πράγματα!!
δυο μαντραχαλάδες στην κολομβία και βενεζουέλα,απρογραμμάτιστα ολα,δεν μπορεί κατι καλό θα βγήκε..το κόβω το ταξίδι σας συναρπαστικό!!
σε διαβάζω..

συναρπαστικο γεματο δραση και ερωτα..

Προβλεπω πως η ιστορια σου θα καταριψει πολλους "μυθους" για αυτη την πανεμορφη χωρα.

χμμμ..δεν εχεις αδικο..αν και το παρατραβηξαμε και μεις και εξηγουμαι παρακατω..

 

[toumpiotis]

Ωραια αρχη ,περιμενω την συνεχεια με ανυπομονησία.

 

[toumpiotis]

Παρεπιπτωντος ,έμαθα πως στο Καρακας έχουμε ωραία πρεσβεία ,αληθεύει ?

 

[maιra1]

Ωραίο ταξίδι-περιπέτεια!!! Παρακολουθούμε.....

 

[giwrgos]

απο που..παμε για κολομβια..???

η στιγμη που ξαπλωνεις στο κρεβατι του ξενοδοχειου σου το πρωτο βραδυ μετα απο μια κουραστικοτατη μερα ειναι με μια λεξη μαγικοοοο..σαν να εξατμιζεται η κουραση καθε δευτερολεπτο που απλωνεσαι στο κρεβατι σκεφτομενος που ησουν μεχρι πριν λιγες ωρες και που εισαι τωρα...
ετσι το ξημερωμα μας βρηκε ετοιμους για τον σταθμο λεωφορειων,οχι τον κεντρικο και χαοτικο του καρακας,αλλα εναν ιδιωτικο σταθμο μιας εταιριας λεωφορειων που φανταζε πολυ καλυτερη απο τα υπολειπα,την ''expresso flamingo''...αφου περιμενα υπομονετικα την σειρα μου στην περιβοητη..ουρα,που ακολουθειτε πολυ πιστα απο τους βενεζουελανους,εκλεισα 2 εισητηρια για το σαν κριστομπαλ,για τις 8 το βραδυ της ιδιας μερας....ετσι αφου ειχαμε 7-8 ωρες ελευθερες στο καρακας ειχαμε στο μυαλο μας να κανουμε αυτο που λενε ολοι..."μια μερα στο καρακας ειναι αρκετη...",ουτως η αλλως δεν εχει πολλα πραγματα να δεις..:roll::roll:θα βλεπαμε λοιπον το σπιτι του σιμον μπολιβαρ,το τελεφερικ,και...οτι αλλο θα προκαλουσε την περιεργεια μας...χμμμμ...ποσο λαθος νομιζαμε....
αυτο που ειχαμε συζητησει να αποφυγουμε σαν τον διαολο το λιβανι,ηταν το μετρο....:roll:..ομως μη μπορωντας να το αποφυγουμε ακολουθησαμε την διαδρομη ως το κεντρο,την savana grande,οπου θα ξεκινουσαμε την περιηγηση μας στην πολη...φου ειδαμε το σπιτι οπου γεννηθηκε ο ελευθερωτης της βενεζουελας,αλλα και αλλων πολλων χωρων της νοτιας αμερικης,πηραμε ξανα το μετρο για μια διαδρομη,ως το τελεφερικ,που ειναι κατι ομορφο για να το δει κανεις στην πολη αυτη.....ομως την ωρα που μπαιναμε στο συρμο,και αφου ειχε απιστευτα πολυ κοσμο,ακουω τον φιλο μου να φωναζει.."γιωργοοο,με ψιρισανε το διαβατηριοοοο...ελα εδωωωω..".....εγω ειχα προλαβει να μπω στο συρμο,ο χρηστος ομως την ωρα που εμπαινε,οπως μου ειπε μετα,ενιωσε σε καθε τσεπη(!!!!)απο ενα χερι να προσπαθουνε να παρουνε οτι προλαβουν να αρπαξουν......πατωντας σε κανα δυο ατομα επανω προλαβα να βγω πριν φυγει ο συρμος,και αποτραβηχτηκαμε σε μια γωνια να δουμε τις απωλειες..:roll::roll:..για κακη του τυχη,ο χρηστος ειχε το διαβατηριο του στην τσεπη του(τσεκαροντας προσωρινα κατι,οπως μου εκμυστηρευθηκε.)και τωρα το διαβατηριο ελειπε.......:roll::roll:..αμεσως ανεβηκαμε επανω και με ενα χαζο χαμογελο μου λεει"ελα ρε,ολα καλα..θα την βρουμε την ακρη μας.."...οντως..δεν υπηρχε τιποτα που να μπορεσει να χαλασει το ταξιδι μας,και επειδη κι εγω ειμαι υπερ-ασιοδοξο ατομο,σε σημειο βλακειας ωρες ωρες,σκεφτηκαμε (ευτυχως)αμεσως θετικα και ανεβαινοντας στον δρομο αμεσως καλεσαμε την πρεσβεια μας εκει για να αναφερουμαι το περιστατικο...(ειχαμε μαζι μας φωτοτυπιες με τις διευθυνσεις της πρεσβειας μαζι με τα τηλεφωνα..)..η απαντηση του τυπου που μιλησαμε απλη,ξεκαθαρη και λιτη.."οκ..κανενα προβλημα..ελατε αυριο το πρωι απο εδω να δουμε τι θα κανουμε.."..ολα καλα και ωραια και περπατωντας σιγα σιγα,επανερχοτανε μεσα σε λιγα λεπτα,η πανεμορφη διαθεση,που ειχαμε συνεχεια ζωγραφισμενη στο προσωπο μας..ομως.????ενα λεπτο ρε παιδια..!!για να παμε αυριο στην πρεσβεια ,πρεπει να παμε να ακυρωσουμε τα εισητηρια μας και να παρουμε και τις βαλιτσες μας που ειχαμε αφησει εκει...αυτο το ξεχασαμε...!!αλλα πρωτα επρεπε να βρουμε ενα αστυνομικο τμημα να δηλωσουμε την κλοπη,γιατι το χαρτι που θα μας δεινανε απο το τμημα θα το χρησιμοποιουσε η πρεσβεια..ρωτωντας πας στην πολη και ρωτωντας πας και στο πλησιεστερο τμημα στην περιοχη του σαν ιγνασιο,οπου μπαινοντας μεσα ενιωσα σαν να εχω ενα μικρο ρολακι σε μια λατινοαμερικανικη εφηβικη σειρα καθως ολο το σκηνικο παρεπεμπε εκει....ετσι αφου πηραμε το χαρτι στα χερια μας και εχωντας μεσημεριασει κατσαμε να απολαυσουμε ενα εκπληκτικο παραδοσιακο πιατο της βενεζουελας,και το εκπληκτικο εγκειται στον απιστευτο συνδυασμο που εχει(μαυρα φασολια-ψητες μπανανες-ρυζι με κρεας-και απο πανω ενα τηγανιτο αυγο)το περιφημο παππεγιον κρεογιο..η συνεχεια με βρηκε στο γκισε τον λεοφωρειων προσπαθωντας να πεισω την κοπελιτσα να μου ακυρωσει τα εισητηρια η στην καλυτερη να με τα κανει για αυριο...αφου καταφερνω να αλλαξω την ημερα για την τεταρτη(ειχαμε φτασει δευτερα μεσημερι στο καρακας)φυγαμε για την εκ νεου αναζητηση ξενοδοχειου...τι πιο σιγουρο απο το "παλιοσπιτο",το ξενοδοχειο δηλαδη που μεναμε και χθες...βλεποντας μας ο τυπος στην ρεσεπτιον ψιλοαπορησε και αργοτερα η φατσα του ηταν στην κυριολεξια καπως ετσι,λεγοντας του οτι ο λογος που ξαναγυρισαμε ηταν οτι ειμασταν τοσο ερωτευμενοι με το καρακας που δεν μπορεσαμε να φυγουμε...αχαχαχαχαχα..οκ,αν δεν κανεις και λιγο χαβαλε και τα παρεις ολα σοβαρα χαθηκες......
το επομενο πρωινο θα ξυπνουσαμε νωρις νωρις για να ανηφορισουμε για την πρεσβεια,ωστε να παρουμε το πολυποθητο χαρτι και να ξεκινησουμε για το σαν κριστομπαλ...αμ δε...ξαναειπαμε..απροβλεπτη πολη το καρακας..απροβλεπτοι τυποι και εμεις..