Βενεζουέλα Βενεζουέλα..έρωτας παντού..!

[giwrgos]

Το κυριακατικο πρωινο στο σαν κριστομπαλ μας βρηκε με ξυπνημα με χανγκοβερ,με ενα πλουσιοπαροχο πρωινο σε ενα απο τα πολλα μαγαζια με ''πρωινα'',που υπαρχουν στην βενεζουελα,(προκειτε για μαγαζια σαν τα δικα μας αντιστοιχα μπουγατσατσιδικα..),με μια τοπικη εφημεριδα και με μια ''παραδοσιακη'' πλεον κουβεντα για την πολιτικη ζωη της χωρας με ντοπιους,να αναλυουν τα γιατι και πως των πραξεων του τσαβες...:roll:....αλλα ολο το μαγευτικο πρωινο μας το χαλασε ο κυριολεκτικα χειροτερος καφες που εχω πιει στη ζωη μου..:roll::roll:..και ετσι αγανακτισμενος αναφωνησα οτι δεν πινετε με τιποτα,μαλλον λιγο πιο δυνατα απ'οτι συνηθως,καθως ο τυπος που καθοταν στο διπλανο τραπεζακι,μαλλον καταλαβαινοντας απο τις εκφρασεις αηδιας που πηραν τα μουτρα μου,με ρωτησε γιατι αντιδραω ετσι και ποιο ειναι το προβλημα μου με τον καφε...:roll:..τον εξηγησα εν ταχει,οτι η δουλεια μου ειναι αυτη και εστω και συνηθισεις στα καλυτερα,δεν συμβιβαζεσαι με οτι κι οτι....ομως,λες και τον ειπα καμπουρη,εβγαλε μια στεναχωρια,ενα καημο και μεταξυ σοβαρου κι αστειου,ηταν ετοιμος να βαλει τα κλαματα....ε,δεν αντεξα και τον ρωτησα αν θελει να βελτιωσει τις τεχνικες του στο πως θα κανει εναν καφε καλυτερο.....χωρις καν να περιμενω απαντηση μπηκα μεσα απο το μπαρ και πηγα κατευθειαν στη μηχανη οπου αρχιζα να βλεπω τα ''εγκληματα''που ειχαν προηγηθει,και συντελεσαν στο να ερθει αυτος ο κατι σαν καφες στο τραπεζι μου.....πεταχτηκε ορθιος και μη πιστευοντας το θρασος μου,μου ζητησε να του εξηγησω και να τον βοηθησω οσο περισσοτερο μπορω....αλλα επειδη μου βγηκε εκεινη τη στιγμη ο επαγγελματισμος μου....δεν αντεξα και τον προτεινα να μαζεψει ολο το προσωπικο του και να δωσουμε ενα ραντεβου αυριο το πρωι για εκπαιδευση.....''μπορεις.??''..''θα μου εκανες μεγαλη εξυπηρετηση αν μπορουσες να κανεις κατι τετοιο..'',ηταν οι φρασεις του μανουελ,του αφεντικου του μαγαζιου,και ετσι το ραντεβου κλειστηκε για το επομενο πρωι στις δεκα.....
ετσι,κι αφου ειχα φτιαξει με τα χερακια μου τον καφε που γουσταρα να πιω,ανηφορισαμε για μια ωραια εμπειρια στη βενεζουελα,οπως ειναι η παρακολουθηση ενος αγωνα ποδοσφαιρου....η τοπικη ομαδα ονομαζεται Ντεπορτιβο Τατσιρα(τατσιρα ειναι το ονομα του γεωγραφικου διαμερισματος της περιοχης..),και ωω..τι συμπτωση....φοραει κιτρινομαυρα.....τι καλυτερο δηλαδη απο συσφιξη σχεσεων μεταξυ των δυο λαων....
φευγοντας απο την θεσσαλονικη ειχα παρει καποιες μπλουζες,κασκολ,καπελα και αυτοκολλητα δικα μου που ειχα απο μικρο παιδι και τα ειχα μαζει μου με σκοπο να τα δωσω σε παιδακια εκει..ολα κιτρινομαυρα λοιπον κι ετσι θα καθοταν κουτι η συνυπαρξη μας δυο ωρες με το κοσμο εκει.....(κατι αντιστοιχο ειχαμε βιωσει και περυσι στη Βολιβια,οταν παλι κατα συμπτωση ειμασταν σε ενα παιχνιδι τοπικης ομαδας στη λα παζ, με χρωματα κιτρινομαυρα.....)..δεν υπαρχει μεγαλυτερη ικανοποιηση οταν εβλεπα τα παιδακια με μια χαμογελαρα τεραστια και γεματα χαρα,οταν τους εδινα τα αυτοκολλητα του Αρη και ενα μπλουζακι,πραγματικα ηταν στιγμες που τα εβλεπα τρεχαν στους γονεις τους και γεματα χαρα δειχναν αυτα που τους εδωσα και καναν σαν να ειχαν ενα καινουργιο παιχνιδι στα χερια τους....πανεμορφες στιγμες..
απ'εξω απο το σταδιο και αφου βεβαια εξιστορουσα την ιστορια μου και το τι και πως για τα ποδοσφαιρικα(κυριως)γιγνεσθαι της ελλαδος,(οκ..εκανα και λιγη...προπαγανδα για την αγαπημενη μου ομαδα και ψιλοφουσκωσα λιγο τους τιτλους της..σε ντοπιους φιλαθλους,πινωντας μπυρες και τρογωντας κατι δικα τους ''βρωμικα'',μας πλησιασε ενας τυπος και με χτυπησε φιλικα στη πλατη..μου ζητησε να αλλαξουμε φανελες,δεχθηκα με μεγαλη χαρα..και..περηφανεια..και σιγουρα η ολη στιγμη θυμιζε λιγο συναντηση δυο πολιτικων προσωπων,καθως οι χειραψιες,τα φλας και τα χειροκροτηματα απο τους παρευρισκομενους σε παρεπεμπε εκει....την ειχα απο μικρο παιδι εκεινη τη μπλουζα και για μια στιγμη με περασε απο το μυαλο να μην τη δωσω,αλλα τι λεω ο βλακας ,σκεφτηκα αμεσως...''οι μπλουζες και τα υλικα προσωπικα μας αγαθα φευγουν,ξεφτιζουν,χαλανε..οι εμπειριες και τα βιωματα μας ομως ποτε.."....και τωρα που το γραφω και εχω μεσω του ιντερνετ επικοινωνια με ολη τη παρεα εκει,νιωθω περηφανος κι ωραια οταν βλεπω και ξερω οτι μια μπλουζα μου,του αρη ειναι εκει και τη φοραει ενας φιλος μου..
το παιχνιδι ηταν αμφιρροπο,αλλα στο τελος κερδισε η μεγαλυτερη ομαδα της βενεζουελας με 1-0,οποτε καταλαβαινετε ολοι και καθως ηταν η 1η αγωνιστικη,οτι θεωρηθηκα αρκετα γουρλης γι αυτους και με ανανεωσαν το ραντεβου για τον επομενο εκτος εδρας κιολας,αγωνα τους....οκ,μακαρι να μπορουσαμε.η ατμοσφαιρα ηταν αυτο που λεμε ''λατινοαμερικανικη'' χωρις ευτραπελα και με πολλα και ωραια τραγουδια στην κερκιδα...στο ημιχρονο και στα δυο κυλικεια που ειχε η κερκιδα οπου βρισκομασταν,εβλεπα γι ακομη μια φορα το ποσο απιστευτα εκπαιδευμενοι ειναι στο να τηρουν τη σειρα τους,καθως εβλεπα μεταξυ αλλων και πολλους ''μαχαιροβγαλτες'',να υπομενουν καρτερικα ο ενας πισω απο τον αλλο να εξυπηρετηθουν και εμενα να προσπαθω να ξεκλεψω καμια θεση μπας και παω λιγο πιο μπροστα..:roll::roll:..δυστυχως ετσι εμαθα,δεν το κρυβω,αλλα προσπαθω να το ''επεξεργαστω'', να το διορθοσω δηλαδη,και δοξα το θεο μεσα απο αυτα τα ταξιδια,εχω παρει πολλα καλα στοιχεια και καποιες φορες αναρωτιεμαι ποιοι ειναι οι πραγματικα πολιτισμενοι και ποιοι οχι καθως αντιστοιχη εικονα σε ελληνικο γηπεδο,θα ηταν να ειναι ο ενας σκαρφαλωμενος πανω στον αλλο και ολοι ''σπιρτα'',ετοιμοι για καυγα....εν τελει ηταν μια πολυ ωραια εμπειρια που θα γουσταρα να ξαναδω....
γυρνοντας στο κεντρο της πολης και ψαχνοντας απεγνωσμενα για φαγητο,πηγαμε στο σταθμο των λεοφωρειων για να κλεισουμε εισητηρια για τη μεριδα,καθως οκ..καλα περνουσαμε εκει,θα μπορουσαμε να μεινουμε και για παντα,αλλα επρεπε να μετακινηθουμε λιγο,να συνεχισουμε το ταξιδι μας καθως ετσι που κολλαμε με αυτα που μας συμβαινουν δεν προκειτε να προλαβουμε να παμε ουτε καναιμα,ουτε λος λιανος ουτε λος ροκες ουτε πουθενα.....στο σταθμο μας ειπαν οτι τα εισητηρια για μεριδα δεν εκδιδονται πιο πριν παρα μονο εξω απο το λεοφωρειο λιγη ωρα πριν την αναχωρηση...:roll:..ετσι ειναι χρησιμο να γνωριζει κανεις οτι πρεπει να φτασει και κανα μισαωρο πριν την προκαθορισμενη αναχωρηση καθως αν το λεοφωρειο γεμισει πριν αυτην την ωρα,τοτε αναχωρει.....
την επομενη μερα το πρωι,''φορωντας''το εππαγελματικο μου προφιλ,πηγαμε στο καφε του μανουελ,για την εκπαιδευση που ειχαμε συννενοηθει.....πραγματικα δεν ξερω τι ειπε στους υπαλληλους του,αλλα με κοιτουσαν ολοι λες και ημουν εξωγηινοςμες τα ματια και κρεμοντουσταν απο την καθε κουβεντα που τους ελεγα(ο θεος και η ψυχη μου βεβαια τι καταλαβαινανε,καθωτι ξερω ισπανικα καλουτσικα,αλλα οκ..οχι τοσο καλα ωστε να εξηγησω π.χ.οτι η λακτοζη του γαλακτος,που δινει αυτην την γλυκυτητα στην κρεμα,χανεται αν ξεπερασουμε τους 70 βαθμους κελσιου,και καψουμε το γαλα....)αλλα και απο αυτα που τους εδειχνα στην πραξη καθως καναμε αρκετους καφεδες και τους εξηγησα αρκετα πραγματα ωστε να μη βρεθει αλλος να πιει αυτο το φαρμακι που ειχα πιει εγω το χθεσινο πρωινο.....βεβαια στο τελος ο μανουελ μου απαντησε θετικα στην ερωτηση μου αν θα μου εδινε κανα μεροκαματο να δουλευα εκει καμια μερα,και ετσι το αφησαμε ανοιχτο,στο ενδεχομενο να ξαναβρεθω εκει,θα εχω μια καβαντσα για κανα μεροκαματακι.....εννοειτε οτι αρνηθηκα ευγενικα στην προθεση του να με δωσει κατιτις...προς θεου....αλλα για να μην τον προσβαλω,πηραμε με το χρηστο απο μια εμπαναδα και ενα χυμο...
ετσι και αφου εκανα το αφεντικο μου περηφανο λεγοντας του στο τηλεφωνο οτι ακομα και στις διακοπες μου δεν σταματαω να εκπαιδευω κοσμο αλλα και να εξασκουμαι και εγω ο ιδιος,κατευθυθηκαμε στον σταθμο με σκοπο να παμε στη μεριδα η οποια απειχε γυρω στα 200 χιλιομετρα απο την τελευταια πολη της χωρας,το σαν κριστομπαλ..το λεοφωρειο ηταν αρκετα παλιο,γραφικο και σε παρεπεμπε σε μια αλλη εποχη.....η διαδρομη ηταν κι αυτη αρκετα ομορφη,ευτυχως χωρις καθυστερησεις και ετσι το απογευματακι ειμασταν ηδη στην καρδια των ανδεων της βενεζουελας στην πιο ομορφη,γραφικη,γεματη χρωματα και ζεστους ανθρωπους (μετα το...αγαπημενο μου κουσκο,βεβαιως..)πολη της λατινικης αμερικης..την μεριδα....το ιδιο σκηνικο κι εκει...χωρις ξενοδοχειο με μια κλεφτη ματια στο βιβλιαρακι,αλλα με μια πληθωρα επιλογων στο να μεινεις,καταληξαμε σε μια ποσαδα οπου στην ερωτηση ''ποσες μερες θα μεινετε.??''...κοιταξα το χρηστο και αμεσως κουνησα το κεφαλι στην κοπελιτσα σαν να ελεγα ''ξερω 'γω.??''..''θα δειξει..''...''σιγουρα παντως γι αποψε..''..εμ,με αυτα που μας ειχαν ηδη συμβει δεν υπηρχε περιπτωση να ξεραμε ποτε θα φευγαμε απο εκει και τι μπορουσε να μας τυχει στη συνεχεια...........

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[renata]

Παρηγοριέμαι οταν ακούω τέτοια πράγματα!!
δυο μαντραχαλάδες στην κολομβία και βενεζουέλα,απρογραμμάτιστα ολα,δεν μπορεί κατι καλό θα βγήκε..το κόβω το ταξίδι σας συναρπαστικό!!
σε διαβάζω..

 

[Lyda]

Προβλεπω πως η ιστορια σου θα καταριψει πολλους "μυθους" για αυτη την πανεμορφη χωρα.

 

[mariath]

Άντε βρε Γιώργο να μάθουμε τα νέα από το ταξίδι σας! Αν και είμαι σίγουρη ότι ήταν ωραία περιπέτεια...

 

[Giristroula]

Ωχ...περιπέτεια μυρίζομαι...για να δούμε πού πήγατε τελικά και πώς...Κάθομαι αναπαυτικά και περιμένω τη συνέχεια!

 

[Twinkie]

Καλημέρα! Σε παρακολουθώ κι εγώ...Δεν έχω ανακαλύψει ακόμα αρκετές ιστορίες για Βενεζουέλα- Κολομβία οπότε περιμένω με κομμένη ανάσα

 

[ΕΡΣΗ]

Πωπω! Σημερα την πηρα χαμπαρι την ιστορια! Για λεγε, για λεγε!

 

[giwrgos]

Παρηγοριέμαι οταν ακούω τέτοια πράγματα!!
δυο μαντραχαλάδες στην κολομβία και βενεζουέλα,απρογραμμάτιστα ολα,δεν μπορεί κατι καλό θα βγήκε..το κόβω το ταξίδι σας συναρπαστικό!!
σε διαβάζω..

συναρπαστικο γεματο δραση και ερωτα..

Προβλεπω πως η ιστορια σου θα καταριψει πολλους "μυθους" για αυτη την πανεμορφη χωρα.

χμμμ..δεν εχεις αδικο..αν και το παρατραβηξαμε και μεις και εξηγουμαι παρακατω..

 

[toumpiotis]

Ωραια αρχη ,περιμενω την συνεχεια με ανυπομονησία.

 

[toumpiotis]

Παρεπιπτωντος ,έμαθα πως στο Καρακας έχουμε ωραία πρεσβεία ,αληθεύει ?

 

[maιra1]

Ωραίο ταξίδι-περιπέτεια!!! Παρακολουθούμε.....

 

[giwrgos]

απο που..παμε για κολομβια..???

η στιγμη που ξαπλωνεις στο κρεβατι του ξενοδοχειου σου το πρωτο βραδυ μετα απο μια κουραστικοτατη μερα ειναι με μια λεξη μαγικοοοο..σαν να εξατμιζεται η κουραση καθε δευτερολεπτο που απλωνεσαι στο κρεβατι σκεφτομενος που ησουν μεχρι πριν λιγες ωρες και που εισαι τωρα...
ετσι το ξημερωμα μας βρηκε ετοιμους για τον σταθμο λεωφορειων,οχι τον κεντρικο και χαοτικο του καρακας,αλλα εναν ιδιωτικο σταθμο μιας εταιριας λεωφορειων που φανταζε πολυ καλυτερη απο τα υπολειπα,την ''expresso flamingo''...αφου περιμενα υπομονετικα την σειρα μου στην περιβοητη..ουρα,που ακολουθειτε πολυ πιστα απο τους βενεζουελανους,εκλεισα 2 εισητηρια για το σαν κριστομπαλ,για τις 8 το βραδυ της ιδιας μερας....ετσι αφου ειχαμε 7-8 ωρες ελευθερες στο καρακας ειχαμε στο μυαλο μας να κανουμε αυτο που λενε ολοι..."μια μερα στο καρακας ειναι αρκετη...",ουτως η αλλως δεν εχει πολλα πραγματα να δεις..:roll::roll:θα βλεπαμε λοιπον το σπιτι του σιμον μπολιβαρ,το τελεφερικ,και...οτι αλλο θα προκαλουσε την περιεργεια μας...χμμμμ...ποσο λαθος νομιζαμε....
αυτο που ειχαμε συζητησει να αποφυγουμε σαν τον διαολο το λιβανι,ηταν το μετρο....:roll:..ομως μη μπορωντας να το αποφυγουμε ακολουθησαμε την διαδρομη ως το κεντρο,την savana grande,οπου θα ξεκινουσαμε την περιηγηση μας στην πολη...φου ειδαμε το σπιτι οπου γεννηθηκε ο ελευθερωτης της βενεζουελας,αλλα και αλλων πολλων χωρων της νοτιας αμερικης,πηραμε ξανα το μετρο για μια διαδρομη,ως το τελεφερικ,που ειναι κατι ομορφο για να το δει κανεις στην πολη αυτη.....ομως την ωρα που μπαιναμε στο συρμο,και αφου ειχε απιστευτα πολυ κοσμο,ακουω τον φιλο μου να φωναζει.."γιωργοοο,με ψιρισανε το διαβατηριοοοο...ελα εδωωωω..".....εγω ειχα προλαβει να μπω στο συρμο,ο χρηστος ομως την ωρα που εμπαινε,οπως μου ειπε μετα,ενιωσε σε καθε τσεπη(!!!!)απο ενα χερι να προσπαθουνε να παρουνε οτι προλαβουν να αρπαξουν......πατωντας σε κανα δυο ατομα επανω προλαβα να βγω πριν φυγει ο συρμος,και αποτραβηχτηκαμε σε μια γωνια να δουμε τις απωλειες..:roll::roll:..για κακη του τυχη,ο χρηστος ειχε το διαβατηριο του στην τσεπη του(τσεκαροντας προσωρινα κατι,οπως μου εκμυστηρευθηκε.)και τωρα το διαβατηριο ελειπε.......:roll::roll:..αμεσως ανεβηκαμε επανω και με ενα χαζο χαμογελο μου λεει"ελα ρε,ολα καλα..θα την βρουμε την ακρη μας.."...οντως..δεν υπηρχε τιποτα που να μπορεσει να χαλασει το ταξιδι μας,και επειδη κι εγω ειμαι υπερ-ασιοδοξο ατομο,σε σημειο βλακειας ωρες ωρες,σκεφτηκαμε (ευτυχως)αμεσως θετικα και ανεβαινοντας στον δρομο αμεσως καλεσαμε την πρεσβεια μας εκει για να αναφερουμαι το περιστατικο...(ειχαμε μαζι μας φωτοτυπιες με τις διευθυνσεις της πρεσβειας μαζι με τα τηλεφωνα..)..η απαντηση του τυπου που μιλησαμε απλη,ξεκαθαρη και λιτη.."οκ..κανενα προβλημα..ελατε αυριο το πρωι απο εδω να δουμε τι θα κανουμε.."..ολα καλα και ωραια και περπατωντας σιγα σιγα,επανερχοτανε μεσα σε λιγα λεπτα,η πανεμορφη διαθεση,που ειχαμε συνεχεια ζωγραφισμενη στο προσωπο μας..ομως.????ενα λεπτο ρε παιδια..!!για να παμε αυριο στην πρεσβεια ,πρεπει να παμε να ακυρωσουμε τα εισητηρια μας και να παρουμε και τις βαλιτσες μας που ειχαμε αφησει εκει...αυτο το ξεχασαμε...!!αλλα πρωτα επρεπε να βρουμε ενα αστυνομικο τμημα να δηλωσουμε την κλοπη,γιατι το χαρτι που θα μας δεινανε απο το τμημα θα το χρησιμοποιουσε η πρεσβεια..ρωτωντας πας στην πολη και ρωτωντας πας και στο πλησιεστερο τμημα στην περιοχη του σαν ιγνασιο,οπου μπαινοντας μεσα ενιωσα σαν να εχω ενα μικρο ρολακι σε μια λατινοαμερικανικη εφηβικη σειρα καθως ολο το σκηνικο παρεπεμπε εκει....ετσι αφου πηραμε το χαρτι στα χερια μας και εχωντας μεσημεριασει κατσαμε να απολαυσουμε ενα εκπληκτικο παραδοσιακο πιατο της βενεζουελας,και το εκπληκτικο εγκειται στον απιστευτο συνδυασμο που εχει(μαυρα φασολια-ψητες μπανανες-ρυζι με κρεας-και απο πανω ενα τηγανιτο αυγο)το περιφημο παππεγιον κρεογιο..η συνεχεια με βρηκε στο γκισε τον λεοφωρειων προσπαθωντας να πεισω την κοπελιτσα να μου ακυρωσει τα εισητηρια η στην καλυτερη να με τα κανει για αυριο...αφου καταφερνω να αλλαξω την ημερα για την τεταρτη(ειχαμε φτασει δευτερα μεσημερι στο καρακας)φυγαμε για την εκ νεου αναζητηση ξενοδοχειου...τι πιο σιγουρο απο το "παλιοσπιτο",το ξενοδοχειο δηλαδη που μεναμε και χθες...βλεποντας μας ο τυπος στην ρεσεπτιον ψιλοαπορησε και αργοτερα η φατσα του ηταν στην κυριολεξια καπως ετσι,λεγοντας του οτι ο λογος που ξαναγυρισαμε ηταν οτι ειμασταν τοσο ερωτευμενοι με το καρακας που δεν μπορεσαμε να φυγουμε...αχαχαχαχαχα..οκ,αν δεν κανεις και λιγο χαβαλε και τα παρεις ολα σοβαρα χαθηκες......
το επομενο πρωινο θα ξυπνουσαμε νωρις νωρις για να ανηφορισουμε για την πρεσβεια,ωστε να παρουμε το πολυποθητο χαρτι και να ξεκινησουμε για το σαν κριστομπαλ...αμ δε...ξαναειπαμε..απροβλεπτη πολη το καρακας..απροβλεπτοι τυποι και εμεις..