ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 592
- Likes
- 1.171
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Την επόμενη τη περάσαμε και πάλι στους εντυπωσιακούς ναούς.
Το απογευματάκι και αφού είχαμε τελειώσει με τους ναούς που θέλαμε να επισκεφτούμε ο Σαρην έκανε και πάλι τη πρόταση να μας πάει κάπου να δοκιμάσουμε αυθεντικά Χμερ νουτλς.
- Δεν πάμε καλέ μου? Νουτλς είναι! Ψημένα! Ζεστά! Τι μπορεί να πάθουμε?
- Χριστιανή μου, δεν ξέρεις που μπορεί να μας πάει?
- Σιγά καλέ! Πόσο άσχημα μπορεί να είναι?
- Θυμάσαι τότε στη Κίνα που είπες στον οδηγό να μας πάει όπου θέλει?
- Ουουου τι θυμάσαι και συ! Αυτό ήταν περίπτωση.Και μπορεί να μην είχε πάτωμα το μαγειρείο αλλά το ψάρι που φάγαμε ήταν καταπληκτικό. Ε τι λες? Στο κάτω κάτω πόσο χειρότερα μπορεί να είναι από αυτό το μαγειρείο στη Κίνα? Έλα θα πάμε!!!!
Ξεκίνησε λοιπόν ο Σαρήν και πήγαινε και όλο πήγαινε και πολιτισμό δεν βλέπαμε. Κάθε μερικά λεπτά ρωτούσαμε τον οδηγό μας πότε φτάνουμε και αυτός απαντούσε επαλειμμένα «σε πέντε λεπτά». Είχε βραδιάσει για τα καλά και μεις ήμασταν στις ερημιές χωρίς ίχνος πολιτισμού να φαίνεται στον ορίζοντα. Ξάφνου στο βάθος φαίνεται μια σειρά από φώτα κατα μήκος ενός καναλιού. Πλησιάζουμε και βλέπουμε μια υπαίθρια αγορά με ότι μπορείς να φανταστείς εκτός από τουρίστες! Ήμασταν οι μόνοι μη καμποτζιανοί σε ολόκληρη την αγορά και σίγουρα οι άνθρωποι εκεί δεν βλέπουν συχνά τουρίστες κρίνοντας από τις αντιδράσεις τους. Το τουκ τουκ του Σαρήν διασχίζει το πλήθος του κόσμου περνώντας ανάμεσα από πάγκους με φρούτα, λαχανικά, παιχνίδια και σέξι εσώρουχα, κατευθύνεται προς το τέρμα σχεδόν της αγοράς και σταματάει δίπλα από ένα χαλί.
- Κατεβείτε! Φτάσαμε!
- Που εδώ? Στο χαλί?
Στη μέση του χαλιού, καθισμένη σταυροπόδι μια χαμογελαστή κυρία και μπροστά της μια μεγάλη κατσαρόλα. Γύρω γύρω από τη κατσαρόλα μπολάκια με ψιλοκομμένα λαχανικά!
- Τα καλύτερα νούτολς που έχετε φάει !
Λέει ο Σαρήν, βγάζει τα παπούτσια και κάθετε στο κόκκινο χαλί αφού πρώτα πλένει τα χέρια στο λασπωμένο κανάλι πίσω από τη κυρία.
Ακολουθούμε διστακτικά και αμήχανα. Βγάλαμε τα παπούτσια, δεν πλύναμε τα χέρια στο κανάλι και κάτσαμε σταυροπόδι στην άκρη του χαλιού απέναντι από τον Σαρην. Η κυρία στη μέση, ανοίγει το τσουκάλι της, παίρνει ένα μπολ το οποίο είμαι σίγουρη ότι λίγο πριν το είχε πλύνει στο κανάλι πίσω της, το γεμίζει με νουτλς σούπα, προσθέτει με τα χερια από τα ψιλοκομμένα λαχανικά και διπλή μερίδα τσίλι και το προσφέρει στον Σαρήν που ξεκινά να χλαπακιάζει λαίμαργα όλο περηφάνια για το καταπληκτικό γεύμα που μας πρόσφερε επαναλαμβάνοντας «Is good... Ιs good!!!!». Αναπόφευκτα έρχεται και η σειρά μας. Την προλαβαίνουμε στα τσίλι εισπράττοντας την έντονη αντίδραση από του Σαρήν, δεν την προλαβαίνουμε στα λαχανικά και παίρνουμε στα χέρια μας την περιβόητη κούπα με νουτολς σούπα(τελικά) η οποία ... ήταν και κρύα!
- Ωχ! Αυτή η σούπα είναι και παγωμένη!Τώρα? Τώρα τι κάνουμε καλέ μου? Ποιος ξέρει πόση ώρα τα έχει εκεί μέσα.
- Τώρα ... σκάσε και τρώγε!
- Μαααα! Θα...
- Σκάσε και τρώγε!
Έσκασα και έφαγα. Και ομολογώ ότι ήταν πολύ ωραία. Θα τα προτιμούσα βέβαια λίγο πιο ζεστά. Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να σας δώσω οδηγίες για το πως θα βρείτε αυτό το 3 χρυσών σκούφων και 5 αστέρων Μισελεν χαλί. Ξέρω ... σας απογοητεύω... συγχωρέστε με!
Επιστρέψαμε στο Σιαμ Ριπ, ευχαριστήσαμε τον Σαρήν για το υπέροχο γεύμα που μας πρόσφερε και ψάξαμε για το πλησιέστερο νοσοκομείο έτσι για να είμαστε προετοιμασμένοι! Δεν χρειάζεται να αναφέρω την αγωνία μας τις επόμενες ώρες και πόσες προσευχές έπεσαν. Ευτυχώς όμως δεν είχαμε καμιά συνέπεια!
Κάναμε άλλη μια βόλτα στο κέντρο του Σιαμ Ριπ και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου επιτέλους κοιμηθήκαμε ήσυχα. Την επομένη πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Το απογευματάκι και αφού είχαμε τελειώσει με τους ναούς που θέλαμε να επισκεφτούμε ο Σαρην έκανε και πάλι τη πρόταση να μας πάει κάπου να δοκιμάσουμε αυθεντικά Χμερ νουτλς.
- Δεν πάμε καλέ μου? Νουτλς είναι! Ψημένα! Ζεστά! Τι μπορεί να πάθουμε?
- Χριστιανή μου, δεν ξέρεις που μπορεί να μας πάει?
- Σιγά καλέ! Πόσο άσχημα μπορεί να είναι?
- Θυμάσαι τότε στη Κίνα που είπες στον οδηγό να μας πάει όπου θέλει?
- Ουουου τι θυμάσαι και συ! Αυτό ήταν περίπτωση.Και μπορεί να μην είχε πάτωμα το μαγειρείο αλλά το ψάρι που φάγαμε ήταν καταπληκτικό. Ε τι λες? Στο κάτω κάτω πόσο χειρότερα μπορεί να είναι από αυτό το μαγειρείο στη Κίνα? Έλα θα πάμε!!!!
Ξεκίνησε λοιπόν ο Σαρήν και πήγαινε και όλο πήγαινε και πολιτισμό δεν βλέπαμε. Κάθε μερικά λεπτά ρωτούσαμε τον οδηγό μας πότε φτάνουμε και αυτός απαντούσε επαλειμμένα «σε πέντε λεπτά». Είχε βραδιάσει για τα καλά και μεις ήμασταν στις ερημιές χωρίς ίχνος πολιτισμού να φαίνεται στον ορίζοντα. Ξάφνου στο βάθος φαίνεται μια σειρά από φώτα κατα μήκος ενός καναλιού. Πλησιάζουμε και βλέπουμε μια υπαίθρια αγορά με ότι μπορείς να φανταστείς εκτός από τουρίστες! Ήμασταν οι μόνοι μη καμποτζιανοί σε ολόκληρη την αγορά και σίγουρα οι άνθρωποι εκεί δεν βλέπουν συχνά τουρίστες κρίνοντας από τις αντιδράσεις τους. Το τουκ τουκ του Σαρήν διασχίζει το πλήθος του κόσμου περνώντας ανάμεσα από πάγκους με φρούτα, λαχανικά, παιχνίδια και σέξι εσώρουχα, κατευθύνεται προς το τέρμα σχεδόν της αγοράς και σταματάει δίπλα από ένα χαλί.
- Κατεβείτε! Φτάσαμε!
- Που εδώ? Στο χαλί?
Στη μέση του χαλιού, καθισμένη σταυροπόδι μια χαμογελαστή κυρία και μπροστά της μια μεγάλη κατσαρόλα. Γύρω γύρω από τη κατσαρόλα μπολάκια με ψιλοκομμένα λαχανικά!
- Τα καλύτερα νούτολς που έχετε φάει !
Λέει ο Σαρήν, βγάζει τα παπούτσια και κάθετε στο κόκκινο χαλί αφού πρώτα πλένει τα χέρια στο λασπωμένο κανάλι πίσω από τη κυρία.
Ακολουθούμε διστακτικά και αμήχανα. Βγάλαμε τα παπούτσια, δεν πλύναμε τα χέρια στο κανάλι και κάτσαμε σταυροπόδι στην άκρη του χαλιού απέναντι από τον Σαρην. Η κυρία στη μέση, ανοίγει το τσουκάλι της, παίρνει ένα μπολ το οποίο είμαι σίγουρη ότι λίγο πριν το είχε πλύνει στο κανάλι πίσω της, το γεμίζει με νουτλς σούπα, προσθέτει με τα χερια από τα ψιλοκομμένα λαχανικά και διπλή μερίδα τσίλι και το προσφέρει στον Σαρήν που ξεκινά να χλαπακιάζει λαίμαργα όλο περηφάνια για το καταπληκτικό γεύμα που μας πρόσφερε επαναλαμβάνοντας «Is good... Ιs good!!!!». Αναπόφευκτα έρχεται και η σειρά μας. Την προλαβαίνουμε στα τσίλι εισπράττοντας την έντονη αντίδραση από του Σαρήν, δεν την προλαβαίνουμε στα λαχανικά και παίρνουμε στα χέρια μας την περιβόητη κούπα με νουτολς σούπα(τελικά) η οποία ... ήταν και κρύα!
- Ωχ! Αυτή η σούπα είναι και παγωμένη!Τώρα? Τώρα τι κάνουμε καλέ μου? Ποιος ξέρει πόση ώρα τα έχει εκεί μέσα.
- Τώρα ... σκάσε και τρώγε!
- Μαααα! Θα...
- Σκάσε και τρώγε!
Έσκασα και έφαγα. Και ομολογώ ότι ήταν πολύ ωραία. Θα τα προτιμούσα βέβαια λίγο πιο ζεστά. Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να σας δώσω οδηγίες για το πως θα βρείτε αυτό το 3 χρυσών σκούφων και 5 αστέρων Μισελεν χαλί. Ξέρω ... σας απογοητεύω... συγχωρέστε με!
Επιστρέψαμε στο Σιαμ Ριπ, ευχαριστήσαμε τον Σαρήν για το υπέροχο γεύμα που μας πρόσφερε και ψάξαμε για το πλησιέστερο νοσοκομείο έτσι για να είμαστε προετοιμασμένοι! Δεν χρειάζεται να αναφέρω την αγωνία μας τις επόμενες ώρες και πόσες προσευχές έπεσαν. Ευτυχώς όμως δεν είχαμε καμιά συνέπεια!
Κάναμε άλλη μια βόλτα στο κέντρο του Σιαμ Ριπ και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου επιτέλους κοιμηθήκαμε ήσυχα. Την επομένη πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Last edited:
