ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 574
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Μαζευτήκαμε πρωί πρωί με την αυγούλα στο χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου χοροπηδώντας για να μην παγώσουμε από το κρύο. Είχα ενημερωθεί για τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που μπορεί να προκύψουν στη Σάπα γιαυτό είχαμε εξοπλιστεί με θερμαντικές, σκούφους κασκόλ κλπ αξεσουάρ Άλπεων. Από εκεί μας παρέλαβε η Χααααααααααααααα. Δεν ξέρω πόσα αααααα πρέπει να βάλω γι αυτό χάρη ευκολίας από δω και πέρα θα αναφέρεται ως Χα. Η Χα λοιπόν είναι μέλος της φυλής Black Hmong, είναι 20 χρονών, είναι κούκλα, είναι είναι ντυμένη με την παραδοσιακή της στολή και μιλάει άψογα αγγλικά με βρετανική προφορά αλλά δεν έχει πάει καθόλου σχολείο ούτε ξέρει να γράφει και να διαβάζει. «Και που τα έμαθες καλή μου τα αγγλικά? » Από τους τουρίστες που ακολουθούσε καταπόδας από μικρή. Πού ‘σαι ρε μάνα να ακούσεις! Που πούλησες και το παλιάμπελο για αν πάρω εγώ το Lower.
Ξεκινήσαμε 5 άτομα από το ξενοδοχείο, εμείς, ένα ζευγάρι νεαρών Σιγκαπουρέζων και ένας Αυστριακός πιλότος και στη συνέχεια πήραμε άλλα δύο άτομα, ένα ζευγάρι νεαρών Ισπανών από ένα κοντινό ξενοδοχείο και γίναμε μια πολύ ωραία εύθυμη ομάδα που έδεσε μέσα σε μερικά λεπτά. Η καλή διάθεση και το χιούμορ της Χα συνέβαλαν σημαντικά. Σε αντίθεση με μας, που ήμασταν σαν να ξεκινούσαμε για ορειβασία στο Μοντ Μπλαν Γενάρη μήνα, η Σιγκαπουρέζα ήταν σαν να ξεκινούσε για μπανάκι στη Μύκονο τον Δεκαπεντάυγουστο. «Πού πας έτσι καλή μου κοπέλα?» «Άσε! Τα πρώτα δέκα λεπτά που βγήκα έξω ήταν τα δύσκολα. Τώρα δεν νοιώθω τίποτα από το κρύο»
- Είδες καλέ μου. Αυτά παθαίνει όποιος δεν ενημερώνεται. Και συ έπρεπε να φορέσεις τα γάντια σου. Τσάμπα τα κουβάλησα? Ε? Δεν απαντάς?
Για περίπου 20 λεπτά περπατούσαμε σε ασφαλτοδρομένο δρόμο και άρχισα να διερωτώμαι αν άδικα ξόδεψα τα 20 Ευρώ για τα παπούτσια για τρέκιγκ που τα βρήκα με 70% έκπτωση και μου έπιαναν χώρο στο μικρό μου σακβουαγιάζ, γρήγορα όμως διαπίστωσα πως θα τα έβγαζαν τα λεφτά τους αφού κατευθυνθήκαμε σε ένα χωμάτινο δρομάκι που περνούσε ανάμεσα από τις πανέμορφες ρυζοφυτείες. Μετά από μια σύντομη στάση όπου η Χα μας κέρασε ζαχαροκάλαμο, στη συντροφιά μας μαζεύτηκαν γυναίκες από που άνηκαν στην ίδια φυλή με τη Χα και προσπαθούσαν να μας πιάσουν κουβέντα. Στην αρχή ήμουν πολύ διστακτική μαζί τους γιατί είχα διαβάσει ιστορίες από τουρίστες που ανέφεραν πως οι γυναίκες αυτές ήταν πολύ αγενής και σκληρές. Και πως χτυπούσαν και απειλούσαν τη συνοδό αν δεν αγόραζες πράγματα από αυτές ή αν τους ζητούσες να φύγουν. Οι γυναίκες όμως αυτές ήταν ευγενικές και καθόλου πιεστικές. Μας βοηθούσαν σε δύσβατα κομμάτια. Ειδικότερα όταν σαβουριάστικα φαρδιά πλατιά στις λάσπες με μάζεψαν και από εκείνη την ώρα μου έδιναν ιδιαίτερη προσοχή. Έπιασα κουβέντα με μια από αυτές και μου περιέγραψε τη ζωή της στη φυλή. Ήταν παντρεμένη με 3 παιδιά. Ο άντρας της την είχε κλέψει για να την παντρευτεί και περνούσε καλά μαζί του. Έκανε αυτή τη διαδρομή κάθε μέρα. 3 ώρες από το χωριό της στη Σάπα και άλλες 3 να γυρίσει για να πουλήσει στους τουρίστες τα εργόχειρα της αλλά δεν το θεωρούσε δύσκολο. Και πάλι ντράπηκα που καμιά φορά πρέπει να πάω στον κάτω όροφο του γραφείου και βαριέμαι.
IMG_7846a[/url] by ggonholidays, on Flickr[/IMG]
Η διαδρομή που κάναμε πέρασε μέσα από 3 χωριά διαφορετικών μειονοτήτων και αμέτρητες ρυζοφυτείες με φόντο τη Fansipan, ψηλότερη κορυφή του Βιετνάμ. Το θέαμα ήταν ανεπανάληπτο και εντυπωσιακό παρόλο μου η εποχή που πήγαμε δεν θεωρείται και η καλύτερη. Σκαλισμένα πράσινα βουνά μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μάτι σου.
Η θέα προς τη Σάπα
Και από την άλλη φτωχικές καλύβες με μισόγυμνα παιδάκια. Η Χα μας μίλησε για τις φυλές και τις συνήθειες τους και μας περιέγραψε τα βήματα καλλιέργειας ρυζιού όπως επίσης και τη διαδικασία βαφής των ρούχων με φυτικές βαφές. Μην με ρωτήσετε όμως τη διαδικασία. Είπαμε! Το γύρας ουκ έρχεται μόνον και τα γνωστά...
Εν τω μεταξύ όσο ανέβαινε ο ήλιος τόσο ανέβαινε και η θερμοκρασία και η θερμαντικές που είχα φορέσει για να αντέξω το πρωινό κρύο αποδείχτηκαν άκρως ακατάλληλες για αυτό το σκοπό. Είχα πραγματικά σκάσει από τη ζέστη, ενώ ζήλευα τη Σιγκαπουέζα με το τζιν σορτσάκι που κοροϊδευα το πρωί που ήταν άνετη και χαλαρή. Σκεφτόμουν να κρυφτώ πουθενά να βγάλω τίποτα, αλλά φοβόμουν μην καταλήξω σε κανένα Βιετναμέζικο μπουντρούμι για γυμνισμό. Το μεσημέρι κάναμε στάση για φαγητό σε ένα από τα χωριά. Επιτέλους εκεί κατάφερα να ξεφορτωθώ κάποια από τα ρούχα που φορούσα και ένοιωσα καλύτερα. Μέχρι να μας σερβίρουν, οι κυρίες που μας συνόδευαν μας πρότειναν ευγενικά και διακριτικά να αγοράσουμε από τα εργόχειρα τους. Πήραμε όλοι από κάτι. Εγώ προτίμησα την καινούργια μου φίλη που με ευχαρίστησε και έφυγε μαζί με τις υπόλοιπες.
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας ανάμεσα στις ρυζοφυτείες και τα χωριά, μέχρι που φτάσαμε στο λεωφορείο που μας περίμενε για να μας γυρίσει στη Σαπα. Η Χα γύρισε μαζί μας, μας πήγε στο ξενοδοχείο μας και ξεκίνησε και πάλι για το χωριό της.
Με το που φτάσαμε πίσω στη Σάπα τρέξαμε να δούμε τη πόλη αφού είχαμε μόνο μερικές ώρες μέχρι να πάρουμε το τρένο της επιστροφής.
Οι φωτογραφίες είναι από την αγορά της Σάπα
Στη διαδρομή προς το ξενοδοχείο όπου θα μας παραλάμβανε το μινιμπας για το τρένο γίναμε θεατές μιας πολύ δυσάρεστης κατάστασης. Ένας άντρας ντυμένος με παραδοσιακή στολή τραβούσε βίαια και κτυπούσε μια γυναίκα που ήταν ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου. Αυτή δεν πρόβαλε καμία αντίσταση. Είχε αφεθεί σαν να μην συνέβαινε σε αυτή. Δεχόταν τα κτηπηματα του με πρόσωπο ανέκφραστο. Μείναμε όλοι αμέτοχοι, τουρίστες και ντόπιοι, απλά να κοιτάμε. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε.Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι πως θα βρούμε τρόπο να φωνάξουμε την αστυνομία. Όλο αυτό διάρκεσε μερικά λεπτά και τελικά η γυναίκα σηκώθηκε και ανέβηκαν μαζί σε μια μηχανή και απομακρύνθηκαν.
Έχοντας τη εμπειρία της καθυστέρησης του τρένου κατά την άφιξη μας στη Σαπα πήραμε τηλέφωνο το πρακτορείο για να μας βάλει σε τρένο που αναχωρούσε νωρίτερα μιας και δεν είχαμε τη πολυτέλεια να καθυστερήσουμε κατά την επιστροφή αφού θα αναχωρούσαμε αμέσως για HalongBay. Μας επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καθυστερήσουμε τόσο πολύ ώστε να χάσουμε το λεωφορείο για Χαλονγκ έτσι και μεις αποχαιρετίσαμε ξέγνοιαστοι και αμέριμνοι την υπέροχη Σάπα και κινήσαμε εφησυχασμένοι το δρόμο επιστροφή για το Ανόι.
Ξεκινήσαμε 5 άτομα από το ξενοδοχείο, εμείς, ένα ζευγάρι νεαρών Σιγκαπουρέζων και ένας Αυστριακός πιλότος και στη συνέχεια πήραμε άλλα δύο άτομα, ένα ζευγάρι νεαρών Ισπανών από ένα κοντινό ξενοδοχείο και γίναμε μια πολύ ωραία εύθυμη ομάδα που έδεσε μέσα σε μερικά λεπτά. Η καλή διάθεση και το χιούμορ της Χα συνέβαλαν σημαντικά. Σε αντίθεση με μας, που ήμασταν σαν να ξεκινούσαμε για ορειβασία στο Μοντ Μπλαν Γενάρη μήνα, η Σιγκαπουρέζα ήταν σαν να ξεκινούσε για μπανάκι στη Μύκονο τον Δεκαπεντάυγουστο. «Πού πας έτσι καλή μου κοπέλα?» «Άσε! Τα πρώτα δέκα λεπτά που βγήκα έξω ήταν τα δύσκολα. Τώρα δεν νοιώθω τίποτα από το κρύο»
- Είδες καλέ μου. Αυτά παθαίνει όποιος δεν ενημερώνεται. Και συ έπρεπε να φορέσεις τα γάντια σου. Τσάμπα τα κουβάλησα? Ε? Δεν απαντάς?
Για περίπου 20 λεπτά περπατούσαμε σε ασφαλτοδρομένο δρόμο και άρχισα να διερωτώμαι αν άδικα ξόδεψα τα 20 Ευρώ για τα παπούτσια για τρέκιγκ που τα βρήκα με 70% έκπτωση και μου έπιαναν χώρο στο μικρό μου σακβουαγιάζ, γρήγορα όμως διαπίστωσα πως θα τα έβγαζαν τα λεφτά τους αφού κατευθυνθήκαμε σε ένα χωμάτινο δρομάκι που περνούσε ανάμεσα από τις πανέμορφες ρυζοφυτείες. Μετά από μια σύντομη στάση όπου η Χα μας κέρασε ζαχαροκάλαμο, στη συντροφιά μας μαζεύτηκαν γυναίκες από που άνηκαν στην ίδια φυλή με τη Χα και προσπαθούσαν να μας πιάσουν κουβέντα. Στην αρχή ήμουν πολύ διστακτική μαζί τους γιατί είχα διαβάσει ιστορίες από τουρίστες που ανέφεραν πως οι γυναίκες αυτές ήταν πολύ αγενής και σκληρές. Και πως χτυπούσαν και απειλούσαν τη συνοδό αν δεν αγόραζες πράγματα από αυτές ή αν τους ζητούσες να φύγουν. Οι γυναίκες όμως αυτές ήταν ευγενικές και καθόλου πιεστικές. Μας βοηθούσαν σε δύσβατα κομμάτια. Ειδικότερα όταν σαβουριάστικα φαρδιά πλατιά στις λάσπες με μάζεψαν και από εκείνη την ώρα μου έδιναν ιδιαίτερη προσοχή. Έπιασα κουβέντα με μια από αυτές και μου περιέγραψε τη ζωή της στη φυλή. Ήταν παντρεμένη με 3 παιδιά. Ο άντρας της την είχε κλέψει για να την παντρευτεί και περνούσε καλά μαζί του. Έκανε αυτή τη διαδρομή κάθε μέρα. 3 ώρες από το χωριό της στη Σάπα και άλλες 3 να γυρίσει για να πουλήσει στους τουρίστες τα εργόχειρα της αλλά δεν το θεωρούσε δύσκολο. Και πάλι ντράπηκα που καμιά φορά πρέπει να πάω στον κάτω όροφο του γραφείου και βαριέμαι.
Η διαδρομή που κάναμε πέρασε μέσα από 3 χωριά διαφορετικών μειονοτήτων και αμέτρητες ρυζοφυτείες με φόντο τη Fansipan, ψηλότερη κορυφή του Βιετνάμ. Το θέαμα ήταν ανεπανάληπτο και εντυπωσιακό παρόλο μου η εποχή που πήγαμε δεν θεωρείται και η καλύτερη. Σκαλισμένα πράσινα βουνά μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μάτι σου.
Η θέα προς τη Σάπα
Και από την άλλη φτωχικές καλύβες με μισόγυμνα παιδάκια. Η Χα μας μίλησε για τις φυλές και τις συνήθειες τους και μας περιέγραψε τα βήματα καλλιέργειας ρυζιού όπως επίσης και τη διαδικασία βαφής των ρούχων με φυτικές βαφές. Μην με ρωτήσετε όμως τη διαδικασία. Είπαμε! Το γύρας ουκ έρχεται μόνον και τα γνωστά...
Εν τω μεταξύ όσο ανέβαινε ο ήλιος τόσο ανέβαινε και η θερμοκρασία και η θερμαντικές που είχα φορέσει για να αντέξω το πρωινό κρύο αποδείχτηκαν άκρως ακατάλληλες για αυτό το σκοπό. Είχα πραγματικά σκάσει από τη ζέστη, ενώ ζήλευα τη Σιγκαπουέζα με το τζιν σορτσάκι που κοροϊδευα το πρωί που ήταν άνετη και χαλαρή. Σκεφτόμουν να κρυφτώ πουθενά να βγάλω τίποτα, αλλά φοβόμουν μην καταλήξω σε κανένα Βιετναμέζικο μπουντρούμι για γυμνισμό. Το μεσημέρι κάναμε στάση για φαγητό σε ένα από τα χωριά. Επιτέλους εκεί κατάφερα να ξεφορτωθώ κάποια από τα ρούχα που φορούσα και ένοιωσα καλύτερα. Μέχρι να μας σερβίρουν, οι κυρίες που μας συνόδευαν μας πρότειναν ευγενικά και διακριτικά να αγοράσουμε από τα εργόχειρα τους. Πήραμε όλοι από κάτι. Εγώ προτίμησα την καινούργια μου φίλη που με ευχαρίστησε και έφυγε μαζί με τις υπόλοιπες.
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας ανάμεσα στις ρυζοφυτείες και τα χωριά, μέχρι που φτάσαμε στο λεωφορείο που μας περίμενε για να μας γυρίσει στη Σαπα. Η Χα γύρισε μαζί μας, μας πήγε στο ξενοδοχείο μας και ξεκίνησε και πάλι για το χωριό της.
Με το που φτάσαμε πίσω στη Σάπα τρέξαμε να δούμε τη πόλη αφού είχαμε μόνο μερικές ώρες μέχρι να πάρουμε το τρένο της επιστροφής.
Οι φωτογραφίες είναι από την αγορά της Σάπα
Στη διαδρομή προς το ξενοδοχείο όπου θα μας παραλάμβανε το μινιμπας για το τρένο γίναμε θεατές μιας πολύ δυσάρεστης κατάστασης. Ένας άντρας ντυμένος με παραδοσιακή στολή τραβούσε βίαια και κτυπούσε μια γυναίκα που ήταν ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου. Αυτή δεν πρόβαλε καμία αντίσταση. Είχε αφεθεί σαν να μην συνέβαινε σε αυτή. Δεχόταν τα κτηπηματα του με πρόσωπο ανέκφραστο. Μείναμε όλοι αμέτοχοι, τουρίστες και ντόπιοι, απλά να κοιτάμε. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε.Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι πως θα βρούμε τρόπο να φωνάξουμε την αστυνομία. Όλο αυτό διάρκεσε μερικά λεπτά και τελικά η γυναίκα σηκώθηκε και ανέβηκαν μαζί σε μια μηχανή και απομακρύνθηκαν.
Έχοντας τη εμπειρία της καθυστέρησης του τρένου κατά την άφιξη μας στη Σαπα πήραμε τηλέφωνο το πρακτορείο για να μας βάλει σε τρένο που αναχωρούσε νωρίτερα μιας και δεν είχαμε τη πολυτέλεια να καθυστερήσουμε κατά την επιστροφή αφού θα αναχωρούσαμε αμέσως για HalongBay. Μας επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καθυστερήσουμε τόσο πολύ ώστε να χάσουμε το λεωφορείο για Χαλονγκ έτσι και μεις αποχαιρετίσαμε ξέγνοιαστοι και αμέριμνοι την υπέροχη Σάπα και κινήσαμε εφησυχασμένοι το δρόμο επιστροφή για το Ανόι.
Last edited:
