psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.057
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία και σχεδιασμός
- Αναχώρηση & οι πρώτες στιγμές στην Πράγα
- Η νύχτα στο ιστορικό κέντρο
- Στα ψηλά της Πόλης
- Το κάστρο της Πράγας
- Η βροχή και η …νύχτα των Ιρλανδών
- Παραμονή, και λίγο εκτός κέντρου
- Η πολυκοσμία της Χριστουγεννιάτικης Πράγας
- Στο μουσείο μπύρας & το τελευταίο βράδυ
- Χριστούγεννα στον …αέρα
- Συμπεράσματα - Απολογισμός
- Χριστούγεννα στον …αέρα
Αναχώρηση & οι πρώτες στιγμές στην Πράγα
Ο καλός καιρός της Θεσσαλονίκης έδινε αισιόδοξα μηνύματα για το ξεκίνημα της εκδρομής, παρόλο που η 40λεπτη καθυστέρηση παραλίγο τελικά να κοστίσει. Είχα ένα μικρό άγχος παρόλο που αν συνέβαινε κάτι θα έβγαζε την άκρη η Austria, βγαίνοντας και την κλασσική μου φωτογραφία πριν επιβιβαστώ στο αεροσκάφος:
Εν τέλει η μισή πτήση πετούσε για διάφορους transit προορισμούς, οπότε υπήρχε και η σχετική οργάνωση στο αεροδρόμιο της Βιέννης, στο οποίο φτάσαμε 30 λεπτά πριν αναχωρήσει η επόμενη πτήση μου. Βέβαια βοήθησε το ότι άλλαξα απλά μια πόρτα και σε λίγα μόνο μέτρα βρισκόμουν στη πύλη για το μικρότερο αεροσκάφος που θα μας οδηγούσε στην Τσεχία, το οποίο αναχώρησε στην ώρα του και δεν έκανε παραπάνω από 40 λεπτά να φτάσει:
Διένυσα τα πρώτα βήματα στο άδειο αεροδρόμιο ψάχνοντας για πληροφορίες, εκδίδοντας ένα εισιτήριο κόστους περίπου 4€ (100Kč) για το κέντρο της πόλης κι ακόμα ένα για να έχω στην επιστροφή.
Έτσι χωρίς περαιτέρω αναποδιές γύρω στις 6 βρισκόμουν επιτέλους στο τέρμα του Airport express απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, συνεχίζοντας με τα πόδια προς το ξενοδοχείο μου, έχοντας ως «σημάδι» το πανέμορφο κτήριο του «Národní muzeum» στ’ αριστερά μου, κάτι που σήμαινε ότι έφτανα προς τη στροφή στο δρόμο Žitná που ήταν και ο τελικός προορισμός:
Έπρεπε βέβαια ν’ αντισταθώ σε πολλές παρορμήσεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής, κάτι που μόνο εύκολο δεν ήταν:
Χωρίς να το φιλοσοφήσω ιδιαίτερα ξεφορτώθηκα το σακίδιο και ετοιμάστηκα ώστε να ξαναπάρω τους δρόμους λίγο μετά τις 7 αρχής γενομένης από την καταστολισμένη πλατεία Wenceslas που εκείνη την ώρα ήταν γεμάτη κόσμο.
Η εικόνα του μουσείου μπροστά από το άγαλμα του Saint Wenceslas ήταν εντυπωσιακή:
Με το καλημέρα (ή καλύτερα με το καλησπέρα σας) ήρθα σε επαφή με ένα από τα ξακουστά έθιμα της Πράγας, αυτό των ανοικτών Χριστουγεννιάτικων αγορών, που απ’ ότι κατάλαβα τις επόμενες ημέρες λάμβανε χώρα σε πολλά σημεία της πόλης. Πλούσια και δελεαστικά τα εδέσματα:
Αλλά και πάρα πολύς ο κόσμος, όχι μόνο τουρίστες αλλά και ντόπιοι που έκαναν τη βόλτα τους μ’ ένα λουκάνικο κι ένα ποτήρι ζεστό κρασί στο χέρι:
Έτσι έκανα κι εγώ χωρίς να βιάζομαι ιδιαίτερα, ακούγοντας και λίγες ωραίες μουσικές από τους πλανόδιους:
Ένας γοτθικός πύργος (Jindřišská věž) πλάι σε μια εκκλησία (Kostel svatého Jindřicha) τράβηξαν την προσοχή μου, κάνοντας με να στρίψω δεξιά σ’ ένα στενό, σταματώντας επί της ευκαιρίας και σ’ ένα ανταλλακτήριο για να χαλάσω μερικά μετρητά γιατί ποτέ δε ξέρεις. Την πάτησα σε μερικές εκδρομές τελευταία που δεν είχα συνάλλαγμα και δεν ήθελα να ξανασυμβεί το ίδιο:
Με τους χάρτες ανοιχτούς συνέχισα την πορεία μου δυτικά, περνώντας μέσα από στενάκια μέχρι να βρω το επόμενο αξιοθέατο που αυτή τη φορά έψαχνα. Ο περίφημος πύργος της πυρίτιδας (Prašná brána) φάνταζε υπέροχη εικόνα στα μάτια μου εκείνη την ώρα:
Έκανα μια μικρή βόλτα στον πεζόδρομο Náměstí Republiky που περνάει από μπροστά του και στάθηκα κάτω από τον πύργο για να συνεχίσω τη φωτογράφιση θαυμάζοντας τις λεπτομέρειες:
Χωρίς να το πολυσκεφτώ συνέχισα στην οδό Celetná έχοντας πλέον κατεύθυνση τα ενδότερα του κέντρου:
Από τις πρώτες κιόλας στιγμές καταλάβαινα ότι οι αποστάσεις ήταν κοντινές…
Ο καλός καιρός της Θεσσαλονίκης έδινε αισιόδοξα μηνύματα για το ξεκίνημα της εκδρομής, παρόλο που η 40λεπτη καθυστέρηση παραλίγο τελικά να κοστίσει. Είχα ένα μικρό άγχος παρόλο που αν συνέβαινε κάτι θα έβγαζε την άκρη η Austria, βγαίνοντας και την κλασσική μου φωτογραφία πριν επιβιβαστώ στο αεροσκάφος:
Εν τέλει η μισή πτήση πετούσε για διάφορους transit προορισμούς, οπότε υπήρχε και η σχετική οργάνωση στο αεροδρόμιο της Βιέννης, στο οποίο φτάσαμε 30 λεπτά πριν αναχωρήσει η επόμενη πτήση μου. Βέβαια βοήθησε το ότι άλλαξα απλά μια πόρτα και σε λίγα μόνο μέτρα βρισκόμουν στη πύλη για το μικρότερο αεροσκάφος που θα μας οδηγούσε στην Τσεχία, το οποίο αναχώρησε στην ώρα του και δεν έκανε παραπάνω από 40 λεπτά να φτάσει:
Διένυσα τα πρώτα βήματα στο άδειο αεροδρόμιο ψάχνοντας για πληροφορίες, εκδίδοντας ένα εισιτήριο κόστους περίπου 4€ (100Kč) για το κέντρο της πόλης κι ακόμα ένα για να έχω στην επιστροφή.
Έτσι χωρίς περαιτέρω αναποδιές γύρω στις 6 βρισκόμουν επιτέλους στο τέρμα του Airport express απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, συνεχίζοντας με τα πόδια προς το ξενοδοχείο μου, έχοντας ως «σημάδι» το πανέμορφο κτήριο του «Národní muzeum» στ’ αριστερά μου, κάτι που σήμαινε ότι έφτανα προς τη στροφή στο δρόμο Žitná που ήταν και ο τελικός προορισμός:
Έπρεπε βέβαια ν’ αντισταθώ σε πολλές παρορμήσεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής, κάτι που μόνο εύκολο δεν ήταν:
Χωρίς να το φιλοσοφήσω ιδιαίτερα ξεφορτώθηκα το σακίδιο και ετοιμάστηκα ώστε να ξαναπάρω τους δρόμους λίγο μετά τις 7 αρχής γενομένης από την καταστολισμένη πλατεία Wenceslas που εκείνη την ώρα ήταν γεμάτη κόσμο.
Η εικόνα του μουσείου μπροστά από το άγαλμα του Saint Wenceslas ήταν εντυπωσιακή:
Με το καλημέρα (ή καλύτερα με το καλησπέρα σας) ήρθα σε επαφή με ένα από τα ξακουστά έθιμα της Πράγας, αυτό των ανοικτών Χριστουγεννιάτικων αγορών, που απ’ ότι κατάλαβα τις επόμενες ημέρες λάμβανε χώρα σε πολλά σημεία της πόλης. Πλούσια και δελεαστικά τα εδέσματα:
Αλλά και πάρα πολύς ο κόσμος, όχι μόνο τουρίστες αλλά και ντόπιοι που έκαναν τη βόλτα τους μ’ ένα λουκάνικο κι ένα ποτήρι ζεστό κρασί στο χέρι:
Έτσι έκανα κι εγώ χωρίς να βιάζομαι ιδιαίτερα, ακούγοντας και λίγες ωραίες μουσικές από τους πλανόδιους:
Ένας γοτθικός πύργος (Jindřišská věž) πλάι σε μια εκκλησία (Kostel svatého Jindřicha) τράβηξαν την προσοχή μου, κάνοντας με να στρίψω δεξιά σ’ ένα στενό, σταματώντας επί της ευκαιρίας και σ’ ένα ανταλλακτήριο για να χαλάσω μερικά μετρητά γιατί ποτέ δε ξέρεις. Την πάτησα σε μερικές εκδρομές τελευταία που δεν είχα συνάλλαγμα και δεν ήθελα να ξανασυμβεί το ίδιο:
Με τους χάρτες ανοιχτούς συνέχισα την πορεία μου δυτικά, περνώντας μέσα από στενάκια μέχρι να βρω το επόμενο αξιοθέατο που αυτή τη φορά έψαχνα. Ο περίφημος πύργος της πυρίτιδας (Prašná brána) φάνταζε υπέροχη εικόνα στα μάτια μου εκείνη την ώρα:
Έκανα μια μικρή βόλτα στον πεζόδρομο Náměstí Republiky που περνάει από μπροστά του και στάθηκα κάτω από τον πύργο για να συνεχίσω τη φωτογράφιση θαυμάζοντας τις λεπτομέρειες:
Χωρίς να το πολυσκεφτώ συνέχισα στην οδό Celetná έχοντας πλέον κατεύθυνση τα ενδότερα του κέντρου:
Από τις πρώτες κιόλας στιγμές καταλάβαινα ότι οι αποστάσεις ήταν κοντινές…
Last edited:
