psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.322
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία και σχεδιασμός
- Αναχώρηση & οι πρώτες στιγμές στην Πράγα
- Η νύχτα στο ιστορικό κέντρο
- Στα ψηλά της Πόλης
- Το κάστρο της Πράγας
- Η βροχή και η …νύχτα των Ιρλανδών
- Παραμονή, και λίγο εκτός κέντρου
- Η πολυκοσμία της Χριστουγεννιάτικης Πράγας
- Στο μουσείο μπύρας & το τελευταίο βράδυ
- Χριστούγεννα στον …αέρα
- Συμπεράσματα - Απολογισμός
- Χριστούγεννα στον …αέρα
Η πολυκοσμία της Χριστουγεννιάτικης Πράγας
Αντιλαμβανόμουν πλέον πως είχα δει το μεγαλύτερο ποσοστό του χάρτη μου, εκτός από το ανατολικό κομμάτι του ιστορικού κέντρου και κάποια σημαντικά ακόμη αξιοθέατα. Ξεχύθηκα λοιπόν στο δρόμο, κατεβαίνοντας προς την πλατεία:
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά - φαίνεται άλλωστε και στις φωτογραφίες- είναι ότι τα δεδομένα των ταξιδιών στις γιορτές έχουν επανέλθει όπως κάποια χρόνια πριν, με το κύριο γνώρισμα της Πράγας να είναι η πολυκοσμία:
Ιδιαίτερα δε όσο κατέβαινα πιο κεντρικά και προσέγγιζα τη γέφυρα του Καρόλου. Πήρα κάποιες εικόνες μετά δυσκολίας και συνέχισα για λίγο ακόμη:
Δε πιστεύω βέβαια να έχετε την απαίτηση να περάσω τούτο δω το πράγμα. Μέχρι εκεί που έφτασα και πολύ ήταν:
Αρκέστηκα σε εικόνες περιμετρικά πριν ακούσω για λίγο τους πλανόδιους μουσικούς και φύγω σχεδόν τρέχοντας, καθώς δεν είμαι ακόμα για τέτοια και η κοσμοσυρροή με είχε σχεδόν αγχώσει:
Πήρα τους πολύ πιο ήσυχους δρόμους του πρώτου διαμερίσματος, κινούμενος παράλληλα με την όχθη του ποταμού, περνώντας κι απ’ τη γέφυρα Mánesův
Η πορεία μου με οδήγησε μπροστά στο κτήριο Rudolfinum, πολιτιστικό χώρο του 19ου αιώνα όπου φιλοξενούνται συναυλίες, εκδηλώσεις, γκαλερί κτλ:
Είχα σκοπό να προσεγγίσω και το έντονο εβραϊκό στοιχείο της πόλης, κάτι που ξεδιπλώνεται στις γειτονιές του κέντρου. Κατέβηκα έτσι την Pařížská, και μπήκα στο στενάκι όπου βρίσκεται αρχικά η διάσημη συναγωγή του γκέτου της Πράγας «Klausová» του 17ου αιώνα, αλλά κι ένα σύμπλεγμα με εκθέσεις και σχετικά μουσεία:
Η πιο παλιά ίσως συναγωγή είναι η «Staronová», χτισμένη κατά τον 13ο αιώνα, σ’ ένα μέρος που μπορεί να θαυμάσει κάποιος όλα αυτά τα παλαιά και τα νέα κτήρια όπως το Εβραϊκό δημαρχείο Židovská:
Όλα αυτά σε μια πολύ όμορφη και πολύ ήσυχη επίσης γειτονιά του κέντρου, στην οποία χαίρεσαι να περπατάς και να κάνεις τη βόλτα σου:
Κινούμουν στην οδό Bílkova, απαθανατίζοντας συχνά πυκνά ότι μου κέντριζε το ενδιαφέρον,
μέχρι που έφτασα στην μικρή κυκλική πλατεία Haštalská από την οποία ξεκινούσαν και περνούσαν αρκετά από τα κάρα της πόλης, που πολύς κόσμος επιλέγει για να κάνει τη βόλτα του στους όμορφους αυτούς δρόμους:
Φυσικά και δε περίμενα τίποτε καλύτερο εκείνη την ώρα απ’ το να πέσω πάνω σε μπυραρία, και μάλιστα – ω τι θαύμα – Ιρλανδική! Είναι η μοίρα μου μάλλον, στην οποία δε λέω ποτέ όχι, πιάνοντας μια θέση στο bar του James Joyce (jamesjoyceprague.cz), με τον μπάρμαν να μου ανοίγει αμέσως διάλογο.
- Ισπανός ε;
- Έλληνας.
- Α οκ, είστε ίδιοι…
Ήπια τη μπύρα μου και βγήκα ξανά έξω μόλις άρχισε να σουρουπώνει. Ήταν η ιδανική ευκαιρία να περάσω ξανά από την κεντρική πλατεία για μια βόλτα σε συνδυασμό με φωτογράφιση:
Όπως μπορείτε να δείτε επικρατούσε και πάλι το αδιαχώρητο όπως είναι λογικό, με τις εικόνες όμως της ημέρας που έφευγε να δίνουν τις καλύτερες δυνατές λήψεις:
Ιδιαίτερος χαμός γινόταν βεβαίως στα περίπτερα εστίασης, με τις ψησταριές να έχουν την τιμητική τους κι εμένα να το αναβάλλω γι’ αργότερα:
Προχώρησα μέχρι τον πύργο του ρολογιού προκειμένου να φωτογραφηθώ κι εγώ σε μια αναμνηστική,
θεωρώντας παράλληλα ευκαιρία να δω για άλλη μια φορά το σόου που συγκέντρωνε κόσμο και κοσμάκη:
Δε ξέρω τι λεν’ αυτοί, εγώ πάλι κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα.
Για μπύρες…
Αντιλαμβανόμουν πλέον πως είχα δει το μεγαλύτερο ποσοστό του χάρτη μου, εκτός από το ανατολικό κομμάτι του ιστορικού κέντρου και κάποια σημαντικά ακόμη αξιοθέατα. Ξεχύθηκα λοιπόν στο δρόμο, κατεβαίνοντας προς την πλατεία:
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά - φαίνεται άλλωστε και στις φωτογραφίες- είναι ότι τα δεδομένα των ταξιδιών στις γιορτές έχουν επανέλθει όπως κάποια χρόνια πριν, με το κύριο γνώρισμα της Πράγας να είναι η πολυκοσμία:
Ιδιαίτερα δε όσο κατέβαινα πιο κεντρικά και προσέγγιζα τη γέφυρα του Καρόλου. Πήρα κάποιες εικόνες μετά δυσκολίας και συνέχισα για λίγο ακόμη:
Δε πιστεύω βέβαια να έχετε την απαίτηση να περάσω τούτο δω το πράγμα. Μέχρι εκεί που έφτασα και πολύ ήταν:
Αρκέστηκα σε εικόνες περιμετρικά πριν ακούσω για λίγο τους πλανόδιους μουσικούς και φύγω σχεδόν τρέχοντας, καθώς δεν είμαι ακόμα για τέτοια και η κοσμοσυρροή με είχε σχεδόν αγχώσει:
Πήρα τους πολύ πιο ήσυχους δρόμους του πρώτου διαμερίσματος, κινούμενος παράλληλα με την όχθη του ποταμού, περνώντας κι απ’ τη γέφυρα Mánesův
Η πορεία μου με οδήγησε μπροστά στο κτήριο Rudolfinum, πολιτιστικό χώρο του 19ου αιώνα όπου φιλοξενούνται συναυλίες, εκδηλώσεις, γκαλερί κτλ:
Είχα σκοπό να προσεγγίσω και το έντονο εβραϊκό στοιχείο της πόλης, κάτι που ξεδιπλώνεται στις γειτονιές του κέντρου. Κατέβηκα έτσι την Pařížská, και μπήκα στο στενάκι όπου βρίσκεται αρχικά η διάσημη συναγωγή του γκέτου της Πράγας «Klausová» του 17ου αιώνα, αλλά κι ένα σύμπλεγμα με εκθέσεις και σχετικά μουσεία:
Η πιο παλιά ίσως συναγωγή είναι η «Staronová», χτισμένη κατά τον 13ο αιώνα, σ’ ένα μέρος που μπορεί να θαυμάσει κάποιος όλα αυτά τα παλαιά και τα νέα κτήρια όπως το Εβραϊκό δημαρχείο Židovská:
Όλα αυτά σε μια πολύ όμορφη και πολύ ήσυχη επίσης γειτονιά του κέντρου, στην οποία χαίρεσαι να περπατάς και να κάνεις τη βόλτα σου:
Κινούμουν στην οδό Bílkova, απαθανατίζοντας συχνά πυκνά ότι μου κέντριζε το ενδιαφέρον,
μέχρι που έφτασα στην μικρή κυκλική πλατεία Haštalská από την οποία ξεκινούσαν και περνούσαν αρκετά από τα κάρα της πόλης, που πολύς κόσμος επιλέγει για να κάνει τη βόλτα του στους όμορφους αυτούς δρόμους:
Φυσικά και δε περίμενα τίποτε καλύτερο εκείνη την ώρα απ’ το να πέσω πάνω σε μπυραρία, και μάλιστα – ω τι θαύμα – Ιρλανδική! Είναι η μοίρα μου μάλλον, στην οποία δε λέω ποτέ όχι, πιάνοντας μια θέση στο bar του James Joyce (jamesjoyceprague.cz), με τον μπάρμαν να μου ανοίγει αμέσως διάλογο.
- Ισπανός ε;
- Έλληνας.
- Α οκ, είστε ίδιοι…
Ήπια τη μπύρα μου και βγήκα ξανά έξω μόλις άρχισε να σουρουπώνει. Ήταν η ιδανική ευκαιρία να περάσω ξανά από την κεντρική πλατεία για μια βόλτα σε συνδυασμό με φωτογράφιση:
Όπως μπορείτε να δείτε επικρατούσε και πάλι το αδιαχώρητο όπως είναι λογικό, με τις εικόνες όμως της ημέρας που έφευγε να δίνουν τις καλύτερες δυνατές λήψεις:
Ιδιαίτερος χαμός γινόταν βεβαίως στα περίπτερα εστίασης, με τις ψησταριές να έχουν την τιμητική τους κι εμένα να το αναβάλλω γι’ αργότερα:
Προχώρησα μέχρι τον πύργο του ρολογιού προκειμένου να φωτογραφηθώ κι εγώ σε μια αναμνηστική,
θεωρώντας παράλληλα ευκαιρία να δω για άλλη μια φορά το σόου που συγκέντρωνε κόσμο και κοσμάκη:
Δε ξέρω τι λεν’ αυτοί, εγώ πάλι κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα.
Για μπύρες…
Last edited: