psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.687
- Likes
- 51.627
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 2005 – Kέρκυρα
- 2006 – Σαντορίνη
- 2007 – Χανιά
- 2008 – Ναύπλιο
- 2009 – Σύρος
- 2010 – Ρόδος
- 2011 – Χίος
- 2012 – Σάμος
- 2013 – Καλαμάτα
- 2014 – Άνδρος
- 2015 – Ύδρα
- 2016 – Τήνος & Μύκονος
- 2017 – Λέσβος
- 2018 – Μονεμβασιά (& ολίγον από Ναύπλιο)
- 2019 – Ναύπακτος & Δελφοί
- Βαθμολόγηση
- Σβήσιμο – Αντί επιλόγου
- 2022 (ή 2020 vol.3) Λακωνική Μάνη & Καλαμάτα
- 2023 - Κεφαλονιά
- 2024 – Αίγινα & Πόρος
Ελληνικό Πάσχα. Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες!
30 Μαρτίου 2020, τηλεφωνική συνομιλία
- Ακόμα φίλε δε το ‘χω καταλάβει, να δεις όμως ότι όσο πλησιάζει η μεγάλη εβδομάδα και ειδικότερα μεγάλη Πέμπτη βράδυ – μεγάλη Παρασκευή πρωί ξέρω ότι θα ξενερώσω πολύ άσχημα…
-Μπα φίλε, πίστεψε με δε θα ναι το ίδιο. Το πιθανότερο είναι να μη το καταλάβεις καν έτσι όπως είναι τα πράγματα φέτος, με τις δουλειές μας, με τις ζωές μας, με όλα. Θα μας φανεί σαν ένα μεγαλύτερο Σαββατοκύριακο.
-Δε ξέρω, ίσως και να ‘χεις δίκιο.
-Ίσως. Ίσως και τίποτα να μην είναι πλέον το ίδιο…
8 Απριλίου 2020
Αφορμή για να ξεκινήσω να γράφω τη παρούσα ιστορία ήταν αυτό το τηλεφώνημα του Κωστάκη. Όλες αυτές τις μέρες στροβίλιζε η ιδέα στο κεφάλι μου, πιο δυνατά όμως όσο κοντεύουν οι μέρες για το Πάσχα. Δυστυχώς αυτή τη φορά η «ανάγκη» δε προέκυψε από κάποια ευχάριστη κατάσταση. Δεν είναι απλά η παρουσίαση ταξιδιού ή ταξιδιών. Δεν είναι καν αντίστοιχη ιστορία με την ‘’Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή ‘’ που μου άνοιξε τον ορίζοντα σε έναν άλλο τρόπο εξιστόρησης.
Πώς να είναι άλλωστε, όταν διανύουμε μία εποχή που τα ταξίδια ακυρώνονται το ένα πίσω απ’ το άλλο, οι περιορισμοί αυξάνονται και το μέλλον ακόμα είναι άγνωστο… Εδώ είναι που θα μου πείτε ‘’τόσα ταξίδια σου ακυρώθηκαν, σε διαφορετικές ηπείρους μάλιστα, αυτό στην Ελλάδα είναι που σε πείραξε’’;
Ακριβώς αυτό, ή να το θέσω καλύτερα, αυτό για τους δικούς του ξεχωριστούς λόγους.
Δεκαπέντε χρόνια πέρασαν βλέπετε, ούτε ένα ούτε δύο από τη πρώτη φορά. Δεκαπέντε χρόνια στα οποία το μόνο που ξέραμε ήταν ότι Μ.Πέμπτη απόγευμα, βαριά Μ.Παρασκευή πρωί φεύγουμε. Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια! Δεκαπέντε διαφορετικές εκδρομές ανά την Ελλάδα. Έθιμα, ταξίδια, τοπία, γνωριμίες, αναμνήσεις, γέλια, δάκρυα, δεκάωρα πασχαλινά τραπέζια, μπαρ απ’ την αυγή ως την άλλη αυγή, μα πάνω απ’ όλα θεσμός. Ο δικός μας παρεΐστικος θεσμός. Ο θεσμός που δε προδόθηκε ποτέ (ειδικά για τρεις από μας) και ανατρέπεται τώρα λόγω μιας αναπάντεχης παρανοϊκής κατάστασης.
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω φτάνω στο 2004, καθώς ήταν η τελευταία φορά που πέρασα Πάσχα στο σπίτι μου. Ακόμα παιδί στα 22 με όνειρα κι ελπίδες, προσπαθώντας να ισορροπήσω επαγγελματικά καθώς είχα ούτε ένα χρόνο που τελείωσα από τη θητεία,με την Ελλάδα σε μία εντελώς διαφορετική κατάσταση, το νόμισμα του Ευρώ σχετικά πρόσφατο με τις όποιες αναταράξεις να μην φαίνονται καν, την Ολυμπιάδα της Αθήνας προ των πυλών, και τη κατάκτηση του Euro από την Εθνική ποδοσφαίρου να φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός.
Τα γράφω όλα αυτά για να συνειδητοποιήσω κι εγώ ο ίδιος το μικρό αυτό κατόρθωμα μας. Ενός κατορθώματος για το οποίο έχουμε προσπαθήσει πολύ όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα όλος ο κύκλος μας να μας ρωτάει όχι ‘’αν’’ αλλά ‘’που’’ θα πάμε το Πάσχα.
Θέλω να πιστεύω ότι όλα αυτά που βιώνουμε φέτος θα είναι σε λίγο καιρό μια μακρινή κακή ανάμνηση, καθώς και ότι ο αναγνώστης της ιστορίας δύο χρόνια μετά θα γελάει διαβάζοντας με. Το εύχομαι, χωρίς να το στηρίζω απαραίτητα κάπου πέρα από την έμφυτη ανάγκη μου για τη συνέχιση των ταξιδιών.
Αυτά θέλω να σας περιγράψω και σ’ αυτήν την ιστορία κι ας μην είναι καλός ο λόγος που με οδηγεί στη συγγραφή της. Ουδέν κακόν αμιγές καλού άλλωστε. Ταξίδια που αφορούν κυρίως την αδυναμία μου, δηλαδή τα νησιά μας, αλλά και μερικά μέρη από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα.
Μέρες παράξενες: γιατί αρχικά το Πάσχα από μόνο του μου δίνει ένα πολύ παράξενο και όμορφο συναίσθημα, που δυστυχώς δε μπορώ να το περιγράψω με λόγια… Μέρες παράξενες επίσης για τις πρωτόγνωρες μέρες που διανύουμε το τελευταίο καιρό.
Θαυμάσιες μέρες: Γιατί μέρες που προετοιμάζεται και πραγματοποιείται ένα ταξίδι είναι θαυμάσιες, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια που δε ταξιδεύαμε -δυστυχώς- και πάρα πολύ. Ίσως επειδή συνδυάζεται με τον ερχομό για τα καλά της άνοιξης και το ‘’ξεμπούκωμα’’ πολλές φορές από το Χειμώνα, ίσως πάλι γιατί είναι εδώ και πολλά χρόνια η αγαπημένη μου γιορτή κι ας μην έχω ουδεμία σχέση με τη θρησκευτική κατάνοιξη.
Ξεκινάω δίχως άλλες χρονοτριβές, παραθέτοντας τις Πασχαλινές εκδρομές ανά έτος και προορισμό, χωρίς πολύ μεγάλη ανάλυση, υιοθετώντας παράλληλα ένα σύστημα βαθμολόγησης το οποίο είδα ότι χρησιμοποιούν αρκετοί στις ιστορίες τους και ίσως βοηθήσει επίδοξους ταξιδιώτες. Το τονίζω ότι αφορά αυστηρά τη περίοδο του Πάσχα, καθώς ένα μέρος (πόσο μάλλον ένα νησί) είναι εντελώς διαφορετικό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Φύγαμε!
Last edited: