Ελληνικό Πάσχα - Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες (μια παρεΐστικη ιστορία).

[psilos3]

2008 - Ναύπλιο


Τη φορά αυτή η οργάνωση ήταν πολύ εύκολη και συγκεκριμένη. Λίγο που είχαμε ένα φίλο που δούλευε σε ταξιδιωτικό γραφείο και μας κανόνισε το Θεσσαλονίκη – Αθήνα, λίγο το ψάξιμο για το αυτοκίνητο, ε βρήκαμε κι ένα ξενοδοχείο και δρομολογήθηκε η εκδρομή.

Το Ναύπλιο ήταν μια πόλη για την οποία ακούγαμε πάντα μόνο καλά λόγια. Λίγο του ότι ήταν κοντά στην Αθήνα, πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, παλιά πόλη και εκεί, ε δε θέλαμε και πολύ να καταλήξουμε.

Η Πελοπόννησος ήταν μια πρόκληση για όλους, δεδομένου ότι θα βρισκόμασταν στο συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα πρώτη φορά σαν παρέα και είχαμε μεγάλη περιέργεια για το τι πρόκειται να συναντήσουμε.


Μεγάλη Παρασκευή

Η πτήση ήταν το πρωί, οπότε και λίγο πριν τις 11 ήμασταν στο Βενιζέλος και την εταιρεία ενοικιάσεων αυτοκινήτου. Είχαμε κλείσει ένα μικρό για να κάνουμε τη δουλειά μας το τριήμερο και περιμέναμε τα διαδικαστικά. Ο άνθρωπος στο γραφείο όμως αποδείχτηκε πολύ φίλος λέγοντας μας ‘’αφού είστε καλά παιδιά, θα σας δώσω ένα Volvo’’ κάτι που αγνοήσαμε νομίζοντας ότι μας κάνει πλάκα. Φτάνοντας στο χώρο παραλαβής όμως διαπιστώσαμε ότι μόνο πλάκα δεν έκανε:

Φορτωθήκαμε στο ολοκαίνουριο και πολύ άνετο αμάξι και ξεχυθήκαμε στην Αθηνών- Κορίνθου, με τελικό προορισμό το Ναύπλιο:

Κάναμε λίγο παραπάνω από δύο ώρες μέχρι να φτάσουμε στη πόλη και να παρκάρουμε κοντά στο ξενοδοχείο, δίπλα από το πάρκο Κολοκοτρώνη.

Αφήσαμε τα πράγματα και γρήγορα ξεχυθήκαμε στους δρόμους για τις πρώτες αναγνωριστικές βόλτες. Πάνω μας και πολύ κοντά μας το εντυπωσιακό φρούριο «Παλαμήδι»

Περάσαμε από το πάρκο με το ομώνυμο άγαλμα του μεγάλου αρχιστράτηγου:

Αλλά και του Κυβερνήτη Καποδίστρια:

Προχωρώντας ως τη κεντρική πλατεία η οποία είχε αρκετό κόσμο:

Φτάνοντας τελικά ως τη παραλία, βλέποντας το φρούριο «Μπούρτζι» τη μικρή νησίδα μπροστά στο λιμάνι του Ναυπλίου:

Κάναμε μια βόλτα στη παραλιακή:

Βγάζοντας μερικές ακόμα φωτογραφίες προς το Μπούρτζι:

Και το Παλαμήδι:

Μέχρι να χωθούμε τελικά στα στενά για να πιούμε το καθιερωμένο τσιπουράκι της Μεγάλης Παρασκευής:

Πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο το οποίο φυσικά είχαμε φροντίσει να εξοπλίσουμε για τις δύσκολες ώρες:

Η τυπική περιφορά του επιταφίου έβγαλε μερικούς έξω προσωρινά, μέχρι που σιγά σιγά ετοιμαστήκαμε για το βράδυ που θ’ ακολουθούσε, γιορτάζοντας το τέταρτο μας Πάσχα σε κάποιο από τα bar του Ναυπλίου:

Μεγάλο Σάββατο

Ξυπνήσαμε με μεγάλη δυσκολία και υπό βροχή βγήκαμε για καφέ στη παραλιακή. Ο καιρός δε βοηθούσε το πολύ ομολογουμένως κόσμο που είχε κατακλύσει τη πόλη. Μπήκαμε στο πρώτο καφέ μπαρ που βρήκαμε και μας άρεσε. Τώρα πως από τον καφέ που πίναμε στην αρχή ο μπάρμαν με το προσωνύμιο ‘’Μπορέλι’’ μας έκανε γύρισμα κερνώντας μας τεκίλες και φτάσαμε στις μπύρες, δε κατάλαβε κανένας ακόμη και σήμερα. Κλείσαμε ένα χώρο για το βράδυ, μιας και το bar ήταν από αυτά που άνοιγαν μετά την ανάσταση, ήπιαμε άλλη μια γύρα και αποχωρήσαμε με αξιοπρέπεια:

Ξεκινήσαμε να βολτάρουμε στο βροχερό Ναύπλιο:

Η παλιά πόλη ακόμα και με συνθήκες βροχής είναι πανέμορφη:

Πολύ όμορφα και γραφικά στενάκια κατά μήκος της κεντρικής οδού έκαναν τη βόλτα πολύ πιο ευχάριστη:

Ο κόσμος συνεχώς αυξανότανε με τη πάροδο της ώρας, γεμίζοντας τη πόλη. Είναι άλλωστε μια πολύ βολική εκδρομή από τις γύρω πόλεις:

Καθίσαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε και να συνέλθουμε από τις συνεχόμενες κραιπάλες. Έπρεπε να ετοιμαστούμε για την ανάσταση.
Μια Ανάσταση που έλαβε χώρα στη κεντρική πλατεία, κατάμεστη και αυτή από κόσμο:

Ακόμα μία φορά που το σιχαμένο έθιμο με τα βαρελότα μας έκανε να φύγουμε τρέχοντας…Κρίμα και πάλι κρίμα.

Τσιμπήσαμε κάτι και επιστρέψαμε στο πρωινό μπαρ το οποίο είχε κρατήσει θέση για μας όπως μας υποσχέθηκε. Η νύχτα ήταν πολύ βαριά και μεγάλη καθώς ήταν αυτό ακριβώς που θέλαμε. Δείξαμε για άλλη μια φορά το ποιόν μας:

Επιτέλους ένα βράδυ που δεν ήμουν ο ψηλότερος μέσα σ’ ένα μαγαζί, καθώς γίναμε παρεάκι και τα πίναμε όλο το βράδυ με γνωστό μπασκετμπολίστα της Α1 και τη κοπέλα του. Φυσιολογικός άνθρωπος για μια βραδιά λοιπόν:

Κυριακή του Πάσχα

Το κάψιμο του καψίματος. Αργό ξύπνημα και βόλτα στη πόλη. Καφεδάκια και μπυρίτσες. Όλα καλά ως εδώ.

Το μόνο μεγάλο πρόβλημα ήταν το φαγητό. Δε ξέρω γιατί κάναμε το λάθος να μείνουμε εντός πόλης καθώς ήταν αδύνατο να βρούμε κάτι ανοιχτό. Συμβιβαστήκαμε λοιπόν με μια πιτσαρία καθώς ήταν το μόνο που βρήκαμε… Δε πειράζει χαλάλι, έχουμε τον τρόπο να περνάμε καλά σε όλες τις συνθήκες.

Μια βόλτα στη πόλη το σούρουπο:

Με μερικές σακούλες μπύρες και άφθονο γέλιο.

Ήταν και θα είναι πάντα αρκετά!


Δευτέρα του Πάσχα

Η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει, έτσι κι εμείς φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε προς το Παλαμήδι. Για όποιον έχει το κουράγιο να ανεβεί στο φρούριο πεζός, τα 999 σκαλοπάτια που πρέπει ν’ ανέβει είναι ένα ζήτημα:

Μπήκαμε στο φρούριο βλέποντας τη θέα στη καινούρια πόλη του Ναυπλίου:

Αλλά και τη παλιά:

Με το Μπούρτζι και τα κλασσικά αρχοντικά να φαίνονται πολύ πιο όμορφα από κει πάνω.

Μπαίνοντας στο κελί όπου κρατούνταν ο Κολοκοτρώνης, με έπιασε ένα ρίγος και παράλληλα μια μεγάλη ντροπή. Μη παραλείψετε να το δείτε αν ποτέ βρεθείτε εκεί:

Βγάλαμε κάποιες τελευταίες φωτογραφίες προς τη παλιά πόλη:

Και την Ακροναυπλία:

Ήπιαμε ένα καφεδάκι στο διπλανό καφέ και αναχωρήσαμε για τον επόμενο προορισμό της ημέρας που δεν ήταν άλλος από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου:

Περιττό να αναφέρω το δέος που αισθάνεται κανείς όταν μπαίνει στο εντυπωσιακό αυτό δημιούργημα:

Πρέπει κάποιος να κινηθεί στο χώρο για να καταλάβει το τεράστιο θαύμα της ακουστικής:

Εντυπωσιασμένοι συνεχίσαμε προς το επίνειο της Επιδαύρου για να κάνουμε μία τελευταία στάση:

Το φαγητό και μια σύντομη βόλτα ήταν ότι έπρεπε πριν την αναχώρηση μας και τη γνωριμία μας με τη κίνηση εντός λεκανοπεδίου κατά την επιστροφή πας προς το αεροδρόμιο.

Ευτυχώς όλα ολοκληρώθηκαν κατ’ ευχήν, επιστρέφοντας το βράδυ στη Θεσσαλονίκη, κλείνοντας έτσι μια ακόμα πολύ όμορφη εκδρομή.

Βαθμολογία εκδρομής

Έθιμα: 2 (Τίποτα ιδιαίτερο εντός πόλης)

Τιμή/παροχές: 7 (Νορμάλ τιμές στα περισσότερα αν και Πάσχα)

Γαστρονομία: 5 (Αδιάφορα. Καλά ποιοτικά αλλά αδιάφορα)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 7 (Αν και δεν είχαμε ελπίδες, έστρωσε η κατάσταση στα μπαρ)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 9 (Υπέροχη, πανέμορφη πόλη με ποιότητα)

Νυχτερινή ζωή: 8 (Ωραιότατη και για όλα τα γούστα)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 10 (Τίποτε λιγότερο με τόσα αξιοθέατα δίπλα. Η τύχη του να βρίσκεσαι στη Πελοπόννησο)



Μέσος όρος: 6,9 Αποτελώντας μια «ασφαλή» επιλογή για πασχαλινή εκδρομή

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 21

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 21

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

2005 – Κέρκυρα



Είναι δεδομένο για όποιον ξεκινά να αναζητά Πασχαλινό προορισμό για εκδρομή ότι το όνομα της Κέρκυρας θα πέσει πρώτο φαρδύ-πλατύ στο τραπέζι των συζητήσεων. Στη περίπτωση μας, αφού δεν υπήρχε αντίστοιχη εμπειρία ήταν το μόνο που τέθηκε ως συζήτηση και με συνοπτικές διαδικασίες αποφασίστηκε. Φυσικά δε ξέραμε τότε τι ξεκίνησε από εκείνη την εκδρομή, η χρόνια παράδοση που προανέφερα, για το λόγο αυτό και μόνο θα είναι μέσα στη καρδιά μου.

Το ξενοδοχείο που βρήκαμε σε νορμάλ τιμή για την εποχή (πράγμα πολύ δύσκολο όταν μιλάμε για Κέρκυρα) κλείστηκε περίπου ενάμιση μήνα πριν, όχι τίποτε ιδιαίτερο αλλά πολύ απλό, απέναντι ακριβώς από την είσοδο του λιμανιού, κάτι που μετέπειτα θα κόστιζε σε περπάτημα προς το κέντρο της πόλης, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να χρησιμοποιήσει κανείς όχημα εκείνες της μέρες. Υπερβολικός συνωστισμός και καθόλου παρκινγκ εντός πόλης.

Όσον αφορά τη μετάβαση στο νησί, τις εποχές που ακόμα δεν είχε παραδοθεί η Εγνατία οδός στη κυκλοφορία, αποτελούσε άθλο να πας από τη Θεσσαλονίκη στην Ηγουμενίτσα μέσω Κατάρας. Ευτυχώς η περίφημη Καστανιά είχε αποφευχθεί καθώς το εκεί κομμάτι παραδόθηκε στη κυκλοφορία λίγους μήνες πριν.

Προσωπικά δεν είχα καμία όρεξη να κάνω το συγκεκριμένο ταξίδι οδικώς, καθώς λίγες μέρες πριν το είχα πράξει για επαγγελματικούς λόγους. Έτσι λοιπόν σε μια χρονική στιγμή που δεν υπήρχε γνώση για το κλείσιμο εισιτηρίων (εδώ καλά καλά δεν υπήρχε dsl ιντερνετ στο σπίτι μας) η επιλογή του πρακτορείου αποτελούσε μονόδρομο. Μετά από πολύ ψάξιμο και τύχη, καθώς τα πιο πολλά εισιτήρια πήγαιναν πακέτο με διαμονή, βρήκα ένα μέσω ενός χαντακωμένου πρακτορείου σε ένα παράδρομο της πλατείας Αριστοτέλους, το οποίο δέχτηκε να μου το πουλήσει χωριστά σε τιμή λίγο πάνω από 230€.



Μεγάλη Παρασκευή

Έτσι, μετά από συνάντηση και καφεδάκι τη Μ. Πέμπτη το βράδυ, αποχαιρέτησα τους φίλους μου δίνοντας ραντεβού για την επομένη και συνέχισα το βράδυ και τα ποτά μου με την ησυχία μου. Παρασκευή πρωί φεύγω με το αυτοκίνητο, παρκάρω ελεύθερα ακόμα τότε λίγα μόλις μέτρα δίπλα από τις αναχωρήσεις και επιβιβάζομαι. Δυο ώρες σχεδόν μετά τους συναντώ μπρούκλης και ατσαλάκωτος, πίνοντας καφέ με θέα το Παλαιό Ενετικό Φρούριο της Κέρκυρας!

(Συγχωρήστε μου τις κακές φωτογραφίες στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, καθώς είναι μια μίξη αναλογικών σκαναρισμένων και ψηφιακών, ότι πιο ευπαρουσίαστο μπόρεσα να συγκεντώσω).

Η πρώτη βόλτα στη πάντα πολύ όμορφη πόλη της Κέρκυρας ήταν γεγονός:

Η οποία συνδυάστηκε με καφεδάκι και περπάτημα στο πασίγνωστο πεζόδρομο «Λιστόν» ο οποίος βρίσκεται στη «Σπινάδα» μια από τις μεγαλύτερες των Βαλκανίων.

Ακόμα θυμάμαι τη τσεκουριά που φάγαμε κατακέφαλα, στο ούζο που ήπιαμε εκείνο το μεσημέρι δίπλα από τη πλατεία, κάτι που καταλάβαμε όταν ήρθε ο λογαριασμός. Μακριά και ποτέ ξανά:

Επιστρέψαμε στο δωμάτιο προκειμένου να ετοιμαστούμε, οι μεν που ήθελαν να ακολουθήσουν ένα από τους επιτάφιους και οι δε που θέλαν απλά να αράξουν και να πιούν τα ποτά τους.

Το έθιμο του επιταφίου στη Κέρκυρα είναι πομπώδες, όπως κάθε τι κατά τη περίοδο του Πάσχα και περιλαμβάνει αρκετές περιφορές εντός πόλης συνοδευόμενες από τις αντίστοιχες δημοτικές μπάντες. Είναι κάτι που δε πρέπει να χάσετε!

Το βράδυ εκείνο -ειδικά σε κείνες τις ηλικίες που πηγαίναμε ακόμα σε club- κράτησε πολύ, πάρα πολύ, και είναι ακόμα χαραγμένο στη μνήμη μου. Το bar του Privilege θα μας μάθαινε για τα καλά, κάτι που θα κόστιζε όμως την επόμενη μέρα μας…


Μεγάλο Σάββατο

Πώς να καταφέρεις να ξυπνήσεις στις 10:00 όταν έχεις γυρίσει στις 7:00; Αυτό είναι ένα ερώτημα που ακόμα δεν έχω απαντήσει, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το Μ.Σάββατο στη Κέρκυρα πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς. Πρέπει να παρευρεθείς στο περίφημο και θορυβώδες έθιμο με τους «Μπότηδες», τις στολισμένες στάμνες δηλαδή οι οποίες ρίχνονται από τα μπαλκόνια στη «Σπινάδα», τη μεγαλύτερη πλατεία της Πόλης και της Ελλάδας ολόκληρης. Πρέπει να δεις το έθιμο που κρατάει ίσως από την αρχαιότητα και αποτελεί συνδυασμό ενετικών και ορθόδοξων παραδόσεων. Πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς για να πιάσεις όσο το δυνατόν καλύτερη θέση ανάμεσα στους χιλιάδες παρευρισκόμενους.

Δεν πρέπει να πιείς μερικά μπουκάλια τεκίλας το προηγούμενο βράδυ γιατί δε θα προλάβεις τίποτε από τα παραπάνω παρά μόνο στο τέλος τους, όπως εμείς… Φτάσαμε όταν σχεδόν έχει τελειώσει η ρίψη και οι φιλαρμονικές ξεκινούν τη βόλτα τους στους δρόμους και τα κατούνια της παλιάς πόλης.

Με πολύ μεγάλη προσπάθεια καταφέραμε να βρούμε ένα τραπέζι προκειμένου να πιούμε καφέ, το οποίο εγκαταλείψαμε μετά από μια ώρα, καθώς δεν ήρθε ποτέ κανένας για παραγγελία. Γενικότερα το Πάσχα στη Κέρκυρα με τη τόση πολυκοσμία αποτελεί σπορ για γερά νεύρα… Αρκεστήκαμε σε σπαστό καφεδάκι και ξάπλες στα γρασίδια της πλατείας για να συνέλθουμε από το χθεσινοβραδινό χάλι. Ακολούθησε μια βόλτα στο φρούριο:

Όπου παραδόξως δεν είχε τόσο πολύ κόσμο και καθίσαμε χαλαρώνοντας και βλέποντας τα θέα:

Συνεχίζοντας με μερικές βόλτες στη παλιά πόλη:

Πετυχαίνοντας και τη φιλαρμονική κάθε τόσο στο δρόμο:

Φάγαμε κάτι κι επιστρέψαμε προς το ξενοδοχείο προκειμένου να ετοιμαστούμε για την ανάσταση.

Μια ανάσταση που έλαβε χώρα στη Σπινάδα, συνοδείας πυροτεχνημάτων από το φρούριο απέναντι, ψαλμωδιών, φιλαρμονικής και φυσικά πολλών χιλιάδων κόσμου. Ωραία εμπειρία και αυτή:

Κυριακή του Πάσχα

Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ξυπνήσουμε νωρίς μετά από όσα πολλά έγιναν και το βράδυ της ανάστασης. Έτσι ακολουθώντας τη συμβουλή του ξενοδόχου και βλέποντας τον καιρό να είναι καλός κατευθυνθήκαμε προς «Παλαιοκαστρίτσα», ένα όμορφο παραλιακό μέρος και στη συνέχεια περνώντας μέσω από το χωρίο Λάκωνες, καταλήξαμε στη ταβέρνα όπου θα λάμβανε χώρα το Πασχαλινό τραπέζι. Η θέα υπέροχη, ο καιρός όμως άρχισε να τα γυρνάει:

Ανεβήκαμε γρήγορα προς τη ταβέρνα με την εξαιρετική θέα και προς το απέναντι χωριό:

Για να ξεκινήσουμε το φαγοπότι δίχως αύριο:

Το βράδυ αρκεστήκαμε σε βόλτα και ποτό εντός πόλης καθώς είχαμε σχετικά ξεμείνει από δυνάμεις, αν και στο τέλος κάναμε και μια βόλτα προς το χώρο που ήταν τότε συγκεντρωμένα τα club. Εξάλλου την άλλη μέρα αναχωρούσαμε…

Δευτέρα του Πάσχα

Ήπιαμε τον αποχαιρετιστήριο καφέ μας και παράλληλα κάναμε κάποια τελευταία ψώνια εντός πόλης. Ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα πολύς και αυτή τη μέρα:

Αφού φάγαμε κάτι πήραμε το δρόμο για το Ποντικονήσι, μιας και ήταν κοντά στο αεροδρόμιο από το οποίο πετούσα σε λίγες ώρες:

Προχωρήσαμε το πολύ ωραίο μονοπάτι καταμεσής της θάλασσας μέχρι την «Εκκλησία Παναγίας Βλαχερνών», ένα από τα μοναστήρια-εμβλήματα του νησιού λόγω τοποθεσίας:

Η μοναδικότητα του τοπίου σε συνδυασμό με τα αεροπλάνα που πετούσαν πάνω από το κεφάλι μας πίνοντας καφέ, ήταν το καλύτερο κλείσιμο σε μια εκδρομή που φέρνει πάντα πολύ ευχάριστες αναμνήσεις και πολύ γέλιο.

Ένα τέτοιο αεροπλάνο γύρισε κι εμένα στη Θεσσαλονίκη λίγη ώρα μετά:



Βαθμολογία εκδρομής

Εθιμα: 10 (Άμα δε το βάλεις στη Κέρκυρα τότε που; Τουριστικά ίσως αλλά...)

Τιμή/παροχές: 4 (Ακριβές τιμές, εκμετάλλευση στο έπακρο)

Γαστρονομία: 8 (Κάθε φορά τρως καλά στη Κέρκυρα. Προτιμήστε τα ωραία τοπικά πιάτα)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 4 (εν μέρει δικαιολογημένα λόγω υπεράριθμων τουριστών)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 8 (Εκπληκτική πόλη στην οποία κατα βάση κινείσαι το Πάσχα)

Νυχτερινή ζωή: 8 (Πάλι μόνο για Πάσχα, τις άλλες περιόδους απογοήτευση)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 6 (Κυρίως ότι είναι μέσα και κοντά στη πόλη)


Μέσος όρος: 6,9. Είναι το μέρος στο οποίο όλοι πρέπει να περάσουν μια φορά και δικαιολογημένα γίνεται τόση συζήτηση για το Πάσχα της.

 

[turms]

δωσε ψωμι στον λαοοοοο

ΥΓ Κερκυρα δεν πηγα κ δεν προκειται να παω ποτε....πιστευω η σχεση τιμης / παροχης υπηρεσιων δεν το αξιζει...
για να πω την αληθεια ομως ειδα την φωτο εκει στην ταβερνα κ μου ανοξε η ορεξη...και ειναι 02.33 τα ξημερωματα εδω....

 

[psilos3]

δωσε ψωμι στον λαοοοοο

ΥΓ Κερκυρα δεν πηγα κ δεν προκειται να παω ποτε....πιστευω η σχεση τιμης / παροχης υπηρεσιων δεν το αξιζει...
για να πω την αληθεια ομως ειδα την φωτο εκει στην ταβερνα κ μου ανοξε η ορεξη...και ειναι 02.33 τα ξημερωματα εδω....

Δίνω, δίνω, ακόμα δε ξεκίνησα...
Είναι μια επιλογή η Κέρκυρα, η πιο γνωστή απ΄ όλες σίγουρα. Ίσως να μην αξίζει όπως το λές βάσει τιμής, κι εγώ το ίδιο πιστεύω άλλωστε. Ένα πέρασμα όμως και απ' αυτό το μέρος πρέπει να γίνει!

 

[psilos3]

2006 – Σαντορίνη


Το «πείραμα» του προηγούμενου έτους είχε πετύχει και εκτός των άλλων καλών είχε πετύχει και το σκοπό του, να μας βάζει σε συζητήσεις – αναζητήσεις ενόψει Πάσχα. Πάνω σε μια τέτοια αναζήτηση στα πακέτα των τουριστικών γραφείων γύρω στο Μάρτη, τέθηκε το όνομα Σαντορίνη σαν προορισμός, κάτι που άρεσε σε όλους.

Χωρίς πολλές περαιτέρω αναζητήσεις δόθηκαν τα χρήματα, αν θυμάμαι καλά πάνω από 400€ για αεροπορικά και διαμονή σε δωμάτια στο Φηροστεφάνι, κολλητά δηλαδή των Φηρών, σε μία εκδρομή που εκτός των άλλων ήταν και πολύ γεμάτη, καθώς ξεκινούσε πολύ πρωί της μεγάλης Παρασκευής και επέστρεφε Τρίτη του Πάσχα βράδυ.

Ήταν μια εκδρομή σταθμός για δύο λόγους. Αφενός καθιέρωνε το Πάσχα στη συνείδηση μας σαν στάνταρ εκδρομή, αφετέρου έβαλε στο χάρτη μας της Κυκλάδες που ως τότε ήταν άγνωστη εικόνα και δε χρειάζεται νομίζω να σας πω πόσο τις αγαπώ…



Μεγάλη Παρασκευή

Η πτήση αναχώρησε νωρίς το πρωί από το αεροδρόμιο Μακεδονία, έτσι περίπου στη μια ώρα αρχίσαμε να βλέπουμε από το παράθυρο το νησί:

Το αεροπλάνο πέρασε πάνω απ’ όλη του την έκταση κάνοντας στροφή να κατέβει:

(Στην εκδρομή αυτή εγκαινίασα την ολοκαίνουρια -και ακριβούτσικη για τα δεδομένα της εποχής- ψηφιακή Canon IXUS 50, με την οποία έκανα τα πρώτα βήματα και άρχισα να κολλάω με τη φωτογραφία από τις εκδρομές)

Η μεταφορά προς τα δωμάτια ήταν κανονισμένη από το πρακτορείο, και η πρώτη εντύπωση διανύοντας το δρομολόγιο από το αεροδρόμιο δεν ήταν καθόλου ευχάριστη, λέγοντας μεταξύ μας ‘’αυτό το χάλι είναι η πολυδιαφημισμένη Σαντορίνη’’ ;

Μια εντύπωση που άλλαξε φυσικά αμέσως μόλις κάναμε την αναγνωριστική βόλτα στα Φηρά. Για την ακρίβεια μας κόπηκε η ανάσα από την ομορφιά:

Εντυπωσιακές εικόνες της καλντέρας, πρωτόγνωρες από κάθε άποψη, οι οποίες αφήνουν το ίδιο συναίσθημα από τότε και κάθε φορά που τις αντικρύζω:

Κάναμε τη βόλτα μας στη πρωτεύουσα, η οποία δεν είχε και πολύ κόσμο εκείνη την ώρα.

Γενικότερα θα έλεγα ότι σε λειτουργία ήταν περίπου το 50% των επιχειρήσεων σε σχέση πάντα με το πολύβουο καλοκαίρι.

Μπήκαμε σε μια παραδοσιακή κάβα να πάρουμε κάποιες πρώτες προμήθειες:

και καταλήξαμε στο εντυπωσιακό Franco Bar, στο οποίο ήπιαμε καφέ και το πρώτο ποτό της εκδρομής, με κόστος περίπου 16€ και τα δύο, κάτι όμως που γνωρίζαμε καθώς η φήμη του συγκεκριμένου μαγαζιού είναι τεράστια. Η θέα και η γαλήνη που απολαμβάναμε μέσω της κλασσικής μουσικής που έπαιζε ήταν ασυναγώνιστες:

Επιστρέψαμε στο δωμάτιο και στήσαμε ένα ωραίο τραπέζι καθώς υπήρχαν οι προϋποθέσεις και οι προμήθειες. Σε ότι αφορά τον επιτάφιο δεν έχω να θυμάμαι κάτι ιδιαίτερο καθώς ήταν μια τυπική νησιωτική περιφορά.

Δυστυχώς δεν είχαμε ούτε το μυαλό ούτε τη πληροφόρηση φυσικά, έτσι χάσαμε το μοναδικό έθιμο που λαμβάνει χώρα τη μεγάλη Παρασκευή στο χωριό «Πύργος».

Μη κάνετε το ίδιο λάθος: https://photographergreece.com/el/cinematography/commercial/1061-epitafios-in-pyrgos,-santorini

Το βράδυ μετά από μια βόλτα στα bar των Φηρών τα οποία ήταν όλα ανοιχτά, μας βρήκε στο Koo, ένα club στο οποίο γινόταν το αδιαχώρητο από κόσμο και υπάρχει έως σήμερα, να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα:

και να γιορτάζουμε το δεύτερο σερί μας Πάσχα:

Μεγάλο Σάββατο

Αργό φυσικά ξύπνημα, καφεδάκι και αμέσως στο δρόμο:

Το πρόγραμμα της ημέρας έλεγε :

Τον παραδοσιακό αυτόν οικισμό της Θήρας, στον οποίο έχουν επιβληθεί αντίστοιχοι περιορισμοί δόμησης.

Το ομώνυμο τραγούδι του Κυριαζή δεν έλεγε να ξεκολλήσει απ’ το μυαλό μας. Ήταν και Απρίλης, όχι τίποτε άλλο

Για τη πρόσβαση στον οικισμό υπάρχει πεζόδρομος, καθώς η απόσταση από τα Φηρά περπατιέται πολύ εύκολα. Πεζόδρομος τον οποίο βρήκαμε μόνο στην επιστροφή, έτσι με πρόσβαση από το κεντρικό δρόμο λίγη ώρα μετά μπαίναμε στον οικισμό του Ημεροβιγλίου:

Βλέποντας αμέσως πίσω μας τα Φηρά:

Χαρίζοντας μου μερικές από τις καλύτερες μου φωτογραφίες:

Περπατήσαμε τον οικισμό απ’ άκρη σ’ άκρη:

και μπορώ να σας πω ότι μας εντυπωσίασε περισσότερο από τα Φηρά. Πιο μικρό, πιο μαζεμένο, πιο ήσυχο με εξαιρετικές εικόνες:

Καταλήξαμε σε ένα cocktail bar με απολαυστική θέα. Ακόμα θυμάμαι πόσο πολύ είχαμε χαλαρώσει, κάνοντας να αλλάξουμε μεταξύ μας κουβέντα περίπου μια ώρα. Είναι η μαγεία της Σαντορίνης που μας συνεπήρε; Είναι το απόλυτο αίσθημα γαλήνης που σου βγάζει το νησί τέτοιες μέρες; Δε ξέρω ακριβώς τι είναι, ξέρω ότι συμβαίνει:

Σηκωθήκαμε όταν ο ήλιος άρχισε σιγά σιγά τη κάθοδο του πίσω απ’ το «Σκάρο» , το κάστρο δηλαδή το οποίο είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς σήμερα μετά τις καταστροφές που υπέστη, ότι αποτελούσε κέντρο οικισμού και το κυριότερο σημείο του νησιού:

Η θέα και οι γεωλογικοί σχηματισμοί της καλντέρας ήταν εντυπωσιακοί:

Ιδανική ώρα δηλαδή για ένα παραδοσιακό μεγαλοσαββατιάτικο ούζο, δοκιμάζοντας πρώτη φορά τους τοπικούς ντοματοκεφτέδες και τη φάβα ξακουστή Σαντορίνης:

Επιστρέφοντας λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, που ήταν εξίσου ωραίο από το Ημεροβίγλι:

Έπρεπε άλλωστε να ετοιμαστούμε για την Ανάσταση. Μιας ανάστασης που ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με το χειρότερο και ότι πιο απαίσιο υπάρχει σε ‘’έθιμο’’ στην Ελληνική επικράτεια, τις κροτίδες και τα βαρελότα… Πραγματικά δε βρίσκω τίποτα το ευχάριστο και δε μπορώ να καταλάβω το λόγο για όλα αυτά. Κάποια στιγμή πρέπει να μπει ένα όριο και μια αυστηρή νομοθεσία γύρω από τέτοιου είδους πανηγυράκια:

Περάσαμε όπως όπως την Ανάσταση κι αφού φάγαμε καταλήξαμε στα bar του νησιού όπως επέβαλλε η περίσταση…



Κυριακή του Πάσχα

Η Κυριακή του Πάσχα είναι μια μέρα που έχει ως επίκεντρο το φαγητό. Μπορείς φυσικά να το συνδυάσεις με πολλές άλλες δραστηριότητες, αρκεί να ξυπνήσεις σαν άνθρωπος. Αν επιστρέφεις μετά τις 7 το πρωί, δε θα ξυπνήσεις ποτέ σαν άνθρωπος…

Έτσι αφού κάνεις μια βόλτα ίσα – ίσα για προμήθειες, στρώνεσαι στη πρώτη ταβέρνα που βλέπεις και σου κλείνει το μάτι:

Ξεκινάς με «Βινσάντο», το περίφημο παραδοσιακό γλυκό Σαντορινιό κρασί. Ακριβώς επειδή είναι γλυκό δε μπορείς να πιείς πολλά, οπότε το γυρνάς στο λευκό. Περιττό να αναφέρω ότι η Θήρα είναι νησί με εκλεκτές παραγωγές οίνου, πολλά οινοποιεία, δοκιμαστήρια κτλ.

Κάπου εκεί διαπιστώνεις ότι δεν έχει μείνει τίποτα από ψητό καθώς κοντεύει απόγευμα και η ταβέρνα έχει ξεπουλήσει. Οπότε αναγκαστικά παίρνεις τα πρώτα της ώρας:

Περιμένοντας να ψηθεί το καλό:

Και να έρθουν οι ενισχύσεις ώστε να αρχίσει το γλέντι:

Γλέντι που φτάνει στη κορύφωση του χορεύοντας και σπάζοντας ότι υπάρχει στο τραπέζι, κατ’ εντολή φυσικά του ιδιοκτήτη:

Ο οποίος όσο τα λέει αυτά ανοίγει τις σαμπάνιες, και σερβίρει τις τεκίλες:

Μέχρι που καταλαβαίνεις ότι είναι αργά και πρέπει να πληρώσεις το λογαριασμό. Μεγάλο λογαριασμό αλλά τον έκανες, τον χάρηκες και τον γούσταρες:

Γιατί η ταβέρνα πρέπει να κλείσει. Ο ιδιοκτήτης θα σας βγάλει στο δεύτερο γνωστό κλαμπ του νησιού να σας κεράσει, γιατί έτσι, του φτιάξατε τη διάθεση:

Προσοχή λοιπόν στη Κυριακή του Πάσχα. Μην παρασυρθείτε όπως άλλοι…



Δευτέρα του Πάσχα

Ούτε εμείς οι ίδιοι περιμέναμε φυσικά ότι θα ξυπνήσουμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να πιούμε καφέ στο διπλανό ξενοδοχείο και ν’ αράξουμε στη πισίνα του. Ο καιρός ήταν ιδιαίτερα καλός. Έτσι αναλωθήκαμε σε ποτάκια και στιγμές ξάπλας. Πάλι καλά που έγινε και μια βόλτα στα Φηρά το μεσημέρι για τα απαραίτητα ψώνια:

Το βράδυ όμως της Σαντορίνης είχε ιδιαίτερο κι εξαιρετικό ενδιαφέρον. Πόσο μάλλον το τελευταίο βράδυ, στο οποίο είχαμε αφήσει εκκρεμότητες και κάβες, σε μερικά από τα bar των Φηρών:

Το γλέντι άναψε για τα καλά ακόμα μια φορά:

Καταλήγοντας στο γνωστό σημείο συνάντησης που δεν είναι άλλο από τη πλατεία με τα φαγάδικα εντός των Φηρών. Ακόμα και σήμερα εκεί καταλήγουν όλοι το ξημέρωμα για φαγητό.

Επιτόπου στήθηκε ακόμα ένα μίνι γλέντι με όσους είχαν ξεμείνει/σχολάσει από τα μαγαζιά. Εμείς βεβαίως δε λέμε όχι…

Τρίτη του Πάσχα

Έπρεπε σίγουρα να εκμεταλλευτούμε το δώρο της έξτρα ημέρας και να μη το κάψουμε για άλλη μια φορά. Έτσι αφού ετοιμαστήκαμε καλέσαμε ταξί για να μας μεταφέρει στον οικισμό της Οίας. Περιττό να σας πω ότι δεν έχω ξαναφοβηθεί πιο πολύ στη ζωή μου. Οδήγηση στα άκρα, υπερβολική ταχύτητα και προσπεράσεις πάνω στη στροφή…

Ευτυχώς δεν αργήσαμε να φτάσουμε στην Οία, τον ομορφότερο κατά πολλούς οικισμό της Σαντορίνης:

Ξεκινήσαμε τη περιπλάνηση βλέποντας καταπληκτικές εικόνες μπροστά μας:

Αλλά και πίσω μας:

Διαπιστώνοντας έτσι του λόγου το αληθές:

Κάθε λίγο και λιγάκι σταματούσαμε να απαθανατίσουμε τις στιγμές και την ομορφιά.

Την ιδιαίτερη και μοναδική νησιώτικη αρχιτεκτονική:

Το έντονα κυκλαδίτικο στοιχείο:

Αποφασίσουμε να κάνουμε στάση για καφέ, ο οποίος με ευκολία μετατράπηκε σε φαγητό παρέας μερικών φιαλών εκλεκτού λευκού Σαντορινιού οίνου με την ονομασία «Σιγάλας» ο οποίος έδενε απόλυτα με την όλη ατμόσφαιρα του νησιού.

Ο ήλιος άρχισε να δύει:

Δίνοντας μας μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε ένα από τα πιο φημισμένα ηλιοβασιλέματα του κόσμου, αυτό της Οίας:

Δεν είχαμε πολύ χρόνο ακόμα στη διάθεση μας, έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής:

Περιμέναμε το λεωφορείο του πρακτορείο το οποίο θα μας μετέφερε στο αεροδρόμιο χαζεύοντας τον τότε επαναληπτικό του Champions league μεταξύ Βιγιαρεάλ και Άρσεναλ.

Μια πολύ εντυπωσιακή εκδρομή είχε ολοκληρωθεί. Μια εκδρομή σε ένα προορισμό ιδανικό για τη περίοδο του Πάσχα!



Βαθμολογία εκδρομής

Έθιμα: 6 (Λόγω Πύργου και μόνο)

Τιμή/παροχές: 6 (τα περίμενα πολύ χειρότερα τα πράγματα)

Γαστρονομία: 7 (ιδιαίτερα για τα τοπικά πιάτα - ποτά)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 7 (άλλοι άνθρωποι - άλλο νησί, σε σχέση με το καλοκαίρι)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 10 (Ένα νησί μοναδικό στο είδος του, τι να λέμε)

Νυχτερινή ζωή: 8 (Πολύς κόσμος Έλληνες και τουρίστες και αρκετά μπαρ - κλαμπ, όχι για όλα τα γουστα όμως...)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 7 (Αρχαιολογικοί χώροι, χωριά, οινοποιεία)


Μέσος όρος: 7.3 Αποτελώντας μια πολύ καλή επιλογή για εκδρομή το Πάσχα!

 

[turms]

ναι ρε φιλε...το Κοο.....πωωωωωωωωωωωωω
τι μου θυμισες τωρα

ΥΓ οχι φωτο με φαγητα ρε συ...προσπαθω να αδυνατισω

 

[psilos3]

2007 – Χανιά



Η εκδρομή είχε πλέον καθιερωθεί και η παρέα μεγαλώσει φτάνοντας τους έξι. Είναι λογικό να θέλουν όλο και περισσότεροι να συμμετάσχουν καθώς είναι κάτι που δε συνηθίζεται πέρα από τα οικογενειακά πλαίσια, τουλάχιστον στο περίγυρο μου.

Ο προορισμός είχε αποφασιστεί έχοντας σαν μικρό απωθημένο την επιστροφή μας στα Χανιά, τη πιο ωραία ίσως πόλη της Κρήτης, στην οποία είχαμε περάσει μόνο μια μέρα στα πλαίσια διακοπών του 2003.

Δεν αποφύγαμε το τουριστικό πρακτορείο ούτε εδώ καθώς δεν είχαμε ακόμα την εμπειρία, έτσι το κόστος ήταν πάλι κοντά στα 350€, για αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχείο εντός πόλης αλλά όχι της παλιάς πόλης όπως θα θέλαμε.



Μεγάλη Παρασκευή



Αυτό που επίσης δεν αποφύγαμε ήταν το άγχος κι ευτυχώς να λέμε που φτάσαμε στο αεροδρόμιο πάνω από 2 ώρες νωρίτερα για να πιούμε καφέ! Η ώρα αναχώρησης είχε αλλάξει, δε μας ειδοποίησε ποτέ η αεροπορική, ούτε βέβαια το πρακτορείο ως όφειλε, με αποτέλεσμα να ακούσουμε τα ονόματα μας από τα μεγάφωνα και να τρέχουμε και να μη φτάνουμε. Πάλι καλά που προλάβαμε την εκδρομή.

Μια εκδρομή που ξεκίνησε με τρέξιμο και άγχος, και το ελικοφόρο της Ολυμπιακής που έκανε κάτι λιγότερο από δύο ώρες μόνο ευχάριστη δε την έκανε στην αρχή της. Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά και ξεφορτωθήκαμε τις αποσκευές, βγήκαμε αμέσως για τη πρώτη μας βόλτα στα Χανιά:

Το ξενοδοχείο μας ήταν μετά το Κουμ καπι το οποίο περάσαμε με τα πόδια,
όπως και τη «Πύλη της άμμου», απομεινάρι των τειχών της παλιάς Ενετικής πόλης:

Φτάνοντας τελικά στο φάρο του λιμανιού

Έχοντας θέα τη πανέμορφη παλιά πόλη:

Ο κόσμος ήταν πολύς εκείνη την ώρα κάτι που μας άρεσε αρκετά. Καθίσαμε για ένα καφεδάκι και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Ναυτικό μουσείο που βρίσκεται στην άκρη του λιμανιού το οποίο ήταν πολύ ιδιαίτερο και όμορφο:

Η πείνα όμως μας είχε καταβάλλει, οπότε και δεν αργήσαμε να στρωθούμε. Μιλάμε για Κρήτη και για υπέροχα εδέσματα από άκρη ως άκρη:

Πάντα συνοδευόμενα με το απαραίτητο πατροπαράδοτο ποτό, μη ξεχνιόμαστε:

Η περιφορά του επιταφίου ήταν εντός πόλης, χωρίς κάτι το ξεχωριστό και εδώ.

Η διαπίστωση ωστόσο που έγινε ξεκάθαρη το ίδιο βράδυ ήταν ότι τουλάχιστον στα Χανιά τηρούσαν τις παραδόσεις. Δεν υπήρχε ανοιχτό σχεδόν τίποτα, ούτε ταβέρνες, ούτε μπαρ παρά ένα-δύο, οπού και με το ζόρι βρήκαμε να πιούμε ποτό κι αυτό υποτονικό, χωρίς ένταση στη μουσική κτλ. Δεν έχω δει κάτι αντίστοιχο σε κανένα μέρος απ’ όσα πήγα από τότε!



Μεγάλο Σάββατο

Χωρίς περιττά άγχη πλέον και με τη μέρα στη διάθεση μας κατεβήκαμε για να πιούμε το καφεδάκι μας στο Κουμ καπί, το οποίο έσφυζε από κόσμο και ζωή:

(Είχα φροντίσει νωρίτερα να τσεκάρω ότι η σημαία του θεού στη Κρήτη κυμάτιζε ψηλά. Όλα καλά)

Δεν αργήσαμε πολύ με τους καφέδες. Πάσχα έχουμε άλλωστε, δε χρειάζεται:

Κάναμε τη βόλτα μας εξερευνώντας τη πανέμορφη αυτή πόλη.

Τα Χανιά είναι υπέροχα άλλωστε όλες τις εποχές του χρόνου και κατά τη ταπεινή μου άποψη εκτός των μηνών Ιουλίου & Αυγούστου που γίνεται ο κακός χαμός:

Καταλήξαμε στο εξαιρετικό μεζεδοπωλείο «Ταμαμ» εντός της παλιάς πόλης, το οποίο είναι διάσημο γιατί φιλοξενείται σε παλιό χαμάμ. Παραγγείλαμε το κατάλογο δυο φορές μπρος-πίσω, με τους τουρίστες που ήταν οι μόνοι που βρίσκονταν εντός του καταστήματος εκείνη την ώρα να απορούν, να μας ρωτάνε από πού είμαστε και να μας βγάζουν φωτογραφίες.

Μα τόσο εντύπωση τους έκανε το τραπέζι του Μεγάλου Σαββάτου; Φαντάζομαι θα ΄χουν να λένε ακόμα για τους Έλληνες και τη τρέλα τους…

Η Ανάσταση ήταν όμορφη, με αρκετό κόσμο και χωρίς πολλά ευτράπελα παραδόξως, σε εκκλησία εντός της παλιάς πόλης:

Αφού φάγαμε Πασχαλινά, ακολούθησε βραδινή έξοδος σε ένα club που είχαμε πάει και τη προηγούμενη φορά σε εντυπωσιακή τοποθεσία προς την άλλη πλευρά της πόλης. Τίποτα το ιδιαίτερο σαν διασκέδαση, ωστόσο ικανοποιητικότερα σε σχέση με το τίποτα της προηγούμενης νύχτας:

Κυριακή του Πάσχα

Έχοντας ψάξει τις επιλογές μας για εξόρμηση εκτός πόλης, καταλήξαμε στο ιστορικό χωριό «Θέρισο» το οποίο είναι πολύ γνωστό για διάφορα επαναστατικά κινήματα της Κρήτης. Τα ταξί που μας μετέφεραν ως εκεί έκαναν λίγο παραπάνω από 20 λεπτά, σε ένα καταπράσινο και πολύ όμορφο τοπίο. Το χωριό άλλωστε είναι χτισμένο σε ύψος 580 μέτρων (ίδιο με το χωριό που μένουμε οι περισσότεροι), στους πρόποδες των Λευκών ορέων.

Το άγαλμα του Βενιζέλου καλωσορίζει τον επισκέπτη:

Μετά από τη σύντομη βόλτα

καταλήξαμε στην οικογενειακή ταβέρνα,

που δοκιμάσαμε τα εξαιρετικά ντόπια εδέσματα της Κρητικής κουζίνας. Τσιγαριαστό, στάκα, στάκα με αυγά, τυριά, ντάκους και ότι καλό είχε το κατάστημα. Την αγαπώ τη κρητική κουζίνα!

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είδαμε και κάποια από τα Κρητικά ‘’έθιμα’’, μπαλωθιές δηλαδή από το ένα χωριό στο άλλο, με τις σφαίρες να φεύγουν με το τσουβάλι. Δε θα πω περισσότερα…

Επιστρέψαμε στη πόλη των Χανίων για να πιούμε καφέ και να ετοιμαστούμε για το βράδυ. Δε ξέραμε που θα περάσουμε τη νύχτα και βγήκαμε με σκοπό να δούμε τι παίζει, κάνοντας όμως μια στάση σε μια κρεπερί που βρήκαμε ανοιχτή για να τσιμπήσουμε κάτι. Εκεί γνωρίσαμε τη Κρητική φιλοξενία από πρώτο χέρι, καθώς πιάσαμε κουβέντα με το μαγαζάτορα, μας συμπάθησε και τον συμπαθήσαμε και έφερε να κεράσει ένα καραφάκι με Ρακή:

Νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, όταν όμως σηκώθηκα να πληρώσω τον άκουσα να λέει ‘’ψηλέ που πας, είπαμε θα πιούμε μια Ρακή’’ βλέποντας παράλληλα ολόκληρο το μπετόνι που είχε βγάλει προς τα έξω…

Τι να πω, δε ξέρω αν τον βρήκαμε ή μας βρήκε, το γέλιο που ρίξαμε όμως εκείνο το βράδυ δε περιγράφεται. Χαλάλι οι ώρες και τα ποτά που δεν ήπιαμε σε κάποιο μπαρ, καθώς αυτά είναι που μένουν μια ζωή. Κρήτη με τα ωραία σου!



Δευτέρα του Πάσχα

Η πτήση της επιστροφής ήταν απογευματινή, έτσι οι ώρες που είχαμε στη διάθεση μας ικανοποιητικές και δε τις αφήσαμε να πάνε χαμένες.

Ο κόσμος περισσότερος από κάθε άλλη φορά. Όλοι έξω για το καφεδάκι τους, Χανιώτες και μη:

Μετά το καφέ μας φτάσαμε ως το λιμάνι με σκοπό να πάμε στο φάρο:

Οι θέα απέναντι στη παλιά πόλη είναι εντυπωσιακή:

Φωτογραφηθήκαμε και φωτογραφίσαμε:

και φύγαμε προκειμένου να κάνουμε μια βόλτα στη πόλη για ψώνια:

αλλά και για το τελευταίο μας γεύμα που στήθηκε απ’ το πουθενά.

Κάπως έτσι, αργά το απόγευμα μπήκε το τέλος της τρίτης σερί εκδρομής:

Βαθμολογία εκδρομής

Έθιμα: 2 (Δε βρήκαμε κάτι συγκλονιστικό, μπορεί να κάνω και λάθος)

Τιμή/παροχές: 7 (Οικονομικά τα Χανιά εντός πλαισίου)

Γαστρονομία: 10 (Άμα δε το βάλεις εδώ τότε που; Κρήτη είσαι)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 8 (Στενοί δεσμοί μεταξή Κρήτης & Θεσσαλονίκης)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 8 (Εκπληκτική παλιά πόλη)

Νυχτερινή ζωή: 2 (Ναι στα Χανιά κι όμως, το Πάσχα δεν)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 9 (Αν έχεις αμάξι έχει τα πάντα)


Μέσος όρος: 6,6 Με τα Χανιά να αποτελούν ίσως επιλογή «Δεύτερης γραμμής» για Πάσχα

 

[AntRo]

Πολυ ωραιες οι ιστοριες σου μεχρι τωρα!! Περιμενω να δω αν θα υπαρξει Αγρινιο τις επομενες χρονιες!!

 

[psilos3]

Πολυ ωραιες οι ιστοριες σου μεχρι τωρα!! Περιμενω να δω αν θα υπαρξει Αγρινιο τις επομενες χρονιες!!

Ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι που σου άρεσαν!
Αγρίνιο ε; Για να δούμε. Ίσως κάτι κοντινο...

 

[Tonia L.]

2007 – Χανιά



Η εκδρομή είχε πλέον καθιερωθεί και η παρέα μεγαλώσει φτάνοντας τους έξι. Είναι λογικό να θέλουν όλο και περισσότεροι να συμμετάσχουν καθώς είναι κάτι που δε συνηθίζεται πέρα από τα οικογενειακά πλαίσια, τουλάχιστον στο περίγυρο μου.

Ο προορισμός είχε αποφασιστεί έχοντας σαν μικρό απωθημένο την επιστροφή μας στα Χανιά, τη πιο ωραία ίσως πόλη της Κρήτης, στην οποία είχαμε περάσει μόνο μια μέρα στα πλαίσια διακοπών του 2003.

Δεν αποφύγαμε το τουριστικό πρακτορείο ούτε εδώ καθώς δεν είχαμε ακόμα την εμπειρία, έτσι το κόστος ήταν πάλι κοντά στα 350€, για αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχείο εντός πόλης αλλά όχι της παλιάς πόλης όπως θα θέλαμε.



Μεγάλη Παρασκευή



Αυτό που επίσης δεν αποφύγαμε ήταν το άγχος κι ευτυχώς να λέμε που φτάσαμε στο αεροδρόμιο πάνω από 2 ώρες νωρίτερα για να πιούμε καφέ! Η ώρα αναχώρησης είχε αλλάξει, δε μας ειδοποίησε ποτέ η αεροπορική, ούτε βέβαια το πρακτορείο ως όφειλε, με αποτέλεσμα να ακούσουμε τα ονόματα μας από τα μεγάφωνα και να τρέχουμε και να μη φτάνουμε. Πάλι καλά που προλάβαμε την εκδρομή.

Μια εκδρομή που ξεκίνησε με τρέξιμο και άγχος, και το ελικοφόρο της Ολυμπιακής που έκανε κάτι λιγότερο από δύο ώρες μόνο ευχάριστη δε την έκανε στην αρχή της. Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά και ξεφορτωθήκαμε τις αποσκευές, βγήκαμε αμέσως για τη πρώτη μας βόλτα στα Χανιά:

View attachment 308077

Το ξενοδοχείο μας ήταν μετά το Κουμ καπι το οποίο περάσαμε με τα πόδια,
όπως και τη «Πύλη της άμμου», απομεινάρι των τειχών της παλιάς Ενετικής πόλης:

View attachment 308078
View attachment 308079

Φτάνοντας τελικά στο φάρο του λιμανιού

View attachment 308080

Έχοντας θέα τη πανέμορφη παλιά πόλη:

View attachment 308081

Ο κόσμος ήταν πολύς εκείνη την ώρα κάτι που μας άρεσε αρκετά. Καθίσαμε για ένα καφεδάκι και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Ναυτικό μουσείο που βρίσκεται στην άκρη του λιμανιού το οποίο ήταν πολύ ιδιαίτερο και όμορφο:

View attachment 308082 View attachment 308084 View attachment 308085

Η πείνα όμως μας είχε καταβάλλει, οπότε και δεν αργήσαμε να στρωθούμε. Μιλάμε για Κρήτη και για υπέροχα εδέσματα από άκρη ως άκρη:

View attachment 308086

Πάντα συνοδευόμενα με το απαραίτητο πατροπαράδοτο ποτό, μη ξεχνιόμαστε:

View attachment 308088

Η περιφορά του επιταφίου ήταν εντός πόλης, χωρίς κάτι το ξεχωριστό και εδώ.

Η διαπίστωση ωστόσο που έγινε ξεκάθαρη το ίδιο βράδυ ήταν ότι τουλάχιστον στα Χανιά τηρούσαν τις παραδόσεις. Δεν υπήρχε ανοιχτό σχεδόν τίποτα, ούτε ταβέρνες, ούτε μπαρ παρά ένα-δύο, οπού και με το ζόρι βρήκαμε να πιούμε ποτό κι αυτό υποτονικό, χωρίς ένταση στη μουσική κτλ. Δεν έχω δει κάτι αντίστοιχο σε κανένα μέρος απ’ όσα πήγα από τότε!



Μεγάλο Σάββατο

Χωρίς περιττά άγχη πλέον και με τη μέρα στη διάθεση μας κατεβήκαμε για να πιούμε το καφεδάκι μας στο Κουμ καπί, το οποίο έσφυζε από κόσμο και ζωή:

View attachment 308091

(Είχα φροντίσει νωρίτερα να τσεκάρω ότι η σημαία του θεού στη Κρήτη κυμάτιζε ψηλά. Όλα καλά)

View attachment 308089

Δεν αργήσαμε πολύ με τους καφέδες. Πάσχα έχουμε άλλωστε, δε χρειάζεται:

View attachment 308093

Κάναμε τη βόλτα μας εξερευνώντας τη πανέμορφη αυτή πόλη.

View attachment 308094 View attachment 308096


Τα Χανιά είναι υπέροχα άλλωστε όλες τις εποχές του χρόνου και κατά τη ταπεινή μου άποψη εκτός των μηνών Ιουλίου & Αυγούστου που γίνεται ο κακός χαμός:

View attachment 308097

Καταλήξαμε στο εξαιρετικό μεζεδοπωλείο «Ταμαμ» εντός της παλιάς πόλης, το οποίο είναι διάσημο γιατί φιλοξενείται σε παλιό χαμάμ. Παραγγείλαμε το κατάλογο δυο φορές μπρος-πίσω, με τους τουρίστες που ήταν οι μόνοι που βρίσκονταν εντός του καταστήματος εκείνη την ώρα να απορούν, να μας ρωτάνε από πού είμαστε και να μας βγάζουν φωτογραφίες.

View attachment 308100

Μα τόσο εντύπωση τους έκανε το τραπέζι του Μεγάλου Σαββάτου; Φαντάζομαι θα ΄χουν να λένε ακόμα για τους Έλληνες και τη τρέλα τους…

View attachment 308098

Η Ανάσταση ήταν όμορφη, με αρκετό κόσμο και χωρίς πολλά ευτράπελα παραδόξως, σε εκκλησία εντός της παλιάς πόλης:

View attachment 308101
View attachment 308102

Αφού φάγαμε Πασχαλινά, ακολούθησε βραδινή έξοδος σε ένα club που είχαμε πάει και τη προηγούμενη φορά σε εντυπωσιακή τοποθεσία προς την άλλη πλευρά της πόλης. Τίποτα το ιδιαίτερο σαν διασκέδαση, ωστόσο ικανοποιητικότερα σε σχέση με το τίποτα της προηγούμενης νύχτας:

View attachment 308103 View attachment 308105


Κυριακή του Πάσχα

Έχοντας ψάξει τις επιλογές μας για εξόρμηση εκτός πόλης, καταλήξαμε στο ιστορικό χωριό «Θέρισο» το οποίο είναι πολύ γνωστό για διάφορα επαναστατικά κινήματα της Κρήτης. Τα ταξί που μας μετέφεραν ως εκεί έκαναν λίγο παραπάνω από 20 λεπτά, σε ένα καταπράσινο και πολύ όμορφο τοπίο. Το χωριό άλλωστε είναι χτισμένο σε ύψος 580 μέτρων (ίδιο με το χωριό που μένουμε οι περισσότεροι), στους πρόποδες των Λευκών ορέων.

Το άγαλμα του Βενιζέλου καλωσορίζει τον επισκέπτη:

View attachment 308114

Μετά από τη σύντομη βόλτα

View attachment 308116 View attachment 308117

καταλήξαμε στην οικογενειακή ταβέρνα,

View attachment 308118

που δοκιμάσαμε τα εξαιρετικά ντόπια εδέσματα της Κρητικής κουζίνας. Τσιγαριαστό, στάκα, στάκα με αυγά, τυριά, ντάκους και ότι καλό είχε το κατάστημα. Την αγαπώ τη κρητική κουζίνα!

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είδαμε και κάποια από τα Κρητικά ‘’έθιμα’’, μπαλωθιές δηλαδή από το ένα χωριό στο άλλο, με τις σφαίρες να φεύγουν με το τσουβάλι. Δε θα πω περισσότερα…

Επιστρέψαμε στη πόλη των Χανίων για να πιούμε καφέ και να ετοιμαστούμε για το βράδυ. Δε ξέραμε που θα περάσουμε τη νύχτα και βγήκαμε με σκοπό να δούμε τι παίζει, κάνοντας όμως μια στάση σε μια κρεπερί που βρήκαμε ανοιχτή για να τσιμπήσουμε κάτι. Εκεί γνωρίσαμε τη Κρητική φιλοξενία από πρώτο χέρι, καθώς πιάσαμε κουβέντα με το μαγαζάτορα, μας συμπάθησε και τον συμπαθήσαμε και έφερε να κεράσει ένα καραφάκι με Ρακή:

View attachment 308121

Νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, όταν όμως σηκώθηκα να πληρώσω τον άκουσα να λέει ‘’ψηλέ που πας, είπαμε θα πιούμε μια Ρακή’’ βλέποντας παράλληλα ολόκληρο το μπετόνι που είχε βγάλει προς τα έξω…

View attachment 308120

Τι να πω, δε ξέρω αν τον βρήκαμε ή μας βρήκε, το γέλιο που ρίξαμε όμως εκείνο το βράδυ δε περιγράφεται. Χαλάλι οι ώρες και τα ποτά που δεν ήπιαμε σε κάποιο μπαρ, καθώς αυτά είναι που μένουν μια ζωή. Κρήτη με τα ωραία σου!



Δευτέρα του Πάσχα

Η πτήση της επιστροφής ήταν απογευματινή, έτσι οι ώρες που είχαμε στη διάθεση μας ικανοποιητικές και δε τις αφήσαμε να πάνε χαμένες.

Ο κόσμος περισσότερος από κάθε άλλη φορά. Όλοι έξω για το καφεδάκι τους, Χανιώτες και μη:

View attachment 308122
View attachment 308123

Μετά το καφέ μας φτάσαμε ως το λιμάνι με σκοπό να πάμε στο φάρο:

View attachment 308125

Οι θέα απέναντι στη παλιά πόλη είναι εντυπωσιακή:

View attachment 308126 View attachment 308127

Φωτογραφηθήκαμε και φωτογραφίσαμε:

View attachment 308130 View attachment 308129

και φύγαμε προκειμένου να κάνουμε μια βόλτα στη πόλη για ψώνια:

View attachment 308132
View attachment 308131

αλλά και για το τελευταίο μας γεύμα που στήθηκε απ’ το πουθενά.

View attachment 308134 View attachment 308135

Κάπως έτσι, αργά το απόγευμα μπήκε το τέλος της τρίτης σερί εκδρομής:

View attachment 308136

Βαθμολογία εκδρομής

Έθιμα: 2 (Δε βρήκαμε κάτι συγκλονιστικό, μπορεί να κάνω και λάθος)

Τιμή/παροχές: 7 (Οικονομικά τα Χανιά εντός πλαισίου)

Γαστρονομία: 10 (Άμα δε το βάλεις εδώ τότε που; Κρήτη είσαι)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 8 (Στενοί δεσμοί μεταξή Κρήτης & Θεσσαλονίκης)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 8 Εκπληκτική παλιά πόλη

Νυχτερινή ζωή: 2 (Ναι στα Χανιά κι όμως, το Πάσχα δεν)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 9 (Αν έχεις αμάξι έχει τα πάντα)


Μέσος όρος: 6,5

Το 2007 δεν ήμουν μόνιμη κάτοικος του νομού Χανίων αλλά ήμουν κι εγώ μια από τους "καλτσουναδες", δηλαδή τους Αθηναίους που ερχόμαστε να φάμε και να πάρουμε και στην επιστροφή καλ(ι)τσούνια.
Στο θέμα της νυχτερινής ζωής, λογικό το 2... Το 2007 εάν ήθελες night life, ο προορισμός ήταν ο Πλατανιάς και τα clubs του (όχι αυτά που συχνάζουν οι τουρίστες).
Στα έθιμα - τουλάχιστον στα δυτικά των Χανίων που βρίσκομαι εγώ - έχουμε το κάψιμο του Ιούδα το βράδυ της Ανάστασης (δεν το λες και πολύ χριστιανικό).
Όπως είπες τα Χανιά είναι πανέμορφα όλο τον χρόνο, αν και καλύτερα να τα αποφύγετε Ιούλιο και Αύγουστο!
Χρόνια πολλά και συνέχισε με την πρωτότυπη ιστορία σου!

 

[psilos3]

Το 2007 δεν ήμουν μόνιμη κάτοικος του νομού Χανίων αλλά ήμουν κι εγώ μια από τους "καλτσουναδες", δηλαδή τους....

Ευχαριστώ για οσα γράφεις, επίσης χρόνια πολλά.
Τα λατρεύω τα Χανιά, όπως και όλη τη Κρήτη βέβαια, αλλά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο μακριά κι αγαπημένοι. Ίσως στο Λασήθι μόνο κι αυτό υπό προϋποθέσεις.
Στα Χανιά έρχομαι κάθε χρόνο, είναι από τις πιο στάνταρ εκδρομές μου πλέον, και είναι από τα μέρη που έχω επισκεφτεί πολλές φορές μετά από 'κείνο το Πάσχα. Θα πιω καφέ στη Κουκουβάγια, θα φάω στο Χρυσόστομο και το Ταμαμ, θα πιω τσικουδιές στη Σπλαντζια, θα ξημερωθώ στην Έλλη... Το ''Nightlife'' εντός παλιάς πόλης είναι αρκετό και όπως ακριβώς το θέλω! Βέβαια άλλο 2007, άλλο 2017-18-19 όπως λες, αλλάζουν πολλά έως πάρα πολλά. Η παρουσίαση αφορά το 2007 και στέκεται στο γεγονός ότι οι Χανιώτες τηρούσαν τις παραδόσεις!

 

[psilos3]

2008 - Ναύπλιο


Τη φορά αυτή η οργάνωση ήταν πολύ εύκολη και συγκεκριμένη. Λίγο που είχαμε ένα φίλο που δούλευε σε ταξιδιωτικό γραφείο και μας κανόνισε το Θεσσαλονίκη – Αθήνα, λίγο το ψάξιμο για το αυτοκίνητο, ε βρήκαμε κι ένα ξενοδοχείο και δρομολογήθηκε η εκδρομή.

Το Ναύπλιο ήταν μια πόλη για την οποία ακούγαμε πάντα μόνο καλά λόγια. Λίγο του ότι ήταν κοντά στην Αθήνα, πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, παλιά πόλη και εκεί, ε δε θέλαμε και πολύ να καταλήξουμε.

Η Πελοπόννησος ήταν μια πρόκληση για όλους, δεδομένου ότι θα βρισκόμασταν στο συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα πρώτη φορά σαν παρέα και είχαμε μεγάλη περιέργεια για το τι πρόκειται να συναντήσουμε.


Μεγάλη Παρασκευή

Η πτήση ήταν το πρωί, οπότε και λίγο πριν τις 11 ήμασταν στο Βενιζέλος και την εταιρεία ενοικιάσεων αυτοκινήτου. Είχαμε κλείσει ένα μικρό για να κάνουμε τη δουλειά μας το τριήμερο και περιμέναμε τα διαδικαστικά. Ο άνθρωπος στο γραφείο όμως αποδείχτηκε πολύ φίλος λέγοντας μας ‘’αφού είστε καλά παιδιά, θα σας δώσω ένα Volvo’’ κάτι που αγνοήσαμε νομίζοντας ότι μας κάνει πλάκα. Φτάνοντας στο χώρο παραλαβής όμως διαπιστώσαμε ότι μόνο πλάκα δεν έκανε:

Φορτωθήκαμε στο ολοκαίνουριο και πολύ άνετο αμάξι και ξεχυθήκαμε στην Αθηνών- Κορίνθου, με τελικό προορισμό το Ναύπλιο:

Κάναμε λίγο παραπάνω από δύο ώρες μέχρι να φτάσουμε στη πόλη και να παρκάρουμε κοντά στο ξενοδοχείο, δίπλα από το πάρκο Κολοκοτρώνη.

Αφήσαμε τα πράγματα και γρήγορα ξεχυθήκαμε στους δρόμους για τις πρώτες αναγνωριστικές βόλτες. Πάνω μας και πολύ κοντά μας το εντυπωσιακό φρούριο «Παλαμήδι»

Περάσαμε από το πάρκο με το ομώνυμο άγαλμα του μεγάλου αρχιστράτηγου:

Αλλά και του Κυβερνήτη Καποδίστρια:

Προχωρώντας ως τη κεντρική πλατεία η οποία είχε αρκετό κόσμο:

Φτάνοντας τελικά ως τη παραλία, βλέποντας το φρούριο «Μπούρτζι» τη μικρή νησίδα μπροστά στο λιμάνι του Ναυπλίου:

Κάναμε μια βόλτα στη παραλιακή:

Βγάζοντας μερικές ακόμα φωτογραφίες προς το Μπούρτζι:

Και το Παλαμήδι:

Μέχρι να χωθούμε τελικά στα στενά για να πιούμε το καθιερωμένο τσιπουράκι της Μεγάλης Παρασκευής:

Πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο το οποίο φυσικά είχαμε φροντίσει να εξοπλίσουμε για τις δύσκολες ώρες:

Η τυπική περιφορά του επιταφίου έβγαλε μερικούς έξω προσωρινά, μέχρι που σιγά σιγά ετοιμαστήκαμε για το βράδυ που θ’ ακολουθούσε, γιορτάζοντας το τέταρτο μας Πάσχα σε κάποιο από τα bar του Ναυπλίου:

Μεγάλο Σάββατο

Ξυπνήσαμε με μεγάλη δυσκολία και υπό βροχή βγήκαμε για καφέ στη παραλιακή. Ο καιρός δε βοηθούσε το πολύ ομολογουμένως κόσμο που είχε κατακλύσει τη πόλη. Μπήκαμε στο πρώτο καφέ μπαρ που βρήκαμε και μας άρεσε. Τώρα πως από τον καφέ που πίναμε στην αρχή ο μπάρμαν με το προσωνύμιο ‘’Μπορέλι’’ μας έκανε γύρισμα κερνώντας μας τεκίλες και φτάσαμε στις μπύρες, δε κατάλαβε κανένας ακόμη και σήμερα. Κλείσαμε ένα χώρο για το βράδυ, μιας και το bar ήταν από αυτά που άνοιγαν μετά την ανάσταση, ήπιαμε άλλη μια γύρα και αποχωρήσαμε με αξιοπρέπεια:

Ξεκινήσαμε να βολτάρουμε στο βροχερό Ναύπλιο:

Η παλιά πόλη ακόμα και με συνθήκες βροχής είναι πανέμορφη:

Πολύ όμορφα και γραφικά στενάκια κατά μήκος της κεντρικής οδού έκαναν τη βόλτα πολύ πιο ευχάριστη:

Ο κόσμος συνεχώς αυξανότανε με τη πάροδο της ώρας, γεμίζοντας τη πόλη. Είναι άλλωστε μια πολύ βολική εκδρομή από τις γύρω πόλεις:

Καθίσαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε και να συνέλθουμε από τις συνεχόμενες κραιπάλες. Έπρεπε να ετοιμαστούμε για την ανάσταση.
Μια Ανάσταση που έλαβε χώρα στη κεντρική πλατεία, κατάμεστη και αυτή από κόσμο:

Ακόμα μία φορά που το σιχαμένο έθιμο με τα βαρελότα μας έκανε να φύγουμε τρέχοντας…Κρίμα και πάλι κρίμα.

Τσιμπήσαμε κάτι και επιστρέψαμε στο πρωινό μπαρ το οποίο είχε κρατήσει θέση για μας όπως μας υποσχέθηκε. Η νύχτα ήταν πολύ βαριά και μεγάλη καθώς ήταν αυτό ακριβώς που θέλαμε. Δείξαμε για άλλη μια φορά το ποιόν μας:

Επιτέλους και μια βραδιά που δεν ήμουν ο ψηλότερος μέσα σ’ ένα μαγαζί, καθώς γίναμε παρεάκι και τα πίναμε όλο τη νύχτα με γνωστό μπασκετμπολίστα της Α1 και τη κοπέλα του. Φυσιολογικός άνθρωπος για μια φορά το λοιπόν:

Κυριακή του Πάσχα

Το κάψιμο του καψίματος. Αργό ξύπνημα και βόλτα στη πόλη. Καφεδάκια και μπυρίτσες. Όλα καλά ως εδώ.

Το μόνο μεγάλο πρόβλημα ήταν το φαγητό. Δε ξέρω γιατί κάναμε το λάθος να μείνουμε εντός πόλης καθώς ήταν αδύνατο να βρούμε κάτι ανοιχτό. Συμβιβαστήκαμε λοιπόν με μια πιτσαρία καθώς ήταν το μόνο που βρήκαμε… Δε πειράζει χαλάλι, έχουμε τον τρόπο να περνάμε καλά σε όλες τις συνθήκες.

Μια βόλτα στη πόλη το σούρουπο:

Με μερικές σακούλες μπύρες και άφθονο γέλιο.

Ήταν και θα είναι πάντα αρκετά!


Δευτέρα του Πάσχα

Η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει, έτσι κι εμείς φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε προς το Παλαμήδι. Για όποιον έχει το κουράγιο να ανεβεί στο φρούριο πεζός, τα 999 σκαλοπάτια που πρέπει ν’ ανέβει είναι ένα ζήτημα:

Μπήκαμε στο φρούριο βλέποντας τη θέα στη καινούρια πόλη του Ναυπλίου:

Αλλά και τη παλιά:

Με το Μπούρτζι και τα κλασσικά αρχοντικά να φαίνονται πολύ πιο όμορφα από κει πάνω.

Μπαίνοντας στο κελί όπου κρατούνταν ο Κολοκοτρώνης, με έπιασε ένα ρίγος και παράλληλα μια μεγάλη ντροπή. Μη παραλείψετε να το δείτε αν ποτέ βρεθείτε εκεί:

Βγάλαμε κάποιες τελευταίες φωτογραφίες προς τη παλιά πόλη:

Και την Ακροναυπλία:

Ήπιαμε ένα καφεδάκι στο διπλανό καφέ και αναχωρήσαμε για τον επόμενο προορισμό της ημέρας που δεν ήταν άλλος από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου:

Περιττό να αναφέρω το δέος που αισθάνεται κανείς όταν μπαίνει στο εντυπωσιακό αυτό δημιούργημα:

Πρέπει κάποιος να κινηθεί στο χώρο για να καταλάβει το τεράστιο θαύμα της ακουστικής:

Εντυπωσιασμένοι συνεχίσαμε προς το επίνειο της Επιδαύρου για να κάνουμε μία τελευταία στάση:

Το φαγητό και μια σύντομη βόλτα ήταν ότι έπρεπε πριν την αναχώρηση μας και τη γνωριμία μας με τη κίνηση εντός λεκανοπεδίου κατά την επιστροφή πας προς το αεροδρόμιο.

Ευτυχώς όλα ολοκληρώθηκαν κατ’ ευχήν, επιστρέφοντας το βράδυ στη Θεσσαλονίκη, κλείνοντας έτσι μια ακόμα πολύ όμορφη εκδρομή.

Βαθμολογία εκδρομής

Έθιμα: 2 (Τίποτα ιδιαίτερο εντός πόλης)

Τιμή/παροχές: 7 (Νορμάλ τιμές στα περισσότερα αν και Πάσχα)

Γαστρονομία: 5 (Αδιάφορα. Καλά ποιοτικά αλλά αδιάφορα)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 7 (Αν και δεν είχαμε ελπίδες, έστρωσε η κατάσταση στα μπαρ)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 9 (Υπέροχη, πανέμορφη πόλη με ποιότητα)

Νυχτερινή ζωή: 8 (Ωραιότατη και για όλα τα γούστα)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 10 (Τίποτε λιγότερο με τόσα αξιοθέατα δίπλα. Η τύχη του να βρίσκεσαι στη Πελοπόννησο)



Μέσος όρος: 6,9 Αποτελώντας μια «ασφαλή» επιλογή για πασχαλινή εκδρομή