Ινδία Η Ινδία μου

[dim kyr]

Τέλος πάντων καθήστε να γράψω την συνέχεια να το βγάλω από μέσα μου. Ανεξήγητο είναι πως για μερικούς ανθρώπους πάνε όλα καλά, τα ξενοδοχεία, οι εκδρομές, το φαγητό, οι πτήσεις κλπ. και για άλλους πάνε όλα κατά διαόλου και επιπροσθέτως χωρίς να ζητάνε πολλά. Ισως είναι ότι ταξιδεύουμε Off the road ή χωρίς κάποιο πλάνο ή έστω ταξ. γραφείο, ίσως, ή ίσως γιατί πολύ απλά κάποιος ψηλά κάνει πλάκες. Ισως.
Οταν φθάσαμε απέναντι πλησιάζουμε μια παρέα από τουκ τουκ, τους αφήνουμε να τσακωθούν για το ποιός θα μας πρωτοπάρει και στο τέλος διαλέγουμε αυτόν που επιβίωσε δηλαδή τον πιό δυνατο. Ξέραμε ότι λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα ξενοδοχείο 4-5* άρα θα είναι καθαρό, άρα θα έχει μπύρα, άρα θα έχει χώρο καπνιζόντων, άρα θα μπορούμε να φάμε με το φως της ημέρας, άρα θα πάμε εκεί. Απλούστατο. Λέμε του οδηγού να μας πάει στο καλύτερο λοιπόν ξενοδοχείο γιατί δεν θυμόμαστε να του πούμε το όνομά του. Οκ μας λέει, κανένα πρόβλημα. Οταν ακούτε στην Ινδία έναν Ινδό να λέει κανένα πρόβλημα, να είστε υποψιασμένοι, αυτό που θέλει να πεί είναι δεν έχω ιδέα τι μου λες αλλά έχει ο Κρίσνα. Το παραπάνω ισχύει και στην περίπτωση μας. Το ξενοδοχείο που μας πήγε είχε μεν μια εντυπωσιακή είσοδο, με τους φαντάρους του στην πύλη , με όλα του, Αλλά η λέξη παρακμή όταν έμπαινες στους εσωτερικούς του χώρους δεν φώναζε απλά, κραύγαζε!!! Το κιτσ του '80 ήταν στα καλύτερα του και αν και μεγάλο θα πρέπει να είχε να δει πελάτη από τοτε που ή Ινδία είχε πρωθυπουργό τον Νεχρού. Πλησιάζουμε ανέμελοι την ρεσεψιόν και ρωτάμε αν είναι ανοιχτό το εστιατόριό του. Βεβαίως!! μας λένε με περίσσια χαρά, ακολουθήστε μας και μας οδηγούν στον πάνω όροφο. Προπορευόμενος ένας υπάλληλος τρέχει ξεκλειδώνει μια αίθουσα (δεξιώσεων? γάμων? θα σας γελάσω) και μας οδηγεί σε ένα τραπέζι που θα χώραγε όλους τους συγγενείς του Μαθουσάλα. Ανάβει τα φώτα (εκεί αντικρύσαμε και την ντισκομπάλα που κρεμόταν στην οροφή για πρώτη φορά), μας βάζει και έναν ανεμιστήρα δίπλα μας που μου έχει υποσχεθεί ο δικός μου να πάει να τον πάρει όταν τα τινάξω για να τον βάλει σε λειτουργία δίπλα από το κουφάρι μου αφού από τον θόρυβο θα αναστηθώ, και μας φέρνει τον κατάλογο για να διαλέξουμε τι θα περιδρομιάσουμε. Επειδή όμως έχουσιν γνώσιν οι φύλακες, ρωτάμε αφελώς υποκρινόμενοι τι μπύρες έχετε? Δεν έχουμε. Τι πάει να πει δεν έχετε? Τόσο δρόμο κάναμε , καλό ξενοδοχείο υποτίθεται ότι είστε τι σοι απάντηση είναι αυτή? Δεν έχουμε. Καλά τότε κλείστε τα φώτα , κλειδώστε την αίθουσα, σβήστε και αυτόν τον ανεμιστήρα μην σας πάνε μέσα για διατάραξη κοινής ησυχίας και εμείς πάμε αλλού. Ετσι για να μάθετε!!
Τώρα τι κάνουμε? Βγαίνουμε στον δρόμο, τουκ τουκ πουθενά. Απομακρυνόμαστε από τους στρατιώτες και το φυλάκιο που ήταν μπροστα στο ξενοδοχείο και πάμε με τα πόδια λίγο πιο κάτω. Ανάβουμε και ένα τσιγάρο έτσι για παρηγοριά, βρίσκουμε και ένα πεζούλι και ρεμβάζουμε. Δεν μιλάμε μεταξύ μας, τι να πούμε? εχεις τίποτα να πεις? όχι. Πισω μας το βουνό, μπροστά μας η λίμνη, ταξί πουθενά. Περιμένουμε. Και περιμένουμε. Τι? δεν ξέρω πάντως εμείς περιμέναμε. Για καλή μας τύχη περνάει ένα τζιπ από μπροστά μας από την αντίθετη κατεύθυνση, κάνει επι τόπου στροφή και μας κάνει νόημα να μπούμε. Και μπαίνουμε. Δεν κατάλαβα, τι χειρότερο να μας συμβεί? Γιατί να μην μπούμε? Και εκεί που καθόμασταν σαν τις μούμιες θα έβγαινε τίποτα? Και πολύ καλά κάναμε γιατί ο τύπος που οδηγούσε -ένας Ινδός- μας πήγε λίγο πιο κάτω από εκεί που είχαμε ξεκινήσει. Αντε πάλι τα ίδια. Τι είχες Γιάννη? τι είχα πάντα. Αυτήν την φορά αλλάξαμε πιάτσα τουκ τουκ -για να μην πέσουμε στον ίδιο οδηγό και γίνουμε ρεζίλι- και πάμε σε έναν άλλο. Ξέρεις κανένα ξενοδοχείο που είναι 5*? του λέμε. Ναι μας λέει. Σίγουρα? Σίγουρα. Ανεβαίνουμε και μας πάει στο παλιό Oberoy, τώρα το λένε κάπως αλλοιώς δεν θυμάμαι. Από ότι καταλάβατε ήμασταν αποφασισμένοι για τον συνδυασμό. Δεν θα φεύγαμε από το Κασμίρ αν δεν το πετυχαίναμε.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11

First Προηγούμενη 11 of 11

Go to chapter

Go

[ΕΡΣΗ]

Άψογη! Τι να μας κουράσεις; Με τη μπουκιά στο στόμα μας άφησες! Όπου νάναι θα εμφανιστούν και οι υπόλοιποι της παρέας να πιάσουν σκαμνάκια να περιμένουν τη συνέχεια!
Α! Και ξέχασα: Καλωσόρισες! Πολύ χαιρόμαστε που μας βρήκες!

 

[soudianos]

Κι εγώ με το σκαμνάκι...

 

[PitchforkSally]

Καλως ορισες και θελουμε κι αλλο!!!!

 

[dim kyr]

Σκαμνάκια? Πάρτε καλύτερα πολυθρόνες παιδιά γιατι δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι ακολουθεί ο πραγματικός Γολγοθάς στο τρένο με σιδηροδρομικούς υπαλλήλους-καμάκια που θέλουν να σας μεθύσουν, κουπέ δίπλα από τον μαχαραγιά, κουπέ δίπλα από έναν στρατιωτικό που με στόλισε εις στην Ινδική διότι άναψα ένα τσιγάρο στον διάδρομο, τουαλέτα που για να την επισκεφθώ έπρεπε να συμβουλευτώ το πρόγραμμα στάσεων του τρένου για να μην πέσω σε αναταράξεις και ως εκ τούτου εις την μαύρη τρύπα, συμπαθέστατους συνταξιδιώτες ινδούς που κοιμούνταν ροχαλίζοντας και αερίζοντας το στενό κατα γενική ομολογία κουπέ (χωρίς αερισμό παρακαλώ) και άλλα και άλλα που πιθανόν κάποιος απαιδευτος στα ταξίδια θα αφηγήτο ξαπλωμένος από έναν καναπέ ψυχιάτρου... αλλά εγώ το καταδιασκέδασα...

 

[Lalibela]

τουαλέτα που για να την επισκεφθώ έπρεπε να συμβουλευτώ το πρόγραμμα στάσεων του τρένου για να μην πέσω σε αναταράξεις και ως εκ τούτου εις την μαύρη τρύπα,

δεν ξερεις ...πως σε νιωθω
και ποτε ξερεις οτι πλησιαζεις σε σταθμο? αλλαζει η μυρωδια....του αερα
tip...οταν η τουαλετα εχει γεμισει απο εμετους και σκατα ....τρεχεις στην α θεση

αντε παιδια, σε λιγο θα ξεπερασουμε και την ιταλια στα στορυ...και σε 2-3 χρονια ποιος ξερει....μπορει να δινουμε συμβουλες για γαμηλια

 

[getxowoman]

Καλως ορισες! Σου μετεφερα το θεμα σου στις ιστοριες υπο εξελιξη! Εγω εχω ξαπλωσει στον καναπε και περιμενω τη συνεχεια!

 

[xrisa]

Μου άρεσε το "η ινδία μου". Πότε έγινε το ταξίδι? Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον.

 

[dim kyr]

Ευχαριστώ πολύ ολους σας για τα σχόλιά σας. Δεν ξέρω άμα γράφω στην σωστή ενότητα, όπως δεν ήξερα σε ποιο τρένο να ανέβω. Τόση άγνοια... επίσης δεν ξέρω πως να κάνω φίλους (εννοώ στο φόρουμ), πως να εντάξω το κείμενο στις Ταξ. Ιστορίες γιατί μάλλον εκεί κολάει και πάρα πολλά άλλα (π.χ αγνοώ την θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιιν τις λεπτομέρειες τουλάχιστον). Το ταξίδι έλαβε χώρα τον Αυγουστο του 2009 και το επόμενο είναι μέσω Καίρου στην Μαλαισία και απο εκεί μάλλον στην Καμπότζη και από εκεί στο Λάος οδικώς (με bus chikens για όποιον ξέρει) θα δούμε ... Τώρα ας συνεχίσω , αλλά ενημερώστε κάποιος χριστιανός αν γράφω στην σωστή ενότητα. Περιμένω σήμα για να συνεχίσω... Ευχαριστώ..

 

[getxowoman]

Ευχαριστώ πολύ ολους σας για τα σχόλιά σας. Δεν ξέρω άμα γράφω στην σωστή ενότητα, όπως δεν ήξερα σε ποιο τρένο να ανέβω. Τόση άγνοια... επίσης δεν ξέρω πως να κάνω φίλους (εννοώ στο φόρουμ), πως να εντάξω το κείμενο στις Ταξ. Ιστορίες γιατί μάλλον εκεί κολάει και πάρα πολλά άλλα (π.χ αγνοώ την θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιιν τις λεπτομέρειες τουλάχιστον). Το ταξίδι έλαβε χώρα τον Αυγουστο του 2009 και το επόμενο είναι μέσω Καίρου στην Μαλαισία και απο εκεί μάλλον στην Καμπότζη και από εκεί στο Λάος οδικώς (με bus chikens για όποιον ξέρει) θα δούμε ... Τώρα ας συνεχίσω , αλλά ενημερώστε κάποιος χριστιανός αν γράφω στην σωστή ενότητα. Περιμένω σήμα για να συνεχίσω... Ευχαριστώ..

Nαι γραφεις στη σωστη ενοτητα! Go on!

 

[dim kyr]

ΑΑΑ. και κάτι άλλο για την φίλη μου lalibela ταξίδευα πρώτη θέση (εξ ου και ο μαχαραγιάς στο διπλανό κουπέ), άρα καταλαβαίνεις ότι δεν είχα που να τρέξω η καψερή .......ο μόνος τρόπος ήταν να πηδήξω απο το παράθυρο , ΄-πράγμα το οποίο δεν έπραξα φυσικά καθαρά για ευνόητους λόγους- ή να προσαρμόσω έναν ωραιότατο καθετήρα (χρώματος ροζ), κατι το οποίο μου φαίνεται πολύ καλή ιδέα....

 

[dim kyr]

Λοιποοον... Που είχαμε μείνει α ναι στο αεροδρόμιο μετά την παραλαβή των αποτυχημένων-ηθοποιών βαλιτσών. Που πάμε τώρα? Για ταξί. Που θα βρούμε ταξί? αυτό ήταν εύκολο, προπληρωμένο στην έξοδο (αφού καθήσαμε στην λάθος ουρά και χάσαμε κανα 10λεπτο) και τρέξιμο στο σταθμό. Με είχαν προειδοποιήσει για τον σταθμό , αλλά στην ζωή μου για πολλά με έχουν προειδοποιήσει και πάλι έτοιμη δεν ήμουν Ποσο μάλλον για αυτό!!! Απερίγραπτο, λοιπόν η ζέστη είχε χτυπήσει κόκκινο και ας είχε νυχτώσει, εμείς 2 τέρτελα έτοιμα να πέσουν κάτω, νυσταγμένοι, πεινασμένοι 28 ώρες χωρίς φαγητό και νερό παρακαλώ (που να προλάβεις είχαμε γίνει σαν τον Road Raner) άπλυτοι με το Α το κεφαλαίο, συναγωνιζόμαστε σε βρώμα το ασβό στα κινούμενα σχέδια, φορτωμένοι με μπαγάζια, οι σαγιονάρες μου δε τα είχαν παίξει και μου φεύγαν από τα πόδια και όταν αντίκρυσα τον σταθμό σκέφτηκα "Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μα αυτό μου φέρνει τρόμο" Παιδιά, σκυλιά, ζητιάνοι, άντρες , γυναίκες, ηλικιωμένοι, βαλίτσες, μπαγάζια, σκουπίδια, σκυλία όλα μαζί οχι στην ορθια θέση αλλά κάτω ξαπλωμένοι να περιμένουν κάτι δεν ξέρω τι ακόμα το σκέπτομαι. Αλλοι να κοιμόυνται, άλλοι να μαγειρεύουν, άλλοι να φτύνουν (σημαντικό δείγμα κουλτούρας στην Ινδία και στο Νεπάλ), και άλλοι να περιμένουν σε μία ουρά 2 χιλιομέτρων μάλλον για να βγάλουν εισιτήριο!! Επρεπε λοιπόν να προσέχουμε 1ον μην πατήσουμε κανα πόδι, κανά χέρι, κανά κεφάλι, 2ον να αποφύγουμε τους ζητιάνους, 3ον να αποφύγουμε επίσης τα φτυσίματα τους που εκτοξεύονταν χωρίς προειδοποίηση από παντού, και 4ον και οχι λιγότερο σημαντικό να βρούμε το σωστό τρένο και όταν λέω το σωστό εννοώ το σωστό (ωραία η διπλανή βιρμανία αλλά δεν ήταν στα σχέδια μας εκείνη την περίοδο). Ενα θα σας πω ρωτήσαμε 23 διαφορετικούς ανθρώπους και λάβαμε 23 διαφορετικές απαντήσεις για την αποβάθρα. Σε κάποια στιγμή ήρθε η απογοήτευση λέω λοιπόν του καλού μου Αστα... πάμε να βρούμε ένα ξενοδοχείο στο Δελχί και αύριο βλέπουμε...... Αμ δε...