dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.089
- Likes
- 6.682
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΔΟΥ Κορίνθου
Ο θεός αγαπάει τον Βούδα αλλά αγαπάει και τον Αλλάχ. Δεδομένο. Ολους τους αγαπάει (εξόν ισως από εμένα). Μετά από 2 ημέρες συνεχούς βαρκάδας λέμε μωρέ δεν κλείνουμε μία εκδρομή? Και μας κλείνει ο Αζαζ εκδρομούλα μέσα στο Σριναγκάρ, ξέρετε" τζαμιά, μουσεία κλπ. Σε κάποια στιγμή , νωρίς ακόμα βγαίνω από ένα τέμενος και βλέπω τον καλό μου να μιλάει στο κινητό του οδηγού. Αναρωτώμενη με ποιόν, πλησιάζω και μου λέει <Θες να δεις βουδιστικό μοναστήρι? είναι ο Αζαζ στο τηλέφωνο και μου είπε ότι είναι εδώ κόντα σε ένα βουνό και δεν πάνε πολοί τουρίστες αλλά είναι ωραία> Δεν ήξερα τότε να του πώ ότι δεν πάνε τουρίστες για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Είχα άγνοια. Επίσης δεν γνώριζα ότι ο Αζαζ αυτή την πληροφορία την ψώνισε από τον Ιντερνετ που μπορεί μεν να είναι σχετικά αξιόπιστο , αλλά όχι πάντα. Και του λέω περιχαρής ένα μεγάλο Ναι. Μπράβο μου. Συγχαρητήρια!!
Ξεκινάμε λοιπόν με τον γεράκο-οδηγό, -οκ δεν ήταν και ο Μαθουσάλας , αλλά δεν ήταν και για εγγραφή στα λυκόπουλα- και πάμε στα βούνά. Στην πορεία διαπιστώνουμε ότι ούτε ο οδηγός γνωρίζει που ΄βρίσκεται αυτό το μοναστήρι. Καλά λέμε 1 μοναστήρι έχουν και δεν ξέρουν που είναι? Περίεργο. Μπερδεύτηκε λίγο στον δρόμο και αφού παραλίγο να πατήσει 6 κατσίκες (κατα λάθος), 2 πεζούς (κατα λάθος), 3 αγελάδες (αυτές επίτηδες) και έναν τροχονόμο (μάλλον επίτηδες) , ξαναγυρνά πίσω σε ένα χωριό, κάποιον ρωτά, κάτι του λένε και μας κάνει νόημα να κατάβουμε από το τζιπ-καρούτα. Γυρνάμε εδώ, γυρνάμε εκεί.... τίποτα. Ηταν κάτι σαν χωριό με 3 σπίτια έναν αχυρώνα, κάτι παιδιά και πολλές αγελάδες. Τον κοιτάμε μας κάνει νόημα ευθεία στην ανηφόρα στο δάσος. Ωραία. Θα το βρούμε, αλλά αυτός γιατί δεν έρχεται μαζί μας βρε παιδάκι μου? Ξεκινάμε σε μια ανηφόρα και ανεβαίνουμε, ανεβαίνουμε, ωραίο το τοπίο δεν λέω αλλά κάτι δεν μου κολλάει. Σε κάποια στιγμή βλέπουμε έναν περιφραγμένο χώρο από μακρυά, αλλά δεν είχε τίποτα μέσα, άρα λέμε συνεχίζουμε στο δάσος. Ακούγαμε και κάτι τροκάνια και μπροστά μας ήταν 2 βοσκοί με κάτι κατσίκες? πρόβατα? θα σας γελάσω. Δεν πλησιάσαμε κοντά γιατί πρέπει να είχαν και σκυλιά (μέχρι εκεί μας έκοψε). Εγω ΄σαν κλασσική κατουρλού είμαι, χρόνια τώρα, κάνω δήλωση <θέλω τσίσα>. Ε! μου λέει ο καλός μου βλέπεις κανένα εκτός από τις αγελάδες? αν δεν τις ντρέπεσαι πήγαινε. Α πα πα !!! με τίποτα του λέω θα πάμε στο μοναστήρι και οι καλόγριες εκεί θα μου δείξουν μια τουαλέτα (οσο το σκέπτομαι τώρα γελάω μόνη μου, ναι σιγά μη μου βγάλουν και λουκούμι!). Κυρία λοιπόν. Μπροστά οι βοσκοί που δεν τους βλέπαμε , αλλά τους ακούγαμε μαζί με τις αγελάδες και τα σκυλιά και πίσω εμείς τους είχαμε πάρει από πίσω. Αλλα το δάσος πύκνωνε, η ώρα πέρναγε, εγώ κατουριόμουν, η ανηφόρα γινόταν με πιο έντονη κλήση αλλά το μέγα αξιοθέατο πουθενά!!!
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να σταματάς και να κάνεις με την παρέα σου ένα συμβούλιο. Ετσι πράξαμε και εμείς. Για κάτσε ρε παιδί μου που είναι αυτό το πως το λένε? Περαπαταμε, περπατάμε κοντεύουμε να πιάσουμε Πακιστάν και τίποτα. Ο οδηγός είχε πεί ότι είναι 5 λεπτά περπάτημα 5! όχι 345!! Ο ήλιος πέφτει και η Νικολούλη είναι κομμάτι μακρύα!! Τελείωσε γυρνάμε!!! Αλλά προέκυψε το ερώτημα<τι θα πούμε στον οδηγό μας? το είδαμε ? δεν το είδαμε? και αν πούμε καμμία μπαρούφα ή αν μας ρωτήσει πως ήταν τι να του πούμε. Α όλα και όλα αυτός δεν μας ακολούθησε αυτός φταίει!!! Θα του πούμε την αλήθεια! Ξανά πίσω, ξανά στον οδηγό. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και του λέμε φύγαμε. Το είδατε ? μας ρωτά. Οχι του λέμε. Ααααα γιατί?μου'ρθε να του πω γιατί δεν μας έδωσες GPS ή έστω έναν χάρτη, κάτι! Αντί αυτού του λέμε δεν το βρήκαμε αλλά δεν πειράζει, άλλη φορά τώρα πάμε πίσω. Ανενδοτος. Οχι μας λέει , θα το μάθει ο Αζαζ και θα με μαλώσει. Οχι χριστιανέ μου. Δεν θα πούμε τίποτα σε κανέναν!! Οχι ήρθατε, θα το δείτε! Μας κατεβάζει από το τζιπ-καρούτα και φωνάζει κάτι Ινδούς πιτσιρικάδες. Κατι τους λέει και μας δείχνει να τους ακολουθήσουμε. Αντί πάλι πάνω. Εγώ κατουριόμουν με περισσότερη μανία. Εγω ινδικά όπως έχω γράψει δεν ξέρω , παρόλα αυτά νομίζω ότι θα τους είπε εεε εσείς πάρτε αυτά τα δύο ζωντόβολα και δείξτε τους το Αξιοθέατο του χωριού σας μπας και τελειώσουμε σήμερα. Το φελέκι μου για τουρίστες!!!! Κάτι τέτοιο υποθέτω αλλά σίγουρη δεν είμαι.
Ξανά πάνω, ξανά τροκάνια, ξανά περπάτημα, σαν την μέρα της μαρμότας αν έχετε δει την ταινία. Και φτάνουμε μετά από 1 λεπτό. Σωστά 1 λεπτό. Πρώτη διαπίστωση το μοναστήρι το είχαμε προσπεράσει την πρώτη φορά ακολουθώντας το ηχητικό (και μη αξιόπιστο) σήμα των τροκανιών. Εδω θέλω να κάνω ένα σχόλιο <Ποιός μας είπε και γιατί μας καρφώθηκε στο μυαλό ότι τα ζωντανά πάνε στο μοναστήρι? Τι να κάνει μια κατσίκα σε ένα τέτοιο μέρος? Αγνωστη η ψυχή του ανθρώπου>. 2η διαπίστωση Το μοναστήρι υπήρχε πριν από 2500 χρόνια, που είχε περάσει ο βούδας από τα μέρη εκείνα και τώρα δεν είχε μείνει τίποτα, το απόλυτο μηδέν, μόνο κάτι βράχια ατάκτως ερριμένα εδώ και εκεί και μια ταμπέλα σκουριασμένη από τις αρχές του αιώνα που μνημόνευε το γεγονός. Και εγώ περίμενα τις καλόγριες-ζόμπι να με παν και στην τουαλέτα τρομάρα μου. 3η διαπίστωση το σημείο αυτό ήταν εκείνο το περιφραγμένο μέρος από το οποίο είχαμε περάσει στην αρχή και το σνομπάραμε, δεν του ρίξαμε δεύτερη ματιά. Τι περιμέναμε να δούμε και εμείς? παγόδα 10οροφη σαν την Πατάν στο Νεπάλ? δεν ξέρω τι να πώ. Γεγονός ήταν ότι κατουριόμουν και οι τύποι δεν έφευγαν να πάω σε κανένα δέντρο από πίσω να ΄κάνω την ανάγκη μου. Τους δώσαμε χρήματα αλλά αυτοί περίμενν να μας οδηγήσουν πάλι κάτω για να μην χαθούμε φαντάζομαι ξανά. Είχαν κάποια βάση, δεν λέω, δεν θα ήταν πρώτη φορά.
Τελικά για την ιστορία ναι έκανα τσίσα μου όταν φεύγαμε και αυτοί προπορεύονταν σε ένα ρυάκι. Οχι μέσα στο ρυάκι καλέ, έξω. Μετά όταν μας ρώτησε ο Αζαζ για το μοναστήρι μου' ρθε να τον σκοτώσω!!! Αλλά συγκρατήθηκα γιατί σκέφθηκα ότι έψαξε για να μας ευχαριστήσει και έτσι πήρε άφεση και την πληροφορία για την όλη κατάσταση για να μην στείλει και άλλα θύματα στον τόπο μαρτυρίου μου!!!
Ξεκινάμε λοιπόν με τον γεράκο-οδηγό, -οκ δεν ήταν και ο Μαθουσάλας , αλλά δεν ήταν και για εγγραφή στα λυκόπουλα- και πάμε στα βούνά. Στην πορεία διαπιστώνουμε ότι ούτε ο οδηγός γνωρίζει που ΄βρίσκεται αυτό το μοναστήρι. Καλά λέμε 1 μοναστήρι έχουν και δεν ξέρουν που είναι? Περίεργο. Μπερδεύτηκε λίγο στον δρόμο και αφού παραλίγο να πατήσει 6 κατσίκες (κατα λάθος), 2 πεζούς (κατα λάθος), 3 αγελάδες (αυτές επίτηδες) και έναν τροχονόμο (μάλλον επίτηδες) , ξαναγυρνά πίσω σε ένα χωριό, κάποιον ρωτά, κάτι του λένε και μας κάνει νόημα να κατάβουμε από το τζιπ-καρούτα. Γυρνάμε εδώ, γυρνάμε εκεί.... τίποτα. Ηταν κάτι σαν χωριό με 3 σπίτια έναν αχυρώνα, κάτι παιδιά και πολλές αγελάδες. Τον κοιτάμε μας κάνει νόημα ευθεία στην ανηφόρα στο δάσος. Ωραία. Θα το βρούμε, αλλά αυτός γιατί δεν έρχεται μαζί μας βρε παιδάκι μου? Ξεκινάμε σε μια ανηφόρα και ανεβαίνουμε, ανεβαίνουμε, ωραίο το τοπίο δεν λέω αλλά κάτι δεν μου κολλάει. Σε κάποια στιγμή βλέπουμε έναν περιφραγμένο χώρο από μακρυά, αλλά δεν είχε τίποτα μέσα, άρα λέμε συνεχίζουμε στο δάσος. Ακούγαμε και κάτι τροκάνια και μπροστά μας ήταν 2 βοσκοί με κάτι κατσίκες? πρόβατα? θα σας γελάσω. Δεν πλησιάσαμε κοντά γιατί πρέπει να είχαν και σκυλιά (μέχρι εκεί μας έκοψε). Εγω ΄σαν κλασσική κατουρλού είμαι, χρόνια τώρα, κάνω δήλωση <θέλω τσίσα>. Ε! μου λέει ο καλός μου βλέπεις κανένα εκτός από τις αγελάδες? αν δεν τις ντρέπεσαι πήγαινε. Α πα πα !!! με τίποτα του λέω θα πάμε στο μοναστήρι και οι καλόγριες εκεί θα μου δείξουν μια τουαλέτα (οσο το σκέπτομαι τώρα γελάω μόνη μου, ναι σιγά μη μου βγάλουν και λουκούμι!). Κυρία λοιπόν. Μπροστά οι βοσκοί που δεν τους βλέπαμε , αλλά τους ακούγαμε μαζί με τις αγελάδες και τα σκυλιά και πίσω εμείς τους είχαμε πάρει από πίσω. Αλλα το δάσος πύκνωνε, η ώρα πέρναγε, εγώ κατουριόμουν, η ανηφόρα γινόταν με πιο έντονη κλήση αλλά το μέγα αξιοθέατο πουθενά!!!
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να σταματάς και να κάνεις με την παρέα σου ένα συμβούλιο. Ετσι πράξαμε και εμείς. Για κάτσε ρε παιδί μου που είναι αυτό το πως το λένε? Περαπαταμε, περπατάμε κοντεύουμε να πιάσουμε Πακιστάν και τίποτα. Ο οδηγός είχε πεί ότι είναι 5 λεπτά περπάτημα 5! όχι 345!! Ο ήλιος πέφτει και η Νικολούλη είναι κομμάτι μακρύα!! Τελείωσε γυρνάμε!!! Αλλά προέκυψε το ερώτημα<τι θα πούμε στον οδηγό μας? το είδαμε ? δεν το είδαμε? και αν πούμε καμμία μπαρούφα ή αν μας ρωτήσει πως ήταν τι να του πούμε. Α όλα και όλα αυτός δεν μας ακολούθησε αυτός φταίει!!! Θα του πούμε την αλήθεια! Ξανά πίσω, ξανά στον οδηγό. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και του λέμε φύγαμε. Το είδατε ? μας ρωτά. Οχι του λέμε. Ααααα γιατί?μου'ρθε να του πω γιατί δεν μας έδωσες GPS ή έστω έναν χάρτη, κάτι! Αντί αυτού του λέμε δεν το βρήκαμε αλλά δεν πειράζει, άλλη φορά τώρα πάμε πίσω. Ανενδοτος. Οχι μας λέει , θα το μάθει ο Αζαζ και θα με μαλώσει. Οχι χριστιανέ μου. Δεν θα πούμε τίποτα σε κανέναν!! Οχι ήρθατε, θα το δείτε! Μας κατεβάζει από το τζιπ-καρούτα και φωνάζει κάτι Ινδούς πιτσιρικάδες. Κατι τους λέει και μας δείχνει να τους ακολουθήσουμε. Αντί πάλι πάνω. Εγώ κατουριόμουν με περισσότερη μανία. Εγω ινδικά όπως έχω γράψει δεν ξέρω , παρόλα αυτά νομίζω ότι θα τους είπε εεε εσείς πάρτε αυτά τα δύο ζωντόβολα και δείξτε τους το Αξιοθέατο του χωριού σας μπας και τελειώσουμε σήμερα. Το φελέκι μου για τουρίστες!!!! Κάτι τέτοιο υποθέτω αλλά σίγουρη δεν είμαι.
Ξανά πάνω, ξανά τροκάνια, ξανά περπάτημα, σαν την μέρα της μαρμότας αν έχετε δει την ταινία. Και φτάνουμε μετά από 1 λεπτό. Σωστά 1 λεπτό. Πρώτη διαπίστωση το μοναστήρι το είχαμε προσπεράσει την πρώτη φορά ακολουθώντας το ηχητικό (και μη αξιόπιστο) σήμα των τροκανιών. Εδω θέλω να κάνω ένα σχόλιο <Ποιός μας είπε και γιατί μας καρφώθηκε στο μυαλό ότι τα ζωντανά πάνε στο μοναστήρι? Τι να κάνει μια κατσίκα σε ένα τέτοιο μέρος? Αγνωστη η ψυχή του ανθρώπου>. 2η διαπίστωση Το μοναστήρι υπήρχε πριν από 2500 χρόνια, που είχε περάσει ο βούδας από τα μέρη εκείνα και τώρα δεν είχε μείνει τίποτα, το απόλυτο μηδέν, μόνο κάτι βράχια ατάκτως ερριμένα εδώ και εκεί και μια ταμπέλα σκουριασμένη από τις αρχές του αιώνα που μνημόνευε το γεγονός. Και εγώ περίμενα τις καλόγριες-ζόμπι να με παν και στην τουαλέτα τρομάρα μου. 3η διαπίστωση το σημείο αυτό ήταν εκείνο το περιφραγμένο μέρος από το οποίο είχαμε περάσει στην αρχή και το σνομπάραμε, δεν του ρίξαμε δεύτερη ματιά. Τι περιμέναμε να δούμε και εμείς? παγόδα 10οροφη σαν την Πατάν στο Νεπάλ? δεν ξέρω τι να πώ. Γεγονός ήταν ότι κατουριόμουν και οι τύποι δεν έφευγαν να πάω σε κανένα δέντρο από πίσω να ΄κάνω την ανάγκη μου. Τους δώσαμε χρήματα αλλά αυτοί περίμενν να μας οδηγήσουν πάλι κάτω για να μην χαθούμε φαντάζομαι ξανά. Είχαν κάποια βάση, δεν λέω, δεν θα ήταν πρώτη φορά.
Τελικά για την ιστορία ναι έκανα τσίσα μου όταν φεύγαμε και αυτοί προπορεύονταν σε ένα ρυάκι. Οχι μέσα στο ρυάκι καλέ, έξω. Μετά όταν μας ρώτησε ο Αζαζ για το μοναστήρι μου' ρθε να τον σκοτώσω!!! Αλλά συγκρατήθηκα γιατί σκέφθηκα ότι έψαξε για να μας ευχαριστήσει και έτσι πήρε άφεση και την πληροφορία για την όλη κατάσταση για να μην στείλει και άλλα θύματα στον τόπο μαρτυρίου μου!!!
