Ινδία Η Ινδία μου

[dim kyr]

Λοιπόν... συνεχίζω (αν και τώρα είμαι πεπεισμένη ότι κουραστήκατε). Που είχα μείνει ααα ναι όταν πέρασε λίγο η ώρα ο δικός μου ξάπλωσε στην πάνω κουκέτα να κοιμηθεί, εγώ ήμουν στην κάτω και δίπλα μου ήταν η γυναίκα η ινδή. γενικά εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ ούτε σε τρένα , ούτε σε λεωφορεια, ούτε σε αεροπλάνα, ούτε σε καναπέδες, άρα δεν μπορούσα να κοιμηθώ η καψερή σε αντίθεση, -το τονιζω- με τους συνταξιδιώτες μου , οι οποίοι ταβλιάστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Βγάζω ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα αλλά ακούω κάτι. Εχω έναν θείο που είναι επιπλοποιός και δίπλα από το σπίτι μου έχει το εργαστήριό του, άρα η πριονοκορδέλα μου είναι πόλύ οικείος ήχος καθώς καταλαβαίνετε. Ετσι καταλαβαίνεται πως αισθάνθηκα βρισκόμενη με μιας σε ένα περιβάλλον τόσο γνωστό <Τι στο καλό λέω? Ακούω τον θείο μου τον Γιώργο στην ινδία?> Μπα ιδέα μου.. Κι όμως η πριονοκορδέλα στο αυτί μου το δεξί.. μπα..συνειδητοποιώ οτι η ινδή δίπλα έχειι κοιμηθεί και ροχαλίζει του καλού καιρού, αλλά για μια στιγμή έχει συνοδεία και τον σύζυγό της , αλλά για άλλη μια στιγμή βγάζουν περίεργους θορύβους... Θεέ μου είναι αυτό που νομίζω? Και είμαι και μη μου άπτου από την φύση μου. και μου το έλεγε ο θείος μου η ινδία δεν είναι για εσένα , αλλά εγώ που! Και δεν είναι μόνο αυτό .. σε κάποια στιγμή βλέπω μια κατσαρίδα στο κεφάλι μου πίσω από το μαξιλάρι.. Λέω τώρα να την πιάσω με το βιβλίο μου και να την τινάξω μακρυά, αλλά άμα το έκανα θα προσγειωνόταν στο στόμα της άτυχης ινδής απέναντί μου , άρα σηκώνομαι για τσιγάρο στον διάδρομο. Να σου το καμάκι ο μέσος Ινδός , υπάλληλος στο τρένο και σου λέει σήμερα είναι η τυχερή μου μέρα. Με βλέπει όρθια και μου προτείναι ένα κάτσω σε ένα δωματιάκι που έχουν οι υπάληλοι για τα προσωπικά τους αντικείμενα , κλπ. Αντε λέω να μην τον προσβάλω και πάω.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ΕΡΣΗ]

Άψογη! Τι να μας κουράσεις; Με τη μπουκιά στο στόμα μας άφησες! Όπου νάναι θα εμφανιστούν και οι υπόλοιποι της παρέας να πιάσουν σκαμνάκια να περιμένουν τη συνέχεια!
Α! Και ξέχασα: Καλωσόρισες! Πολύ χαιρόμαστε που μας βρήκες!

 

[soudianos]

Κι εγώ με το σκαμνάκι...

 

[PitchforkSally]

Καλως ορισες και θελουμε κι αλλο!!!!

 

[dim kyr]

Σκαμνάκια? Πάρτε καλύτερα πολυθρόνες παιδιά γιατι δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι ακολουθεί ο πραγματικός Γολγοθάς στο τρένο με σιδηροδρομικούς υπαλλήλους-καμάκια που θέλουν να σας μεθύσουν, κουπέ δίπλα από τον μαχαραγιά, κουπέ δίπλα από έναν στρατιωτικό που με στόλισε εις στην Ινδική διότι άναψα ένα τσιγάρο στον διάδρομο, τουαλέτα που για να την επισκεφθώ έπρεπε να συμβουλευτώ το πρόγραμμα στάσεων του τρένου για να μην πέσω σε αναταράξεις και ως εκ τούτου εις την μαύρη τρύπα, συμπαθέστατους συνταξιδιώτες ινδούς που κοιμούνταν ροχαλίζοντας και αερίζοντας το στενό κατα γενική ομολογία κουπέ (χωρίς αερισμό παρακαλώ) και άλλα και άλλα που πιθανόν κάποιος απαιδευτος στα ταξίδια θα αφηγήτο ξαπλωμένος από έναν καναπέ ψυχιάτρου... αλλά εγώ το καταδιασκέδασα...

 

[Lalibela]

τουαλέτα που για να την επισκεφθώ έπρεπε να συμβουλευτώ το πρόγραμμα στάσεων του τρένου για να μην πέσω σε αναταράξεις και ως εκ τούτου εις την μαύρη τρύπα,

δεν ξερεις ...πως σε νιωθω
και ποτε ξερεις οτι πλησιαζεις σε σταθμο? αλλαζει η μυρωδια....του αερα
tip...οταν η τουαλετα εχει γεμισει απο εμετους και σκατα ....τρεχεις στην α θεση

αντε παιδια, σε λιγο θα ξεπερασουμε και την ιταλια στα στορυ...και σε 2-3 χρονια ποιος ξερει....μπορει να δινουμε συμβουλες για γαμηλια

 

[getxowoman]

Καλως ορισες! Σου μετεφερα το θεμα σου στις ιστοριες υπο εξελιξη! Εγω εχω ξαπλωσει στον καναπε και περιμενω τη συνεχεια!

 

[xrisa]

Μου άρεσε το "η ινδία μου". Πότε έγινε το ταξίδι? Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον.

 

[dim kyr]

Ευχαριστώ πολύ ολους σας για τα σχόλιά σας. Δεν ξέρω άμα γράφω στην σωστή ενότητα, όπως δεν ήξερα σε ποιο τρένο να ανέβω. Τόση άγνοια... επίσης δεν ξέρω πως να κάνω φίλους (εννοώ στο φόρουμ), πως να εντάξω το κείμενο στις Ταξ. Ιστορίες γιατί μάλλον εκεί κολάει και πάρα πολλά άλλα (π.χ αγνοώ την θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιιν τις λεπτομέρειες τουλάχιστον). Το ταξίδι έλαβε χώρα τον Αυγουστο του 2009 και το επόμενο είναι μέσω Καίρου στην Μαλαισία και απο εκεί μάλλον στην Καμπότζη και από εκεί στο Λάος οδικώς (με bus chikens για όποιον ξέρει) θα δούμε ... Τώρα ας συνεχίσω , αλλά ενημερώστε κάποιος χριστιανός αν γράφω στην σωστή ενότητα. Περιμένω σήμα για να συνεχίσω... Ευχαριστώ..

 

[getxowoman]

Ευχαριστώ πολύ ολους σας για τα σχόλιά σας. Δεν ξέρω άμα γράφω στην σωστή ενότητα, όπως δεν ήξερα σε ποιο τρένο να ανέβω. Τόση άγνοια... επίσης δεν ξέρω πως να κάνω φίλους (εννοώ στο φόρουμ), πως να εντάξω το κείμενο στις Ταξ. Ιστορίες γιατί μάλλον εκεί κολάει και πάρα πολλά άλλα (π.χ αγνοώ την θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιιν τις λεπτομέρειες τουλάχιστον). Το ταξίδι έλαβε χώρα τον Αυγουστο του 2009 και το επόμενο είναι μέσω Καίρου στην Μαλαισία και απο εκεί μάλλον στην Καμπότζη και από εκεί στο Λάος οδικώς (με bus chikens για όποιον ξέρει) θα δούμε ... Τώρα ας συνεχίσω , αλλά ενημερώστε κάποιος χριστιανός αν γράφω στην σωστή ενότητα. Περιμένω σήμα για να συνεχίσω... Ευχαριστώ..

Nαι γραφεις στη σωστη ενοτητα! Go on!

 

[dim kyr]

ΑΑΑ. και κάτι άλλο για την φίλη μου lalibela ταξίδευα πρώτη θέση (εξ ου και ο μαχαραγιάς στο διπλανό κουπέ), άρα καταλαβαίνεις ότι δεν είχα που να τρέξω η καψερή .......ο μόνος τρόπος ήταν να πηδήξω απο το παράθυρο , ΄-πράγμα το οποίο δεν έπραξα φυσικά καθαρά για ευνόητους λόγους- ή να προσαρμόσω έναν ωραιότατο καθετήρα (χρώματος ροζ), κατι το οποίο μου φαίνεται πολύ καλή ιδέα....

 

[dim kyr]

Λοιποοον... Που είχαμε μείνει α ναι στο αεροδρόμιο μετά την παραλαβή των αποτυχημένων-ηθοποιών βαλιτσών. Που πάμε τώρα? Για ταξί. Που θα βρούμε ταξί? αυτό ήταν εύκολο, προπληρωμένο στην έξοδο (αφού καθήσαμε στην λάθος ουρά και χάσαμε κανα 10λεπτο) και τρέξιμο στο σταθμό. Με είχαν προειδοποιήσει για τον σταθμό , αλλά στην ζωή μου για πολλά με έχουν προειδοποιήσει και πάλι έτοιμη δεν ήμουν Ποσο μάλλον για αυτό!!! Απερίγραπτο, λοιπόν η ζέστη είχε χτυπήσει κόκκινο και ας είχε νυχτώσει, εμείς 2 τέρτελα έτοιμα να πέσουν κάτω, νυσταγμένοι, πεινασμένοι 28 ώρες χωρίς φαγητό και νερό παρακαλώ (που να προλάβεις είχαμε γίνει σαν τον Road Raner) άπλυτοι με το Α το κεφαλαίο, συναγωνιζόμαστε σε βρώμα το ασβό στα κινούμενα σχέδια, φορτωμένοι με μπαγάζια, οι σαγιονάρες μου δε τα είχαν παίξει και μου φεύγαν από τα πόδια και όταν αντίκρυσα τον σταθμό σκέφτηκα "Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μα αυτό μου φέρνει τρόμο" Παιδιά, σκυλιά, ζητιάνοι, άντρες , γυναίκες, ηλικιωμένοι, βαλίτσες, μπαγάζια, σκουπίδια, σκυλία όλα μαζί οχι στην ορθια θέση αλλά κάτω ξαπλωμένοι να περιμένουν κάτι δεν ξέρω τι ακόμα το σκέπτομαι. Αλλοι να κοιμόυνται, άλλοι να μαγειρεύουν, άλλοι να φτύνουν (σημαντικό δείγμα κουλτούρας στην Ινδία και στο Νεπάλ), και άλλοι να περιμένουν σε μία ουρά 2 χιλιομέτρων μάλλον για να βγάλουν εισιτήριο!! Επρεπε λοιπόν να προσέχουμε 1ον μην πατήσουμε κανα πόδι, κανά χέρι, κανά κεφάλι, 2ον να αποφύγουμε τους ζητιάνους, 3ον να αποφύγουμε επίσης τα φτυσίματα τους που εκτοξεύονταν χωρίς προειδοποίηση από παντού, και 4ον και οχι λιγότερο σημαντικό να βρούμε το σωστό τρένο και όταν λέω το σωστό εννοώ το σωστό (ωραία η διπλανή βιρμανία αλλά δεν ήταν στα σχέδια μας εκείνη την περίοδο). Ενα θα σας πω ρωτήσαμε 23 διαφορετικούς ανθρώπους και λάβαμε 23 διαφορετικές απαντήσεις για την αποβάθρα. Σε κάποια στιγμή ήρθε η απογοήτευση λέω λοιπόν του καλού μου Αστα... πάμε να βρούμε ένα ξενοδοχείο στο Δελχί και αύριο βλέπουμε...... Αμ δε...