Μάλτα Η σειρά της Μάλτας

[psilos3]

Μέρα 4η - Βαλέτα αναλυτικά


Τελευταία μέρα μου στην εκδρομή είχε έρθει νωχελικά και χαλαρά όσο οι προηγούμενες, τίποτα ωστόσο δε μ’ εμπόδισε να φάω ακόμα περισσότερο σ’ αυτόν το μπουφέ του πρωινού που είχε γίνει εμμονή. Παράλληλα σχεδίαζα τα πλάνα της ημέρας, που με συνοπτικές διαδικασίες αναπροσάρμοσα και πάλι, θέλοντας να δώσω στην πρωτεύουσα το βάρος που της άξιζε.

Βγήκα στο δρόμο και περίμενα το γνωστό λεωφορείο, που άργησε παραπάνω ως συνήθως, κατεβαίνοντας αυτή τη φορά μια στάση πριν τον τερματισμό και πιο συγκεκριμένα στο παρκάκι Il-Mall όπου φιλοξενούνται πολλά από τα μνημεία της πόλης:

Απέναντι ακριβώς βρίσκεται η πλατεία San Publiju που στην άκρη της φιλοξενεί τον φανταστικό ναό «San Publiju» που κάθε μέρα έβλεπα μακρόθεν και είχε έρθει επιτέλους η σειρά να δω κι από κοντά:

Φωτογράφισα το μνημείο της ανεξαρτησίας, αφιερωμένο στον Μαλτέζικο λαό,

και προχώρησα διαμέσου της κλειστής Χριστουγεννιάτικης αγοράς προς την κλασσική είσοδο της πόλης. Είναι μυστήριοι αυτοί οι Μαλτέζοι ρε φίλε τι να πω. Παρασκευή εργάσιμη να γίνεται χαμός και Κυριακή να ναι όλα κλειστά…

Αυτή τη φορά δεν ακολούθησα κάποια από τις κλασσικές διαδρομές που είχα κάνει αλλά κατευθύνθηκα αριστερά, περνώντας από τους γραφικούς δρόμους που αποτελούν κανόνα στην Βαλέτα, όπως και οι ανηφόρες/κατηφόρες της:

Στο τέλος του δρόμου υπήρχε μια αλάνα που ευνοούσε υψομετρικά τις πανοραμικές λήψεις, αρχικά προς το Manoel Island με φόντο τη Gżira:

Αλλά και στη συνέχεια προς την ίδια τη Βαλέτα και τους περίφημους καθολικούς ναούς ta ’Pawlu και Bażilika Santwarju tal-Madonna, ορατούς από πολλά ακόμη σημεία εκτός πόλης:

Προς τα κει είχα σκοπό να κατευθυνθώ κι εγώ, έτσι συνέχισα το δρόμο μου άλλοτε ανεβαίνοντας κι άλλοτε κατεβαίνοντας, χωρίς να συναντήσω ιδιαίτερη κίνηση ή ανθρώπους. Μάλλον το αντίθετο:

Βρήκα τους δύο ναούς «πνιγμένους» στα τριγύρω κτήρια, κάτι που σαφώς τους αδικούσε αλλά είναι κατανοητό.

Έτσι κι αλλιώς δεν είχα άλλο σκοπό πέρα από μια σύντομη βόλτα, καθώς η λίστα ακόμα ήταν μεγάλη:

Ορίστε ακόμα ένα σημείο θέασης προς απέναντι, με την ασχήμια της Sliema έναντι της ομορφιάς της Valletta να είναι νομίζω καταφανέστατη:

Είχα αρχίσει να πλησιάζω την άκρη της χερσονήσου και το φρούριο του St. Elmo όταν άρχισα ξαφνικά να νιώθω πολύ έντονες ενοχλήσεις:

Ο προσαγωγός με πέθαινε στον πόνο, χωρίς να έχει δώσει κανένα απειλητικό σημάδι εκ των προτέρων, κάτι που με ανάγκασε να διανύω με το ζόρι και με σχεδόν ένα πόδι τα επόμενα πολλά μέτρα, την ώρα που περνούσα απέναντι από τη μπούκα του λιμανιού και το περίφημο μνημείο Siege Bell War Memorial, που ανεγέρθηκε το 1992 προκειμένου να τιμήσει τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στην πολιορκία της Μάλτας και τους πεσόντες στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο:

Ανέβηκα όσο μπορούσα στα σκαλιά με την κατάσταση να δυσχεραίνει όλο και περισσότερο κι εμένα να αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω. Ευτυχώς ένα καφέ – ρέστοραντ απέναντι έδωσε τη λύση, επιτρέποντας μου να χαλαρώσω και να καθίσω λίγο προσωρινά πίνοντας κάτι. Ως εκ θαύματος η όλη κατάσταση λειτούργησε και ο μυϊκός πόνος άρχισε να φθίνει, κάνοντας με να θέλω άμεσα να συνεχίσω το δρόμο μου και να μη τελειώσει έτσι άδοξα η εκδρομή.

Προχώρησα αποφασιστικά στην ανηφόρα λοιπόν που οδηγούσε στους Lower Barrakka Gardens, μια μίνι αντιγραφή των Upper θα έλεγε κανείς σε διαφορετικό όμως σημείο:

Η προσπάθεια μιας αναμνηστικής φωτογραφίας έπεσε στο κενό λόγω της έντονης ηλιοφάνειας, έτσι αρκέστηκα σε μερικές λήψεις και από αυτή την γωνία και το πολύ όμορφο σημείο που βρισκόμουν γι’ άλλη μια φορά στη Μάλτα:

Η διαδρομή συνεχίστηκε στον καλοκαιρινό σχεδόν καιρό μέσα από τα σοκάκια της Βαλέτα, βγαίνοντας εν τέλει στον πεζόδρομο Merchants St, τον έναν από τους δύο του κέντρου:

Έκανα τη διαδρομή πέρα ως πέρα συναντώντας πλέον αρκετό περισσότερο κόσμο κι επιβεβαιώνοντας όσα γράφω σε προηγούμενο κεφάλαιο για τον καθεδρικό ναό του St. John's

Στρίβοντας τελικά στην Old theatre street περνώντας τη χαρακτηριστική στοά κάτω από την εθνική βιβλιοθήκη.

Είχα συνέχεια…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Iris_90]

Γιάννη μας εξέπληξες αρκετά ευχάριστα μπορώ να πω , η Μάλτα αξίζει σαν προορισμός , έχει ένα ιδιαίτερο δικό της χρώμα , ευρωπαϊκό και βόρειο αφρικάνικο στυλ εναρμονισμένα ... Εγώ είχα πάει Τέλη Οκτώβρη στη Μάλτα και ήταν τόση ζέστη λες και ήταν Ιούνιος μήνας , οι τουρίστες έκαναν μπάνιο στις παραλίες ... Ελπίζω να τίμησες δεόντως τις τοπικές τυρόπιτες pastizzi , να δοκίμασες την εξαιρετική τους μπύρα Cisk και να πήγες και στο Γκόζο ... Ανυπομονώ για την ιστορία σου ... Πόσες μέρες έκατσες ;;;

 

[mariath]

Πάνω στη ώρα έρχεται αυτή η ιστορία. Τον άλλο μήνα ετοιμάζομαι για Μάλτα. Περιμένω λοιπόν!

 

[psilos3]

η Μάλτα αξίζει σαν προορισμός , έχει ένα ιδιαίτερο δικό της χρώμα , ευρωπαϊκό και βόρειο αφρικάνικο στυλ εναρμονισμένα

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, είναι κάτι που δεν είχα στα υπόψιν μου και με εξέπληξε ευχάριστα!

οι τουρίστες έκαναν μπάνιο στις παραλίες ...

Εδώ κάποιοι τρελοί έκαναν μπάνιο Γενάρη μήνα, δε το πίστευα...

Ελπίζω να τίμησες δεόντως τις τοπικές τυρόπιτες pastizzi , να δοκίμασες την εξαιρετική τους μπύρα Cisk και να πήγες και στο Γκόζο ... Ανυπομονώ για την ιστορία σου ... Πόσες μέρες έκατσες ;;;

Ναι σε όλα πλην του Γκόζο. Έμεινα τρεις γεμάτες μέρες αλλά το πήρα πολύ χαλαρά όπως θα εξηγήσω.

Πάνω στη ώρα έρχεται αυτή η ιστορία. Τον άλλο μήνα ετοιμάζομαι για Μάλτα. Περιμένω λοιπόν!

Πολύ ωραία, θέλω να πιστεύω μέχρι το τέλος του μήνα θα έχει ολοκληρωθεί.

 

[Iris_90]

@psilos3 Έχασες την εκπληκτική καστροπολιτεία , θα σου στείλω εδώ στο inbox σου κάποια στιγμή φωτογραφίες

 

[psilos3]

Σχεδιασμός ταξιδιού



Παρόλο που το τριήμερο των Φώτων «φώναζε» από νωρίς για εκδρομή υπήρξε η καθιερωμένη μου κωλυσιεργία στην κράτηση εισιτηρίων, κάτι που εν τέλει δε τα έκανε τόσο φθηνά όσο ήθελα και όσο συνήθως είναι, πληρώνοντας γύρω στα 105€ μετ’ επιστροφής, οριστικοποιώντας τα περίπου ένα μήνα πιο πριν.

Η αναζήτηση καταλύματος ήταν στην αρχή ένας δύσκολος γρίφος, μιας και η κοινή λογική αλλά και οι συμβουλές των περισσοτέρων έλεγαν διαμονή στην πρωτεύουσα Βαλέτα, κάτι όμως που πιστέψτε με δεν είναι καθόλου απαραίτητο, ειδικότερα κοιτώντας τις εξωφρενικές τιμές της σε σύγκριση με τα υπόλοιπα προσφερόμενα μέρη για διαμονή και τις χαμηλές εκτός σεζόν τιμές. Με ελάχιστο ψάξιμο σε μόνο λίγα χιλιόμετρα παραδίπλα, μπορεί να βρει κανείς καταπληκτικά ξενοδοχεία ή διαμερίσματα σε ιδιαίτερα χαμηλό κόστος. Μιλώ για την περιοχή της Gżira στο απέναντι παραλιακό μέτωπο, που μπορεί σίγουρα να στερείται ομορφιάς σε σχέση με τα υπόλοιπα μέρη, ωστόσο συγκεντρώνει τα περισσότερα ξενοδοχεία και την τουριστική κίνηση αυτή την περίοδο.

Επέλεξα το «Azur Hotel by ST Hotels» ,μια ξενοδοχειάρα με μεγάλα ευρύχωρα δωμάτια κι ακόμα πιο ευρύχωρα μπάνια, Αγγλικού τύπου πρωινό μέχρι σκασμού (πολύ βασικό στη Μάλτα) και κόστος λιγότερο από 40 ευρώ τη βραδιά για δίκλινο δωμάτιο, σε μια διαμονή που θα μνημονεύω χρόνια βάσει προσδοκιών/τιμής. Ήταν η δεύτερη συνεχόμενη εκδρομή που χρησιμοποίησα την πλατφόρμα της hotels.com για την κράτηση, μιας και η booking δε μας τα λέει καλά τελευταία.

Γνωρίζοντας ότι θα βρω στο αεροδρόμιο δεν προμηθεύτηκα εκ των προτέρων κάρτα μεταφορών με το εξαιρετικό σύστημα λεωφορείων της Μάλτας, κάτι που θα έκανα κατά την άφιξη μου. Έκανα επίσης το ίδιο για τα έτσι κι αλλιώς λίγα αξιοθέατα που είχα σκοπό να επισκεφτώ. Καταρτισμός εκδρομής λοιπόν στην κυριολεξία βλέποντας και κάνοντας, εξαιρουμένου του μνημείου της Unesco «Ħal Saflieni Hypogeum» που θεώρησα καλό να κλείσω αλλά δυστυχώς δε βρήκα την παραμικρή διαθεσιμότητα για τις ημέρες που βρισκόμουν στο νησί. Μη παραλείψετε να κρατήσετε εισιτήρια από νωρίς αν έχετε σκοπό να το δείτε.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο έκανα και την έρευνα μου συμπληρώνοντας τον ηλεκτρονικό χάρτη με τ’ αξιοθέατα και όχι μόνο, λίγα στον αριθμό και απόλυτα διαχειρίσιμα. Ευτυχώς πρόκειται για ένα μέρος στο οποίο υπάρχει τεράστια πληροφόρηση στο φόρουμ, με ιστορίες όπως της @vikara , του @Zorz59 και των άλλων παιδιών που ξεχνάω να βοηθούν πολύ, αλλά κι αυτές της @katkats και της @Grerena (που πήγε χειμώνα σαν εμένα) και διάβασα εις διπλούν, να μου δίνουν ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο και αισιοδοξία ότι θα προκύψει κάτι καλό.

 

[paefstra]

Γιαννη οταν αρχισεις να εξαργυρωνεις δωματια με τη Hotels.com θα με θυμηθεις. 2 δωματια δωρο τον χρονο και φετος παω και για τριτο, δηλαδη ενα ταξιδι δωρεαν.

 

[psilos3]

Γιαννη οταν αρχισεις να εξαργυρωνεις δωματια με τη Hotels.com θα με θυμηθεις. 2 δωματια δωρο τον χρονο και φετος παω και για τριτο, δηλαδη ενα ταξιδι δωρεαν.

3 μόνο ταξιδάκια με την hotels και είμαι ήδη κοντά στην πρώτη εξαργύρωση!

 

[psilos3]

Μέρα 1η - Αναχώρηση & μίνι περιπέτεια



Τραβηγμένη όσο δε πάει η εκδρομή από την αρχή της. Μετά από συνεχόμενα δωδεκάωρα στη δουλειά και ξύπνημα τα χαράματα της 5ης Ιανουαρίου για να προλάβω να παραδώσω το έργο που έστηνα, έφτασα στο σημείο να έχω μόνο 40 λεπτά διαθέσιμα για την απόσταση Σίνδος – Αεροδρόμιο, οδηγώντας με το γκαζάκι πατημένο, κάνοντας παράλληλα προσευχές στον θεούλη των ταξιδιωτών να μην έχει κίνηση (τι πιο σύνηθες) αυτός ο καρόδρομος που στη Θεσσαλονίκη ονομάζουμε δίχως τσίπα «περιφερειακό». Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και το χαμόγελο μπήκε στη θέση του, στην κλασσική αεροπλανική φωτογραφία πριν την επιβίβαση μέσα σε πολύ καλές καιρικές συνθήκες:



Το αεροσκάφος έφυγε δίχως την παραμικρή καθυστέρηση αφήνοντας πίσω τη νύφη του Θερμαϊκού:

Ευθεία πορεία μέχρι τη νήσο της Κέρκυρας που βλέπετε εδώ σχεδόν ολόκληρη, την ώρα που ξεκίνησε η στροφή και συνάμα η κάθοδος:

Όλα αυτά στο κυνήγι του ήλιου που έπεφτε, ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα:

Η πτήση διάρκειας μιας ώρας και τριανταπέντε λεπτών έφτανε στο τέλος της βλέποντας απ’ το παράθυρο μου τα φώτα του πυκνοκατοικημένου έτσι κι αλλιώς νησιού:

Αποβιβαστήκαμε άμεσα και αμέσως κατευθύνθηκα στον γκισέ προκειμένου να εκδώσω την κάρτα που βλέπετε εδώ ,κόστους 15€ για 12 μεμονωμένες διαδρομές, που γλιτώνει απίστευτα την ταλαιπωρία να εκδίδεις κάθε φορά εισιτήριο στον οδηγό.

Τι κι αν η κοπέλα μου ‘χε πει Χ2 με περίσια σιγουριά όταν της απάντησα για το μέρος διαμονής, το δικό μου αγύριστο πολλές φορές κεφάλι δεν ήθελε να περιμένει 40 λεπτά στο άδειο αεροδρόμιο, δίνοντας βάση στις υποδείξεις του google maps το οποίο όπως κατάλαβα στο τριήμερο δεν είναι και ο καλύτερος συμβουλάτορας για τις μετακινήσεις στη Μάλτα. Δεν ανεβαίνω στο 230κάτι για Βαλέτα κι από κει ν’ αλλάξω για Σιέλμα εξοικονομώντας χρόνο σκέφτηκα; Αφελώς όπως αποδείχτηκε μιας και το αεροδρόμιο της Μάλτας δεν αποτελεί τερματικό σταθμό/αφετηρία όπως συνηθίζεται στις πιο πολλές πόλεις, αλλά απλά μια ακόμη στάση.

Αποτέλεσμα όλου αυτού είναι να ‘χω γυρίσει για 45 λεπτά το ¼ του νησιού, περνώντας από κάθε απίθανο επαρχιακό δρόμο και όμορφα χωριά, σε μια βλακεία που αν δε κουβαλούσα πάνω μου όλη αυτή την κούραση ίσως και να διασκέδαζα. Φτάνοντας στο τέρμα κάπου στο πουθενά ο οδηγός κατάλαβε την απόγνωση μου λέγοντας μου σε άπταιστα Αγγλικά «καλά γιατί δε με ρώτησες, θα στο έλεγα». Που να φανταστώ ρε κουμπάρε ότι είστε ανισόρροποι; Ας πρόσεχα… Αναμονή λοιπόν στο τέρμα άλλα 20 λεπτά, και διαδρομή ακόμα 25 ως τη περιοχή της Msida που τελικά κατέβηκα μετά κόπων, με κερασμένο εισιτήριο από τον οδηγό. Μέγαλη προσοχή φίλες και φίλοι, μη πειραματίζεστε ή τουλάχιστον πρώτα ρωτήστε τον οδηγό!

Ο χάρτης έλεγε ότι έχω άλλα 1700 μέτρα να διανύσω ως το ξενοδοχείο, περνώντας αρχικά από ένα δίκτυο υπόγειων στοών κάτω από τον κεντρικό δρόμο (σε άλλη πόλη θα μ’ έκανε να χω λίγο παραπάνω το νου μου) που κατέληγε στο Msida Skatepark, με τη μίνι Οδύσσεια να μη λέει να τελειώσει. Περπατούσα σε γειτονιές με έντονο στοιχείο μεταναστών, κάτι που όπως κατάλαβα είναι κανόνας στη Μάλτα, μέχρι που ξαφνικά ξεπρόβαλε απέναντι μου το The Hatter Irish Pub όπως ο ναός με το ιερό δισκοπότηρο στην ταινία του Indiana Jones. Μπούκαρα χωρίς να κοιτάξω αριστερά - δεξιά παραγγέλνοντας το πρώτο pint που βρήκα μπροστά μου, βάλσαμο την ώρα εκείνη:

Όλοι στην pub έπαιζαν ένα παιχνίδι ερωτήσεων γεωγραφίας που εκφωνούσε ένας τύπος δίπλα μου καθισμένος στο μπαρ και μου άρεσε πολύ, δεν είχα τα κουράγια όμως να συμμετέχω, κι αφού πλήρωσα την τσουχτερή τιμή των 7€, βρήκα τα πατήματα μου και συνέχισα για το ξενοδοχείο.

Ο Νεπαλέζος ρεσεψιονίστ με καλωσόρισε δίνοντας μου την κάρτα, με το πρόσωπο του να φωτίζει περισσότερο όταν του είπα ότι έχω στα μακροπρόθεσμα σχέδια μου και μια επίσκεψη στη χώρα του.

Η πισίνα κύριε λειτουργεί από το πρωί έως το απόγευμα και συμπεριλαμβάνεται στην τιμή, μη το ξεχάσετε, μου ‘πε λίγο πριν μπω στο ασανσέρ για τον 7ο. Άσε μας ρε τσιμπητέ, για πισίνες είμαστε τώρα;
Βήμα πρώτο, πέταγμα το σακίδιο και αμέσως στο καυτό ντους. Βήμα δεύτερο, αφαίρεση της επένδυσης από το μπουφάν που ευτυχώς έβγαινε γιατί ήταν παραπάνω από περιττή με τόσο ζεστό καιρό. Βήμα τρίτο, σαντουιτσάκι, τοπική μπύρα Cisk, άραγμα στην παραλία της της Gżira και βίντεοκλήση στο φίλο μου το Νίκο για συζήτηση ενός ταξιδιού που είχαμε στα σκαριά.

Δεν υπήρχε λόγος να βγω, είχα είδη κάνει αρκετά όλη την ημέρα και δε πήγαινε. Μου αρκούσε αυτή η μαγική νυχτερινή θέα προς τη Βαλέτα την οποία αντιλήφθηκα πλήρως μόλις έκλεισα το τηλέφωνο. Μαζί με μια ακόμα μπύρα…

 

[Iris_90]

Μάρσασλοκ πήγατε ;

 

[psilos3]

Μάρσασλοκ πήγατε ;

Δεν έβγαινε με την καμία. Να έχω και κάτι νέο να δω οταν ξαναπάω...

 

[Iris_90]

Δεν έβγαινε με την καμία. Να έχω και κάτι νέο να δω οταν ξαναπάω...

Μου αρέσει το σκεπτικό σου !