psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.901
- Likes
- 53.823
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός ταξιδιού
- Μέρα 1η - Αναχώρηση & μίνι περιπέτεια
- Μέρα 2η - Για αρχή Βαλέτα
- Μέρα 2η - Στις τρεις πόλεις και το St Julian's
- Μέρα 3η - Η Rabat και οι κατακόμβες της
- Μέρα 3η - Mdina, η σιωπηλή πόλη
- Μέρα 4η - Βαλέτα αναλυτικά
- Μέρα 4η – Πρωτεύουσας συνέχεια & αναχώρηση
- Συμπεράσματα - Απολογισμός
Μέρα 4η – Πρωτεύουσας συνέχεια & αναχώρηση
Το πολύ όμορφο πέρασμα οδηγούσε στην πλατεία του San Ġorġ, ένα μέρος που βρήκα την ευκαιρία να κάνω μια μικρή ακόμα στάση απολαμβάνοντας τη λιακάδα,
μαζί με τις εξαιρετικές -για πολλοστή φορά στην εκδρομή- εικόνες της Archbishop street που περνάει ακριβώς από κάτω:
Ο πιο πολυσύχναστος πεζόδρομος της Βαλέτας όμως είναι σίγουρα η Republic Street όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι από τις εικόνες, την οποία άρχισα ν’ ανεβαίνω μεσημεράκι πλέον, περνώντας έξω απ’ το κτήριο των δικαστηρίων:
Στο αριστερό μου χέρι συνάντησα το μνημείο MDLXV, αφιερωμένο στους πεσόντες της μεγάλης πολιορκίας της Μάλτας και κοντοστάθηκα βλέποντας τα αναμμένα κεριά και τις εικόνες στη βάση του:
Το άγαλμα έχει μετατραπεί κατά κάποιον τρόπο σε μνημείο της αδίκως δολοφονημένης από βομβιστική επίθεση Μαλτέζας δημοσιογράφου Daphne Anne Caruana, η οποία έχασε τη ζωή της με αυτή τη μαφιόζικη τακτική μετά τις αποκαλύψεις πληροφοριών που έκανε σχετικά με τα έγγραφα του Παναμά. Από τότε περιμένουν όλοι να εφαρμοστεί δικαιοσύνη αλλά όλοι γνωρίζουμε (ειδικότερα οι Έλληνες) πως λειτουργεί η δικαιοσύνη σε κάτι τέτοια θέματα…
Με σκέψεις κι αρκετά επηρεασμένος συνέχισα την όμορφη βόλτα μου στον πεζόδρομο ψάχνοντας παράλληλα να ψωνίσω και μερικά αναμνηστικά. Αυτή μάλιστα, ήταν η προβλεπόμενη Κυριακή, με τον κόσμο να πυκνώνει όλο και περισσότερο:
Είχα δει αρκετά καλά τη Βαλέτα και όντας ευχαριστημένος με όσα έκανα παρόλες τις αναποδιές, αποφάσισα να κάνω και κάτι εποικοδομητικό προκειμένου να σκοτώσω λίγο από το χρόνο που απέμενε στο νησί. Τι καλύτερο βέβαια από μερικές μπυρίτσες για αποχαιρετισμό, ιδιαίτερα όταν βρίσκεις μπροστά σου τέτοιες πανέμορφες pub όπως αυτήν:
Η «Queen Victoria City Pub» τα είχε όλα και προπαντός νόστιμες ΙΡΑ που με περισσή χαρά δοκίμασα:
Θα ήταν κοντά 5 το απόγευμα όταν ξαναβγήκα στον κεντρικό, κάνοντας μια μίνι παράκαμψη για μερικές ακόμα φωτογραφίες στους Κήπους, μιας και οι μεσημεριανές δε με δικαίωσαν:
Μία από αυτές είναι και η φωτογραφία της εισαγωγής, ωστόσο υπενθυμίζω ότι μιλάμε για ένα πολύ ωραίο μέρος που δε γινόταν να μη ξαναπεράσω για λίγο:
Μισή ώρα μετά άφηνα πίσω μου οριστικά την πύλη της Βαλέτας και το σιντριβάνι της, έτοιμος να αναχωρήσω για το ξενοδοχείο:
Όχι όμως χωρίς προμήθειες για τον δρόμο, με μερικά από τα πεντανόστιμα Pastizzi της βιτρίνας να ακολουθούν το ίδιο δρομολόγιο με μένα:
Είχα περίπου 3 ώρες στη διάθεση μου έτσι αφού παρέλαβα το σακίδιο που χα αφήσει προς φύλαξη και ήπια ένα καφεδάκι, μπήκα στο σωστό Χ2 (χωρίς πειράματα αυτή τη φορά), που μόνο στην ώρα του δε λες ότι ήρθε, σε αντίθεση με τα αναρτημένα στη στάση δρομολόγια του. Μικρό το κακό, απλά να το ΄χετε στο νου σας κατά τη μετάβαση στο αεροδρόμιο.
Τσάκισα τα Pastizzi μου ήπια και κάτι, πριν κινήσω για τον έλεγχο στο μικρό αεροδρόμιο. Η Μάλτα εκτός των άλλων είναι μια χώρα με εξαιρετικά προϊόντα, λικέρ και κρασιά, τα οποία οφείλετε να δοκιμάσετε και να ψωνίσετε φεύγοντας. Κάτι τέτοιο έκανα κι εγώ, μ’ ένα ροζέ κι άλλο ένα λευκό ν’ ανεβαίνουν προς Θεσσαλονίκη:
Συνεπέστατη γι’ ακόμα μια φορά και η Ryan όπως συνηθίζει τον τελευταίο καιρό, σε μια πολύ ήσυχη και γρήγορη πτήση επιστροφής, με τον επίλογο να μπαίνει λίγο πριν τις 12, σε μια εκδρομή που ξεκίνησα χωρίς υψηλές προσδοκίες αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα πανηγυρικά.
Πάντα τέτοια!
Το πολύ όμορφο πέρασμα οδηγούσε στην πλατεία του San Ġorġ, ένα μέρος που βρήκα την ευκαιρία να κάνω μια μικρή ακόμα στάση απολαμβάνοντας τη λιακάδα,


μαζί με τις εξαιρετικές -για πολλοστή φορά στην εκδρομή- εικόνες της Archbishop street που περνάει ακριβώς από κάτω:


Ο πιο πολυσύχναστος πεζόδρομος της Βαλέτας όμως είναι σίγουρα η Republic Street όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι από τις εικόνες, την οποία άρχισα ν’ ανεβαίνω μεσημεράκι πλέον, περνώντας έξω απ’ το κτήριο των δικαστηρίων:


Στο αριστερό μου χέρι συνάντησα το μνημείο MDLXV, αφιερωμένο στους πεσόντες της μεγάλης πολιορκίας της Μάλτας και κοντοστάθηκα βλέποντας τα αναμμένα κεριά και τις εικόνες στη βάση του:

Το άγαλμα έχει μετατραπεί κατά κάποιον τρόπο σε μνημείο της αδίκως δολοφονημένης από βομβιστική επίθεση Μαλτέζας δημοσιογράφου Daphne Anne Caruana, η οποία έχασε τη ζωή της με αυτή τη μαφιόζικη τακτική μετά τις αποκαλύψεις πληροφοριών που έκανε σχετικά με τα έγγραφα του Παναμά. Από τότε περιμένουν όλοι να εφαρμοστεί δικαιοσύνη αλλά όλοι γνωρίζουμε (ειδικότερα οι Έλληνες) πως λειτουργεί η δικαιοσύνη σε κάτι τέτοια θέματα…

Με σκέψεις κι αρκετά επηρεασμένος συνέχισα την όμορφη βόλτα μου στον πεζόδρομο ψάχνοντας παράλληλα να ψωνίσω και μερικά αναμνηστικά. Αυτή μάλιστα, ήταν η προβλεπόμενη Κυριακή, με τον κόσμο να πυκνώνει όλο και περισσότερο:


Είχα δει αρκετά καλά τη Βαλέτα και όντας ευχαριστημένος με όσα έκανα παρόλες τις αναποδιές, αποφάσισα να κάνω και κάτι εποικοδομητικό προκειμένου να σκοτώσω λίγο από το χρόνο που απέμενε στο νησί. Τι καλύτερο βέβαια από μερικές μπυρίτσες για αποχαιρετισμό, ιδιαίτερα όταν βρίσκεις μπροστά σου τέτοιες πανέμορφες pub όπως αυτήν:

Η «Queen Victoria City Pub» τα είχε όλα και προπαντός νόστιμες ΙΡΑ που με περισσή χαρά δοκίμασα:

Θα ήταν κοντά 5 το απόγευμα όταν ξαναβγήκα στον κεντρικό, κάνοντας μια μίνι παράκαμψη για μερικές ακόμα φωτογραφίες στους Κήπους, μιας και οι μεσημεριανές δε με δικαίωσαν:


Μία από αυτές είναι και η φωτογραφία της εισαγωγής, ωστόσο υπενθυμίζω ότι μιλάμε για ένα πολύ ωραίο μέρος που δε γινόταν να μη ξαναπεράσω για λίγο:


Μισή ώρα μετά άφηνα πίσω μου οριστικά την πύλη της Βαλέτας και το σιντριβάνι της, έτοιμος να αναχωρήσω για το ξενοδοχείο:


Όχι όμως χωρίς προμήθειες για τον δρόμο, με μερικά από τα πεντανόστιμα Pastizzi της βιτρίνας να ακολουθούν το ίδιο δρομολόγιο με μένα:

Είχα περίπου 3 ώρες στη διάθεση μου έτσι αφού παρέλαβα το σακίδιο που χα αφήσει προς φύλαξη και ήπια ένα καφεδάκι, μπήκα στο σωστό Χ2 (χωρίς πειράματα αυτή τη φορά), που μόνο στην ώρα του δε λες ότι ήρθε, σε αντίθεση με τα αναρτημένα στη στάση δρομολόγια του. Μικρό το κακό, απλά να το ΄χετε στο νου σας κατά τη μετάβαση στο αεροδρόμιο.

Τσάκισα τα Pastizzi μου ήπια και κάτι, πριν κινήσω για τον έλεγχο στο μικρό αεροδρόμιο. Η Μάλτα εκτός των άλλων είναι μια χώρα με εξαιρετικά προϊόντα, λικέρ και κρασιά, τα οποία οφείλετε να δοκιμάσετε και να ψωνίσετε φεύγοντας. Κάτι τέτοιο έκανα κι εγώ, μ’ ένα ροζέ κι άλλο ένα λευκό ν’ ανεβαίνουν προς Θεσσαλονίκη:

Συνεπέστατη γι’ ακόμα μια φορά και η Ryan όπως συνηθίζει τον τελευταίο καιρό, σε μια πολύ ήσυχη και γρήγορη πτήση επιστροφής, με τον επίλογο να μπαίνει λίγο πριν τις 12, σε μια εκδρομή που ξεκίνησα χωρίς υψηλές προσδοκίες αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα πανηγυρικά.

Πάντα τέτοια!
Last edited: