Fanie
Member
1 Ιουνίου
Η σημερινή ημέρα ήταν ολόκληρη αφιερωμένη στην πρωτεύουσα. Ξυπνήσαμε λοιπόν, πήραμε πρωινό και μετά πήγαμε για βόλτα πρώτα στο παλιό λιμάνι, που ήταν κοντά στο μέρος που μέναμε. Εκεί είδαμε μια ομάδα ανθρώπων με κόκκινες στολές να μπαίνουν σε ένα καραβάκι. Πήγαιναν για παρατήρηση φαλαινών.
Είδαμε και μια πάπια με πέντε παπάκια, δίπλα σε μια προκυμαία.
Πήγαμε και σε δύο εκθέσεις που ήταν κοντά στον χώρο του λιμανιού: μια έκθεση με φάλαινες και μια έκθεση με κέρινα ομοιώματα που εξιστορούσε κάποιες από τις sagas της Ισλανδίας.
Τα ομοιώματα στην έκθεση με τις φάλαινες ήταν όλα σε φυσικό μέγεθος, εντυπωσιακά, αλλά η περιήγηση ήταν σύντομη. Το μπλε φως δεν βοηθούσε να βγάλω ωραίες φωτογραφίες, αλλά είχα δωρεάν audio guide με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και ακούγονταν και στον χώρο τα τραγούδια των φαλαινών. Πραγματικά τεράστια ζώα αυτές οι φάλαινες.
Τα ομοιώματα στην έκθεση με τις sagas ήταν περισσότερο εντυπωσιακά, μέχρι και οι εκφράσεις τους ήταν ρεαλιστικά αποτυπωμένες, μέχρι και ροζιασμένα χέρια των ηλικιωμένων είχαν αποδοθεί με πιστότητα. Πάρα πολύ όμορφη έκθεση, αλλά κι αυτή μικρούλα. Είχα διαβάσει πως οι μυρωδιές εκεί είναι συνθετικά δημιουργημένες για να αποτυπώνουν εκείνη την εποχή. Και εδώ είχαμε δωρεάν audio guide. Βγαίνοντας από τις αίθουσες με τα κέρινα μπορούσαμε να μπούμε σε ένα άλλο δωμάτιο και να ντυθούμε με τα ρούχα των Βίκινγκς και να παίξουμε με τα τσεκούρια και τα σπαθιά τους. Πλάκα είχε!
Όποιος αγοράσει το εισιτήριο για τα κέρινα ομοιώματα έχει έκπτωση στο εισιτήριο για τις φάλαινες.
Βγαίνοντας ξανά στο λιμάνι, είδαμε κόσμο μαζεμένο έξω από ένα παγωτατζίδικο, το Valdís κι αγοράσαμε κι εμείς παγωτό (κυπελλάκι με δύο μπάλες και ένα μπισκότο). Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο από πλευρά γεύσης, αλλά αν σκεφτείς ότι ήταν το πρώτο παγωτό της χρονιάς....
Στον ίδιο δρόμο ο δήμος είχε στήσει μια σκηνή που έπαιζε μουσική. Παραπέρα είχαν στήσει άλλες σκηνές με πάγκους και μενού που έγραφε ότι θα σέρβιραν και sour whale, μεταξύ άλλων, αλλά εκείνη την ώρα ήταν όλες άδειες. Προχωρώντας προς το τέλος του δρόμου, είδαμε πως τον έχει κλείσει η αστυνομία με ένα εκχιονιστικό. Μία οικογένεια βρήκε την ευκαιρία και ζήτησε από έναν αστυνομικό να ανέβει το αγοράκι τους στη μηχανή του.
Γυρίζοντας προς το ξενοδοχείο είδαμε και φαλαινοθηρικά,
είδαμε γκράφιτι,
συναντήσαμε έναν φουντωτό γάτο που τον πήρα κι αγκαλιά και μία καντίνα που πουλούσε hotdogs και που ο καλός μου την είχε δει στο δίκτυο και έλεγε ότι ήταν διάσημη. Πάντως είχε μεγάλη ουρά.
Περιμέναμε κι εμείς, αγοράσαμε δυο hotdogs και καθίσαμε σ' ένα κόκκινο σιδερένιο παγκάκι παραδίπλα για να το φάμε. Χορταστικό ήταν, αλλά είχαν βάλει και μια σάλτσα κριτσανιστή που μ' έκανε να νιώθω ότι μασάω άμμο.
Ήταν εκεί και κάτι πουλάκια μικρά σαν κοτσύφια, αλλά με σκούρο μοβ κεφάλι και σκούρο πράσινο φτέρωμα που ιρίδιζε κι έτρωγαν τα ψίχουλα. Πρέπει να ήταν τα περιστέρια της Ισλανδίας. Ένα από αυτά έπαιρνε ψιχουλάκια και τάιζε ένα άλλο που ήταν πιο σταχτί στο χρώμα και ήταν πάνω στη στέγη της καντίνας.
Είδαμε κι ένα διπλάνο να πετάει καθώς περιμέναμε στην ουρά. Ακούσαμε και 3-4 κανονιές. Μετά μάθαμε ότι σήμερα ξεκινά η γιορτή των ψαράδων η οποία ολοκληρώνεται αύριο. Γι' αυτό και οι τέντες που είχαν στηθεί στο παλιό λιμάνι.
Κάναμε μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο και μετά ξεκινήσαμε να πάμε στην μεγάλη εκκλησία, την Hallgrimskirkja. Ανεβήκαμε μια ανηφοριά και είδαμε και super jeep. Είδαμε και ένα μουσείο για την πανκ μουσική (δεν μπήκαμε μέσα). Στον δρόμο εκείνο οι λάμπες ήταν σαν τεράστιες τουλίπες.
Είδαμε και πολύ όμορφα σπίτια καθώς πλησιάζαμε.
Όταν φτάσαμε στην εκκλησία είδαμε πως ο πύργος θα έκλεινε σε μισή ώρα και ότι σε μία ώρα θα είχε κονσέρτο, αλλά θα ήταν με πληρωμή. Δώσαμε από 1000 ISK και ανεβήκαμε στο ασανσέρ που πάει στον πύργο, αλλά θα μπορούσαμε να είχαμε ανέβει και τζάμπα γιατί δεν υπήρχε κανείς να μας κάνει έλεγχο. Λογικό, αφού θα έκλεινε σε μισή ώρα.
Ο πύργος ήταν περίκλειστος και είχε λεπτά ανοίγματα για να βλέπεις έξω κι είχε και ξύλινα πατάκια ν' ανέβεις και να δεις άμα είσαι κοντός, για εμένα δηλαδή.
Επειδή είχε ήλιο και καθαρή ατμόσφαιρα, η θέα από τον πύργο ήταν πάρα πολύ όμορφη.
Μετά την εκκλησία μπήκαμε στον γειτονικό κήπο με τα αγάλματα του μουσείου Einar Jónsson (1874-1954). Η είσοδος ήταν ελεύθερη και ο κήπος ήταν μεγάλος και γεμάτος ιδιαίτερα μπρούτζινα γλυπτά.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε προς την λίμνη Tjörnin, θαυμάζοντας καθ' οδόν τις πίσω αυλές των σπιτιών σ' εκείνη την περιοχή του Reykjavik.
Φτάσαμε εν τέλη στη λίμνη και σωριαστήκαμε σ' ένα παγκάκι για να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Μπροστά μας ένα χιονογλάρονο έκανε βουτιές στο νερό και οι τρίλιες του ήταν ο μόνος ήχος που ακούγαμε. Όμορφες εικόνες κι εδώ. Αν δεν ήταν τα ιπτάμενα ζουζούνια που μαζεύτηκαν ξαφνικά, ακόμα εκεί θα ήμασταν.
Θέλαμε να πάμε προς το δημαρχείο, μήπως το βρούμε ανοικτό και δούμε τον ανάγλυφο τοπογραφικό χάρτη της Ισλανδίας που έχει μέσα, όμως είδαμε πως έκλεινε στις 18:00 και δεν το προλαβαίναμε. Έτσι είπαμε να πάμε στο νεκροταφείο της πόλης, το επονομαζόμενο Hólavallagarður (1838). Γεμάτο δέντρα και λουλούδια και με μνήματα πρασινο-κιτρινισμένα από τα βρύα και τις λειχήνες. Οι δυνατοί κορμοί των δέντρων είχαν καταφέρει να πετάξουν στην άκρη κάποιες από τις παλιές ταφόπλακες.
Μετά την τόση ανατριχίλα πεινάσαμε και είπαμε να πάμε ξανά προς το παλιό λιμάνι γιατί εκεί είχαμε δει ένα μαγαζάκι που πουλούσε fish & chips και μας άρεσε. Περάσαμε πάλι δίπλα από την λίμνη.
Κι ανηφορίζοντας φτάσαμε στο παλιό λιμάνι και στο μαγαζάκι που γυρεύαμε. Το όνομά του ήταν Reykjavik Fish Restaurant και αγοράσαμε από δύο μερίδες. Το ψάρι ήταν μπακαλιάρος.
Απόψε είχε τον τελικό μεταξύ της Λίβερπουλ και της Τότεταμ κι επειδή ο τελικός του UEFA, μεταξύ Τσέλσι και Άρσεναλ ήταν πολύ εντυπωσιακός με 5 γκόλ, είπαμε να τον δούμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, γι΄ αυτό αγοράσαμε τα φαγητά.
Όμως κανένα κανάλι δεν τον μετέδιδε κι εμείς φάγαμε το φαγητό μας βλέποντας την ταινία Gozilla, την οποία όσες φορές έχω προσπαθήσει να την δω δεν την έχω φτάσει ποτέ ως το τέλος, και αυτή τη φορά το ίδιο έγινε. Κοιμήθηκα.
Για την ιστορία, στον αγώνα νίκησε η Λίβερπουλ με 2-0.
Η σημερινή ημέρα ήταν ολόκληρη αφιερωμένη στην πρωτεύουσα. Ξυπνήσαμε λοιπόν, πήραμε πρωινό και μετά πήγαμε για βόλτα πρώτα στο παλιό λιμάνι, που ήταν κοντά στο μέρος που μέναμε. Εκεί είδαμε μια ομάδα ανθρώπων με κόκκινες στολές να μπαίνουν σε ένα καραβάκι. Πήγαιναν για παρατήρηση φαλαινών.
Είδαμε και μια πάπια με πέντε παπάκια, δίπλα σε μια προκυμαία.
Πήγαμε και σε δύο εκθέσεις που ήταν κοντά στον χώρο του λιμανιού: μια έκθεση με φάλαινες και μια έκθεση με κέρινα ομοιώματα που εξιστορούσε κάποιες από τις sagas της Ισλανδίας.
Τα ομοιώματα στην έκθεση με τις φάλαινες ήταν όλα σε φυσικό μέγεθος, εντυπωσιακά, αλλά η περιήγηση ήταν σύντομη. Το μπλε φως δεν βοηθούσε να βγάλω ωραίες φωτογραφίες, αλλά είχα δωρεάν audio guide με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και ακούγονταν και στον χώρο τα τραγούδια των φαλαινών. Πραγματικά τεράστια ζώα αυτές οι φάλαινες.
Τα ομοιώματα στην έκθεση με τις sagas ήταν περισσότερο εντυπωσιακά, μέχρι και οι εκφράσεις τους ήταν ρεαλιστικά αποτυπωμένες, μέχρι και ροζιασμένα χέρια των ηλικιωμένων είχαν αποδοθεί με πιστότητα. Πάρα πολύ όμορφη έκθεση, αλλά κι αυτή μικρούλα. Είχα διαβάσει πως οι μυρωδιές εκεί είναι συνθετικά δημιουργημένες για να αποτυπώνουν εκείνη την εποχή. Και εδώ είχαμε δωρεάν audio guide. Βγαίνοντας από τις αίθουσες με τα κέρινα μπορούσαμε να μπούμε σε ένα άλλο δωμάτιο και να ντυθούμε με τα ρούχα των Βίκινγκς και να παίξουμε με τα τσεκούρια και τα σπαθιά τους. Πλάκα είχε!
Όποιος αγοράσει το εισιτήριο για τα κέρινα ομοιώματα έχει έκπτωση στο εισιτήριο για τις φάλαινες.
Βγαίνοντας ξανά στο λιμάνι, είδαμε κόσμο μαζεμένο έξω από ένα παγωτατζίδικο, το Valdís κι αγοράσαμε κι εμείς παγωτό (κυπελλάκι με δύο μπάλες και ένα μπισκότο). Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο από πλευρά γεύσης, αλλά αν σκεφτείς ότι ήταν το πρώτο παγωτό της χρονιάς....
Στον ίδιο δρόμο ο δήμος είχε στήσει μια σκηνή που έπαιζε μουσική. Παραπέρα είχαν στήσει άλλες σκηνές με πάγκους και μενού που έγραφε ότι θα σέρβιραν και sour whale, μεταξύ άλλων, αλλά εκείνη την ώρα ήταν όλες άδειες. Προχωρώντας προς το τέλος του δρόμου, είδαμε πως τον έχει κλείσει η αστυνομία με ένα εκχιονιστικό. Μία οικογένεια βρήκε την ευκαιρία και ζήτησε από έναν αστυνομικό να ανέβει το αγοράκι τους στη μηχανή του.
Γυρίζοντας προς το ξενοδοχείο είδαμε και φαλαινοθηρικά,
είδαμε γκράφιτι,
συναντήσαμε έναν φουντωτό γάτο που τον πήρα κι αγκαλιά και μία καντίνα που πουλούσε hotdogs και που ο καλός μου την είχε δει στο δίκτυο και έλεγε ότι ήταν διάσημη. Πάντως είχε μεγάλη ουρά.
Περιμέναμε κι εμείς, αγοράσαμε δυο hotdogs και καθίσαμε σ' ένα κόκκινο σιδερένιο παγκάκι παραδίπλα για να το φάμε. Χορταστικό ήταν, αλλά είχαν βάλει και μια σάλτσα κριτσανιστή που μ' έκανε να νιώθω ότι μασάω άμμο.
Ήταν εκεί και κάτι πουλάκια μικρά σαν κοτσύφια, αλλά με σκούρο μοβ κεφάλι και σκούρο πράσινο φτέρωμα που ιρίδιζε κι έτρωγαν τα ψίχουλα. Πρέπει να ήταν τα περιστέρια της Ισλανδίας. Ένα από αυτά έπαιρνε ψιχουλάκια και τάιζε ένα άλλο που ήταν πιο σταχτί στο χρώμα και ήταν πάνω στη στέγη της καντίνας.
Είδαμε κι ένα διπλάνο να πετάει καθώς περιμέναμε στην ουρά. Ακούσαμε και 3-4 κανονιές. Μετά μάθαμε ότι σήμερα ξεκινά η γιορτή των ψαράδων η οποία ολοκληρώνεται αύριο. Γι' αυτό και οι τέντες που είχαν στηθεί στο παλιό λιμάνι.
Κάναμε μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο και μετά ξεκινήσαμε να πάμε στην μεγάλη εκκλησία, την Hallgrimskirkja. Ανεβήκαμε μια ανηφοριά και είδαμε και super jeep. Είδαμε και ένα μουσείο για την πανκ μουσική (δεν μπήκαμε μέσα). Στον δρόμο εκείνο οι λάμπες ήταν σαν τεράστιες τουλίπες.
Είδαμε και πολύ όμορφα σπίτια καθώς πλησιάζαμε.
Όταν φτάσαμε στην εκκλησία είδαμε πως ο πύργος θα έκλεινε σε μισή ώρα και ότι σε μία ώρα θα είχε κονσέρτο, αλλά θα ήταν με πληρωμή. Δώσαμε από 1000 ISK και ανεβήκαμε στο ασανσέρ που πάει στον πύργο, αλλά θα μπορούσαμε να είχαμε ανέβει και τζάμπα γιατί δεν υπήρχε κανείς να μας κάνει έλεγχο. Λογικό, αφού θα έκλεινε σε μισή ώρα.
Ο πύργος ήταν περίκλειστος και είχε λεπτά ανοίγματα για να βλέπεις έξω κι είχε και ξύλινα πατάκια ν' ανέβεις και να δεις άμα είσαι κοντός, για εμένα δηλαδή.
Επειδή είχε ήλιο και καθαρή ατμόσφαιρα, η θέα από τον πύργο ήταν πάρα πολύ όμορφη.
Μετά την εκκλησία μπήκαμε στον γειτονικό κήπο με τα αγάλματα του μουσείου Einar Jónsson (1874-1954). Η είσοδος ήταν ελεύθερη και ο κήπος ήταν μεγάλος και γεμάτος ιδιαίτερα μπρούτζινα γλυπτά.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε προς την λίμνη Tjörnin, θαυμάζοντας καθ' οδόν τις πίσω αυλές των σπιτιών σ' εκείνη την περιοχή του Reykjavik.
Φτάσαμε εν τέλη στη λίμνη και σωριαστήκαμε σ' ένα παγκάκι για να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Μπροστά μας ένα χιονογλάρονο έκανε βουτιές στο νερό και οι τρίλιες του ήταν ο μόνος ήχος που ακούγαμε. Όμορφες εικόνες κι εδώ. Αν δεν ήταν τα ιπτάμενα ζουζούνια που μαζεύτηκαν ξαφνικά, ακόμα εκεί θα ήμασταν.
Θέλαμε να πάμε προς το δημαρχείο, μήπως το βρούμε ανοικτό και δούμε τον ανάγλυφο τοπογραφικό χάρτη της Ισλανδίας που έχει μέσα, όμως είδαμε πως έκλεινε στις 18:00 και δεν το προλαβαίναμε. Έτσι είπαμε να πάμε στο νεκροταφείο της πόλης, το επονομαζόμενο Hólavallagarður (1838). Γεμάτο δέντρα και λουλούδια και με μνήματα πρασινο-κιτρινισμένα από τα βρύα και τις λειχήνες. Οι δυνατοί κορμοί των δέντρων είχαν καταφέρει να πετάξουν στην άκρη κάποιες από τις παλιές ταφόπλακες.
Μετά την τόση ανατριχίλα πεινάσαμε και είπαμε να πάμε ξανά προς το παλιό λιμάνι γιατί εκεί είχαμε δει ένα μαγαζάκι που πουλούσε fish & chips και μας άρεσε. Περάσαμε πάλι δίπλα από την λίμνη.
Κι ανηφορίζοντας φτάσαμε στο παλιό λιμάνι και στο μαγαζάκι που γυρεύαμε. Το όνομά του ήταν Reykjavik Fish Restaurant και αγοράσαμε από δύο μερίδες. Το ψάρι ήταν μπακαλιάρος.
Απόψε είχε τον τελικό μεταξύ της Λίβερπουλ και της Τότεταμ κι επειδή ο τελικός του UEFA, μεταξύ Τσέλσι και Άρσεναλ ήταν πολύ εντυπωσιακός με 5 γκόλ, είπαμε να τον δούμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, γι΄ αυτό αγοράσαμε τα φαγητά.
Όμως κανένα κανάλι δεν τον μετέδιδε κι εμείς φάγαμε το φαγητό μας βλέποντας την ταινία Gozilla, την οποία όσες φορές έχω προσπαθήσει να την δω δεν την έχω φτάσει ποτέ ως το τέλος, και αυτή τη φορά το ίδιο έγινε. Κοιμήθηκα.
Για την ιστορία, στον αγώνα νίκησε η Λίβερπουλ με 2-0.
Last edited: