Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.303
- Likes
- 17.268
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Μια νύχτα στη Ρώμη
Πάντα ήθελα να γράψω σε μια ιστορία μου τον παραπάνω τίτλο. «Μια νύχτα στη Ρώμη». Σε όλα τα προηγούμενα ταξίδια στη Ρώμη οι ημέρες ήταν αφιερωμένες στα αξιοθέατα και τα μουσεία και όταν έφτανε η νύχτα συνήθως ήμουν πολύ εξαντλημένη για να τη χαρώ. Οπότε σήμερα είχε έρθει … η νύχτα που περίμενα. Νυχτερινή χαλαρή βόλτα και χάζεμα, χωρίς πρόγραμμα στη Ρώμη. Και ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά.
Βόλτα, «χάζεμα», ψώνια, φωτογραφίες σε αγαπημένα σημεία, aperol, πίτσα, παγωτό και ποτό!!!
Ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας περνώντας από την piazza Republica. Μπροστά σε όλες τις άλλες γνωστές πλατείες της Ρώμης αυτή δεν σου κάνει και τόσο εντύπωση ειδικά την ημέρα. Βράδυ όμως … ;
Τι όμορφη που είναι το βράδυ! Συνεχίσαμε στη Via Nazionale και μετά χωθήκαμε μέσα στα στενάκια. Διάφορα κουκλίστικα μαγαζάκια μας θύμισαν ότι δεν είχαμε φάει σήμερα. Από το πρωί δουλειά, αεροδρόμιο, ταξίδι, check in, μάλλον θα πρέπει να φάμε τώρα και μάλιστα πριν φτάσουμε στα πολύ τουριστικά του κέντρου.
Ένα χαριτωμένο μαγαζάκι μας γυάλισε, το “Ristorante Berzitello”, στο οποίο και καθίσαμε για μια πίτσα. Ήθελα ένα aperol για αρχή και ναι πριν καν το σκεφτώ μας το … κέρασε το μαγαζί!
Τι καλά! Αλλά και η πίτσα με προσούτο που φάγαμε ήταν καταπληκτική.
Στη συνέχεια και μετά το palazzo Barberini στρίψαμε στη via Rasella προκειμένου να “πέσουμε” για πολλοστή φορά στη διαδρομή που εγώ αποκαλώ «τουριστική οδό», την οποία την προηγούμενη φορά που την έκανα μου είχε φανεί "overdose" και μάλιστα με είχε κουράσει κιόλας (κυρίως από τους πολλούς πλανόδιους και το πανηγυριώτικο ύφος). Είναι η διαδρομή που περνάει από την Fontana di Trevi, το Πάνθεον, την Piazza di Pietra, την piazza Navona και συνεχίζει και απέναντι του Τίβερη.
Σήμερα όμως, αυτή τη διαδρομή την απόλαυσα. Ίσως επειδή είχα καιρό να την κάνω; Ίσως επειδή με είχε πειράξει η κλεισούρα της καραντίνας; Ίσως επειδή ήταν μια χαλαρή βόλτα χωρίς το άγχος των αξιοθεάτων; Ίσως γιατί τώρα ήταν βράδυ; Ίσως επειδή τώρα ήταν αργά το βράδυ;
Μπορεί όλα αυτά μαζί.
Δεν είδα τις ορδές τουριστών, που έβλεπα άλλες φορές (ούτε καν στην Fontana di Trevi). Αργά το βράδυ πολλά από αυτά που γνώριζα ως καφέ ήταν … μπαράκια. Άλλες εικόνες, άλλη ατμόσφαιρα, άλλη αίσθηση!
Κάναμε όμως και τα … τουριστικά μας. Λίγο πριν την Fontana di Trevi ψωνίσαμε τα σουβενίρ μας. Μια τσαντούλα made in Italy πήρα και 5 μαγνητάκια, όσες και οι φορές που είχα έρθει στη Ρώμη. Δεν το έκανα επίτηδες, αλλά ήταν όλα όμορφα και δεν μπορούσα να διαλέξω και μου αρέσει τόσο πολύ να χαζεύω και να …ψωνίζω στα σουβενιρομάγαζα.
Τη Fontana di Trevi όσες φορές και να τη δεις … αγαλλιάζεις.
Τώρα πια όμως δεν μπορείς να κατέβεις στα δύο κατώτερα διαζώματα. Τη θαυμάζεις από επίπεδο του πεζόδρομου και μόνο. Παλιά αν ήθελες ακουμπούσες το νερό.
Μετά το φαγητό θέλαμε και ένα παγωτό. Προχωρήσαμε … για να το βρούμε...
Το παγωτό του “San Crispino”, το είχαμε ήδη αφήσει πίσω μας. Του “Venchi” μόλις το προσπεράσαμε αλλά και τα δύο τα έχω γευτεί στο παρελθόν (το 2ο μου άρεσε περισσότερο) και τώρα ήθελα να δοκιμάσω ένα άλλο από τα διάσημα gelato της Ρώμης. Εντάξει, είπαμε ότι θα κάνουμε χαλαρή βόλτα, αλλά γιατί να μην δοκιμάσω ή δω και κάτι για πρώτη φορά; Η γοητεία του καινούριου πάντα θα υπάρχει και θα την αναζητώ. Ας προχωρήσουμε ως το “Giolliti”.
Στην Piazza di pietra είδαμε το "Salotto 42", ένα πολύ χαριτωμένο μπαράκι (και απ’ ότι ήξερα και αρκετά μοδάτο)...
Αν δεν βρίσκαμε τίποτα άλλο που να μας "γυάλιζε" θα γυρνούσαμε να πιούμε εδώ το ποτάκι μας με θέα τις κολώνες του ναού του Αδριανού.
Η συνέχεια είχε Giolliti...
Κλασική εμφάνιση. Έλπιζα μόνο να μην έχει και μόνο κλασικές γεύσεις. Βλέπετε είμαι σε φάση που κάνω διατροφή. Αν είναι δυνατόν! Ενώ είσαι σε διατροφή να πας Ιταλία και μάλιστα Νάπολη; Μοιάζει με ανέκδοτο. Είμαστε για διατροφή τώρα;
Το κλασικό Giolliti τελικά είχε και …50 γεύσεις για να διαλέξεις. Εγώ διάλεξα μια bitter σοκολάτα non latte. Κοινώς είναι το σορμπέ. Την κράτησα τη διατροφή!
Η συνέχεια είχε η Piazza della Rotonda...
Είναι η πλατεία, στην οποία κυριαρχεί το πολύ επιβλητικό Πάνθεον, ο τεράστιος αυτός αρχαίος Ρωμαϊκός ναός που έχει διασωθεί αλώβητος έως σήμερα. Τι όμορφα που είναι και εδώ βράδυ...
Για τη Piazza Navona τι να πω; Την πλατεία (Ιππόδρομο επί Ρωμαϊκών εποχών) δεν την είχα ξαναδεί βράδυ. Πανέμορφη και πολύ όμορφα φωταγωγημένη...
Ευτυχώς που μόλις είχαμε φάει παγωτό μας, γιατί το “Al Tre Scalini” (να ξέρετε) 10:00 η ώρα ήταν έτοιμο να κλείσει και δεν θα μπορούσαμε να φάμε το εκπληκτικό ταρτούφο του.
Είχα διαβάσει ότι πίσω από τη Navona είναι στέκι για ποτάκι το βράδυ. Στρίψαμε λοιπόν και εμείς στην “Via di S. Agnese in Agone”, αλλά και να μην το είχα διαβάσει θα το καταλαβαίναμε, γιατί μια βοή και μιαν αντάρα ερχόταν στα αυτιά μας μέσα από το στενό...
Και πράγματι νεολαία και μη της πόλης είχε μαζευτεί εδώ. Καφέ μπαρ στη σειρά γεμάτα από κόσμο, καθιστό και όρθιο. Προχωρήσαμε προς το “Emporio de la pace”. Εδώ όλοι στο δρόμο παρέες παρέες σε πηγαδάκια. Είχε και πόρτα έναν συμπαθέστατο τύπο που ρύθμιζε την κυκλοφορία. Περίμενες μια μικρή ουρά για να μπεις μέσα, να παραγγείλεις και να πάρεις το ποτό σου. Από ένα Μαρτινάκι πήραμε, το οποίο ήταν και πάμθφηνο (με 3€ παρακαλώ). Κάναμε και εμείς το πηγαδάκι μας έξω μαζί με τους Ρωμαίους και τις Ρωμαίες, με τους οποίους πολύ μα πολύ εύκολα έπιανες κουβέντα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα είχε φτάσει σχεδόν μία το βράδυ. Είμαστε λίγο μακριά από το ξενοδοχείο μας και λογικά θα κάναμε καμιά ωρίτσα να επιστρέψουμε. Με βαριά καρδιά πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Θα βλέπαμε όμως πολλές εικόνες της μεταμεσονύχτιας Ρώμης.
Ξανά Navona. Τι υπέροχη που είναι το βράδυ!
Και το Pantheon, με πολύ λίγο κόσμο αυτήν την προχωρημένη ώρα …
Και η Piazza Colonna …
στην οποία δεν είχα ξαναβρεθεί στο παρελθόν.
… με το Palazzo Chigi, ένα υπέροχο αναγεννησιακό κτίριο, το οποίο αποτελεί την έδρα του Υπουργικού Συμβουλίου και την επίσημη κατοικία του Πρωθυπουργού της Ιταλίας...
και με το Palazzo Wedekind, που στεγάζει ιστορικά γραφεία εφημερίδας Il Tempo ...
Περασμένες 1:00 το βράδυ είναι η κατάλληλη ώρα για εργασίες του Δήμου …
... ή για χάζεμα στις βιτρίνες της Via Del Corso…
Αυτή τη διασταύρωση της via del Quirinale στο σημείο με 4 συντριβάνια … τη λες και …γειτονιά μου, τόσες φορές που έχω περάσει από εδώ για να πάω στο ξενοδοχείο μου (που συνήθως κλείνω στην περιοχή). Δεν χρειάζομαι και το δορυφόρο πια.
Περάσαμε και από το Υπουργείο εσωτερικών …
Και από τη Santa Maria Maggiore …
Τέλος για σήμερα. Ύστερα από μια διαδρομή 7,5 χιλιομέτρων μέσα στο κέντρο της Ρώμης …
φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.
Η επιστροφή μας, στην οποία κάναμε ένα σερί περπάτημα χωρίς στάσεις διήρκησε περίπου 50'.
Τώρα εδώ που τα λέμε ... δεν μου φάνηκε μεγάλη η διαδρομή. Είχα προπονηθεί αρκετά (κατά τη διάρκεια της καραντίνας) με περπάτημα αρκετών χιλιομέτρων μέσα στην Αθήνα. Χα, χα. οπότε 7,5 χιλιομετράκια δεν μου φάνηκαν και πολύ.
Το ξέρω ότι θεωρητικά γύρω από τους σταθμούς δεν είναι και τα πιο καλά σημεία της πόλης. Παρόλα αυτά εμείς έχοντας σταθερό και γρήγορο βήμα και αυτοπεποίθηση ανθρώπων που ξέραμε που πάμε, γιατί είμαστε και βέρα Ρωμαίες , χωρίς να αγχωθούμε και χωρίς να συναντήσουμε και κόσμο στο δρόμο (εκτός από κάποιους άστεγους που κοιμόντουσαν στα υπόστεγα του σταθμού) φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας κατά τις 2:05 το βράδυ.
Τη νύχτα έριξε καρεκλοπόδαρα. Ξύπνησα πολλές φορές από τον ήχο της βροχής. «Δεν πειράζει» σκεφτόμουν. «Ας ρίξει τώρα καλύτερα, αν είναι να ξεθυμάνει ο καιρός και να μην έχουμε προβλήματα το πρωί με το φευγιό μας».
Βέβαια στο τσαντάκι του Sport Billy είχα πάρει και αδιάβροχα πόντσο και πατουσάκια και ομπρέλα. Είχα φροντίσει να είμαι εξοπλισμένη για όλους τους καιρούς. Αρκεί μόνο να ξυπνήσουμε, γιατί 4 ώρες ύπνος παραείναι λίγες. Θα το ακούγαμε το ξυπνητήρι;
Πάντα ήθελα να γράψω σε μια ιστορία μου τον παραπάνω τίτλο. «Μια νύχτα στη Ρώμη». Σε όλα τα προηγούμενα ταξίδια στη Ρώμη οι ημέρες ήταν αφιερωμένες στα αξιοθέατα και τα μουσεία και όταν έφτανε η νύχτα συνήθως ήμουν πολύ εξαντλημένη για να τη χαρώ. Οπότε σήμερα είχε έρθει … η νύχτα που περίμενα. Νυχτερινή χαλαρή βόλτα και χάζεμα, χωρίς πρόγραμμα στη Ρώμη. Και ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά.
Βόλτα, «χάζεμα», ψώνια, φωτογραφίες σε αγαπημένα σημεία, aperol, πίτσα, παγωτό και ποτό!!!
Ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας περνώντας από την piazza Republica. Μπροστά σε όλες τις άλλες γνωστές πλατείες της Ρώμης αυτή δεν σου κάνει και τόσο εντύπωση ειδικά την ημέρα. Βράδυ όμως … ;
Τι όμορφη που είναι το βράδυ! Συνεχίσαμε στη Via Nazionale και μετά χωθήκαμε μέσα στα στενάκια. Διάφορα κουκλίστικα μαγαζάκια μας θύμισαν ότι δεν είχαμε φάει σήμερα. Από το πρωί δουλειά, αεροδρόμιο, ταξίδι, check in, μάλλον θα πρέπει να φάμε τώρα και μάλιστα πριν φτάσουμε στα πολύ τουριστικά του κέντρου.
Ένα χαριτωμένο μαγαζάκι μας γυάλισε, το “Ristorante Berzitello”, στο οποίο και καθίσαμε για μια πίτσα. Ήθελα ένα aperol για αρχή και ναι πριν καν το σκεφτώ μας το … κέρασε το μαγαζί!
Τι καλά! Αλλά και η πίτσα με προσούτο που φάγαμε ήταν καταπληκτική.
Στη συνέχεια και μετά το palazzo Barberini στρίψαμε στη via Rasella προκειμένου να “πέσουμε” για πολλοστή φορά στη διαδρομή που εγώ αποκαλώ «τουριστική οδό», την οποία την προηγούμενη φορά που την έκανα μου είχε φανεί "overdose" και μάλιστα με είχε κουράσει κιόλας (κυρίως από τους πολλούς πλανόδιους και το πανηγυριώτικο ύφος). Είναι η διαδρομή που περνάει από την Fontana di Trevi, το Πάνθεον, την Piazza di Pietra, την piazza Navona και συνεχίζει και απέναντι του Τίβερη.
Σήμερα όμως, αυτή τη διαδρομή την απόλαυσα. Ίσως επειδή είχα καιρό να την κάνω; Ίσως επειδή με είχε πειράξει η κλεισούρα της καραντίνας; Ίσως επειδή ήταν μια χαλαρή βόλτα χωρίς το άγχος των αξιοθεάτων; Ίσως γιατί τώρα ήταν βράδυ; Ίσως επειδή τώρα ήταν αργά το βράδυ;
Μπορεί όλα αυτά μαζί.
Δεν είδα τις ορδές τουριστών, που έβλεπα άλλες φορές (ούτε καν στην Fontana di Trevi). Αργά το βράδυ πολλά από αυτά που γνώριζα ως καφέ ήταν … μπαράκια. Άλλες εικόνες, άλλη ατμόσφαιρα, άλλη αίσθηση!
Κάναμε όμως και τα … τουριστικά μας. Λίγο πριν την Fontana di Trevi ψωνίσαμε τα σουβενίρ μας. Μια τσαντούλα made in Italy πήρα και 5 μαγνητάκια, όσες και οι φορές που είχα έρθει στη Ρώμη
. Δεν το έκανα επίτηδες, αλλά ήταν όλα όμορφα και δεν μπορούσα να διαλέξω και μου αρέσει τόσο πολύ να χαζεύω και να …ψωνίζω στα σουβενιρομάγαζα.Τη Fontana di Trevi όσες φορές και να τη δεις … αγαλλιάζεις.
Τώρα πια όμως δεν μπορείς να κατέβεις στα δύο κατώτερα διαζώματα. Τη θαυμάζεις από επίπεδο του πεζόδρομου και μόνο. Παλιά αν ήθελες ακουμπούσες το νερό.
Μετά το φαγητό θέλαμε και ένα παγωτό. Προχωρήσαμε … για να το βρούμε...
Το παγωτό του “San Crispino”, το είχαμε ήδη αφήσει πίσω μας. Του “Venchi” μόλις το προσπεράσαμε αλλά και τα δύο τα έχω γευτεί στο παρελθόν (το 2ο μου άρεσε περισσότερο) και τώρα ήθελα να δοκιμάσω ένα άλλο από τα διάσημα gelato της Ρώμης. Εντάξει, είπαμε ότι θα κάνουμε χαλαρή βόλτα, αλλά γιατί να μην δοκιμάσω ή δω και κάτι για πρώτη φορά; Η γοητεία του καινούριου πάντα θα υπάρχει και θα την αναζητώ. Ας προχωρήσουμε ως το “Giolliti”.
Στην Piazza di pietra είδαμε το "Salotto 42", ένα πολύ χαριτωμένο μπαράκι (και απ’ ότι ήξερα και αρκετά μοδάτο)...
Αν δεν βρίσκαμε τίποτα άλλο που να μας "γυάλιζε" θα γυρνούσαμε να πιούμε εδώ το ποτάκι μας με θέα τις κολώνες του ναού του Αδριανού.
Η συνέχεια είχε Giolliti...
Κλασική εμφάνιση. Έλπιζα μόνο να μην έχει και μόνο κλασικές γεύσεις. Βλέπετε είμαι σε φάση που κάνω διατροφή. Αν είναι δυνατόν! Ενώ είσαι σε διατροφή να πας Ιταλία και μάλιστα Νάπολη; Μοιάζει με ανέκδοτο. Είμαστε για διατροφή τώρα;
Το κλασικό Giolliti τελικά είχε και …50 γεύσεις για να διαλέξεις. Εγώ διάλεξα μια bitter σοκολάτα non latte. Κοινώς είναι το σορμπέ. Την κράτησα τη διατροφή!
Η συνέχεια είχε η Piazza della Rotonda...
Είναι η πλατεία, στην οποία κυριαρχεί το πολύ επιβλητικό Πάνθεον, ο τεράστιος αυτός αρχαίος Ρωμαϊκός ναός που έχει διασωθεί αλώβητος έως σήμερα. Τι όμορφα που είναι και εδώ βράδυ...
Για τη Piazza Navona τι να πω; Την πλατεία (Ιππόδρομο επί Ρωμαϊκών εποχών) δεν την είχα ξαναδεί βράδυ. Πανέμορφη και πολύ όμορφα φωταγωγημένη...
Ευτυχώς που μόλις είχαμε φάει παγωτό μας, γιατί το “Al Tre Scalini” (να ξέρετε) 10:00 η ώρα ήταν έτοιμο να κλείσει και δεν θα μπορούσαμε να φάμε το εκπληκτικό ταρτούφο του.
Είχα διαβάσει ότι πίσω από τη Navona είναι στέκι για ποτάκι το βράδυ. Στρίψαμε λοιπόν και εμείς στην “Via di S. Agnese in Agone”, αλλά και να μην το είχα διαβάσει θα το καταλαβαίναμε, γιατί μια βοή και μιαν αντάρα ερχόταν στα αυτιά μας μέσα από το στενό...
Και πράγματι νεολαία και μη της πόλης είχε μαζευτεί εδώ. Καφέ μπαρ στη σειρά γεμάτα από κόσμο, καθιστό και όρθιο. Προχωρήσαμε προς το “Emporio de la pace”. Εδώ όλοι στο δρόμο παρέες παρέες σε πηγαδάκια. Είχε και πόρτα έναν συμπαθέστατο τύπο που ρύθμιζε την κυκλοφορία. Περίμενες μια μικρή ουρά για να μπεις μέσα, να παραγγείλεις και να πάρεις το ποτό σου. Από ένα Μαρτινάκι πήραμε, το οποίο ήταν και πάμθφηνο (με 3€ παρακαλώ). Κάναμε και εμείς το πηγαδάκι μας έξω μαζί με τους Ρωμαίους και τις Ρωμαίες, με τους οποίους πολύ μα πολύ εύκολα έπιανες κουβέντα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα είχε φτάσει σχεδόν μία το βράδυ. Είμαστε λίγο μακριά από το ξενοδοχείο μας και λογικά θα κάναμε καμιά ωρίτσα να επιστρέψουμε. Με βαριά καρδιά πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Θα βλέπαμε όμως πολλές εικόνες της μεταμεσονύχτιας Ρώμης.
Ξανά Navona. Τι υπέροχη που είναι το βράδυ!
Και το Pantheon, με πολύ λίγο κόσμο αυτήν την προχωρημένη ώρα …
Και η Piazza Colonna …
στην οποία δεν είχα ξαναβρεθεί στο παρελθόν.
… με το Palazzo Chigi, ένα υπέροχο αναγεννησιακό κτίριο, το οποίο αποτελεί την έδρα του Υπουργικού Συμβουλίου και την επίσημη κατοικία του Πρωθυπουργού της Ιταλίας...
και με το Palazzo Wedekind, που στεγάζει ιστορικά γραφεία εφημερίδας Il Tempo ...
Περασμένες 1:00 το βράδυ είναι η κατάλληλη ώρα για εργασίες του Δήμου …
... ή για χάζεμα στις βιτρίνες της Via Del Corso…
Αυτή τη διασταύρωση της via del Quirinale στο σημείο με 4 συντριβάνια … τη λες και …γειτονιά μου, τόσες φορές που έχω περάσει από εδώ για να πάω στο ξενοδοχείο μου (που συνήθως κλείνω στην περιοχή). Δεν χρειάζομαι και το δορυφόρο πια.
Περάσαμε και από το Υπουργείο εσωτερικών …
Και από τη Santa Maria Maggiore …
Τέλος για σήμερα. Ύστερα από μια διαδρομή 7,5 χιλιομέτρων μέσα στο κέντρο της Ρώμης …
φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.
Η επιστροφή μας, στην οποία κάναμε ένα σερί περπάτημα χωρίς στάσεις διήρκησε περίπου 50'.
Τώρα εδώ που τα λέμε ... δεν μου φάνηκε μεγάλη η διαδρομή. Είχα προπονηθεί αρκετά (κατά τη διάρκεια της καραντίνας) με περπάτημα αρκετών χιλιομέτρων μέσα στην Αθήνα. Χα, χα. οπότε 7,5 χιλιομετράκια δεν μου φάνηκαν και πολύ.
Το ξέρω ότι θεωρητικά γύρω από τους σταθμούς δεν είναι και τα πιο καλά σημεία της πόλης. Παρόλα αυτά εμείς έχοντας σταθερό και γρήγορο βήμα και αυτοπεποίθηση ανθρώπων που ξέραμε που πάμε, γιατί είμαστε και βέρα Ρωμαίες
, χωρίς να αγχωθούμε και χωρίς να συναντήσουμε και κόσμο στο δρόμο (εκτός από κάποιους άστεγους που κοιμόντουσαν στα υπόστεγα του σταθμού) φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας κατά τις 2:05 το βράδυ.Τη νύχτα έριξε καρεκλοπόδαρα. Ξύπνησα πολλές φορές από τον ήχο της βροχής. «Δεν πειράζει» σκεφτόμουν. «Ας ρίξει τώρα καλύτερα, αν είναι να ξεθυμάνει ο καιρός και να μην έχουμε προβλήματα το πρωί με το φευγιό μας».
Βέβαια στο τσαντάκι του Sport Billy είχα πάρει και αδιάβροχα πόντσο και πατουσάκια και ομπρέλα. Είχα φροντίσει να είμαι εξοπλισμένη για όλους τους καιρούς. Αρκεί μόνο να ξυπνήσουμε, γιατί 4 ώρες ύπνος παραείναι λίγες. Θα το ακούγαμε το ξυπνητήρι;
