Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.407
- Likes
- 19.805
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαδρίτη πάλι :)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
ΝΑΠΟΛΗ, “THAT’S … AMORE”
Με το άκουσμα του ονόματος της Νάπολη έρχονται σχεδόν πάντα στο μυαλό μου στίχοι από το τραγούδι του Dean Martin “That’s Amore”, το οποίο χωρίς να το θέλω θα το «ακούω» όλη την ημέρα…
“When the moon hits your eye like a big pizza pie
That’s amore”
Πόσο μάλλον σήμερα που μόλις ξύπνησα αντίκρισα αυτό από το παράθυρό μας …
“Bells will ring, ting-a-ling-a-ling, ting-a-ling-a-ling”
Έπρεπε να ξυπνήσουμε πρωί σήμερα για να προλάβουμε όλα αυτά που δείχνει το παραπάνω video. Δεν χρειάστηκε όμως το ξυπνητήρι μας αφού για το πρωινό μας ξύπνημα φρόντισαν οι καμπάνες της εκκλησίας Santa Anna πίσω από τις οποίες βρισκόταν το ανοιχτό παραθύρι μας.
Δύσκολα όμως θα χωρούσαν όλα αυτά (που δείχνει το video) στο πρόγραμμά μας, οπότε είπα να ξεκινήσουμε με τo S.O.S, που δεν ήταν άλλο από ένα πίνακα του Caravaggio, ο οποίος βρίσκεται στο Μουσείο Capodimonte.
Σε λόφο βρίσκεται το Capodimonte και αρκετά μακριά από το δωμάτιό μας. Θα παίρναμε μετρό και λεωφορείο για να πάμε.
Στη στάση “Museo” κατεβήκαμε για την μετεπιβίβαση και εκεί «κινδυνέψαμε» να μείνουμε για ώρα, αφού εκεί μόλις ανεβήκαμε από τις σκάλες του metro είδαμε εικόνες από μια άλλη Νάπολη, αρκετά διαφορετική απ’ ότι αυτή που είδαμε το προηγούμενο βράδυ.
Το συντριβάνι του Τρίτωνα μέσα σε ένα όμορφο παρκάκι … (και μάλιστα χωρίς ούτε ένα σκουπιδάκι)
Με το που στρίψαμε προς την Piazza Museo, για να πάρουμε το λεωφορείο καταλάβαμε ότι το Museo (της στάσης και της πλατείας) είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολη. Απέναντί του βρίσκεται και η Galleria Principe di Napoli.
Η Galleria με ξάφνιασε, γιατί απλά δεν ήξερα ότι υπάρχει και άλλη (εκτός από τη γνωστή Uberto Ι της Via Toledo). Είναι μια μικρή Galleria σε art nouveau στυλ, με οροφή από γυαλί και σίδερο και τρεις βραχίονες (αντί για τον συνηθισμένο «σταυρό»). Τόσο όμορφη και τόσο άδεια. Είναι μια εμπορική γκαλερί, αλλά χωρίς εμπορικά μαγαζιά ανοιχτά και χωρίς κόσμο. Είχε όμως κάποια όμορφα καφέ αν και τα περισσότερα ήταν κάτω από τις καμάρες της γκαλερί, στην είσοδό της.
... με εντυπωσιακή είσοδο και από τη Via Broggia ...
Και το Αρχαιολογικό μουσείο …
Προς στιγμή η φίλη μου εξέφρασε επιθυμία για το αρχαιολογικό. Ύστερα από «συζήτηση», καταλήξαμε «ομόφωνα» ότι δεν προλαβαίνουμε προς το παρόν να το επισκεφτούμε. Θα βλέπαμε πρώτα τα S.O.S εντός και εκτός Νάπολη και στο τέλος μπορεί ή … μπορεί και στο επόμενο ταξίδι και μάλλον … στο επόμενο θα γίνει. Να τι παθαίνω για να μην έχω … το συμβόλαιο υπογεγραμμένο.
Ένα χρονοβόρο … μουσείο!
Ναι! Το ομολογώ! Στο Mouseo di Capodimonte ήθελα να έρθω μόνο και μόνο για να δω τον Caravaggio. Πόση ώρα θα κάναμε; Συνήθως σε τέτοιου είδους μουσεία, η μέση διάρκεια της επίσκεψης μου είναι ένα δύωρο. Όμως το μουσείο δεν είχε μόνο «Τη μαστίγωση του Χριστού» του Caravaggio, αλλά εκθέσεις, συλλογές και διάφορα πολιτιστικά δρώμενα, που θα ήταν ικανά να μας κρατήσουν και ολόκληρη ημέρα. Τελικά, η επίσκεψη στο Capodimonte μας “στοίχισε” τέσσερις ολόκληρες ώρες (χώρια τα πήγαινε - έλα).
Ένα παλάτι ήταν το Capodimonte. Αποτελούσε τη θερινή κατοικία των Βουρβόνων βασιλιάδων που βρίσκεται 2χλμ. Βόρεια της Νάπολη, στο “Capo di Monte” ιταλιστί δηλ. «στην κορυφή του λόφου».
Όπως τα περισσότερα παλάτια έτσι και αυτό περιβάλλεται από κήπο. Μόνο που ο κήπος του Museo di Capodimonte είναι ένας ιστορικός κήπος. Γεννήθηκε ως καταφύγιο κυνηγιού και εκτείνεται κοντά στο παλάτι για περίπου 1300 στρέμματα με πάνω από 400 διαφορετικά είδη φυτών που φυτεύτηκαν κατά τη διάρκεια δύο αιώνων. Η Διοίκηση του Μουσείου συμβουλεύτηκε εικονογραφίες και άρθρα εφημερίδων της εποχής έως και λίστες (που βρέθηκαν) των ειδών που φυτεύτηκαν, προκειμένου να διατηρήσει αυτήν την αρχιτεκτονική και βοτανική κληρονομιά του Πάρκου. Το αποτέλεσμα είναι σοκαριστικά πανέμορφο.
Δύο είναι οι Πύλες εισόδου στο Πάρκο. Η Porta Piccola και η Porta Grande. Ο οδηγός του λεωφορείου αποφάσισε να μας κατεβάσει στην πόρτα Piccola. Έτσι, μας δόθηκε η ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο μέσα στο πάρκο μέχρι την είσοδο του μουσείου, ενώ αν μπαίναμε από τη Grande, θα έπρεπε να περπατήσουμε εκτός πάρκου και μάλιστα σε ανηφοριά.
Η διαδρομή που κάναμε (με λεωφορείο και με πόδια) φαίνεται στο χάρτη:
Ξεκινήσαμε με ένα καφεδάκι στο καφέ του μουσείου ...
και η συνέχεια είχε εντός του μουσείου πάρα πολλές πολιτιστικές εκπλήξεις…
Ένα πανόραμα της ιταλικής και ευρωπαϊκής ζωγραφικής μεταξύ 15ου και 18ου αι. προσαρμοσμένο για τη διακόσμηση των βασιλικών Διαμερισμάτων …
Ξεχωρίζουν έργα των Ραφαήλ, του Botticelli, του Parmigianino, Μπελίνι, El Greco, Mantegna και Carracci…
Εντυπωσιάζουν τα αριστουργήματα του Ticiano …
Αλλά και τα Highlights …
«Δανάη» του Ticiano, «Αγόρι με κερί» του Ελ Γκρέκο και «Αταλάντη και Ιππομένης» του Guido Reni.
Αποκορύφωμα φυσικά… ο Caravaggio, για τον οποίο ήρθα μέχρι εδώ…
Η «Μαστίγωση του Χριστού» είναι ένα από τα δείγματα τη «σκοτεινής» ζωγραφικής του Caravaggio.
Η Μαστίγωση ήταν το μεγαλύτερο και πιο επιβλητικό από τα έργα που φιλοτεχνήθηκαν από τον Caravaggio κατά τη διαμονή του στη Νάπολη. Οι «κινήσεις» των Δημίων του Χριστού και το σώμα του Χριστού, που ταλαντεύεται γύρω από τον κίονα που είναι δεμένος δείχνει ένα πολύ καλά μελετημένο στήσιμο σκηνικού, χωρίς όμως να χάνεται ο «νατουραλισμός» που χαρακτηρίζει τον ζωγράφο. Οι τέσσερις μορφές προβάλλουν εδώ από το απόλυτο σκοτάδι αλλά κάθε μια φωτίζεται διαφορετικά. Οι αναλύσεις με ακτίνες Χ έδειξαν πως ο Caravaggio είχε προβλέψει μια επιπλέον μορφή κάτω από τον ώμο του βασανιστή δεξιά, η οποία κοίταζε προς το Χριστό, μορφή η οποία αφαιρέθηκε αργότερα γιατί ανέτρεπε την ισορροπία της σύνθεσης.
Παρακολουθήσαμε ένα ρεσιτάλ πιάνου, σε μια από τις αίθουσες των ταπισερί …
Στην αίθουσα δεξιώσεων του παλατιού είχε ένα αφιέρωμα στο θέατρο, με ιδιαίτερη έμφαση στον pulcinela, αυτόν τον χαρακτήρα που προέρχεται από Commedia dell’arte του 17ου αι. κι έγινε βασικός χαρακτήρας του Ναπολιτάνικου κουκλοθέατρου.
Στις διάφορες αίθουσες μαζί με τα εκθέματα υπήρχαν και κάποιες αναπαραστάσεις καθημερινών σκηνών της Νάπολη του 17ου και 18ου αι. από κούκλες-ομοιώματα, με κοστούμια εποχής.
Μερικές σκηνές της καθημερινότητας μάλιστα ήταν αρκετά … προσωπικές. Χα, χα.
Δεν ξεχάσαμε στιγμή ότι είμαστε μέσα σε ένα παλάτι …
Κάποια στιγμή συναντήσαμε μία γυναίκα βγαλμένη από τον 17ο αι. Την ακολουθήσαμε και βρεθήκαμε σε ένα από τα σαλόνια του παλατιού, που εκτυλισσόταν μια παράσταση τύπου «ήχος και φως» …
Στη Νάπολη είμαστε, οπότε δεν θα μπορούσε να λείπει και μια αίθουσα αφιερωμένη στο Βεζούβιο…
Προς το τέλος της επίσκεψης είδαμε και μια έκθεση αφιέρωμα στα έργα του Ισπανού Καλατράβα. Μακέτες με τα έργα του ανά τον κόσμο. Δεν λείπει βέβαια και το Ολυμπιακό στάδιο τη Αθήνας...
Εδώ ένα γλυπτό του, με το όνομα: "Κυκλάδες"
Καθώς και έκθεση Μοντέρνας τέχνης …
Ήταν ένα μουσείο, που με ξάφνιασε. Εντυπωσιάστηκα και αυτά που περίμενα να δω και αυτά που δεν περίμενα να δω. Το κυριότερο: πέρασα όμορφα! Εκτός από τα έργα τέχνης, το ίδιο το παλάτι και ο κήπος ήταν έργα τέχνης!
Και ο κήπος! Αχ αυτός ο κήπος! Και η θέα!
“And you’ll sing “Vita bella”
Γύρω στις 2:00 το μεσημέρι φύγαμε. Πολύ θα ήθελα να επιστρέφαμε στη Νάπολη με τα πόδια, για να τη γνωρίσουμε καλύτερα και αφού είναι και κατηφόρα... Όμως αποφασίσαμε να σταθούμε στη στάση για να πάρουμε λεωφορείο για πιο γρήγορα.
Με το άκουσμα του ονόματος της Νάπολη έρχονται σχεδόν πάντα στο μυαλό μου στίχοι από το τραγούδι του Dean Martin “That’s Amore”, το οποίο χωρίς να το θέλω θα το «ακούω» όλη την ημέρα…
“When the moon hits your eye like a big pizza pie
That’s amore”
Πόσο μάλλον σήμερα που μόλις ξύπνησα αντίκρισα αυτό από το παράθυρό μας …
“Bells will ring, ting-a-ling-a-ling, ting-a-ling-a-ling”
Έπρεπε να ξυπνήσουμε πρωί σήμερα για να προλάβουμε όλα αυτά που δείχνει το παραπάνω video. Δεν χρειάστηκε όμως το ξυπνητήρι μας αφού για το πρωινό μας ξύπνημα φρόντισαν οι καμπάνες της εκκλησίας Santa Anna πίσω από τις οποίες βρισκόταν το ανοιχτό παραθύρι μας.
Δύσκολα όμως θα χωρούσαν όλα αυτά (που δείχνει το video) στο πρόγραμμά μας, οπότε είπα να ξεκινήσουμε με τo S.O.S, που δεν ήταν άλλο από ένα πίνακα του Caravaggio, ο οποίος βρίσκεται στο Μουσείο Capodimonte.
Σε λόφο βρίσκεται το Capodimonte και αρκετά μακριά από το δωμάτιό μας. Θα παίρναμε μετρό και λεωφορείο για να πάμε.
Στη στάση “Museo” κατεβήκαμε για την μετεπιβίβαση και εκεί «κινδυνέψαμε» να μείνουμε για ώρα, αφού εκεί μόλις ανεβήκαμε από τις σκάλες του metro είδαμε εικόνες από μια άλλη Νάπολη, αρκετά διαφορετική απ’ ότι αυτή που είδαμε το προηγούμενο βράδυ.
Το συντριβάνι του Τρίτωνα μέσα σε ένα όμορφο παρκάκι … (και μάλιστα χωρίς ούτε ένα σκουπιδάκι)
Με το που στρίψαμε προς την Piazza Museo, για να πάρουμε το λεωφορείο καταλάβαμε ότι το Museo (της στάσης και της πλατείας) είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολη. Απέναντί του βρίσκεται και η Galleria Principe di Napoli.
Η Galleria με ξάφνιασε, γιατί απλά δεν ήξερα ότι υπάρχει και άλλη (εκτός από τη γνωστή Uberto Ι της Via Toledo). Είναι μια μικρή Galleria σε art nouveau στυλ, με οροφή από γυαλί και σίδερο και τρεις βραχίονες (αντί για τον συνηθισμένο «σταυρό»). Τόσο όμορφη και τόσο άδεια. Είναι μια εμπορική γκαλερί, αλλά χωρίς εμπορικά μαγαζιά ανοιχτά και χωρίς κόσμο. Είχε όμως κάποια όμορφα καφέ αν και τα περισσότερα ήταν κάτω από τις καμάρες της γκαλερί, στην είσοδό της.
... με εντυπωσιακή είσοδο και από τη Via Broggia ...
Και το Αρχαιολογικό μουσείο …
Προς στιγμή η φίλη μου εξέφρασε επιθυμία για το αρχαιολογικό. Ύστερα από «συζήτηση», καταλήξαμε «ομόφωνα» ότι δεν προλαβαίνουμε προς το παρόν να το επισκεφτούμε. Θα βλέπαμε πρώτα τα S.O.S εντός και εκτός Νάπολη και στο τέλος μπορεί ή … μπορεί και στο επόμενο ταξίδι και μάλλον … στο επόμενο θα γίνει.
Να τι παθαίνω για να μην έχω … το συμβόλαιο υπογεγραμμένο. Ένα χρονοβόρο … μουσείο!
Ναι! Το ομολογώ! Στο Mouseo di Capodimonte ήθελα να έρθω μόνο και μόνο για να δω τον Caravaggio. Πόση ώρα θα κάναμε; Συνήθως σε τέτοιου είδους μουσεία, η μέση διάρκεια της επίσκεψης μου είναι ένα δύωρο. Όμως το μουσείο δεν είχε μόνο «Τη μαστίγωση του Χριστού» του Caravaggio, αλλά εκθέσεις, συλλογές και διάφορα πολιτιστικά δρώμενα, που θα ήταν ικανά να μας κρατήσουν και ολόκληρη ημέρα. Τελικά, η επίσκεψη στο Capodimonte μας “στοίχισε” τέσσερις ολόκληρες ώρες (χώρια τα πήγαινε - έλα).
Ένα παλάτι ήταν το Capodimonte. Αποτελούσε τη θερινή κατοικία των Βουρβόνων βασιλιάδων που βρίσκεται 2χλμ. Βόρεια της Νάπολη, στο “Capo di Monte” ιταλιστί δηλ. «στην κορυφή του λόφου».
Όπως τα περισσότερα παλάτια έτσι και αυτό περιβάλλεται από κήπο. Μόνο που ο κήπος του Museo di Capodimonte είναι ένας ιστορικός κήπος. Γεννήθηκε ως καταφύγιο κυνηγιού και εκτείνεται κοντά στο παλάτι για περίπου 1300 στρέμματα με πάνω από 400 διαφορετικά είδη φυτών που φυτεύτηκαν κατά τη διάρκεια δύο αιώνων. Η Διοίκηση του Μουσείου συμβουλεύτηκε εικονογραφίες και άρθρα εφημερίδων της εποχής έως και λίστες (που βρέθηκαν) των ειδών που φυτεύτηκαν, προκειμένου να διατηρήσει αυτήν την αρχιτεκτονική και βοτανική κληρονομιά του Πάρκου. Το αποτέλεσμα είναι σοκαριστικά πανέμορφο.
Δύο είναι οι Πύλες εισόδου στο Πάρκο. Η Porta Piccola και η Porta Grande. Ο οδηγός του λεωφορείου αποφάσισε να μας κατεβάσει στην πόρτα Piccola. Έτσι, μας δόθηκε η ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο μέσα στο πάρκο μέχρι την είσοδο του μουσείου, ενώ αν μπαίναμε από τη Grande, θα έπρεπε να περπατήσουμε εκτός πάρκου και μάλιστα σε ανηφοριά.
Η διαδρομή που κάναμε (με λεωφορείο και με πόδια) φαίνεται στο χάρτη:
Ξεκινήσαμε με ένα καφεδάκι στο καφέ του μουσείου ...
και η συνέχεια είχε εντός του μουσείου πάρα πολλές πολιτιστικές εκπλήξεις…
Ένα πανόραμα της ιταλικής και ευρωπαϊκής ζωγραφικής μεταξύ 15ου και 18ου αι. προσαρμοσμένο για τη διακόσμηση των βασιλικών Διαμερισμάτων …
Ξεχωρίζουν έργα των Ραφαήλ, του Botticelli, του Parmigianino, Μπελίνι, El Greco, Mantegna και Carracci…
Εντυπωσιάζουν τα αριστουργήματα του Ticiano …
Αλλά και τα Highlights …
«Δανάη» του Ticiano, «Αγόρι με κερί» του Ελ Γκρέκο και «Αταλάντη και Ιππομένης» του Guido Reni.
Αποκορύφωμα φυσικά… ο Caravaggio, για τον οποίο ήρθα μέχρι εδώ…
Η «Μαστίγωση του Χριστού» είναι ένα από τα δείγματα τη «σκοτεινής» ζωγραφικής του Caravaggio.
Η Μαστίγωση ήταν το μεγαλύτερο και πιο επιβλητικό από τα έργα που φιλοτεχνήθηκαν από τον Caravaggio κατά τη διαμονή του στη Νάπολη. Οι «κινήσεις» των Δημίων του Χριστού και το σώμα του Χριστού, που ταλαντεύεται γύρω από τον κίονα που είναι δεμένος δείχνει ένα πολύ καλά μελετημένο στήσιμο σκηνικού, χωρίς όμως να χάνεται ο «νατουραλισμός» που χαρακτηρίζει τον ζωγράφο. Οι τέσσερις μορφές προβάλλουν εδώ από το απόλυτο σκοτάδι αλλά κάθε μια φωτίζεται διαφορετικά. Οι αναλύσεις με ακτίνες Χ έδειξαν πως ο Caravaggio είχε προβλέψει μια επιπλέον μορφή κάτω από τον ώμο του βασανιστή δεξιά, η οποία κοίταζε προς το Χριστό, μορφή η οποία αφαιρέθηκε αργότερα γιατί ανέτρεπε την ισορροπία της σύνθεσης.
Παρακολουθήσαμε ένα ρεσιτάλ πιάνου, σε μια από τις αίθουσες των ταπισερί …
Στην αίθουσα δεξιώσεων του παλατιού είχε ένα αφιέρωμα στο θέατρο, με ιδιαίτερη έμφαση στον pulcinela, αυτόν τον χαρακτήρα που προέρχεται από Commedia dell’arte του 17ου αι. κι έγινε βασικός χαρακτήρας του Ναπολιτάνικου κουκλοθέατρου.
Στις διάφορες αίθουσες μαζί με τα εκθέματα υπήρχαν και κάποιες αναπαραστάσεις καθημερινών σκηνών της Νάπολη του 17ου και 18ου αι. από κούκλες-ομοιώματα, με κοστούμια εποχής.
Μερικές σκηνές της καθημερινότητας μάλιστα ήταν αρκετά … προσωπικές. Χα, χα.
Δεν ξεχάσαμε στιγμή ότι είμαστε μέσα σε ένα παλάτι …
Κάποια στιγμή συναντήσαμε μία γυναίκα βγαλμένη από τον 17ο αι. Την ακολουθήσαμε και βρεθήκαμε σε ένα από τα σαλόνια του παλατιού, που εκτυλισσόταν μια παράσταση τύπου «ήχος και φως» …
Στη Νάπολη είμαστε, οπότε δεν θα μπορούσε να λείπει και μια αίθουσα αφιερωμένη στο Βεζούβιο…
Προς το τέλος της επίσκεψης είδαμε και μια έκθεση αφιέρωμα στα έργα του Ισπανού Καλατράβα. Μακέτες με τα έργα του ανά τον κόσμο. Δεν λείπει βέβαια και το Ολυμπιακό στάδιο τη Αθήνας...
Εδώ ένα γλυπτό του, με το όνομα: "Κυκλάδες"
Καθώς και έκθεση Μοντέρνας τέχνης …
Ήταν ένα μουσείο, που με ξάφνιασε. Εντυπωσιάστηκα και αυτά που περίμενα να δω και αυτά που δεν περίμενα να δω. Το κυριότερο: πέρασα όμορφα! Εκτός από τα έργα τέχνης, το ίδιο το παλάτι και ο κήπος ήταν έργα τέχνης!
Και ο κήπος! Αχ αυτός ο κήπος! Και η θέα!
“And you’ll sing “Vita bella”
Γύρω στις 2:00 το μεσημέρι φύγαμε. Πολύ θα ήθελα να επιστρέφαμε στη Νάπολη με τα πόδια, για να τη γνωρίσουμε καλύτερα και αφού είναι και κατηφόρα... Όμως αποφασίσαμε να σταθούμε στη στάση για να πάρουμε λεωφορείο για πιο γρήγορα.
