Πορτογαλία Μαδέιρα-Λισσαβώνα.Γαμήλιο στον υποτροπικό παράδεισο του Ατλαντικού και στις όχθες του Τάγου.

[alma]

Ξεκινήσαμε με το τρένο από τη Λισσαβώνα για Σίντρα. Με την lisboa card που είχαμε βγάλει στο αεροδρόμιο της Λισσαβώνας την προηγούμενη, είχαμε δωρεάν εισητήριο τρένου και για Σίντρα. Μετά πήραμε λεωφορείο ως την είσοδο του Palacio da Pena και από εκεί ένα μικρό τρενάκι που σε ανέβαζε ως το Παλάτι, από ένα στριφογυριστό δρόμο μέσα στη φύση.


Οι προαύλιοι χώροι του Palacio da Pena ήταν σκέτη μαγεία. Το ίδιο το παλάτι ήταν μεν παραμυθένιο, αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερο αν το συντηρούσαν λίγο περισσότερο. Τα υπέροχα χρώματα του ήταν κάπως ξεθωριασμένα και η υγρασία εμφανής. Το εσωτερικό ήταν πολυτελές όπως στα περισσότερα ευρωπαϊκά παλάτια και μέσα γίνονταν-ευτυχώς-εργασίες συντήρησης. Οι φωτογραφίες των δωματίων του παλατιού απαγορεύονταν αυστηρά και όποιος προσπαθούσε να βγάλει του έκαναν πολύ έντονα παρατήρηση. Ομολογώ ότι ποτέ δεν έχω δει να εξαγριώνονται τόσο με όποιον βγάζει φωτογραφίες. Σε άλλα παλάτια (π.χ. Palacio Real στη Μαδρίτη) επίσης μου έχει τύχει να απαγορεύουν τις φωτογραφίες, αλλά ποτέ με τέτοιο έντονο τρόπο. Από τους προαύλιους χώρους είδαμε λίγα πράγματα γιατί καταλάμβαναν τεράστιες εκτάσεις. Άνετα περνάς μια μέρα εκεί.


Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην Quinta da Regaleira, που αποτελεί άλλο βασικό αξιοθέατο στη Σίντρα. Ο πρώτος ιδιοκτήτης της ήταν ο Carvalho Monteiro ,κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, την οποία αύξησε πουλώντας καφέ και πολύτιμους λίθους. Θεωρούνταν εκκεντρικός και σε αυτόν οφείλονται τα μυστηριώδη σύμβολα που υπήρχαν στο παλάτι. Εκεί το κάστρο αλλά και οι κήποι εξέπεμπαν κάτι το μυστηριακό και νοσταλγικό συγχρόνως. Οι λιμνούλες ,τα αγάλματα και τα σιντριβάνια έμοιαζαν σαν μαγεμένα και στοιχειωμένα. Έδινε μια απόκοσμη αίσθηση παραμυθιού. Στον κήπο υπάρχει ένα περίπλοκο σύστημα από τούνελ που θεωρήθηκε ότι συμβολίζει την σχέση θανάτου και Αναστάσεως.

Ενδιαφέροντα όλα αυτά αλλά με τόσο περπάτημα το πρώτο που θέλαμε ήταν να ξεκουραστούμε και να φάμε. Στη συνέχεια σειρά είχε η βόλτα στο γραφικό ιστορικό κέντρο της πόλης. Η Σίντρα είναι πανέμορφη και αξίζει να την περπατήσεις και να χωθείς στα σοκάκια της. Ένα γραφικό καφέ στην γωνία μιας ανηφόρας έγινε το καταφύγιο μας όταν έπιασε βροχή. Γυρίσαμε στη Λισσαβώνα κουρασμένοι αλλά και ανυπόμονοι για την επόμενη μέρα.
Η συνοικία Alfama θα μας περίμενε το επόμενο πρωί….

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17
• 19
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 15 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[makisg]

κατ'αρχάς τις ευχές μου για βίον ανθόσπαρτο,να ζήσετε με αγάπη.
κατά δεύτερον περιμένουμε τη συνέχεια για ένα μέρος το οποίο σίγουρα δεν είναι γνωστό σε πολύ κόσμο (όπως και σε εμένα).

 

[piccolo_mondo]

Πολλες ευχες, να ζησετε! Ενδιαφερων προορισμος!!

 

[underwater]

Από ό, τι καταλαβαίνω περάσατε υπέροχα! Τέλεια! Περιμένουμε τη συνέχεια!

Και βίον ανθόσπαρτον βέβαια!

 

[vastsak]

Alma περιμένουμε τις εντυπώσεις σου ,μην καθυστερεις άλλο! Είναι μια σκέψη μου η Μαδειρα για τα Χριστούγεννα !

 

[alma]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους παιδιά.Μόλις μπορέσω θα γράψω τη συνέχεια.Βλέπετε ψιλοξενύχτησα εχτές,γιατί είχαν έρθει φίλοι στο σπίτι να δουν(τι άλλο?) φωτογραφίες από Μαδέιρα και να ακούσουν εντυπώσεις από το γαμήλιο.
Πάντως συμφώνησαν όλοι ότι το νησί είναι κάτι το διαφορετικό και σίγουρα αξίζει επίσκεψη.

 

[alma]

Το αεροπλάνο της TAP προσγειώθηκε στη Λισσαβώνα. Είχε αρκετούς Έλληνες που πήγαιναν Λισσαβώνα με γκρουπ. Μόλις τους είπαμε ότι πάμε Μαδέιρα οι πιο πολλοί έδειξαν έκπληξη. Κάποιοι δε γνώριζαν καν την ύπαρξη του νησιού. Μετά από μικρή καθυστέρηση η ΤΑP αναχώρησε για Μαδέιρα. Είμαστε πια οι μόνοι Έλληνες στο αεροπλάνο που ήταν γεμάτο από Πορτογάλους και μερικούς Ισπανούς. Οι γυναίκες αεροσυνοδοί ήταν ελαφρώς αγενείς (να το πω ευγενικά). Ο σύζυγος μου ζήτησε λίγο γάλα για τον καφέ και έφαγε μια ελαφριά αγκωνιά. Πάντως τίποτα δεν ήταν ικανό να μας χαλάσει τη διάθεση.
Ο μόνος άντρας αεροσυνοδός πάλι ήταν χαμογελαστός και ευγενέστατος. Μας ρώτησε αν είναι η πρώτη φορά που πάμε Μαδέιρα και μας είπε ότι ήταν σίγουρος ότι θα φεύγαμε ενθουσιασμένοι. Πρότεινε στον άντρα μου να δοκιμάσει Poncha και σε εμένα Nikita και έφυγε χαμογελώντας.


Το αεροπλάνο προσγειώθηκε επιτέλους στη Μαδέιρα. Πήραμε ταξί για την πρωτεύουσα Funchal και η διαδρομή μας άφησε άφωνους.Το νησί ήταν καταπράσινο γεμάτο από τεράστιους φοίνικες, ζαχαροκάλαμα ,μάνγκο ,εξωτικά φρούτα, πανέμορφα λουλούδια όλων των χρωμάτων και διάφορα είδη πουλιών. Ένας υποτροπικός παράδεισος. Στον άντρα μου θύμισε Λατινική Αμερική. Είχε όμως μια βασική διαφορά. Ένα απίστευτο οδικό δίκτυο με σήραγγες και τούνελ που έβγαιναν από τα βράχια και τα βουνά σαν ο πολιτισμός να είχε ενωθεί μαγικά με την άγρια ηφαιστιογενή και ταυτόχρονα τροπική ομορφιά του τοπίου....

 

[σαιτας]

Οι γυναίκες αεροσυνοδοί ήταν ελαφρώς αγενείς (να το πω ευγενικά). Ο σύζυγος μου ζήτησε λίγο γάλα για τον καφέ και έφαγε μια ελαφριά αγκωνιά.

Ειναι απαραδεκτες οι αεροσυνοδοι της TAP, αλλα και η εταιρεια επισης απαραδεκτη
Ευχες για οτι καλυτερο στο νεο σας ξεκινημα

 

[paefstra]

Ειναι απαραδεκτες οι αεροσυνοδοι της TAP, αλλα και η εταιρεια επισης απαραδεκτη
Ευχες για οτι καλυτερο στο νεο σας ξεκινημα

Όταν ταξίδεψα με TAP, ένας χαρωπός αεροσυνοδός μας κέρναγε συνέχεια porto. Είμασταν "κουδούνια" κατά τη διάρκεια της χειρότερης προσγείωσης που μου έχει τύχει

 

[σαιτας]

Όταν ταξίδεψα με TAP, ένας χαρωπός αεροσυνοδός μας κέρναγε συνέχεια porto. Είμασταν "κουδούνια" κατά τη διάρκεια της χειρότερης προσγείωσης που μου έχει τύχει

Μα φυσικα, δεν ξερεις οτι οι ανδρες ειναι σαφως πιο εξυπηρετικοι απο τις γυναικες.

 

[underwater]

Εγώ όσον αφορά το Λισσαβώνα-Μαδέρα και τούμπαλιν, χωρίς να έχω κάτι αξιομνημόνευτο να αναφέρω για το σέρβις της TAP, δεν αντιμετώπισα και τίποτα αρνητικό. Στο Αθήνα-Λισσαβώνα-Αθήνα πάλι κοιμόμουν συνέχεια και δεν πρόσεξα το οτιδήποτε.

Κακή εντύπωση μου έκανε μόνο το πώς χειρίστηκαν μια καθυστέρηση. Έχω γράψει στην ιστορία μου σχετικά.

 

[alma]

Το ταξί μας μας άφησε στην είσοδο του Pestana Casino Park hotel στην ηλιόλουστη Funchal.Ο οδηγός μας πληροφόρησε ότι στο ξενοδοχείο μας βρισκόταν και το μοναδικό casino του νησιού. Του απαντήσαμε ότι δεν ενδιαφερόμασταν να δοκιμάσουμε την τύχη μας και κατευθυνθήκαμε στην είσοδο. Μας έδωσαν ένα πραγματικά υπέροχο δωμάτιο με θέα τον Ατλαντικό, τους φοίνικες και τα πολύχρωμα φυτά του νησιού.
Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της πρωτεύουσας. Κατηφορίσαμε στα φαρδιά πλακόστρωτα πεζοδρόμια, χαζεύοντας τη μίξη αποικιακού και σύγχρονου ευρωπαικού στοιχείου στα κτίρια. Οι κήποι του προεδρικού μεγάρου και στη συνέχεια, της Santa Catarina ήταν οι πρώτοι μας σταθμοί. Κάποια φυτά προέρχονταν από τη Λατινική Αμερική, κάποια ήταν τοπικά της Μαδέιρα και κάποια άλλα ήταν παρόμοια με αυτά που έχουμε στην Ευρώπη, μόνο που ήταν υπερμεγέθη. Ένιωθα λίγο σαν να πρωταγωνιστούσα σε παραμύθι. Μήπως ζούσαμε την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων? Γύρω μας παπαγάλοι με έντονα χρώματα προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών.

Μετά σειρά είχε η κεντρική πλατεία της Funchal όπου ένα υπαίθριο φεστιβάλ έδινε ζωντάνια και αύξανε το έντονο τοπικό χρώμα του νησιού. Η πλατεία είχε κατακλυστεί από πάγκους με azulejos μέχρι πήλινα και από τοπικά ποτά μέχρι πλανόδιους με κουκουβάγιες κ γύπες, που προσπαθούσαν να βγάλουν χρήματα φωτογραφίζοντας τους περαστικούς με τα άγρια πουλιά.
Περάσαμε από τον καθεδρικό της Se και φτάσαμε στην αγορά του Mercado dos lavradores . Τα ψάρια είχαν τελειώσει καθώς ήταν αργά αλλά τα πολύχρωμα εξωτικά φρούτα, βρίσκονταν ακόμη στους πάγκους.

Συνεχίσαμε τη βόλτα ως τη γειτονιά με τις ζωγραφισμένες πόρτες. Απλά υπέροχα.

Σταματήσαμε για φαγητό και γευτήκαμε το υπέροχο ψάρι espada. Μετά συνεχίσαμε το περπάτημα ώσπου γυρίσαμε σχεδόν όλο το κέντρο της πρωτεύουσας και σταματήσαμε σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο. Την επόμενη μέρα θα κάναμε το γύρο της δυτικής πλευράς του νησιού…..