Πορτογαλία Μαδέιρα-Λισσαβώνα.Γαμήλιο στον υποτροπικό παράδεισο του Ατλαντικού και στις όχθες του Τάγου.

[alma]

Φύγαμε από τη νοσταλγική Alfama και περπατήσαμε ως τη Baixa. Μια άλλη αύρα κλασσικής ευρωπαϊκής μεγαλούπολης μας περίμενε. Η Baixa ,η οποία μετά το σεισμό του 1755 χτίστηκε εκ νέου, είναι μια κομψή συνοικία στο κέντρο της Λισσαβώνας. Οι φαρδιοί δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο και τουρίστες που ψώνιζαν στα πολυάριθμα καταστήματα ή απλώς έκαναν τη βόλτα τους θαυμάζοντας τα νεοκλασσικά κτίρια της περιοχής. Περάσαμε από την πολύβουη πλατεία Rossio με τα καφέ και τα μαγαζιά.



Τελικά η Λισσαβώνα έχει πολλά πρόσωπα και σε προσκαλεί να τα γνωρίσεις όλα. Μπήκαμε σε ένα στενάκι αποφεύγοντας τα πολύβουα εστιατόριο και καθίσαμε για φαγητό στο Bom Jardim που σερβίρει κυρίως κοτόπουλο με πατάτες και σαλάτα. Αρκετά καλή σχέση ποιότητας τιμής και ο επάνω όροφος όπου καθίσαμε ήταν αρκετά ήσυχος. Μπορούσες να παρατηρείς τους περαστικούς χωρίς να σε παρατηρούν κι αυτοί, γεγονός που είχε ενδιαφέρον μετά από μια τόσο έντονη μέρα.



Αφού πήραμε και λίγη δόση από ησυχία, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε έναν από τους σύγχρονους ναούς της κατανάλωσης. Το εμπορικό κέντρο Vasco da Gama, μας υποδέχτηκε γεμάτο κόσμο. Μάλλον και στη Λισσαβώνα υπάρχουν μεγάλες οικονομικές ανισότητες, γιατί παρά τη μεγάλη φτώχια που συναντάς σε πολλά σημεία της πόλης, αλλά και την οικονομική κρίση, πολλοί έφευγαν από το εμπορικό με 10 τσάντες ο καθένας. Οι τιμές δεν έχουν ιδιαίτερη διαφορά από Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες με εξαίρεση κάποιες μάρκες που σε Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία και Μάλτα έχουν χαμηλότερη τιμή από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Παράδειγμα τα εσώρουχα women’ secret, τα ρούχα desigual .



Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι αρκετά από τα καταστήματα του εμπορικού κέντρου έμεναν ανοιχτά ως τα μεσάνυχτα. Δεν μείναμε βέβαια ως τότε. Γύρω στις 11 το βράδυ αναχωρήσαμε για να πάμε προς το ξενοδοχείο μας κατάκοποι αλλά γεμάτοι από υπέροχες εικόνες και αναμνήσεις από μια γεμάτη μέρα. Το μουσείο Γκιουλμπεκιάν μας περίμενε το επόμενο πρωί….

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 17 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[makisg]

κατ'αρχάς τις ευχές μου για βίον ανθόσπαρτο,να ζήσετε με αγάπη.
κατά δεύτερον περιμένουμε τη συνέχεια για ένα μέρος το οποίο σίγουρα δεν είναι γνωστό σε πολύ κόσμο (όπως και σε εμένα).

 

[piccolo_mondo]

Πολλες ευχες, να ζησετε! Ενδιαφερων προορισμος!!

 

[underwater]

Από ό, τι καταλαβαίνω περάσατε υπέροχα! Τέλεια! Περιμένουμε τη συνέχεια!

Και βίον ανθόσπαρτον βέβαια!

 

[vastsak]

Alma περιμένουμε τις εντυπώσεις σου ,μην καθυστερεις άλλο! Είναι μια σκέψη μου η Μαδειρα για τα Χριστούγεννα !

 

[alma]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους παιδιά.Μόλις μπορέσω θα γράψω τη συνέχεια.Βλέπετε ψιλοξενύχτησα εχτές,γιατί είχαν έρθει φίλοι στο σπίτι να δουν(τι άλλο?) φωτογραφίες από Μαδέιρα και να ακούσουν εντυπώσεις από το γαμήλιο.
Πάντως συμφώνησαν όλοι ότι το νησί είναι κάτι το διαφορετικό και σίγουρα αξίζει επίσκεψη.

 

[alma]

Το αεροπλάνο της TAP προσγειώθηκε στη Λισσαβώνα. Είχε αρκετούς Έλληνες που πήγαιναν Λισσαβώνα με γκρουπ. Μόλις τους είπαμε ότι πάμε Μαδέιρα οι πιο πολλοί έδειξαν έκπληξη. Κάποιοι δε γνώριζαν καν την ύπαρξη του νησιού. Μετά από μικρή καθυστέρηση η ΤΑP αναχώρησε για Μαδέιρα. Είμαστε πια οι μόνοι Έλληνες στο αεροπλάνο που ήταν γεμάτο από Πορτογάλους και μερικούς Ισπανούς. Οι γυναίκες αεροσυνοδοί ήταν ελαφρώς αγενείς (να το πω ευγενικά). Ο σύζυγος μου ζήτησε λίγο γάλα για τον καφέ και έφαγε μια ελαφριά αγκωνιά. Πάντως τίποτα δεν ήταν ικανό να μας χαλάσει τη διάθεση.
Ο μόνος άντρας αεροσυνοδός πάλι ήταν χαμογελαστός και ευγενέστατος. Μας ρώτησε αν είναι η πρώτη φορά που πάμε Μαδέιρα και μας είπε ότι ήταν σίγουρος ότι θα φεύγαμε ενθουσιασμένοι. Πρότεινε στον άντρα μου να δοκιμάσει Poncha και σε εμένα Nikita και έφυγε χαμογελώντας.


Το αεροπλάνο προσγειώθηκε επιτέλους στη Μαδέιρα. Πήραμε ταξί για την πρωτεύουσα Funchal και η διαδρομή μας άφησε άφωνους.Το νησί ήταν καταπράσινο γεμάτο από τεράστιους φοίνικες, ζαχαροκάλαμα ,μάνγκο ,εξωτικά φρούτα, πανέμορφα λουλούδια όλων των χρωμάτων και διάφορα είδη πουλιών. Ένας υποτροπικός παράδεισος. Στον άντρα μου θύμισε Λατινική Αμερική. Είχε όμως μια βασική διαφορά. Ένα απίστευτο οδικό δίκτυο με σήραγγες και τούνελ που έβγαιναν από τα βράχια και τα βουνά σαν ο πολιτισμός να είχε ενωθεί μαγικά με την άγρια ηφαιστιογενή και ταυτόχρονα τροπική ομορφιά του τοπίου....

 

[σαιτας]

Οι γυναίκες αεροσυνοδοί ήταν ελαφρώς αγενείς (να το πω ευγενικά). Ο σύζυγος μου ζήτησε λίγο γάλα για τον καφέ και έφαγε μια ελαφριά αγκωνιά.

Ειναι απαραδεκτες οι αεροσυνοδοι της TAP, αλλα και η εταιρεια επισης απαραδεκτη
Ευχες για οτι καλυτερο στο νεο σας ξεκινημα

 

[paefstra]

Ειναι απαραδεκτες οι αεροσυνοδοι της TAP, αλλα και η εταιρεια επισης απαραδεκτη
Ευχες για οτι καλυτερο στο νεο σας ξεκινημα

Όταν ταξίδεψα με TAP, ένας χαρωπός αεροσυνοδός μας κέρναγε συνέχεια porto. Είμασταν "κουδούνια" κατά τη διάρκεια της χειρότερης προσγείωσης που μου έχει τύχει

 

[σαιτας]

Όταν ταξίδεψα με TAP, ένας χαρωπός αεροσυνοδός μας κέρναγε συνέχεια porto. Είμασταν "κουδούνια" κατά τη διάρκεια της χειρότερης προσγείωσης που μου έχει τύχει

Μα φυσικα, δεν ξερεις οτι οι ανδρες ειναι σαφως πιο εξυπηρετικοι απο τις γυναικες.

 

[underwater]

Εγώ όσον αφορά το Λισσαβώνα-Μαδέρα και τούμπαλιν, χωρίς να έχω κάτι αξιομνημόνευτο να αναφέρω για το σέρβις της TAP, δεν αντιμετώπισα και τίποτα αρνητικό. Στο Αθήνα-Λισσαβώνα-Αθήνα πάλι κοιμόμουν συνέχεια και δεν πρόσεξα το οτιδήποτε.

Κακή εντύπωση μου έκανε μόνο το πώς χειρίστηκαν μια καθυστέρηση. Έχω γράψει στην ιστορία μου σχετικά.

 

[alma]

Το ταξί μας μας άφησε στην είσοδο του Pestana Casino Park hotel στην ηλιόλουστη Funchal.Ο οδηγός μας πληροφόρησε ότι στο ξενοδοχείο μας βρισκόταν και το μοναδικό casino του νησιού. Του απαντήσαμε ότι δεν ενδιαφερόμασταν να δοκιμάσουμε την τύχη μας και κατευθυνθήκαμε στην είσοδο. Μας έδωσαν ένα πραγματικά υπέροχο δωμάτιο με θέα τον Ατλαντικό, τους φοίνικες και τα πολύχρωμα φυτά του νησιού.
Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της πρωτεύουσας. Κατηφορίσαμε στα φαρδιά πλακόστρωτα πεζοδρόμια, χαζεύοντας τη μίξη αποικιακού και σύγχρονου ευρωπαικού στοιχείου στα κτίρια. Οι κήποι του προεδρικού μεγάρου και στη συνέχεια, της Santa Catarina ήταν οι πρώτοι μας σταθμοί. Κάποια φυτά προέρχονταν από τη Λατινική Αμερική, κάποια ήταν τοπικά της Μαδέιρα και κάποια άλλα ήταν παρόμοια με αυτά που έχουμε στην Ευρώπη, μόνο που ήταν υπερμεγέθη. Ένιωθα λίγο σαν να πρωταγωνιστούσα σε παραμύθι. Μήπως ζούσαμε την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων? Γύρω μας παπαγάλοι με έντονα χρώματα προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών.

Μετά σειρά είχε η κεντρική πλατεία της Funchal όπου ένα υπαίθριο φεστιβάλ έδινε ζωντάνια και αύξανε το έντονο τοπικό χρώμα του νησιού. Η πλατεία είχε κατακλυστεί από πάγκους με azulejos μέχρι πήλινα και από τοπικά ποτά μέχρι πλανόδιους με κουκουβάγιες κ γύπες, που προσπαθούσαν να βγάλουν χρήματα φωτογραφίζοντας τους περαστικούς με τα άγρια πουλιά.
Περάσαμε από τον καθεδρικό της Se και φτάσαμε στην αγορά του Mercado dos lavradores . Τα ψάρια είχαν τελειώσει καθώς ήταν αργά αλλά τα πολύχρωμα εξωτικά φρούτα, βρίσκονταν ακόμη στους πάγκους.

Συνεχίσαμε τη βόλτα ως τη γειτονιά με τις ζωγραφισμένες πόρτες. Απλά υπέροχα.

Σταματήσαμε για φαγητό και γευτήκαμε το υπέροχο ψάρι espada. Μετά συνεχίσαμε το περπάτημα ώσπου γυρίσαμε σχεδόν όλο το κέντρο της πρωτεύουσας και σταματήσαμε σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο. Την επόμενη μέρα θα κάναμε το γύρο της δυτικής πλευράς του νησιού…..