Πορτογαλία Μαδέιρα-Λισσαβώνα.Γαμήλιο στον υποτροπικό παράδεισο του Ατλαντικού και στις όχθες του Τάγου.

[alma]

Ο καιρός άρχισε να χαλάει και το μικρό 6 μελες γκρουπάκι που αποτελούνταν από εμάς ένα ζευγάρι Άγγλων και ένα Πορτογάλων αρχισε να τουρτουρίζει και να μπαίνει σιγά-σιγά στο πουλμανάκι. Οι επόμενες στάσεις σε miradouro ήταν λίγο μαρτυρικές γιατί το κρύο είχε αρχίσει να γίνεται αφόρητο. Ακόμα και οι Άγγλοι γκρίνιαζαν …Έτσι κατευθυνθήκαμε προς το Ribeiro Frio ή ψυχρό ποτάμι. Όνομα και πράγμα. Σαν τοποθεσία ήταν όμορφο, πράσινο και αρκετά συμπαθητικό σαν οικισμός. Το βασικό αξιοθέατο της περιοχής ήταν το εκτροφείο πέστροφας και οι μικρές λιμνούλες ανάμεσα στα δέντρα. Δυστυχώς μια και το τοπικό πρακτορείο δεν μας είχε προειδοποιήσει για τις καιρικές συνθήκες που θα αντιμετωπίζαμε, όλοι είμαστε ελαφριά ντυμένοι. Έτσι κατευθυνθήκαμε προς το καφέ της περιοχής, ψάχνοντας ένα μέρος να χωθούμε. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Σαν να μεταφερθήκαμε σε άλλη χώρα, άλλη πόλη, άλλη εποχή, άλλη χρονική περίοδο. Ένας ζεστός χώρος όπου κυριαρχούσε το ξύλο και έμοιαζε με κάτι μεταξύ σαλούν και μπαρ παλιάς εποχής. Πιάσαμε θέση κοντά στο τζάκι όπου το χρυσοκόκκινο χρώμα της φλόγας του έμοιαζε σωτήριο για μας. Κάτσαμε στα ξύλινα καρεκλάκια και περιμέναμε ώσπου ένας συμπαθητικός μικρόσωμος κύριος ήρθε να πάρει παραγγελία. Ζητήσαμε ζεστό τσάι και πιάσαμε κουβέντα, την οποία διέκοψαν μερικοί Άγγλοι από άλλο γκρουπ που μόλις είχαν φτάσει στην περιοχή. Μερικοί φορούσαν σανδάλια και μπήκαν μέσα τρέμοντας από το κρύο.
‘’Oh, it’s really cold, isn’t it?” μου είπε μια Αγγλίδα που πήρε θέση δίπλα μου στο τζάκι.
Άστα να πάνε φίλη μου.
Εκείνη την ώρα θυμήθηκα ότι ο Pedro, ο οδηγός μας έλεγε συνέχεια στο πούλμαν: “No, it is not cold.” Μετά από ώρα είχε παραδεχτεί ότι είχε κρύο, αλλά μόνο σήμερα στην περιοχή.
Ο ιδιοκτήτης του μικρού μπαρ, όπου βρήκαμε καταφύγιο όμως , είχε άλλη γνώμη.
<<Πάντα έχει κρύο, εδώ πάνω>> είπε κουνώντας το κεφάλι.
Φύγαμε από το μπαράκι και φτάσαμε τρέμοντας ως το βανάκι για την επιστροφή. Το βράδυ είχαμε πυρετό και καμία διάθεση για έξοδο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[makisg]

κατ'αρχάς τις ευχές μου για βίον ανθόσπαρτο,να ζήσετε με αγάπη.
κατά δεύτερον περιμένουμε τη συνέχεια για ένα μέρος το οποίο σίγουρα δεν είναι γνωστό σε πολύ κόσμο (όπως και σε εμένα).

 

[piccolo_mondo]

Πολλες ευχες, να ζησετε! Ενδιαφερων προορισμος!!

 

[underwater]

Από ό, τι καταλαβαίνω περάσατε υπέροχα! Τέλεια! Περιμένουμε τη συνέχεια!

Και βίον ανθόσπαρτον βέβαια!

 

[vastsak]

Alma περιμένουμε τις εντυπώσεις σου ,μην καθυστερεις άλλο! Είναι μια σκέψη μου η Μαδειρα για τα Χριστούγεννα !

 

[alma]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους παιδιά.Μόλις μπορέσω θα γράψω τη συνέχεια.Βλέπετε ψιλοξενύχτησα εχτές,γιατί είχαν έρθει φίλοι στο σπίτι να δουν(τι άλλο?) φωτογραφίες από Μαδέιρα και να ακούσουν εντυπώσεις από το γαμήλιο.
Πάντως συμφώνησαν όλοι ότι το νησί είναι κάτι το διαφορετικό και σίγουρα αξίζει επίσκεψη.

 

[alma]

Το αεροπλάνο της TAP προσγειώθηκε στη Λισσαβώνα. Είχε αρκετούς Έλληνες που πήγαιναν Λισσαβώνα με γκρουπ. Μόλις τους είπαμε ότι πάμε Μαδέιρα οι πιο πολλοί έδειξαν έκπληξη. Κάποιοι δε γνώριζαν καν την ύπαρξη του νησιού. Μετά από μικρή καθυστέρηση η ΤΑP αναχώρησε για Μαδέιρα. Είμαστε πια οι μόνοι Έλληνες στο αεροπλάνο που ήταν γεμάτο από Πορτογάλους και μερικούς Ισπανούς. Οι γυναίκες αεροσυνοδοί ήταν ελαφρώς αγενείς (να το πω ευγενικά). Ο σύζυγος μου ζήτησε λίγο γάλα για τον καφέ και έφαγε μια ελαφριά αγκωνιά. Πάντως τίποτα δεν ήταν ικανό να μας χαλάσει τη διάθεση.
Ο μόνος άντρας αεροσυνοδός πάλι ήταν χαμογελαστός και ευγενέστατος. Μας ρώτησε αν είναι η πρώτη φορά που πάμε Μαδέιρα και μας είπε ότι ήταν σίγουρος ότι θα φεύγαμε ενθουσιασμένοι. Πρότεινε στον άντρα μου να δοκιμάσει Poncha και σε εμένα Nikita και έφυγε χαμογελώντας.


Το αεροπλάνο προσγειώθηκε επιτέλους στη Μαδέιρα. Πήραμε ταξί για την πρωτεύουσα Funchal και η διαδρομή μας άφησε άφωνους.Το νησί ήταν καταπράσινο γεμάτο από τεράστιους φοίνικες, ζαχαροκάλαμα ,μάνγκο ,εξωτικά φρούτα, πανέμορφα λουλούδια όλων των χρωμάτων και διάφορα είδη πουλιών. Ένας υποτροπικός παράδεισος. Στον άντρα μου θύμισε Λατινική Αμερική. Είχε όμως μια βασική διαφορά. Ένα απίστευτο οδικό δίκτυο με σήραγγες και τούνελ που έβγαιναν από τα βράχια και τα βουνά σαν ο πολιτισμός να είχε ενωθεί μαγικά με την άγρια ηφαιστιογενή και ταυτόχρονα τροπική ομορφιά του τοπίου....

 

[σαιτας]

Οι γυναίκες αεροσυνοδοί ήταν ελαφρώς αγενείς (να το πω ευγενικά). Ο σύζυγος μου ζήτησε λίγο γάλα για τον καφέ και έφαγε μια ελαφριά αγκωνιά.

Ειναι απαραδεκτες οι αεροσυνοδοι της TAP, αλλα και η εταιρεια επισης απαραδεκτη
Ευχες για οτι καλυτερο στο νεο σας ξεκινημα

 

[paefstra]

Ειναι απαραδεκτες οι αεροσυνοδοι της TAP, αλλα και η εταιρεια επισης απαραδεκτη
Ευχες για οτι καλυτερο στο νεο σας ξεκινημα

Όταν ταξίδεψα με TAP, ένας χαρωπός αεροσυνοδός μας κέρναγε συνέχεια porto. Είμασταν "κουδούνια" κατά τη διάρκεια της χειρότερης προσγείωσης που μου έχει τύχει

 

[σαιτας]

Όταν ταξίδεψα με TAP, ένας χαρωπός αεροσυνοδός μας κέρναγε συνέχεια porto. Είμασταν "κουδούνια" κατά τη διάρκεια της χειρότερης προσγείωσης που μου έχει τύχει

Μα φυσικα, δεν ξερεις οτι οι ανδρες ειναι σαφως πιο εξυπηρετικοι απο τις γυναικες.

 

[underwater]

Εγώ όσον αφορά το Λισσαβώνα-Μαδέρα και τούμπαλιν, χωρίς να έχω κάτι αξιομνημόνευτο να αναφέρω για το σέρβις της TAP, δεν αντιμετώπισα και τίποτα αρνητικό. Στο Αθήνα-Λισσαβώνα-Αθήνα πάλι κοιμόμουν συνέχεια και δεν πρόσεξα το οτιδήποτε.

Κακή εντύπωση μου έκανε μόνο το πώς χειρίστηκαν μια καθυστέρηση. Έχω γράψει στην ιστορία μου σχετικά.

 

[alma]

Το ταξί μας μας άφησε στην είσοδο του Pestana Casino Park hotel στην ηλιόλουστη Funchal.Ο οδηγός μας πληροφόρησε ότι στο ξενοδοχείο μας βρισκόταν και το μοναδικό casino του νησιού. Του απαντήσαμε ότι δεν ενδιαφερόμασταν να δοκιμάσουμε την τύχη μας και κατευθυνθήκαμε στην είσοδο. Μας έδωσαν ένα πραγματικά υπέροχο δωμάτιο με θέα τον Ατλαντικό, τους φοίνικες και τα πολύχρωμα φυτά του νησιού.
Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της πρωτεύουσας. Κατηφορίσαμε στα φαρδιά πλακόστρωτα πεζοδρόμια, χαζεύοντας τη μίξη αποικιακού και σύγχρονου ευρωπαικού στοιχείου στα κτίρια. Οι κήποι του προεδρικού μεγάρου και στη συνέχεια, της Santa Catarina ήταν οι πρώτοι μας σταθμοί. Κάποια φυτά προέρχονταν από τη Λατινική Αμερική, κάποια ήταν τοπικά της Μαδέιρα και κάποια άλλα ήταν παρόμοια με αυτά που έχουμε στην Ευρώπη, μόνο που ήταν υπερμεγέθη. Ένιωθα λίγο σαν να πρωταγωνιστούσα σε παραμύθι. Μήπως ζούσαμε την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων? Γύρω μας παπαγάλοι με έντονα χρώματα προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών.

Μετά σειρά είχε η κεντρική πλατεία της Funchal όπου ένα υπαίθριο φεστιβάλ έδινε ζωντάνια και αύξανε το έντονο τοπικό χρώμα του νησιού. Η πλατεία είχε κατακλυστεί από πάγκους με azulejos μέχρι πήλινα και από τοπικά ποτά μέχρι πλανόδιους με κουκουβάγιες κ γύπες, που προσπαθούσαν να βγάλουν χρήματα φωτογραφίζοντας τους περαστικούς με τα άγρια πουλιά.
Περάσαμε από τον καθεδρικό της Se και φτάσαμε στην αγορά του Mercado dos lavradores . Τα ψάρια είχαν τελειώσει καθώς ήταν αργά αλλά τα πολύχρωμα εξωτικά φρούτα, βρίσκονταν ακόμη στους πάγκους.

Συνεχίσαμε τη βόλτα ως τη γειτονιά με τις ζωγραφισμένες πόρτες. Απλά υπέροχα.

Σταματήσαμε για φαγητό και γευτήκαμε το υπέροχο ψάρι espada. Μετά συνεχίσαμε το περπάτημα ώσπου γυρίσαμε σχεδόν όλο το κέντρο της πρωτεύουσας και σταματήσαμε σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο. Την επόμενη μέρα θα κάναμε το γύρο της δυτικής πλευράς του νησιού…..