ANEL
Member
- Μηνύματα
- 1.029
- Likes
- 340
Βέβαια ,εγώ τώρα θα έπρεπε να είμαι σε ένα λεωφορείο με προορισμό το Τρακάι(την 3η πρωτεύουσα στην ιστορία της Λιθουανίας),αλλά η μοίρα αποφάσισε αλλιώς..έτσι υποτάσσομαι και αρχίζω να ψάχνω τον δρόμο για το Πανεπιστήμιο,βαδίζοντας στο ψιλόβροχο...
Το Πανεπιστήμιο στο Βίλνιους,είναι στο κέντρο της πόλης και αποτελείται από κτίρια διαφορετικού ρυθμού,ανάλογα με την εποχή που κτίστηκε το καθένα.Παρότι στον χώρο αυτό συνυπάρχουν αρχιτεκτονικοί ρυθμοί όπως μπαρόκ,αναγεννησιακός,κλασσικός κτλ.το σύνολο είναι αρμονικό.Και στο χώρο του Πανεπιστημίου επικρατεί αυτή η ήσυχη ηρεμία που διακατέχει όλη τη πόλη...το εσωτερικό των σχολών που βλέπω είναι απλό και αρκετά παραμελημένο..οι αίθουσες είναι μικρές και χαμηλοτάβανες..μου θυμίζει σχολείο στην επαρχία περισσότερο,παρά πανεπιστήμιο.Αυτό όμως δημιουργεί μια ζεστή ατμόσφαιρα,κάτι που λείπει στα δικά μας “μοντέρνα” κτίρια...Υπάρχει μια ζεστασιά στο χώρο,κάτι όμορφο και καθαρό...κάτι που μου θυμίζει τον Λεονάρντο και την καθαρή αγάπη για τη γνώση άλλων εποχών!
Στη φιλοσοφική σχολή οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με τοιχογραφίες που αναπαριστούν μυθολογικά θέματα κυρίως ελληνικά και ιταλικά.
Κυρίαρχη θέση έχουν οι μούσες από την Ελληνική μυθολογία!!Αυτό αποτελεί ευχάριστο ξάφνιασμα για μένα..!
Οι διάδρομοι ανάμεσα στα κτίρια με τις εσωτερικές αυλές με μπερδεύουν λίγο,αλλά τελικά βρίσκω τον δρόμο προς τη βιβλιοθήκη...αξίζει να σημειωθεί εδώ πως από κάποια στιγμή και έπειτα φαίνεται να είμαι το μόνο ζωντανό πλάσμα στον χώρο...όσο περιπλανώμαι δεν βλέπω ψυχή γύρω..πράγμα που δεν μου είναι δυσάρεστο!
Το εξωτερικό δεν είναι τίποτα εντυπωσιακό,αλλά μέσα σ'αυτό το κτίριο υπάρχουν εκατομμύρια βιβλία,ανάμεσα στα οποία βρίσκονται αρκετά σπάνια χειρόγραφα και χάρτες!
Για χάρη τους κάνω την βόλτα ως εδώ,αλλά είμαι μάλλον άτυχη.Προς μεγάλη μου απογοήτευση η βιβλιοθήκη είναι κλειστή και εγώ πρέπει να φύγω χωρίς να ρίξω ούτε μια ματιά σ' όλα αυτά!
Η ώρα περνάει απίστευτα γρήγορα,ο καιρός είναι πάλι στις καλές του,που σημαίνει πως τώρα ο ήλιος καίει και το κοντομάνικο είναι υπεραρκετό(μια καμπαρντίνα ή κάτι ανάλογο είναι πάντα απαραίτητα..ποτέ δεν ξέρεις πότε θα κρυώσει ο καιρός).
Φεύγω απ΄τη ησυχία του πανεπιστημίου και κατευθύνομαι ξανά στη παλιά πόλη.Στη πιο κεντρική πλατεία,διαλέγω ένα μικρό μπιστρό και τσιμπάω κάτι συνοδεία μιας μπύρας...εδώ έχει αρκετούς τουρίστες που κάνουν βόλτα στα μαγαζιά με τα αναμνηστικά(παραδόξως τα πιο ακριβά αναμνηστικά τα βρήκα εδώ),ή απολαμβάνουν το φαγητό και τη μπύρα τους όπως εγώ.
Απέναντι μου καθισμένη οκλαδόν στο πεζοδρόμιο είναι μια νεαρή..έχει στήσει τα καβαλέτα της ,έχει επιστρατεύσει χρώματα και πινέλα...είναι πολύ απορροφημένη στη τέχνη της...μια όμορφη εικόνα στο ιστορικό κέντρο του Βίλνιους!
Σειρά έχει μια επίσκεψη στον ρώσικο Ναό του Αγ.Νικολάου,ελάχιστα βήματα πιο κάτω απ΄τη πλατεία..η ρωσίδα μέσα στον Ναό,δεν μ' αφήνει να προχωρήσω προς το εσωτερικό και να πλησιάσω τις εικόνες..ποτέ δεν κατάλαβα γιατί.:roll:
Πάντως, συμμορφώνομαι με τις αγριεμένες της υποδείξεις και δεν προχωράω...Κάθομαι ήσυχα-ήσυχα σ' ένα στασίδι δίπλα στην είσοδο αγνοώντας το τσαντισμένο της ύφος και μη δίνοντας σημασία στα ρώσικα που "εκτόξευε" μέσα απ'τα δόντια της!
Κάποια στιγμή αποφασίζω να της κάνω το χατίρι και να φύγω,χαιρετώντας την ευγενικά στα αγγλικά και στα ελληνικά!!!
στη συνέχεια γλυκό σε πεζόδρομο γεμάτο καφέ -ζαχαροπλαστεία,πάντα στο ιστορικό κέντρο...
και εδώ, κλασσικά , πέφτω πάνω σε ελληνικό μαγαζί,αυτή τη φορά ζαχαροπλαστείο!..με μπακλαβά,γαλακτομπούρεκο και άλλα παραδοσιακά μας γλυκά..
φυσικά οι γκαρσόνες Λιθουανές,δεν ξέρουν ούτε λέξη ελληνικά,τους μιλάω ελληνικά και με κοιτούν σαν εξωγήινη!!ίσως ούτε και που πέφτει αυτή η χώρα!!έχει πλάκα όμως!!
τελικά όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις και έναν Ελληνα από κάτω!!
γλυκό ,δεν λέει να δοκιμάσω από εδώ,οπότε γραμμή για το ακριβώς απέναντι ζαχαροπλαστείο. Λιθουανικό γλυκό,που το σερβίρουν σε ποτηράκι και είναι παχύρρευστο,κάτι σαν λιωμένη κουβερτούρα και τρώγεται με κουταλάκι...
πολύ γλυκό για τα γούστα μου,τόσο αυτό όσο και τα ευφάνταστα σε σχήμα σοκολατάκια ,αλλά νόστιμα!
Το βράδυ,ανακαλύπτω πολύ κοντά στο ξενοδοχείο ένα ιταλικό μπαρ...σερβίρει αποκλειστικά ιταλικό κρασί το οποίο πίνεις ακούγοντας τζαζ..είναι καλά για να τελειώσει κανείς ευχάριστα και ζεστά τη βραδιά του στη πόλη!
Γυρίζω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου με μια αίσθηση πληρότητας...νιώθω πως έζησα όσα έπρεπε να ζήσω,πως είδα ότι προοριζόταν να δω...νιώθω γεμάτη και ευγνώμων..στο σύμπαν που με οδήγησε εδώ..
Την επόμενη μέρα,το ταξίδι στη Βαλτική τελειώνει...το πρόγραμμα έχει επιστροφή αεροπορικώς από Βίλνιους..το αεροδρόμιο φιλοξενείται σε ένα κτίριο δια χειρός Στάλιν...το είχε σχεδιάσει ο ίδιος απ΄όσο λέγεται και το βρίσκω αρκετά ιδιαίτερο γι' αεροδρόμιο.
Βρίσκομαι μπροστά σ' ένα αναγεννησιακού ρυθμού κτίριο,που μοιάζει πιο πολύ με μουσείο παρά με αεροδρόμιο...αυτό σε συνδυασμό με τον καλό καιρό με ενθουσιάζει!!
Εκμεταλλεύομαι τον χρόνο που έχω από την παράδοση της αποσκευής μου ως τη πτήση και αρχίζω την εξερεύνηση.Ακριβώς έξω απ΄το αεροδρόμιο υπάρχει στεγασμένος χώρος για καπνιστές(με παγκάκια και τασάκια)...
μετά το απαραίτητο τσιγαράκι,παίρνω ανάποδα τον φιδωτό δρόμο που ακολουθούν τα αμάξια για να πάνε στο υπόγειο πάρκινγκ και βγαίνω έξω στη κεντρική είσοδο του αεροδρομίου.Το φωτογραφίζω και ακολουθώ τον σκεπαστό διάδρομο(απέναντι ακριβώς απ΄την κεντρική είσοδο),ο οποίος καταλήγει στον σταθμό του τρένου που συνδέει το αεροδρόμιο με το κέντρο της πόλης..
Αποχαιρετώ με μια ματιά το Βίλνιους...με τις καλύτερες αναμνήσεις και με την ελπίδα να επιστρέψω εδώ σύντομα!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
αν έδινα ένα όνομα σε κάθε πόλη,το Ταλίν θα το ονόμαζα δίχως αμφιβολία “παραμύθι”.
Τη Ρίγα “εφήμερο” και το Βίλνιους “ήρεμη δύναμη”.
Το Πανεπιστήμιο στο Βίλνιους,είναι στο κέντρο της πόλης και αποτελείται από κτίρια διαφορετικού ρυθμού,ανάλογα με την εποχή που κτίστηκε το καθένα.Παρότι στον χώρο αυτό συνυπάρχουν αρχιτεκτονικοί ρυθμοί όπως μπαρόκ,αναγεννησιακός,κλασσικός κτλ.το σύνολο είναι αρμονικό.Και στο χώρο του Πανεπιστημίου επικρατεί αυτή η ήσυχη ηρεμία που διακατέχει όλη τη πόλη...το εσωτερικό των σχολών που βλέπω είναι απλό και αρκετά παραμελημένο..οι αίθουσες είναι μικρές και χαμηλοτάβανες..μου θυμίζει σχολείο στην επαρχία περισσότερο,παρά πανεπιστήμιο.Αυτό όμως δημιουργεί μια ζεστή ατμόσφαιρα,κάτι που λείπει στα δικά μας “μοντέρνα” κτίρια...Υπάρχει μια ζεστασιά στο χώρο,κάτι όμορφο και καθαρό...κάτι που μου θυμίζει τον Λεονάρντο και την καθαρή αγάπη για τη γνώση άλλων εποχών!
Στη φιλοσοφική σχολή οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με τοιχογραφίες που αναπαριστούν μυθολογικά θέματα κυρίως ελληνικά και ιταλικά.
Κυρίαρχη θέση έχουν οι μούσες από την Ελληνική μυθολογία!!Αυτό αποτελεί ευχάριστο ξάφνιασμα για μένα..!
Οι διάδρομοι ανάμεσα στα κτίρια με τις εσωτερικές αυλές με μπερδεύουν λίγο,αλλά τελικά βρίσκω τον δρόμο προς τη βιβλιοθήκη...αξίζει να σημειωθεί εδώ πως από κάποια στιγμή και έπειτα φαίνεται να είμαι το μόνο ζωντανό πλάσμα στον χώρο...όσο περιπλανώμαι δεν βλέπω ψυχή γύρω..πράγμα που δεν μου είναι δυσάρεστο!
Το εξωτερικό δεν είναι τίποτα εντυπωσιακό,αλλά μέσα σ'αυτό το κτίριο υπάρχουν εκατομμύρια βιβλία,ανάμεσα στα οποία βρίσκονται αρκετά σπάνια χειρόγραφα και χάρτες!
Για χάρη τους κάνω την βόλτα ως εδώ,αλλά είμαι μάλλον άτυχη.Προς μεγάλη μου απογοήτευση η βιβλιοθήκη είναι κλειστή και εγώ πρέπει να φύγω χωρίς να ρίξω ούτε μια ματιά σ' όλα αυτά!
Η ώρα περνάει απίστευτα γρήγορα,ο καιρός είναι πάλι στις καλές του,που σημαίνει πως τώρα ο ήλιος καίει και το κοντομάνικο είναι υπεραρκετό(μια καμπαρντίνα ή κάτι ανάλογο είναι πάντα απαραίτητα..ποτέ δεν ξέρεις πότε θα κρυώσει ο καιρός).
Φεύγω απ΄τη ησυχία του πανεπιστημίου και κατευθύνομαι ξανά στη παλιά πόλη.Στη πιο κεντρική πλατεία,διαλέγω ένα μικρό μπιστρό και τσιμπάω κάτι συνοδεία μιας μπύρας...εδώ έχει αρκετούς τουρίστες που κάνουν βόλτα στα μαγαζιά με τα αναμνηστικά(παραδόξως τα πιο ακριβά αναμνηστικά τα βρήκα εδώ),ή απολαμβάνουν το φαγητό και τη μπύρα τους όπως εγώ.
Απέναντι μου καθισμένη οκλαδόν στο πεζοδρόμιο είναι μια νεαρή..έχει στήσει τα καβαλέτα της ,έχει επιστρατεύσει χρώματα και πινέλα...είναι πολύ απορροφημένη στη τέχνη της...μια όμορφη εικόνα στο ιστορικό κέντρο του Βίλνιους!
Σειρά έχει μια επίσκεψη στον ρώσικο Ναό του Αγ.Νικολάου,ελάχιστα βήματα πιο κάτω απ΄τη πλατεία..η ρωσίδα μέσα στον Ναό,δεν μ' αφήνει να προχωρήσω προς το εσωτερικό και να πλησιάσω τις εικόνες..ποτέ δεν κατάλαβα γιατί.:roll:
Πάντως, συμμορφώνομαι με τις αγριεμένες της υποδείξεις και δεν προχωράω...Κάθομαι ήσυχα-ήσυχα σ' ένα στασίδι δίπλα στην είσοδο αγνοώντας το τσαντισμένο της ύφος και μη δίνοντας σημασία στα ρώσικα που "εκτόξευε" μέσα απ'τα δόντια της!
Κάποια στιγμή αποφασίζω να της κάνω το χατίρι και να φύγω,χαιρετώντας την ευγενικά στα αγγλικά και στα ελληνικά!!!
στη συνέχεια γλυκό σε πεζόδρομο γεμάτο καφέ -ζαχαροπλαστεία,πάντα στο ιστορικό κέντρο...
και εδώ, κλασσικά , πέφτω πάνω σε ελληνικό μαγαζί,αυτή τη φορά ζαχαροπλαστείο!..με μπακλαβά,γαλακτομπούρεκο και άλλα παραδοσιακά μας γλυκά..
φυσικά οι γκαρσόνες Λιθουανές,δεν ξέρουν ούτε λέξη ελληνικά,τους μιλάω ελληνικά και με κοιτούν σαν εξωγήινη!!ίσως ούτε και που πέφτει αυτή η χώρα!!έχει πλάκα όμως!!
τελικά όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις και έναν Ελληνα από κάτω!!
γλυκό ,δεν λέει να δοκιμάσω από εδώ,οπότε γραμμή για το ακριβώς απέναντι ζαχαροπλαστείο. Λιθουανικό γλυκό,που το σερβίρουν σε ποτηράκι και είναι παχύρρευστο,κάτι σαν λιωμένη κουβερτούρα και τρώγεται με κουταλάκι...
πολύ γλυκό για τα γούστα μου,τόσο αυτό όσο και τα ευφάνταστα σε σχήμα σοκολατάκια ,αλλά νόστιμα!
Το βράδυ,ανακαλύπτω πολύ κοντά στο ξενοδοχείο ένα ιταλικό μπαρ...σερβίρει αποκλειστικά ιταλικό κρασί το οποίο πίνεις ακούγοντας τζαζ..είναι καλά για να τελειώσει κανείς ευχάριστα και ζεστά τη βραδιά του στη πόλη!
Γυρίζω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου με μια αίσθηση πληρότητας...νιώθω πως έζησα όσα έπρεπε να ζήσω,πως είδα ότι προοριζόταν να δω...νιώθω γεμάτη και ευγνώμων..στο σύμπαν που με οδήγησε εδώ..
Την επόμενη μέρα,το ταξίδι στη Βαλτική τελειώνει...το πρόγραμμα έχει επιστροφή αεροπορικώς από Βίλνιους..το αεροδρόμιο φιλοξενείται σε ένα κτίριο δια χειρός Στάλιν...το είχε σχεδιάσει ο ίδιος απ΄όσο λέγεται και το βρίσκω αρκετά ιδιαίτερο γι' αεροδρόμιο.
Βρίσκομαι μπροστά σ' ένα αναγεννησιακού ρυθμού κτίριο,που μοιάζει πιο πολύ με μουσείο παρά με αεροδρόμιο...αυτό σε συνδυασμό με τον καλό καιρό με ενθουσιάζει!!
Εκμεταλλεύομαι τον χρόνο που έχω από την παράδοση της αποσκευής μου ως τη πτήση και αρχίζω την εξερεύνηση.Ακριβώς έξω απ΄το αεροδρόμιο υπάρχει στεγασμένος χώρος για καπνιστές(με παγκάκια και τασάκια)...
μετά το απαραίτητο τσιγαράκι,παίρνω ανάποδα τον φιδωτό δρόμο που ακολουθούν τα αμάξια για να πάνε στο υπόγειο πάρκινγκ και βγαίνω έξω στη κεντρική είσοδο του αεροδρομίου.Το φωτογραφίζω και ακολουθώ τον σκεπαστό διάδρομο(απέναντι ακριβώς απ΄την κεντρική είσοδο),ο οποίος καταλήγει στον σταθμό του τρένου που συνδέει το αεροδρόμιο με το κέντρο της πόλης..Αποχαιρετώ με μια ματιά το Βίλνιους...με τις καλύτερες αναμνήσεις και με την ελπίδα να επιστρέψω εδώ σύντομα!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
αν έδινα ένα όνομα σε κάθε πόλη,το Ταλίν θα το ονόμαζα δίχως αμφιβολία “παραμύθι”.
Τη Ρίγα “εφήμερο” και το Βίλνιους “ήρεμη δύναμη”.
