μέρα 6
Ξημέρωσε η 6η μέρα μας σε αυτή την απίστευρη πόλη. Ο Πάνος κατέβηκε για πρωινό, ενώ εγώ τον αγγάρεψα να μου φτιάξει τοστάκι και βάφλα και να μου τα φέρει στο δωμάτιο προκειμένου να κοιμηθώ λίγο παραπάνω.
Σε μισή ωρίτσα είχα breakfast on bed και ήταν πολύ απολαυστικό ομολογώ. Έφτιαξα και καφέ μόνη(αφού στο δωμάτιο είχε μηχανή καφέ, κάψουλες κι όλα τα απαραίτητα και έπειτα ντυθηκα ανυπομονώντας να βγούμε έξω. Σήμερα ο καιρός έδινε καταιδίδες στην εφαρμογή του κινητού το πρωί.
Έτσι ο σχεδιασμός ήταν να πάμε στο century 21 το πρωί, το οποίο είναι oulet πολύ κεντρικό στο manhattan και το απόγευμα chinatown και little italy.
Βγήκαμε έξω κι η καυτή ατμόσφαιρα γι άλλη μια φορά μας έκοψε την ανάσα.
Ποια καταιγίδα;
Παίζει να ήταν η πιο ζεστή μέρα. Με την αντανάκλαση απ' τους ουρανοξύστες η αισθητή ίσως να ήταν πάνω απ 40.
Γενικά πρέπει να σας πω ότι ο καιρός στη Ν.Υ. είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος.
Αυτό το συζητήσαμε και με την ξεναγό μας την δεύτερη μέρα αλλά και με φίλη μου η οποία με είχε προειδοποιήσει για καιρό που μπορεί να σε στείλει τρελοκομείο. Τη μια ηλιοφάνεια και στο καπάι καταιγίδα και μετά πάλι ηλιοφάνεια κλπ.
Εμείς σ' αυτο το σημείο, ήμασταν τυχεροί και άτυχοι ταυτόχρονα. Είχαμε σταθερά ζεστό εώς πολύ ζεστό καιρό όλες τις μέρες μας με έντονη ηλιοφάνεια.
Μόνο μια απροσδόκητη 10λεπτη μπόρα μας έπιασε αλλά εμείς εκείνη τη στιγμή ήμασταν στον subway οπότε βγαίνοντας απλά αντικρύσαμε τα πάντα μούσκεμα.
Πήραμε τον σωστό subway και φτάσαμε πολύ εύκολα στο C21(βρίσκεται πολύ κοντά στο ground zero) και πριν ακόμα μπούμε μέσα καταλάβαμε τι παίζει όταν βλέπαμε ορδές κόσμου να βγαίνουν φορτωμένοι με τεράστιες κόκκινες τσάντες.
χωριστήκαμε μιας και θα τρώγαμε πολύ παραπάνω ώρα αν πηγαίναμε μαζί στους ορόφους αφού ήταν 2 όροφοι με αντρικά, 3 με γυναικεία, 1 με αθλητικά κι ένας με παπούτσια.
Ο παράδεισος της ευκαιρίας. Εγώ είχα κατά νου ότι θα ψάξω για ευκαιρίες και πράγματα που δε θα μπορέσω να πάρω απ' την Ελλάδα. Έτσι κι έγινε ψώνισα κυρίως κάποια φορέματα επώνυμα σε τιμές γελοίες. Ορισμένα μάλιστα ήταν υπέρχοχα κι είχαν έκπτωση 95%...!!!!
Έτυχε να πάρω εξαιρετικά επώνυμο φόρεμα από 280$ μόλις με 12!!!!!!!!!!
γέμισα το καρότσι μου με πολύ όμορφα ρούχα που όλα μαζί δεν ξεπερνούσαν τα 70$ και κατέβηκα να βρω τον Πάνο.
Τότε αντίκρυσα μια εικόνα που μου έφερε πολύ γέλιο.
Κρατούσε στο χέρι ένα πακέτο μποξεράκια και με περίμενε στη σκάλα σαν κουτάβι πότε θα κατέβω. Το καρότσι του μετά από 2,5 ώρες ήταν άδειο.
Τι έγινε; του λέω
τίποτα. απαντάει . Απλά χρειάζομαι βοήθεια για να βρω ρούχα. Δεν μπορώ μόνος μου.
Αφού πήρε το πακέτο με τα μποξεράκια φάγαμε άλλες 2 ώρες ώστε να πάρει από κάλτσες(λες και στη λαική δεν έχει ωραιότατες "tommy hilfigher"
) μέχρι μπουφάν, πουκάμισα, φόρμες, αθλητικά, καπέλα κι ότι άλλο του γυάλιζε.
Αποδείχθηκε πολύ χειρότερος από εμένα...
Πληρώσαμε με την κάρτα μας στα ταμεία, φύγαμε κι εμείς με γεμάτες σακούλες όπως όλοι κι ο Πάνος είχε αγοράσει τα 5πλάσια από εμένα. 300$ δώσαμε συνολικά αλλά όλα αν τα αγοράζαμε Ελλάδα θα θέλαμε 2.000 στο νερό.
Αφού βγήκαμε έξω, αποφασίσαμε να πάμε στο ξενοδοχείο τα πράγματα στη συνέχεια να φάμε στο shake shack (τίμια επιλογή τζανκ) και να συνεχίσουμε για little italy.
Έτσι κι έγινε. Το φαγάδικο ήταν μέσα σε ένα ιδιαίτερο κτήριο, γυάλινο όλο και μας άρεσε πολύ. Φάγαμε μπέργκερ με κοτόπουλο και πήραμε τον subway για chinatown.
Η οροφή του εμπορικού που μέσα είναι το shake shack
Το φουτουριστικό κτήριο
Φτάνοντας στην chinatown ένας διαφορετικός κόσμος ανοίγεται. Ο πληθυσμός απαρτίζεται από Κινέζους όπως φαντάζεστε και εκεί μας έκανε εντύπωση πως οι Κινέζοι δεν ήταν το ίδιο εξυπηρετικοί σε σχέση με τους Νεουορκέζους. Δεν ξέρω αν έτυχε αλλά όποιον ρωτήσαμε για το κέντρο με το ζόρι μας απαντούσε. Αυτό μας έκανε αρνητική εντύπωση μιας και είχαμε συνηθίσει αλλιώς τόσες μέρες.
Λοιπον, βγαίνοντας αυτό που αντικρύζεις είναι παντού κινέζικες επιγραφές, και αρκετή βρωμιά σε σχέση με την υπόλοιπη Ν.Υ.
Κυριαρχούσε κάτι σαν αναρχία και βαβούρα αλλά με την άσχημη έννοια.
Κάναμε τη βόλτα μας στην canal st.(αυτός είναι ο κεντρικός δρόμος) και αν αξίζει κάτι από εκεί είναι να προμηθευτείτε από εκεί τα αναμνηστικά σας καθώς παίρνουν παζάρια και είναι ολόιδια με ότι είδαμε στην times sq. Έχουν πολλά μαγαζιά με αναμνηστικά και όλοι θα ικανοποιηθούν.
chinatown
chinatown(canal st)
Έπειτα περπατήσαμε προς την little italy.
Εκεί σαφώς υπήρχε άλλη ποιότητα με πολλά ετσιατόρια γεμάτα με τουρίστες όμορφα μαγαζάκια αν και βέβαια όλα είναι μια τουριστική παγίδα.
Εμείς κάναμε τη βόλτα μας και φύγαμε. Στην αρχή σκεφτήκαμε να φάμε σε έναπολύ ωραίο bistro αλλά μετά είδαμε τις τιμές στον κατάλογο κι αλλάξαμε γνώμη.
Η είσοδος της little italy
Πανικός στα ιταλικά εστιατόρια
Έτσι πήραμε τον subway αφού κάναμε μια μεγάλη βόλτα και γυρίσαμε προς το bryant park όπου θα τρώγαμε για βράδυ στο λατρεμένο μας chipotle.
Φάγαμε τα τέλεια buritos μας με αυθεντική guacalome και πήραμε το δρόμο της επιστροφής με θέα πάντα το κτήριο της chrysler όπου ήταν μια ανάσα απ' το ξενοδοχείο μας το οποίο το είχε θέα.
chrysler building
Αφου τακτοποιήσαμε τα ρούχα μας στις βαλίτσες, κλείσαμε εισητήρια ιντερνετικά και πάλι για το εκπτωτικό χωριό των αμερικάνων που βρίσκεται στο central valley. Το site που κλείσαμε είναι τοwww.woodburrycommonbus.com
όπου με 30$ το άτομο πήγαινε έλα(η απόσταση είναι περίπου 1 ώρα αλλά αξίζει!!) θα περνούσαμε την επόμενη μέρα μας ως αργα το απόγευμα σε αυτόν τον καταναλωτικό παράδεισο όπου είχαμε ακούσει πως πρέπει να πας με βαλίτσα. Και όντως κακώς δεν πήραμε...
Ξημέρωσε η 6η μέρα μας σε αυτή την απίστευρη πόλη. Ο Πάνος κατέβηκε για πρωινό, ενώ εγώ τον αγγάρεψα να μου φτιάξει τοστάκι και βάφλα και να μου τα φέρει στο δωμάτιο προκειμένου να κοιμηθώ λίγο παραπάνω.
Σε μισή ωρίτσα είχα breakfast on bed και ήταν πολύ απολαυστικό ομολογώ. Έφτιαξα και καφέ μόνη(αφού στο δωμάτιο είχε μηχανή καφέ, κάψουλες κι όλα τα απαραίτητα και έπειτα ντυθηκα ανυπομονώντας να βγούμε έξω. Σήμερα ο καιρός έδινε καταιδίδες στην εφαρμογή του κινητού το πρωί.
Έτσι ο σχεδιασμός ήταν να πάμε στο century 21 το πρωί, το οποίο είναι oulet πολύ κεντρικό στο manhattan και το απόγευμα chinatown και little italy.
Βγήκαμε έξω κι η καυτή ατμόσφαιρα γι άλλη μια φορά μας έκοψε την ανάσα.
Ποια καταιγίδα;
Παίζει να ήταν η πιο ζεστή μέρα. Με την αντανάκλαση απ' τους ουρανοξύστες η αισθητή ίσως να ήταν πάνω απ 40.
Γενικά πρέπει να σας πω ότι ο καιρός στη Ν.Υ. είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος.
Αυτό το συζητήσαμε και με την ξεναγό μας την δεύτερη μέρα αλλά και με φίλη μου η οποία με είχε προειδοποιήσει για καιρό που μπορεί να σε στείλει τρελοκομείο. Τη μια ηλιοφάνεια και στο καπάι καταιγίδα και μετά πάλι ηλιοφάνεια κλπ.
Εμείς σ' αυτο το σημείο, ήμασταν τυχεροί και άτυχοι ταυτόχρονα. Είχαμε σταθερά ζεστό εώς πολύ ζεστό καιρό όλες τις μέρες μας με έντονη ηλιοφάνεια.
Μόνο μια απροσδόκητη 10λεπτη μπόρα μας έπιασε αλλά εμείς εκείνη τη στιγμή ήμασταν στον subway οπότε βγαίνοντας απλά αντικρύσαμε τα πάντα μούσκεμα.
Πήραμε τον σωστό subway και φτάσαμε πολύ εύκολα στο C21(βρίσκεται πολύ κοντά στο ground zero) και πριν ακόμα μπούμε μέσα καταλάβαμε τι παίζει όταν βλέπαμε ορδές κόσμου να βγαίνουν φορτωμένοι με τεράστιες κόκκινες τσάντες.
χωριστήκαμε μιας και θα τρώγαμε πολύ παραπάνω ώρα αν πηγαίναμε μαζί στους ορόφους αφού ήταν 2 όροφοι με αντρικά, 3 με γυναικεία, 1 με αθλητικά κι ένας με παπούτσια.
Ο παράδεισος της ευκαιρίας. Εγώ είχα κατά νου ότι θα ψάξω για ευκαιρίες και πράγματα που δε θα μπορέσω να πάρω απ' την Ελλάδα. Έτσι κι έγινε ψώνισα κυρίως κάποια φορέματα επώνυμα σε τιμές γελοίες. Ορισμένα μάλιστα ήταν υπέρχοχα κι είχαν έκπτωση 95%...!!!!
Έτυχε να πάρω εξαιρετικά επώνυμο φόρεμα από 280$ μόλις με 12!!!!!!!!!!
γέμισα το καρότσι μου με πολύ όμορφα ρούχα που όλα μαζί δεν ξεπερνούσαν τα 70$ και κατέβηκα να βρω τον Πάνο.
Τότε αντίκρυσα μια εικόνα που μου έφερε πολύ γέλιο.
Κρατούσε στο χέρι ένα πακέτο μποξεράκια και με περίμενε στη σκάλα σαν κουτάβι πότε θα κατέβω. Το καρότσι του μετά από 2,5 ώρες ήταν άδειο.
Τι έγινε; του λέω
τίποτα. απαντάει . Απλά χρειάζομαι βοήθεια για να βρω ρούχα. Δεν μπορώ μόνος μου.
Αφού πήρε το πακέτο με τα μποξεράκια φάγαμε άλλες 2 ώρες ώστε να πάρει από κάλτσες(λες και στη λαική δεν έχει ωραιότατες "tommy hilfigher"
Αποδείχθηκε πολύ χειρότερος από εμένα...
Πληρώσαμε με την κάρτα μας στα ταμεία, φύγαμε κι εμείς με γεμάτες σακούλες όπως όλοι κι ο Πάνος είχε αγοράσει τα 5πλάσια από εμένα. 300$ δώσαμε συνολικά αλλά όλα αν τα αγοράζαμε Ελλάδα θα θέλαμε 2.000 στο νερό.
Αφού βγήκαμε έξω, αποφασίσαμε να πάμε στο ξενοδοχείο τα πράγματα στη συνέχεια να φάμε στο shake shack (τίμια επιλογή τζανκ) και να συνεχίσουμε για little italy.
Έτσι κι έγινε. Το φαγάδικο ήταν μέσα σε ένα ιδιαίτερο κτήριο, γυάλινο όλο και μας άρεσε πολύ. Φάγαμε μπέργκερ με κοτόπουλο και πήραμε τον subway για chinatown.
Η οροφή του εμπορικού που μέσα είναι το shake shack
Το φουτουριστικό κτήριο
Φτάνοντας στην chinatown ένας διαφορετικός κόσμος ανοίγεται. Ο πληθυσμός απαρτίζεται από Κινέζους όπως φαντάζεστε και εκεί μας έκανε εντύπωση πως οι Κινέζοι δεν ήταν το ίδιο εξυπηρετικοί σε σχέση με τους Νεουορκέζους. Δεν ξέρω αν έτυχε αλλά όποιον ρωτήσαμε για το κέντρο με το ζόρι μας απαντούσε. Αυτό μας έκανε αρνητική εντύπωση μιας και είχαμε συνηθίσει αλλιώς τόσες μέρες.
Λοιπον, βγαίνοντας αυτό που αντικρύζεις είναι παντού κινέζικες επιγραφές, και αρκετή βρωμιά σε σχέση με την υπόλοιπη Ν.Υ.
Κυριαρχούσε κάτι σαν αναρχία και βαβούρα αλλά με την άσχημη έννοια.
Κάναμε τη βόλτα μας στην canal st.(αυτός είναι ο κεντρικός δρόμος) και αν αξίζει κάτι από εκεί είναι να προμηθευτείτε από εκεί τα αναμνηστικά σας καθώς παίρνουν παζάρια και είναι ολόιδια με ότι είδαμε στην times sq. Έχουν πολλά μαγαζιά με αναμνηστικά και όλοι θα ικανοποιηθούν.


Έπειτα περπατήσαμε προς την little italy.
Εκεί σαφώς υπήρχε άλλη ποιότητα με πολλά ετσιατόρια γεμάτα με τουρίστες όμορφα μαγαζάκια αν και βέβαια όλα είναι μια τουριστική παγίδα.
Εμείς κάναμε τη βόλτα μας και φύγαμε. Στην αρχή σκεφτήκαμε να φάμε σε έναπολύ ωραίο bistro αλλά μετά είδαμε τις τιμές στον κατάλογο κι αλλάξαμε γνώμη.

Η είσοδος της little italy

Πανικός στα ιταλικά εστιατόρια
Έτσι πήραμε τον subway αφού κάναμε μια μεγάλη βόλτα και γυρίσαμε προς το bryant park όπου θα τρώγαμε για βράδυ στο λατρεμένο μας chipotle.
Φάγαμε τα τέλεια buritos μας με αυθεντική guacalome και πήραμε το δρόμο της επιστροφής με θέα πάντα το κτήριο της chrysler όπου ήταν μια ανάσα απ' το ξενοδοχείο μας το οποίο το είχε θέα.

chrysler building
Αφου τακτοποιήσαμε τα ρούχα μας στις βαλίτσες, κλείσαμε εισητήρια ιντερνετικά και πάλι για το εκπτωτικό χωριό των αμερικάνων που βρίσκεται στο central valley. Το site που κλείσαμε είναι τοwww.woodburrycommonbus.com
όπου με 30$ το άτομο πήγαινε έλα(η απόσταση είναι περίπου 1 ώρα αλλά αξίζει!!) θα περνούσαμε την επόμενη μέρα μας ως αργα το απόγευμα σε αυτόν τον καταναλωτικό παράδεισο όπου είχαμε ακούσει πως πρέπει να πας με βαλίτσα. Και όντως κακώς δεν πήραμε...