Μέρα 8η(άφιξη στο Μαιάμι)
Το ξυπνητήρι χτυπάει δαιμονισμένα...αρνούμαστε να το ακούσουμε... Η ώρα δεν είναι ούτε 4 τα ξημερώματα. Οι βαλίτσες είναι σχεδόν πανέτοιμες και μετά από ένα βιαστικό έλεγχο στο δωμάτιο μήπως και ξεχάσαμε κάτι, κατεβήκαμε για check out.
Η πτήση μας αναχωρούσε 8 το πρωι από jfk όμως μιας και θα πηγαίναμε με μετρό-airtrain έπρεπε να είμαστε πολύ νωρίτερα για να μην έχουμε εκπλήξεις.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε να φάμε πρωινό, οπότε φύγαμε αποχαιρετώντας το ξενοδοχείο μας. Σύραμε τις βαλίτσες μας ως τον grand central όπου θα πέρναμε τον subway. Εκεί με μια αλλαγη θα συνεχίζαμε με την γραμμή Ε, η οποία συνδεεται με το airtrain στο σταθμο jamaica. Εκεί στον subway που αλλάζαμε υπήρχε ένας τεράστιος αρουραίος πάνω στην αποβάθρα. Δε θέλω να σας περιγράψω πως πέρασε το 5λεπτο αναμονής.
Αφού επιβιβαστήκαμε η νύστα ήταν έντονη κι ανυπομονούσαμε να ρίξουμε εναν 3ωρο υπνάκο μέσα στο αεροπλάνο.
Είχαμε κάνει e-check in κάτι που μας γλίτωσε πολύ χρόνο. Η πτήση μας ήταν με british άλλα υποστηριζόταν απο την american airlines.
Φτάσαμε πολύ άνετα στον terminal 8 που αναχωρούσαμε (το airtrain σ' αφήνει σε όποιον terminal χρειάζεσαι) και από εκεί αφήσαμε τις βαλίτσες μας(εγώ με πόνο ψυχής μετά την λαχτάρα που πέρασα).
Περιμέναμε στο lounge που ήταν πολύ άνετο και σου παρέχει σύνδεση ιντερνετ για μισή ώρα. Ο Πάνος κυνηγούσε Πόκεμον κι εγώ έψαχνα για τον καιρό.
νυσταγμένοι αλλά χαρούμενοι
Όσον αφορά την επιλογή να πάμε Μαιάμι κι όχι κάπου αλλού. Πολλά είχα διαβάσει, κυρίως για τον καιρό την περίοδο που θα πηγαίναμε. Και η εφαρμογή το επιβεβαίωνε. Τροπικές καταιγίδες όλες τις μέρες έδινε. Το ξενέρωμα μου προσπαθούσα να μην το μεταφέρω στον Πάνο, αφού μόνο τον προετοίμαζα λέγοντας του "Ξέρεις το Μαιάμι έχει τροπικό κλίμα, είναι απέναντι απ' την Κούβα στην ουσία, οπότε να ξέρεις οτι μπορεί να μας πιάσει καμιά τροπική βροχή..."
Είχα διαβάσει πολλά... απίστευτη υγρασία, αφόρητη ζέστη κι όλα τα συναφή.
Κάπως έτσι, επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και κλείσαμε τα μάτια μας....λίγο....
Για την ακρίβεια τα ανοίξαμε μόλις άναψε η ένδειξη για ζώνες. Φτάναμε!
Η όμορφη ακτογραμμή του Μαιάμι.
Προσγειωθήκαμε, παραλάβαμε τις βαλίτσες μας ιδιαίτερα εύκολα, και μιας και είχαμε διαβάσει πως δεν υπάρχει σύνδεση(φυσικά και υπάρχει συγκοινωνία-θα γράψω μετά γι αυτό) πήραμε ταξί το οποίο μας άφησε στο ξενοδοχείο μας πάνω στην ocean drive(η διαδρομή κόστιζε φιξ 35$).
O καιρός ήταν υπέροχος. Μόνο κάποια μικρά συννεφάκια.
Ο "αέρας" του Μαιάμι μας ξετρέλανε μετά την ζωή στην πόλη τόσες μέρες. Βλέπαμε όλους να πηγαινοέρχονται με τα μαγιό τους και τις πετσέτες τους, ισπανόφωνη μουσική ακουγόταν στην ocean dr απ τα μαγαζιά. Ναι, αυτό θέλαμε!
Ανεβήκαμε στο ξενοδοχείο μας το οπόιο και συστύνω ανεπιφύλακτα.
https://room-matehotels.com/es/waldorf/
Το δωμάτιο ήταν φανταστικό και η τοποθεσία ό,τι καλύτερο μπορεί να ζητήσει κανείς στο miami!
Μοντέρνο, καθαρό με πολύ ευγενικό προσωπικό.
Παρότι λέγαμε σε όλη τη διαδρομή πως θα κοιμηθούμε λίγο, δεν κρατιόμασταν να βάλουμε τα μαγιό μας και να πάμε στην περιφημη south beach.
Πήραμε τις πετσέτες θαλάσσης που μας παρείχε το ξενοδοχείο και περνώντας απλά τον δρόμο με τους φοίνικες, βρεθήκαμε σ' αυτόν τον μικρό παράδεισο.
Η παραλία στην southbeach
Λευκή άμμος μέχρι εκεί που πάει το μάτι σου, κόσμος πολύς αλλά ΟΧΙ στριμωγμένος, σπιτάκια ναυαγοσώστη όπως βλέπαμε στο baywatch, νερά που φαίνονταν να σε καλούν να μπεις.
Απλώσαμε τις πετσέτες μας στις πολυτελείς ξαπλώστρες και πλησιάσαμε στα νερά. Εκεί ήταν η απόλυτη αποκάλυψη. Νερά ζεστα(όχι ζεστά όπως λέμε στην Ελλάδα-κανονικά ζεστά-σαν τζακούζι ένα πράγμα) πεντακάθαρα και κρυστάλλινα.
Εγώ δεν πολύγουστάρω να είμαι στη θάλασσα για ώρα αλλά εκεί έμενα μέσα 2 ώρες συνεχόμενες κι έβγαινα επειδή έπρεπε να βάλω αντηλιακό.
Όσον αφορά τις ξαπλώστρες κοστίζουν ακριβά(50$/σετ) γι αυτό απ' την επόμενη κάναμε ότι κάνανε όλοι. Αγοράσαμε μια ομπρέλα με 10$ απ΄ τα τουριστικά, τη στήναμε μπροστά ακριβώς στον ωκεανό παίρναμε τα καρεκλάκια και τις πετσετες που μας παρείχε το ξενοδοχείο κι έτσι την περάσαμε πάμφθηνα και υπέροχα. Όποιος πάει, αυτό να κάνει εξ αρχής.
Καθίσαμε εκεί μέχρι αργά και κατά το απόγευμα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να κάνουμε ένα μπάνιο. Πρώτα θα περνούσαμε από μια κάβα να πάρουμε νερά γιατί ήταν παντού ακριβα.
Κι εκεί είχαμε την πρώτη μας έκπληξη.
Στην κάβα δούλευε ως ασφάλεια ένας Έλληνας ο οποίος μόλις μας άκουσε μας πήρε αγκαλιά και μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα.
Ο Γιώργος, που μετά τον γνωρίσαμε και καλύτερα, ζούσε 3 χρόνια εκεί, και ήταν ΠΟΛΥ ευχαριστημένος πλεόν. Πέρασε και πολύ δύσκολα όπως μας είπε, αλλά τελικά κατάφερε να φτιάξει μια όμορφη ζωή εκεί και με πολλή δουλειά να βγάζει 4.500$/μήνα. not bad.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λίγο μιας και θέλαμε το βράδυ να κάνουμε μια αναγνωριστική βόλτα στο νυχτερινό Μαιάμι.
Έτσι κι έγινε.
Να σας πω εδώ πως όλη η ζωή(νυχτερινή και μη) είναι στη soutbeach και δεν αξιζει κανείς να πάει μαιαμι και να μείνει οπουδήποτε αλλού.
Η νύχτα ήταν γεμάτη φωτα, μουσική και κόσμο. Περπατήσαμε πολύ, φτάσαμε στην espanola way ένας δρόμος με όμορφα μπαράκια.
espanola way
Τελικά καθίσαμε σε ένα μαγαζί στην ocean dr. ήπιαμε ένα....διαφορετικό κοκτέιλ... και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
μπαρακι στην ocean dr
limo
το κοκτέιλ δια του 2
Ξεκούρατοι και χαλαροί όσο ποτέ, κοιμηθήκαμε ανέμελα, χωρίς να βάλουμε ξυπνητήρι.
Η επόμενη μέρα θα είχε και εξόρμηση παραέξω, αλλά όλες οι μέρες μας θα είχαν το πρωί βουτιά στην μαγική southbeach φυσικά.
Το ξυπνητήρι χτυπάει δαιμονισμένα...αρνούμαστε να το ακούσουμε... Η ώρα δεν είναι ούτε 4 τα ξημερώματα. Οι βαλίτσες είναι σχεδόν πανέτοιμες και μετά από ένα βιαστικό έλεγχο στο δωμάτιο μήπως και ξεχάσαμε κάτι, κατεβήκαμε για check out.
Η πτήση μας αναχωρούσε 8 το πρωι από jfk όμως μιας και θα πηγαίναμε με μετρό-airtrain έπρεπε να είμαστε πολύ νωρίτερα για να μην έχουμε εκπλήξεις.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε να φάμε πρωινό, οπότε φύγαμε αποχαιρετώντας το ξενοδοχείο μας. Σύραμε τις βαλίτσες μας ως τον grand central όπου θα πέρναμε τον subway. Εκεί με μια αλλαγη θα συνεχίζαμε με την γραμμή Ε, η οποία συνδεεται με το airtrain στο σταθμο jamaica. Εκεί στον subway που αλλάζαμε υπήρχε ένας τεράστιος αρουραίος πάνω στην αποβάθρα. Δε θέλω να σας περιγράψω πως πέρασε το 5λεπτο αναμονής.
Αφού επιβιβαστήκαμε η νύστα ήταν έντονη κι ανυπομονούσαμε να ρίξουμε εναν 3ωρο υπνάκο μέσα στο αεροπλάνο.
Είχαμε κάνει e-check in κάτι που μας γλίτωσε πολύ χρόνο. Η πτήση μας ήταν με british άλλα υποστηριζόταν απο την american airlines.
Φτάσαμε πολύ άνετα στον terminal 8 που αναχωρούσαμε (το airtrain σ' αφήνει σε όποιον terminal χρειάζεσαι) και από εκεί αφήσαμε τις βαλίτσες μας(εγώ με πόνο ψυχής μετά την λαχτάρα που πέρασα).
Περιμέναμε στο lounge που ήταν πολύ άνετο και σου παρέχει σύνδεση ιντερνετ για μισή ώρα. Ο Πάνος κυνηγούσε Πόκεμον κι εγώ έψαχνα για τον καιρό.

νυσταγμένοι αλλά χαρούμενοι
Όσον αφορά την επιλογή να πάμε Μαιάμι κι όχι κάπου αλλού. Πολλά είχα διαβάσει, κυρίως για τον καιρό την περίοδο που θα πηγαίναμε. Και η εφαρμογή το επιβεβαίωνε. Τροπικές καταιγίδες όλες τις μέρες έδινε. Το ξενέρωμα μου προσπαθούσα να μην το μεταφέρω στον Πάνο, αφού μόνο τον προετοίμαζα λέγοντας του "Ξέρεις το Μαιάμι έχει τροπικό κλίμα, είναι απέναντι απ' την Κούβα στην ουσία, οπότε να ξέρεις οτι μπορεί να μας πιάσει καμιά τροπική βροχή..."
Είχα διαβάσει πολλά... απίστευτη υγρασία, αφόρητη ζέστη κι όλα τα συναφή.
Κάπως έτσι, επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και κλείσαμε τα μάτια μας....λίγο....
Για την ακρίβεια τα ανοίξαμε μόλις άναψε η ένδειξη για ζώνες. Φτάναμε!

Η όμορφη ακτογραμμή του Μαιάμι.
Προσγειωθήκαμε, παραλάβαμε τις βαλίτσες μας ιδιαίτερα εύκολα, και μιας και είχαμε διαβάσει πως δεν υπάρχει σύνδεση(φυσικά και υπάρχει συγκοινωνία-θα γράψω μετά γι αυτό) πήραμε ταξί το οποίο μας άφησε στο ξενοδοχείο μας πάνω στην ocean drive(η διαδρομή κόστιζε φιξ 35$).
O καιρός ήταν υπέροχος. Μόνο κάποια μικρά συννεφάκια.
Ο "αέρας" του Μαιάμι μας ξετρέλανε μετά την ζωή στην πόλη τόσες μέρες. Βλέπαμε όλους να πηγαινοέρχονται με τα μαγιό τους και τις πετσέτες τους, ισπανόφωνη μουσική ακουγόταν στην ocean dr απ τα μαγαζιά. Ναι, αυτό θέλαμε!
Ανεβήκαμε στο ξενοδοχείο μας το οπόιο και συστύνω ανεπιφύλακτα.
https://room-matehotels.com/es/waldorf/
Το δωμάτιο ήταν φανταστικό και η τοποθεσία ό,τι καλύτερο μπορεί να ζητήσει κανείς στο miami!
Μοντέρνο, καθαρό με πολύ ευγενικό προσωπικό.
Παρότι λέγαμε σε όλη τη διαδρομή πως θα κοιμηθούμε λίγο, δεν κρατιόμασταν να βάλουμε τα μαγιό μας και να πάμε στην περιφημη south beach.
Πήραμε τις πετσέτες θαλάσσης που μας παρείχε το ξενοδοχείο και περνώντας απλά τον δρόμο με τους φοίνικες, βρεθήκαμε σ' αυτόν τον μικρό παράδεισο.

Η παραλία στην southbeach
Λευκή άμμος μέχρι εκεί που πάει το μάτι σου, κόσμος πολύς αλλά ΟΧΙ στριμωγμένος, σπιτάκια ναυαγοσώστη όπως βλέπαμε στο baywatch, νερά που φαίνονταν να σε καλούν να μπεις.
Απλώσαμε τις πετσέτες μας στις πολυτελείς ξαπλώστρες και πλησιάσαμε στα νερά. Εκεί ήταν η απόλυτη αποκάλυψη. Νερά ζεστα(όχι ζεστά όπως λέμε στην Ελλάδα-κανονικά ζεστά-σαν τζακούζι ένα πράγμα) πεντακάθαρα και κρυστάλλινα.
Εγώ δεν πολύγουστάρω να είμαι στη θάλασσα για ώρα αλλά εκεί έμενα μέσα 2 ώρες συνεχόμενες κι έβγαινα επειδή έπρεπε να βάλω αντηλιακό.
Όσον αφορά τις ξαπλώστρες κοστίζουν ακριβά(50$/σετ) γι αυτό απ' την επόμενη κάναμε ότι κάνανε όλοι. Αγοράσαμε μια ομπρέλα με 10$ απ΄ τα τουριστικά, τη στήναμε μπροστά ακριβώς στον ωκεανό παίρναμε τα καρεκλάκια και τις πετσετες που μας παρείχε το ξενοδοχείο κι έτσι την περάσαμε πάμφθηνα και υπέροχα. Όποιος πάει, αυτό να κάνει εξ αρχής.
Καθίσαμε εκεί μέχρι αργά και κατά το απόγευμα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να κάνουμε ένα μπάνιο. Πρώτα θα περνούσαμε από μια κάβα να πάρουμε νερά γιατί ήταν παντού ακριβα.
Κι εκεί είχαμε την πρώτη μας έκπληξη.
Στην κάβα δούλευε ως ασφάλεια ένας Έλληνας ο οποίος μόλις μας άκουσε μας πήρε αγκαλιά και μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα.
Ο Γιώργος, που μετά τον γνωρίσαμε και καλύτερα, ζούσε 3 χρόνια εκεί, και ήταν ΠΟΛΥ ευχαριστημένος πλεόν. Πέρασε και πολύ δύσκολα όπως μας είπε, αλλά τελικά κατάφερε να φτιάξει μια όμορφη ζωή εκεί και με πολλή δουλειά να βγάζει 4.500$/μήνα. not bad.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λίγο μιας και θέλαμε το βράδυ να κάνουμε μια αναγνωριστική βόλτα στο νυχτερινό Μαιάμι.
Έτσι κι έγινε.
Να σας πω εδώ πως όλη η ζωή(νυχτερινή και μη) είναι στη soutbeach και δεν αξιζει κανείς να πάει μαιαμι και να μείνει οπουδήποτε αλλού.
Η νύχτα ήταν γεμάτη φωτα, μουσική και κόσμο. Περπατήσαμε πολύ, φτάσαμε στην espanola way ένας δρόμος με όμορφα μπαράκια.

espanola way
Τελικά καθίσαμε σε ένα μαγαζί στην ocean dr. ήπιαμε ένα....διαφορετικό κοκτέιλ... και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
μπαρακι στην ocean dr
το κοκτέιλ δια του 2
Ξεκούρατοι και χαλαροί όσο ποτέ, κοιμηθήκαμε ανέμελα, χωρίς να βάλουμε ξυπνητήρι.
Η επόμενη μέρα θα είχε και εξόρμηση παραέξω, αλλά όλες οι μέρες μας θα είχαν το πρωί βουτιά στην μαγική southbeach φυσικά.