μέρα 4η
Κάπως έτσι ξημέρωσε η 4η μέρα στη Ν. Υόρκη. Εγώ ελαφρώς μπουκωμένη καθώς όταν απ'τους 35 βαθμούς μπαίνεις ιδρωμένος στο μετρό ή στα διάφορα μαγαζιά στους 16 βαθμούς λόγω αιρκοντίσιον δεν είναι και δύσκολο να την αρπάξεις.
Πήρα ένα απ' τα ντεπον που υπήρχαν στη βαλίτσα μου, έφαγα ένα καλό πρωινό και ήπια έναν δυνατό καφέ. Σε μεγάλο βαθμό ανασυντάχθηκαν οι δυνάμεις μου κι ήμουν έτοιμη για την σημερινή μας περιπέτεια σ'αυτήν την υπέροχη πόλη. Ε δε θ' άφηνα ένα μπούκωμα να μου χαλάσει αυτό το ταξίδι!
εδώ δεν πτοήθηκα απ'τη χαμένη μου βαλίτσα...
Τι θα κάνουμε σήμερα;; έβγαλα το χάρτη να κοιτάξουμε μιας κι είχαμε πολλά να δούμε ακόμα όπως είδα στις σημειώσεις μου.
Εκείνη τη στιγμή ο Πάνος βγάζει 2 εισιτήρια και λέει "έκπληξη! Θα πάμε στο Μπρονξ, είναι σπουδαία μέρα!"
Καμιά συναυλία θα παίζει λέω, ίσως κάποιο φεστιβάλ που μου ξέφυγε! τέλεια, μιας και μ' αρέσει πολύ η μουσική και ειδικά οι συναυλίες..
Βλέπω πάνω στο εισιτήριο "yankees- NY giants"
Ο Πάνος βγάζει κι άλλα αξεσουάρ όπως μπλουζίτσα, γάντι μπέιζμπολ αλλά ΚΑΙ μπαλάκι!
Το είχε πάρει πολύ ζεστά για να του χαλάσω τη διάθεση....
Η αλήθεια είναι πως όταν κάτι κάνει πολύ χαρούμενο τον ανθρωπό σου, κάνει χαρούμενο και εσένα.
Έτσι λοιπόν, χωρίς να έχω ιδέα πως παίζεται αυτό το άθλημα, παρότι στο γυμνάσιο μας έκαναν ολυμπιακή παιδεία για τον πίτσερ,τον κάτσερ και τον στράικερ, δε θυμόμουν τίποτα.
Έβαλα κι εγώ το καπελάκι μου, το αντηλιακό μου, πήρα μαζί και τα ντεπόν μου και ξεκινήσαμε τον δρόμο μας για το Μπρονξ.
Πήραμε και πάλι το Μ42 μέχρι την times sq κι από εκεί φτάσαμε σε λιγότερο από μισή ώρα στο Μπρονξ όπου εκει βρίσκεται και η στάση yankees stadium.
Πολύς κόσμος στο βαγόνι πήγαινε στο γήπεδο, οι πιο πολλοί είχαν oufit γηπέδου.
μεγάλη ουρά έξω απ' το γήπεδο, αλλά όχι τόσο μεγάλη ώστε να δυσανασχετείς. άλλωστε πάλι είχε έλεγχο.
το γήπεδο απ' εξω
ο Πάνος με τα εισιτήριά μας με φόντο ελληνική σημαία
η ουρά για να μπούμε
το εσωτερικό του γηπέδου
εμείς μες στην καλή χαρά
Μόλις περάσαμε τον έλεγχο και μπήκαμε στο γήπεδο ενθουσιαστήκαμε! Παντού καταστήματα με ρούχα της ομάδας και μαγαζιά με φαγητό. Ο κόσμος πολύς και κάθε λογής. Οικογένειες, φίλοι με μπύρες στα χέρια, φίλοι ήδη μεθυσμένοι, φίλες που βγάζαν σελφις και φυσικά ζευγαράκια που έβγαζαν φωτογραφίες αγκαλιά..
Οι yankees είναι η πιο αγαπητή ομάδα στην Ν. Υόρκη. Γενικά το μπέιζμπολ είναι σαν να λέμε ένα απ' τα εθνικά τους αθλήματα μαζί με το ράγκμπυ. Την αγάπη των αμερικάνων για το άθλημα την καταλαβαίνεις και στα πιο απλά πράγματα. Στο οτι κυκλοφορούν φορώντας εμφανίσεις ομάδων μπέιζμπολ στο δρόμο, καπελάκια κλπ, τα αθλητικά στις ειδήσεις τους πρώτα μπέιζμπολ δείχνουν και επίσης γεμίζουν τα γήπεδα για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα.
Ορίστε και κάποια ιστορικά στοιχεία για την ομάδα που ίσως κάποιοι θεωρήσουν χρήσιμα.
Ο σύλλογος ξεκίνησε να αγωνίζεται στην Αμέρικαν Λιγκ το 1901 με την επωνυμία «Μπάλτιμορ Όριολς» (δεν πρέπει να συγχέεται με τους σύγχρονους Μπάλτιμορ Όριολς) όταν οι Φρανκ Φαρέλ και Μπιλ Ντέβερι αγόρασαν τη δικαιόχρηση (της οποίας η λειτουργία είχε παύσει) και τη μετέφεραν στην πόλη της Νέας Υόρκης, μετονομάζοντας το σύλλογο σε «Νιου Γιορκ Χάιλαντερς».Οι Χάιλαντερς επίσημα μετονομάστηκαν σε «Γιάνκις» το 1913.
Ιστορική και παλαιά ομάδα λοιπόν.
Το γήπεδο γέμιζε σιγά σιγά, και το παιχνίδι άρχισε.
Στην αρχή το βρήκα απολαυστικό ώς κάτι διαφορετικό αλλά κάπου στις 2 ώρες άρχισα να βαριέμαι. Προτιμώ σίγουρα το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο που εχουν δράση.
Για να περάσει η ώρα, όπως όλοι εκεί πήραμε δύο πίτσες τούμπανες και κόκα κόλα xxl και συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε την πίτσα αντι για τον αγώνα(εγώ τουλάχιστον), βλάλαμε φωτογραφίες και παρατηρούσαμε το πόσο διαφορετικούς ανθρώπους βλέπαμε σε σχέση με την Ελλάδα. Πάντα μ' αρέσει αυτο στα ταξίδια. Να παρατηρώ τους διαφορετικούς ανθρώπους.
προετοιμασία του γηπέδου(βρέξιμο)
Οι φίλαθλοι καταφθάνουν
στον εθνικό ύμνο ήταν όλοι όρθιοι
άποψη κερκίδας
Αποφασίσαμε να φύγουμε μόλις τέλειωσε η πίτσα...
Για να μην πέσουμε πάνω στην κοσμοσυρροή στον subway. και φυσικά πράξαμε καλώς γιατί ήδη είχε μαζευτεί κόσμος στις αποβάθρες.
Το πρώτο μισό της μέρας είχε φτάσει, αλλά το απόγευμα θα ήταν κι αυτό γεμάτο καινούριες εικόνες.
Θα πέρναμε τον subway να δούμε την ελληνική πλευρά της Ν.Υ. Στο σημειωματάριό μου είδα "να δούμε πως ζουν εδώ οι Έλληνες..."
Έτσι γυρνώντας απ' το Μπρονξ και πηγαίνοντας πάλι στην times sq θα παίρναμε άλλο subway που θα μας οδηγούσε στην Αστόρια.
Είχα αγωνία να δω πως θα ήταν εκεί. Περάσαμε απ' το μηχάνημα την metrocard μας και επιβιβαστήκαμε.
Κάπως έτσι ξημέρωσε η 4η μέρα στη Ν. Υόρκη. Εγώ ελαφρώς μπουκωμένη καθώς όταν απ'τους 35 βαθμούς μπαίνεις ιδρωμένος στο μετρό ή στα διάφορα μαγαζιά στους 16 βαθμούς λόγω αιρκοντίσιον δεν είναι και δύσκολο να την αρπάξεις.
Πήρα ένα απ' τα ντεπον που υπήρχαν στη βαλίτσα μου, έφαγα ένα καλό πρωινό και ήπια έναν δυνατό καφέ. Σε μεγάλο βαθμό ανασυντάχθηκαν οι δυνάμεις μου κι ήμουν έτοιμη για την σημερινή μας περιπέτεια σ'αυτήν την υπέροχη πόλη. Ε δε θ' άφηνα ένα μπούκωμα να μου χαλάσει αυτό το ταξίδι!
εδώ δεν πτοήθηκα απ'τη χαμένη μου βαλίτσα...
Τι θα κάνουμε σήμερα;; έβγαλα το χάρτη να κοιτάξουμε μιας κι είχαμε πολλά να δούμε ακόμα όπως είδα στις σημειώσεις μου.
Εκείνη τη στιγμή ο Πάνος βγάζει 2 εισιτήρια και λέει "έκπληξη! Θα πάμε στο Μπρονξ, είναι σπουδαία μέρα!"
Καμιά συναυλία θα παίζει λέω, ίσως κάποιο φεστιβάλ που μου ξέφυγε! τέλεια, μιας και μ' αρέσει πολύ η μουσική και ειδικά οι συναυλίες..
Βλέπω πάνω στο εισιτήριο "yankees- NY giants"
Ο Πάνος βγάζει κι άλλα αξεσουάρ όπως μπλουζίτσα, γάντι μπέιζμπολ αλλά ΚΑΙ μπαλάκι!
Το είχε πάρει πολύ ζεστά για να του χαλάσω τη διάθεση....
Η αλήθεια είναι πως όταν κάτι κάνει πολύ χαρούμενο τον ανθρωπό σου, κάνει χαρούμενο και εσένα.
Έτσι λοιπόν, χωρίς να έχω ιδέα πως παίζεται αυτό το άθλημα, παρότι στο γυμνάσιο μας έκαναν ολυμπιακή παιδεία για τον πίτσερ,τον κάτσερ και τον στράικερ, δε θυμόμουν τίποτα.
Έβαλα κι εγώ το καπελάκι μου, το αντηλιακό μου, πήρα μαζί και τα ντεπόν μου και ξεκινήσαμε τον δρόμο μας για το Μπρονξ.
Πήραμε και πάλι το Μ42 μέχρι την times sq κι από εκεί φτάσαμε σε λιγότερο από μισή ώρα στο Μπρονξ όπου εκει βρίσκεται και η στάση yankees stadium.
Πολύς κόσμος στο βαγόνι πήγαινε στο γήπεδο, οι πιο πολλοί είχαν oufit γηπέδου.
μεγάλη ουρά έξω απ' το γήπεδο, αλλά όχι τόσο μεγάλη ώστε να δυσανασχετείς. άλλωστε πάλι είχε έλεγχο.
το γήπεδο απ' εξω
ο Πάνος με τα εισιτήριά μας με φόντο ελληνική σημαία
η ουρά για να μπούμε
το εσωτερικό του γηπέδου
εμείς μες στην καλή χαρά
Μόλις περάσαμε τον έλεγχο και μπήκαμε στο γήπεδο ενθουσιαστήκαμε! Παντού καταστήματα με ρούχα της ομάδας και μαγαζιά με φαγητό. Ο κόσμος πολύς και κάθε λογής. Οικογένειες, φίλοι με μπύρες στα χέρια, φίλοι ήδη μεθυσμένοι, φίλες που βγάζαν σελφις και φυσικά ζευγαράκια που έβγαζαν φωτογραφίες αγκαλιά..
Οι yankees είναι η πιο αγαπητή ομάδα στην Ν. Υόρκη. Γενικά το μπέιζμπολ είναι σαν να λέμε ένα απ' τα εθνικά τους αθλήματα μαζί με το ράγκμπυ. Την αγάπη των αμερικάνων για το άθλημα την καταλαβαίνεις και στα πιο απλά πράγματα. Στο οτι κυκλοφορούν φορώντας εμφανίσεις ομάδων μπέιζμπολ στο δρόμο, καπελάκια κλπ, τα αθλητικά στις ειδήσεις τους πρώτα μπέιζμπολ δείχνουν και επίσης γεμίζουν τα γήπεδα για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα.
Ορίστε και κάποια ιστορικά στοιχεία για την ομάδα που ίσως κάποιοι θεωρήσουν χρήσιμα.
Ο σύλλογος ξεκίνησε να αγωνίζεται στην Αμέρικαν Λιγκ το 1901 με την επωνυμία «Μπάλτιμορ Όριολς» (δεν πρέπει να συγχέεται με τους σύγχρονους Μπάλτιμορ Όριολς) όταν οι Φρανκ Φαρέλ και Μπιλ Ντέβερι αγόρασαν τη δικαιόχρηση (της οποίας η λειτουργία είχε παύσει) και τη μετέφεραν στην πόλη της Νέας Υόρκης, μετονομάζοντας το σύλλογο σε «Νιου Γιορκ Χάιλαντερς».Οι Χάιλαντερς επίσημα μετονομάστηκαν σε «Γιάνκις» το 1913.
Ιστορική και παλαιά ομάδα λοιπόν.
Το γήπεδο γέμιζε σιγά σιγά, και το παιχνίδι άρχισε.
Στην αρχή το βρήκα απολαυστικό ώς κάτι διαφορετικό αλλά κάπου στις 2 ώρες άρχισα να βαριέμαι. Προτιμώ σίγουρα το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο που εχουν δράση.
Για να περάσει η ώρα, όπως όλοι εκεί πήραμε δύο πίτσες τούμπανες και κόκα κόλα xxl και συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε την πίτσα αντι για τον αγώνα(εγώ τουλάχιστον), βλάλαμε φωτογραφίες και παρατηρούσαμε το πόσο διαφορετικούς ανθρώπους βλέπαμε σε σχέση με την Ελλάδα. Πάντα μ' αρέσει αυτο στα ταξίδια. Να παρατηρώ τους διαφορετικούς ανθρώπους.
προετοιμασία του γηπέδου(βρέξιμο)
Οι φίλαθλοι καταφθάνουν
στον εθνικό ύμνο ήταν όλοι όρθιοι
άποψη κερκίδας
Αποφασίσαμε να φύγουμε μόλις τέλειωσε η πίτσα...

Για να μην πέσουμε πάνω στην κοσμοσυρροή στον subway. και φυσικά πράξαμε καλώς γιατί ήδη είχε μαζευτεί κόσμος στις αποβάθρες.
Το πρώτο μισό της μέρας είχε φτάσει, αλλά το απόγευμα θα ήταν κι αυτό γεμάτο καινούριες εικόνες.
Θα πέρναμε τον subway να δούμε την ελληνική πλευρά της Ν.Υ. Στο σημειωματάριό μου είδα "να δούμε πως ζουν εδώ οι Έλληνες..."
Έτσι γυρνώντας απ' το Μπρονξ και πηγαίνοντας πάλι στην times sq θα παίρναμε άλλο subway που θα μας οδηγούσε στην Αστόρια.
Είχα αγωνία να δω πως θα ήταν εκεί. Περάσαμε απ' το μηχάνημα την metrocard μας και επιβιβαστήκαμε.