μέρα 4η(συνέχεια)
Ήρθε η ώρα να σας πω λίγα λόγια για τον νεουορκέζικο subway, αυτό το μοναδικά υπέροχο έργο που σε οδηγεί σε όλη την Ν. υόρκη οικονομικά και με ταχύτητα.
Ο subway είναι ακόμα μια πολυδαίδαδη πολιτεία κάτω απ' τους ουρανοξύστες.
Πολλές γραμμές-πάρα πολλές για την ακρίβεια, πολλές σκάλες(οχι κυλιόμενες, αφού το μετρό τους έχει κατασκευαστεί κοντα στο 1910) πολλά επίπεδα κάτω απ' τη γη και αρκετοί αρουραίοι.
Στο μετρό είναι εύκολο να προσανατολιστείς αν ξέρεις που πηγαίνεις. Δηλαδή αν πηγαίνεις βόρεια απ' το σημείο που είσαι πρέπει να διαλέξεις τη γραμμή που είναι "uptown & queens" ενώ αν πηγαίνεις νότια θα πρέπει να διαλέξεις την κατεύθυνση "downtown &brooklyn". Αυτόν τον κανόνα αν ακολουθεί κανείς δε θα βρεθει αλλού γι αλλού.
Τώρα, επειδή τα τρένα είνα πάρα πολλά, εμάς μας βοήθησε ο αναλυτικός χάρτης που μας έδωσε η ξεναγός μας δωρεάν.
Την εποχή που επιλέξαμε να πάμε είχε αφόρητη ζέστη στις αποβάθρες(τύπου σχεδόν να λιποθυμάς) και μέσα στα βαγόνια κρύο(φάση το θέλω το ζακετάκι μου). Εξού κι εγώ την ψιλοάρπαξα αλλά προμηθεύτηκα φάρμακα για cold&flue και σύντομα ένιωσα μια χαρά.
Ας επιστρέψω τώρα στην αφήγησή μου.
πήραμε το τρένο για Αστόρια μετά από μια αλλαγή γραμμής. Η συγκεκριμένη γραμμή μετά από λίγο ανεβαίνει στο επιπεδό της στεριάς κι έτσι είναι κάπως σαν τον δικό μας ηλεκτρικό.
Στη διαδρομή μας, συζητούσαμε για πράγματα που μας είχαν κάνει εντύπωση ενώ δίπλα μας καθόταν ένας μεσήλικας κύριος, Έλληνας, που μιλούσε στο τηλέφωνο σε μισά ελληνικά και μισά αγγλικά με έναν φίλο του κι έλεγε πόσο έχει επιθυμίσει την πατρίδα.
Καταλάβαμε πως πάμε σωστά.
Κατεβήκαμε στον τερματικό σταθμό astoria dtmrs, κι από εκεί κατεβήκαμε τις σκάλες όπου βρεθήκαμε σε έναν δρομο γεμάτο από ελληνικά μαγαζάκια αλλά με αγγλικές ταμπελες.
Πολύ όμορφη ατμόσφαιρα, σαν στο σπίτι μας...
Βρήκαμε δυο παππουδάκια Έλληνες και μας είπαν που είναι ο κεντρικός δρόμος που έχει τα καφέ κλπ.
Κατευθυνθήκαμε προς τον ditmars st και εκεί ήταν λες και είσαι στην Ελλάδα αλλα σε προσεγμένη μορφή. Σε ορισμένα σημεία, υπήρχε το στοιχέιο της υπερβολής, ωστόσο οι Έλληνες εκεί κατάλαβα πως έχουν πολύ ισχυρό το εθνικό φρόνημα και θέλουν όλα να θυμίζουν Ελλάδα.
Κάναμε τη βόλτα μας. Στον κεντρικό δρόμο εστιατόρια, καφέ και ζαχαροπλαστεία ενώ στα γύρω στενά σπιτάκια χαμηλά με περιποιημένες αυλές, και δέντρα να προσφέρουν τη δροσερή σκιά τους.
αποφασίσαμε να καθίσουμε για καφέ στο μαγαζί tru.
Είχε νεαρόκοσμο εξ όψεος, και κάποιοι έπιναν freddo espresso.
εδώ είμαστε λέω, έχουμε πήξει στον γαλλικό τόσες μέρες.
Οι παρέες ήταν Έλληνες στην πλειοψηφία τους, όπως σύντομα αντιληφθήκαμε ενώ και το ίδιο το μαγαζί, Έλληνες το είχαν.
Μας πήρε παραγγελία η Χαρά, μια γλυκύτατη κοπελίτσα απ' τη Ναύπακτο που είχε μεταναστεύσει τα τελευταία τρία χρόνια.
Τη ρωτήσαμε για τη ζωή εκεί. Φάνηκε ευχαριστημένη.
Ρωτήσαμε κι άλλες πληροφορίες και μας κατηύθυνε.
ταβέρνα στην ditmars
ditmars st
χρυσοχοείο
ζαχαροπλαστείο lefkos pyrgos
Αφού πληρώσαμε τα καφεδάκια μας, αφήσαμε και τα tips μας(όπως παντού, γεναιόδωρα αναγκαστικά) κατευθυνθήκαμε στα στενάκια της περιοχής, να ανακαλύψουμε κι άλλες εικόνες.
Όλα ήταν περιποιημένα κι όμορφα. Μας άρεσε που θύμιζε γειτονιά και ξεφύγαμε απ' την βουή του Manhattan για λίγο. Ήσυχα και χαλαρά πράγματα. Ένα διαλειμμα απαραίτητο.
street art στην Ασόρια
στους δρόμους της Αστόρια
στα μικρότερα δρομάκια
τα όμορφα σπιτάκια της περιοχής
greek street art
Μετά από αρκετό βολτάρισμα πήραμε το τρένο της επιστροφής. Η Αστόρια μας άρεσε, μας άφησε μια γλυκειά νοσταλγική γεύση. Άξιζε το απογευμά μας εκεί.
Κι ο καφές επίσης.
φτάσαμε γύρω στις 9 στο ξενοδοχείο, αλλάξαμε και πήγαμε να φάμε για πρώτη φορά σε κάτι καλύτερο (έπρεπε να δοκιμάσουμε τα περίφημα steaks).
Είχαμε κλείσει σε ένα εστιατόριο στην περιοχή hell's kitchen.
Η περιοχή ήταν multi-culti, συγκέντρωνε πολύ νέο κόσμο, είδαμε πολλούς ομοφυλόφιλους να κάνουν τη βόλτα τους χέρι χέρι, πολλά alternative μπαράκια με jazz μουσική και κάπως έτσι μπήκαμε στο ringo K steak.
Δε θέλω να θυμάμαι πολλά απ' αυτή τη βραδιά. καθώς τη χρυσοπληρώσαμε τη μπριζόλα και εγώ δεν τρελάθηκα. Δώσαμε 190δολ οπότε ξενερώσαμε. μια χαρά ήταν το chipottle..
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και κοιμηθήκαμε σκεπτόμενοι την επόμενη μέρα μας που φυσικά είχε έρθει η στιγμή για statue of liberty και ellis island. Μοναδική μέρα, γεμάτη με όμορφες εικόνες.
Ήρθε η ώρα να σας πω λίγα λόγια για τον νεουορκέζικο subway, αυτό το μοναδικά υπέροχο έργο που σε οδηγεί σε όλη την Ν. υόρκη οικονομικά και με ταχύτητα.
Ο subway είναι ακόμα μια πολυδαίδαδη πολιτεία κάτω απ' τους ουρανοξύστες.
Πολλές γραμμές-πάρα πολλές για την ακρίβεια, πολλές σκάλες(οχι κυλιόμενες, αφού το μετρό τους έχει κατασκευαστεί κοντα στο 1910) πολλά επίπεδα κάτω απ' τη γη και αρκετοί αρουραίοι.
Στο μετρό είναι εύκολο να προσανατολιστείς αν ξέρεις που πηγαίνεις. Δηλαδή αν πηγαίνεις βόρεια απ' το σημείο που είσαι πρέπει να διαλέξεις τη γραμμή που είναι "uptown & queens" ενώ αν πηγαίνεις νότια θα πρέπει να διαλέξεις την κατεύθυνση "downtown &brooklyn". Αυτόν τον κανόνα αν ακολουθεί κανείς δε θα βρεθει αλλού γι αλλού.
Τώρα, επειδή τα τρένα είνα πάρα πολλά, εμάς μας βοήθησε ο αναλυτικός χάρτης που μας έδωσε η ξεναγός μας δωρεάν.
Την εποχή που επιλέξαμε να πάμε είχε αφόρητη ζέστη στις αποβάθρες(τύπου σχεδόν να λιποθυμάς) και μέσα στα βαγόνια κρύο(φάση το θέλω το ζακετάκι μου). Εξού κι εγώ την ψιλοάρπαξα αλλά προμηθεύτηκα φάρμακα για cold&flue και σύντομα ένιωσα μια χαρά.
Ας επιστρέψω τώρα στην αφήγησή μου.
πήραμε το τρένο για Αστόρια μετά από μια αλλαγή γραμμής. Η συγκεκριμένη γραμμή μετά από λίγο ανεβαίνει στο επιπεδό της στεριάς κι έτσι είναι κάπως σαν τον δικό μας ηλεκτρικό.
Στη διαδρομή μας, συζητούσαμε για πράγματα που μας είχαν κάνει εντύπωση ενώ δίπλα μας καθόταν ένας μεσήλικας κύριος, Έλληνας, που μιλούσε στο τηλέφωνο σε μισά ελληνικά και μισά αγγλικά με έναν φίλο του κι έλεγε πόσο έχει επιθυμίσει την πατρίδα.
Καταλάβαμε πως πάμε σωστά.
Κατεβήκαμε στον τερματικό σταθμό astoria dtmrs, κι από εκεί κατεβήκαμε τις σκάλες όπου βρεθήκαμε σε έναν δρομο γεμάτο από ελληνικά μαγαζάκια αλλά με αγγλικές ταμπελες.
Πολύ όμορφη ατμόσφαιρα, σαν στο σπίτι μας...
Βρήκαμε δυο παππουδάκια Έλληνες και μας είπαν που είναι ο κεντρικός δρόμος που έχει τα καφέ κλπ.
Κατευθυνθήκαμε προς τον ditmars st και εκεί ήταν λες και είσαι στην Ελλάδα αλλα σε προσεγμένη μορφή. Σε ορισμένα σημεία, υπήρχε το στοιχέιο της υπερβολής, ωστόσο οι Έλληνες εκεί κατάλαβα πως έχουν πολύ ισχυρό το εθνικό φρόνημα και θέλουν όλα να θυμίζουν Ελλάδα.
Κάναμε τη βόλτα μας. Στον κεντρικό δρόμο εστιατόρια, καφέ και ζαχαροπλαστεία ενώ στα γύρω στενά σπιτάκια χαμηλά με περιποιημένες αυλές, και δέντρα να προσφέρουν τη δροσερή σκιά τους.
αποφασίσαμε να καθίσουμε για καφέ στο μαγαζί tru.
Είχε νεαρόκοσμο εξ όψεος, και κάποιοι έπιναν freddo espresso.
εδώ είμαστε λέω, έχουμε πήξει στον γαλλικό τόσες μέρες.
Οι παρέες ήταν Έλληνες στην πλειοψηφία τους, όπως σύντομα αντιληφθήκαμε ενώ και το ίδιο το μαγαζί, Έλληνες το είχαν.
Μας πήρε παραγγελία η Χαρά, μια γλυκύτατη κοπελίτσα απ' τη Ναύπακτο που είχε μεταναστεύσει τα τελευταία τρία χρόνια.
Τη ρωτήσαμε για τη ζωή εκεί. Φάνηκε ευχαριστημένη.
Ρωτήσαμε κι άλλες πληροφορίες και μας κατηύθυνε.
ταβέρνα στην ditmars
ditmars st
χρυσοχοείο
ζαχαροπλαστείο lefkos pyrgos
Αφού πληρώσαμε τα καφεδάκια μας, αφήσαμε και τα tips μας(όπως παντού, γεναιόδωρα αναγκαστικά) κατευθυνθήκαμε στα στενάκια της περιοχής, να ανακαλύψουμε κι άλλες εικόνες.
Όλα ήταν περιποιημένα κι όμορφα. Μας άρεσε που θύμιζε γειτονιά και ξεφύγαμε απ' την βουή του Manhattan για λίγο. Ήσυχα και χαλαρά πράγματα. Ένα διαλειμμα απαραίτητο.
στα μικρότερα δρομάκια
τα όμορφα σπιτάκια της περιοχής
greek street art
Μετά από αρκετό βολτάρισμα πήραμε το τρένο της επιστροφής. Η Αστόρια μας άρεσε, μας άφησε μια γλυκειά νοσταλγική γεύση. Άξιζε το απογευμά μας εκεί.
Κι ο καφές επίσης.
φτάσαμε γύρω στις 9 στο ξενοδοχείο, αλλάξαμε και πήγαμε να φάμε για πρώτη φορά σε κάτι καλύτερο (έπρεπε να δοκιμάσουμε τα περίφημα steaks).
Είχαμε κλείσει σε ένα εστιατόριο στην περιοχή hell's kitchen.
Η περιοχή ήταν multi-culti, συγκέντρωνε πολύ νέο κόσμο, είδαμε πολλούς ομοφυλόφιλους να κάνουν τη βόλτα τους χέρι χέρι, πολλά alternative μπαράκια με jazz μουσική και κάπως έτσι μπήκαμε στο ringo K steak.
Δε θέλω να θυμάμαι πολλά απ' αυτή τη βραδιά. καθώς τη χρυσοπληρώσαμε τη μπριζόλα και εγώ δεν τρελάθηκα. Δώσαμε 190δολ οπότε ξενερώσαμε. μια χαρά ήταν το chipottle..

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και κοιμηθήκαμε σκεπτόμενοι την επόμενη μέρα μας που φυσικά είχε έρθει η στιγμή για statue of liberty και ellis island. Μοναδική μέρα, γεμάτη με όμορφες εικόνες.