μέρα 7η
Ξημέρωσε η τελευταία γεμάτη μας μέρα πριν το εξωτικό Μαιάμι.
Θέλοντας και μη ένας κόμπος ανέβηκε γνωρίζοντας πως αυτό θα ήταν το τελευταίο μας πρωινό στη Ν. Υόρκη. Δεν ήταν μες στο πρόγραμμα αυτή η μικρή θλίψη, αλλα βγήκε αυθόρμητα.
Μετά ωστόσο συνειδητοποίησα πως το ταξίδι μας δεν τελειώνει εδώ, αλλά έχει ακόμα ένα κομμάτι γεμάτο δράση, χαλάρωση, κρυτάλλινα νερά, συγκίνηση και μια γερή δόση αδρεναλίνης.
Ξυπνήσαμε λοιπόν στις 8 το πρωί να φάμε το πρωινό μας και μετά να πάμε να πάρουμε το λεωφορείο για woodburry(το meeting point ήταν μπροστά από μια πιτσαρία στην times sq κοντά).
Φτάσαμε τρέχοντας και πάλι, γιατί στο πρωινό πιάσαμε την κουβέντα και χάσαμε λίγο τον χρόνο. Είχαμε συνηθίσει πια να τρέχουμε για να προλάβουμε...
Φτάσαμε λοιπόν, είδαμε κι άλλο κοσμο να περιμένει(κρατώντας βαλίτσες) και καταλάβαμε πως εκεί έπρεπε να περιμένουμε.
Μετά από λίγο ήρθε το λεωφορείο μας(εμείς είχαμε κλείσει απ' το ιντερνετ καθώς γλυτώνει 5$ το άτομο αν κλέισεις online). O οδηγός έλεγξε τα εισητήρια και μπήκαμε μέσα. Με μια μικρή καθυστέρηση ξεκινήσαμε για το εκπτωτικό χωριό που τόση φήμη έχει.
Η διαδρομή ήταν ευχαριστη αν και το πούλμαν παλιό. Βλέπαμε πολύ όμορφα τοπία, περιποιημένα. Όμορφα σπιτάκια μ' ανθισμένους κήπους και δρόμους μεγάλους, καινούριους με λουλουδιασμενα στηθαία αντι για τσιμενταρισμένα. Η διαδρομή μας ενθουσίασε μπορώ να πω. Είδαμε ακόμα ένα διαφορετικό κομμάτι, που δεν είχαμε αντικρύσει τόσες ημέρες.
Μετα από 1,5 ώρα φτάσαμε στο woodburry.
κατεβήκαμε, μπήκαμε στο κέντρο υποδοχής όπου πήραμε ένα χαρτί με όλες τις επιπλέον εκπτώσεις που παρείχαν σήμερα τα μαγαζιά.
Το εκπτωτικό χωριό μοιάζει σε στυλ με το δικό μας στα Σπάτα αλλά βέβαια το δικό μας είναι το 1/5 μπροστά σ' αυτό το μεγαθήριο.
Σπιτάκια με κεραμοσκεπές φιλοξενούσαν όλες τις διάσημες μάρκες σε τιμές outlet.
Κοιτάζοντας το χάρτη που μας έδωσαν φτιάξαμε ένα πλάνο γιατί ως τις 6 το απόγευμα έπρεπε να έχουμε ψωνίσει τα πάντα και να φάμε κι όλας.
Όσον αφορά τα ψώνια μας, στις αμερικάνικες μάρκες ήταν ένας παράδεισος.
Τι εννοώ;
Τα φουτεράκια GAP(ναι αυτά που χρυσοπληρώνουμε εδώ) τα αγοράσαμε προς 18$ το καθένα, calvin klein ήταν επίσης πολύ οικονομικά όπως και τα nautica,vans,polo. Northface επίσης πού οικονομικά σε σχέση με Ελλάδα όπως και nike, new balance, adidas. Αυτά τα τιμήσαμε δεόντως.
Κάναμε τις αγορές μας χαλαρά, ενώ γύρω μας παντού αλαφιασμένοι Κινέζοι με βαλίτσες έτρεχαν κυριολεκτικά μην και δεν προλάβουν να κατεβάσουν ολόκληρα τα μαγαζιά. Δε μπορώ να κρύψω πόση εντύπωση μου έκανε η άνεση των Κινέζων στις αγορές τους. Τις έπαιρναν 10-10 τις πανάκριβες τσάντες.
το woodurry
κι άλλο woodburry
οι δρόμοι άδειοι, τα μαγαζιά γεμάτα
Αφού φάγαμε στον πολύ όμορφα διαμορφωμένο χώρο και πάλι chipotle(πολύ μου έχει λείψει αυτό το μαγαζί), κάναμε ακόμα κάποιες μικροαγορές της τελευταίας στιγμής και βουρ στο σημείο συναντησης με το λεωφορείο μας.
Η επιστροφή ήταν εξίσου όμορφη, μάλιστα ο οδηγός μας είχε φωνάρα και μας τραγούδησε new york,new york πολύ όμορφα ενώ η θέα καθώς φτάναμε στο νησί ήταν εξαιρετική.
Η όμορφη θέα καθώς πλησιάζαμε
Κατεβήκαμε στην 42 st και με το λατρεμένο μας λεωφορείο φτάσαμε-φορτωμένοι σαν τα γαιδούρια- στο ξενοδοχείο μας. Η ώρα είχε πάει 8 και έπρεπε να φτιάξουμε βαλίτσες, να κάνουμε e-check in (για να γλιτώσουμε ταλαιπωρία) και το αργότερο 4 τα ξημερώματα να ξεκινήσουμε για αεροδρόμιο.
Είχαμε αποφασίσει πάλι να πάμε με μετρό και airtrain και να γλιτώσουμε τα 60$ του ταξί.
Έτσι τη τελευταία μας νύχτα δεν είχαμε χρόνο για πολλά πράγματα.
Η επόμενη μέρα πλησιάζει...
Και ναι, το woodburry άξιζε, όποιος πάει Ν.Υ. θα είναι καλό να το χωρέσει μέσα στο πρόγραμμα. Γενικά είναι καλό να υπάρχει ένα budget για ψώνια μιας κι οι τιμές είναι αστείες σε πολλά προιόντα.
και άλλα τόσα σχεδόν κείτονται στο πάτωμα
Ξημέρωσε η τελευταία γεμάτη μας μέρα πριν το εξωτικό Μαιάμι.
Θέλοντας και μη ένας κόμπος ανέβηκε γνωρίζοντας πως αυτό θα ήταν το τελευταίο μας πρωινό στη Ν. Υόρκη. Δεν ήταν μες στο πρόγραμμα αυτή η μικρή θλίψη, αλλα βγήκε αυθόρμητα.
Μετά ωστόσο συνειδητοποίησα πως το ταξίδι μας δεν τελειώνει εδώ, αλλά έχει ακόμα ένα κομμάτι γεμάτο δράση, χαλάρωση, κρυτάλλινα νερά, συγκίνηση και μια γερή δόση αδρεναλίνης.
Ξυπνήσαμε λοιπόν στις 8 το πρωί να φάμε το πρωινό μας και μετά να πάμε να πάρουμε το λεωφορείο για woodburry(το meeting point ήταν μπροστά από μια πιτσαρία στην times sq κοντά).
Φτάσαμε τρέχοντας και πάλι, γιατί στο πρωινό πιάσαμε την κουβέντα και χάσαμε λίγο τον χρόνο. Είχαμε συνηθίσει πια να τρέχουμε για να προλάβουμε...
Φτάσαμε λοιπόν, είδαμε κι άλλο κοσμο να περιμένει(κρατώντας βαλίτσες) και καταλάβαμε πως εκεί έπρεπε να περιμένουμε.
Μετά από λίγο ήρθε το λεωφορείο μας(εμείς είχαμε κλείσει απ' το ιντερνετ καθώς γλυτώνει 5$ το άτομο αν κλέισεις online). O οδηγός έλεγξε τα εισητήρια και μπήκαμε μέσα. Με μια μικρή καθυστέρηση ξεκινήσαμε για το εκπτωτικό χωριό που τόση φήμη έχει.
Η διαδρομή ήταν ευχαριστη αν και το πούλμαν παλιό. Βλέπαμε πολύ όμορφα τοπία, περιποιημένα. Όμορφα σπιτάκια μ' ανθισμένους κήπους και δρόμους μεγάλους, καινούριους με λουλουδιασμενα στηθαία αντι για τσιμενταρισμένα. Η διαδρομή μας ενθουσίασε μπορώ να πω. Είδαμε ακόμα ένα διαφορετικό κομμάτι, που δεν είχαμε αντικρύσει τόσες ημέρες.
Μετα από 1,5 ώρα φτάσαμε στο woodburry.
κατεβήκαμε, μπήκαμε στο κέντρο υποδοχής όπου πήραμε ένα χαρτί με όλες τις επιπλέον εκπτώσεις που παρείχαν σήμερα τα μαγαζιά.
Το εκπτωτικό χωριό μοιάζει σε στυλ με το δικό μας στα Σπάτα αλλά βέβαια το δικό μας είναι το 1/5 μπροστά σ' αυτό το μεγαθήριο.
Σπιτάκια με κεραμοσκεπές φιλοξενούσαν όλες τις διάσημες μάρκες σε τιμές outlet.
Κοιτάζοντας το χάρτη που μας έδωσαν φτιάξαμε ένα πλάνο γιατί ως τις 6 το απόγευμα έπρεπε να έχουμε ψωνίσει τα πάντα και να φάμε κι όλας.
Όσον αφορά τα ψώνια μας, στις αμερικάνικες μάρκες ήταν ένας παράδεισος.
Τι εννοώ;
Τα φουτεράκια GAP(ναι αυτά που χρυσοπληρώνουμε εδώ) τα αγοράσαμε προς 18$ το καθένα, calvin klein ήταν επίσης πολύ οικονομικά όπως και τα nautica,vans,polo. Northface επίσης πού οικονομικά σε σχέση με Ελλάδα όπως και nike, new balance, adidas. Αυτά τα τιμήσαμε δεόντως.
Κάναμε τις αγορές μας χαλαρά, ενώ γύρω μας παντού αλαφιασμένοι Κινέζοι με βαλίτσες έτρεχαν κυριολεκτικά μην και δεν προλάβουν να κατεβάσουν ολόκληρα τα μαγαζιά. Δε μπορώ να κρύψω πόση εντύπωση μου έκανε η άνεση των Κινέζων στις αγορές τους. Τις έπαιρναν 10-10 τις πανάκριβες τσάντες.
το woodurry
κι άλλο woodburry
Αφού φάγαμε στον πολύ όμορφα διαμορφωμένο χώρο και πάλι chipotle(πολύ μου έχει λείψει αυτό το μαγαζί), κάναμε ακόμα κάποιες μικροαγορές της τελευταίας στιγμής και βουρ στο σημείο συναντησης με το λεωφορείο μας.
Η επιστροφή ήταν εξίσου όμορφη, μάλιστα ο οδηγός μας είχε φωνάρα και μας τραγούδησε new york,new york πολύ όμορφα ενώ η θέα καθώς φτάναμε στο νησί ήταν εξαιρετική.
Κατεβήκαμε στην 42 st και με το λατρεμένο μας λεωφορείο φτάσαμε-φορτωμένοι σαν τα γαιδούρια- στο ξενοδοχείο μας. Η ώρα είχε πάει 8 και έπρεπε να φτιάξουμε βαλίτσες, να κάνουμε e-check in (για να γλιτώσουμε ταλαιπωρία) και το αργότερο 4 τα ξημερώματα να ξεκινήσουμε για αεροδρόμιο.
Είχαμε αποφασίσει πάλι να πάμε με μετρό και airtrain και να γλιτώσουμε τα 60$ του ταξί.
Έτσι τη τελευταία μας νύχτα δεν είχαμε χρόνο για πολλά πράγματα.
Η επόμενη μέρα πλησιάζει...
Και ναι, το woodburry άξιζε, όποιος πάει Ν.Υ. θα είναι καλό να το χωρέσει μέσα στο πρόγραμμα. Γενικά είναι καλό να υπάρχει ένα budget για ψώνια μιας κι οι τιμές είναι αστείες σε πολλά προιόντα.
και πατάτες τηγανητές με κέτσαπ, και μάλιστα με τρελή απήχηση στους Αμερικάνους.
και ξεκινήσαμε την όμορφη διαδρομή μας για την απέναντι όχθη. Μας άρεσε πολύ η θέα του νησιού απ' τη γέφυρα όπως και η ίδια η εμπειρία της γέφυρας. Περνώντας απέναντι, φάγαμε καταπληκτική πίτσα σε ένα μαγαζάκι ακριβώς μολις τελειώνει η διαδρομή της γέφυρας, αριστερα. Εξαιρετικό και φθηνό για δεδομένα Ν. Υόρκης.
