Travelstoryteller
Member
- Μηνύματα
- 301
- Likes
- 1.820
- Επόμενο Ταξίδι
- Η.Π.Α.
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ωκεανία
Άνω Γλυφάδα 1η Ιουνίου 2016 ώρα 01:15 πμ
"... μα μου είχες βγάλει τα πόδια... έτρεχες... πως έτρεχες έτσι στην ανηφόρα ... θυμάσαι;"
Βρίσκονται καθισμένοι στο μπαλκόνι αγκαλιά, με θέα το φεγγάρι και τη νυχτερινή κίνηση των αεροπλάνων που χάνονται και ξεπροβάλλουν πίσω από το βουνό του Υμηττού ...
"Αφού είχα φοβηθεί πολύ. Βασικά είχα πανικοβληθεί. Ένιωθα και τύψεις γιατί εγώ έφταιγα που χάσαμε τον δρόμο. Εγώ επέμενα να αγοράσουμε τον μικρό χάρτη. Εγώ δεν είδα καλά την πινακίδα. Και νύχτωνε... ήταν έτοιμο να βρέξει, μπουμπούνιζε ... και δεν γνωρίζαμε που οδηγεί το μονοπάτι."
"Που θα οδηγούσε μωρέ; Στην κορυφή! Χαχαχα ... στην κορυφή καταλήξαμε!"
"Μπορεί να κατέληγε σε ένα απλό view point... Ή να μην κατέληγε πουθενά, να μας πήγαινε στο δίπλα βουνό, ξέρω ’γω; ... Αυτά φοβόμουνα και έτρεχα, να βρούμε που τελειώνει πριν σκοτεινιάσει ..."
"Αλήθεια έψαξες ποτέ να δεις πόσα χιλιόμετρα κάναμε;"
"Ναι ... και δεν βρήκα τίποτα. Δεν υπάρχει πουθενά στο ιντερνέτ η διαδρομή που ακολουθήσαμε ... Αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι ανεβήκαμε πάνω από χίλια μέτρα υψόμετρο μέσα σε λίγες ώρες. "
"Αν το πηγαίναμε κανονικά κατά τις 12 το βράδυ θα φτάναμε στο καταφύγιο..."
"Σιγά μην συνεχίζαμε να ανεβαίνουμε αφού σκοτείνιαζε. Ένας να γλιστρούσε θα σκοτωνόμασταν. Θα έπρεπε να γυρίσουμε προς τα πίσω ή να βρούμε ένα πλάτωμα και να διανυκτερεύαμε εκεί."
"Που να διανυκτερεύαμε; Πάνω στο μονοπάτι εννοείς;"
"Ε, ναι, τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε... Θα τυλιγόμασταν με το sleeping bag και θα περιμέναμε μέχρι να ξημερώσει..."
"Θα διανυκτέρευες εσύ στο δάσος; Εδώ μέρα ήταν και νόμιζες ότι άκουσες μια τίγρη να βρυχάται..."
"Και εσύ έκοψες μια βίτσα για να με προστατέψεις ... Εγώ τουλάχιστον έβαλα και 2 πετρίδια στις τσέπες για ασφάλεια."
'Δηλαδή χωρίς φώς, εξοπλισμό, τροφή, μόνο με ένα καλοκαιρινό sleeping bag, ένα μπουκάλι νερό και πέτρες για την προστασία μας, εσύ νομίζεις ότι θα βγάζαμε τη νύχτα στο βουνό;"
"Θα ήταν σίγουρα μια πολύ ζόρικη, φοβιστική και σκατένια νύχτα αλλά σκέψου, θα είχαμε και μια φοβερή ιστορία για να διηγούμαστε στα εγγόνια μας ... εάν επιβιώναμε!"
"Θα ήταν σίγουρα μια φοβερή ιστορία, αλλά ξεχνάς τη βροχή που έριχνε ..."
"Ποπό, έχεις δίκιο ... τη βροχή ... όλη νύχτα έβρεχε ..."
"Αν διανυκτερεύαμε στο μονοπάτι με τέτοια βροχή, θα παγώναμε από το κρύο. Αν κάναμε να κατέβουμε θα γκρεμοτσακιζόμασταν σίγουρα ..."
"Άρα καλά έκανα που έτρεχα ... μας έσωσα!!"
"Μπα τώρα μας έσωσες επειδή έτρεχες...; Εσύ είχες φαγωθεί ότι κάποιος άλλος έβαλε το χεράκι του..."
"... μα μου είχες βγάλει τα πόδια... έτρεχες... πως έτρεχες έτσι στην ανηφόρα ... θυμάσαι;"
Βρίσκονται καθισμένοι στο μπαλκόνι αγκαλιά, με θέα το φεγγάρι και τη νυχτερινή κίνηση των αεροπλάνων που χάνονται και ξεπροβάλλουν πίσω από το βουνό του Υμηττού ...
"Αφού είχα φοβηθεί πολύ. Βασικά είχα πανικοβληθεί. Ένιωθα και τύψεις γιατί εγώ έφταιγα που χάσαμε τον δρόμο. Εγώ επέμενα να αγοράσουμε τον μικρό χάρτη. Εγώ δεν είδα καλά την πινακίδα. Και νύχτωνε... ήταν έτοιμο να βρέξει, μπουμπούνιζε ... και δεν γνωρίζαμε που οδηγεί το μονοπάτι."
"Που θα οδηγούσε μωρέ; Στην κορυφή! Χαχαχα ... στην κορυφή καταλήξαμε!"
"Μπορεί να κατέληγε σε ένα απλό view point... Ή να μην κατέληγε πουθενά, να μας πήγαινε στο δίπλα βουνό, ξέρω ’γω; ... Αυτά φοβόμουνα και έτρεχα, να βρούμε που τελειώνει πριν σκοτεινιάσει ..."
"Αλήθεια έψαξες ποτέ να δεις πόσα χιλιόμετρα κάναμε;"
"Ναι ... και δεν βρήκα τίποτα. Δεν υπάρχει πουθενά στο ιντερνέτ η διαδρομή που ακολουθήσαμε ... Αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι ανεβήκαμε πάνω από χίλια μέτρα υψόμετρο μέσα σε λίγες ώρες. "
"Αν το πηγαίναμε κανονικά κατά τις 12 το βράδυ θα φτάναμε στο καταφύγιο..."
"Σιγά μην συνεχίζαμε να ανεβαίνουμε αφού σκοτείνιαζε. Ένας να γλιστρούσε θα σκοτωνόμασταν. Θα έπρεπε να γυρίσουμε προς τα πίσω ή να βρούμε ένα πλάτωμα και να διανυκτερεύαμε εκεί."
"Που να διανυκτερεύαμε; Πάνω στο μονοπάτι εννοείς;"
"Ε, ναι, τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε... Θα τυλιγόμασταν με το sleeping bag και θα περιμέναμε μέχρι να ξημερώσει..."
"Θα διανυκτέρευες εσύ στο δάσος; Εδώ μέρα ήταν και νόμιζες ότι άκουσες μια τίγρη να βρυχάται..."
"Και εσύ έκοψες μια βίτσα για να με προστατέψεις ... Εγώ τουλάχιστον έβαλα και 2 πετρίδια στις τσέπες για ασφάλεια."
'Δηλαδή χωρίς φώς, εξοπλισμό, τροφή, μόνο με ένα καλοκαιρινό sleeping bag, ένα μπουκάλι νερό και πέτρες για την προστασία μας, εσύ νομίζεις ότι θα βγάζαμε τη νύχτα στο βουνό;"
"Θα ήταν σίγουρα μια πολύ ζόρικη, φοβιστική και σκατένια νύχτα αλλά σκέψου, θα είχαμε και μια φοβερή ιστορία για να διηγούμαστε στα εγγόνια μας ... εάν επιβιώναμε!"
"Θα ήταν σίγουρα μια φοβερή ιστορία, αλλά ξεχνάς τη βροχή που έριχνε ..."
"Ποπό, έχεις δίκιο ... τη βροχή ... όλη νύχτα έβρεχε ..."
"Αν διανυκτερεύαμε στο μονοπάτι με τέτοια βροχή, θα παγώναμε από το κρύο. Αν κάναμε να κατέβουμε θα γκρεμοτσακιζόμασταν σίγουρα ..."
"Άρα καλά έκανα που έτρεχα ... μας έσωσα!!"
"Μπα τώρα μας έσωσες επειδή έτρεχες...; Εσύ είχες φαγωθεί ότι κάποιος άλλος έβαλε το χεράκι του..."
