Travelstoryteller
Member
- Μηνύματα
- 301
- Likes
- 1.820
- Επόμενο Ταξίδι
- Η.Π.Α.
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ωκεανία
How to crash a funeral ή αλλιώς πως θα μπουκάρεις τσάμπα σε μία καύση νεκρών.
Ο ναός της Πασουπατινάθ ήταν η 1η μας στάση στο τουρ με το marouti. Φτάνοντας στην είσοδο μας ζητήθηκαν από 10 ευρώ κατά κεφαλή για να εισέλθουμε στο χώρο. Μόλις είχαμε σώσει τον σύντροφο από μια επίθεση πιθήκων με την ευγενή συμμετοχή των ντόπιων καθώς αμέλησε να κατανοήσει ότι δεν μοιραζόμαστε τη μπανάνα μας με έναν πίθηκο γιατί τριγύρω συνήθως ελλοχεύει το υπόλοιπο του σόι. Το παρεάκι για να είμαστε ειλικρινής δεν είχε ψυχολογία για κηδείες και ανθρώπους που καίγονται στη πυρρά, την έκανε αυτή τη στάση για το χατίρι της αφεντιάς μου. Όταν όμως μας ανακοινώθηκε το κόστος της εισόδου έγινε ανταρσία. Μα στο Νεπάλ βρισκόμαστε, όχι στα Hollywood Universal Studios, τι εξωφρενικά κόστη είναι αυτά. Γυρνάμε τη πλάτη στον ταμεία και βαδίζουμε προς την έξοδο, εγώ απογοητευμένη, ανακουφισμένοι οι υπόλοιποι που την γλίτωσαν.
#Never_share_your_banana_with_a_monkey
"Τι, δεν θα μπείτε μέσα;" μας σταματάει ένας γεράκος, που παρακολούθησε το σκηνικό.
Και οι τέσσερις κουνήσαμε αρνητικά το κεφάλι μας.
"Δεν έχουμε τόσα λεφτά." εξηγούμε του ανθρώπου, για να γλιτώσουμε παράλληλα και από τους μυριάδες μικροπωλητές που μας είχαν περικυκλώσει και επιδείκνυαν την πραγματεία τους.
"Υπάρχει και άλλος δρόμος, ο δρόμος των ντόπιων." μας λέει τότε.
"Που είναι αυτός ο δρόμος φίλε μου;" κινήθηκε προς το μέρος του ο σύντροφος, πάντα έτοιμος να βρει ένα τρόπο να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της συνοδοιπόρου του ... ή μάλλον πάντα πρόθυμος να μπλέξει σε περιπέτειες!
"Θα πάτε από πίσω." σήκωσε ο γέρος το κοκαλιάρικο χέρι του δείχνοντας μας την κατεύθυνση. "Που είναι το ρέμα, κάτι σκουπίδια, μια ξέρα; Εκεί έχει μονοπάτι. Θα το ακολουθήσετε και θα βγείτε στο πίσω μέρος του ναού. Από εκεί δεν έχει φύλακα."
"Ευχαριστούμε παππού" αναφώνησα και με τον σύντροφο ξεκινήσαμε να βαδίζουμε προς την κατεύθυνση που μας έδειξε.
"Ρε σεις που πάτε; Καλά είστε σοβαροί, θα πάμε από πίσω σαν τζαμπατζήδες;" διαμαρτυρήθηκαν οι φίλοι μας.
"Και γιατί όχι;" αντιταχθήκαμε με αφελές βλέμμα. "Τι θες να κάνουμε, να περιμένουμε να μπούμε με το "ντου"...;" με θράσος επιδείξαμε ακόμα μια φορά την αγωγή μας.
Βέβαια τα παιδιά είχαν τα δίκια τους γιατί αν το σκεφτούμε καλά, τι κίνητρα θα μπορούσε να έχει αυτός ο γεράκος για να ασχοληθεί μαζί μας. Σενάρια υπάρχουν πολλά...
1. Μπορεί το μονοπάτι να μην οδηγεί στον ναό αλλά στην παρέα του, που περιμένει να απομακρυνθούμε από το πλήθος για να μας ληστέψει. Δόξα τον Σίβα είχαμε πάνω μας φωτογραφικές μηχανές, κινητά, κάρτες αναλήψεως και μετρητά.
2. Μπορεί να πάει να μας καρφώσει στον φύλακα για να τσεπώσουν παρέα την είσοδο και ότι πρόστιμο προκύψει.
3. Μπορεί να μας ακολουθούσε και με την πρώτη ευκαιρία να ζητήσει το κατιτίς του για να μας οδηγήσει.
4. Αλλά υπάρχει και μία μικρή απειροελάχιστη πιθανότητα ο άνθρωπος αυτός απλά να θέλει να μας βοηθήσει. Και σε αυτή τη πιθανότητα πιαστήκαμε και ξεκινήσαμε για το μονοπάτι.
"Θυμηθείτε να γυρίσετε από τον ίδιο δρόμο, εάν γυρίσετε από μπροστά θα σας βάλουν να πληρώσετε." μας φώναξε από μακριά ο γεράκος και χάθηκε μέσα στο πλήθος των μικροπωλητών.
Έτσι λοιπόν αφού περάσαμε ένα βαλτωμένο ρέμα με σκουπίδια, κουνούπια, περιττώματα και μερικούς θάμνους ινδικής κάνναβης που φύτρωναν παντού, βρήκαμε το μονοπάτι. Οι φίλοι μας ακολούθησαν με καχυποψία, οδηγούμενοι κυρίως από το φιλότιμο τους, γιατί εάν έχουν κάποιοι σκοπό να μας ληστέψουν, να μας εκφοβίσουν ή να μας σκοτώσουν τουλάχιστον να είμαστε αρκετοί για να μπορέσουμε να αμυνθούμε. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη και μετά από αρκετή ανάβαση ανακαλύψαμε ένα υπέροχο αρχαίο ινδουιστικό μοναστήρι μέσα στο δασύλλιο. Παρακάτω κατέληγε ο δρόμος στην όχθη του ποταμού Μπαγμάτι και τον ναό Πασουπατινάθ. Μια καύση είχε μόλις ξεκινήσει όταν φτάσαμε. Από τη μία όχθη έκλαιγαν και οδύρονταν οι συγγενείς του εκλιπόντος, από την άλλη μυριάδες τουρίστες τράβαγαν σέλφις με τους ιερούς άνδρες, οι οποίοι φυσικά ζητούσαν και το μπαξίσι τους για την πόζα ή κρύβονταν στα καλυβάκια τους εάν σε ανακάλυπταν να προσπαθείς να τραβήξεις ένα πλάνο. Γύρω από τον ναό συναντήσαμε οικογένειες Ινδών τουριστών, που κουβαλούσαν μαζί φυσικά τις επικές Ινδές Γιαγιάδες τους και μας ζητούσαν να βγάλουμε φωτογραφίες όλοι μαζί! Είναι αστείο να σκέφτεσαι ότι κάπου σε κάποιο κάδρο ενός Ινδικού σπιτιού μπορεί να φιγουράρει η μουτσούνα σου, ανάμεσα στα πορσελάνινα μπιμπελό και τις πολύχρωμες εικόνες του Γκανές και της Παρβάτι. Αφού ποζάραμε δίπλα σε γυναίκες με σαρί και κόκκινες βούλες στα μέτωπα, πήραμε τον δρόμο των ντόπιων και επιστρέψαμε στο κατακαημένο μαρούτι για να συνεχίσουμε ...
The temples of #Pashupatinath #Kathmandu #Nepal
Cremation on the banks of the sacred river Bagmati in #Pashupatinath Temple, #Kathmandu #Nepal
Ο ναός της Πασουπατινάθ ήταν η 1η μας στάση στο τουρ με το marouti. Φτάνοντας στην είσοδο μας ζητήθηκαν από 10 ευρώ κατά κεφαλή για να εισέλθουμε στο χώρο. Μόλις είχαμε σώσει τον σύντροφο από μια επίθεση πιθήκων με την ευγενή συμμετοχή των ντόπιων καθώς αμέλησε να κατανοήσει ότι δεν μοιραζόμαστε τη μπανάνα μας με έναν πίθηκο γιατί τριγύρω συνήθως ελλοχεύει το υπόλοιπο του σόι. Το παρεάκι για να είμαστε ειλικρινής δεν είχε ψυχολογία για κηδείες και ανθρώπους που καίγονται στη πυρρά, την έκανε αυτή τη στάση για το χατίρι της αφεντιάς μου. Όταν όμως μας ανακοινώθηκε το κόστος της εισόδου έγινε ανταρσία. Μα στο Νεπάλ βρισκόμαστε, όχι στα Hollywood Universal Studios, τι εξωφρενικά κόστη είναι αυτά. Γυρνάμε τη πλάτη στον ταμεία και βαδίζουμε προς την έξοδο, εγώ απογοητευμένη, ανακουφισμένοι οι υπόλοιποι που την γλίτωσαν.
#Never_share_your_banana_with_a_monkey
"Τι, δεν θα μπείτε μέσα;" μας σταματάει ένας γεράκος, που παρακολούθησε το σκηνικό.
Και οι τέσσερις κουνήσαμε αρνητικά το κεφάλι μας.
"Δεν έχουμε τόσα λεφτά." εξηγούμε του ανθρώπου, για να γλιτώσουμε παράλληλα και από τους μυριάδες μικροπωλητές που μας είχαν περικυκλώσει και επιδείκνυαν την πραγματεία τους.
"Υπάρχει και άλλος δρόμος, ο δρόμος των ντόπιων." μας λέει τότε.
"Που είναι αυτός ο δρόμος φίλε μου;" κινήθηκε προς το μέρος του ο σύντροφος, πάντα έτοιμος να βρει ένα τρόπο να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της συνοδοιπόρου του ... ή μάλλον πάντα πρόθυμος να μπλέξει σε περιπέτειες!
"Θα πάτε από πίσω." σήκωσε ο γέρος το κοκαλιάρικο χέρι του δείχνοντας μας την κατεύθυνση. "Που είναι το ρέμα, κάτι σκουπίδια, μια ξέρα; Εκεί έχει μονοπάτι. Θα το ακολουθήσετε και θα βγείτε στο πίσω μέρος του ναού. Από εκεί δεν έχει φύλακα."
"Ευχαριστούμε παππού" αναφώνησα και με τον σύντροφο ξεκινήσαμε να βαδίζουμε προς την κατεύθυνση που μας έδειξε.
"Ρε σεις που πάτε; Καλά είστε σοβαροί, θα πάμε από πίσω σαν τζαμπατζήδες;" διαμαρτυρήθηκαν οι φίλοι μας.
"Και γιατί όχι;" αντιταχθήκαμε με αφελές βλέμμα. "Τι θες να κάνουμε, να περιμένουμε να μπούμε με το "ντου"...;" με θράσος επιδείξαμε ακόμα μια φορά την αγωγή μας.
Βέβαια τα παιδιά είχαν τα δίκια τους γιατί αν το σκεφτούμε καλά, τι κίνητρα θα μπορούσε να έχει αυτός ο γεράκος για να ασχοληθεί μαζί μας. Σενάρια υπάρχουν πολλά...
1. Μπορεί το μονοπάτι να μην οδηγεί στον ναό αλλά στην παρέα του, που περιμένει να απομακρυνθούμε από το πλήθος για να μας ληστέψει. Δόξα τον Σίβα είχαμε πάνω μας φωτογραφικές μηχανές, κινητά, κάρτες αναλήψεως και μετρητά.
2. Μπορεί να πάει να μας καρφώσει στον φύλακα για να τσεπώσουν παρέα την είσοδο και ότι πρόστιμο προκύψει.
3. Μπορεί να μας ακολουθούσε και με την πρώτη ευκαιρία να ζητήσει το κατιτίς του για να μας οδηγήσει.
4. Αλλά υπάρχει και μία μικρή απειροελάχιστη πιθανότητα ο άνθρωπος αυτός απλά να θέλει να μας βοηθήσει. Και σε αυτή τη πιθανότητα πιαστήκαμε και ξεκινήσαμε για το μονοπάτι.
"Θυμηθείτε να γυρίσετε από τον ίδιο δρόμο, εάν γυρίσετε από μπροστά θα σας βάλουν να πληρώσετε." μας φώναξε από μακριά ο γεράκος και χάθηκε μέσα στο πλήθος των μικροπωλητών.
Έτσι λοιπόν αφού περάσαμε ένα βαλτωμένο ρέμα με σκουπίδια, κουνούπια, περιττώματα και μερικούς θάμνους ινδικής κάνναβης που φύτρωναν παντού, βρήκαμε το μονοπάτι. Οι φίλοι μας ακολούθησαν με καχυποψία, οδηγούμενοι κυρίως από το φιλότιμο τους, γιατί εάν έχουν κάποιοι σκοπό να μας ληστέψουν, να μας εκφοβίσουν ή να μας σκοτώσουν τουλάχιστον να είμαστε αρκετοί για να μπορέσουμε να αμυνθούμε. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη και μετά από αρκετή ανάβαση ανακαλύψαμε ένα υπέροχο αρχαίο ινδουιστικό μοναστήρι μέσα στο δασύλλιο. Παρακάτω κατέληγε ο δρόμος στην όχθη του ποταμού Μπαγμάτι και τον ναό Πασουπατινάθ. Μια καύση είχε μόλις ξεκινήσει όταν φτάσαμε. Από τη μία όχθη έκλαιγαν και οδύρονταν οι συγγενείς του εκλιπόντος, από την άλλη μυριάδες τουρίστες τράβαγαν σέλφις με τους ιερούς άνδρες, οι οποίοι φυσικά ζητούσαν και το μπαξίσι τους για την πόζα ή κρύβονταν στα καλυβάκια τους εάν σε ανακάλυπταν να προσπαθείς να τραβήξεις ένα πλάνο. Γύρω από τον ναό συναντήσαμε οικογένειες Ινδών τουριστών, που κουβαλούσαν μαζί φυσικά τις επικές Ινδές Γιαγιάδες τους και μας ζητούσαν να βγάλουμε φωτογραφίες όλοι μαζί! Είναι αστείο να σκέφτεσαι ότι κάπου σε κάποιο κάδρο ενός Ινδικού σπιτιού μπορεί να φιγουράρει η μουτσούνα σου, ανάμεσα στα πορσελάνινα μπιμπελό και τις πολύχρωμες εικόνες του Γκανές και της Παρβάτι. Αφού ποζάραμε δίπλα σε γυναίκες με σαρί και κόκκινες βούλες στα μέτωπα, πήραμε τον δρόμο των ντόπιων και επιστρέψαμε στο κατακαημένο μαρούτι για να συνεχίσουμε ...
The temples of #Pashupatinath #Kathmandu #Nepal
Cremation on the banks of the sacred river Bagmati in #Pashupatinath Temple, #Kathmandu #Nepal
