travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.765
- Likes
- 14.581
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Τετάρτη πρωί 30/12/2018, Πουέρτο Νατάλες
Έχουμε φτάσει βέβαια στο Πουέρτο Νατάλες. Φτάσαμε χθες το μεσημέρι με το νοικιασμένο αυτοκίνητο από το Πούντα Αρένας, και το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στο σταθμό για να βγάλουμε εισιτήρια με λεωφορείο, για την Πρωτοχρονιά, ώστε να εξασφαλίσουμε την μετάβαση για το Ελ Καλαφάτε. Δεν ξέρεις αν θα βρεις θέση αν το αφήσεις για αργότερα. Μετά πήγαμε στο ξενοδοχείο μας το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και είναι ένα διαμέρισμα σε μεζονέτα. Έχει δύο μεγάλα υπνοδωμάτια επάνω και φυσικά κουζίνα και μπάνιο κάτω στο ισόγειο. Είναι ευρύχωρο, ζεστό και φωτεινό.
Μετά πήγαμε να παραδώσουμε το αυτοκίνητο στην Avis, αφού είχαμε κλείσει ένα άλλο αυτοκίνητο εδώ με την Hertz. Εκεί στο γραφείο της Avis μας ρώτησαν αν θέλουμε να το κρατήσουμε για τις επόμενες μέρες. Μας άρεσε η ιδέα και γι αυτό πήγαμε στην Hertz. Εκεί δεν είχαν πρόβλημα να ακυρώσουμε την κράτηση του δικού τους αυτοκινήτου, χωρίς κανένα κόστος. Δεν είχα δώσει προκαταβολή, ούτε είχαν τα στοιχεία κάποιας πιστωτικής κάρτας μας. Γυρίσαμε στην Avis και κανονίσαμε να επεκτείνουμε την ενοικίαση του αυτοκινήτου για άλλες τρεις μέρες. Έτσι μάλιστα μας ήρθε λίγο πιο φθηνά, γιατί την χθεσινή μέρα θα την πληρώναμε δύο φορές σε δύο διαφορετικές εταιρείες (ουσιαστικά μισή και μισή, αλλά λογαριάζεται ολόκληρη). Ας πω εδώ για εκείνους που ίσως δεν το γνωρίζουν ότι όταν νοικιάζεις αυτοκίνητο, η ενοικίαση θεωρείται 24ωρη. Αυτό σημαίνει ότι είτε το γυρίσεις σε 25 ώρες είτε σε 48 πληρώνεις για δυο μέρες. Και μετράς 24ωρα, ανεξάρτητα από τις ημερομηνίες. Πχ, αν το νοικιάσεις Τετάρτη 3 το απόγευμα και το γυρίσεις Παρασκευή 2 το απόγευμα πληρώνεις δυο μέρες. Αν όμως το πας Παρασκευή στις 4 το απόγευμα πληρώνεις τρεις μέρες.
Αυτή η διαδικασία μας πήρε αρκετή ώρα και έτσι έμεινε λίγος χρόνος για το υπόλοιπο της ημέρας (αν θέλαμε να κάνουμε μεγάλη απόσταση, έξω από την πόλη). Με το αυτοκίνητο πήγαμε λίγο έξω από την πόλη στη σπηλιά του Μηλόδοντα, η οποία ονομάζεται Cueva del Milodon. Ήταν μια υπέροχη, τεράστια σπηλιά, στην οποία το 1895 βρέθηκαν τα υπολείμματα ενός τεράστιου ζώου, του Μηλόδοντα. Σήμερα έχει γίνει η ατραξιόν της περιοχής. Στη σπηλιά μπαίνεις μόνο στην αρχή της, δεν ξέρω αν έχει και πιο βαθιά άλλο (δε νομίζω γιατί θα φαινόταν), κάνοντας ένα μεγάλο γύρο.
Μετά γυρίσαμε στην πόλη και κάναμε μία μεγάλη βόλτα με τα πόδια. Είναι μια απλή και όμορφη πόλη χωρίς τεράστια κτίρια αλλά με πολύχρωμα σπίτια. Για βραδινό φαγητό είχαμε ψωνίσει από σουπερμάρκετ και φάγαμε όλοι μαζί στο σπίτι που μέναμε. Τα γνωστά πάντως, όχι κάτι ιδιαίτερο: εκτός από τα σάντουιτς είχαμε και γλυκό και κρασί. Όλα τα καλά δηλαδή. Για σήμερα έχουμε σκοπό να πάμε στο πασίγνωστο Torres del Ρaine.
Σε αυτό το ταξίδι έχουμε πολύ τρέξιμο. Αυτό είναι βέβαια πολύ καλό αλλά πολλές φορές τρέχουμε χωρίς να βλέπουμε κάτι αξιόλογο. Βέβαια φταίει σε αυτό που οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες. Τα κοντινά συνήθως τα βλέπουμε όλα και γρήγορα. Γενικά πάντως δεν έχει και πολλούς δρόμους, ούτε καν χωματόδρομους, οπότε δεν έχεις και πολλές επιλογές: πας σε αυτά που λένε οι τουριστικοί οδηγοί. Και μερικές φορές για μας που γυρνάμε πολύ, είναι λίγα.
Torres del Ρaine
Αυτός ο ουρανός με τα υπέροχα χρώματα:
Αχνοφαίνεται:
Μας έχει φάει η σκόνη. Ειδικά οι δρόμοι που πάνε στο Torres del Ρaine, αλλά και μέσα σε αυτή την περιοχή, είναι όλο χώμα. Ακόμα και σε πολλά μέρη που περιμένεις άσφαλτο, αφού είναι τόσο τουριστικά. Έτσι χθες το απόγευμα, προς μια κατεύθυνση, κάναμε πάνω από 120 χιλιόμετρα για να αξιοποιήσουμε το χρόνο μας και το νοικιασμένο αυτοκίνητο, αφού δεν είδαμε τίποτα σπουδαίο. Τίποτα, σε σχέση με τα υπόλοιπα που είδαμε αμέσως μετά. Προς την αντίθετη κατεύθυνση που ήταν η λίμνη Grey ήταν πολύ όμορφα. Απίθανη ομορφιά.
Απ’ όπου και αν κοιτάξεις το βουνό del Ρaine θαυμάζεις τις υπέροχες κορυφές του.
Δεν το χορταίνω:
Περάσαμε από τον καταρράκτη Cascada del Rio Paine που είναι μικρός και όμορφος.
Λίμνη Grey:
Ο Γιάννης με τον Φίλιππο πήγαν αργότερα να κάνουν την κρουαζιέρα για να δουν τον παγετώνα Grey, από τον οποίο δεν έμειναν και πολύ ευχαριστημένοι. Όταν πρόκειται για παγετώνα, έχουμε μεγάλες απαιτήσεις βέβαια. Εμείς θεωρήσαμε υπερβολικό το ποσόν των 80 ευρώ για 2,5 ώρες, και δεν πήγαμε. Εκείνη την ώρα εγώ με τη Ντίνα κάναμε βόλτα δίπλα στη λίμνη θαυμάζοντας από μακριά τον παγετώνα και τα μικρά παγόβουνά του.
Όταν βαρεθήκαμε πήραμε το αυτοκίνητο και τρέξαμε να δούμε ένα άλλο μικρό καταρράκτη, τον Mirador Salto Grande. Δεν μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Ευχαριστηθήκαμε όμως τη διαδρομή. Εννοείται ότι εκεί παντού έχει χωματόδρομους στους οποίους όλοι τρέχουν με ταχύτητες άνω των 60 χλμ την ώρα και συνήθως με 80 ή 90.
Έχουμε φτάσει βέβαια στο Πουέρτο Νατάλες. Φτάσαμε χθες το μεσημέρι με το νοικιασμένο αυτοκίνητο από το Πούντα Αρένας, και το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στο σταθμό για να βγάλουμε εισιτήρια με λεωφορείο, για την Πρωτοχρονιά, ώστε να εξασφαλίσουμε την μετάβαση για το Ελ Καλαφάτε. Δεν ξέρεις αν θα βρεις θέση αν το αφήσεις για αργότερα. Μετά πήγαμε στο ξενοδοχείο μας το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και είναι ένα διαμέρισμα σε μεζονέτα. Έχει δύο μεγάλα υπνοδωμάτια επάνω και φυσικά κουζίνα και μπάνιο κάτω στο ισόγειο. Είναι ευρύχωρο, ζεστό και φωτεινό.
Μετά πήγαμε να παραδώσουμε το αυτοκίνητο στην Avis, αφού είχαμε κλείσει ένα άλλο αυτοκίνητο εδώ με την Hertz. Εκεί στο γραφείο της Avis μας ρώτησαν αν θέλουμε να το κρατήσουμε για τις επόμενες μέρες. Μας άρεσε η ιδέα και γι αυτό πήγαμε στην Hertz. Εκεί δεν είχαν πρόβλημα να ακυρώσουμε την κράτηση του δικού τους αυτοκινήτου, χωρίς κανένα κόστος. Δεν είχα δώσει προκαταβολή, ούτε είχαν τα στοιχεία κάποιας πιστωτικής κάρτας μας. Γυρίσαμε στην Avis και κανονίσαμε να επεκτείνουμε την ενοικίαση του αυτοκινήτου για άλλες τρεις μέρες. Έτσι μάλιστα μας ήρθε λίγο πιο φθηνά, γιατί την χθεσινή μέρα θα την πληρώναμε δύο φορές σε δύο διαφορετικές εταιρείες (ουσιαστικά μισή και μισή, αλλά λογαριάζεται ολόκληρη). Ας πω εδώ για εκείνους που ίσως δεν το γνωρίζουν ότι όταν νοικιάζεις αυτοκίνητο, η ενοικίαση θεωρείται 24ωρη. Αυτό σημαίνει ότι είτε το γυρίσεις σε 25 ώρες είτε σε 48 πληρώνεις για δυο μέρες. Και μετράς 24ωρα, ανεξάρτητα από τις ημερομηνίες. Πχ, αν το νοικιάσεις Τετάρτη 3 το απόγευμα και το γυρίσεις Παρασκευή 2 το απόγευμα πληρώνεις δυο μέρες. Αν όμως το πας Παρασκευή στις 4 το απόγευμα πληρώνεις τρεις μέρες.
Αυτή η διαδικασία μας πήρε αρκετή ώρα και έτσι έμεινε λίγος χρόνος για το υπόλοιπο της ημέρας (αν θέλαμε να κάνουμε μεγάλη απόσταση, έξω από την πόλη). Με το αυτοκίνητο πήγαμε λίγο έξω από την πόλη στη σπηλιά του Μηλόδοντα, η οποία ονομάζεται Cueva del Milodon. Ήταν μια υπέροχη, τεράστια σπηλιά, στην οποία το 1895 βρέθηκαν τα υπολείμματα ενός τεράστιου ζώου, του Μηλόδοντα. Σήμερα έχει γίνει η ατραξιόν της περιοχής. Στη σπηλιά μπαίνεις μόνο στην αρχή της, δεν ξέρω αν έχει και πιο βαθιά άλλο (δε νομίζω γιατί θα φαινόταν), κάνοντας ένα μεγάλο γύρο.
Μετά γυρίσαμε στην πόλη και κάναμε μία μεγάλη βόλτα με τα πόδια. Είναι μια απλή και όμορφη πόλη χωρίς τεράστια κτίρια αλλά με πολύχρωμα σπίτια. Για βραδινό φαγητό είχαμε ψωνίσει από σουπερμάρκετ και φάγαμε όλοι μαζί στο σπίτι που μέναμε. Τα γνωστά πάντως, όχι κάτι ιδιαίτερο: εκτός από τα σάντουιτς είχαμε και γλυκό και κρασί. Όλα τα καλά δηλαδή. Για σήμερα έχουμε σκοπό να πάμε στο πασίγνωστο Torres del Ρaine.
Σε αυτό το ταξίδι έχουμε πολύ τρέξιμο. Αυτό είναι βέβαια πολύ καλό αλλά πολλές φορές τρέχουμε χωρίς να βλέπουμε κάτι αξιόλογο. Βέβαια φταίει σε αυτό που οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες. Τα κοντινά συνήθως τα βλέπουμε όλα και γρήγορα. Γενικά πάντως δεν έχει και πολλούς δρόμους, ούτε καν χωματόδρομους, οπότε δεν έχεις και πολλές επιλογές: πας σε αυτά που λένε οι τουριστικοί οδηγοί. Και μερικές φορές για μας που γυρνάμε πολύ, είναι λίγα.
Torres del Ρaine
Αυτός ο ουρανός με τα υπέροχα χρώματα:
Αχνοφαίνεται:
Μας έχει φάει η σκόνη. Ειδικά οι δρόμοι που πάνε στο Torres del Ρaine, αλλά και μέσα σε αυτή την περιοχή, είναι όλο χώμα. Ακόμα και σε πολλά μέρη που περιμένεις άσφαλτο, αφού είναι τόσο τουριστικά. Έτσι χθες το απόγευμα, προς μια κατεύθυνση, κάναμε πάνω από 120 χιλιόμετρα για να αξιοποιήσουμε το χρόνο μας και το νοικιασμένο αυτοκίνητο, αφού δεν είδαμε τίποτα σπουδαίο. Τίποτα, σε σχέση με τα υπόλοιπα που είδαμε αμέσως μετά. Προς την αντίθετη κατεύθυνση που ήταν η λίμνη Grey ήταν πολύ όμορφα. Απίθανη ομορφιά.
Απ’ όπου και αν κοιτάξεις το βουνό del Ρaine θαυμάζεις τις υπέροχες κορυφές του.
Δεν το χορταίνω:
Περάσαμε από τον καταρράκτη Cascada del Rio Paine που είναι μικρός και όμορφος.
Λίμνη Grey:
Ο Γιάννης με τον Φίλιππο πήγαν αργότερα να κάνουν την κρουαζιέρα για να δουν τον παγετώνα Grey, από τον οποίο δεν έμειναν και πολύ ευχαριστημένοι. Όταν πρόκειται για παγετώνα, έχουμε μεγάλες απαιτήσεις βέβαια. Εμείς θεωρήσαμε υπερβολικό το ποσόν των 80 ευρώ για 2,5 ώρες, και δεν πήγαμε. Εκείνη την ώρα εγώ με τη Ντίνα κάναμε βόλτα δίπλα στη λίμνη θαυμάζοντας από μακριά τον παγετώνα και τα μικρά παγόβουνά του.
Όταν βαρεθήκαμε πήραμε το αυτοκίνητο και τρέξαμε να δούμε ένα άλλο μικρό καταρράκτη, τον Mirador Salto Grande. Δεν μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Ευχαριστηθήκαμε όμως τη διαδρομή. Εννοείται ότι εκεί παντού έχει χωματόδρομους στους οποίους όλοι τρέχουν με ταχύτητες άνω των 60 χλμ την ώρα και συνήθως με 80 ή 90.
Last edited:
