travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.765
- Likes
- 14.581
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Πρωτοχρονιά του 2016 πρωί-πρωί. Καλή Χρονιά. Ελ Καλαφάτε.
Το Πουέρτο Νατάλες, τελικά, είναι μία πολύ όμορφη και γραφική μικρή πόλη, 100% λατινοαμερικάνικη. Θυμίζει τις μικρές πόλεις στο Μεξικό, με όμορφα πολύχρωμα σπιτάκια, με μεγάλους δρόμους και πεζοδρόμια. Η θάλασσα και τα χιονισμένα βουνά μακριά το κάνουν ακόμα πιο όμορφο. Έχει ευγενικούς και ζωντανούς ανθρώπους. Την ευγένεια τη γνωρίσαμε στα μαγαζιά που ψωνίζαμε φαγητό και σουβενίρ και τη ζωντάνια από τον τρόπο που γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά. Όλοι ετοίμαζαν φωτιές χτες για να ψήσουν στις αυλές τους και όλο το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε, που λέει ο λόγος, από τα τραγούδια και τις φωνές διασκέδασης. Ακόμα και τώρα ακούγονται που είναι 7:00 το πρωί. Δεν ξέρω αν προέρχονται τα τραγούδια από κάποιο μαγαζί, από σπίτι ή από μία πλατεία. Ξέρω πως ακόμα τους ακούω.
Σήμερα θα φύγουμε για να πάμε στην Αργεντινή στο Ελ Καλαφάτε. Θα πάμε με λεωφορείο, αφού προηγουμένως επιστρέψουμε το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει.
Τι λέτε να δείχνει αυτή η φωτογραφία;
Απάντηση: Το αυτοκίνητο είναι σε κίνηση και ο νεαρός που φαίνεται είναι μεθυσμένος και πάει να βγει από μέσα. Στα επόμενα δευτερόλεπτα ήταν κάτω πεσμένος στο δρόμο. Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα και τραγουδώντας μπήκε στο αυτοκίνητο που σταμάτησε να τον πάρει και φύγανε.
Είναι πια αρκετά αργά το βράδυ λίγο πριν κοιμηθούμε την πρώτη μας βράδια στο Ελ Καλαφάτε.
Ας περιγράψω τη μέρα μας σήμερα. Το πρωί βέβαια βρισκόμασταν στο Πουέρτο Νατάλες, όπου και παραδώσαμε το αυτοκίνητο. Στο γραφείο μία κοπέλα που το έλεγξε βρήκε ένα μικρό χτύπημα στο πλάι και ίσως μας χρεώσουν κάποιο ποσόν για να το διορθώσουν. Θα δούμε. Βέβαια εγώ διαμαρτυρήθηκα, αλλά και πάλι δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνει. Έχουν δίκιο οι άνθρωποι: με τόσους χωματόδρομους πολλές φορές πετιούνται πέτρες από τις ρόδες των αυτοκινήτων και μπορεί να σου τύχει να σε βρει καμία. Καλά είναι να μη σου έρθει στο κεφάλι. Αλλά και εμείς δεν μπορούμε να δούμε κατά την παραλαβή του αυτοκινήτου κάθε σημαδάκι! Τελικά δεν πληρώσαμε τίποτα. Δεν είναι να τα σκεφτόμαστε αυτά εδώ πέρα. Ας περνάμε καλά και ας πληρώσουμε και λίγο παραπάνω χρήματα.
Τι να πείτε κι εσείς! Άμα μπλέξεις με εγγλέζους την έχεις άσχημα. Ξέρουμε πολλά κι εμείς.
Μπορείς να είσαι πουλί;
Οι άνθρωποι διασκεδάζουν όσο μπορούν:
Από τη διαδρομή:
Βρισκόμαστε στην 15η ημέρα της εκδρομής και θεωρώ ότι για ένα τέτοιο ταξίδι όλα πάνε πολύ καλά. Το πρωί λοιπόν το πούλμαν έφυγε στις 8:30 από το Πουέρτο Νατάλες και εμείς όλο χαρά πηγαίναμε για την Αργεντινή. Το Καλαφάτε θεωρείται, και όχι άδικα, σούπερ προορισμός για την Παταγονία. Η διάβαση των συνόρων αυτή τη φορά ήταν πολύ εύκολη. Όχι όπως όταν πηγαίνουμε από την Αργεντινή στη Χιλή, που σε ταράζουν στους ελέγχους οι Χιλιανοί. Κάναμε σχεδόν έξι ώρες για να διανύσουμε αυτή τη διαδρομή. Το τοπίο δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δηλαδή ήταν το κλασσικό που έχουμε μάθει πλέον αρκετά καλά. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της διαδρομής γύρω υπήρχε ερημικό τοπίο με το χαμηλό ξερό χορτάρι. Τα χιονισμένα βουνά φαινόταν στο βάθος, αλλά σπανίως έβλεπες έστω και ένα δέντρο.
Το ξενοδοχείο εδώ στο Καλαφάτε, είναι καλό αλλά λίγο παλιό, με κάποια ελαττώματα. Πριν χρόνια πρέπει να ήταν πάρα πολύ όμορφο και ακριβό, γιατί τα δωμάτια που έχει είναι μεγάλα. Έχουμε λίγο πρόβλημα μόνο με το wi-fi.
Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο αρχίσαμε τις βόλτες στην πόλη. Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας βρίσκεται κοντά στο κέντρο. Κάναμε τις βόλτες μας στα πολύ όμορφα εμπορικά μαγαζιά της πόλης και καθίσαμε σε ένα από τα πιο τουριστικά σημεία σε μια πολύ όμορφη καφετέρια και εστιατόριο. Όμως ήταν πολύ ακριβό. Τα ποτά έκαναν από 6 ευρώ και πάνω. μόνο ο espresso έκανε 3 ευρώ και ήταν το φθηνότερο. Όταν έπεσε ο ήλιος άρχισε ο καιρός να γίνεται πιο κρύος. Μέχρι εκείνη την ώρα ήμασταν με το κοντομάνικο. Μετά βέβαια βάλαμε μπουφάν. Για αύριο το πρωί έχουμε κλείσει ένα αυτοκίνητο και θα πάμε να το πάρουμε για να κάνουμε τις εκδρομές εδώ γύρω.
Πολύ τουριστικό και ακριβό μέρος, όμως το Καλαφάτε. Σήμερα το απόγευμα ήταν ανοιχτά μόνο τα τουριστικά γραφεία, τα εστιατόρια και τα μαγαζιά που πουλούσαν σουβενίρ. Από ένα γραφείο κλείσαμε μία κρουαζιέρα για να πάμε να δούμε τους παγετώνες Ουψάλα και Spegazzini με κρουαζιέρα την Κυριακή στις 3 Ιανουαρίου (σήμερα Πρωτοχρονιά, είναι Παρασκευή). Πληρώσαμε για αυτά 1.500 πέσος που σημαίνει σχεδόν 110 ευρώ ο καθένας. Είναι αρκετά ακριβά για Αργεντινή. Δεν πειράζει καλά να είμαστε εμείς.
Ορισμένες φορές μπαίνει το θέμα του κόστους γι αυτές τις κρουαζιέρες. Δεν είναι ότι δίνεις ένα σωρό λεφτά και αν δεν τα έδινες θα καθόσουν στην καφετέρια ή στο ξενοδοχείο χωρίς να κάνεις κάτι ουσιαστικό ή να βλέπεις. Οπότε προκειμένου να βαριέσαι στην πόλη τα δίνεις. Όχι. Ξέρουμε ότι αν δεν τα δώσουμε για να πάμε, θα πάρουμε το αυτοκίνητο και θα πάμε κάπου αλλού και θα περάσουμε καλά. Κάτι θα δούμε και θα αξιοποιήσουμε το χρόνο μας. Μπαίνουν όμως δυο ζητήματα: πρώτον, αν δεν πας στην κρουαζιέρα δε θα δεις αυτό που θα σου έδειχνε και μπορεί να αξίζει πολύ περισσότερο από εκείνο που θα δεις αν δεν πας. Και δεύτερον, στην Παταγονία δεν έχει τόσα πολλά να δεις, οπότε δεν είναι σίγουρο ότι θα αξιοποιηθεί τουριστικά ο χρόνος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχει η περιοχή να δεις πολλά, όμως βρίσκονται σε τεράστιες αποστάσεις ή μπορεί να χρειάζεται να περπατήσεις ώρες για να τα φτάσεις.
Στο ταξίδι αυτό, ως συνήθως διαπίστωσα ότι ήταν καλύτερα να πληρώνεις με πιστωτική κάρτα γιατί η ισοτιμία που έδιναν οι τράπεζες ήταν πολύ καλή σε σχέση με εκείνη που άλλαζαν οι ντόπιοι. Το γράφω γιατί θυμάμαι ότι εκεί όλο αναρωτιόμασταν πιο να είναι το καλύτερο για μας. Τέλος πάντων όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Στο τέλος μένει το ταξίδι.
Το Πουέρτο Νατάλες, τελικά, είναι μία πολύ όμορφη και γραφική μικρή πόλη, 100% λατινοαμερικάνικη. Θυμίζει τις μικρές πόλεις στο Μεξικό, με όμορφα πολύχρωμα σπιτάκια, με μεγάλους δρόμους και πεζοδρόμια. Η θάλασσα και τα χιονισμένα βουνά μακριά το κάνουν ακόμα πιο όμορφο. Έχει ευγενικούς και ζωντανούς ανθρώπους. Την ευγένεια τη γνωρίσαμε στα μαγαζιά που ψωνίζαμε φαγητό και σουβενίρ και τη ζωντάνια από τον τρόπο που γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά. Όλοι ετοίμαζαν φωτιές χτες για να ψήσουν στις αυλές τους και όλο το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε, που λέει ο λόγος, από τα τραγούδια και τις φωνές διασκέδασης. Ακόμα και τώρα ακούγονται που είναι 7:00 το πρωί. Δεν ξέρω αν προέρχονται τα τραγούδια από κάποιο μαγαζί, από σπίτι ή από μία πλατεία. Ξέρω πως ακόμα τους ακούω.
Σήμερα θα φύγουμε για να πάμε στην Αργεντινή στο Ελ Καλαφάτε. Θα πάμε με λεωφορείο, αφού προηγουμένως επιστρέψουμε το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει.
Τι λέτε να δείχνει αυτή η φωτογραφία;
Απάντηση: Το αυτοκίνητο είναι σε κίνηση και ο νεαρός που φαίνεται είναι μεθυσμένος και πάει να βγει από μέσα. Στα επόμενα δευτερόλεπτα ήταν κάτω πεσμένος στο δρόμο. Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα και τραγουδώντας μπήκε στο αυτοκίνητο που σταμάτησε να τον πάρει και φύγανε.
Είναι πια αρκετά αργά το βράδυ λίγο πριν κοιμηθούμε την πρώτη μας βράδια στο Ελ Καλαφάτε.
Ας περιγράψω τη μέρα μας σήμερα. Το πρωί βέβαια βρισκόμασταν στο Πουέρτο Νατάλες, όπου και παραδώσαμε το αυτοκίνητο. Στο γραφείο μία κοπέλα που το έλεγξε βρήκε ένα μικρό χτύπημα στο πλάι και ίσως μας χρεώσουν κάποιο ποσόν για να το διορθώσουν. Θα δούμε. Βέβαια εγώ διαμαρτυρήθηκα, αλλά και πάλι δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνει. Έχουν δίκιο οι άνθρωποι: με τόσους χωματόδρομους πολλές φορές πετιούνται πέτρες από τις ρόδες των αυτοκινήτων και μπορεί να σου τύχει να σε βρει καμία. Καλά είναι να μη σου έρθει στο κεφάλι. Αλλά και εμείς δεν μπορούμε να δούμε κατά την παραλαβή του αυτοκινήτου κάθε σημαδάκι! Τελικά δεν πληρώσαμε τίποτα. Δεν είναι να τα σκεφτόμαστε αυτά εδώ πέρα. Ας περνάμε καλά και ας πληρώσουμε και λίγο παραπάνω χρήματα.
Τι να πείτε κι εσείς! Άμα μπλέξεις με εγγλέζους την έχεις άσχημα. Ξέρουμε πολλά κι εμείς.
Μπορείς να είσαι πουλί;
Οι άνθρωποι διασκεδάζουν όσο μπορούν:
Από τη διαδρομή:
Βρισκόμαστε στην 15η ημέρα της εκδρομής και θεωρώ ότι για ένα τέτοιο ταξίδι όλα πάνε πολύ καλά. Το πρωί λοιπόν το πούλμαν έφυγε στις 8:30 από το Πουέρτο Νατάλες και εμείς όλο χαρά πηγαίναμε για την Αργεντινή. Το Καλαφάτε θεωρείται, και όχι άδικα, σούπερ προορισμός για την Παταγονία. Η διάβαση των συνόρων αυτή τη φορά ήταν πολύ εύκολη. Όχι όπως όταν πηγαίνουμε από την Αργεντινή στη Χιλή, που σε ταράζουν στους ελέγχους οι Χιλιανοί. Κάναμε σχεδόν έξι ώρες για να διανύσουμε αυτή τη διαδρομή. Το τοπίο δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δηλαδή ήταν το κλασσικό που έχουμε μάθει πλέον αρκετά καλά. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της διαδρομής γύρω υπήρχε ερημικό τοπίο με το χαμηλό ξερό χορτάρι. Τα χιονισμένα βουνά φαινόταν στο βάθος, αλλά σπανίως έβλεπες έστω και ένα δέντρο.
Το ξενοδοχείο εδώ στο Καλαφάτε, είναι καλό αλλά λίγο παλιό, με κάποια ελαττώματα. Πριν χρόνια πρέπει να ήταν πάρα πολύ όμορφο και ακριβό, γιατί τα δωμάτια που έχει είναι μεγάλα. Έχουμε λίγο πρόβλημα μόνο με το wi-fi.
Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο αρχίσαμε τις βόλτες στην πόλη. Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας βρίσκεται κοντά στο κέντρο. Κάναμε τις βόλτες μας στα πολύ όμορφα εμπορικά μαγαζιά της πόλης και καθίσαμε σε ένα από τα πιο τουριστικά σημεία σε μια πολύ όμορφη καφετέρια και εστιατόριο. Όμως ήταν πολύ ακριβό. Τα ποτά έκαναν από 6 ευρώ και πάνω. μόνο ο espresso έκανε 3 ευρώ και ήταν το φθηνότερο. Όταν έπεσε ο ήλιος άρχισε ο καιρός να γίνεται πιο κρύος. Μέχρι εκείνη την ώρα ήμασταν με το κοντομάνικο. Μετά βέβαια βάλαμε μπουφάν. Για αύριο το πρωί έχουμε κλείσει ένα αυτοκίνητο και θα πάμε να το πάρουμε για να κάνουμε τις εκδρομές εδώ γύρω.
Πολύ τουριστικό και ακριβό μέρος, όμως το Καλαφάτε. Σήμερα το απόγευμα ήταν ανοιχτά μόνο τα τουριστικά γραφεία, τα εστιατόρια και τα μαγαζιά που πουλούσαν σουβενίρ. Από ένα γραφείο κλείσαμε μία κρουαζιέρα για να πάμε να δούμε τους παγετώνες Ουψάλα και Spegazzini με κρουαζιέρα την Κυριακή στις 3 Ιανουαρίου (σήμερα Πρωτοχρονιά, είναι Παρασκευή). Πληρώσαμε για αυτά 1.500 πέσος που σημαίνει σχεδόν 110 ευρώ ο καθένας. Είναι αρκετά ακριβά για Αργεντινή. Δεν πειράζει καλά να είμαστε εμείς.
Ορισμένες φορές μπαίνει το θέμα του κόστους γι αυτές τις κρουαζιέρες. Δεν είναι ότι δίνεις ένα σωρό λεφτά και αν δεν τα έδινες θα καθόσουν στην καφετέρια ή στο ξενοδοχείο χωρίς να κάνεις κάτι ουσιαστικό ή να βλέπεις. Οπότε προκειμένου να βαριέσαι στην πόλη τα δίνεις. Όχι. Ξέρουμε ότι αν δεν τα δώσουμε για να πάμε, θα πάρουμε το αυτοκίνητο και θα πάμε κάπου αλλού και θα περάσουμε καλά. Κάτι θα δούμε και θα αξιοποιήσουμε το χρόνο μας. Μπαίνουν όμως δυο ζητήματα: πρώτον, αν δεν πας στην κρουαζιέρα δε θα δεις αυτό που θα σου έδειχνε και μπορεί να αξίζει πολύ περισσότερο από εκείνο που θα δεις αν δεν πας. Και δεύτερον, στην Παταγονία δεν έχει τόσα πολλά να δεις, οπότε δεν είναι σίγουρο ότι θα αξιοποιηθεί τουριστικά ο χρόνος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχει η περιοχή να δεις πολλά, όμως βρίσκονται σε τεράστιες αποστάσεις ή μπορεί να χρειάζεται να περπατήσεις ώρες για να τα φτάσεις.
Στο ταξίδι αυτό, ως συνήθως διαπίστωσα ότι ήταν καλύτερα να πληρώνεις με πιστωτική κάρτα γιατί η ισοτιμία που έδιναν οι τράπεζες ήταν πολύ καλή σε σχέση με εκείνη που άλλαζαν οι ντόπιοι. Το γράφω γιατί θυμάμαι ότι εκεί όλο αναρωτιόμασταν πιο να είναι το καλύτερο για μας. Τέλος πάντων όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Στο τέλος μένει το ταξίδι.
Last edited:
