travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.765
- Likes
- 14.581
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
17 Δεκεμβρίου 2015
Λίγες ώρες έχουν μείνει μέχρι την αναχώρηση του μεγάλου μας ταξιδιού. Έχουμε με τη Ντίνα, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ένα μικρό άγχος. Ένας λόγος είναι εξαιτίας των διαφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων που έγιναν πρόσφατα, με κυριότερη στις 13/11/2015 στο Παρίσι. Υπάρχει και ένας διάχυτος φόβος για κάτι αντίστοιχο που θα οδηγούσε σε αναβολή ή αργοπορία πτήσεων. Και για εμάς είναι επώδυνο γιατί έχουμε αρκετές ανταποκρίσεις. Ελπίζω ότι δεν θα μας τύχει κάτι. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω, αλλά δε μπορώ. Θυμάμαι ότι αυτό το ταξίδι με άγχωσε πολύ, μέχρι που φτάσαμε στην Παταγονία, αφού είχαμε πολλές πτήσεις. Και όπως θα δείτε παρακάτω δεν είχα και άδικο. Διότι δεν εξαρτώνται όλα από την οργάνωση.
Ήδη έτυχε μία αναποδιά. Στην Ουσουάγια αυτό που είχαμε σκοπό να κάνουμε ήταν να αναχωρήσουμε ακτοπλοϊκώς. Συγκεκριμένα θα πηγαίναμε απέναντι στο Πουέρτο Ναβαρίνο (που ανήκει στη Χιλή) και από κει θα παίρναμε πλοίο για μιάμιση μέρα, για να φτάσουμε στο Ρunta Αrenas. Όταν έκανα το πρόγραμμα της εκδρομής (αρχές Οκτωβρίου), έστειλα e-mail στην εταιρεία που εκτελούσε το δρομολόγιο και μου είπαν ότι κάθε εβδομάδα έχουν μία αναχώρηση η οποία γίνεται πάντα κάθε Σάββατο. Έκανα λοιπόν το πρόγραμμα και τις κρατήσεις στα ξενοδοχεία και αεροπλάνα με την προοπτική να κάνουμε το συγκεκριμένο δρομολόγιο. Θα ήταν φανταστικό. Με πλοίο στο κανάλι του Beagle και μετά ανάμεσα σε φιόρδ και νησιά να πάμε στο Ρunta Αrenas! Οι κρατήσεις τους όμως άνοιγαν δύο μήνες πριν την αναχώρηση του πλοίου. Πήγα τότε να κάνω τις κρατήσεις μας και βλέπω ότι είχε αναχώρηση την Κυριακή 27/12 και όχι το Σάββατο 26/12. Στέλνω αμέσως e-mail μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος και μου απαντούν συγνώμη αλλά την τελευταία εβδομάδα κάθε μήνα η αναχώρηση γίνεται την Κυριακή!!!! Σε αυτές τις χώρες και στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Αυτός είναι ο λόγος που φοβάμαι. Τελικά θα μείνουμε άλλη μία μέρα στην Ουσουάγια και θα πάμε με λεωφορείο στο Ρunta Αrenas την Κυριακή. Με το πλοίο θα φτάναμε Δευτέρα. Η διάρκεια του ταξιδιού με το πλοίο θα ήταν μιάμιση μέρα. Το χάσαμε!
Μακάρι να είναι το τελευταίο ατυχές συμβάν. Δεν θέλω να γράφω όμως για τέτοια. Σήμερα φτιάξαμε τις βαλίτσες μας. Δεν κρατάμε και τόσο πολλά πράγματα όπως στην Ιαπωνία το περασμένο καλοκαίρι. Ο χειμώνας έχει το καλό ότι δεν ιδρώνεις και μπορείς κάποια ρούχα να τα φοράς και δύο ημέρες. Και τα παντελόνια ακόμα περισσότερες. Το μάθαμε καλά πέρυσι στη Νέα Ζηλανδία, που τα μισά ρούχα τα φέραμε πίσω καθαρά και σιδερωμένα. Και είπα χειμώνα πριν κατά λάθος, αλλά στην Ουσουάγια οι θερμοκρασίες θα είναι σχεδόν χειμερινές. Γύρω στους 10 βαθμούς στο Νότο και 14 στο Μπαριλότσε.
Τον τελευταίο καιρό έχουμε κάνει τέσσερα μακρινά καταπληκτικά ταξίδια. Έτυχε. Δείτε στον επόμενο χάρτη μέσα σε δυο χρόνια σε πόσες γωνιές του πλανήτη πήγαμε! Κυριολεκτικά στις τέσσερις άκρες του!
18/12/2015, 7 το απόγευμα, Παρασκευή.
Αρχίζει το ταξίδι. Βρισκόμαστε στο αεροπλάνο της Aegean που τροχοδρομεί για να πάρει θέση απογείωσης στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οι τέσσερις της παρέας μας, καλά οργανωμένοι, ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι. Ίσως αποδειχθεί το πιο ενδιαφέρον της ζωής μας. Έχει δύσκολους ανταγωνισμούς: Μεξικό, Περού, Θιβέτ, Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα πολλά. Όμως το Νησί του Πάσχα και η Παταγονία είναι από τα μέρη που κάθε σωστός ταξιδιώτης θα πρέπει να τα επισκεφτεί. Αυτή τη στιγμή έχουμε πετάξει.
Η εκλεκτή μας παρέα είναι ο Γιάννης και ο Φίλιππος. Ο βασικότερος λόγος που πάμε μαζί εκδρομές είναι γιατί ταιριάζουμε και είναι η καλύτερη ταξιδιωτική παρέα που θα μπορούσαμε να έχουμε μεταξύ των γνωστών μας. Ίσως και κάποιοι άλλοι να ήταν καλοί, αλλά δεν έχουν χρόνο διαθέσιμο, χρήμα αλλά και όρεξη για να κάνουν τέτοιες εκδρομές. Και τώρα θέλουμε την παρέα, αφού πάμε στη Νότια Αμερική. Δεν είναι Ιαπωνία ή Ευρώπη που πηγαίνουμε οι δυο μας με τη Ντίνα και είμαστε χαλαροί και άνετοι. Βέβαια στις περισσότερες περιοχές που θα επισκεφτούμε τώρα όλοι λένε πως η κατάσταση είναι καλή. Ακούς Παταγονία και φαντάζεσαι ένα γαλήνιο μέρος με ανθρώπους που θέλουν να έρθουν σε επαφή με επισκέπτες. Τους φαντάζομαι φιλικούς και χαρούμενους που θα βλέπουν πώς πήγαμε από τόσο μακριά για να δούμε την περιοχή που μένουν.
19/12/2015 στις 5:30 το πρωί του Σαββάτου.
Ακόμα έχουμε ώρα Ελλάδος γιατί βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη. Το ταξίδι ήταν μία χαρά ως εδώ και επειδή η επόμενη πτήση μας με τις τουρκικές αερογραμμές είναι με διαφορά από την άφιξή μας πάνω από 10 ώρες, η εταιρεία μας καλύπτει τον ύπνο και μεταφορά σε ξενοδοχείο. Εμείς δεν το είχαμε σκεφτεί όταν βγάλαμε τα εισιτήρια και κλείσαμε ξενοδοχείο για να μείνουμε εδώ το βράδυ. Το κακό είναι ότι όταν μάθαμε αυτό, για τη δωρεάν διαμονή, ήταν αργά και το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει μάλλον έχει πάρει τα χρήματα από την κάρτα. Χάσαμε από 45 ευρώ κάθε ζευγάρι της παρέας. Τουλάχιστον έχω προλάβει να ακυρώσω στην επιστροφή τη διαμονή πάλι στο ίδιο ξενοδοχείο. Μας έφεραν να μείνουμε στο Holiday inn Express που φαίνεται πολύ καλό. Οι Τούρκοι είναι πολύ μπροστά και ως αερογραμμές και ως εξυπηρέτηση.
Είναι περίπου 2 ώρες που ξεκίνησε η πτήση για το Μπουένος Άιρες. Θα κάνουμε μία μικρή στάση στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, χωρίς να βγούμε από το αεροπλάνο.
Κάτι άλλο όμως ήθελα να πω, για τη γλώσσα των Ισπανικών. Από το πρώτο μου ταξίδι στην Ισπανία, το 1984, ήθελα να μάθω τη γλώσσα αυτή. Τότε ήμουν νεότατος, αλλά και τότε μου ήταν δύσκολη η εκμάθηση. Είχα πάρει λοιπόν τότε μία μέθοδο Ισπανικών και πίστευα ότι θα κατάφερνα να μάθω έστω λίγα πράγματα για τη γλώσσα. Είχα κάνει το ίδιο και μερικά χρόνια πριν με τα ιταλικά και τα είχα πάει πολύ καλά. Βέβαια τώρα τα έχω ξεχάσει (τα ιταλικά). Τα Ισπανικά λοιπόν ήταν στο μυαλό μου και πριν ένα χρόνο μου δόθηκε η ευκαιρία και έκανα μία αίτηση στα τμήματα δια βίου μάθησης (τώρα, αλήθεια, υπάρχουν
. Παρακολούθησα κάποια μαθήματα και έχω μάθει πολύ λίγα.
Από εδώ και μετά οι φωτογραφίες θα είναι σε πραγματικό χρόνο. Θα ακολουθούν δηλαδή τη ροή της ιστορίας μου. Μέχρι τώρα ήταν σκόρπιες, για να σας βάζω στο κλίμα.
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015 πρωί.
Νάμαστε και στην Αργεντινή. Νάμαστε και στην Χιλή. Χθες βράδυ φτάσαμε στο Μπουένος Άιρες στις 10 περίπου και στις 12 κοιμηθήκαμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Πήγαμε με ταξί από το αεροδρόμιο και πληρώσαμε 43 ευρώ. Έχει βγαίνοντας από το αεροδρόμιο ένα σωρό γραφεία για ταξί. Πληρώνεις κάτι παραπάνω αλλά είσαι άνετος. Εμείς είχαμε και πολλά πράγματα οπότε μας ήρθε καλά. Η απόσταση είναι μισή ώρα περίπου, όταν δεν έχει κίνηση. Σήμερα που ήρθαμε πίσω στο αεροδρόμιο δώσαμε μόνο 30 ευρώ και το ταξί μας το φώναξε το ξενοδοχείο. Γι αυτούς αυτά τα χρήματα είναι μια χαρά νομίζω. Αλλά και για μας, τέσσερα άτομα καλά είναι.
Το Τζετ Λανγκ μας έχει πιάσει κανονικά και δεν κοιμηθήκαμε καλά. Όμως ξεκουραστήκαμε. Αφού σηκωθήκαμε πολύ νωρίς, κάναμε μία βόλτα με τη Ντίνα με τα πόδια στην πόλη, περίπου μία ώρα. Τα μέρη αυτά τα είχαμε περπατήσει και πριν από δύο χρόνια που μείναμε τρεις μέρες στην πόλη αυτή. Τώρα είμαστε στο αεροδρόμιο και περιμένουμε την πτήση μας για το Σαντιάγο.
Άνδεις!!!
Δευτέρα 6 το πρωί 21η Δεκεμβρίου.
Φτάσαμε και στην Χιλή. Μένουμε σε ένα διαμέρισμα στον 21ο όροφο μιας πολυκατοικίας κοντά στο κτίριο που σκοτώθηκε το 1973 ο Αλιέντε. Ήθελα να ξέρω ο πιλότος που βομβάρδισε το κτίριο και τον σκότωσε, που σήμερα θα είναι γύρω στα 70, πως θα νιώθει τώρα. Μπορεί και περήφανος μέσα στα πλούτη του. Μπορεί και μετανιωμένος μέσα στη φτώχεια. Μπορεί και να τον δολοφόνησαν λίγες μέρες μετά. Ποιός ξέρει; Μόνο αυτός και οι δικοί του.
Έχει και ιδιαίτερα χριστουγεννιάτικα δέντρα:
Είναι μεγάλο και άνετο το δωμάτιο και χθες ήταν το ορμητήριο μας για μία καταπληκτική βόλτα στο Σαντιάγο. Παρεμπιπτόντως τώρα που γράφω βλέπω μπροστά μου ένα μεγάλο μέρος της πόλης που ξυπνά. Εδώ είχα ξαναέρθει το 2003 στο ταξίδι που έκανα στο Περού. Θυμάμαι κάποια πράγματα. Τότε ήταν χειμώνας εδώ, αφού ήταν Αύγουστος. Και τώρα κάνει λίγο κρύο. Μπορεί να κυκλοφορούν με κοντομάνικο τη μέρα, αλλά το βράδυ το θέλει το μπουφάν του, και μάλιστα λίγο χοντρό.
Να και διάφοροι που Χριστουγεννιάτικα λένε το ριζικό των περαστικών:
Εμείς χθες κοντά από τις 4 το απόγευμα κάναμε βόλτες στην πόλη. Αρχικά πήγαμε στην πλατεία La Moneda δίπλα σε μας, προχωρήσαμε στην Plaza de Armas και φυσικά στο λόφο San Cristobal με υπέροχη θέα της πόλης. Πριν και μετά το λόφο κάναμε τη βόλτα μας στην Bellavista, με μπαράκια και εστιατόρια. Βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες τα πολύχρωμα μικρά κτίρια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο από αυτά. Εδώ η κατάσταση φαίνεται λίγο καλύτερη από την Αργεντινή αν και δυο-τρεις φορές μας έλεγαν οι περαστικοί να προσέχουμε τις κάμερες μας από τους κλέφτες.
Σήμερα πετάμε για το Νησί του Πάσχα στις 10:30 το πρωί. Θα ξαναπεράσουμε όμως από το Σαντιάγο στην επιστροφή. Ένα ευχάριστο που έχω είναι ότι σήμερα ξύπνησα στις 5:00, που θεωρώ ότι είναι πολύ καλή ώρα μετά το πρώτο Τζετ Λανγκ. Άλλωστε κοιμήθηκα στις 11:00.
Ο κόσμος διασκεδάζει:
Λίγες ώρες έχουν μείνει μέχρι την αναχώρηση του μεγάλου μας ταξιδιού. Έχουμε με τη Ντίνα, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ένα μικρό άγχος. Ένας λόγος είναι εξαιτίας των διαφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων που έγιναν πρόσφατα, με κυριότερη στις 13/11/2015 στο Παρίσι. Υπάρχει και ένας διάχυτος φόβος για κάτι αντίστοιχο που θα οδηγούσε σε αναβολή ή αργοπορία πτήσεων. Και για εμάς είναι επώδυνο γιατί έχουμε αρκετές ανταποκρίσεις. Ελπίζω ότι δεν θα μας τύχει κάτι. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω, αλλά δε μπορώ. Θυμάμαι ότι αυτό το ταξίδι με άγχωσε πολύ, μέχρι που φτάσαμε στην Παταγονία, αφού είχαμε πολλές πτήσεις. Και όπως θα δείτε παρακάτω δεν είχα και άδικο. Διότι δεν εξαρτώνται όλα από την οργάνωση.
Ήδη έτυχε μία αναποδιά. Στην Ουσουάγια αυτό που είχαμε σκοπό να κάνουμε ήταν να αναχωρήσουμε ακτοπλοϊκώς. Συγκεκριμένα θα πηγαίναμε απέναντι στο Πουέρτο Ναβαρίνο (που ανήκει στη Χιλή) και από κει θα παίρναμε πλοίο για μιάμιση μέρα, για να φτάσουμε στο Ρunta Αrenas. Όταν έκανα το πρόγραμμα της εκδρομής (αρχές Οκτωβρίου), έστειλα e-mail στην εταιρεία που εκτελούσε το δρομολόγιο και μου είπαν ότι κάθε εβδομάδα έχουν μία αναχώρηση η οποία γίνεται πάντα κάθε Σάββατο. Έκανα λοιπόν το πρόγραμμα και τις κρατήσεις στα ξενοδοχεία και αεροπλάνα με την προοπτική να κάνουμε το συγκεκριμένο δρομολόγιο. Θα ήταν φανταστικό. Με πλοίο στο κανάλι του Beagle και μετά ανάμεσα σε φιόρδ και νησιά να πάμε στο Ρunta Αrenas! Οι κρατήσεις τους όμως άνοιγαν δύο μήνες πριν την αναχώρηση του πλοίου. Πήγα τότε να κάνω τις κρατήσεις μας και βλέπω ότι είχε αναχώρηση την Κυριακή 27/12 και όχι το Σάββατο 26/12. Στέλνω αμέσως e-mail μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος και μου απαντούν συγνώμη αλλά την τελευταία εβδομάδα κάθε μήνα η αναχώρηση γίνεται την Κυριακή!!!! Σε αυτές τις χώρες και στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Αυτός είναι ο λόγος που φοβάμαι. Τελικά θα μείνουμε άλλη μία μέρα στην Ουσουάγια και θα πάμε με λεωφορείο στο Ρunta Αrenas την Κυριακή. Με το πλοίο θα φτάναμε Δευτέρα. Η διάρκεια του ταξιδιού με το πλοίο θα ήταν μιάμιση μέρα. Το χάσαμε!
Μακάρι να είναι το τελευταίο ατυχές συμβάν. Δεν θέλω να γράφω όμως για τέτοια. Σήμερα φτιάξαμε τις βαλίτσες μας. Δεν κρατάμε και τόσο πολλά πράγματα όπως στην Ιαπωνία το περασμένο καλοκαίρι. Ο χειμώνας έχει το καλό ότι δεν ιδρώνεις και μπορείς κάποια ρούχα να τα φοράς και δύο ημέρες. Και τα παντελόνια ακόμα περισσότερες. Το μάθαμε καλά πέρυσι στη Νέα Ζηλανδία, που τα μισά ρούχα τα φέραμε πίσω καθαρά και σιδερωμένα. Και είπα χειμώνα πριν κατά λάθος, αλλά στην Ουσουάγια οι θερμοκρασίες θα είναι σχεδόν χειμερινές. Γύρω στους 10 βαθμούς στο Νότο και 14 στο Μπαριλότσε.
Τον τελευταίο καιρό έχουμε κάνει τέσσερα μακρινά καταπληκτικά ταξίδια. Έτυχε. Δείτε στον επόμενο χάρτη μέσα σε δυο χρόνια σε πόσες γωνιές του πλανήτη πήγαμε! Κυριολεκτικά στις τέσσερις άκρες του!
18/12/2015, 7 το απόγευμα, Παρασκευή.
Αρχίζει το ταξίδι. Βρισκόμαστε στο αεροπλάνο της Aegean που τροχοδρομεί για να πάρει θέση απογείωσης στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οι τέσσερις της παρέας μας, καλά οργανωμένοι, ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι. Ίσως αποδειχθεί το πιο ενδιαφέρον της ζωής μας. Έχει δύσκολους ανταγωνισμούς: Μεξικό, Περού, Θιβέτ, Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα πολλά. Όμως το Νησί του Πάσχα και η Παταγονία είναι από τα μέρη που κάθε σωστός ταξιδιώτης θα πρέπει να τα επισκεφτεί. Αυτή τη στιγμή έχουμε πετάξει.
Η εκλεκτή μας παρέα είναι ο Γιάννης και ο Φίλιππος. Ο βασικότερος λόγος που πάμε μαζί εκδρομές είναι γιατί ταιριάζουμε και είναι η καλύτερη ταξιδιωτική παρέα που θα μπορούσαμε να έχουμε μεταξύ των γνωστών μας. Ίσως και κάποιοι άλλοι να ήταν καλοί, αλλά δεν έχουν χρόνο διαθέσιμο, χρήμα αλλά και όρεξη για να κάνουν τέτοιες εκδρομές. Και τώρα θέλουμε την παρέα, αφού πάμε στη Νότια Αμερική. Δεν είναι Ιαπωνία ή Ευρώπη που πηγαίνουμε οι δυο μας με τη Ντίνα και είμαστε χαλαροί και άνετοι. Βέβαια στις περισσότερες περιοχές που θα επισκεφτούμε τώρα όλοι λένε πως η κατάσταση είναι καλή. Ακούς Παταγονία και φαντάζεσαι ένα γαλήνιο μέρος με ανθρώπους που θέλουν να έρθουν σε επαφή με επισκέπτες. Τους φαντάζομαι φιλικούς και χαρούμενους που θα βλέπουν πώς πήγαμε από τόσο μακριά για να δούμε την περιοχή που μένουν.
19/12/2015 στις 5:30 το πρωί του Σαββάτου.
Ακόμα έχουμε ώρα Ελλάδος γιατί βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη. Το ταξίδι ήταν μία χαρά ως εδώ και επειδή η επόμενη πτήση μας με τις τουρκικές αερογραμμές είναι με διαφορά από την άφιξή μας πάνω από 10 ώρες, η εταιρεία μας καλύπτει τον ύπνο και μεταφορά σε ξενοδοχείο. Εμείς δεν το είχαμε σκεφτεί όταν βγάλαμε τα εισιτήρια και κλείσαμε ξενοδοχείο για να μείνουμε εδώ το βράδυ. Το κακό είναι ότι όταν μάθαμε αυτό, για τη δωρεάν διαμονή, ήταν αργά και το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει μάλλον έχει πάρει τα χρήματα από την κάρτα. Χάσαμε από 45 ευρώ κάθε ζευγάρι της παρέας. Τουλάχιστον έχω προλάβει να ακυρώσω στην επιστροφή τη διαμονή πάλι στο ίδιο ξενοδοχείο. Μας έφεραν να μείνουμε στο Holiday inn Express που φαίνεται πολύ καλό. Οι Τούρκοι είναι πολύ μπροστά και ως αερογραμμές και ως εξυπηρέτηση.
Είναι περίπου 2 ώρες που ξεκίνησε η πτήση για το Μπουένος Άιρες. Θα κάνουμε μία μικρή στάση στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, χωρίς να βγούμε από το αεροπλάνο.
Κάτι άλλο όμως ήθελα να πω, για τη γλώσσα των Ισπανικών. Από το πρώτο μου ταξίδι στην Ισπανία, το 1984, ήθελα να μάθω τη γλώσσα αυτή. Τότε ήμουν νεότατος, αλλά και τότε μου ήταν δύσκολη η εκμάθηση. Είχα πάρει λοιπόν τότε μία μέθοδο Ισπανικών και πίστευα ότι θα κατάφερνα να μάθω έστω λίγα πράγματα για τη γλώσσα. Είχα κάνει το ίδιο και μερικά χρόνια πριν με τα ιταλικά και τα είχα πάει πολύ καλά. Βέβαια τώρα τα έχω ξεχάσει (τα ιταλικά). Τα Ισπανικά λοιπόν ήταν στο μυαλό μου και πριν ένα χρόνο μου δόθηκε η ευκαιρία και έκανα μία αίτηση στα τμήματα δια βίου μάθησης (τώρα, αλήθεια, υπάρχουν
. Παρακολούθησα κάποια μαθήματα και έχω μάθει πολύ λίγα.
Από εδώ και μετά οι φωτογραφίες θα είναι σε πραγματικό χρόνο. Θα ακολουθούν δηλαδή τη ροή της ιστορίας μου. Μέχρι τώρα ήταν σκόρπιες, για να σας βάζω στο κλίμα.
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015 πρωί.
Νάμαστε και στην Αργεντινή. Νάμαστε και στην Χιλή. Χθες βράδυ φτάσαμε στο Μπουένος Άιρες στις 10 περίπου και στις 12 κοιμηθήκαμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Πήγαμε με ταξί από το αεροδρόμιο και πληρώσαμε 43 ευρώ. Έχει βγαίνοντας από το αεροδρόμιο ένα σωρό γραφεία για ταξί. Πληρώνεις κάτι παραπάνω αλλά είσαι άνετος. Εμείς είχαμε και πολλά πράγματα οπότε μας ήρθε καλά. Η απόσταση είναι μισή ώρα περίπου, όταν δεν έχει κίνηση. Σήμερα που ήρθαμε πίσω στο αεροδρόμιο δώσαμε μόνο 30 ευρώ και το ταξί μας το φώναξε το ξενοδοχείο. Γι αυτούς αυτά τα χρήματα είναι μια χαρά νομίζω. Αλλά και για μας, τέσσερα άτομα καλά είναι.
Το Τζετ Λανγκ μας έχει πιάσει κανονικά και δεν κοιμηθήκαμε καλά. Όμως ξεκουραστήκαμε. Αφού σηκωθήκαμε πολύ νωρίς, κάναμε μία βόλτα με τη Ντίνα με τα πόδια στην πόλη, περίπου μία ώρα. Τα μέρη αυτά τα είχαμε περπατήσει και πριν από δύο χρόνια που μείναμε τρεις μέρες στην πόλη αυτή. Τώρα είμαστε στο αεροδρόμιο και περιμένουμε την πτήση μας για το Σαντιάγο.
Άνδεις!!!
Δευτέρα 6 το πρωί 21η Δεκεμβρίου.
Φτάσαμε και στην Χιλή. Μένουμε σε ένα διαμέρισμα στον 21ο όροφο μιας πολυκατοικίας κοντά στο κτίριο που σκοτώθηκε το 1973 ο Αλιέντε. Ήθελα να ξέρω ο πιλότος που βομβάρδισε το κτίριο και τον σκότωσε, που σήμερα θα είναι γύρω στα 70, πως θα νιώθει τώρα. Μπορεί και περήφανος μέσα στα πλούτη του. Μπορεί και μετανιωμένος μέσα στη φτώχεια. Μπορεί και να τον δολοφόνησαν λίγες μέρες μετά. Ποιός ξέρει; Μόνο αυτός και οι δικοί του.
Έχει και ιδιαίτερα χριστουγεννιάτικα δέντρα:
Είναι μεγάλο και άνετο το δωμάτιο και χθες ήταν το ορμητήριο μας για μία καταπληκτική βόλτα στο Σαντιάγο. Παρεμπιπτόντως τώρα που γράφω βλέπω μπροστά μου ένα μεγάλο μέρος της πόλης που ξυπνά. Εδώ είχα ξαναέρθει το 2003 στο ταξίδι που έκανα στο Περού. Θυμάμαι κάποια πράγματα. Τότε ήταν χειμώνας εδώ, αφού ήταν Αύγουστος. Και τώρα κάνει λίγο κρύο. Μπορεί να κυκλοφορούν με κοντομάνικο τη μέρα, αλλά το βράδυ το θέλει το μπουφάν του, και μάλιστα λίγο χοντρό.
Να και διάφοροι που Χριστουγεννιάτικα λένε το ριζικό των περαστικών:
Εμείς χθες κοντά από τις 4 το απόγευμα κάναμε βόλτες στην πόλη. Αρχικά πήγαμε στην πλατεία La Moneda δίπλα σε μας, προχωρήσαμε στην Plaza de Armas και φυσικά στο λόφο San Cristobal με υπέροχη θέα της πόλης. Πριν και μετά το λόφο κάναμε τη βόλτα μας στην Bellavista, με μπαράκια και εστιατόρια. Βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες τα πολύχρωμα μικρά κτίρια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο από αυτά. Εδώ η κατάσταση φαίνεται λίγο καλύτερη από την Αργεντινή αν και δυο-τρεις φορές μας έλεγαν οι περαστικοί να προσέχουμε τις κάμερες μας από τους κλέφτες.
Σήμερα πετάμε για το Νησί του Πάσχα στις 10:30 το πρωί. Θα ξαναπεράσουμε όμως από το Σαντιάγο στην επιστροφή. Ένα ευχάριστο που έχω είναι ότι σήμερα ξύπνησα στις 5:00, που θεωρώ ότι είναι πολύ καλή ώρα μετά το πρώτο Τζετ Λανγκ. Άλλωστε κοιμήθηκα στις 11:00.
Ο κόσμος διασκεδάζει:
Last edited:
