travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.765
- Likes
- 14.581
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Νησί του Πάσχα, δεύτερο μέρος.
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου, πρωί.
Προχωράνε οι μέρες και σήμερα το μεσημέρι επιστρέφουμε στην ηπειρωτική χώρα για να κατεβαίνουμε σιγά-σιγά και στην Παταγονία.
Εικόνες από την περιοχή της Χάνγκα Ρόα:
Το Νησί του Πάσχα σχεδόν το εξαντλήσαμε. Χθες κάναμε άλλο ένα κύκλο για να δούμε κάποια άλλα μοάι και το Rano Raraku στο εσωτερικό του, γιατί προχθές, στην πρώτη μας βόλτα, ήταν κλειστό και το είδαμε από μακριά. Εκεί βρίσκεται ο χώρος από όπου έπαιρναν την πέτρα για την κατασκευή των αγαλμάτων και είναι επιβλητικός. Αυτό που δεν μας άρεσε ήταν το κόστος εισόδου που για να μπεις δίνεις 40 ευρώ και υποτίθεται ότι μπορείς να πηγαίνεις όσες φορές θέλεις για 5 ημέρες. Είναι αστείο, αφού, πόσοι είναι εκείνοι που θα μείνουν στο νησί αρκετό διάστημα ώστε να πηγαινοέρχονται στους δυο αρχαιολογικούς χώρους, για τους οποίους είναι το ενιαίο εισιτήριο; Με το ίδιο εισιτήριο μπαίνεις και στο αρχαίο χωριό Orongo, που έχει ωραία θέα στον ωκεανό. Είναι ένας παλιός ιερός χώρος των Ραπανούι (έτσι λένε τους ιθαγενείς) με κατοικίες. Κάθε ένα από αυτά τα δύο μέρη δεν είναι για πάνω από δύο ώρες επίσκεψη.
Περιοχή του Orongo:
Ο κρατήρας:
Το χωριό:
Ο Ωκεανός:
Αυτά είναι καινούργια αγάλματα από ένα πείραμα που έγινε πρόσφατα για να δουν πως σήκωναν σε όρθια θέση τα Μοάι:
Εμείς το πρωί ξεκινήσαμε από το Orongo, από όπου αγοράσαμε και τα εισιτήριά μας για τους δύο χώρους. Πέρα από τη ιστορική του αξία το παλιό χωριό Orongo με τα αναπαλαιωμένα σπίτια δεν έχει σε καμιά περίπτωση την ομορφιά και τη μαγεία που εκπέμπει το Rano Raraku. Όμως από εκεί βλέπεις τον Ειρηνικό Ωκεανό και αυτό είναι επίσης μαγικό και το να αγναντεύεις τη θάλασσα σε τέρπει. Εκτός από αυτούς τους δυο χώρους, στους υπόλοιπους η είσοδος είναι δωρεάν, αν και νομίζω δεν έχουν και φύλακες!
Το Rano Raraku είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη του κόσμου που έχω επισκεφθεί. Λες και αν πας το πρωί θα δεις τους εργάτες να σμιλεύουν τον βράχο να τον κάνουν άγαλμα. Έχει πολλά στην περιοχή, άλλα αφημένα οριζόντια αφού δεν πρόλαβαν να τα τελειώσουν και να τα πάρουν, άλλα στημένα να κοιτάνε τη θάλασσα λες και έχουν ριζώσει στο χώμα και άλλα πεσμένα κάτω.
Από την περιοχή του Rano Raraku:
Πεσμένο Μοάι:
Και το μικρότερο απ' όλα:
Ατελείωτο:
Στην πίσω πλευρά του χώρου υπάρχει επίσης και άλλος :
Γενικά εδώ το μέρος δεν είναι καθόλου φιλικό. Για τους ανθρώπους λέω. Ίσως η απομόνωση κάνει τους ανθρώπους να μιλάνε πολύ απότομα και μερικές φορές προσβλητικά. Νομίζουν ότι είναι κάτι ιδιαίτερο και αντί να είναι ταπεινοί και να σέβονται τους επισκέπτες που έχουν ξοδέψει τόσα χρήματα για να τους επισκεφτούν τους φέρονται υπεροπτικά. Αυτό συμβαίνει όμως με τους εισαγόμενους επαγγελματίες στο νησί και όχι τόσο με τους ιθαγενείς. Το τονίζω αυτό. Οι ιθαγενείς μου φάνηκαν λίγο παραπεταμένοι από τους ισπανόφωνους.
Π.χ. στο ξενοδοχείο που μένουμε μου έκανε κακή εντύπωση που ο Κορσικανός ιδιοκτήτης μας έδωσε ένα ολόκληρο βιβλίο με τον κανονισμό του χώρου. Σιγά μην το ανοίξω. Μας είπε να μην πλένουμε ρούχα στα δωμάτια και να μην δεχόμαστε επισκέπτες. Πουθενά αλλού δεν μας είπαν κάτι τέτοιο. Ένας άλλος χθες σε ένα εστιατόριο μας έδιωξε γιατί καθίσαμε και τον ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να πάρουμε μία μπύρα. Μας είπε ότι το μαγαζί του προσφέρει θέα και αν θέλουμε να κάτσουμε εκεί να παραγγείλουμε αστακό. Στο τέλος μας λέει Goodbye, δηλαδή: φύγετε. Όταν του είπε η Ντίνα ότι ρωτήσαμε κάτω ένα υπάλληλο αν μπορούμε να έχουμε μόνο ποτό και μας είπε ΟΚ, και για αυτό ανεβήκαμε, μας είπε ότι αυτοί εκεί κάτω που μας το είπαν είναι μόνο για να πλένουν ποτήρια και αυτός είναι το αφεντικό. Απαίσιος! Και δύο ξεναγοί επίσης μας μίλησαν άσχημα επειδή φύγαμε 1-2 μέτρα μακριά από το μονοπάτι σε ένα αρχαιολογικό χώρο.
Ahu a Kivi, στο εσωτερικό του νησιού:
Κρίμα! Ευτυχώς(!) σήμερα φεύγουμε. Εμείς όμως απολαύσαμε την επίσκεψή μας στο Νησί γιατί είδαμε τα αγάλματα σχεδόν παντού. Κάναμε τις βόλτες μας και γεμίσαμε με εικόνες. Δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο και πιο εντυπωσιακό και αυτό είναι το σημαντικό σε μια επίσκεψη. Εννοείται ότι επισκεφτήκαμε σχεδόν όλους τους χώρους στους οποίους υπήρχαν Μοάι, αλλά δεν τους έχω αναφέρει ονομαστικά. Παραθέτω όμως φωτογραφίες.
Η ώρα είναι 7 και τέταρτο το απόγευμα.
Πάει και το Νησί του Πάσχα απ’ όπου πετάξαμε με καθυστέρηση τρεισήμισι ωρών. Αυτό είναι δραματικά άσχημο για μας διότι θα φτάσουμε στο Σαντιάγο σχεδόν στις 2 τα ξημερώματα και η πτήση μας για Μπουένος Άιρες είναι στις 8 το πρωί. Αυτό σημαίνει ότι στο ξενοδοχείο που θα φτάσουμε στις τρεις σχεδόν, πρέπει να μην κοιμηθούμε πάνω από 2 ώρες. Έτσι αποφασίσαμε με την παρέα να μείνουμε στο αεροδρόμιο μέχρι την επόμενη πτήση, και όσο κοιμηθούμε. Η ταλαιπωρία μεταξύ πήγαινε-έλα στο ξενοδοχείο θα είναι μεγαλύτερη.
Αυτά φοβόμουν από τη Ελλάδα, όταν το ταξίδι είδα ότι έβγαινε με πολλά αεροπορικά. Και το χειρότερο είναι ότι οι πτήσεις δεν συνδέονται μεταξύ τους, ώστε αν γίνει μια καθυστέρηση ή ακύρωση πτήσης να είμαστε καλυμμένοι. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει εμείς να ασχοληθούμε και να πληρώσουμε για να προλάβουμε το πρόγραμμά μας. Μέχρι τώρα πάλι καλά. Αν η αναχώρησή μας από το Νησί του Πάσχα ήταν προγραμματισμένη για μια μέρα νωρίτερα, θα είχαμε μεγάλα προβλήματα, αφού η χθεσινή πτήση δεν έγινε λόγω βλάβης του αεροπλάνου. Τώρα απλά θα χάσουμε τα χρήματα του ξενοδοχείου.
Χάνγκα Ρόα:
Vinapu:
Και αν ήταν μόνο αυτή η ατυχία σήμερα καλά θα ήταν! Και δεν πιστεύω στα ματιάσματα που λέει η Ντίνα, αλλιώς τώρα η φωτογραφική μου μηχανή θα δούλευε με ένα ξεμάτιασμα της πεθεράς μου. Όπως καταλάβατε μου χάλασε η φωτογραφική μηχανή. Ίσως χτες που φύσαγε και είχε πολλή σκόνη να μπήκε κάποιος κόκκος στο κλείστρο που τραβά τις φωτογραφίες και μου βγάζει ένα μήνυμα για error. Τέλος πάντων. Ευτυχώς κρατώ και μία μικρή αλλά αρκετά καλή μηχανή μαζί μου. Θα κάνει εκείνη τη δουλειά. Άλλωστε μπορώ να πάρω και τα στικάκια του Φίλιππα από την δική του μηχανή με τις φωτογραφίες που τραβά.
Κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες θα δω στο internet μήπως βρω τίποτα για το πώς μπορώ να διορθώσω τη βλάβη. Η μηχανή από μόνη της βγάζει ένα μενού που μου λέει διάφορα για την επιδιόρθωση του συγκεκριμένου προβλήματος. Τα έκανα αλλά δεν είδα φως. Όμως τα υπόλοιπα συστήματα δουλεύουν. Μόνο φωτογραφίες δεν βγάζει. Τέλεια!
Πάντως η σημερινή τελευταία μέρα στο Νησί πήγε πολύ καλά. Σηκωθήκαμε νωρίς και στις 8 φύγαμε από τα δωμάτια με μικρή καθυστέρηση λόγω βροχής. Άλλωστε χθες από τις 5 και μετά έβρεχε κάθε τόσο. Πήγαμε το πρωί μία βόλτα στο μισό νησί, να δούμε κάτι παραλήψεις από σημεία που ήταν στο μέσον του νησιού. Πήγαμε και στο μουσείο της Χάνγκα Ρόα, που ήταν δωρεάν και στις μία πήγαμε στο αεροδρόμιο όπου φάγαμε την κρυάδα της καθυστέρησης. Αν αύριο το βραδάκι φτάσουμε στην Ουσουάγια χωρίς αλλά ιδιαίτερα προβλήματα, θα τα έχουμε ξεχάσει όλα. Να κάνουμε βρε αδερφέ Χριστούγεννα σαν άνθρωποι. Αν και τα Χριστούγεννα στην ξενιτιά δεν λένε.
Puna pau:
Μουσείο:
Δεν είναι δική μου η φωτογραφία. Από το μουσείο είναι:
Και αυτή:
Νομίζω για τις τιμές στο νησί δεν έχω πει και πολλά, οπότε ας πω. Όλα είναι πανάκριβα, εκτός από το ξενοδοχείο που μείναμε και το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε. Ο καφές σε μια καφετέρια κάνει δύο χιλιάδες πέσος (σχεδόν τρία ευρώ). Στο σούπερ μάρκετ το σάντουιτς 4.500 (6 ευρώ), το 1,5 λίτρο νερό 1.600, η συσκευασία το ψωμί του τοστ μεγάλο μέγεθος 2.500. Το δωμάτιο στο ξενοδοχείο ήταν φθηνό αφού έκανε 30 ευρώ η βραδιά.
Πάντως άξιζε να νοικιάσεις αυτοκίνητο, που το οδηγούσα εγώ συνέχεια, αφού είχα δώσει μόνο το δικό μου δίπλωμα οδήγησης στο γραφείο. Δεν κουράστηκα αφού σε δύο εικοσιτετράωρα κάναμε μόλις 220 χιλιόμετρα. Στο νησί η μέγιστη ταχύτητα που επιτρέπεται είναι τα 50 χιλιόμετρα την ώρα και μέσα στην πόλη τα 30. Εγώ όμως το πήγα έξω και μέχρι 60 – 70, όπως όλοι. Μέσα στην πόλη έχει ικανή αστυνόμευση με αρκετά περιπολικά που τριγυρνούν διαρκώς. Και ειδικά τη νύχτα. Δεν ξέρω αν έχει καθόλου εγκληματικότητα.
Ο ξενοδόχος μου είπε ότι έχουν καθημερινά γύρω στους χίλιους πεντακόσιους τουρίστες, οι περισσότεροι από αυτούς Χιλιάνοι. Οι δρόμοι στο νησί δεν είναι καλοί και εκτός πόλης τα πιο πολλά αυτοκίνητα είναι ενοικιαζόμενα από τουρίστες.
Hana Kao Kao:
Το αεροπλάνο τώρα δεν έχει πληρότητα ούτε 50% και τρέχει πολύ γρήγορα: πάει στα 12,5 χιλιόμετρα ύψος με ταχύτητα 970 χιλιόμετρα την ώρα. Θα φτάσουμε περίπου 40 λεπτά νωρίτερα από το χρόνο του πηγαιμού που ήταν γεμάτο. Άρα θα κερδίσουμε λίγο ύπνο.
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου, πρωί.
Προχωράνε οι μέρες και σήμερα το μεσημέρι επιστρέφουμε στην ηπειρωτική χώρα για να κατεβαίνουμε σιγά-σιγά και στην Παταγονία.
Εικόνες από την περιοχή της Χάνγκα Ρόα:
Το Νησί του Πάσχα σχεδόν το εξαντλήσαμε. Χθες κάναμε άλλο ένα κύκλο για να δούμε κάποια άλλα μοάι και το Rano Raraku στο εσωτερικό του, γιατί προχθές, στην πρώτη μας βόλτα, ήταν κλειστό και το είδαμε από μακριά. Εκεί βρίσκεται ο χώρος από όπου έπαιρναν την πέτρα για την κατασκευή των αγαλμάτων και είναι επιβλητικός. Αυτό που δεν μας άρεσε ήταν το κόστος εισόδου που για να μπεις δίνεις 40 ευρώ και υποτίθεται ότι μπορείς να πηγαίνεις όσες φορές θέλεις για 5 ημέρες. Είναι αστείο, αφού, πόσοι είναι εκείνοι που θα μείνουν στο νησί αρκετό διάστημα ώστε να πηγαινοέρχονται στους δυο αρχαιολογικούς χώρους, για τους οποίους είναι το ενιαίο εισιτήριο; Με το ίδιο εισιτήριο μπαίνεις και στο αρχαίο χωριό Orongo, που έχει ωραία θέα στον ωκεανό. Είναι ένας παλιός ιερός χώρος των Ραπανούι (έτσι λένε τους ιθαγενείς) με κατοικίες. Κάθε ένα από αυτά τα δύο μέρη δεν είναι για πάνω από δύο ώρες επίσκεψη.
Περιοχή του Orongo:
Ο κρατήρας:
Το χωριό:
Ο Ωκεανός:
Αυτά είναι καινούργια αγάλματα από ένα πείραμα που έγινε πρόσφατα για να δουν πως σήκωναν σε όρθια θέση τα Μοάι:
Εμείς το πρωί ξεκινήσαμε από το Orongo, από όπου αγοράσαμε και τα εισιτήριά μας για τους δύο χώρους. Πέρα από τη ιστορική του αξία το παλιό χωριό Orongo με τα αναπαλαιωμένα σπίτια δεν έχει σε καμιά περίπτωση την ομορφιά και τη μαγεία που εκπέμπει το Rano Raraku. Όμως από εκεί βλέπεις τον Ειρηνικό Ωκεανό και αυτό είναι επίσης μαγικό και το να αγναντεύεις τη θάλασσα σε τέρπει. Εκτός από αυτούς τους δυο χώρους, στους υπόλοιπους η είσοδος είναι δωρεάν, αν και νομίζω δεν έχουν και φύλακες!
Το Rano Raraku είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη του κόσμου που έχω επισκεφθεί. Λες και αν πας το πρωί θα δεις τους εργάτες να σμιλεύουν τον βράχο να τον κάνουν άγαλμα. Έχει πολλά στην περιοχή, άλλα αφημένα οριζόντια αφού δεν πρόλαβαν να τα τελειώσουν και να τα πάρουν, άλλα στημένα να κοιτάνε τη θάλασσα λες και έχουν ριζώσει στο χώμα και άλλα πεσμένα κάτω.
Από την περιοχή του Rano Raraku:
Πεσμένο Μοάι:
Και το μικρότερο απ' όλα:
Ατελείωτο:
Στην πίσω πλευρά του χώρου υπάρχει επίσης και άλλος :
Γενικά εδώ το μέρος δεν είναι καθόλου φιλικό. Για τους ανθρώπους λέω. Ίσως η απομόνωση κάνει τους ανθρώπους να μιλάνε πολύ απότομα και μερικές φορές προσβλητικά. Νομίζουν ότι είναι κάτι ιδιαίτερο και αντί να είναι ταπεινοί και να σέβονται τους επισκέπτες που έχουν ξοδέψει τόσα χρήματα για να τους επισκεφτούν τους φέρονται υπεροπτικά. Αυτό συμβαίνει όμως με τους εισαγόμενους επαγγελματίες στο νησί και όχι τόσο με τους ιθαγενείς. Το τονίζω αυτό. Οι ιθαγενείς μου φάνηκαν λίγο παραπεταμένοι από τους ισπανόφωνους.
Π.χ. στο ξενοδοχείο που μένουμε μου έκανε κακή εντύπωση που ο Κορσικανός ιδιοκτήτης μας έδωσε ένα ολόκληρο βιβλίο με τον κανονισμό του χώρου. Σιγά μην το ανοίξω. Μας είπε να μην πλένουμε ρούχα στα δωμάτια και να μην δεχόμαστε επισκέπτες. Πουθενά αλλού δεν μας είπαν κάτι τέτοιο. Ένας άλλος χθες σε ένα εστιατόριο μας έδιωξε γιατί καθίσαμε και τον ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να πάρουμε μία μπύρα. Μας είπε ότι το μαγαζί του προσφέρει θέα και αν θέλουμε να κάτσουμε εκεί να παραγγείλουμε αστακό. Στο τέλος μας λέει Goodbye, δηλαδή: φύγετε. Όταν του είπε η Ντίνα ότι ρωτήσαμε κάτω ένα υπάλληλο αν μπορούμε να έχουμε μόνο ποτό και μας είπε ΟΚ, και για αυτό ανεβήκαμε, μας είπε ότι αυτοί εκεί κάτω που μας το είπαν είναι μόνο για να πλένουν ποτήρια και αυτός είναι το αφεντικό. Απαίσιος! Και δύο ξεναγοί επίσης μας μίλησαν άσχημα επειδή φύγαμε 1-2 μέτρα μακριά από το μονοπάτι σε ένα αρχαιολογικό χώρο.
Ahu a Kivi, στο εσωτερικό του νησιού:
Κρίμα! Ευτυχώς(!) σήμερα φεύγουμε. Εμείς όμως απολαύσαμε την επίσκεψή μας στο Νησί γιατί είδαμε τα αγάλματα σχεδόν παντού. Κάναμε τις βόλτες μας και γεμίσαμε με εικόνες. Δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο και πιο εντυπωσιακό και αυτό είναι το σημαντικό σε μια επίσκεψη. Εννοείται ότι επισκεφτήκαμε σχεδόν όλους τους χώρους στους οποίους υπήρχαν Μοάι, αλλά δεν τους έχω αναφέρει ονομαστικά. Παραθέτω όμως φωτογραφίες.
Η ώρα είναι 7 και τέταρτο το απόγευμα.
Πάει και το Νησί του Πάσχα απ’ όπου πετάξαμε με καθυστέρηση τρεισήμισι ωρών. Αυτό είναι δραματικά άσχημο για μας διότι θα φτάσουμε στο Σαντιάγο σχεδόν στις 2 τα ξημερώματα και η πτήση μας για Μπουένος Άιρες είναι στις 8 το πρωί. Αυτό σημαίνει ότι στο ξενοδοχείο που θα φτάσουμε στις τρεις σχεδόν, πρέπει να μην κοιμηθούμε πάνω από 2 ώρες. Έτσι αποφασίσαμε με την παρέα να μείνουμε στο αεροδρόμιο μέχρι την επόμενη πτήση, και όσο κοιμηθούμε. Η ταλαιπωρία μεταξύ πήγαινε-έλα στο ξενοδοχείο θα είναι μεγαλύτερη.
Αυτά φοβόμουν από τη Ελλάδα, όταν το ταξίδι είδα ότι έβγαινε με πολλά αεροπορικά. Και το χειρότερο είναι ότι οι πτήσεις δεν συνδέονται μεταξύ τους, ώστε αν γίνει μια καθυστέρηση ή ακύρωση πτήσης να είμαστε καλυμμένοι. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει εμείς να ασχοληθούμε και να πληρώσουμε για να προλάβουμε το πρόγραμμά μας. Μέχρι τώρα πάλι καλά. Αν η αναχώρησή μας από το Νησί του Πάσχα ήταν προγραμματισμένη για μια μέρα νωρίτερα, θα είχαμε μεγάλα προβλήματα, αφού η χθεσινή πτήση δεν έγινε λόγω βλάβης του αεροπλάνου. Τώρα απλά θα χάσουμε τα χρήματα του ξενοδοχείου.
Χάνγκα Ρόα:
Vinapu:
Και αν ήταν μόνο αυτή η ατυχία σήμερα καλά θα ήταν! Και δεν πιστεύω στα ματιάσματα που λέει η Ντίνα, αλλιώς τώρα η φωτογραφική μου μηχανή θα δούλευε με ένα ξεμάτιασμα της πεθεράς μου. Όπως καταλάβατε μου χάλασε η φωτογραφική μηχανή. Ίσως χτες που φύσαγε και είχε πολλή σκόνη να μπήκε κάποιος κόκκος στο κλείστρο που τραβά τις φωτογραφίες και μου βγάζει ένα μήνυμα για error. Τέλος πάντων. Ευτυχώς κρατώ και μία μικρή αλλά αρκετά καλή μηχανή μαζί μου. Θα κάνει εκείνη τη δουλειά. Άλλωστε μπορώ να πάρω και τα στικάκια του Φίλιππα από την δική του μηχανή με τις φωτογραφίες που τραβά.
Κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες θα δω στο internet μήπως βρω τίποτα για το πώς μπορώ να διορθώσω τη βλάβη. Η μηχανή από μόνη της βγάζει ένα μενού που μου λέει διάφορα για την επιδιόρθωση του συγκεκριμένου προβλήματος. Τα έκανα αλλά δεν είδα φως. Όμως τα υπόλοιπα συστήματα δουλεύουν. Μόνο φωτογραφίες δεν βγάζει. Τέλεια!
Πάντως η σημερινή τελευταία μέρα στο Νησί πήγε πολύ καλά. Σηκωθήκαμε νωρίς και στις 8 φύγαμε από τα δωμάτια με μικρή καθυστέρηση λόγω βροχής. Άλλωστε χθες από τις 5 και μετά έβρεχε κάθε τόσο. Πήγαμε το πρωί μία βόλτα στο μισό νησί, να δούμε κάτι παραλήψεις από σημεία που ήταν στο μέσον του νησιού. Πήγαμε και στο μουσείο της Χάνγκα Ρόα, που ήταν δωρεάν και στις μία πήγαμε στο αεροδρόμιο όπου φάγαμε την κρυάδα της καθυστέρησης. Αν αύριο το βραδάκι φτάσουμε στην Ουσουάγια χωρίς αλλά ιδιαίτερα προβλήματα, θα τα έχουμε ξεχάσει όλα. Να κάνουμε βρε αδερφέ Χριστούγεννα σαν άνθρωποι. Αν και τα Χριστούγεννα στην ξενιτιά δεν λένε.
Puna pau:
Μουσείο:
Δεν είναι δική μου η φωτογραφία. Από το μουσείο είναι:
Και αυτή:
Νομίζω για τις τιμές στο νησί δεν έχω πει και πολλά, οπότε ας πω. Όλα είναι πανάκριβα, εκτός από το ξενοδοχείο που μείναμε και το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε. Ο καφές σε μια καφετέρια κάνει δύο χιλιάδες πέσος (σχεδόν τρία ευρώ). Στο σούπερ μάρκετ το σάντουιτς 4.500 (6 ευρώ), το 1,5 λίτρο νερό 1.600, η συσκευασία το ψωμί του τοστ μεγάλο μέγεθος 2.500. Το δωμάτιο στο ξενοδοχείο ήταν φθηνό αφού έκανε 30 ευρώ η βραδιά.
Πάντως άξιζε να νοικιάσεις αυτοκίνητο, που το οδηγούσα εγώ συνέχεια, αφού είχα δώσει μόνο το δικό μου δίπλωμα οδήγησης στο γραφείο. Δεν κουράστηκα αφού σε δύο εικοσιτετράωρα κάναμε μόλις 220 χιλιόμετρα. Στο νησί η μέγιστη ταχύτητα που επιτρέπεται είναι τα 50 χιλιόμετρα την ώρα και μέσα στην πόλη τα 30. Εγώ όμως το πήγα έξω και μέχρι 60 – 70, όπως όλοι. Μέσα στην πόλη έχει ικανή αστυνόμευση με αρκετά περιπολικά που τριγυρνούν διαρκώς. Και ειδικά τη νύχτα. Δεν ξέρω αν έχει καθόλου εγκληματικότητα.
Ο ξενοδόχος μου είπε ότι έχουν καθημερινά γύρω στους χίλιους πεντακόσιους τουρίστες, οι περισσότεροι από αυτούς Χιλιάνοι. Οι δρόμοι στο νησί δεν είναι καλοί και εκτός πόλης τα πιο πολλά αυτοκίνητα είναι ενοικιαζόμενα από τουρίστες.
Hana Kao Kao:
Το αεροπλάνο τώρα δεν έχει πληρότητα ούτε 50% και τρέχει πολύ γρήγορα: πάει στα 12,5 χιλιόμετρα ύψος με ταχύτητα 970 χιλιόμετρα την ώρα. Θα φτάσουμε περίπου 40 λεπτά νωρίτερα από το χρόνο του πηγαιμού που ήταν γεμάτο. Άρα θα κερδίσουμε λίγο ύπνο.
Last edited:
