travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.765
- Likes
- 14.583
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Δευτέρα πρωί 28 Δεκεμβρίου 2015, Ρunta Αrenas
Βρισκόμαστε στο Ρunta Αrenas. Καλημέρα από την πανέμορφη πόλη. Φτάσαμε χθες στις 7 το απόγευμα με το πούλμαν. Και εκεί που ψαχνόμασταν για το πώς θα πάμε στο ξενοδοχείο μας, γιατί δεν υπήρχε ταξί εκεί γύρω, ήρθε ένας ηλικιωμένος κύριος με ένα τζιπ και τη γυναίκα του μέσα και προσφέρθηκε να μας μεταφέρει. Βέβαια δεν χωρούσαμε όλοι εκεί μέσα αλλά με κάποιο τρόπο πήγαμε στο ξενοδοχείο, που δεν ήταν και τόσο μακριά. Δεν ήθελε χρήματα αλλά εμείς του δώσαμε 5.000 χιλιάδες πέσος, δηλαδή περίπου 7 ευρώ, τα οποία πήρε ευχαρίστως.
Πολλά καλώδια ρε παιδί μου!
Τραγούδι και χορός. Μα που είμαστε; Στη Λατινική Αμερική;
Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας στα δωμάτια ξεκινήσαμε μία βόλτα στην πόλη. Αρχικά πήγαμε στην προκυμαία που είχε αρκετό κόσμο να κάνει τη βόλτα του και παιδιά να παίζουν. Μετά πήγαμε στην πόλη με τα υπέροχα κτίρια. Ο καιρός ήταν καλός με θερμοκρασία που έφτασε και τους 12 βαθμούς Κελσίου, αλλά μετά τις 9 το βράδυ έπεσε αρκετά ο ήλιος. Εγώ για να ξέρετε έχω ως ορόσημο τη θερμοκρασία των οκτώ βαθμών: αν είναι 8 ή λιγότερους βαθμούς θεωρώ ότι έχει πολύ κρύο. Αν είναι πάνω από τους οκτώ όμως μπορώ να βγω και με ανοιξιάτικο μπουφάν. Εδώ ο ήλιος δύει στις 10:00 το βράδυ, αλλά μέχρι τις 12:00 σχεδόν που κοιμηθήκαμε είχε λίγο φως. Αυτό είναι το καλό αυτών των περιοχών όταν πηγαίνεις την εποχή του καλοκαιριού.
Έξω από το δωμάτιο που μέναμε, αυτά τα χαρακτηριστικά φυτά του Νοτίου Ημισφαιρίου. Τα είδαμε και στην Νέα Ζηλανδία.
Έκανα κάποιες προσπάθειες μήπως δω στον ουρανό τον Σταυρό του Νότου αλλά μάταια. Με τα φώτα που έχει γενικότερα, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Τα κτίρια στο Ρunta Αrenas είναι πάρα πολύ όμορφα, διότι παλιότερα ήταν μία πολύ πλούσια πόλη, αλλά από τότε που αναπτύχθηκε η Ουσουάγια η πόλη εδώ δεν συνέχισε την ανάπτυξή της. Βέβαια σήμερα έχει σχεδόν 150.000 κατοίκους.
Σήμερα έχουμε κανονίσει να νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο και να κάνουμε βόλτες στην περιοχή για μια μέρα. Τα ενδιαφέροντα που έχει εδώ γύρω δεν είναι ιδιαιτέρως πολλά και αξιόλογα όμως έχω κάποιες προτάσεις για να κάνω στην παρέα μου. Να δούμε λοιπόν τι θα προτιμήσουμε.
Είναι πια Τρίτη πρωί στις 29 Δεκεμβρίου.
Περνάνε οι μέρες και δεν το καταλαβαίνουμε αφού είμαστε πλέον στη μέση της εκδρομής. Όλα πάνε καλά πάντως. Έχουμε λίγα νεύρα με τους Χιλιανούς γιατί μερικοί πουλάνε πολύ ακριβά το προϊόν τους εκμεταλλευόμενοι τους τουρίστες. Για παράδειγμα χθες, μακριά από την πόλη, σε ένα μαγαζάκι που είχε μια γιαγιά σταματήσαμε να ξεπεινάσουμε, και πήραμε λίγο ψωμί με 5 φύλλα από το ζαμπόν και 7 φέτες τυρί και μας πήρε περίπου 20 ευρώ. Μετά καθόμασταν και μετρούσαμε πόσες φέτες έφαγε ο καθένας για να πληρώσει αντίστοιχα. Στις εκδρομές πάντα στην παρέα ο καθένας πληρώνει τα δικά του μέχρι δεκάρα. Και ήταν ένα μαγαζί μες στην ερημιά, που στην Ελλάδα οι άνθρωποι σε αυτά τα μαγαζιά έχουν τα πράγματα πολύ φθηνά. Βέβαια επειδή είναι στην άκρη του πουθενά αυτή η γιαγιά ίσως σκέφτεται ότι πρέπει να βγάλει κάτι παραπάνω, ακριβώς γι αυτό. Έχει τέλος πάντων μία δικαιολογία. Λίγο παρακάτω από εκεί βρήκαμε ένα χωριό και σε ένα μικρό μαγαζί ψωνίσαμε νερό και μπισκότα. Οι τιμές πάντως εκεί ήταν φυσιολογικές. Άρα η γιαγιά μάλλον μας έκλεψε, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Από εδώ και στο εξής θα έχουμε την αυθεντική Παταγονία.
Πάντως, οι συνθήκες εδώ για τους ντόπιους είναι πολύ δύσκολες. Όχι βέβαια όσο στην Ουσουάγια, που το κλίμα είναι πιο άγριο. Και εδώ είναι δύσκολα τα πράγματα. Βέβαια αυτή την εποχή, που είναι καλοκαίρι, τα πράγματα πάνε καλά.
Ας περιγράψω λοιπόν την χθεσινή μέρα, εδώ στο Πούντα Αρένας.
Το πρωί πήγαμε στην Avis που είχαμε κλείσει ένα αυτοκίνητο για μία μέρα. Ρωτώντας μας είπαν ότι με κόστος 150 ευρώ παραπάνω θα μας το παραχωρούσαν και για μία ακόμα ημέρα ώστε να το παραδώσουμε σήμερα στο Πουέρτο Νατάλες. Για να μεταβούμε εκεί είχαμε σκοπό να πάμε με λεωφορείο. Έτσι με ένα μικρό κόστος επιπλέον δεν θα κουβαλάμε τα πράγματα στο ΚΤΕΛ, να μπαίνουμε σε λεωφορεία και να έχουμε καθυστερήσεις. Μάλιστα, θα πάμε σταματώντας όπου μας αρέσει, σαν να κάνουμε μία όμορφη εκδρομή. Φυσικά χθες δεν το παραδώσαμε, αφού άλλωστε όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ήταν μετά τα μεσάνυχτα, έχοντας διανύσει όλη τη μέρα 550 χιλιόμετρα. Και δεν μιλάμε και για τους καλύτερους δρόμους.
Αρχικά πήγαμε 60-70 χιλιόμετρα νότια της πόλης να δούμε κάποιες περιοχές στις οποίες είχαν έρθει οι πρώτοι άποικοι από την Ισπανία. Tα ονόματά τους είναι Fuerte Bulnes και Pouerto del Hambre. Υπήρχε εκεί ένα σχετικό μνημείο, αλλά δεν μας εντυπωσίασε όλη αυτή η περιοχή τόσο πολύ. Το ωραίο στη βόλτα ήταν ότι είδαμε στον παραλιακό δρόμο που πηγαίναμε, ένα σωρό δελφίνια να κολυμπούν.
Αν και Παταγονία εδώ, αυτή η φωτογραφία μου αρέσει πολύ:
Το μαγαζί της γιαγιάς που έλεγα παραπάνω:
Το να βρίσκεσαι στην Παταγονία και να βλέπεις απλά ωραία μέρη δε σου φτάνει. Θες κάτι να σε αφήσει με ανοιχτό το στόμα. Ήμασταν τυχεροί γιατί το βρήκαμε αλλάζοντας τελείως τα σχέδιά μας. Αποφασίσαμε να πάμε βόρεια της πόλης στο πάρκο Pali Aike, κοντά στα σύνορα με την Αργεντινή. Στη βόλτα που κάναμε εκεί ίσως να περάσαμε και τα σύνορα των δυο χωρών, αλλά δεν είχε κάποιο σημάδι. Εκεί κάναμε αρκετό περπάτημα για να δούμε μερικά υπέροχα ηφαίστεια. Περπατούσαμε πάνω από 5 ώρες μέσα στο πάρκο, που βρίσκεται 190 χιλιόμετρα από το Ρunta Αrenas. Και φυσικά η διαδρομή με το αμάξι είχε πολύ χωματόδρομο.
Αρχικά είδαμε την μικρή υπέροχη λίμνη Laguna Ana. Μετά περπατήσαμε πάνω σε μαύρη ξερή λάβα για να δούμε δυο κρατήρες ηφαιστείων. Σε όλη την πορεία μας είδαμε μόνο 2-3 κορίτσια που περπατούσαν κι εκείνες επιστρέφοντας. Οι κρατήρες λεγόταν. Crater Morada del Diablo και Pozos del Diablo. Όταν είδαμε τον πρώτο είπαμε: ωραία αλλά αρκετά κουραστήκαμε, πάμε πίσω, θα μας πιάσει η νύχτα. Τότε είδαμε τις τουρίστριες που επέστρεφαν από τον δεύτερο κρατήρα και μας είπαν ότι είναι ακόμα πιο ωραίος. Έτσι αναγκαστήκαμε και πήγαμε. Δε χάσαμε, σίγουρα.
Ε;
Γεροντοέρωτες
Έρημοι και μόνοι:
Φαίνεται λίγο αχνά το μονοπάτι για τους κρατήρες των ηφαιστείων:
Στο τέλος, αφού γυρίσαμε πίσω, είδαμε ότι υπήρχε λίγος χρόνος ακόμα και λίγο πριν βραδιάσει πήγαμε στην σπηλιά Cueva Pali Aike. Μη τυχόν και πάει κανείς στο Ρunta Αrenas και δεν επισκεφτεί το πάρκο Pali Aike. Ειδικά για τους κρατήρες!
Σε όποιον δεν αρέσει η επόμενη εικόνα, με την ταυτόχρονη αίσθηση του τόπου που βρίσκεται, ας μην πάει στην Παταγονία. Δε θα την ευχαριστηθεί όσο της αξίζει.
Τα δύο γουανάκο τα βλέπετε;
Δυστυχώς, όταν έχει συρματοπλέγματα, συμβαίνουν και αυτά:
Ήταν λοιπόν μία γεμάτη μέρα, την οποία ευχαριστηθήκαμε και ταυτόχρονα νιώσαμε πλήρως την Παταγονία. Με τη φύση, με τα ζώα, με τα χωριά, τη θάλασσα και τους κρατήρες. Ευτυχώς που είχε φως μέχρι τα μεσάνυχτα οπότε η οδήγηση για την επιστροφή ήταν σχετικά εύκολη.
Βρισκόμαστε στο Ρunta Αrenas. Καλημέρα από την πανέμορφη πόλη. Φτάσαμε χθες στις 7 το απόγευμα με το πούλμαν. Και εκεί που ψαχνόμασταν για το πώς θα πάμε στο ξενοδοχείο μας, γιατί δεν υπήρχε ταξί εκεί γύρω, ήρθε ένας ηλικιωμένος κύριος με ένα τζιπ και τη γυναίκα του μέσα και προσφέρθηκε να μας μεταφέρει. Βέβαια δεν χωρούσαμε όλοι εκεί μέσα αλλά με κάποιο τρόπο πήγαμε στο ξενοδοχείο, που δεν ήταν και τόσο μακριά. Δεν ήθελε χρήματα αλλά εμείς του δώσαμε 5.000 χιλιάδες πέσος, δηλαδή περίπου 7 ευρώ, τα οποία πήρε ευχαρίστως.
Πολλά καλώδια ρε παιδί μου!
Τραγούδι και χορός. Μα που είμαστε; Στη Λατινική Αμερική;
Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας στα δωμάτια ξεκινήσαμε μία βόλτα στην πόλη. Αρχικά πήγαμε στην προκυμαία που είχε αρκετό κόσμο να κάνει τη βόλτα του και παιδιά να παίζουν. Μετά πήγαμε στην πόλη με τα υπέροχα κτίρια. Ο καιρός ήταν καλός με θερμοκρασία που έφτασε και τους 12 βαθμούς Κελσίου, αλλά μετά τις 9 το βράδυ έπεσε αρκετά ο ήλιος. Εγώ για να ξέρετε έχω ως ορόσημο τη θερμοκρασία των οκτώ βαθμών: αν είναι 8 ή λιγότερους βαθμούς θεωρώ ότι έχει πολύ κρύο. Αν είναι πάνω από τους οκτώ όμως μπορώ να βγω και με ανοιξιάτικο μπουφάν. Εδώ ο ήλιος δύει στις 10:00 το βράδυ, αλλά μέχρι τις 12:00 σχεδόν που κοιμηθήκαμε είχε λίγο φως. Αυτό είναι το καλό αυτών των περιοχών όταν πηγαίνεις την εποχή του καλοκαιριού.
Έξω από το δωμάτιο που μέναμε, αυτά τα χαρακτηριστικά φυτά του Νοτίου Ημισφαιρίου. Τα είδαμε και στην Νέα Ζηλανδία.
Έκανα κάποιες προσπάθειες μήπως δω στον ουρανό τον Σταυρό του Νότου αλλά μάταια. Με τα φώτα που έχει γενικότερα, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Τα κτίρια στο Ρunta Αrenas είναι πάρα πολύ όμορφα, διότι παλιότερα ήταν μία πολύ πλούσια πόλη, αλλά από τότε που αναπτύχθηκε η Ουσουάγια η πόλη εδώ δεν συνέχισε την ανάπτυξή της. Βέβαια σήμερα έχει σχεδόν 150.000 κατοίκους.
Σήμερα έχουμε κανονίσει να νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο και να κάνουμε βόλτες στην περιοχή για μια μέρα. Τα ενδιαφέροντα που έχει εδώ γύρω δεν είναι ιδιαιτέρως πολλά και αξιόλογα όμως έχω κάποιες προτάσεις για να κάνω στην παρέα μου. Να δούμε λοιπόν τι θα προτιμήσουμε.
Είναι πια Τρίτη πρωί στις 29 Δεκεμβρίου.
Περνάνε οι μέρες και δεν το καταλαβαίνουμε αφού είμαστε πλέον στη μέση της εκδρομής. Όλα πάνε καλά πάντως. Έχουμε λίγα νεύρα με τους Χιλιανούς γιατί μερικοί πουλάνε πολύ ακριβά το προϊόν τους εκμεταλλευόμενοι τους τουρίστες. Για παράδειγμα χθες, μακριά από την πόλη, σε ένα μαγαζάκι που είχε μια γιαγιά σταματήσαμε να ξεπεινάσουμε, και πήραμε λίγο ψωμί με 5 φύλλα από το ζαμπόν και 7 φέτες τυρί και μας πήρε περίπου 20 ευρώ. Μετά καθόμασταν και μετρούσαμε πόσες φέτες έφαγε ο καθένας για να πληρώσει αντίστοιχα. Στις εκδρομές πάντα στην παρέα ο καθένας πληρώνει τα δικά του μέχρι δεκάρα. Και ήταν ένα μαγαζί μες στην ερημιά, που στην Ελλάδα οι άνθρωποι σε αυτά τα μαγαζιά έχουν τα πράγματα πολύ φθηνά. Βέβαια επειδή είναι στην άκρη του πουθενά αυτή η γιαγιά ίσως σκέφτεται ότι πρέπει να βγάλει κάτι παραπάνω, ακριβώς γι αυτό. Έχει τέλος πάντων μία δικαιολογία. Λίγο παρακάτω από εκεί βρήκαμε ένα χωριό και σε ένα μικρό μαγαζί ψωνίσαμε νερό και μπισκότα. Οι τιμές πάντως εκεί ήταν φυσιολογικές. Άρα η γιαγιά μάλλον μας έκλεψε, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Από εδώ και στο εξής θα έχουμε την αυθεντική Παταγονία.
Πάντως, οι συνθήκες εδώ για τους ντόπιους είναι πολύ δύσκολες. Όχι βέβαια όσο στην Ουσουάγια, που το κλίμα είναι πιο άγριο. Και εδώ είναι δύσκολα τα πράγματα. Βέβαια αυτή την εποχή, που είναι καλοκαίρι, τα πράγματα πάνε καλά.
Ας περιγράψω λοιπόν την χθεσινή μέρα, εδώ στο Πούντα Αρένας.
Το πρωί πήγαμε στην Avis που είχαμε κλείσει ένα αυτοκίνητο για μία μέρα. Ρωτώντας μας είπαν ότι με κόστος 150 ευρώ παραπάνω θα μας το παραχωρούσαν και για μία ακόμα ημέρα ώστε να το παραδώσουμε σήμερα στο Πουέρτο Νατάλες. Για να μεταβούμε εκεί είχαμε σκοπό να πάμε με λεωφορείο. Έτσι με ένα μικρό κόστος επιπλέον δεν θα κουβαλάμε τα πράγματα στο ΚΤΕΛ, να μπαίνουμε σε λεωφορεία και να έχουμε καθυστερήσεις. Μάλιστα, θα πάμε σταματώντας όπου μας αρέσει, σαν να κάνουμε μία όμορφη εκδρομή. Φυσικά χθες δεν το παραδώσαμε, αφού άλλωστε όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ήταν μετά τα μεσάνυχτα, έχοντας διανύσει όλη τη μέρα 550 χιλιόμετρα. Και δεν μιλάμε και για τους καλύτερους δρόμους.
Αρχικά πήγαμε 60-70 χιλιόμετρα νότια της πόλης να δούμε κάποιες περιοχές στις οποίες είχαν έρθει οι πρώτοι άποικοι από την Ισπανία. Tα ονόματά τους είναι Fuerte Bulnes και Pouerto del Hambre. Υπήρχε εκεί ένα σχετικό μνημείο, αλλά δεν μας εντυπωσίασε όλη αυτή η περιοχή τόσο πολύ. Το ωραίο στη βόλτα ήταν ότι είδαμε στον παραλιακό δρόμο που πηγαίναμε, ένα σωρό δελφίνια να κολυμπούν.
Αν και Παταγονία εδώ, αυτή η φωτογραφία μου αρέσει πολύ:
Το μαγαζί της γιαγιάς που έλεγα παραπάνω:
Το να βρίσκεσαι στην Παταγονία και να βλέπεις απλά ωραία μέρη δε σου φτάνει. Θες κάτι να σε αφήσει με ανοιχτό το στόμα. Ήμασταν τυχεροί γιατί το βρήκαμε αλλάζοντας τελείως τα σχέδιά μας. Αποφασίσαμε να πάμε βόρεια της πόλης στο πάρκο Pali Aike, κοντά στα σύνορα με την Αργεντινή. Στη βόλτα που κάναμε εκεί ίσως να περάσαμε και τα σύνορα των δυο χωρών, αλλά δεν είχε κάποιο σημάδι. Εκεί κάναμε αρκετό περπάτημα για να δούμε μερικά υπέροχα ηφαίστεια. Περπατούσαμε πάνω από 5 ώρες μέσα στο πάρκο, που βρίσκεται 190 χιλιόμετρα από το Ρunta Αrenas. Και φυσικά η διαδρομή με το αμάξι είχε πολύ χωματόδρομο.
Αρχικά είδαμε την μικρή υπέροχη λίμνη Laguna Ana. Μετά περπατήσαμε πάνω σε μαύρη ξερή λάβα για να δούμε δυο κρατήρες ηφαιστείων. Σε όλη την πορεία μας είδαμε μόνο 2-3 κορίτσια που περπατούσαν κι εκείνες επιστρέφοντας. Οι κρατήρες λεγόταν. Crater Morada del Diablo και Pozos del Diablo. Όταν είδαμε τον πρώτο είπαμε: ωραία αλλά αρκετά κουραστήκαμε, πάμε πίσω, θα μας πιάσει η νύχτα. Τότε είδαμε τις τουρίστριες που επέστρεφαν από τον δεύτερο κρατήρα και μας είπαν ότι είναι ακόμα πιο ωραίος. Έτσι αναγκαστήκαμε και πήγαμε. Δε χάσαμε, σίγουρα.
Ε;
Γεροντοέρωτες
Έρημοι και μόνοι:
Φαίνεται λίγο αχνά το μονοπάτι για τους κρατήρες των ηφαιστείων:
Στο τέλος, αφού γυρίσαμε πίσω, είδαμε ότι υπήρχε λίγος χρόνος ακόμα και λίγο πριν βραδιάσει πήγαμε στην σπηλιά Cueva Pali Aike. Μη τυχόν και πάει κανείς στο Ρunta Αrenas και δεν επισκεφτεί το πάρκο Pali Aike. Ειδικά για τους κρατήρες!
Σε όποιον δεν αρέσει η επόμενη εικόνα, με την ταυτόχρονη αίσθηση του τόπου που βρίσκεται, ας μην πάει στην Παταγονία. Δε θα την ευχαριστηθεί όσο της αξίζει.
Τα δύο γουανάκο τα βλέπετε;
Δυστυχώς, όταν έχει συρματοπλέγματα, συμβαίνουν και αυτά:
Ήταν λοιπόν μία γεμάτη μέρα, την οποία ευχαριστηθήκαμε και ταυτόχρονα νιώσαμε πλήρως την Παταγονία. Με τη φύση, με τα ζώα, με τα χωριά, τη θάλασσα και τους κρατήρες. Ευτυχώς που είχε φως μέχρι τα μεσάνυχτα οπότε η οδήγηση για την επιστροφή ήταν σχετικά εύκολη.
Last edited:
