Γαλλία Οι Παριζιάνοι / Les parisiens!

[giannismits]

Ένα απόγευμα στο Λούβρο!

Ε ας δούμε και κανένα μουσείο. Αλλά όχι όποιο κι όποιο! Εντάξει δεν είμαι των μουσείων αλλά μη με χαρακτηρίσει κανείς και ρηχό! Σίγουρα προτιμώ τις βόλτες στις γειτονιές και στα κλικ της φωτογραφικής μηχανής αλλά μια δόση τέχνης ακόμα κι εγώ την χρειάζομαι! Τα εισιτήρια τα προμηθευτήκαμε νωρίτερα από ένα κατάστημα FNAC. Λατρεμένη επιλογή διότι τρόμαζα κάθε φορά που διάβαζα για τις τεράστιες ουρές του Λούβρου.

Ο ήλιος έδυε και το πορτοκαλί χρώμα πάντα ομορφαίνει τα πάντα! Στους κήπους Tuileries παρά το κρύο, κόσμος έκανε ανέμελος την βόλτα του.

Την Τετάρτη και την Παρασκευή το μουσείο είναι ανοιχτό μέχρι τις 10 το βράδυ. Τις μέρες αυτές είναι αρκετά δημοφιλής η επίσκεψη διότι επικρατεί πιο ιδιαίτερη ατμόσφαιρα το βράδυ μέσα και έξω από το μουσείο. Έτσι λοιπόν κι ενώ σκοτείνιαζε σιγά σιγά, ήμασταν ψυχολογικά έτοιμοι για την μεγάλη είσοδο. Από την Arc de Triomphe du Carrousel είναι η κατεύθυνση προς την κύρια είσοδο στην μεγάλη πυραμίδα. Η ουρά δεν μου φάνηκε και τόσο φοβερή αλλά δείχνοντας τα εισιτήρια που είχαμε ήδη στο χέρι μας επέτρεψαν την είσοδό μας κατευθείαν, παρακάμπτοντας όλο το πλήθος! Tres bon!

Arc de Triomphe du Carrousel

Αυτή η μεγάλη γυάλινη και μεταλλική πυραμίδα, μαζί με τρεις μικρότερες βρίσκονται στην αυλή του Ναπολέοντα (Cour Napoléon). Η κατασκευή της ολοκληρώθηκε το 1989, και είναι από τα σημαντικότερα και πιο αναγνωρίσιμα αξιοθέατα του Παρισιού. Η αιτία που απολαμβάνουμε αυτή την εντυπωσιακή κατασκευή εκτός από την ιδέα και το ταλέντο του αρχιτέκτονα, είναι επειδή η παλιά είσοδος ήταν αδύνατο να δεχθεί το μεγάλο αριθμό επισκεπτών σε καθημερινή βάση.

Έτσι μετά την είσοδό στην πυραμίδα, κατεβαίνουμε τις κυλιόμενες σκάλες , βρισκόμαστε στον τεράστιο προθάλαμο και μετά είμαστε έτοιμοι να ανέβουμε στα κυρίως κτίρια του μουσείου.

Για να μη μας πέσει πολύ βαριά η τέχνη είπαμε εξ αρχής ότι θα διαθέσουμε συγκεκριμένη ώρα και θα δούμε τα βασικά και διάσημα εκθέματα. Άλλωστε αντοχή για περισσότερα δεν υπήρχε. Ίσως ο μόνος λόγος να το επισκεφτεί κανείς το πρωί είναι πως θα είναι ξεκούραστος. Εμείς προς το τέλος σερνόμασταν από τον ποδαρόδρομο όλης της μέρας. Μια μελέτη και ένα οργανωμένο πλάνο βοηθούν. Όπως επίσης και οι ερωτήσεις για βοήθεια στους πολλούς υπαλλήλους που όλοι τόσο ευγενικά μας κατατόπισαν.

Έτσι λοιπόν η αναζήτηση ξεκίνησε και η Αφροδίτη της Μήλου, η Νίκη της Σαμοθράκης, η Μόνα Λίζα, τα δωμάτια του Ναπολέοντα, οι ελληνικές αρχαιότητες αλλά και οι αιγυπτιακές μας περίμεναν να τις γνωρίσουμε από κοντά και μαζί με μας δεκάδες ακόμα επισκέπτες!

Αφροδίτη της Μήλου

Από παράθυρο του μουσείου

Νίκη της Σαμοθράκης

Και να το κορίτσι μας! Η Mona Lisa το πιο διάσημο και αναγνωρίσιμο έργο ζωγραφικής στον κόσμο, του Λεονάρντο ντα Βίντσι χρονολογίας 1519. Η αινιγματική Ιταλίδα έχει για κατοικία της το Μουσείο του Λούβρου από το 1800 περίπου και από τότε την έχουν αντικρύσει δισεκατομμύρια μάτια. Αυτή πάντα γλυκιά και ευγενική υποδέχεται τους εκατομμύρια fun της!!!

Το γλέντι του γάμου στην Κανά

Τα δωμάτια του Ναπολέοντα

Αν και το Λούβρο μας διέλυσε τα πόδια, δεν το μετάνιωσα που πήγαμε απογευματινή επίσκεψη. Και σίγουρα δεν μετάνιωσα που επισκέφτηκα το μουσείο που κρατάει τα σκήπτρα παγκοσμίως και μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είναι το νούμερο 1 σε επισκεψιμότητα μουσείο στον κόσμο, με περίπου 10 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[underwater]

Καλώστονα κι ας άργησε!

 

[giannismits]

Μια όμορφη βόλτα με… νεκρική σιγή!

Τι κι αν μας είπαν ψυχάκηδες όταν έμαθαν ότι κάναμε βόλτα σε νεκροταφείο. Τόσα ξέρουν τόσα λένε. Δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νεκροταφείο αλλά για το Cimetiere du Pere-Lachaise! Το συγκεκριμένο κοιμητήριο είναι το μεγαλύτερο της πόλης το οποίο άνοιξε το 1804 και υπολογίζεται ότι έχουν ταφεί σ’ αυτό πάνω από 300.000 πρόσωπα.

Οι κανόνες για να ταφεί κάποιος στο νεκροταφείο είναι μάλλον αυστηροί: Πρέπει να έχουν πεθάνει στη γαλλική πρωτεύουσα ή να ζούσαν μεγάλο διάστημα της ζωής τους εκεί. Για να θαφτεί κανείς στο Pere Lachaise είναι αρκετά δύσκολο, καθώς υπάρχει λίστα αναμονής με πολύ λίγα οικόπεδα να είναι διαθέσιμα.

Το νεκροταφείο έχει πέντε κύριες εισόδους. Η Portes des Amandiers είναι αυτή κοντά στον σταθμό μετρό Pere-Lachaise (M2, M3). Η κύρια είσοδος Porte Principale είναι πολύ κοντά στον σταθμό μετρό Philippe Auguste (Μ2). Εμείς κατεβήκαμε στον σταθμό Gambeta (M3) και μπήκαμε από την Porte Gambeta.

Η κύρια είσοδος Porte Principale

Έξω από τον σταθμό μετρό Gambeta

Το νεκροταφείο είναι η τελευταία κατοικία πολλών διάσημων προσώπων με μεγαλοπρεπή επιτάφια γλυπτά γι’ αυτό και αποτελεί ένα δημοφιλές ας το πούμε εναλλακτικό μέρος, ιδανικό για περιήγηση με… νεκρική ηρεμία! Οι διάσημοι ένοικοι πολλοί: Μολιέρος, Όσκαρ Ουάιλντ, Μαρσέλ Προυστ, Μοντιλιάνι, Ντελακρουά, Μπιζέ, Σοπέν, Μαρία Κάλλας (κενή τεφροδόχος αφού την τέφρα της την σκόρπισαν στη θάλασσα του Αιγαίου), Τζιμ Μόρισον, Εντίτ Πιάφ και η λίστα ονομάτων δεν έχει τελειωμό!

Ο καιρός ήταν βροχερός και κρύος. Ιδανικός για φωτογράφιση αλλά άβολος για χαλαρή βόλτα. Μαζί με την έλλειψη υπομονής και προσανατολισμού και επειδή η ομπρέλα είχε κάνει κατάληψη στο ένα μου χέρι ήταν δύσκολο το άλλο χέρι να κοιτάει τον χάρτη από το κινητό. Έτσι αφέθηκα στο ένστικτο και το φωτογραφικό μου ντελίριο χωρίς δυστυχώς να μπορώ να εντοπίσω τους τάφους από συγκεκριμένες προσωπικότητες που ήθελα να δω. Αλλά δεν πειράζει γιατί αποζημιώθηκα με την σκοτεινή και περίεργη ατμόσφαιρα του κοιμητηρίου που ο καιρός ταίριαζε γάντι για τη φωτογραφική μου διαστροφή! Μην πάτε εκεί με ήλιο!

Μπορείτε να κατεβάσετε τον χάρτη και να κάνετε ένα πλάνο για το τι θέλετε να δείτε. Αν το καταφέρετε σας βγάζω το καπέλο και σας δίνω βραβείο!

Αριστερά ο τάφος του γάλλου συγγραφέα Allan Kardec (1804 – 1869)

Χαμένος ανάμεσα σε τάφους...μπρρρ

Θα επανέλθω με περισσότερη ζωντάνια από Παρίσι!

 

[giannismits]

Καλώστονα κι ας άργησε!

E τι να κάνω. Παρίσι, Παρίσι. Θα προτιμούσα να έχω ένα Μαρόκο κι εγώ, μία Ινδία, ένα Νεπάλ... Αρκούμαι στο ξενέρωτο la Paris

 

[emouli]

Και Παρισάκι ε; Pas mal! Προσκυνηματικού ενδιαφέροντος ήταν το ταξίδι;
Όντως τα σουβενιρ ήταν σε εξευτελιστικές τιμές και πολύ γουστόζικα!

 

[giannismits]

Και Παρισάκι ε; Pas mal! Προσκυνηματικού ενδιαφέροντος ήταν το ταξίδι;
Όντως τα σουβενιρ ήταν σε εξευτελιστικές τιμές και πολύ γουστόζικα!

Ναι, ναι! Το άφησα για τελευταία μέρα και είπα δεν φεύγω από το Παρίσι αν δεν πάω στα νεκροταφεία! Αν είχα χρόνο θα πήγαινα και στου Montparnasse. Ωραίο κι εκείνο

Οι τιμές στα σουβενιρς ήταν ίδιες με την Πορτογαλία. Μου έκανε εντύπωση.

 

[vasilisD]

Πολύ ωραία η ιστορία και αναμένουμε την συνέχεια! Βρισκόμουν αρχές Μαρτίου στο Παρίσι και είναι σαν να τα ξαναζώ! Οι τσιγγάνες εμάς μας κόστισαν 5 ευρώ λόγο αιφνιδιασμού ! Επίσης πραγματικά το κοιμητήριο είναι ένας λαβύρινθος!
Ευτυχώς μετά από πολύ περπάτημα και πάνω που θα τα παρατούσαμε βρεθήκαμε μπροστά στον τάφο του τζίμι (αρκετά δύσκολο να βρεθεί) και φύγαμε ευχαριστημένοι!
Περιμένουμε την συνέχεια!

 

[coco]

Μετανοιωσα για τις ηλιολουστες μερες που περασα στο Περ Λασεζ..φανταστικη ατμοσφαιρα,υπεροχες φωτογραφιες...την επομενη φορα βροχερη μερα..

 

[zouzou92]

εχεις αδικο.το παρισι ειναι παρα πολυ ομορφο ειναι ενα μουσειο ολο το παρισι,οι δρομοι του,τα κτηρια του τα μαγαζια του,τα παντα ολα του ειναι απλα μια ζωγραφια...δν πιστευω οντως το λονδινο πως ειναι πιο ομορφο απο το παρισι...

 

[vasnorth]

Τι ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή βρε φίλε!
Περίμενα πως και πως να απολαύσω και πάλι, όποτε θα μπορούσες, μία νέα ιστορία σου με τις μοναδικές φωτογραφίες που μας δίνεις.

Εντάξει Λονδίνο δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ αλλά έχει ενδιαφέρουσες γειτονιές, και αναρίθμητα αξιοθέατα ανθρώπων έργα!

Έτσι ακριβώς! για να μην ξεχνιώμαστε.
Έχω βρεθεί 3 φορές στο Παρίσι και μπορώ να πω ότι πέρασα καλά. Φυσικά είναι μια από τις πιό μεγαλοπρεπείς και εντυπωσιακές πόλεις του κόσμου, αλλά μέχρι εκεί. Όπως είπες κι εσύ δεν είναι όμως Λονδίνο...
Σ΄ευχαριστώ για τις λεπτομέρειες για τον τάφο του Τζιμ Μόρισσον, θα τον έχω στα υπόψιν, γιατί τυγχάνει να είμαι μεγάλος φαν των Doors και του μεγάλου Τζιμ.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[giannismits]

Πολύ ωραία η ιστορία και αναμένουμε την συνέχεια! Βρισκόμουν αρχές Μαρτίου στο Παρίσι και είναι σαν να τα ξαναζώ! Οι τσιγγάνες εμάς μας κόστισαν 5 ευρώ λόγο αιφνιδιασμού ! Επίσης πραγματικά το κοιμητήριο είναι ένας λαβύρινθος!
Ευτυχώς μετά από πολύ περπάτημα και πάνω που θα τα παρατούσαμε βρεθήκαμε μπροστά στον τάφο του τζίμι (αρκετά δύσκολο να βρεθεί) και φύγαμε ευχαριστημένοι!
Περιμένουμε την συνέχεια!

Το αστείο ήταν που περίμενα στη διάβαση και γυρνάω και βλέπω τον φίλο μου να μιλάει με τις τσιγγάνες.Τότε φωνάζω δυνατά ένα ΟΧΙΚαι μετά έρχεται χαλαρός και μου λέει πως κάνεις έτσι 1 ευρώ τις έδωσα!
Κι εμείς ήμασταν κοντά στον τάφο του Μόρισον σύμφωνα με το χάρτη αλλά τα παρατήσαμε.

Μετανοιωσα για τις ηλιολουστες μερες που περασα στο Περ Λασεζ..φανταστικη ατμοσφαιρα,υπεροχες φωτογραφιες...την επομενη φορα βροχερη μερα..

Πράγματι από φωτογραφικής άποψης το νεκροταφείο πρέπει να είναι βροχερό και σκοτεινό για να δώσει έναν τόνο μυστηρίου στις φωτό.

 

[tripakias]

Ωραιος @giannismits. Αλλη μια ιστορια-οδηγος απο τον master του ειδους!

Οι διάσημοι ένοικοι πολλοί: Μολιέρος, Όσκαρ Ουάιλντ, Μαρσέλ Προυστ, Μοντιλιάνι, Ντελακρουά, Μπιζέ, Σοπέν, Μαρία Κάλλας (κενή τεφροδόχος αφού την τέφρα της την σκόρπισαν στη θάλασσα του Αιγαίου), Τζιμ Μόρισον, Εντίτ Πιάφ και η λίστα ονομάτων δεν έχει τελειωμό!

Αν μου επιτρεπεις , στον ιδιο ταφο με την Edith Piaf ειναι θαμμενος και ο πατερας της, η κορης της που πεθανε μολις 2 ετων αλλα και ο ελληνικης καταγωγης δευτερος συζυγος της Θεοφανης Λαμπουκας γνωστος στο γαλλικο κοινο ως Théo Sarapo. Ηθοποιος και τραγουδιστης αναδειχθηκε απο την Edith Piaf και ηταν εκεινη που του χαρισε το καλλιτεχνικο του ονομα που στα γαλλικα προφερεται Σαγαπο (Sarapo) λογω της μεγαλης αγαπης που του ειχε. Αυτην της η αγαπη για τον κατα 21 χρονια νεοτερο της συζυγο Sarapo, την εκανε να λατρεψει την Ελλαδα, οπου μαζι της την λατρεψαν και οι εκατομμυρια θαυμαστες της. Ο Sarapo πεθανε σε ηλικια 34 ετων 7 χρονια μετα το θανατο της Edith Piaf και ειναι ενας ακομα Ελληνας της χρυσης ελληνικης ομαδας της δεκαετιας του '60 στη Γαλλια.

εχεις αδικο.το παρισι ειναι παρα πολυ ομορφο ειναι ενα μουσειο ολο το παρισι,οι δρομοι του,τα κτηρια του τα μαγαζια του,τα παντα ολα του ειναι απλα μια ζωγραφια...δν πιστευω οντως το λονδινο πως ειναι πιο ομορφο απο το παρισι...

Σαν κατουρημενη ζωγραφια ισως...Αντε τωρα βγες απο το ονειρο και ελα στην πραγματικοτητα για να μαθεις πως το Λονδινο ειναι πολυ ωραιοτερο.