giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μια όμορφη βόλτα με… νεκρική σιγή!
- O πύργος, ο star της πόλης!
- Όταν κοιτάς από ψηλά!
- Στο 13ο διαμέρισμα / 13e arrondissement de Paris
- Στο 5ο διαμέρισμα / 5e arrondissement de Paris
- Στο 6ο διαμέρισμα / 6e arrondissement de Paris
- Γύρω από τον Σηκουάνα και τα νησιά!
- Μια ατελείωτη ευθεία! Place de la Concorde μέχρι La Defence
- Ένα απόγευμα στο Λούβρο!
- Λίγο από 1o, 8o και 9o διαμέρισμα / Στη δεξιά όχθη!
- 4o διαμέρισμα / 4e arrondissement de Paris (Le Marais)
- Μια βροχερή βόλτα στην Μονμάρτη!
- Noir et Blanc à Paris / Μαύρο και Άσπρο στο Παρίσι!
- Video a Paris
Μια βροχερή βόλτα στην Μονμάρτη!
Αν έχω ένα απωθημένο από το Παρίσι αυτό είναι η Μονμάρτη. Όχι γιατί δεν πήγα αλλά γιατί δεν την είδα όπως θα έπρεπε. Oh mon Dieu! Τι βροχή, τι κρύο και όλα έγιναν βιαστικά. Τζάμπα το πλάνο που είχα φτιάξει για την ιδανική βόλτα στην γραφική συνοικία. Πάντως σε οδηγούς και στο travelstories αν ψάξετε θα βρείτε εξαιρετικές προτάσεις για διαδρομές στον λόφο της Μονμάρτης. Κατά ένα βαθμό προσπάθησα να τον ακολουθήσω αλλά με μικρή επιτυχία. Αλλά δεν μπορώ να πω, έστω και με κακές συνθήκες είδα πολλά. Όμως τελικά κατάλαβα πως το ζητούμενο δεν είναι απλά να δούμε για να δούμε, αλλά να μπορέσουμε να νιώσουμε ένα μέρος με άνεση χρόνου, με διάθεση και με ανοιχτές τις αισθήσεις μας. Και όχι να τρέχουμε βιαστικά ή να κρυώνουμε και να τα βλέπουμε διεκπεραιωτικά!
Αν και είναι ένα από τα πιο σημαντικά τουριστικά αξιοθέατα του Παρισιού, ένα μέρος που μοιάζει να φτιάχτηκε για τον τουρίστα, η Μονμάρτη πριν τον β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν το επίκεντρο της μποέμικης ζωής όλης της Ευρώπης με πλήθος νυχτερινών κέντρων διασκέδασης και καμπαρέ. Μάλιστα από τις αρχές του 19ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ου, εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό κέντρο καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και τόπο συγκέντρωσης πολλών, κυρίως φτωχών διανοούμενων, καλλιτεχνών, καθώς επίσης γυναικών ελευθέρων ηθών, και όλοι αυτοί από τον τρόπο ζωής τους έδιναν ένα ιδιότυπο χαρακτήρα στην περιοχή, γι’ αυτό και ονομάστηκε μποέμικη.
Ξαναγυρνάω στο σήμερα και την υπερτουριστική αλλά πανέμορφη και γραφικήMontmartre. Η αρχή έγινε από τον σταθμό μετρό Anvers, και στη συνέχεια τηνRue Steinkerque που μας έβαλε στο κλίμα της συνοικίας. Ένας λιθόστρωτος δρόμος που δεξιά και αριστερά ήταν γεμάτος με μικρά τουριστικά καταστήματα και βέβαια τα επισκεφτήκαμε και κάναμε και τις αγορές μας σε πολύ καλές τιμές. Ήταν και μια λύση για να προστατευτούμε και από την βροχή που δεν θα γλιτώναμε έτσι κι αλλιώς!
Λίγο μετά ξεπροβάλει ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα του Παρισιού η εκκλησία Basilique du Sacré-Cœur. Η εκκλησία βρίσκεται στην κορυφή του λόφου και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να φτάσω κοντά της ανεβαίνοντας τα σκαλιά, αλλά επειδή όπως είπα ο καιρός ήταν χάλια ανεβήκαμε με το Funiculaire σε ελάχιστα λεπτά.
Από το μεγάλο πλάτωμα της εκκλησίας το μέρος φημίζεται για την θέα του που κάποιοι χαρακτηρίζουν μαγική! Δεν είδα κάτι μαγικό ή όμορφο και θαρρώ πως η θέα αυτή δεν λέει και πολλά. Αλλά ας μη την αδικώ έτσι εύκολα. Ίσως με καθαρό ορίζοντα και το σούρουπο να είμαι πολύ καλύτερα.
Η μεγαλοπρεπέστατη Ρωμαιοκαθολική Βασιλική είναι αφιερωμένη στην ιερή καρδιά του Ιησού και η εντυπωσιακή της κατασκευή που ολοκληρώθηκε το 1914 μετά από 39 χρόνια είναι στην ασυνήθιστη για την εποχή Ρωμανό-βυζαντινή αρχιτεκτονική.
Αλλά ας τ’ αφήσω αυτά και ας περάσω τα ενδότερα με την ομπρέλα πάντα πάνω από την κεφάλα! Στρίψαμε αριστερά της Sacré-Cœur στην Rue du Chevalier de la Barre και συνεχίσαμε τον περίπατό μας στην γραφικότατα λιθόστρωτα μονοπάτια.
Από ένα ύψωμα της Rue du Mont Cenis
Πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στην καρδιά της Μονμάρτης ή το πιο γνωστό σημείο της την διάσημη πλατεία Place du Tertre.
Η Place du Tertre είναι γνωστή για τους ζωγράφους που στήνουν τα καβαλέτα τους κάθε μέρα για τους επισκέπτες, εκθέτουν τα έργα τους και ζωγραφίζουν πορτραίτα στους τουρίστες. Αν και τουριστική η Place du Tertre μας υπενθυμίζει την εποχή που η Μονμάρτη ήταν ο τόπος της τέχνης αφού όπως ανέφερα νωρίτερα στις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί ζωγράφοι οι περισσότεροι αδέκαροι όπως ο Πικάσο ζούσαν εκεί! Έτσι λοιπόν είτε με κρύο είτε με ζέστη οι καλλιτέχνες είναι εκεί και περιμένουν τους επισκέπτες. Σαφώς την κρύα βροχερή μέρα που πήγαμε εμείς η επισκεψιμότητα ήταν μικρή και σε συνδυασμό με τον άσχημο καιρό οι ζωγράφοι κάτω από τις ομπρέλες τους δεν είχαν και σπουδαία κίνηση! Πάντως τουριστική ή όχι, με βροχή ή χωρίς η μικρή πλατεία είναι πανέμορφη!
Η βόλτα συνεχίστηκε και κατηφορίσαμε για λίγο την Rue des Saules. Στα αριστερά ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί με κεραμικά.
Και προς το τέλος του δρόμου μια πολύ όμορφη γειτονιά κοντά στο Le Musée de Montmartre, όπου στη γωνία της διασταύρωσης βρίσκεται ένα διάσημο σπίτι το La Maison Rose που είναι εστιατόριο.
Και αφού είδαμε πως οι συνθήκες δεν ευνοούν την εξερεύνηση για τα μυστικά της Μονμάρτης, αρχίσαμε την κάθοδο μέσω της Rue Lepic. Στο νούμερο 83 της Rue Lepic συναντήσαμε το εστιατόριο Moulin de la Galette πάνω στο οποίο υπάρχει ο μύλος Radet.
Moulin de la Galette
Από ένα άλλο σημείο του δρόμου ο άλλος μύλος του λόφου Moulin de la Galette γνωστός και από το αριστούργημα του Renoir, bal au Moulin de la Galette δηλαδή ''Χορός στο Le Moulin de la Galette'' που απεικονίζει ένα τυπικό απόγευμα Κυριακής στο Moulin de la Galette , στην περιοχή της Μονμάρτρης.
Αυτός είναι ο πίνακας!
Κατηφορίζοντας πια φτάσαμε χαμηλά της Μονμάρτης. Να και η φίλη μας η Mis.Tic. Αυτή ντε του 13ου διαμερίσματος με τα γκράφιτι. Έχει αναλάβει και εδώ δράση! Αγάπη, δόξα και μπότοξ!
Πριν στρίψουμε δεξιά για το τελευταίο κομμάτι της Rue Lepic, συνεχίσαμε ευθεία επί της Rue des Abbesses για να πάμε στη γειτονιά του σ’ αγαπώ! Στην Place des Abbesses εκεί που είναι και ο σταθμός μετρό Abbesses, βρίσκεται ο τοίχος της αγάπης (Le Mur des je t'aime ) στο μικρό περιφραγμένο πάρκο Rictus. Ο τοίχος δημιουργήθηκε το 2000 και αποτελείται από 612 πλακίδια με την φράση «σ 'αγαπώ» να εμφανίζεται 311 φορές σε 250 γλώσσες! Τα κόκκινα στίγματα διάσπαρτα στον τοίχο συμβολίζουν τμήματα μιας σπασμένης καρδιάς. Αν και είναι δωρεάν αυτό το εικαστικό για το κοινό εμείς το βρήκαμε κλειστό. Να κλείνει από κάποια ώρα και μετά? Δεν ξέρω αλλά μου φάνηκε περίεργο αφού είναι ένα μικρό πάρκο της πλατείας Abbesses. Οπότε αρκεστήκαμε σε ζουμάρισμα.
Στην Place des Abbesses η Église Saint-Jean-de-Montmartre
Η περιοχή χαμηλά είναι εξίσου όμορφη και είχε αρκετή κίνηση και μια έντονη ζωηρή ατμόσφαιρα στα διάφορα καφέ και εστιατόρια. Επίσης μου κέντρισαν το ενδιαφέρων κάποια ιδιαίτερα καταστήματα. Ψαράδικα, κρεοπωλεία, αντικερί κ.α.
Η βόλτα μας στη Μονμάρτη έφτανε στο τέλος της. Είχαμε φτάσει πια στην πολύβουη Boulevard de Clichy στο σταθμό μετρό Blanche. Η Boulevard de Clichy φημίζεται για τα πολλά sex-shops και βέβαια για το πιο διάσημο κτίριο της που δεν είναι άλλο από το Μουλέν Ρουζ. Ο κόκκινος ανεμόμυλος είναι ένα καμπαρέ που υπάρχει από το 1889 και παρ’ ότι είναι ένα τουριστικό αξιοθέατο εξακολουθεί να προσφέρει θέαμα και διασκέδαση στους επισκέπτες όλου του κόσμου.
Έτσι κόκκινα και παιχνιδιάρικα τελείωσε η βροχερή εξόρμηση στην Μονμάρτη αλλά και γενικά στο Παρίσι αφού ήταν η τελευταία μας νύχτα στην πόλη. Αλλά έρχεται και κάτι ακόμα στο επόμενο κεφάλαιο!
Αν έχω ένα απωθημένο από το Παρίσι αυτό είναι η Μονμάρτη. Όχι γιατί δεν πήγα αλλά γιατί δεν την είδα όπως θα έπρεπε. Oh mon Dieu! Τι βροχή, τι κρύο και όλα έγιναν βιαστικά. Τζάμπα το πλάνο που είχα φτιάξει για την ιδανική βόλτα στην γραφική συνοικία. Πάντως σε οδηγούς και στο travelstories αν ψάξετε θα βρείτε εξαιρετικές προτάσεις για διαδρομές στον λόφο της Μονμάρτης. Κατά ένα βαθμό προσπάθησα να τον ακολουθήσω αλλά με μικρή επιτυχία. Αλλά δεν μπορώ να πω, έστω και με κακές συνθήκες είδα πολλά. Όμως τελικά κατάλαβα πως το ζητούμενο δεν είναι απλά να δούμε για να δούμε, αλλά να μπορέσουμε να νιώσουμε ένα μέρος με άνεση χρόνου, με διάθεση και με ανοιχτές τις αισθήσεις μας. Και όχι να τρέχουμε βιαστικά ή να κρυώνουμε και να τα βλέπουμε διεκπεραιωτικά!
Αν και είναι ένα από τα πιο σημαντικά τουριστικά αξιοθέατα του Παρισιού, ένα μέρος που μοιάζει να φτιάχτηκε για τον τουρίστα, η Μονμάρτη πριν τον β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν το επίκεντρο της μποέμικης ζωής όλης της Ευρώπης με πλήθος νυχτερινών κέντρων διασκέδασης και καμπαρέ. Μάλιστα από τις αρχές του 19ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ου, εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό κέντρο καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και τόπο συγκέντρωσης πολλών, κυρίως φτωχών διανοούμενων, καλλιτεχνών, καθώς επίσης γυναικών ελευθέρων ηθών, και όλοι αυτοί από τον τρόπο ζωής τους έδιναν ένα ιδιότυπο χαρακτήρα στην περιοχή, γι’ αυτό και ονομάστηκε μποέμικη.
Ξαναγυρνάω στο σήμερα και την υπερτουριστική αλλά πανέμορφη και γραφικήMontmartre. Η αρχή έγινε από τον σταθμό μετρό Anvers, και στη συνέχεια τηνRue Steinkerque που μας έβαλε στο κλίμα της συνοικίας. Ένας λιθόστρωτος δρόμος που δεξιά και αριστερά ήταν γεμάτος με μικρά τουριστικά καταστήματα και βέβαια τα επισκεφτήκαμε και κάναμε και τις αγορές μας σε πολύ καλές τιμές. Ήταν και μια λύση για να προστατευτούμε και από την βροχή που δεν θα γλιτώναμε έτσι κι αλλιώς!
Λίγο μετά ξεπροβάλει ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα του Παρισιού η εκκλησία Basilique du Sacré-Cœur. Η εκκλησία βρίσκεται στην κορυφή του λόφου και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να φτάσω κοντά της ανεβαίνοντας τα σκαλιά, αλλά επειδή όπως είπα ο καιρός ήταν χάλια ανεβήκαμε με το Funiculaire σε ελάχιστα λεπτά.
Από το μεγάλο πλάτωμα της εκκλησίας το μέρος φημίζεται για την θέα του που κάποιοι χαρακτηρίζουν μαγική! Δεν είδα κάτι μαγικό ή όμορφο και θαρρώ πως η θέα αυτή δεν λέει και πολλά. Αλλά ας μη την αδικώ έτσι εύκολα. Ίσως με καθαρό ορίζοντα και το σούρουπο να είμαι πολύ καλύτερα.
Η μεγαλοπρεπέστατη Ρωμαιοκαθολική Βασιλική είναι αφιερωμένη στην ιερή καρδιά του Ιησού και η εντυπωσιακή της κατασκευή που ολοκληρώθηκε το 1914 μετά από 39 χρόνια είναι στην ασυνήθιστη για την εποχή Ρωμανό-βυζαντινή αρχιτεκτονική.
Αλλά ας τ’ αφήσω αυτά και ας περάσω τα ενδότερα με την ομπρέλα πάντα πάνω από την κεφάλα! Στρίψαμε αριστερά της Sacré-Cœur στην Rue du Chevalier de la Barre και συνεχίσαμε τον περίπατό μας στην γραφικότατα λιθόστρωτα μονοπάτια.
Από ένα ύψωμα της Rue du Mont Cenis
Πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στην καρδιά της Μονμάρτης ή το πιο γνωστό σημείο της την διάσημη πλατεία Place du Tertre.
Η Place du Tertre είναι γνωστή για τους ζωγράφους που στήνουν τα καβαλέτα τους κάθε μέρα για τους επισκέπτες, εκθέτουν τα έργα τους και ζωγραφίζουν πορτραίτα στους τουρίστες. Αν και τουριστική η Place du Tertre μας υπενθυμίζει την εποχή που η Μονμάρτη ήταν ο τόπος της τέχνης αφού όπως ανέφερα νωρίτερα στις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί ζωγράφοι οι περισσότεροι αδέκαροι όπως ο Πικάσο ζούσαν εκεί! Έτσι λοιπόν είτε με κρύο είτε με ζέστη οι καλλιτέχνες είναι εκεί και περιμένουν τους επισκέπτες. Σαφώς την κρύα βροχερή μέρα που πήγαμε εμείς η επισκεψιμότητα ήταν μικρή και σε συνδυασμό με τον άσχημο καιρό οι ζωγράφοι κάτω από τις ομπρέλες τους δεν είχαν και σπουδαία κίνηση! Πάντως τουριστική ή όχι, με βροχή ή χωρίς η μικρή πλατεία είναι πανέμορφη!
Η βόλτα συνεχίστηκε και κατηφορίσαμε για λίγο την Rue des Saules. Στα αριστερά ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί με κεραμικά.
Και προς το τέλος του δρόμου μια πολύ όμορφη γειτονιά κοντά στο Le Musée de Montmartre, όπου στη γωνία της διασταύρωσης βρίσκεται ένα διάσημο σπίτι το La Maison Rose που είναι εστιατόριο.
Και αφού είδαμε πως οι συνθήκες δεν ευνοούν την εξερεύνηση για τα μυστικά της Μονμάρτης, αρχίσαμε την κάθοδο μέσω της Rue Lepic. Στο νούμερο 83 της Rue Lepic συναντήσαμε το εστιατόριο Moulin de la Galette πάνω στο οποίο υπάρχει ο μύλος Radet.
Moulin de la Galette
Από ένα άλλο σημείο του δρόμου ο άλλος μύλος του λόφου Moulin de la Galette γνωστός και από το αριστούργημα του Renoir, bal au Moulin de la Galette δηλαδή ''Χορός στο Le Moulin de la Galette'' που απεικονίζει ένα τυπικό απόγευμα Κυριακής στο Moulin de la Galette , στην περιοχή της Μονμάρτρης.
Αυτός είναι ο πίνακας!
Κατηφορίζοντας πια φτάσαμε χαμηλά της Μονμάρτης. Να και η φίλη μας η Mis.Tic. Αυτή ντε του 13ου διαμερίσματος με τα γκράφιτι. Έχει αναλάβει και εδώ δράση! Αγάπη, δόξα και μπότοξ!
Πριν στρίψουμε δεξιά για το τελευταίο κομμάτι της Rue Lepic, συνεχίσαμε ευθεία επί της Rue des Abbesses για να πάμε στη γειτονιά του σ’ αγαπώ! Στην Place des Abbesses εκεί που είναι και ο σταθμός μετρό Abbesses, βρίσκεται ο τοίχος της αγάπης (Le Mur des je t'aime ) στο μικρό περιφραγμένο πάρκο Rictus. Ο τοίχος δημιουργήθηκε το 2000 και αποτελείται από 612 πλακίδια με την φράση «σ 'αγαπώ» να εμφανίζεται 311 φορές σε 250 γλώσσες! Τα κόκκινα στίγματα διάσπαρτα στον τοίχο συμβολίζουν τμήματα μιας σπασμένης καρδιάς. Αν και είναι δωρεάν αυτό το εικαστικό για το κοινό εμείς το βρήκαμε κλειστό. Να κλείνει από κάποια ώρα και μετά? Δεν ξέρω αλλά μου φάνηκε περίεργο αφού είναι ένα μικρό πάρκο της πλατείας Abbesses. Οπότε αρκεστήκαμε σε ζουμάρισμα.
Στην Place des Abbesses η Église Saint-Jean-de-Montmartre
Η περιοχή χαμηλά είναι εξίσου όμορφη και είχε αρκετή κίνηση και μια έντονη ζωηρή ατμόσφαιρα στα διάφορα καφέ και εστιατόρια. Επίσης μου κέντρισαν το ενδιαφέρων κάποια ιδιαίτερα καταστήματα. Ψαράδικα, κρεοπωλεία, αντικερί κ.α.
Η βόλτα μας στη Μονμάρτη έφτανε στο τέλος της. Είχαμε φτάσει πια στην πολύβουη Boulevard de Clichy στο σταθμό μετρό Blanche. Η Boulevard de Clichy φημίζεται για τα πολλά sex-shops και βέβαια για το πιο διάσημο κτίριο της που δεν είναι άλλο από το Μουλέν Ρουζ. Ο κόκκινος ανεμόμυλος είναι ένα καμπαρέ που υπάρχει από το 1889 και παρ’ ότι είναι ένα τουριστικό αξιοθέατο εξακολουθεί να προσφέρει θέαμα και διασκέδαση στους επισκέπτες όλου του κόσμου.
Έτσι κόκκινα και παιχνιδιάρικα τελείωσε η βροχερή εξόρμηση στην Μονμάρτη αλλά και γενικά στο Παρίσι αφού ήταν η τελευταία μας νύχτα στην πόλη. Αλλά έρχεται και κάτι ακόμα στο επόμενο κεφάλαιο!
Last edited:
Ναι, ναι! Το άφησα για τελευταία μέρα και είπα δεν φεύγω από το 
