giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μια όμορφη βόλτα με… νεκρική σιγή!
- O πύργος, ο star της πόλης!
- Όταν κοιτάς από ψηλά!
- Στο 13ο διαμέρισμα / 13e arrondissement de Paris
- Στο 5ο διαμέρισμα / 5e arrondissement de Paris
- Στο 6ο διαμέρισμα / 6e arrondissement de Paris
- Γύρω από τον Σηκουάνα και τα νησιά!
- Μια ατελείωτη ευθεία! Place de la Concorde μέχρι La Defence
- Ένα απόγευμα στο Λούβρο!
- Λίγο από 1o, 8o και 9o διαμέρισμα / Στη δεξιά όχθη!
- 4o διαμέρισμα / 4e arrondissement de Paris (Le Marais)
- Μια βροχερή βόλτα στην Μονμάρτη!
- Noir et Blanc à Paris / Μαύρο και Άσπρο στο Παρίσι!
- Video a Paris
4o διαμέρισμα / 4e arrondissement de Paris (Le Marais)
Τα νησιά του Σηκουάνα ile de la Cité και ile Saint-Louis ανήκουν στο 4ο διαμέρισμα και αφού τα ανέφερα σε ξεχωριστό κεφάλαιο προχωράμε στην δεξιά όχθη με αρχή ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και εντυπωσιακά κτίρια στο Παρίσι, το ΔημαρχείοHôtel de Ville ένα κτίριο του 1357 παρακαλώ! Αν και η σημερινή του μορφή ολοκληρώθηκε με μια ανακατασκευή το 1892 που διήρκησε 19 ολόκληρα χρόνια. Το κτίριο αυτό που έζησε πολύ σημαντικά ιστορικά γεγονότα στους αιώνες, είναι ένα επιβλητικό οικοδόμημα από τα πιο αναγνωρίσιμα στο Παρίσι. Το απόγευμα εκείνο στην πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο. Αλλά μου άρεσε αυτή η πολύβουη τοποθεσία! Είχε στηθεί παγοδρόμιο, υπήρχαν διασκεδαστές, καρουζέλ, καντίνες, παιδιά έπαιζαν και ήταν μια ζωντανή όμορφη ατμόσφαιρα.
Σειρά είχε η αλλοπρόσαλλη μοντέρνα τέχνη! Αλλιώς τι σόι μοντέρνα θα ήταν? Πίσω από την εκκλησία Eglise Saint-Merri βρίσκεται το περιβόητο σιντριβάνι του Stravinsky (La Fontaine Stravinsky). Ένα ψυχεδελικό κατασκεύασμα εμπνευσμένο από τα έργα του συνθέτη Igor Stravinsky. Η κρήνη που κατασκευάστηκε το 1983 αποτελείται από 16 έργα γλυπτικής που ψεκάζουν νερό, όλα αντιπροσωπεύουν σημαντικά έργα του συνθέτη. Σε πρώτη φάση που θα δεις τα χρωματιστά και μαύρα γλυπτά τα θεωρείς το λιγότερο αμφιλεγόμενα ή κιτς ή περίεργα. Κάτι σαν λούνα παρκ! Μήπως πρωτοποριακά? Όπως και να έχει δεν περνούν απαρατήρητα και δένουν αρμονικά με τη γειτονιά που αντιπροσωπεύει την μοντέρνα τέχνη στοΠαρίσι. Εμείς αντικρίσαμε την κρήνη σχεδόν άδεια από νερό και άνευ λειτουργίας, οπότε ήταν ακόμα πιο άχαρο το θέαμα. Αλλά ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω την δημιουργία των δύο καλλιτεχνών που το έφτιαξαν?
Ακριβώς δίπλα ο ναός της σύγχρονης τέχνης! Centre Georges Pompidou. Η πλατεία είναι πλαισιωμένη με τεράστιους φουγάρα και το High-Tech πρωτοποριακό κτίριο με σκελετό από σωλήνες έντονου χρώματος. Η αλήθεια είναι πως το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού ξεφεύγει από την εικόνα της κλασικής αριστοκρατικής Γαλλίας και έδωσε νέα δυναμική και πνοή στην πόλη. Αν και αμφιλεγόμενο στην αρχή, δεκαετίες μετά αναγνωρίστηκε ως υψηλής τεχνολογίας κατασκευή που γύρισε τον αρχιτεκτονικό κόσμο ανάποδα, και μετέτρεψε τα μουσεία που ήταν μέχρι τότε μνημεία σε δημοφιλή μέρη κοινωνικών και πολιτιστικών συναντήσεων και ανταλλαγών, αναδεικνύοντας το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού σε καρδιά της πόλης! Το κτίριο είναι του 1977 και είναι ορόσημο για τοΠαρίσι!
Γνωστοί μας που το είχαν επισκεφτεί μας συμβούλεψαν ''Να πάτε θα ρίξετε τρελό γέλιο''! Μα που είναι το αστείο? Σε πολλά από τα εκθέματα μας είπαν! Το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Musée National d'Art Moderne) της Γαλλίας αποτελεί τμήμα του πολιτιστικού κέντρου Ζωρζ Πομπιντού καταλαμβάνοντας δύο ορόφους του κτηρίου. Σαφώς και δεν κατανοούμε την σύγχρονη τέχνη αλλά με ιντρίγκαρε η ιδέα και ήμασταν έτοιμοι να κόψουμε εισιτήριο. Επειδή όμως η ούρα ήταν μεγαλούτσικη και επειδή το πρόγραμμα της ημέρας δεν έβγαινε αρκεστήκαμε σε βόλτα στην πλατεία. Η πλατεία αν και φημίζεται για τους καλλιτέχνες του δρόμου, τους ζογκλέρ, τους ζωγράφους την βρήκαμε αρκετά ήσυχη και άδεια. Λογικό αφού είναι Φεβρουάριος αλλά τουλάχιστον υπήρχαν οι επισκέπτες του Pompidou που της έδιναν ζωή!
Πίσω από το Georges Pompidou εκτίνεται μια ιδιαίτερα αγαπητή συνοικία πολλών το μεσαιωνικό Marais. Το νότιο τμήμα του Marais ανήκει στο 4ο διαμέρισμα και είναι το πιο πολυσύχναστο και δημοφιλές μέρος της περιοχής. Ένα απόγευμα είδαμε ένα μικρό δείγμα της συνοικίας και η κύρια περιήγηση μας δεν έγινε με τις καλύτερες συνθήκες αφού είχε κρύο και βροχή. Ας είναι! Θα ξεκινήσω από τηνPlace de la Bastille. Εκεί που κάποτε ήταν φυλακές μέχρι την κατάληψη της Βαστίλης και την πλήρη καταστροφή κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης είναι η πλατεία της Βαστίλης. Στο κέντρο της στέκεται η Colonne de Juillet, η στήλη που τιμά τα γεγονότα της Ιουλιανής Επανάστασης.
Στην πλατεία βρίσκεται και η σύγχρονη Opéra Bastille του 1989 που είναι η κύρια εγκατάσταση της Εθνικής Όπερας του Παρισιού. Η όπερα διοικητικά ανήκει στο 12 διαμέρισμα και η ίδια η πλατεία μοιράζεται από κοινού με το 4ο, 11ο και 12ο διαμέρισμα. Αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει και πολύ και συνεχίζω…
Στην αρχή της Rue Saint-Antoine το μνημείο του Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais
Rue Saint-Antoine
Το μικρό στενό Rue de Birague μας οδηγεί στην Place des Vosges
Η Place des Vosges είναι η παλαιότερη και μάλλον η ομορφότερη πλατεία του Παρισιού. Και αυτή μοιράζεται στα δύο δηλαδή στο 3ο και 4ο διαμέρισμα. Η τετράγωνη πλατεία χτισμένη στο ίδιο σχέδιο από κόκκινο τούβλο ξεχωρίζει για τις θολωτές στοές της. Η Place des Vosges που εγκαινιάστηκε το 1612, ξεκίνησε μεταγενέστερα τις εξελίξεις του Παρισιού, και δημιούργησε ένα κατάλληλο αστικό υπόβαθρο για τη γαλλική αριστοκρατία.
Στο Νο 6 ζούσε ο πιο διάσημος κάτοικος της πλατείας Place des Vosges, ο Γάλλος συγγραφέας και ποιητής Victor Hugo όπου το αρχοντικό του μετατράπηκε σε μουσείο.
Έπειτα απλά χαθήκαμε στα στενά του Marais. Περάσαμε κεντρικούς δρόμους, μικρά στενά που ούτε θυμάμαι τις οδούς και προσπαθήσαμε να νιώσουμε την αύρα αυτής της ιστορικής συνοικίας. Κατά τον μεσαίωνα ήταν μια όμορφη περιοχή όπου πολλά θρησκευτικά ιδρύματα χτίστηκαν γύρω, και ακολούθησαν αρχοντικά και βασιλικές κατοικίες τα μετέπειτα χρόνια. Από τον 17ο αιώνα ήταν το αγαπημένο μέρος της γαλλικής αριστοκρατίας.
Η συνοικία του Marais από το 1950 ήταν η περιοχή της εργατικής τάξης και τα περισσότερα από τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της ήταν σε κακή κατάσταση. Στις επόμενες δεκαετίες, η κυβέρνηση και ο δήμος οδήγησαν σε μια ενεργή αποκατάσταση και στην διατήρηση του πολιτιστικού ενδιαφέροντος, με τα κύρια μεγάλα αρχοντικά να έχουν μετατραπεί σε μουσεία. Και βέβαια είναι μία από τις κύριες περιοχές του Παρισιού που φημίζεται για τις γκαλερί τέχνης.
Το Marais φιλοξενεί μια μεγάλη Εβραϊκή κοινότητα από τον 20ο αιώνα, και rue des Rosiers εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό κέντρο της εβραϊκής κοινότητας του Παρισιού, η οποία δραστηριοποιείται έντονα από τη δεκαετία του 1990. Εβραϊκές εκδηλώσεις, βιβλιοπωλεία που ειδικεύονται στα εβραϊκά βιβλία, πολλά εστιατόρια και άλλα καταστήματα πωλούν Εβραϊκά kosher τρόφιμα, όπως επίσης και η Συναγωγή βρίσκεται στην περιοχή του Marais στην rue Pavée 10.
Ας μπλεχτούμε λοιπόν στους δρόμους του Marais, κυρίως γύρω από την rue des Rosiers.
Στο 34 της rue des Rosiers βρίσκεται το L'as Du Fallafel, το καλύτερο φάλαφελ του κόσμου! Έτσι το διαφημίζουν οι Εβραίοι υπάλληλοι και μπορεί να υπερβάλουν αλλά μπήκαμε για να το διαπιστώσουμε και μόνοι μας! Το μαγαζί ήταν γεμάτο νεαρόκοσμο κυρίως ντόπιους με το κλασικό καπελάκι των Εβραίων (κιπά) που το φορούσαν και οι σερβιτόροι. Φτηνό δεν το λες αλλά σίγουρα οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά την τέχνη του φαλάφελ αλλά με έντονη και ίσως δυσάρεστη για πολλούς γεύση κύμινου!
Ακολουθούν εικόνες από δρόμους του Marais.
Τα νησιά του Σηκουάνα ile de la Cité και ile Saint-Louis ανήκουν στο 4ο διαμέρισμα και αφού τα ανέφερα σε ξεχωριστό κεφάλαιο προχωράμε στην δεξιά όχθη με αρχή ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και εντυπωσιακά κτίρια στο Παρίσι, το ΔημαρχείοHôtel de Ville ένα κτίριο του 1357 παρακαλώ! Αν και η σημερινή του μορφή ολοκληρώθηκε με μια ανακατασκευή το 1892 που διήρκησε 19 ολόκληρα χρόνια. Το κτίριο αυτό που έζησε πολύ σημαντικά ιστορικά γεγονότα στους αιώνες, είναι ένα επιβλητικό οικοδόμημα από τα πιο αναγνωρίσιμα στο Παρίσι. Το απόγευμα εκείνο στην πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο. Αλλά μου άρεσε αυτή η πολύβουη τοποθεσία! Είχε στηθεί παγοδρόμιο, υπήρχαν διασκεδαστές, καρουζέλ, καντίνες, παιδιά έπαιζαν και ήταν μια ζωντανή όμορφη ατμόσφαιρα.
Σειρά είχε η αλλοπρόσαλλη μοντέρνα τέχνη! Αλλιώς τι σόι μοντέρνα θα ήταν? Πίσω από την εκκλησία Eglise Saint-Merri βρίσκεται το περιβόητο σιντριβάνι του Stravinsky (La Fontaine Stravinsky). Ένα ψυχεδελικό κατασκεύασμα εμπνευσμένο από τα έργα του συνθέτη Igor Stravinsky. Η κρήνη που κατασκευάστηκε το 1983 αποτελείται από 16 έργα γλυπτικής που ψεκάζουν νερό, όλα αντιπροσωπεύουν σημαντικά έργα του συνθέτη. Σε πρώτη φάση που θα δεις τα χρωματιστά και μαύρα γλυπτά τα θεωρείς το λιγότερο αμφιλεγόμενα ή κιτς ή περίεργα. Κάτι σαν λούνα παρκ! Μήπως πρωτοποριακά? Όπως και να έχει δεν περνούν απαρατήρητα και δένουν αρμονικά με τη γειτονιά που αντιπροσωπεύει την μοντέρνα τέχνη στοΠαρίσι. Εμείς αντικρίσαμε την κρήνη σχεδόν άδεια από νερό και άνευ λειτουργίας, οπότε ήταν ακόμα πιο άχαρο το θέαμα. Αλλά ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω την δημιουργία των δύο καλλιτεχνών που το έφτιαξαν?
Ακριβώς δίπλα ο ναός της σύγχρονης τέχνης! Centre Georges Pompidou. Η πλατεία είναι πλαισιωμένη με τεράστιους φουγάρα και το High-Tech πρωτοποριακό κτίριο με σκελετό από σωλήνες έντονου χρώματος. Η αλήθεια είναι πως το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού ξεφεύγει από την εικόνα της κλασικής αριστοκρατικής Γαλλίας και έδωσε νέα δυναμική και πνοή στην πόλη. Αν και αμφιλεγόμενο στην αρχή, δεκαετίες μετά αναγνωρίστηκε ως υψηλής τεχνολογίας κατασκευή που γύρισε τον αρχιτεκτονικό κόσμο ανάποδα, και μετέτρεψε τα μουσεία που ήταν μέχρι τότε μνημεία σε δημοφιλή μέρη κοινωνικών και πολιτιστικών συναντήσεων και ανταλλαγών, αναδεικνύοντας το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού σε καρδιά της πόλης! Το κτίριο είναι του 1977 και είναι ορόσημο για τοΠαρίσι!
Γνωστοί μας που το είχαν επισκεφτεί μας συμβούλεψαν ''Να πάτε θα ρίξετε τρελό γέλιο''! Μα που είναι το αστείο? Σε πολλά από τα εκθέματα μας είπαν! Το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Musée National d'Art Moderne) της Γαλλίας αποτελεί τμήμα του πολιτιστικού κέντρου Ζωρζ Πομπιντού καταλαμβάνοντας δύο ορόφους του κτηρίου. Σαφώς και δεν κατανοούμε την σύγχρονη τέχνη αλλά με ιντρίγκαρε η ιδέα και ήμασταν έτοιμοι να κόψουμε εισιτήριο. Επειδή όμως η ούρα ήταν μεγαλούτσικη και επειδή το πρόγραμμα της ημέρας δεν έβγαινε αρκεστήκαμε σε βόλτα στην πλατεία. Η πλατεία αν και φημίζεται για τους καλλιτέχνες του δρόμου, τους ζογκλέρ, τους ζωγράφους την βρήκαμε αρκετά ήσυχη και άδεια. Λογικό αφού είναι Φεβρουάριος αλλά τουλάχιστον υπήρχαν οι επισκέπτες του Pompidou που της έδιναν ζωή!
Πίσω από το Georges Pompidou εκτίνεται μια ιδιαίτερα αγαπητή συνοικία πολλών το μεσαιωνικό Marais. Το νότιο τμήμα του Marais ανήκει στο 4ο διαμέρισμα και είναι το πιο πολυσύχναστο και δημοφιλές μέρος της περιοχής. Ένα απόγευμα είδαμε ένα μικρό δείγμα της συνοικίας και η κύρια περιήγηση μας δεν έγινε με τις καλύτερες συνθήκες αφού είχε κρύο και βροχή. Ας είναι! Θα ξεκινήσω από τηνPlace de la Bastille. Εκεί που κάποτε ήταν φυλακές μέχρι την κατάληψη της Βαστίλης και την πλήρη καταστροφή κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης είναι η πλατεία της Βαστίλης. Στο κέντρο της στέκεται η Colonne de Juillet, η στήλη που τιμά τα γεγονότα της Ιουλιανής Επανάστασης.
Στην πλατεία βρίσκεται και η σύγχρονη Opéra Bastille του 1989 που είναι η κύρια εγκατάσταση της Εθνικής Όπερας του Παρισιού. Η όπερα διοικητικά ανήκει στο 12 διαμέρισμα και η ίδια η πλατεία μοιράζεται από κοινού με το 4ο, 11ο και 12ο διαμέρισμα. Αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει και πολύ και συνεχίζω…
Στην αρχή της Rue Saint-Antoine το μνημείο του Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais
Rue Saint-Antoine
Το μικρό στενό Rue de Birague μας οδηγεί στην Place des Vosges
Η Place des Vosges είναι η παλαιότερη και μάλλον η ομορφότερη πλατεία του Παρισιού. Και αυτή μοιράζεται στα δύο δηλαδή στο 3ο και 4ο διαμέρισμα. Η τετράγωνη πλατεία χτισμένη στο ίδιο σχέδιο από κόκκινο τούβλο ξεχωρίζει για τις θολωτές στοές της. Η Place des Vosges που εγκαινιάστηκε το 1612, ξεκίνησε μεταγενέστερα τις εξελίξεις του Παρισιού, και δημιούργησε ένα κατάλληλο αστικό υπόβαθρο για τη γαλλική αριστοκρατία.
Στο Νο 6 ζούσε ο πιο διάσημος κάτοικος της πλατείας Place des Vosges, ο Γάλλος συγγραφέας και ποιητής Victor Hugo όπου το αρχοντικό του μετατράπηκε σε μουσείο.
Έπειτα απλά χαθήκαμε στα στενά του Marais. Περάσαμε κεντρικούς δρόμους, μικρά στενά που ούτε θυμάμαι τις οδούς και προσπαθήσαμε να νιώσουμε την αύρα αυτής της ιστορικής συνοικίας. Κατά τον μεσαίωνα ήταν μια όμορφη περιοχή όπου πολλά θρησκευτικά ιδρύματα χτίστηκαν γύρω, και ακολούθησαν αρχοντικά και βασιλικές κατοικίες τα μετέπειτα χρόνια. Από τον 17ο αιώνα ήταν το αγαπημένο μέρος της γαλλικής αριστοκρατίας.
Η συνοικία του Marais από το 1950 ήταν η περιοχή της εργατικής τάξης και τα περισσότερα από τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της ήταν σε κακή κατάσταση. Στις επόμενες δεκαετίες, η κυβέρνηση και ο δήμος οδήγησαν σε μια ενεργή αποκατάσταση και στην διατήρηση του πολιτιστικού ενδιαφέροντος, με τα κύρια μεγάλα αρχοντικά να έχουν μετατραπεί σε μουσεία. Και βέβαια είναι μία από τις κύριες περιοχές του Παρισιού που φημίζεται για τις γκαλερί τέχνης.
Το Marais φιλοξενεί μια μεγάλη Εβραϊκή κοινότητα από τον 20ο αιώνα, και rue des Rosiers εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό κέντρο της εβραϊκής κοινότητας του Παρισιού, η οποία δραστηριοποιείται έντονα από τη δεκαετία του 1990. Εβραϊκές εκδηλώσεις, βιβλιοπωλεία που ειδικεύονται στα εβραϊκά βιβλία, πολλά εστιατόρια και άλλα καταστήματα πωλούν Εβραϊκά kosher τρόφιμα, όπως επίσης και η Συναγωγή βρίσκεται στην περιοχή του Marais στην rue Pavée 10.
Ας μπλεχτούμε λοιπόν στους δρόμους του Marais, κυρίως γύρω από την rue des Rosiers.
Στο 34 της rue des Rosiers βρίσκεται το L'as Du Fallafel, το καλύτερο φάλαφελ του κόσμου! Έτσι το διαφημίζουν οι Εβραίοι υπάλληλοι και μπορεί να υπερβάλουν αλλά μπήκαμε για να το διαπιστώσουμε και μόνοι μας! Το μαγαζί ήταν γεμάτο νεαρόκοσμο κυρίως ντόπιους με το κλασικό καπελάκι των Εβραίων (κιπά) που το φορούσαν και οι σερβιτόροι. Φτηνό δεν το λες αλλά σίγουρα οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά την τέχνη του φαλάφελ αλλά με έντονη και ίσως δυσάρεστη για πολλούς γεύση κύμινου!
Ακολουθούν εικόνες από δρόμους του Marais.
Last edited:
Ναι, ναι! Το άφησα για τελευταία μέρα και είπα δεν φεύγω από το 
