go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Cayo district
- Jaguar Paw zip-line
- Belize zoo
- Five sisters falls
- Blue hole
- Blue hole
- Placencia
- Placencia
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Caulker:Go Slow
- Shark & Ray Alley
- Caye Caulker
- Caye Caulker
- La Isla Bonita
- La Isla Bonita
- Κεφάλαιο 21
- La Isla Bonita
- Captain Morgan
- Captain Morgan
- You better Belize it!
Η χερσονησοs στενεψε αρκετα και τωρα φαινοταν θαλασσα δεξια και αριστερα ωσπου ο δρομοs τελειωσε στο χωριο Placencia στη μεση ανοιχτοχρωμων σπιτιων , ξυλινων διωροφων ξενοδοχειων και πολυχρωμων παντοπωλειων που θυμιζαν αλλεs εποχεs..
Στο τελείωμα της χερσονησου μια αμμουδερη γλωσσα μπαινει στα ρηχα νερα με σκορπιους φοινικες και καποιες ξαπλωστρες να περιμενουν τους επισκεπτες της μερας και λιγο πιο διπλα ο δρομος τελειωνει μπροστα στο –ας το πουμε – λιμανακι. Μπροστα μαs η θαλασσα με μερικεs ψαροβαρκεs να λικνιζονται ρυθμικα γυρω απο μια ξυλινη εξεδρα και 3-4 ταχυπλοα για ημερισιεs εκδρομεs.Και παντου ποδηλατα , μικροι και μεγαλοι καθεναs ειχε το ποδηλατο του. Εξω απο καθε μαγαζι υπηρχαν διπλεs ξυλινεs μπαριερεs σαν αυτεs που εδεναν τα αλογα εξω απο τα σαλουν , για παρκινκ ποδηλατων.
Βρηκαμε αμεσωs δωματιο στο Cozy corner , με ανεμιστηρα και ψυγειο για 28 euro.Ανεμιστηραs δε χρειαζοταν αφου ηταν πανω στην θαλασσα στο 2ο οροφο και ενα δροσερο αερακι φυσουσε ολη νυχτα.
Απο το μπαλκονι του εβλεπεs την αμμουδια με τουs φοινικεs ωs εκει που εφτανε το ματι και τιs ξυλινεs πολυχρωμεs ξαπλωστρεs και τα χρωματιστα καρεκλοτραπεζα του ξενοδοχειου και καποιους τυχερους τουριστες να αιωρουνται πανε από το νερο στην πολυχρωμη αιωρα την ωρα της σιεστας.Απέναντι ξεπροβάλλει ένα αμμώδες νησάκι με αραγμενες μπροστα του δυο βαρκες τρικολορε , πέρα μακρια φαινοταν ο υφαλοs σα μια λεπτη ασπρη γραμμη και καποιεs ακανονιστεs φιγουρεs που αναδυονταν απο το νερο γνωστοποιουσαν την υπαρξη κοραλιογενων νησιων σαν μικρα σκιτσα γηινων παραδεισων. Η σκαλα οδηγουσε κατω στο μπαρ-ρεστοραν με τα ξυλινα τραπεζια-παγκακια την palapa οροφη και τον μπαρμαν με τα μακρια ραστα μαλλια που θυμιζαν τη μέδουσα της μυθολογιας μας να σιγονταρει τον Μπομπ Μαρλει ενω μαs ετοιμαζει ενα ποτο για το καλωσηρθατε.ΥΠΕΡΟΧΑ!!
O ρασταμαν με καμαρι μαs ενημερωσε οτι η Placencia ειχε μπει στο βιβλιο Γκινεs για τον μικροτερο δρομο του κοσμου.Το ηξερα ηδη , μονο που δεν ειναι δρομοs ακριβωs. Το 'sidewalk' ειναι ενα πεζοδρομιο με μηκοs 1χλμ και πλατοs μολιs μισο μετρο που το εφιαξαν οι ντοπιοι για να διασχιζουν ανετα το χωριο χωριs να πατουν στην αμμο.
Παλια για να κουβαλησουν τροφιμα στο σπιτι από το παντοπωλειο, επρεπε να σπρωξουν στην αμμο τρικυκλα καροτσια σαν αυτά των οικοδομων, ή να κανουν κυκλο από τον κεντρικο δρομο. Το τσιμεντενιο sidewalk ηταν σημαντικη βελτιωση για τη ζωη τους. Είναι γνωστο και σαν ‘πεζοδρομιο της ζήλειας’ , αφου οι ντοπιοι ανδρες συνηθιζαν να περπατουν στο πεζοδρομιο πισω από τις γυναικες τους και καθως χαιρετουσαν αλλους κατοικους της μικρης Πλασενσια μπορουσαν –λεει- να καταλαβουν από τον ενθουσιασμο που χαιρετουσε καποιος τη γυναικα τους, αν ο γαμος τους κινδυνευε..
Μειναμε 2 νυχτεs εδω και τιs δυο μερεs ψαξαμε ματαια να νοικιασουμε ποδηλατα , αλλα δεν βρισκαμε ενα μικρο για τον junior , αφου ολα ηταν πιασμενα απο την ντοπια πιτσιρικαρια.Το χωριο ειναι μικρο και ανετα το γυρναs με τα ποδια.
Το 1ο βραδυ πηγαμε στο Habaneros και ηταν πραγματι φανταστικο.Ο ηλιοs εδυε πανω απο τα ηρεμα νερα τηs λιμνοθαλασσαs βαζονταs φωτια στην ξυλινη εξεδρα με τα κεροφωτιστα τραπεζακια , απαλη μουσικη να παιζει και μεξικανικεs σπεσιαλιτε να ικανοποιουν και τον πιο απαιτητικο ουρανισκο.Απο το σερβιs και τιs τιμεs ηταν προφανεs οτι απευθυνοταν στουs θαμωνεs των λιγοστων resorts τηs περιοχηs.
Στο τελείωμα της χερσονησου μια αμμουδερη γλωσσα μπαινει στα ρηχα νερα με σκορπιους φοινικες και καποιες ξαπλωστρες να περιμενουν τους επισκεπτες της μερας και λιγο πιο διπλα ο δρομος τελειωνει μπροστα στο –ας το πουμε – λιμανακι. Μπροστα μαs η θαλασσα με μερικεs ψαροβαρκεs να λικνιζονται ρυθμικα γυρω απο μια ξυλινη εξεδρα και 3-4 ταχυπλοα για ημερισιεs εκδρομεs.Και παντου ποδηλατα , μικροι και μεγαλοι καθεναs ειχε το ποδηλατο του. Εξω απο καθε μαγαζι υπηρχαν διπλεs ξυλινεs μπαριερεs σαν αυτεs που εδεναν τα αλογα εξω απο τα σαλουν , για παρκινκ ποδηλατων.
Βρηκαμε αμεσωs δωματιο στο Cozy corner , με ανεμιστηρα και ψυγειο για 28 euro.Ανεμιστηραs δε χρειαζοταν αφου ηταν πανω στην θαλασσα στο 2ο οροφο και ενα δροσερο αερακι φυσουσε ολη νυχτα.
Απο το μπαλκονι του εβλεπεs την αμμουδια με τουs φοινικεs ωs εκει που εφτανε το ματι και τιs ξυλινεs πολυχρωμεs ξαπλωστρεs και τα χρωματιστα καρεκλοτραπεζα του ξενοδοχειου και καποιους τυχερους τουριστες να αιωρουνται πανε από το νερο στην πολυχρωμη αιωρα την ωρα της σιεστας.Απέναντι ξεπροβάλλει ένα αμμώδες νησάκι με αραγμενες μπροστα του δυο βαρκες τρικολορε , πέρα μακρια φαινοταν ο υφαλοs σα μια λεπτη ασπρη γραμμη και καποιεs ακανονιστεs φιγουρεs που αναδυονταν απο το νερο γνωστοποιουσαν την υπαρξη κοραλιογενων νησιων σαν μικρα σκιτσα γηινων παραδεισων. Η σκαλα οδηγουσε κατω στο μπαρ-ρεστοραν με τα ξυλινα τραπεζια-παγκακια την palapa οροφη και τον μπαρμαν με τα μακρια ραστα μαλλια που θυμιζαν τη μέδουσα της μυθολογιας μας να σιγονταρει τον Μπομπ Μαρλει ενω μαs ετοιμαζει ενα ποτο για το καλωσηρθατε.ΥΠΕΡΟΧΑ!!
O ρασταμαν με καμαρι μαs ενημερωσε οτι η Placencia ειχε μπει στο βιβλιο Γκινεs για τον μικροτερο δρομο του κοσμου.Το ηξερα ηδη , μονο που δεν ειναι δρομοs ακριβωs. Το 'sidewalk' ειναι ενα πεζοδρομιο με μηκοs 1χλμ και πλατοs μολιs μισο μετρο που το εφιαξαν οι ντοπιοι για να διασχιζουν ανετα το χωριο χωριs να πατουν στην αμμο.
Παλια για να κουβαλησουν τροφιμα στο σπιτι από το παντοπωλειο, επρεπε να σπρωξουν στην αμμο τρικυκλα καροτσια σαν αυτά των οικοδομων, ή να κανουν κυκλο από τον κεντρικο δρομο. Το τσιμεντενιο sidewalk ηταν σημαντικη βελτιωση για τη ζωη τους. Είναι γνωστο και σαν ‘πεζοδρομιο της ζήλειας’ , αφου οι ντοπιοι ανδρες συνηθιζαν να περπατουν στο πεζοδρομιο πισω από τις γυναικες τους και καθως χαιρετουσαν αλλους κατοικους της μικρης Πλασενσια μπορουσαν –λεει- να καταλαβουν από τον ενθουσιασμο που χαιρετουσε καποιος τη γυναικα τους, αν ο γαμος τους κινδυνευε..
Μειναμε 2 νυχτεs εδω και τιs δυο μερεs ψαξαμε ματαια να νοικιασουμε ποδηλατα , αλλα δεν βρισκαμε ενα μικρο για τον junior , αφου ολα ηταν πιασμενα απο την ντοπια πιτσιρικαρια.Το χωριο ειναι μικρο και ανετα το γυρναs με τα ποδια.
Το 1ο βραδυ πηγαμε στο Habaneros και ηταν πραγματι φανταστικο.Ο ηλιοs εδυε πανω απο τα ηρεμα νερα τηs λιμνοθαλασσαs βαζονταs φωτια στην ξυλινη εξεδρα με τα κεροφωτιστα τραπεζακια , απαλη μουσικη να παιζει και μεξικανικεs σπεσιαλιτε να ικανοποιουν και τον πιο απαιτητικο ουρανισκο.Απο το σερβιs και τιs τιμεs ηταν προφανεs οτι απευθυνοταν στουs θαμωνεs των λιγοστων resorts τηs περιοχηs.
Attachments
Last edited:
.Θα το κανω παρακατω που θα βουτηξω στον υφαλο 
