go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Cayo district
- Jaguar Paw zip-line
- Belize zoo
- Five sisters falls
- Blue hole
- Blue hole
- Placencia
- Placencia
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Caulker:Go Slow
- Shark & Ray Alley
- Caye Caulker
- Caye Caulker
- La Isla Bonita
- La Isla Bonita
- Κεφάλαιο 21
- La Isla Bonita
- Captain Morgan
- Captain Morgan
- You better Belize it!
Στριψαμε δεξια στο χωματοδρομο για το Jaguar- Paw. Τα 14 χιλιομετρα μεχρι το ξενοδοχειο , ξεκινουν με το δρομο να χωραει 2 αυτοκινητα και χαμηλη βλαστηση τριγυρω. Καπου στη μεση ο δρομος γινεται μιαμιση λωριδα και τα δεντρα αρχιζουν να ψηλωνουν και να πυκνωνουν. Τα τελευταια 3-4 χιλιομετρα , ο δρομος με το ζορι χωραει το αυτοκινητο , ειναι ανετος μονο για 4X4 και η ζουγκλα ειναι τοσο πυκνη που με το ζορι περνουν καποιες ακτινες του ηλιου.
Τα δυο τεραστια πετρινα Jaguar αναγγελουν την αφιξη σου στο ξενοδοχειο. Απο το λομπι και μονο φαινεται καταπληκτικο.Ο υπαλληλος μας καλοσωρισε και μας ειπε οτι μπορουμε να παρουμε μερος σε οποια δραστηριοτητα θελαμε κι ας μην μενουμε εκει.
Απο περιεργεια ρωτησα την τιμη του δωματιου και μου ειπε 150 $ το τρικλινο..Εδω που τα λεμε δεν ειναι ακριβα αν σκεφτεις την ανεση , την ομορφια και το σερβις !
Διοργανωνουν : zip line , cave- tubing , repelling , jungle trek και καποια νυχτερινα σαφαρι.Διαλεξαμε το zip line και περασαμε στο εστιατοριο-μπαρ για ενα ποτο μεχρι να ετοιμαστουν οι οδηγοι μας. Το μπαρακι ηταν ανοιχτο οπως και το εστιατοριο , χωρις τοιχους με θεα απο τη μια την πισινα και απο την αλλη τη φυση που οργιαζε σε ολους τους τονους του πρασινου.
Πελατες του ξενοδοχειου με τα μαγιό και τις κουλουρες περασμενες στους ωμους εφευγαν για ριβερ -τουμπινκ αφου το ξενοδοχειο βρισκεται διπλα απο τον ποταμο Caves-branch και συντομα καθισμενοι αναπαυτικα στις σαμπρελες θα εμπαιναν μεσα απο υδατινους δρομους στην καρδια του τροπικου δασους.Αλλοι πιο τολμηροι με ειδικα κρανη με ενσωματωμενους φακους πηγαιναν για Cave-tubing στα σπηλαια που διεσχιζε το ποταμι.
Οι οδηγοι ηρθαν και βγηκαμε στο δρομακι πισω απʼτο ξενοδοχειο σε ενα ξεφωτο οπου βαλαμε τον εξοπλισμο , κρανη , επιγονατιδες ,κλπ. Μας ειπαν οτι τα κρανη τα φοραμε για προστασια απο τους Howler-monkeys που τους αρεσει να πετανε διαφορα στους τουριστες η ακομα χειροτερα αν βρεθουν σε κλαδι πανω απο σενα εεε...ουρουν
!
Ειμαστε οι μονοι επισκεπτες του δασους αυτη την ωρα, ευτυχως! Αρχισαμε να μπαινουμε πιο μεσα στο δασος βροχης μεσα απο το μονοπατι που ηταν τοσο φαρδυ οσο να χωραει εναν ανθρωπο και ταυτοχρονα να ανεβαινουμε πετρινα σκαλοπατια σε ψηλοτερο επιπεδο ωσπου φτασαμε στην 1η πλατφορμα.Απο δω πανω καταλαβαινες οτι τα δεντρα ολων των λογιων και υπερφυσικων μεγεθων απλωνονται προς ολες τις κατευθυνσεις, μεχρι τη Γουατεμαλα. Η υγρασια ηταν τοση που νομιζες ότι καποιο γιγαντιο χερι ψεκαζει την περιοχη με νερο, και ηταν θεμα λεπτων να κολησουν τα ρουχα πανω σου.
Ο οδηγος μας εδινε πληροφοριες για το δασος ,για το πως το Jaguar- Paw ειναι ταυτοχρονα και καταφυγιο για τα ζωα , γι’αυτο ποτε δεν πανε μεγαλα groups στο δασος. Εδω στο Μπελιζ δημιουργηθηκε η πρωτη προστατευόμενη περιοχη για ιαγουάρους που ειναι απειλουμενο ειδος προς εξαφάνιση και αλλων ζώων που ανηκουν στην οικογενεια των αιλουροειδών. Για του λογου το αληθες, ο αδηγος μας εδειξε το αποτυπωμα από το ποδι ενός τζαγκουαρ πανω στη μαλακη λασπη, λιγο μεγαλυτερο από την παλαμη μου. Δεν ηξερα αν επρεπε να φοβηθω παρολο που ο οδηγος διαβεβαιωσε ότι δεν κινδυνευαμε. Οι ιαγουαροι είναι νυχτερινοι θηρευτες και τα ζιπλαιν σταματουν νωρις το απογευμα. Βλεπεις εδώ στο δασος νυχτωνει πιο γρηγορα .
Ειδαμε πολυχρωμους παπαγαλους Macaw, τουκάν και τεραστιες σαυρες που εκαναν βαριεστημενα στην ακρη για να περασουμε. Καναμε ησυχια και ακουγαμε τους πιθηκους που φωναζαν ο ενας στον αλλο , αγνωστα κρωξιματα ,τσιριχτες κραυγες και περιεργους ηχους της ζουγκλας. Μοναδικοι μαρτυρες της δραστηριοτητας μας οι πιθηκοι δυσαρεστημενοι απο τον απροσκλητο εισβολεα στην περιοχη τους προσπαθουν να μας απωθησουν με απειλητικες φωνες. Οταν βλεπουν οτι οχι μονο δεν πτοουμαστε αλλα ετοιμαζομαστε να τους μιμηθουμε πετωντας απο δεντρο σε δεντρο, μας εχουν απο κοντα παρακολουθωντας καθε μας κινηση κρυμμενοι στην πυκνη βλαστηση.
Με μικρο φοβο αφεθηκα να πεταξω σαν Ταρζαν στη 2η πλατφορμα και σε λιγο δεν παιζομουνα! Ταυτοχρονα βιντεοσκοπουσα την καταπληκτικη ζουγκλα που απλωνοταν καπου 80 ποδια πιο κατω. Ξαφνικα επιασε βροχη – γιʼαυτο το λενε δασος βροχης – και ισα που προλαβα να κρυψω την καμερα! Το ιδιο αποτομα σταματησε.
Φτασαμε στην τελευταια πλατφορμα κοντα στο ξεφωτο απʼοπου ειχαμε ξεκινησει και ο οδηγος ειπε οτι εδω τελειωνει η διαδρομη. Τωρα φαινοταν το εδαφος κατω , ηταν περιπου 20 μετρα υψος.
Εψαχνα να βρω πως θα φευγαμε , και ρωτησα που ηταν τα σκαλια για να κατεβουμε οπως οταν ηρθαμε. Ο οδηγος γελασε και μου εδειξε κατω. Ενα σκοινι κρεμοταν και μου ειπε οτι θα κατεβω απο κει. Αδυνατο! Μου εδειξε ενα μεταλλικο λεβιε που ηταν λεει το φρενο , και τα χερια μου να αφηνα δεν θα επεφτα κλπ.. δεν ακουγα τιποτα με επιασε πανικος! Προσπαθησα να το κρυψω για να μη φοβησω τον Junior και μεταφραζα το πως θα κατεβουμε.
Πηγα πρωτη, μονο που το φρενο το αφηνεις για να φρεναρει αλλα εγω το παταγα για να φρεναρω με αποτελεσμα να κατεβω μαλλιοκουβαρα κατω. Φανταζομαι γελια που θα εκαναν οι πιθηκοι απο τα γυρω δεντρα. Τουλαχιστον ειδοποιησα τους επομενους.
Καθως φευγουμε ακουω τις ιαχες της ζουγκλας , τις απειλητικες φωνες των δενδροβιων φρουρων της να φωναζουν πως τουτο το δασος βροχης τους ανηκει! Το πιστευω , το σεβομαι και ειμαι ευγνωμων που το εζησα απο κοντα , εστω για λιγο , εστω μεσα απο μια περα για περα τουριστικη δραστηριοτητα...
Τα δυο τεραστια πετρινα Jaguar αναγγελουν την αφιξη σου στο ξενοδοχειο. Απο το λομπι και μονο φαινεται καταπληκτικο.Ο υπαλληλος μας καλοσωρισε και μας ειπε οτι μπορουμε να παρουμε μερος σε οποια δραστηριοτητα θελαμε κι ας μην μενουμε εκει.
Απο περιεργεια ρωτησα την τιμη του δωματιου και μου ειπε 150 $ το τρικλινο..Εδω που τα λεμε δεν ειναι ακριβα αν σκεφτεις την ανεση , την ομορφια και το σερβις !
Διοργανωνουν : zip line , cave- tubing , repelling , jungle trek και καποια νυχτερινα σαφαρι.Διαλεξαμε το zip line και περασαμε στο εστιατοριο-μπαρ για ενα ποτο μεχρι να ετοιμαστουν οι οδηγοι μας. Το μπαρακι ηταν ανοιχτο οπως και το εστιατοριο , χωρις τοιχους με θεα απο τη μια την πισινα και απο την αλλη τη φυση που οργιαζε σε ολους τους τονους του πρασινου.
Πελατες του ξενοδοχειου με τα μαγιό και τις κουλουρες περασμενες στους ωμους εφευγαν για ριβερ -τουμπινκ αφου το ξενοδοχειο βρισκεται διπλα απο τον ποταμο Caves-branch και συντομα καθισμενοι αναπαυτικα στις σαμπρελες θα εμπαιναν μεσα απο υδατινους δρομους στην καρδια του τροπικου δασους.Αλλοι πιο τολμηροι με ειδικα κρανη με ενσωματωμενους φακους πηγαιναν για Cave-tubing στα σπηλαια που διεσχιζε το ποταμι.
Οι οδηγοι ηρθαν και βγηκαμε στο δρομακι πισω απʼτο ξενοδοχειο σε ενα ξεφωτο οπου βαλαμε τον εξοπλισμο , κρανη , επιγονατιδες ,κλπ. Μας ειπαν οτι τα κρανη τα φοραμε για προστασια απο τους Howler-monkeys που τους αρεσει να πετανε διαφορα στους τουριστες η ακομα χειροτερα αν βρεθουν σε κλαδι πανω απο σενα εεε...ουρουν
!Ειμαστε οι μονοι επισκεπτες του δασους αυτη την ωρα, ευτυχως! Αρχισαμε να μπαινουμε πιο μεσα στο δασος βροχης μεσα απο το μονοπατι που ηταν τοσο φαρδυ οσο να χωραει εναν ανθρωπο και ταυτοχρονα να ανεβαινουμε πετρινα σκαλοπατια σε ψηλοτερο επιπεδο ωσπου φτασαμε στην 1η πλατφορμα.Απο δω πανω καταλαβαινες οτι τα δεντρα ολων των λογιων και υπερφυσικων μεγεθων απλωνονται προς ολες τις κατευθυνσεις, μεχρι τη Γουατεμαλα. Η υγρασια ηταν τοση που νομιζες ότι καποιο γιγαντιο χερι ψεκαζει την περιοχη με νερο, και ηταν θεμα λεπτων να κολησουν τα ρουχα πανω σου.
Ο οδηγος μας εδινε πληροφοριες για το δασος ,για το πως το Jaguar- Paw ειναι ταυτοχρονα και καταφυγιο για τα ζωα , γι’αυτο ποτε δεν πανε μεγαλα groups στο δασος. Εδω στο Μπελιζ δημιουργηθηκε η πρωτη προστατευόμενη περιοχη για ιαγουάρους που ειναι απειλουμενο ειδος προς εξαφάνιση και αλλων ζώων που ανηκουν στην οικογενεια των αιλουροειδών. Για του λογου το αληθες, ο αδηγος μας εδειξε το αποτυπωμα από το ποδι ενός τζαγκουαρ πανω στη μαλακη λασπη, λιγο μεγαλυτερο από την παλαμη μου. Δεν ηξερα αν επρεπε να φοβηθω παρολο που ο οδηγος διαβεβαιωσε ότι δεν κινδυνευαμε. Οι ιαγουαροι είναι νυχτερινοι θηρευτες και τα ζιπλαιν σταματουν νωρις το απογευμα. Βλεπεις εδώ στο δασος νυχτωνει πιο γρηγορα .
Ειδαμε πολυχρωμους παπαγαλους Macaw, τουκάν και τεραστιες σαυρες που εκαναν βαριεστημενα στην ακρη για να περασουμε. Καναμε ησυχια και ακουγαμε τους πιθηκους που φωναζαν ο ενας στον αλλο , αγνωστα κρωξιματα ,τσιριχτες κραυγες και περιεργους ηχους της ζουγκλας. Μοναδικοι μαρτυρες της δραστηριοτητας μας οι πιθηκοι δυσαρεστημενοι απο τον απροσκλητο εισβολεα στην περιοχη τους προσπαθουν να μας απωθησουν με απειλητικες φωνες. Οταν βλεπουν οτι οχι μονο δεν πτοουμαστε αλλα ετοιμαζομαστε να τους μιμηθουμε πετωντας απο δεντρο σε δεντρο, μας εχουν απο κοντα παρακολουθωντας καθε μας κινηση κρυμμενοι στην πυκνη βλαστηση.
Με μικρο φοβο αφεθηκα να πεταξω σαν Ταρζαν στη 2η πλατφορμα και σε λιγο δεν παιζομουνα! Ταυτοχρονα βιντεοσκοπουσα την καταπληκτικη ζουγκλα που απλωνοταν καπου 80 ποδια πιο κατω. Ξαφνικα επιασε βροχη – γιʼαυτο το λενε δασος βροχης – και ισα που προλαβα να κρυψω την καμερα! Το ιδιο αποτομα σταματησε.
Φτασαμε στην τελευταια πλατφορμα κοντα στο ξεφωτο απʼοπου ειχαμε ξεκινησει και ο οδηγος ειπε οτι εδω τελειωνει η διαδρομη. Τωρα φαινοταν το εδαφος κατω , ηταν περιπου 20 μετρα υψος.
Εψαχνα να βρω πως θα φευγαμε , και ρωτησα που ηταν τα σκαλια για να κατεβουμε οπως οταν ηρθαμε. Ο οδηγος γελασε και μου εδειξε κατω. Ενα σκοινι κρεμοταν και μου ειπε οτι θα κατεβω απο κει. Αδυνατο! Μου εδειξε ενα μεταλλικο λεβιε που ηταν λεει το φρενο , και τα χερια μου να αφηνα δεν θα επεφτα κλπ.. δεν ακουγα τιποτα με επιασε πανικος! Προσπαθησα να το κρυψω για να μη φοβησω τον Junior και μεταφραζα το πως θα κατεβουμε.
Πηγα πρωτη, μονο που το φρενο το αφηνεις για να φρεναρει αλλα εγω το παταγα για να φρεναρω με αποτελεσμα να κατεβω μαλλιοκουβαρα κατω. Φανταζομαι γελια που θα εκαναν οι πιθηκοι απο τα γυρω δεντρα. Τουλαχιστον ειδοποιησα τους επομενους.
Καθως φευγουμε ακουω τις ιαχες της ζουγκλας , τις απειλητικες φωνες των δενδροβιων φρουρων της να φωναζουν πως τουτο το δασος βροχης τους ανηκει! Το πιστευω , το σεβομαι και ειμαι ευγνωμων που το εζησα απο κοντα , εστω για λιγο , εστω μεσα απο μια περα για περα τουριστικη δραστηριοτητα...
Attachments
Last edited:
.Θα το κανω παρακατω που θα βουτηξω στον υφαλο 
