go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Cayo district
- Jaguar Paw zip-line
- Belize zoo
- Five sisters falls
- Blue hole
- Blue hole
- Placencia
- Placencia
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Caulker:Go Slow
- Shark & Ray Alley
- Caye Caulker
- Caye Caulker
- La Isla Bonita
- La Isla Bonita
- Κεφάλαιο 21
- La Isla Bonita
- Captain Morgan
- Captain Morgan
- You better Belize it!
Εφτασε μεσημερι και σκεφτηκα τι καλυτερο απο φαγητο στους καταραχτες!
Οδηγησαμε προς το Σαν Ιγνασιο , και στριψαμε αριστερα προς την περιοχη Mountain Pine Ridge.
Ο χωματοδρομος των 15χλμ. περνα μπροστα απο ενα μονο χωριο που ακομα μιλουν τη διαλεκτο των Μαγια και αποτελειται απο λιγοστα ξυλινα σπιτακια με εκπληκτικους κηπους , και ενα γηπεδακι ποδοσφαιρου οπου καποια παιδια επαιζαν , και μετα... πευκα. Απεραντο πρασινο ως εκει που μπορουσες να δεις με τα πευκα να μην σου ταιριαζουν στο τοπιο της καραιβικης και τον αερα να γινεται αισθητα πιο δροσερος . Μονο καποιες συσταδες απο φοινικες εδω κι εκει θυμιζαν οτι δεν εισαι στη βορεια Ευρωπη..
Μια μπαριερα κι ενας φυλακας που σημειωνει τα ονοματα των επισκεπτων και τιs πινακιδες των αυτοκινητων , σιγουρευουν οτι δε θα διανυκτερευσεις εδω αν δε μενεις σε καποιο απο τα ξενοδοχεια.
Τα δυο μοναδικα resorts που βρισκονται εδω ειναι το Five sisters και το Blancaneaux που ανηκει στον F.F.Copola και τα δυο φωλιασμενα στην ειδυλιακη ηρεμια του Pine Ridge.
Απο το ξυλινο μπαλκονι του Five sisters η θεα ηταν καταπληκτικη , με το βουνο να πνιγεται στα πευκα και τους καταραχτες που ακουραστα τροφοδοτουν τις φυσικες πισινες που φιαχνουν οι γρανιτενιοι βραχοι με κρυο νερο.
Μικρες ξυλινες καλυβες χωριs πολλα κομφορ σφηνωμενες στο βουνο εδω κι εκει νοικιαζονται για το βραδυ. Υπαρχουν σκαλες που οδηγουν διπλα στις φυσικες πισινες και το μερος ειναι οτι πρεπει για πικ-νικ. Αραξαμε στο μπαλκονι και απολαυσαμε τη θεα με κρυα σαντουιτς και μπιρα.
Ο ατελείωτος χωματόδρος ηταν μακρινή ανάμνηση και το κοκκινοχωμα ξεπλυθηκε στα νερά του Rio On, δημοφιλες σημειο για βουτια και εκκίνηση για εξερεύνηση του σπηλαιου Rio Frio cave.
Στο γυρισμο σταματησαμε στο ξενοδοχειο του Κοπολα. Εδω οι διασημοι επισκεπτες του φτανουν με ελικοπτερα και απο την εισοδο ακομα ειναι ολοφανερη η χλιδη. Η ξυλινη γεφυρα που οδηγει στο λομπι , μοιαζει να αιωρειται πανω απο τη ζουγκλα. Ο διασημος σκηνοθετης βρεθηκε εδω πριν απο αρκετα χρονια για να πεισει την κυβερνηση για τη δημιουργια ενός παγκοσμιου δορυφορικου κεντρου επικοινωνιων. Μπορει η αποστολη του αυτη να απετυχε, ομως ο ιδιος ερωτευτηκε αυτο το μικρο παράδεισο που του θυμιζε απιστευτα τις ζουγκλες των Φιλιππίνων , οπου ειχε γυρισει τη βραβευμένη με Οσκαρ ταινια του «Αποκαλυψη τωρα».
Η ανθρωπινη παρέμβαση με σεβασμο στο τοπιο, σε συνδυασμο με την οργιωδη βλαστηση θαρρεις οτι βρισκονται σε πληρη αρμονια υπο τις σκηνοθετικες οδηγιες του Κοπολα. Και η πραγματικη σταρ εδω ειναι αναμφισβητητα η Μητερα Φυση!
Γυρισαμε στο Σαν Ιγνασιο και ελαχιστα χλμ. πιο περα , φτασαμε στο χωριο San Jose Succotz στα συνορα με τη Γουατεμαλα. Εδω βρισκεται το πιο δημοφιλες αξιοθεατο της περιοχης , τα ερειπια του Xunantunich.
Το ονομα Xunantunich σημαινει ‘Πετρινη γυναίκα’ στη γλωσσα των Μαγια και αναφερεται σε ένα γυναικειο φαντασμα που πολλοι επιμενουν ότι εχουν δει να περιφερεται στα ερειπια. Οι αυτοπτες μαρτυρες συμφωνουν ότι είναι παντα ντυμενη στα λευκα, από τα ματια πετα φλογες και περπατα κοντα στο El Castillo, την κεντρικη πυραμιδα προτου εξαφανιστει μεσα στα πετρινα τειχη...Ο δρομος τελειωνει στην οχθη του ποταμου Μοπαν και ανθρωποι και ενα-ενα οχημα περνανε απεναντι πανω σε χειροκινητη με μανιβελα σχεδία.
Δεν περασαμε το οχημα απεναντι αλλα ουτε και τη φωτογραφικη μηχανη ! Ενα δυο χιλιομετρα πιο περα μπορεις να ανεβεις στην μεγαλη πυραμιδα και η θεα απο 40 μετρα υψος κοβει την ανασα. Μπροστα απλωνεται η καταπρασινη κοιλαδα Καγιο του Μπελιζ ,να κοβεται στα δυο απο το ποταμι και πισω η πυκνη ζουγκλα της Γουατεμαλα.
Ειχε αρχισει να νυχτωνει οταν πηραμε το δρομο της επιστροφης αλλα δεν αντισταθηκαμε στον πειρασμο να σταματησουμε σε ενα υπαιθριο μπαρ πανω στο δρομο για γευστικο ντοπιο φαγητο και να χαζεψουμε τους ντοπιους που χορευαν στο ρυθμο της πιο δημοφιλους μουσικης του Μπελιζ , Κούμπια και Punta-Rock. Καποιοι υπερηλικες επαιζαν σε χειροποιητα κρουστα παραδοσιακους ρυθμους Παράντα που ειναι περισσοτερο αυτοσχεδιασμος παρα μουσικη και ηρθε απο την Αφρικη μαζι με τους πρωτους σκλαβους. Ενα καραβι που τους μετεφερε ναυαγησε κοντα στο νησι της Καραϊβικής Σεν Βίνσεντ. Καποιοι δραπετευσαν αλλά οι Βρεττανοι μετεφεραν τους περισσοτερους στη γειτονικη Ονδουρα. Και απο κει σκορπιστηκαν σε ολα τα παρακτια της κεντρικης αμερικης. Προσπαθησαν να διατηρησουν τις μουσικες τους , αλλα οπως ηταν φυσικο ενσωμάτωσαν λατινοαμερικάνικα και ισπανικά στοιχεία και προσθεσαν ακουστικη κιθαρα στο σύνολο. Η δυτικοποίηση της μουσικής με τα μοντέρνα ποπ στοιχεία έφερε την Παράντα στη λήθη και γεννηθηκε η Πούντα Ροκ, που είναι συνδυασμός των παραδοσιακών ρυθμικών τυμπάνων και της μουσικής ποπ. Το αφρικανικο στοιχειο ειναι ολοφανερο στο ντυσιμο , στους χορους και στη μουσικη τους που εμενα μου θυμιζε ρεγγε σε γρηγορες στροφες. Ο ωραιοτερος τροπος για να τελειωσει η μερα! Μάλλον δεν τελειωσε ακομα , αφου καθόδον για το ξενοδοχειο καταφεραμε να σπασουμε την εξατμιση πανω σε ενα «κοιμισμενο αστυνομικο» κοινως σαμαράκι. Ας όψεται η κούμπια και τα ποτά!! Αυριο θα φευγαμε για την παραλια της Πλασενσια πολλα χιλιομετρα νοτια , αλλα θα επρεπε πρωτα να βρουμε συνεργειο.
Οδηγησαμε προς το Σαν Ιγνασιο , και στριψαμε αριστερα προς την περιοχη Mountain Pine Ridge.
Ο χωματοδρομος των 15χλμ. περνα μπροστα απο ενα μονο χωριο που ακομα μιλουν τη διαλεκτο των Μαγια και αποτελειται απο λιγοστα ξυλινα σπιτακια με εκπληκτικους κηπους , και ενα γηπεδακι ποδοσφαιρου οπου καποια παιδια επαιζαν , και μετα... πευκα. Απεραντο πρασινο ως εκει που μπορουσες να δεις με τα πευκα να μην σου ταιριαζουν στο τοπιο της καραιβικης και τον αερα να γινεται αισθητα πιο δροσερος . Μονο καποιες συσταδες απο φοινικες εδω κι εκει θυμιζαν οτι δεν εισαι στη βορεια Ευρωπη..
Μια μπαριερα κι ενας φυλακας που σημειωνει τα ονοματα των επισκεπτων και τιs πινακιδες των αυτοκινητων , σιγουρευουν οτι δε θα διανυκτερευσεις εδω αν δε μενεις σε καποιο απο τα ξενοδοχεια.
Τα δυο μοναδικα resorts που βρισκονται εδω ειναι το Five sisters και το Blancaneaux που ανηκει στον F.F.Copola και τα δυο φωλιασμενα στην ειδυλιακη ηρεμια του Pine Ridge.
Απο το ξυλινο μπαλκονι του Five sisters η θεα ηταν καταπληκτικη , με το βουνο να πνιγεται στα πευκα και τους καταραχτες που ακουραστα τροφοδοτουν τις φυσικες πισινες που φιαχνουν οι γρανιτενιοι βραχοι με κρυο νερο.
Μικρες ξυλινες καλυβες χωριs πολλα κομφορ σφηνωμενες στο βουνο εδω κι εκει νοικιαζονται για το βραδυ. Υπαρχουν σκαλες που οδηγουν διπλα στις φυσικες πισινες και το μερος ειναι οτι πρεπει για πικ-νικ. Αραξαμε στο μπαλκονι και απολαυσαμε τη θεα με κρυα σαντουιτς και μπιρα.
Ο ατελείωτος χωματόδρος ηταν μακρινή ανάμνηση και το κοκκινοχωμα ξεπλυθηκε στα νερά του Rio On, δημοφιλες σημειο για βουτια και εκκίνηση για εξερεύνηση του σπηλαιου Rio Frio cave.
Στο γυρισμο σταματησαμε στο ξενοδοχειο του Κοπολα. Εδω οι διασημοι επισκεπτες του φτανουν με ελικοπτερα και απο την εισοδο ακομα ειναι ολοφανερη η χλιδη. Η ξυλινη γεφυρα που οδηγει στο λομπι , μοιαζει να αιωρειται πανω απο τη ζουγκλα. Ο διασημος σκηνοθετης βρεθηκε εδω πριν απο αρκετα χρονια για να πεισει την κυβερνηση για τη δημιουργια ενός παγκοσμιου δορυφορικου κεντρου επικοινωνιων. Μπορει η αποστολη του αυτη να απετυχε, ομως ο ιδιος ερωτευτηκε αυτο το μικρο παράδεισο που του θυμιζε απιστευτα τις ζουγκλες των Φιλιππίνων , οπου ειχε γυρισει τη βραβευμένη με Οσκαρ ταινια του «Αποκαλυψη τωρα».
Η ανθρωπινη παρέμβαση με σεβασμο στο τοπιο, σε συνδυασμο με την οργιωδη βλαστηση θαρρεις οτι βρισκονται σε πληρη αρμονια υπο τις σκηνοθετικες οδηγιες του Κοπολα. Και η πραγματικη σταρ εδω ειναι αναμφισβητητα η Μητερα Φυση!
Γυρισαμε στο Σαν Ιγνασιο και ελαχιστα χλμ. πιο περα , φτασαμε στο χωριο San Jose Succotz στα συνορα με τη Γουατεμαλα. Εδω βρισκεται το πιο δημοφιλες αξιοθεατο της περιοχης , τα ερειπια του Xunantunich.
Το ονομα Xunantunich σημαινει ‘Πετρινη γυναίκα’ στη γλωσσα των Μαγια και αναφερεται σε ένα γυναικειο φαντασμα που πολλοι επιμενουν ότι εχουν δει να περιφερεται στα ερειπια. Οι αυτοπτες μαρτυρες συμφωνουν ότι είναι παντα ντυμενη στα λευκα, από τα ματια πετα φλογες και περπατα κοντα στο El Castillo, την κεντρικη πυραμιδα προτου εξαφανιστει μεσα στα πετρινα τειχη...Ο δρομος τελειωνει στην οχθη του ποταμου Μοπαν και ανθρωποι και ενα-ενα οχημα περνανε απεναντι πανω σε χειροκινητη με μανιβελα σχεδία.
Δεν περασαμε το οχημα απεναντι αλλα ουτε και τη φωτογραφικη μηχανη ! Ενα δυο χιλιομετρα πιο περα μπορεις να ανεβεις στην μεγαλη πυραμιδα και η θεα απο 40 μετρα υψος κοβει την ανασα. Μπροστα απλωνεται η καταπρασινη κοιλαδα Καγιο του Μπελιζ ,να κοβεται στα δυο απο το ποταμι και πισω η πυκνη ζουγκλα της Γουατεμαλα.
Ειχε αρχισει να νυχτωνει οταν πηραμε το δρομο της επιστροφης αλλα δεν αντισταθηκαμε στον πειρασμο να σταματησουμε σε ενα υπαιθριο μπαρ πανω στο δρομο για γευστικο ντοπιο φαγητο και να χαζεψουμε τους ντοπιους που χορευαν στο ρυθμο της πιο δημοφιλους μουσικης του Μπελιζ , Κούμπια και Punta-Rock. Καποιοι υπερηλικες επαιζαν σε χειροποιητα κρουστα παραδοσιακους ρυθμους Παράντα που ειναι περισσοτερο αυτοσχεδιασμος παρα μουσικη και ηρθε απο την Αφρικη μαζι με τους πρωτους σκλαβους. Ενα καραβι που τους μετεφερε ναυαγησε κοντα στο νησι της Καραϊβικής Σεν Βίνσεντ. Καποιοι δραπετευσαν αλλά οι Βρεττανοι μετεφεραν τους περισσοτερους στη γειτονικη Ονδουρα. Και απο κει σκορπιστηκαν σε ολα τα παρακτια της κεντρικης αμερικης. Προσπαθησαν να διατηρησουν τις μουσικες τους , αλλα οπως ηταν φυσικο ενσωμάτωσαν λατινοαμερικάνικα και ισπανικά στοιχεία και προσθεσαν ακουστικη κιθαρα στο σύνολο. Η δυτικοποίηση της μουσικής με τα μοντέρνα ποπ στοιχεία έφερε την Παράντα στη λήθη και γεννηθηκε η Πούντα Ροκ, που είναι συνδυασμός των παραδοσιακών ρυθμικών τυμπάνων και της μουσικής ποπ. Το αφρικανικο στοιχειο ειναι ολοφανερο στο ντυσιμο , στους χορους και στη μουσικη τους που εμενα μου θυμιζε ρεγγε σε γρηγορες στροφες. Ο ωραιοτερος τροπος για να τελειωσει η μερα! Μάλλον δεν τελειωσε ακομα , αφου καθόδον για το ξενοδοχειο καταφεραμε να σπασουμε την εξατμιση πανω σε ενα «κοιμισμενο αστυνομικο» κοινως σαμαράκι. Ας όψεται η κούμπια και τα ποτά!! Αυριο θα φευγαμε για την παραλια της Πλασενσια πολλα χιλιομετρα νοτια , αλλα θα επρεπε πρωτα να βρουμε συνεργειο.
Attachments
Last edited:
.Θα το κανω παρακατω που θα βουτηξω στον υφαλο 
