go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Cayo district
- Jaguar Paw zip-line
- Belize zoo
- Five sisters falls
- Blue hole
- Blue hole
- Placencia
- Placencia
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Caulker:Go Slow
- Shark & Ray Alley
- Caye Caulker
- Caye Caulker
- La Isla Bonita
- La Isla Bonita
- Κεφάλαιο 21
- La Isla Bonita
- Captain Morgan
- Captain Morgan
- You better Belize it!
Απο τα πρωτα 2-3 σκαλια ενιωθες οτι βυθιζεσαι σε αλλο κοσμο , απαρνιοσουν τον πολιτισμο και γινοσουν ενα ακομα πλασμα της παραδεισιας ζουγκλας.
Το ολο σκηνικο ηταν εκπληκτικο! Πετρινα σκαλια σε οδηγουν βαθια κατω στο δασος βροχης και στο τερμα η ομορφη λιμνη που ηταν μαλλον πρασινη με ελαφρες αποχρωσεις του καφε στις οχθες .
Στρογγυλη με μολις 9 μετρα διαμετρο , περικυκλωμενη απο βλαστηση τοσο πυκνη που το μερος φαινοταν σκοτεινο ενω απο εξω ελαμπε ο ηλιος.
Ο Mr. δεχτηκε επιθεση απο κουνουπια ελικοπτερα και εκανε παγκοσμιο ρεκορ ανεβαινοντας τα σκαλια σε 3 δευτερολεπτα ! Ακολουθησε ο Junior κατηγορωντας με οτι ειχα μαυρισει τοσο πολυ που τα εντομα με περνουσαν για ντοπια και δε με αγγιζαν.
Πλησιασα το μονοπατι στα δεξια , που οπως μου ειπε ο φυλακας , αν το ακολουθουσες εβγαινες στην εξοδο του αλλου παρκου απʼοπου τον παραλαβαμε πριν με το αυτοκινητο, αφου τα παρκα επικοινωνουσαν και τα δυο μαζι κατεληγαν στο σπηλαιο ʽSt.Hermanʼ. Στην πραγματικοτητα το σπηλαιο δεν ειναι ενα , αλλα πρόκειται για λαβύρινθο από σπηλαιώδεις αίθουσες με στενά περάσματα, σταλακτιτες και σταλαγμιτες, υπόγεια ποταμια και φωτιζομενη απο φυσικο φως που μπαινει σε δέσμες από ανοίγματα στην οροφη.
Αν και λιγα μολις μετρα κατω απο τον αυτοκινητοδρομο που περνανε ελαχιστα ετσι κι αλλιως αυτοκινητα , δεν ακουγοταν τιποτα απο τον επανω κοσμο. Εμοιαζε να βρισκομαι...μαλλον πραγματικα βρισκομουν στη μεση μιας τεραστιας ζουγκλας , και αυτη σκεψη μου προκαλεσε μικρο φοβο για μια στιγμη. Ομως το δασος εχει φρεσκοξυπνησει και η αραιη ομιχλη, το χνωτο της ζουγκλας που αναπνεει, με καλει να μπω πιο μεσα και να εξερευνήσω τα πιο κρυφα του μερη. Η βλαστηση ειναι απιστευτη. Οι ριζες απλωνονται προς πασα κατευθυνση και οχι μονο προς το εσωτερικο της γης. Αναγλυφες στα μονοπατια , πλοκαμωτες , σφαλιζουν καθε σημειο εισοδου-εξοδου απο το δασος βροχης. Παρασιτικα φυτα κατεβαζουν ερπετοειδης ριζες αγκαλιαζοντας και πνιγοντας τα διπλανα δεντρα. Κορμοι πλεκονται σε πρωτοτυπες πλεξουδες προτου μπουν στη γη. Οι λιγοστες ηλιαχτιδες που καταφερναν να περασουν και να φτασουν στο εδαφος επεφταν σαν ψιλοβροχο , ενω οσο πιο πανω , τοσο πιο ηλιολουστα ειναι. Επομενως η βαση του δασους ειναι η πιο ησυχη γειτονια αφου η ζωη συνωστιζεται και κρεμεται στα πιο πανω φυλλώματα. Το πρασινο κυριαρχει απολυτα και τα μονα χρωματα που αυθαδιαζουν ειναι αυτα των παπαγαλων και κάποια ραμφη τουκαν που εξεχουν πισω απο κορμους. Λαλιστατοι ερωδιοι , μακάο και καποια πιθηκακια δημιουργουσαν αναλαφρη και χαρουμενη ατμοσφαιρα , που σε εκαναν να ξεχνας οτι βρισκεσαι σε ενα κοσμο που εχει τους δικους του κανονες.
Μεχρι που μου περασε απ’το μυαλο να ειδοποιησω τους πανω οτι θα πεταχτω να εξερευνησω μεχρι το σπηλαιο St.Herman και να ερθουν να με παραλαβουν στην άλλη έξοδο. Τοτε θυμηθηκα μια τουριστρια που της ειχε επιτεθει ενα τζαγκουαρ στη ζουγκλα , γιατι εδω δε ζουν μονο τα χαρωπα πολυχρωμα παπαγαλακια και τα παιγνιδιαρικα πιθηκακια... Αυτο ηταν! Σκέφτηκα ολα τα δεντροβια σαρκοφαγα να ελισσονται με επιδεξιοτητα στα δεντρα ψαχνοντας κατι να συμπληρωσουν τη διαιτα τους. Φαντάστηκα τους κουτσομποληδες πιθηκους να εξαπλωνουν το νεο οτι μπηκε στην περιοχη περιεργο πλασμα , το οποιο παρεμπιπτωντος τρωγεται , και πηρα το δρομο της επιστροφης , εγκαταλειποντας την τρελη ιδεα περι εξερευνησης του σπηλαιου...Τωρα απο τριγυρω ακουγα φωνες και ηχους αγνωστους να σπανε την απεραντη σιωπη ,συρσιματα πανω στα πεσμενα φυλλα και κλαδια να σπανε κατω απο το βαρος καποιου μεγαλου ζωου. Παπαγαλοι σκαρλετ γελουσαν με την ταραχη μου και νομιζω οτι λαμπερα ματια μεσα απο τα πυκνα φυλλωματα με παρακολουθουσαν ισως σαν υποψηφιο γευμα. Μαλλον ολα αυτα τα φανταστηκα , αλλα καλου κακου γυρισα πισω στον πολιτισμο.
Ο αυτοκινητοδρομος ʽ Hummingbirdʼ διασχιζει μια περιοχη εκπληκτικης ομορφιας πριν αγγιξει τα παραλια του Μπελιζ. Δεξια κι αριστερα υπηρχαν δαση ολοκληρα απο φοινικες ʽ Cohuneʽ να τρεχουν παραλληλα με το δρομο για πανω απο 50 χλμ. Οι φοινικες αυτοι , επαιζαν σημαντικο ρολο στη ζωη των Μαγια παλια. Σημερα τα γιγαντια αυτα δεντρα με υψος πανω απο 25 μετρα , και ανοιγμα φυλλων πανω απο 10 μετρα , χρησιμοποιουνται για την κατασκευη σπιτιων.
. Ο δρομος της μιαμισης λωριδας φιδογυριζει πανω σε πρασινους λοφισκους στολισμενους αραια και που με πολυχρωμα σπιτια με οροφες απο φοινικοφυλλα που θυμιζαν λουνα-παρκ. Κομματια ομιχλης σερνονται πανω από την πρασινη κουβερτα της κοιλαδας και πλουσια περιβολια κρεμονται κυμματιστα στις πλαγιές.
Καποιες ντοπιες με πολυχρωμα κλαρωτα φορεματα και ψαθινα καπελα περιμεναν το λεωφορειο που ευχομασταν να μην το συναντησουμε πανω στις στενες πετρινες γεφυρες με τις σκαλισμενες κουπαστες.
Αυτες οι γεφυρες ειναι απομειναρια ενος σιδηροδρομου που που χρησιμοποιουσε η εταιρια United fruit για να κατεβαζει γρηγορα και ευκολα τα φρουτα που εμπορευονταν προς τα λιμανια της καραιβικης και απο κει στα πλοια με κατευθυνση τον παλαιο κοσμο. Εδω ισα που χωραγες και απο κατω ορμητικα ποταμια κυλουσαν τα καθαρα νερα τους ενω στις οχθες πλατσουριζαν γυμνα παιδια γεμιζοντας τον αερα με τα γελια τους και γυναικες κοπανουσαν την μπουγαδα που απλωνοταν για στεγνωμα πανω στα γυρω βραχια σε χρωματιστα μοτιβα.
Πλησιαζοντας στην παραλια το σκηνικο δινει τη θεση του στην πλουσια κοιλαδα Stan-Creek , με τα σπιτια να πνιγονται μεσα στους κηπους και τα παρτερια. Λουλούδια όλων των ειδων ανθισμένα, καλοκουρεμενοι θαμνοι, γλαστρες σε καθε περβαζι υποδηλώνουν πως οι ντόπιοι αν μη τι αλλο είναι νοικοκύρηδες μέσα στη νωχελικότητά τους. Να που η εγγλεζικη επιρροή της εποχής της αποικιοκρατίας κληρονόμησε και κάτι καλο σε αυτο το κομματι της καραιβικης..
Απεραντα χωραφια γεματα αγροτες να καλλιεργουν λαχανικα και αμετρητες συσταδες απο πορτοκαλοδεντρα και γκρειπφρουτ. Η βιομηχανια κιτρων ειναι σημαντικη και αποφερει πολλα κερδη στο Μπελιζ. Η περιοχη του Stann Creek ειναι πολυ γονιμη και οχι ιδιαιτερα γνωστη στους τουριστες. Πρωτευουσα ειναι η Ντανγκρίγκα, γνωστη παλιοτερα σαν "Stann Creek Town". Το Stan προερχεται απο το "stanns" που σημαινε ασφαλες καταφυγιο, στο οποιο εφταναν με ανακουφιση οι αποικιοκρατες ερχομενοι απο τον παλιο κοσμο στο νεο αφου ειχαν καταφερει να αποφυγουν τα πειρατικα καραβια. Εδω ειχαν φιαχτει σημαντικα λιμανια που εφευγαν τα πλοια φορτωμενα κυριως μπανανες για την Ευρωπη. Υπηρχαν ελαχιστα αυτοκινητα στο δρομο και μερικες φορες επιανε μια βροχη που επεφτε σα μανιακη και μετα σταματουσε το ιδιο ξαφνικα οπως ειχε αρχισει. Μαλλον γι’αυτο ηταν ολα καταπρασινα τριγυρω..
Οδηγησαμε διπλα απο τις φυτειες μπανανας που εμοιαζαν να μην τελειωνουν ποτε και βγαλαμε φλας στο χωματοδρομο που οδηγουσε προς την Πλασενσια..
Το ολο σκηνικο ηταν εκπληκτικο! Πετρινα σκαλια σε οδηγουν βαθια κατω στο δασος βροχης και στο τερμα η ομορφη λιμνη που ηταν μαλλον πρασινη με ελαφρες αποχρωσεις του καφε στις οχθες .
Στρογγυλη με μολις 9 μετρα διαμετρο , περικυκλωμενη απο βλαστηση τοσο πυκνη που το μερος φαινοταν σκοτεινο ενω απο εξω ελαμπε ο ηλιος.
Ο Mr. δεχτηκε επιθεση απο κουνουπια ελικοπτερα και εκανε παγκοσμιο ρεκορ ανεβαινοντας τα σκαλια σε 3 δευτερολεπτα ! Ακολουθησε ο Junior κατηγορωντας με οτι ειχα μαυρισει τοσο πολυ που τα εντομα με περνουσαν για ντοπια και δε με αγγιζαν.
Πλησιασα το μονοπατι στα δεξια , που οπως μου ειπε ο φυλακας , αν το ακολουθουσες εβγαινες στην εξοδο του αλλου παρκου απʼοπου τον παραλαβαμε πριν με το αυτοκινητο, αφου τα παρκα επικοινωνουσαν και τα δυο μαζι κατεληγαν στο σπηλαιο ʽSt.Hermanʼ. Στην πραγματικοτητα το σπηλαιο δεν ειναι ενα , αλλα πρόκειται για λαβύρινθο από σπηλαιώδεις αίθουσες με στενά περάσματα, σταλακτιτες και σταλαγμιτες, υπόγεια ποταμια και φωτιζομενη απο φυσικο φως που μπαινει σε δέσμες από ανοίγματα στην οροφη.
Αν και λιγα μολις μετρα κατω απο τον αυτοκινητοδρομο που περνανε ελαχιστα ετσι κι αλλιως αυτοκινητα , δεν ακουγοταν τιποτα απο τον επανω κοσμο. Εμοιαζε να βρισκομαι...μαλλον πραγματικα βρισκομουν στη μεση μιας τεραστιας ζουγκλας , και αυτη σκεψη μου προκαλεσε μικρο φοβο για μια στιγμη. Ομως το δασος εχει φρεσκοξυπνησει και η αραιη ομιχλη, το χνωτο της ζουγκλας που αναπνεει, με καλει να μπω πιο μεσα και να εξερευνήσω τα πιο κρυφα του μερη. Η βλαστηση ειναι απιστευτη. Οι ριζες απλωνονται προς πασα κατευθυνση και οχι μονο προς το εσωτερικο της γης. Αναγλυφες στα μονοπατια , πλοκαμωτες , σφαλιζουν καθε σημειο εισοδου-εξοδου απο το δασος βροχης. Παρασιτικα φυτα κατεβαζουν ερπετοειδης ριζες αγκαλιαζοντας και πνιγοντας τα διπλανα δεντρα. Κορμοι πλεκονται σε πρωτοτυπες πλεξουδες προτου μπουν στη γη. Οι λιγοστες ηλιαχτιδες που καταφερναν να περασουν και να φτασουν στο εδαφος επεφταν σαν ψιλοβροχο , ενω οσο πιο πανω , τοσο πιο ηλιολουστα ειναι. Επομενως η βαση του δασους ειναι η πιο ησυχη γειτονια αφου η ζωη συνωστιζεται και κρεμεται στα πιο πανω φυλλώματα. Το πρασινο κυριαρχει απολυτα και τα μονα χρωματα που αυθαδιαζουν ειναι αυτα των παπαγαλων και κάποια ραμφη τουκαν που εξεχουν πισω απο κορμους. Λαλιστατοι ερωδιοι , μακάο και καποια πιθηκακια δημιουργουσαν αναλαφρη και χαρουμενη ατμοσφαιρα , που σε εκαναν να ξεχνας οτι βρισκεσαι σε ενα κοσμο που εχει τους δικους του κανονες.
Μεχρι που μου περασε απ’το μυαλο να ειδοποιησω τους πανω οτι θα πεταχτω να εξερευνησω μεχρι το σπηλαιο St.Herman και να ερθουν να με παραλαβουν στην άλλη έξοδο. Τοτε θυμηθηκα μια τουριστρια που της ειχε επιτεθει ενα τζαγκουαρ στη ζουγκλα , γιατι εδω δε ζουν μονο τα χαρωπα πολυχρωμα παπαγαλακια και τα παιγνιδιαρικα πιθηκακια... Αυτο ηταν! Σκέφτηκα ολα τα δεντροβια σαρκοφαγα να ελισσονται με επιδεξιοτητα στα δεντρα ψαχνοντας κατι να συμπληρωσουν τη διαιτα τους. Φαντάστηκα τους κουτσομποληδες πιθηκους να εξαπλωνουν το νεο οτι μπηκε στην περιοχη περιεργο πλασμα , το οποιο παρεμπιπτωντος τρωγεται , και πηρα το δρομο της επιστροφης , εγκαταλειποντας την τρελη ιδεα περι εξερευνησης του σπηλαιου...Τωρα απο τριγυρω ακουγα φωνες και ηχους αγνωστους να σπανε την απεραντη σιωπη ,συρσιματα πανω στα πεσμενα φυλλα και κλαδια να σπανε κατω απο το βαρος καποιου μεγαλου ζωου. Παπαγαλοι σκαρλετ γελουσαν με την ταραχη μου και νομιζω οτι λαμπερα ματια μεσα απο τα πυκνα φυλλωματα με παρακολουθουσαν ισως σαν υποψηφιο γευμα. Μαλλον ολα αυτα τα φανταστηκα , αλλα καλου κακου γυρισα πισω στον πολιτισμο.
Ο αυτοκινητοδρομος ʽ Hummingbirdʼ διασχιζει μια περιοχη εκπληκτικης ομορφιας πριν αγγιξει τα παραλια του Μπελιζ. Δεξια κι αριστερα υπηρχαν δαση ολοκληρα απο φοινικες ʽ Cohuneʽ να τρεχουν παραλληλα με το δρομο για πανω απο 50 χλμ. Οι φοινικες αυτοι , επαιζαν σημαντικο ρολο στη ζωη των Μαγια παλια. Σημερα τα γιγαντια αυτα δεντρα με υψος πανω απο 25 μετρα , και ανοιγμα φυλλων πανω απο 10 μετρα , χρησιμοποιουνται για την κατασκευη σπιτιων.
. Ο δρομος της μιαμισης λωριδας φιδογυριζει πανω σε πρασινους λοφισκους στολισμενους αραια και που με πολυχρωμα σπιτια με οροφες απο φοινικοφυλλα που θυμιζαν λουνα-παρκ. Κομματια ομιχλης σερνονται πανω από την πρασινη κουβερτα της κοιλαδας και πλουσια περιβολια κρεμονται κυμματιστα στις πλαγιές.
Καποιες ντοπιες με πολυχρωμα κλαρωτα φορεματα και ψαθινα καπελα περιμεναν το λεωφορειο που ευχομασταν να μην το συναντησουμε πανω στις στενες πετρινες γεφυρες με τις σκαλισμενες κουπαστες.
Αυτες οι γεφυρες ειναι απομειναρια ενος σιδηροδρομου που που χρησιμοποιουσε η εταιρια United fruit για να κατεβαζει γρηγορα και ευκολα τα φρουτα που εμπορευονταν προς τα λιμανια της καραιβικης και απο κει στα πλοια με κατευθυνση τον παλαιο κοσμο. Εδω ισα που χωραγες και απο κατω ορμητικα ποταμια κυλουσαν τα καθαρα νερα τους ενω στις οχθες πλατσουριζαν γυμνα παιδια γεμιζοντας τον αερα με τα γελια τους και γυναικες κοπανουσαν την μπουγαδα που απλωνοταν για στεγνωμα πανω στα γυρω βραχια σε χρωματιστα μοτιβα.
Πλησιαζοντας στην παραλια το σκηνικο δινει τη θεση του στην πλουσια κοιλαδα Stan-Creek , με τα σπιτια να πνιγονται μεσα στους κηπους και τα παρτερια. Λουλούδια όλων των ειδων ανθισμένα, καλοκουρεμενοι θαμνοι, γλαστρες σε καθε περβαζι υποδηλώνουν πως οι ντόπιοι αν μη τι αλλο είναι νοικοκύρηδες μέσα στη νωχελικότητά τους. Να που η εγγλεζικη επιρροή της εποχής της αποικιοκρατίας κληρονόμησε και κάτι καλο σε αυτο το κομματι της καραιβικης..
Απεραντα χωραφια γεματα αγροτες να καλλιεργουν λαχανικα και αμετρητες συσταδες απο πορτοκαλοδεντρα και γκρειπφρουτ. Η βιομηχανια κιτρων ειναι σημαντικη και αποφερει πολλα κερδη στο Μπελιζ. Η περιοχη του Stann Creek ειναι πολυ γονιμη και οχι ιδιαιτερα γνωστη στους τουριστες. Πρωτευουσα ειναι η Ντανγκρίγκα, γνωστη παλιοτερα σαν "Stann Creek Town". Το Stan προερχεται απο το "stanns" που σημαινε ασφαλες καταφυγιο, στο οποιο εφταναν με ανακουφιση οι αποικιοκρατες ερχομενοι απο τον παλιο κοσμο στο νεο αφου ειχαν καταφερει να αποφυγουν τα πειρατικα καραβια. Εδω ειχαν φιαχτει σημαντικα λιμανια που εφευγαν τα πλοια φορτωμενα κυριως μπανανες για την Ευρωπη. Υπηρχαν ελαχιστα αυτοκινητα στο δρομο και μερικες φορες επιανε μια βροχη που επεφτε σα μανιακη και μετα σταματουσε το ιδιο ξαφνικα οπως ειχε αρχισει. Μαλλον γι’αυτο ηταν ολα καταπρασινα τριγυρω..
Οδηγησαμε διπλα απο τις φυτειες μπανανας που εμοιαζαν να μην τελειωνουν ποτε και βγαλαμε φλας στο χωματοδρομο που οδηγουσε προς την Πλασενσια..
Attachments
Last edited:
.Θα το κανω παρακατω που θα βουτηξω στον υφαλο 
