Πολωνία Πανέμορφη Κρακοβία και πέριξ εν μέσω Euro

[underwater]

Κι έφτασε η 4η μέρα της επίσκεψής μου στην Πολωνία, η οποία ήταν αφιερωμένη στο ορεινό Ζακοπάνε. Πρόκειται για το γνωστότερο χειμερινό τουριστικό θέρετρο της χώρας, χτισμένο στις παρυφές των ορέων Tatras, στα σύνορα με τη Σλοβακία. Θεωρείται μέρος ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς, ενώ οι δραστηριότητες με τις οποίες μπορεί κάποιος να ασχοληθεί είναι ποικίλες: σκι, hiking, trekking, rafting και δεν συμμαζεύεται.

Εγώ κανόνισα την εκδρομή μου και πάλι μέσω του πρακτορείου Cracow Tours. Αν και πέρασα αρκετά καλά, δεν θα ξαναέκανα την ίδια επιλογή, αλλά θα πήγαινα μόνη μου με διανυκτέρευση, με στόχο να δω περισσότερη φύση και να κανονίσω κάποια δραστηριότητα (κατά προτίμηση rafting) με κάποιο από τα τοπικά τουριστικά γραφεία. Δεν πειράζει, next time, άλλωστε η Πολωνία δεν είναι προορισμός που εξαντλείται σε ένα 5νθήμερο ταξίδι. Πάντως οφείλω να αναφέρω ότι ο ξεναγός μας ήταν ένας πολύ καλλιεργημένος, ευγενής άνθρωπος με πολλές γνώσεις και ότι οι ενστάσεις μου για την εκδρομή δεν αφορούν την οργάνωσή της καθαυτή, αλλά το ότι δεν εξυπηρέτησε τις φυσιολατρικές μου «ανάγκες» όσο θα ήθελα. Η τιμή της εκδρομής ήταν 230 ζλότι, στην οποία όμως εγώ είχα 10% έκπτωση λόγω συμμετοχής και σε άλλα tours του πρακτορείου (για το συγκεκριμένο tour δεν προβλεπόταν φοιτητικό). Οι συμμετέχοντες στην εκδρομή ήταν λιγότεροι από 15, σε αντίθεση με τα πολύ πιο δημοφιλή tours σε Wieliczka και Άουσβιτς.

Η διαδρομή για Ζακοπάνε ήταν χαλαρή και όμορφη μέσα στο καταπράσινο τοπίο. Θα πρέπει μολαταύτα να τονίσω ότι μου φάνηκε κάπως μονότονη. Ναι, πράσινο παντού, αλλά χωρίς εναλλαγές που θα δημιουργήσουν γνήσιο θαυμασμό. Ή τέλος πάντων έτσι το αισθάνθηκα εγώ. Πέρα από τις εξοχές περάσαμε και από μερικά ορεινά χωριά με ξύλινα πανομοιότυπα σπιτάκια. Η απόσταση από τη Σλοβακία μηδαμινή, σε ορισμένα σημεία το roaming άλλαζε παροχέα και εξυπηρετούμασταν από σλοβακική εταιρεία.

Με τα πολλά φτάσαμε και ξεκινήσαμε για το τελεφερίκ (funicular), το οποίο θα μας ανέβαζε στο όρος Gubałówka για να απολαύσουμε μια πανοραμική άποψη των Tatras. Το εισιτήριο για το τελεφερίκ περιλαμβανόταν στην τιμή του tour. Επίσης, αν κάποιος θέλει να περπατήσει μέχρι την κορυφή μπορεί να ακολουθήσει το μονοπάτι που ανεβαίνει παράλληλα με το funicular. Περπατώντας προς τον σταθμό του τελεφερίκ διασχίσαμε την ανοιχτή αγορά του Ζακοπάνε, την οποία θα χαρακτήριζα αρκετά τουριστική. Αυτό που αξίζει πάντως είναι να δοκιμάσετε/αγοράσετε κάποιο από τα νόστιμα καπνιστά τυριά που παράγονται εκεί. Τα βρίσκεις παντού και είναι ιδιαίτερα γευστικά, αν και αρκετά αλμυρά.

Άποψη της ανοιχτής αγοράς


zakopane_market

Κιόσκια με τα περίφημα καπνιστά τυριά του Ζακοπάνε


zakopane_cheese

Κοντά στο σταθμό του τελεφερίκ πολλοί επιδίδονται σε bungee jumping


zakopanebj_2

zakopanebj_1

Και λίγος Πάπας!


zakopane_pope

Μέσα από το funicular


zakopane_fen

Δυστυχώς ανεβαίνοντας στο βουνό διαπιστώσαμε ότι η ατμόσφαιρα δεν ήταν καθόλου καθαρή, έτσι χάσαμε την ευκαιρία για μια πραγματικά καλή πανοραμική άποψη των Tatras. Η θερμοκρασία ήταν σχετικά χαμηλή, πάλι καλά που είχα πάρει ζακετάκι μαζί μου. Ο περιβάλλων χώρος πολύ τουριστάδικος, δεν με ενέπνεε ιδιαίτερα. Έπιασα κουβέντα με δύο Αμερικανίδες φοιτήτριες. Η μια από αυτές είχε πολωνική καταγωγή και φιλοξενούσε τη φίλη της στο εξοχικό της. Με ρώτησαν από πού είμαι και μόλις είπα Ελλάδα ενθουσιάστηκαν: «Oh my God! GREECE! Amazing!». Μετά βέβαια άρχισαν να με ρωτάνε αν η Ελλάδα μοιάζει με την Πολωνία και λοιπά, οπότε κατάλαβα ότι επί της ουσίας δεν είχαν ιδέα.

Tatras και Ζακοπάνε


zakopane_tatras

Εν συνέχεια το group χωρίστηκε. Κάποιοι προτίμησαν να μείνουν πάνω και να κάνουν το πρόγραμμα τους, ενώ οι υπόλοιποι ακολουθήσαμε τον ξεναγό μας στο κέντρο του Ζακοπάνε. Εκεί επισκεφτήκαμε την παλαιότερη εκκλησία της περιοχής, τον ξύλινο ναό του Αγίου Κλεμεντίου, ο οποίος χτίστηκε το 1847. Βρήκα το απέριττο στυλ του ιδιαίτερα γοητευτικό.

Εξωτερική και εσωτερική άποψη του ναού


zakopanechurch_1

zakopanechurch_2

Δίπλα στο ναό βρίσκεται ένα πολύ ξεχωριστό κοιμητήριο, όπου υπάρχουν πολλοί ιδιαίτεροι τάφοι φτιαγμένοι από πέτρα και ξύλο, στους οποίους αντανακλώνται αρκετά τοπικά ηθογραφικά στοιχεία. Για παράδειγμα σε πολλούς τάφους οι οικείοι αφήνουν ξύλινα «λουλούδια», λόγω του ότι διατηρούνται περισσότερο από τα αληθινά. Η χρήση του ξύλου είναι γενικότερα πολύ διαδεδομένη και οι περισσότεροι τάφοι είναι στολισμένοι με όμορφα ξυλόγλυπτα. Μια χαρακτηριστική μορφή που συναντάται σε πολλούς από αυτούς, όπως και μέσα στην εκκλησία του Αγίου Κλεμεντίου, είναι αυτή του «σκεπτόμενου Ιησού», στην οποία ο Χριστός φαίνεται να συλλογίζεται προβληματισμένος και λυπημένος. Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η πληθώρα τάφων ορειβατών, οι οποίοι έχουν κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία που μαρτυρούν την ιδιότητα του νεκρού. Μέσα στο νεκροταφείο βρίσκεται και ο τάφος του Stanislaw Witkiewicz, ο οποίος ήταν ο θεμελιωτής του αρχιτεκτονικού στυλ του Ζακοπάνε, το οποίο είναι φυσικά βασισμένο στο ξύλο.

Άποψη του κοιμητηρίου


zakopanecem_8

Τάφοι


zakopanecem_6

zakopanecem_4

zakopanecem_5

Ξύλινο λουλούδι


zakopanecem_3

Ο «σκεπτόμενος Ιησούς»


zakopanecem_7

zakopanecem_2

Τάφος ορειβάτη


zakopanecem_1

Εν συνεχεία μας δόθηκε ένα περιθώριο περίπου 2 ωρών για βόλτα στην πόλη και μεσημεριανό. Περιπλανήθηκα αρκετά, αλλά δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα, καθώς το μέρος ήταν πολύ τουριστικό. Νομίζω ότι πέρα από τα σημεία φυσιολατρικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος, η πόλη σαν πόλη δεν έχει πολλά να πει. Πολλά εστιατόρια και καφετέριες, πολλά μαγαζιά με (άθλια) σουβενίρ και είδη ορειβασίας/trekking, πολύς κόσμος. Τα ξύλινα σπιτάκια προσφέρουν μολαταύτα μια αίσθηση ζεστασιάς, ενώ μου άρεσε το γεγονός ότι υπήρχαν αρκετά σημεία με τρεχούμενα νερά.

Ζακοπάνε


zakopanecentre_2

zakopanecentre_1

zakopanecentre_3

Καθώς πείνασα και ο καιρός δεν βοηθούσε, κάθισα σε ένα εστιατόριο το οποίο μου θύμισε Άλπεις. Ξύλο, σερβιτόρες με παραδοσιακές στολές, ψητό κρέας! Πήρα μαριναρισμένο ψητό κοτόπουλο το οποίο ήταν νοστιμότατο και το συνόδευσα με μια μεγάλη μπύρα! Σε λίγο άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, οπότε η ώρα κύλησε με μένα να χαζεύω τον κόσμο που μέσα σε ελάχιστα λεπτά εξαφανίστηκε από το δρόμο βρίσκοντας καταφύγιο σε κάποιο από τα μαγαζιά.

Το εστιατόριο και το μεσημεριανό μου


zakopanefood_2

zakopanefood_1

Αφού σταμάτησε η βροχή έκανα μια μικρή βολτίτσα, και κατόπιν κατευθύνθηκα προς το σημείο συνάντησης που είχε οριστεί για όσους ενδιαφέρονταν να επισκεφτούν το μουσείο του Ζακοπάνε. Αισθάνθηκα μεγάλη αμηχανία όταν είδα ότι ήμουν η μόνη που είχε πάει! Αφενός μου φάνηκε περίεργο το ότι όλοι είχαν προτιμήσει να γυρνάνε στα τουριστάδικα από το να δουν το μουσείο, αφετέρου φοβήθηκα ότι ο ξεναγός θα με «καταριόταν» από μέσα του, καθώς αν δεν είχα πάει ούτε εγώ θα άραζε, ενώ τώρα ήταν αναγκασμένος να μου κάνει private ξενάγηση! Ευτυχώς δεν φάνηκε να τον ενοχλεί πάντως. Μου έκανε μια ενδιαφέρουσα ξενάγηση στο μουσείο, το οποίο ήταν κατά βάση λαογραφικού ενδιαφέροντος: πρότυπο παλιού σπιτιού, παλιά εργαλεία, μουσικά όργανα και παραδοσιακές στολές ήταν κάποια από τα εκθέματα, ενώ στο τέλος μπορεί να έρθει κανείς σε επαφή με την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, κυρίως μέσω των ταριχευμένων ζώων που εκτίθενται.

Μετά το τέλος της ξενάγησης και αφού καταβρόχθισα μια βάφλα με φράουλες και σοκολάτα, βρέθηκα με τους υπολοίπους για να κατευθυνθούμε προς το πούλμαν. Από όλο το group την καλύτερη εντύπωση μου έκανε ένας πολύ ευγενής Σουηδός γύρω στα 40, ο οποίος προσπαθούσε με πολύ γλυκό και ντροπαλό τρόπο να πιάσει κουβέντα, κάτι που τον έκανε ιδιαίτερα συμπαθή.

Στην διαδρομή προς την πόλη ψιλοκοιμήθηκα, ο μουντός καιρός ενίσχυε άλλωστε αρκετά την αίσθηση της νύστας! Πολύ εντύπωση μου έκανε όταν στο τέλος ο Σουηδός έδωσε ντροπαλά ένα δώρο στον ξεναγό μας για να τον ευχαριστήσει! Μάλλον βιβλίο ήταν και μου φάνηκε πολύ ωραία κίνηση.

Στην Κρακοβία έκανα μια βολτίτσα κοντά στην κεντρική πλατεία φωτογραφίζοντας, ενώ αγόρασα και μια από τις χαρακτηριστικές φιγούρες των Εβραίων που παίζουν μουσική. Συγκεκριμένα αγόρασα μία μεσαίου μεγέθους που απεικονίζει έναν Εβραίο να παίζει βιόλα για 55 ζλότι. Ήταν ένα ευχάριστο και δροσερό απόγευμα.

Kościół Mariacki


km

Παραδοσιακό πολωνικό περίπτερο


polish_kiosk

Κιόσκια με λουλούδια στην κεντρική πλατεία


flower_kiosks

Συνέχισα με επίσκεψη στο μπαρ που δουλεύει ο Θανάσης, όπου για μια ακόμα μέρα επιδόθηκα σε μπυροποσία, ενώ λίγο μετά κατέφτασαν και οι συμφορουμίτες. Όπως όλοι οι θαμώνες (μεταξύ των οποίων και μερικοί Έλληνες), έτσι και εγώ παρακολούθησα αγώνες του euro, ενώ διεύρυνα τους γνωστικούς μου ορίζοντες ανακαλύπτοντας ότι οι διαιτητές δεν κάθονται απλά στην άκρη του γηπέδου σφυρίζοντας, αλλά τρέχουν δίπλα από τους ποδοσφαιριστές! Επειδή όμως τόση γνώση ήταν πολλή για μια μέρα, έφυγα για το hostel να ξεκουραστώ, καθώς η επόμενη (και τελευταία) μέρα του ταξιδιού αναμενόταν ιδιαίτερα εξοντωτική.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[makisg]

μπράβο σου underwater για την όμορφη περιγραφή,περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[jpsih]

περιμενουμε τη συνεχεια
και περισσοτερες οικονομικες λεπτομερειες..

 

[nicole.g.<3]

Κόλλησα με την αρχή ...ανυπομονώ για τη συνέχεια της ιστορίας σου!

''...το βράδυ της 5ης Ιουνίου με βρήκε να τα πίνω σε γνωστό μπαράκι του Χαλανδρίου...''
Αχα!!! Πες μου ότι είμαστε και γείτονες..!!!

 

[ThanasisU2]

να σου βάλω και ένα λικερ σοκολάτας που σου έδωσα να δοκιμάσεις στο μπαρ; ;Ρ

 

[underwater]

περιμενουμε τη συνεχεια χχχ
και περισσοτερες οικονομικες λεπτομερειες..

Ρε συ μην προδίδεις αληθινά ονόματα!
Δεν πειράζει, ενημέρωσα τους moderators κι ο Θεός βοηθός.
Η συνέχεια soon!

Κόλλησα με την αρχή ...ανυπομονώ για τη συνέχεια της ιστορίας σου!

''...το βράδυ της 5ης Ιουνίου με βρήκε να τα πίνω σε γνωστό μπαράκι του Χαλανδρίου...''


Αχα!!! Πες μου ότι είμαστε και γείτονες..!!!

Σε ευχαριστώ! Χαλανδραία και εσύ;

να σου βάλω και ένα λικερ σοκολάτας που σου έδωσα να δοκιμάσεις στο μπαρ; ;Ρ

Και αυτό με τη σοκολάτα και το άλλο το φλεγόμενο!

 

[maxoula]

Αχ τι μου κάνεις βρε underwater! Την προσφορά αυτή της LOT την είχα λιγουρευτεί! Αυτή την Κρακοβία την έχω βάλει στο μάτι εδώ και καιρό... κάτι ο Θανάσης με όλα όσα έχει πει τώρα ιστορία εσύ... Δώσε μας λεπτομέρειες και φωτογραφίες

 

[underwater]

Αχ τι μου κάνεις βρε underwater! Την προσφορά αυτή της LOT την είχα λιγουρευτεί! Αυτή την Κρακοβία την έχω βάλει στο μάτι εδώ και καιρό... κάτι ο Θανάσης με όλα όσα έχει πει τώρα ιστορία εσύ... Δώσε μας λεπτομέρειες και φωτογραφίες

Ήταν γαμάτη η προσφορά! Καλά κάνεις και την έχεις βάλει στο μάτι την Κρακοβία, πολύ αξιόλογος και ταυτόχρονα οικονομικός προορισμός! Από αύριο πιάνω γράψιμο για να σε εφοδιάσω με tips!

 

[underwater]

1η μέρα (μέρος 'α): Πρώτη γνωριμία με την πόλη-Wieliczka

Η πτήση για Κρακοβία ήταν από τις ελάχιστες που δεν περίμενα να απογειωθεί το αεροπλάνο για να κοιμηθώ. Απλά φούσκωσα το μαξιλαράκι μου και ξεράθηκα μέχρι το σημείο που, κάνα μισάωρο πριν φτάσουμε, οι αρκετά δυνατές αναταράξεις με σήκωσαν χωρίς να το θέλω. Σε εκείνο το σημείο και ενώ ήμουν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου ο μπροστινός είπε στον διπλανό του να σκεπάσει το παράθυρο επειδή φοβόταν να κοιτάξει κατάματα τον ήλιο λόγω της Διάβασης της Αφροδίτης. «Γαμώτο, θα το χάσω» σκέφτηκα, καθώς μάλλον έπρεπε να είχε ξεκινήσει, έβγαλα το τζαμάκι μου και άρχισα να παρατηρώ τον ήλιο. Κάποιοι τριγύρω με κοίταζαν σα να είμαι τελείως ζουρλή και για μια ακόμα φορά σκέφτηκα ότι μάλλον παραείμαι γραφική κάποιες στιγμές, αλλά τι να κάνω, έχω πόρωση με εκλείψεις και αστρονομικά φαινόμενα. Δυστυχώς όμως, καθώς το αεροπλάνο κουνιόταν, μου ήταν αδύνατο να εστιάσω. Και μόλις αρχίσαμε την κάθοδο διαπίστωσα ότι η συννεφιά δεν θα με άφηνε να χαρώ το φαινόμενο.

Κατέβηκα στραβωμένη από το αεροπλάνο και, αφού παρέλαβα το σακ-βουαγιάζ μου, πήγα και χαιρέτισα τον τύπο που κατάλαβα ότι ήταν ο Βλάσης. Εν συνεχεία και αφού έκανα λίγο συνάλλαγμα, ξεκίνησα με ένα μεγάλο πηγαδάκι Ελλήνων (εντός και εκτός forum) τη διαδρομή για το λεωφορείο που θα μας μετέφερε στην πόλη. Το λεωφορείο αυτό σε κατεβάζει στον κεντρικό σταθμό σε 40 περίπου λεπτά, και η τιμή του εισιτηρίου είναι 3.40 ζλότι (1 euro=4 zloty περίπου). Στο λεωφορείο κάποιοι γνωρίστηκαν με έναν Έλληνα ο οποίος δουλεύει Πολωνία και από ό, τι άκουγα αγουροξυπνημένη καθώς ήμουν τους έδωσε αρκετές info για την πόλη. Επίσης, προσφέρθηκε να μας εξηγήσει πού ήταν το accommodation του καθενός και τι τραμ θα έπρεπε να πάρουμε. Εγώ ήθελα να πάρω ταξί, αλλά από τα λεγόμενά του κατάλαβα ότι θα ήταν πεταμένα λεφτά, οπότε απλά ανέβηκα στο τραμ που μου υπέδειξε, το οποίο εν τέλει δεν ήταν το σωστό. Μετά από ταλαιπωρία, ερωτήσεις στους περαστικούς και τηλεφωνήματα στο hostel (δεν το έχω ΚΑΘΟΛΟΥ με τον προσανατολισμό, αφήστε που νύσταζα και έβρεχε), κατέληξα σε ένα ταξί. Ο οδηγός ήταν ένας γλυκύτατος ηλικιωμένος κύριος και το τραγούδι που έπαιζε το ράδιο ήταν το έξης:

Είχα να το ακούσω χρόνια και εκείνες τις μέρες στην Κρακοβία το «απόλαυσα» ουκ ολίγες φορές! Προφανώς παραμένει σουξέ εκεί!

Σε λίγο ήμουν στο hostel μου, το Elephant on the moon! Λίγα λόγια γι’ αυτό. Καταρχάς επέλεξα τη λύση του hostel για λόγους socializing καθώς ταξίδευα μόνη. Από αυτή την άποψη το συγκεκριμένο δεν είναι ιδανικό. Είναι μικρούλι και δεν μαζεύει πολύ κόσμο. Υπήρξε νύχτα που ήμουν μόνο εγώ και ένας ακόμα guest! Αφού ώρες-ώρες σκεφτόμουν πως τσάμπα επέλεξα private room, καθώς και σε dorm να κοιμόμουν αρχόντισσα θα ήμουν.

Το καλό είναι ότι είναι πολύ καθαρό, με φιλική εξυπηρέτηση, ωραίο πρωινό (για πλαίσια hostel, έτσι; Μην περιμένετε χλιδές!) και χαλαρή ατμόσφαιρα. Από την άλλη στον όροφό μου (που ήταν ο βασικός) είχε μόνο ένα μπάνιο, οπότε μια μέρα που μοιράστηκα τον όροφο με άλλους 5 τυπάδες απλά δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα. Όχι ότι υπήρχε κάτι αντικειμενικά ελεεινό εκεί μέσα, αλλά δεν ξέρω, είχα αηδιάσει για κάποιο λόγο. Κάτι άλλο αξιοσημείωτο είναι το location του hostel. Δεν είναι στο κέντρο. Είναι 20-25’ περπάτημα από το Κάστρο Wawel, ενώ μπορείτε να πάρετε και το τραμ. Εμένα μου άρεσε εκεί επειδή είναι δίπλα στον ποταμό Vistula και λατρεύω το νερό. Έκανα τη διαδρομή με τα πόδια κάθε μέρα από τον παραποτάμιο δρόμο και το ευχαριστιόμουν, όμως το βράδυ αναγκαζόμουν να πάρω ταξί. Κάποιος που δεν θέλει να πολυπερπατάει ή να πληρώνει ταξί καθημερινά (καθώς το τραμ σταματά κατά τις 11), καλό θα ήταν να μην το προτιμήσει. Να διευκρινίσω πάντως ότι τα ταξί στην Κρακοβία είναι πολύ φθηνότερα από εδώ (και υπάρχουν και εταιρείες με οικονομικότερες υπηρεσίες από τα standard-ask Thanassis!).

Μόλις έφτασα στο hostel μού είπαν ότι αν ήθελα θα μπορούσα να πάρω πρωινό πριν μπω στο δωμάτιο, όμως όπως ανέφερα εγώ απλά νύσταζα (γενικότερα δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς ύπνο), έτσι την έπεσα για 3 ώρες και στάνιαρα! Ξύπνησα για να πάω στο tour που είχα κλείσει στα αλατωρυχεία της Wieliczka. Να διευκρινίσω εδώ ότι σε όλες τις εκδρομές που έκανα εκτός της πόλης χρησιμοποίησα το πρακτορείο Cracow Tours, το οποίο σε μεταφέρει στον προορισμό σου, σου δίνει αμέσως εισιτήρια χωρίς να περιμένεις σε ουρά και σου προσφέρει αγγλόφωνη ξενάγηση. Αυτό συνήθως βγαίνει πιο ακριβά από το να πας μόνος σου με ΜΜΜ και λοιπά, εγώ όμως έχω την τύχη να έχω φοιτητική κάρτα, έτσι χάρηκα αυτές τις παροχές με 50% έκπτωση (για παράδειγμα για τη Wieliczka πλήρωσα 68 ζλότι). Να τονίσω επίσης ότι οι συνοδοί-ξεναγοί που είχαμε στα tours ήταν στην πλειοψηφία τους ευγενέστατοι άνθρωποι, με πολλές γνώσεις και επίπεδο.

Κατηφορίζοντας προς το κοντινότερο στο hostel μου σημείο συνάντησης χάζεψα λίγο στο ποτάμι, το οποίο αμέσως με έκανε να χαλαρώσω και να αισθανθώ τη θετική αύρα της πόλης!


P1060361

d1_vistula2

d1_vistula1

Λίγο αργότερα έγινε και η πρώτη μου επαφή με το παθος που έχουν οι Πολωνοί για τον συμπατριώτη τους Πάπα Ιωάννη Παύλο τον ‘Β. Η αλήθεια είναι ότι, καθώς δεν πιστεύω, όλο αυτό αρχικά μου φαινόταν πολύ υπερβολικό (θα δείτε φωτός). Από ένα σημείο και μετά όμως άρχισε να με συγκινεί αυτή η άδολη αγάπη. Και για να λέμε του στραβού το δίκιο, ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει υπάρξει θεσμός. Έχει πεθάνει από το 2005 και ακόμα όταν ακούμε τη λέξη Πάπας αυτός μας έρχεται στο μυαλό. Τέλος πάντων, σε αυτή την αφίσα τού έχουν τοποθετήσει ένα φωτοστέφανο, καθώς, από ό, τι μου είπε ο Θανάσης, έχει ξεκινήσει η διαδικασία αγιοποίησής του.


d1_pope

Η Wieliczka είναι ένα μικρό χωριό περίπου 20’ έξω από την Κρακοβία. Από όσο είδα είναι ένα συμπαθητικό χωριουδάκι, χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο. Όλοι πηγαίνουν για τα αλατωρυχεία, τα οποία αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς της UNESCO. Τα αλατωρυχεία έχουν ιστορία περίπου 900 ετών, ενώ ξεκίνησαν να αναπτύσσονται τουριστικά τον 18ο αιώνα. Δεν θα αναφέρω πολλά, καθώς έχουν γίνει λεπτομερείς περιγραφές τους στο forum. Είναι πάντως πολύ εντυπωσιακά και αποτελούν μια δραστηριότητα που θα ικανοποιήσει όλους όσους τα επισκεφτούν, μικρούς και μεγάλους. Από ό, τι κατάλαβα άλλωστε αποτελούν δημοφιλή εξόρμηση για τα σχολεία της Πολωνίας, καθώς υπήρχαν πάρα πολλοί μαθητές με τους δασκάλους τους.

Το αρνητικό είναι ότι, καθώς πρέπει να μπεις οπωσδήποτε σε γκρουπ (λογικό για μένα, τα αλατωρυχεία είναι δαιδαλώδη) και υπάρχει αρκετή πίεση χρόνου, δεν μπορείς να απολαύσεις τη φάση με την ησυχία σου. Η κάθοδος γίνεται με σκαλοπάτια (είναι πολλά, αλλά εντάξει, πρόκειται για κατηφόρα). Πρώτη στάση στα 64 μέτρα κάτω από τη Γη, ενώ το κατώτατο επισκέψιμο σημείο είναι στα 135 μέτρα βάθος. Τα πάντα είναι φτιαγμένα από αλάτι. Σε αρκετά σημεία μας προέτρεπαν να δοκιμάσουμε με το δάχτυλό μας από τους τοίχους και ήταν πράγματι αλμυροί, ιδιαίτερα στα σημεία που υπήρχαν οι σχηματισμοί «κουνουπιδιών».


wiel_corn

Κατά τη διαδρομή μας βλέπουμε διάφορες σκηνές από τη ζωή των παλιών αλατωρύχων και των συνθηκών εργασίας τους. Εντύπωση μου έκαναν οι σκάλες τις οποίες κατέβαιναν κουβαλώντας βάρος πολλών κιλών.


wiel_miners

wiel_stairs

Αν κοιτάξετε προσεχτικά πίσω από τον πολεμιστή στα αριστερά θα δείτε σταλακτίτες δημιουργημένους από αλάτι. Απλά εντυπωσιακό!


wiel_myth

Υπάρχουν αρκετές υπόγειες λιμνες, και μάλιστα στις όχθες μιας από αυτές γίνεται και ένα οπτικό-ακουστικό σόου, το οποίο είναι αρκετά εντυπωσιακό.


wiel_show

Το εντυπωσιακότερο μολαταύτα σημείο είναι ο Ναός της Αγίας Kinga, στον οποίο τελούνται επίσης λειτουργίες και γάμοι. Στον τεράστιο αυτό ναό έχουν φιλοτεχνηθεί πολλά έργα από αλάτι, όπως ο Μυστικός Δείπνος, σκηνές από τη Βίβλο και διάφορα άλλα.

wiel_ck1

wiel_ck2

wiel_sk3

wiel_md

Εννοείται ότι δεν θα μπορούσε να λείπει ένα άγαλμα του Ιωάννη Παύλου του ‘Β φτιαγμένο από αλάτι!


wiel_pope

Υπάρχει βέβαια και ξεχωριστό παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Πολωνό Πάπα, και αρκετές ακόμα εκκλησίτσες από αλάτι. Αυτή της Αγίας Kinga είναι βέβαια αυτή που σου κόβει την ανάσα.

Υπάρχουν και δύο μαγαζιά με σουβενίρ, ένα κάτω από το έδαφος και ένα στην έξοδο, τα οποία όμως για μένα δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Η έξοδος γίνεται με ασανσέρ, για το οποίο χρειάζεται να περιμένει κανείς αρκετή ώρα στην ουρά. Η φάση είναι πολύ κλειστοφοβική και το ασανσέρ ανεβαίνει με μεγάλη ταχύτητα στην επιφάνεια της Γης. Πιστεύω ότι κάποιος με πρόβλημα κλειστοφοβίας ενδεχομένως να δυσφορήσει.


Μπήκα στο πουλμανάκι πολύ ικανοποιημένη από την εμπειρία, και έπιασα για λίγο συζήτηση με έναν Αμερικανό πολωνικής καταγωγής που έκανε ταξίδι για να ανακαλύψει τις ρίζες του (στην πορεία γνώρισα και άλλους τέτοιους). Με πολύ καλή διάθεση ανέμενα τη συνέχεια της ημέρας, ή μάλλον του απογεύματος, και την ανακάλυψη των ομορφιών της πόλης.

 

[underwater]

Κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι το ότι για να βγάλει κανείς φωτογραφίες στη Wieliczka θα πρέπει να αγοράσει το ειδικό πάσο (αν θυμάμαι καλά κοστίζει 10 ζλότι). Αυτό μπορεί να γίνει είτε έξω από την είσοδο, είτε σε κάποιο σημείο στα μέσα του tour (και στις δύο περιπτώσεις μπορείς να ξεκινήσεις να φωτογραφίζεις από την αρχή της διαδρομής).

Αυτή η μέθοδος των "πληρωμένων φωτογραφιών" είναι αρκετά δημοφιλής στην Πολωνία, καθώς την είδα να ισχύει και σε άλλα αξιοθέατα.

 

[ThanasisU2]

της Αγίας Κίνγκας όχι αγίου

 

[underwater]

της Αγίας Κίνγκας όχι αγίου

Έτσι Θανάση, να είσαι επί ποδός να διορθώνεις τα μαργαριτάρια που θα πετάξω.