Πολωνία Πανέμορφη Κρακοβία και πέριξ εν μέσω Euro

[underwater]

Κι έφτασε η τελευταία μέρα του ταξιδιού, η οποία, όπως προανέφερα, αναμενόταν ιδιαίτερα κουραστική. Ο λόγος ήταν το ότι η αναχώρηση για Ελλάδα θα γινόταν πολύ αργά το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οπότε θα έπρεπε να το πάω σερί. Γενικότερα οι ώρες της LOT είναι ό, τι να ‘ναι, έχουν όμως το καλό ότι κερδίζεις τη μέρα τόσο στο πήγαινε όσο και στο έλα. Ξεθεώνεσαι βέβαια, αλλά τι να γίνει!

Ξύπνησα με το πάσο μου, πήρα το πρωινό μου, κουτσομπόλεψα με την κοπέλα του hostel, σέρφαρα στο internet και κατά τις 12 παρά βγήκα αργά και νωχελικά για να αφήσω το σακ-βουαγιάζ μου στον αποθηκευτικό χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού. Θα μπορούσα να το αφήσω και στο hostel βέβαια, όμως δεν με έψηνε ιδιαίτερα η ιδέα του να ξανακάνω το δρομολόγιο καθώς όπως έχω αναφέρει ήταν λίγο έξω από το κέντρο. Ο αποθηκευτικός χώρος του σιδηροδρομικού σταθμού παρέχει 24ωρη φύλαξη, κάτι πολύ πρακτικό, ενώ το ποσό που πληρώνεις είναι πολύ μικρό (αν θυμάμαι καλά 5 ζλότι).

Καθώς δεν είχα ξαναπάει σε εκείνη την πλευρά, περιηγήθηκα λίγο γύρω-γύρω, ενώ έκανα και ένα μικρό πέρασμα από το τεραστίων διαστάσεων εμπορικό κέντρο Galeria Krakowska, από όπου δεν αγόρασα όμως κάτι. Λίγο-πολύ είδα μάρκες που βρίσκω και Ελλάδα σε παρόμοιες τιμές, οπότε δεν είχε ιδιαίτερο νόημα. Ο δρόμος με έβγαλε σιγά-σιγά πάλι πίσω στην κεντρική πλατεία, όπου γινόταν χαμός, πιθανότατα λόγω του ότι ήταν Κυριακή! Πολλοί τουρίστες, euro-fans, ντόπιοι και, ως συνήθως, πολλοί καλλιτέχνες δρόμου!


msq_1

msq_2

Σε κάποια φάση με έπιασε μια ελαφριά πείνα και κάθισα σε ένα ιταλικού στυλ μαγαζί με θέα την πλατεία για να τσιμπήσω κάτι στα γρήγορα. Το τύπου μπρουσκέτας σνακ ήταν αρκετά γευστικό, αν και υπερτιμημένο. Μπροστά μου μια παρέα νεαρών έκανε ένα σόου breakdancing! Ήταν πολύ καλοί και μου έκανε εντύπωση το ότι δεν ήταν εξωφρενικά πιτσιρικάδες, στην ηλικία μου κάποιοι από αυτούς, άντε λίγο μικρότεροι. Σε κάποια φάση αισθάνθηκα κάποιον να με χαιρετάει ντροπαλά! Γυρνάω και βλέπω τον Σουηδό της προηγούμενης μέρας. Με ρώτησε πώς περνούσα, με ενημέρωσε ότι είχε μόλις φάει τη μεσημεριανή του σούπα (ΤΟΣΟ Σουηδός!) κι εκεί ήταν που λογικά θα έπρεπε να τον καλέσω να κάτσει μαζί μου, κάτι που ήθελα επειδή ήταν συμπαθητικός και ευχάριστη παρέα, παρ’ όλα αυτά τα (συχνά περιορισμένα) social skills μου δεν μου επέτρεψαν να κάνω την υπέρβαση και έτσι συνέχισα μόνη το τσιμπολόγημα και το people watching.


fooditalianplace_krakow

Λίγο μετά κατευθύνθηκα προς το ποτάμι με σκοπό να βρω κάποια μεγαλύτερη κρουαζιέρα από εκείνη που είχα κάνει τις προάλλες. Ήξερα πως ήταν κάτι που θα μου άρεσε και ταυτόχρονα δεν θα με κούραζε σωματικά καθώς, όπως είπαμε, με περίμενε μακριά μέρα! Καθώς ανέμενα να ξεκινήσει το καραβάκι έβγαλα μερικές φωτός τον κόσμο που βρισκόταν στην παραποτάμια περιοχή.


peoplefromboat_1

peoplefromboat_2

peoplefromboat_3

Και πολωνικό freeday


polish_freeday

Η κρουαζιέρα ήταν ευχάριστη και χαλαρωτική. Χάζευα τα κτίρια, το τοπίο και τον κόσμο και σκεφτόμουν το πόσο με βοήθησε να ηρεμίσω ψυχικά η ολιγοήμερη απόδρασή μου σε αυτή την όμορφη χώρα, καθώς περνούσα περίοδο έντονου στρες. Συνέχισα να φωτογραφίζω τριγύρω, ενώ τα περισσότερα κλικ εισέπραξε, όπως ήταν αναμενόμενο, η Wawel.


fromboat_1

fromboat_2

fromboat_3

fromboat_4

Λίγο μετά και ενώ κατευθυνόμασταν ανατολικά του κάστρου με φόντο γέφυρες, ποταμόπλοια και πιο «κομμουνιστικού στυλ» κτίρια, άρχισε να βρέχει. Αρχικά ψιχάλιζε, εν συνεχεία όμως δυνάμωσε και εξελίχθηκε σε κανονική καλοκαιρινή μπόρα! Είχε πλάκα να χαζεύω την βροχή, τους ανθρώπους και τις λακουβίτσες που οι σταγόνες δημιουργούσαν στο νερό όντας στον «προστατευτικό» χώρο του πλοιαρίου.


fromboat_5

fromboat_6

peoplefromboat_4

peoplefromboat_5

Μόλις τελείωσε η κρουαζιέρα και ενώ όλοι σχεδόν οι επιβάτες έφυγαν (είχαν ομπρέλες οι άνθρωποι), εγώ κάθισα κι άλλο στο πλοιαράκι περιμένοντας να χαλαρώσει η ένταση της καταιγίδας. Ο «καπετάνιος» ήταν ευγενέστατος, μου είπε να κάτσω όσο θέλω, μου προσέφερε καφέ (αν ήταν τσάι θα το είχα τιμήσει) και περάσαμε λίγη ώρα συζητώντας, αν και τα αγγλικά του δεν βοηθούσαν. Όταν κάπως έπεσε η βροχή, βγήκα και άρχισα να περπατάω στους βρεγμένους δρόμους. Γενικότερα μου αρέσει αρκετά το περπάτημα στη βροχή, αλλά το γεγονός ότι είχα γίνει μούσκεμα και δεν υπήρχε η δυνατότητα να αλλάξω μες στη μέρα με ώθησε προς το αγαπητό εστιατόριο Pod Wawelem (εκείνο που μας είχε πάει ο Θανάσης την πρώτη μέρα), όπου αφενός βρήκα καταφύγιο από την καταιγίδα, αφετέρου έφαγα ένα νοστιμότατο σνίτσελ (δεν το τελείωσα, ήταν τεράστιο!) και ήπια μια ηρωική μπύρα!


podwawelem_sn

Μετά από λίγο ακόμα σεργιάνι τριγύρω έκανα το απαραίτητο πέρασμα από το μπαρ που δουλεύει ο Θανάσης για μια αποχαιρετιστήρια μπυροποσία! Όταν πέρασε η ώρα πήγα στον σταθμό των τραίνων να πάρω την αποσκευή μου και ξεκίνησα να πάω απέναντι στον σταθμό των λεωφορείων για να πάρω το λεωφορείο του αεροδρομίου. Φυσικά μπορεί κάνεις να επιλέξει και τραίνο, όμως αφενός είναι πολύ ακριβότερο, αφετέρου δεν σε αφήνει ντουγρού στο αεροδρόμιο, αλλά πρέπει να περπατήσεις κάνα 10λεπτο νομίζω (με την βροχή ασφαλώς δεν έλεγε). Είναι βέβαια πολύ πιο γρήγορο. Your choice! Η βλακεία είναι ότι, όταν έφτασα στα λεωφορεία, αν και μου είχε δώσει λεπτομερείς οδηγίες ο Θανάσης, εγώ μπερδεύτηκα λίγο. Πήγα σε ένα γραφείο να ρωτήσω έναν κύριο πού είναι η αποβάθρα του aerobus και εκείνος υποστήριξε ότι δεν υπάρχει λεωφορείο που να πηγαίνει στο αεροδρόμιο, ότι δεν είχε ξανακούσει κάτι τέτοιο και ότι το μόνο μέσο είναι το τραίνο! «Μα με το λεωφορείο ήρθα, απλά δεν θυμάμαι πού με άφησε» του απάντησα και εκείνος συνέχισε να λέει για το τραίνο. «Εντάξει ρε φίλε, παίρνεις ποσοστά από τις κρατήσεις που κάνεις, το καταλάβαμε, αλλά ΕΛΕΟΣ!» σκέφτηκα και συνέχισα να ψάχνω. Εν τέλει μου έκοψε και βρήκα μια σκάλα που κατεβάζει εξωτερικά σε ένα άλλο επίπεδο και ρώτησα έναν (σεκιουριτάς ήταν; Αστυνομικός; Θα σας γελάσω.) όπου μου υπέδειξε πού ήταν το ευλογημένο λεωφορείο. Λίγο μετά έσκασε μύτη και ο Βλάσσης με το φίλο του (οι οποίοι τύχαινε να γυρνάνε την ίδια μέρα) και μου είπαν ότι τους συνέβη το ίδιο ακριβώς. Μπερδεύτηκαν, ρώτησαν τον τύπο στο γραφείο και τους είπε ότι δεν υπάρχει λεωφορείο! Να το έχετε υπόψιν σαν λοιπόν, ό, τι και να σας πουν, λεωφορείο υπάρχει (κατά το «λεφτά υπάρχουν», μόνο που αυτό όντως υπάρχει! ).

Η διαδρομή για το αεροδρόμιο κράτησε γύρω στα 45’ καθώς έβρεχε αρκετά. Η ώρα στο αεροδρόμιο πέρασε σχετικά γρήγορα. Βόλτα στα duty-free για να αγοράσω σοκολατάκια με βότκα για φίλους, κουβέντα με τους συμφορουμίτες και άλλους Έλληνες, περιοδικάκι και boarding. Εκεί άρχισαν τα δύσκολα, διότι, μια που άναψε η μηχανή, μια που έσβησε, ενώ ο πιλότος μας ενημέρωσε για τεχνικό πρόβλημα. Ξενέρωσα και αγχώθηκα λίγο, μισή ώρα αργότερα μολαταύτα απογειωθήκαμε και ξεκινήσαμε χωρίς κανένα πρόβλημα για τα πάτρια. Κοιμήθηκα σε όλη την πτήση, ενώ αφού κατεβήκαμε όλα πήγαν ρολόι: η αποσκευή μου βγήκε γρήγορα, λεωφορείο ως Αγία Παρασκευή, ταξάκι, σπίτι, ντους, ΥΠΝΟΣ!

Ένα όμορφο ταξίδι σε έναν απόλυτα γοητευτικό, value-for-money προορισμό που συνδυάζει φύση, ιστορία και κουλτούρα έφτασε στο τέλος του. Με το καλό και στις (δικές μου και δικές σας) επόμενες εξορμήσεις!

ΤΕΛΟΣ​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9

First Προηγούμενη 9 of 9

Go to chapter

Go

[makisg]

μπράβο σου underwater για την όμορφη περιγραφή,περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[jpsih]

περιμενουμε τη συνεχεια
και περισσοτερες οικονομικες λεπτομερειες..

 

[nicole.g.<3]

Κόλλησα με την αρχή ...ανυπομονώ για τη συνέχεια της ιστορίας σου!

''...το βράδυ της 5ης Ιουνίου με βρήκε να τα πίνω σε γνωστό μπαράκι του Χαλανδρίου...''
Αχα!!! Πες μου ότι είμαστε και γείτονες..!!!

 

[ThanasisU2]

να σου βάλω και ένα λικερ σοκολάτας που σου έδωσα να δοκιμάσεις στο μπαρ; ;Ρ

 

[underwater]

περιμενουμε τη συνεχεια χχχ
και περισσοτερες οικονομικες λεπτομερειες..

Ρε συ μην προδίδεις αληθινά ονόματα!
Δεν πειράζει, ενημέρωσα τους moderators κι ο Θεός βοηθός.
Η συνέχεια soon!

Κόλλησα με την αρχή ...ανυπομονώ για τη συνέχεια της ιστορίας σου!

''...το βράδυ της 5ης Ιουνίου με βρήκε να τα πίνω σε γνωστό μπαράκι του Χαλανδρίου...''


Αχα!!! Πες μου ότι είμαστε και γείτονες..!!!

Σε ευχαριστώ! Χαλανδραία και εσύ;

να σου βάλω και ένα λικερ σοκολάτας που σου έδωσα να δοκιμάσεις στο μπαρ; ;Ρ

Και αυτό με τη σοκολάτα και το άλλο το φλεγόμενο!

 

[maxoula]

Αχ τι μου κάνεις βρε underwater! Την προσφορά αυτή της LOT την είχα λιγουρευτεί! Αυτή την Κρακοβία την έχω βάλει στο μάτι εδώ και καιρό... κάτι ο Θανάσης με όλα όσα έχει πει τώρα ιστορία εσύ... Δώσε μας λεπτομέρειες και φωτογραφίες

 

[underwater]

Αχ τι μου κάνεις βρε underwater! Την προσφορά αυτή της LOT την είχα λιγουρευτεί! Αυτή την Κρακοβία την έχω βάλει στο μάτι εδώ και καιρό... κάτι ο Θανάσης με όλα όσα έχει πει τώρα ιστορία εσύ... Δώσε μας λεπτομέρειες και φωτογραφίες

Ήταν γαμάτη η προσφορά! Καλά κάνεις και την έχεις βάλει στο μάτι την Κρακοβία, πολύ αξιόλογος και ταυτόχρονα οικονομικός προορισμός! Από αύριο πιάνω γράψιμο για να σε εφοδιάσω με tips!

 

[underwater]

1η μέρα (μέρος 'α): Πρώτη γνωριμία με την πόλη-Wieliczka

Η πτήση για Κρακοβία ήταν από τις ελάχιστες που δεν περίμενα να απογειωθεί το αεροπλάνο για να κοιμηθώ. Απλά φούσκωσα το μαξιλαράκι μου και ξεράθηκα μέχρι το σημείο που, κάνα μισάωρο πριν φτάσουμε, οι αρκετά δυνατές αναταράξεις με σήκωσαν χωρίς να το θέλω. Σε εκείνο το σημείο και ενώ ήμουν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου ο μπροστινός είπε στον διπλανό του να σκεπάσει το παράθυρο επειδή φοβόταν να κοιτάξει κατάματα τον ήλιο λόγω της Διάβασης της Αφροδίτης. «Γαμώτο, θα το χάσω» σκέφτηκα, καθώς μάλλον έπρεπε να είχε ξεκινήσει, έβγαλα το τζαμάκι μου και άρχισα να παρατηρώ τον ήλιο. Κάποιοι τριγύρω με κοίταζαν σα να είμαι τελείως ζουρλή και για μια ακόμα φορά σκέφτηκα ότι μάλλον παραείμαι γραφική κάποιες στιγμές, αλλά τι να κάνω, έχω πόρωση με εκλείψεις και αστρονομικά φαινόμενα. Δυστυχώς όμως, καθώς το αεροπλάνο κουνιόταν, μου ήταν αδύνατο να εστιάσω. Και μόλις αρχίσαμε την κάθοδο διαπίστωσα ότι η συννεφιά δεν θα με άφηνε να χαρώ το φαινόμενο.

Κατέβηκα στραβωμένη από το αεροπλάνο και, αφού παρέλαβα το σακ-βουαγιάζ μου, πήγα και χαιρέτισα τον τύπο που κατάλαβα ότι ήταν ο Βλάσης. Εν συνεχεία και αφού έκανα λίγο συνάλλαγμα, ξεκίνησα με ένα μεγάλο πηγαδάκι Ελλήνων (εντός και εκτός forum) τη διαδρομή για το λεωφορείο που θα μας μετέφερε στην πόλη. Το λεωφορείο αυτό σε κατεβάζει στον κεντρικό σταθμό σε 40 περίπου λεπτά, και η τιμή του εισιτηρίου είναι 3.40 ζλότι (1 euro=4 zloty περίπου). Στο λεωφορείο κάποιοι γνωρίστηκαν με έναν Έλληνα ο οποίος δουλεύει Πολωνία και από ό, τι άκουγα αγουροξυπνημένη καθώς ήμουν τους έδωσε αρκετές info για την πόλη. Επίσης, προσφέρθηκε να μας εξηγήσει πού ήταν το accommodation του καθενός και τι τραμ θα έπρεπε να πάρουμε. Εγώ ήθελα να πάρω ταξί, αλλά από τα λεγόμενά του κατάλαβα ότι θα ήταν πεταμένα λεφτά, οπότε απλά ανέβηκα στο τραμ που μου υπέδειξε, το οποίο εν τέλει δεν ήταν το σωστό. Μετά από ταλαιπωρία, ερωτήσεις στους περαστικούς και τηλεφωνήματα στο hostel (δεν το έχω ΚΑΘΟΛΟΥ με τον προσανατολισμό, αφήστε που νύσταζα και έβρεχε), κατέληξα σε ένα ταξί. Ο οδηγός ήταν ένας γλυκύτατος ηλικιωμένος κύριος και το τραγούδι που έπαιζε το ράδιο ήταν το έξης:

Είχα να το ακούσω χρόνια και εκείνες τις μέρες στην Κρακοβία το «απόλαυσα» ουκ ολίγες φορές! Προφανώς παραμένει σουξέ εκεί!

Σε λίγο ήμουν στο hostel μου, το Elephant on the moon! Λίγα λόγια γι’ αυτό. Καταρχάς επέλεξα τη λύση του hostel για λόγους socializing καθώς ταξίδευα μόνη. Από αυτή την άποψη το συγκεκριμένο δεν είναι ιδανικό. Είναι μικρούλι και δεν μαζεύει πολύ κόσμο. Υπήρξε νύχτα που ήμουν μόνο εγώ και ένας ακόμα guest! Αφού ώρες-ώρες σκεφτόμουν πως τσάμπα επέλεξα private room, καθώς και σε dorm να κοιμόμουν αρχόντισσα θα ήμουν.

Το καλό είναι ότι είναι πολύ καθαρό, με φιλική εξυπηρέτηση, ωραίο πρωινό (για πλαίσια hostel, έτσι; Μην περιμένετε χλιδές!) και χαλαρή ατμόσφαιρα. Από την άλλη στον όροφό μου (που ήταν ο βασικός) είχε μόνο ένα μπάνιο, οπότε μια μέρα που μοιράστηκα τον όροφο με άλλους 5 τυπάδες απλά δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα. Όχι ότι υπήρχε κάτι αντικειμενικά ελεεινό εκεί μέσα, αλλά δεν ξέρω, είχα αηδιάσει για κάποιο λόγο. Κάτι άλλο αξιοσημείωτο είναι το location του hostel. Δεν είναι στο κέντρο. Είναι 20-25’ περπάτημα από το Κάστρο Wawel, ενώ μπορείτε να πάρετε και το τραμ. Εμένα μου άρεσε εκεί επειδή είναι δίπλα στον ποταμό Vistula και λατρεύω το νερό. Έκανα τη διαδρομή με τα πόδια κάθε μέρα από τον παραποτάμιο δρόμο και το ευχαριστιόμουν, όμως το βράδυ αναγκαζόμουν να πάρω ταξί. Κάποιος που δεν θέλει να πολυπερπατάει ή να πληρώνει ταξί καθημερινά (καθώς το τραμ σταματά κατά τις 11), καλό θα ήταν να μην το προτιμήσει. Να διευκρινίσω πάντως ότι τα ταξί στην Κρακοβία είναι πολύ φθηνότερα από εδώ (και υπάρχουν και εταιρείες με οικονομικότερες υπηρεσίες από τα standard-ask Thanassis!).

Μόλις έφτασα στο hostel μού είπαν ότι αν ήθελα θα μπορούσα να πάρω πρωινό πριν μπω στο δωμάτιο, όμως όπως ανέφερα εγώ απλά νύσταζα (γενικότερα δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς ύπνο), έτσι την έπεσα για 3 ώρες και στάνιαρα! Ξύπνησα για να πάω στο tour που είχα κλείσει στα αλατωρυχεία της Wieliczka. Να διευκρινίσω εδώ ότι σε όλες τις εκδρομές που έκανα εκτός της πόλης χρησιμοποίησα το πρακτορείο Cracow Tours, το οποίο σε μεταφέρει στον προορισμό σου, σου δίνει αμέσως εισιτήρια χωρίς να περιμένεις σε ουρά και σου προσφέρει αγγλόφωνη ξενάγηση. Αυτό συνήθως βγαίνει πιο ακριβά από το να πας μόνος σου με ΜΜΜ και λοιπά, εγώ όμως έχω την τύχη να έχω φοιτητική κάρτα, έτσι χάρηκα αυτές τις παροχές με 50% έκπτωση (για παράδειγμα για τη Wieliczka πλήρωσα 68 ζλότι). Να τονίσω επίσης ότι οι συνοδοί-ξεναγοί που είχαμε στα tours ήταν στην πλειοψηφία τους ευγενέστατοι άνθρωποι, με πολλές γνώσεις και επίπεδο.

Κατηφορίζοντας προς το κοντινότερο στο hostel μου σημείο συνάντησης χάζεψα λίγο στο ποτάμι, το οποίο αμέσως με έκανε να χαλαρώσω και να αισθανθώ τη θετική αύρα της πόλης!


P1060361

d1_vistula2

d1_vistula1

Λίγο αργότερα έγινε και η πρώτη μου επαφή με το παθος που έχουν οι Πολωνοί για τον συμπατριώτη τους Πάπα Ιωάννη Παύλο τον ‘Β. Η αλήθεια είναι ότι, καθώς δεν πιστεύω, όλο αυτό αρχικά μου φαινόταν πολύ υπερβολικό (θα δείτε φωτός). Από ένα σημείο και μετά όμως άρχισε να με συγκινεί αυτή η άδολη αγάπη. Και για να λέμε του στραβού το δίκιο, ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει υπάρξει θεσμός. Έχει πεθάνει από το 2005 και ακόμα όταν ακούμε τη λέξη Πάπας αυτός μας έρχεται στο μυαλό. Τέλος πάντων, σε αυτή την αφίσα τού έχουν τοποθετήσει ένα φωτοστέφανο, καθώς, από ό, τι μου είπε ο Θανάσης, έχει ξεκινήσει η διαδικασία αγιοποίησής του.


d1_pope

Η Wieliczka είναι ένα μικρό χωριό περίπου 20’ έξω από την Κρακοβία. Από όσο είδα είναι ένα συμπαθητικό χωριουδάκι, χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο. Όλοι πηγαίνουν για τα αλατωρυχεία, τα οποία αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς της UNESCO. Τα αλατωρυχεία έχουν ιστορία περίπου 900 ετών, ενώ ξεκίνησαν να αναπτύσσονται τουριστικά τον 18ο αιώνα. Δεν θα αναφέρω πολλά, καθώς έχουν γίνει λεπτομερείς περιγραφές τους στο forum. Είναι πάντως πολύ εντυπωσιακά και αποτελούν μια δραστηριότητα που θα ικανοποιήσει όλους όσους τα επισκεφτούν, μικρούς και μεγάλους. Από ό, τι κατάλαβα άλλωστε αποτελούν δημοφιλή εξόρμηση για τα σχολεία της Πολωνίας, καθώς υπήρχαν πάρα πολλοί μαθητές με τους δασκάλους τους.

Το αρνητικό είναι ότι, καθώς πρέπει να μπεις οπωσδήποτε σε γκρουπ (λογικό για μένα, τα αλατωρυχεία είναι δαιδαλώδη) και υπάρχει αρκετή πίεση χρόνου, δεν μπορείς να απολαύσεις τη φάση με την ησυχία σου. Η κάθοδος γίνεται με σκαλοπάτια (είναι πολλά, αλλά εντάξει, πρόκειται για κατηφόρα). Πρώτη στάση στα 64 μέτρα κάτω από τη Γη, ενώ το κατώτατο επισκέψιμο σημείο είναι στα 135 μέτρα βάθος. Τα πάντα είναι φτιαγμένα από αλάτι. Σε αρκετά σημεία μας προέτρεπαν να δοκιμάσουμε με το δάχτυλό μας από τους τοίχους και ήταν πράγματι αλμυροί, ιδιαίτερα στα σημεία που υπήρχαν οι σχηματισμοί «κουνουπιδιών».


wiel_corn

Κατά τη διαδρομή μας βλέπουμε διάφορες σκηνές από τη ζωή των παλιών αλατωρύχων και των συνθηκών εργασίας τους. Εντύπωση μου έκαναν οι σκάλες τις οποίες κατέβαιναν κουβαλώντας βάρος πολλών κιλών.


wiel_miners

wiel_stairs

Αν κοιτάξετε προσεχτικά πίσω από τον πολεμιστή στα αριστερά θα δείτε σταλακτίτες δημιουργημένους από αλάτι. Απλά εντυπωσιακό!


wiel_myth

Υπάρχουν αρκετές υπόγειες λιμνες, και μάλιστα στις όχθες μιας από αυτές γίνεται και ένα οπτικό-ακουστικό σόου, το οποίο είναι αρκετά εντυπωσιακό.


wiel_show

Το εντυπωσιακότερο μολαταύτα σημείο είναι ο Ναός της Αγίας Kinga, στον οποίο τελούνται επίσης λειτουργίες και γάμοι. Στον τεράστιο αυτό ναό έχουν φιλοτεχνηθεί πολλά έργα από αλάτι, όπως ο Μυστικός Δείπνος, σκηνές από τη Βίβλο και διάφορα άλλα.

wiel_ck1

wiel_ck2

wiel_sk3

wiel_md

Εννοείται ότι δεν θα μπορούσε να λείπει ένα άγαλμα του Ιωάννη Παύλου του ‘Β φτιαγμένο από αλάτι!


wiel_pope

Υπάρχει βέβαια και ξεχωριστό παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Πολωνό Πάπα, και αρκετές ακόμα εκκλησίτσες από αλάτι. Αυτή της Αγίας Kinga είναι βέβαια αυτή που σου κόβει την ανάσα.

Υπάρχουν και δύο μαγαζιά με σουβενίρ, ένα κάτω από το έδαφος και ένα στην έξοδο, τα οποία όμως για μένα δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Η έξοδος γίνεται με ασανσέρ, για το οποίο χρειάζεται να περιμένει κανείς αρκετή ώρα στην ουρά. Η φάση είναι πολύ κλειστοφοβική και το ασανσέρ ανεβαίνει με μεγάλη ταχύτητα στην επιφάνεια της Γης. Πιστεύω ότι κάποιος με πρόβλημα κλειστοφοβίας ενδεχομένως να δυσφορήσει.


Μπήκα στο πουλμανάκι πολύ ικανοποιημένη από την εμπειρία, και έπιασα για λίγο συζήτηση με έναν Αμερικανό πολωνικής καταγωγής που έκανε ταξίδι για να ανακαλύψει τις ρίζες του (στην πορεία γνώρισα και άλλους τέτοιους). Με πολύ καλή διάθεση ανέμενα τη συνέχεια της ημέρας, ή μάλλον του απογεύματος, και την ανακάλυψη των ομορφιών της πόλης.

 

[underwater]

Κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι το ότι για να βγάλει κανείς φωτογραφίες στη Wieliczka θα πρέπει να αγοράσει το ειδικό πάσο (αν θυμάμαι καλά κοστίζει 10 ζλότι). Αυτό μπορεί να γίνει είτε έξω από την είσοδο, είτε σε κάποιο σημείο στα μέσα του tour (και στις δύο περιπτώσεις μπορείς να ξεκινήσεις να φωτογραφίζεις από την αρχή της διαδρομής).

Αυτή η μέθοδος των "πληρωμένων φωτογραφιών" είναι αρκετά δημοφιλής στην Πολωνία, καθώς την είδα να ισχύει και σε άλλα αξιοθέατα.

 

[ThanasisU2]

της Αγίας Κίνγκας όχι αγίου

 

[underwater]

της Αγίας Κίνγκας όχι αγίου

Έτσι Θανάση, να είσαι επί ποδός να διορθώνεις τα μαργαριτάρια που θα πετάξω.