Αίγυπτος Πνίγοντας το παρελθόν για να σωθεί το μέλλον

[galat]

Ο οικισμός του Deir El Medina είχε έκταση 5.600 τ.μ. με 68 κατοικίες στο απόγειό του και ήταν περιτοιχισμένος με έναν απλό τοίχο. Τον οικισμό διέσχιζε ένας διαμήκης δρόμος στον οποίο είχαν πρόσωπο οι ιδιοκτησίες. Τα σπίτια ήταν ισόγεια λιθόκτιστα και όχι πλινθόκτιστα όπως συνήθως, λόγω της απόστασης του οικισμού από τον Νείλο και συνεπώς λόγω της έλλειψης πυλού. Είχαν έκταση περίπου 75 μ2 και αποτελούνταν από ένα Χωλ, αμέσως μετά την είσοδο, όπου υπήρχε ένα είδος μικρού βωμού για τους θεούς, από την κυρίως αίθουσα με μία κολώνα στην μέση, όπου γίνονταν όλες οι δραστηριότητες στην διάρκεια της ημέρας, αλλά που μπορούσε συγχρόνως να χρησιμεύει και για τον βραδινό ύπνο. Στο πίσω μέρος του σπιτιού υπήρχε η κουζίνα και ένα μικρό ακόμα δωμάτιο. Το σπίτι διέθετε συνήθως ένα μικρό υπόγειο κελάρι, αλλά και σκάλα προς την ταράτσα, όπου πολλές φορές το καλοκαίρι χρησιμοποιούνταν ως τόπος ύπνου, εκμεταλλευόμενοι την δροσιά της νύχτας. Το σπίτι διέθετε παράθυρα μικρά και ψηλά, ώστε αφ’ενός να κρατιέται μακριά ο ήλιος και αφ’ετέρου να εισέρχεται το δροσερό βραδινό αεράκι.

Οι εργαζόμενοι του Deir El Medina ήταν κτίστες, ζωγράφοι, γλύπτες, γραφιάδες κλπ Οι περισσότεροι από αυτούς γνώριζαν ανάγνωση και πιθανόν και γραφή. Γενικά ήταν πιο εύποροι και πιο μορφωμένοι από τους περισσότερους Αιγυπτίους και ανήκαν στην μεσαία τάξη της Αιγύπτου. Το επίπεδο της ζωής τους μπορεί να θεωρηθεί αρκετά υψηλό συγκρινόμενο ακόμα και με το σημερινό επίπεδο του μέσου πολίτη σε αρκετές βορειοαφρικανικές χώρες.

Η οικογένεια ήταν θεμέλιος λίθος της κοινωνίας. Ήταν πατριαρχική, η δε γυναίκα είχε στην ευθύνη της όλη την οικιακή οικονομία, που λόγω του χαμηλού επιπέδου του εμπορίου ήταν πάρα πολύ σημαντική. Η γυναίκα είχε δικαίωμα ιδιοκτησίας και δικαιοπρακτική ικανότητα. Είχε δικαίωμα να ζητήσει διαζύγιο, οπότε και έπαιρνε το 1/3 της κοινής περιουσίας. Η οικογένεια ήταν μονογαμική και η μοιχεία απαγορεύονταν. Ενώ υπάρχουν πολλά στοιχεία για διαζύγια, αντιθέτως δεν υπάρχουν στοιχεία για την τέλεση των γάμων. Οι ειδικοί δίνουν δύο διαφορετικές ερμηνείες γι’αυτό. Ή ότι είναι θέμα σύμπτωσης, που δεν έχουν έρθει στο φώς στοιχεία για την τελετή του γάμου ή ότι δεν υπήρχε στην πράξη τέτοια τελετή και ο γάμος κατ’ ουσία συντελείτο με την κοινή συμβίωση. Δεν είναι γνωστό εάν για την τέλεση ενός γάμου απαιτείτο η σύμφωνη γνώμη του πατέρα της νύφης.

Οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι του οικισμού δεν ήταν σκλάβοι, αλλά ελεύθεροι πολίτες, με δικαίωμα προσφυγής στην δικαιοσύνη. Ο οικισμός διέθετε δικό του σύστημα απονομής της δικαιοσύνης, που ασχολείτο με αστικά και ορισμένα ποινικά αδικήματα.

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω οι εργαζόμενοι αμείβονταν με μερίδες τροφής. Στα όστρακα, που έχουν βρεθεί, υπάρχει καταγεγραμμένο το ημερολόγιο μίας απεργίας, που έγινε περίπου το 25ο έτος της βασιλείας του Ραμσή του Γ’ (περίπου 1170 π.χ.). Πρέπει να είναι η πρώτη περίπτωση απεργίας, που έχει καταγραφεί ποτέ. Οι εργάτες είχαν μείνει για 18 μέρες απλήρωτοι και για τον λόγο αυτό αρνήθηκαν να δουλέψουν μέχρι να εξεταστεί το αίτημά τους για άμεση πληρωμή των μεροκάματων, που τους χρωστούσαν. Η ηγεσία του οικισμού τους ζήτησε να επιστρέψουν στην εργασία τους, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Η απεργία σταμάτησε μετά την ομαλοποίηση των πληρωμών. Επειδή η ηγεσία του οικισμού δεν τους στήριξε στην απεργία, οι εργαζόμενοι εξέλεξαν στην συνέχεια δικούς τους αντιπρόσωπους. Απεργίες και διαμαρτυρίες αναφέρονται και σε μεταγενέστερες περιπτώσεις.

*****

​

Το μουσείο του Λούξορ είναι ένα μικρό σχετικά, αλλά ενδιαφέρον και καλοοργανωμένο μουσείο. Περιδιαβαίνοντας τις προθήκες του παταριού, είδα μέσα σε μία από αυτές ένα κρεβάτι. Σε απλή και λιτή γραμμή, το κρεβάτι αποτελείτο από ένα ξύλινο οριζόντιο πλαίσιο, μία πλάτη και τέσσερα πόδια, ελαφρώς διακοσμημένα και καμπυλωτά. Το ξύλο φαινόταν πολύ καλής ποιότητας και σε πολύ καλή κατάσταση. Αυτό όμως που έδινε χάρη στο κρεβάτι ήταν το γεγονός ότι το ξύλινο πλαίσιο ήταν ελαφρώς καμπυλωτό κάθετα στο επίπεδο του, ώστε να δημιουργεί μία πιο βολική υποδοχή για το σώμα. Πως πέτυχαν άραγε οι κατασκευαστές του την καμπύλωση αυτή; Στο εσωτερικό του ξύλινου πλαισίου, αντί για «σομιέ» υπήρχε μία ψάθινη επιφάνεια λεπτοδουλεμένη σε πολύ καλή κατάσταση με μικρές μόνο φθορές από την χρήση. Πριν πλησιάσω και διαβάσω την επιγραφή, αναρωτήθηκα αν θα μπορούσε πραγματικά να έχει διατηρηθεί σε τόσο καλή κατάσταση μία τέτοια ξύλινη κατασκευή για τόσα πολλά χρόνια. Διαβάζοντας την επιγραφή μου λύθηκε η απορία. Επρόκειτο για ένα από τα πολλά κρεβάτια του θησαυρού του Τουταγχαμών. Όχι από αυτά τα πλουμιστά που εκτίθενται στο Μουσείο του Καϊρου με τις παραστάσεις λιονταριών και άλλων ζώων. Ένα πολύ μίνιμαλ κρεβάτι, που πιστεύω ότι θα ζήλευε ένας σύγχρονος σχεδιαστής. Ένα κρεβάτι με ηλικία 3,5 χιλιάδων ετών. Δίπλα του και δύο ζευγάρια σανδάλια.

Το έκθεμα αυτό υπήρξε για μένα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που είδα στην Αίγυπτο. Πάνω από τις πυραμίδες και τους ναούς. Πάνω από τις υπέροχες ζωγραφιές και τους τάφους. Ένα απλό πράγμα της καθημερινότητας, που δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί την ιστορία που κρύβει και το τι έχουν «δει» τα μάτια του. Για πρώτη φορά μετά από παρά πολλά ταξίδια έβλεπα ξύλινη κατασκευή διατηρημένη για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Για την ακρίβεια, πέρα από αντικείμενα από τα μεσαιωνικά ή βυζαντινά χρόνια, δεν έχω δει ποτέ ξύλινα αντικείμενα από την αρχαιότητα. Μοναδική εξαίρεση, ένα κρεβάτι και μία πόρτα στην Πομπηϊα, σε πολύ χειρότερη κατάσταση όμως και χίλια πεντακόσια χρόνια νεότερα. Το ξηρό κλίμα της Ερήμου και οι συνθήκες φύλαξης στους τάφους συνετέλεσαν στην εντυπωσιακή αυτή συντήρηση του κρεβατιού.

Λίγες μέρες αργότερα ολοκληρώνοντας το ταξίδι μου, είχα την ευκαιρία στο Μουσείο του Καϊρου να θαυμάσω πολλά από τα εκθέματα του θησαυρού του Τουταγχαμών. Τι μπορεί να πει κανείς, πέρα από λόγια αφάνταστου θαυμασμού και δέους για τα απαράμιλλης τεχνικής, καλλιτεχνικής ομορφιάς και πλούτου εκθέματα του κυρίως θησαυρού του Τουταγχαμών; Όμως και στην περίπτωση αυτή πάλι την προσοχή μου τράβηξαν πιο απλά και πιο σπάνια για μένα εκθέματα του ίδιου θησαυρού, από απλά καθημερινά αντικείμενα. Μερικές μεταξωτές και λινές φορεσιές, κάποιες καρέκλες, ένα παιχνίδι, ένα κουτί, ένα απλό φωτιστικό.

Και βέβαια υποκλίθηκα στα αγάλματα του πρίγκιπα Ραχοτέπ και της συζύγου του Νοφρέτ, από τα πρώτα δείγματα του μεγάλου αυτού Αιγυπτιακού πολιτισμού, που άρχισε να ανθίζει πριν πέντε χιλιάδες χρόνια.

τέλος
​

Α. Βιβλιογραφία - links

Για το Deir El Medina :
Deir el-Medina - Wikipedia, the free encyclopedia
A worker's house at Deir el Medine
The strike at Deir el Medina under Ramses III
Deir el Medina : Wikis (The Full Wiki)
Deir El Medina
Φωτογραφίες για Deir El Medina και το Μουσείο του Καϊρου :
Ancient Egypt Web Site
Φωτογραφίες για τον θησαυρό του Τουταγχαμών :
Tut Exhibit - King Tutankhamun Exhibit, Collection: Furniture and Boxes
King Tutankhamun's Treasures
Παλιές cartes postales της Αιγύπτου : Ancient Egypt - Old Photo, Prints and Cards


Β. Φωτογραφίες

Β1. Ο οικισμός των τεχνιτών - Deir El MEdina

Το Deir El Medina από ψηλά

Κάτοψη και τομή οικίας του οικισμού των τεχνιτών

Τρισδιάστατη απεικόνιση οικίας του οικισμού των τεχνιτών

Απεικόνιση από όργωμα

Απεικόνιση διαφόρων σταδίων από την παρασκευή μπύρας

Απεικόνιση μουσικής παράστασης

Β2. Χρηστικά αντικείμενα από τον θησαυρό του Τουταγχαμών

Κρεββάτια από τον θησαυρό του Τουταγχαμών

Σανδάλια

Διάφορα κρεββάτια, όπως βρέθηκαν στον τάφο του Τουταγχαμών

Περίτεχνο κρεββάτι από τον θησαυρό του Τουταγχαμών

Διάφορα άλλα αντικείμενα από τον θησαυρό του Τουταγχαμών

Ένας από τους θρόνους του Τουταγχαμών

Θαυμάστε τέλεια τεχνική σύνδεσης μίας καρέκλας

Φωτιστικό

Παιχνίδι

Μπαούλο

Κουτιά

Μία από τις άμαξες του Τουταγχαμών

Ένα από τα πιό παλιά Αιγυπτιακά αγάλματα από το 2620 περίπου π.χ. : Ο πρίγκιπας Rahotep και η σύζυγός του Nofret

Υ.Γ. Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι από το internet, κύρια από το Ancient Egypt Web Site

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8

First Προηγούμενη 8 of 8

Go to chapter

Go

[pattyyy]

Τα όσα μας γράφεις είναι πολύ ενδιαφέροντα!

 

[Borealis]

Θα σε έχουμε από κοντά Galat στη συνέχεια... οι φωτογραφίες είναι από το νάσιοναλ τζεογκράφικ?

 

[makisg]

μπράβο σου galat.πολύ ωραία περιγραφή.

 

[galat]

Θα σε έχουμε από κοντά Galat στη συνέχεια... οι φωτογραφίες είναι από το νάσιοναλ τζεογκράφικ?

Το σήμα του τόπικ είναι από το εξώφυλλο του τεύχους του Μαϊου του 1969 του National Geografic, που ήταν αφιερωμένο στην μεταφορά του Abu Simbel.
Οι δυο πρώτες φωτογραφίες με την ένδειξη "imagestate" είναι από το πολύ ωραίο site με ιστορικές φωτογραφίες Heritage Images : the premier source of cultural, historical and fine art images
Οι υπόλοιπες επαναλαμβάνονται σε πολλά site στο internet.

 

[galat]

Είκοσι δύο γιγαντιαία παζλ

Η κατασκευή του φράγματος του Ασουάν, ύψους 111 μέτρων και μήκους 3,26 χλμ, ξεκίνησε το 1960 και η λειτουργία του εγκαινιάστηκε το 1970. Από την κατασκευή του δημιουργήθηκε η λίμνη Νάσερ, με μήκος που φτάνει περίπου τα 550 χλμ και πλάτος που κυμαίνεται από 5 μέχρι 35 χλμ.

Στο ίδιο όμως διάστημα η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα με την UNESCO και την ICOMOS (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών ) έδινε μία μάχη με το χρόνο για να περισώσει ό,τι μπορούσε και προλάβαινε από τον αρχαίο πολιτισμό των Νουβίων. Με επικεφαλής τους αιγύπτιους αρχαιολόγους, που καίγονταν άμεσα για τον τόπο τους και τον πολιτισμό του και δίπλα τους πολλές εκατοντάδες επιφανείς αρχαιολόγους και άλλους επιστήμονες από όλο τον κόσμο, που είχαν ήδη δουλέψει στις πολλές και πολυάριθμες ξένες αρχαιολογικές αποστολές στην Αίγυπτο, ξεκίνησε μία παγκόσμια εκστρατεία για να πεισθούν κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί να χρηματοδοτήσουν και να στηρίξουν με τεχνικά και άλλα μέσα την προσπάθεια αυτή. Πράγματι με την αιγίδα της UNESCO και την συμμετοχή 40 χωρών πραγματοποιήθηκε ένα πρωτοφανές στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού έργο κόστους άνω των 87 εκ. δολαρίων (Shepard Krech - Encyclopedia of World Environmental History).Από το ποσό αυτό η διεθνής συμμετοχή ανήλθε σε 40 εκ.δολάρια (Victoire en Nubie, Torgny Save-Soderbergh, UNESCO). Το ποσό αυτό ήταν πράγματι πολύ μεγάλο για την εποχή, αλλά μόλις το 1/13 του κόστους κατασκευής του φράγματος του Ασουάν!. Στο ποσό αυτό συνεισέφερε και η Ελλάδα με 30.000 δολάρια. Ένα έργο πρωτοφανές για την έκτασή του, την ιδιομορφία του αντικειμένου του, τα μεγάλα τεχνικά προβλήματα που καλείτο να επιλύσει και την εφευρετικότητα που χρειάστηκε να επιστρατευτεί για να δωθούν λύσεις σε αυτά. Και όλα αυτά με την απίστευτη πίεση του χρόνου, γιατί μέρα τη μέρα, βδομάδα τη βδομάδα, όσο η κατασκευή του φράγματος προχωρούσε, η στάθμη του νερού ανέβαινε.

Πολλές ανασκαφικές εργασίες, με γρήγορους ρυθμούς, με ότι αυτό συνεπάγεται, έφεραν στην επιφάνεια μεγάλο αριθμό κινητών αρχαιολογικών αντικειμένων, που μεταφέρθηκαν αμέσως στα μουσεία. Συγχρόνως αποφασίστηκε η μεταφορά των πιο σημαντικών Νουβικών μνημείων σε νέες ασφαλείς θέσεις.

Αλλά είναι δυνατόν να μεταφερθεί ένα κτίριο και μάλιστα ένα ογκώδες μνημείο, όπως οι αρχαίοι ναοί;

Σίγουρα πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα με πολλά προβλήματα, όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί αδύνατο. Για την ακρίβεια ακόμα και στην χώρα μας έχουν μεταφερθεί ορισμένα κτίρια. Η πιο γνωστή ίσως περίπτωση είναι η μεταφορά σε μία απόσταση 340 μ. του βυζαντινού ναϊσκου του Αγίου Πέτρου στα Σπάτα κατά την κατασκευή του αεροδρομίου. Καθώς επίσης και η μεταφορά του κτιρίου της πρώην ιερατικής μουσουλμανικής σχολής στο Στρατόπεδο του Παύλου Μελά στην Θεσσαλονίκη, διωρόφου κτιρίου 500 μ2, που μετακινήθηκε κατά 25 μέτρα για τις ανάγκες διαπλάτυνσης της οδού Λαγκαδά.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα κτίρια μεταφέρονται ολόκληρα, υποστηρίζοντας τα θεμέλια των κτιρίων και μετακινώντας στην συνέχεια το κτίριο πάνω σε ράγες. Στην περίπτωση της Νουβίας η μεταφορά των ναών έγινε με αποσυναρμολόγηση και επανασυναρμολόγηση κομμάτι-κομμάτι, πέτρα την πέτρα στο νέο μέρος.

Για παράδειγμα ο ναός των Φιλών αφού αποτυπώθηκε λεπτομερώς σε σχέδια σε κάθε του πλευρά και λεπτομέρεια, με την μέθοδο της φωτογραμμετρίας, αποσυναρμολογήθηκε στην συνέχεια σε 45.000 κομμάτια, τα οποία αριθμήθηκαν και αποθηκεύτηκαν προσωρινά σε μια έκταση στις ακτές της λίμνης του Νάσερ και στη συνέχεια ξανασυναρμολογήθηκαν σε ένα κοντινό νησάκι την Αγκιλκία (500 μέτρα μακριά και 15 μέτρα ψηλότερα), το οποίο επιπεδώθηκε και διαμορφώθηκε έτσι ώστε να μοιάζει με το νησί των Φιλών. Όλη αυτή η διαδικασία κράτησε 3,5 χρόνια, από τον Νοέμβριο του 1976 μέχρι τον Μάρτη του 1980 και στοίχισε 9 εκ δολάρια. Επικεφαλής της ομάδας, που πραγματοποίησε την μεταφορά ήταν Ιταλοί αρχαιολόγοι.

Πράγματι η δουλειά, που έχει γίνει είναι εκπληκτική. Εάν δεν έχεις ξανακούσει την ιστορία της μεταφοράς των μνημείων της Νουβίας και επισκεφτείς τον ναό των Φιλών στην νέα του θέση πλέον στο νησί της Αγκιλκίας, όλα φαίνονται τόσο τέλεια, που εάν κάποιος σου μιλήσει για την ιστορία αυτή επί τόπου, θα δυσκολευτείς να τον πιστέψεις. Πρέπει να δεις τις φωτογραφίες από τις εργασίες της μεταφοράς, για να βεβαιωθείς ότι δεν σε δουλεύουν.

Η αλήθεια είναι ότι παρά το εντυπωσιακό της ιστορίας, η μεταφορά με αποσυναρμολόγηση είναι σχετικά πιο απλή, ειδικά στην περίπτωση των αρχαίων ναών, που αποτελούνται από μεγάλα δομικά στοιχεία (δόμους), που δεν συνδέονται μεταξύ τους με κονίαμα, αλλά απλά έχουν τοποθετηθεί ο ένας πάνω στον άλλο και συνδέονται μεταξύ τους με το βάρος τους. Κρίσιμο βέβαια στοιχείο είναι η καλή οργάνωση, η σωστή και πλήρης αποτύπωση και αρίθμηση κάθε μεμονωμένου στοιχείου. Βέβαια όταν πρόκειται για ένα γιγαντιαίο παζλ 45.000 κομματιών η καλή οργάνωση είναι απαραίτητη για να μην βρεθείς στο τέλος με μερικά περισσευούμενα κομμάτια…

Εν τέλει μέσα από το πρόγραμμα διάσωσης των μνημείων της Νουβίας από την UNESCO μετακινήθηκαν 22 αρχαία μνημεία στην Αίγυπτο και στο Σουδάν. Βέβαια κάτω από τα νερά της λίμνης του Νάσερ θαφτήκαν πάρα πολλά στοιχεία του Νουβικού πολιτισμού. Μνημεία, που δεν επιλέγηκαν ή δεν μπορούσαν να μεταφερθούν, όπως το φρούριο Buhen του 19ου αιώνα π.χ. Και βέβαια όσα δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί και ανασκαφεί. Μαζί με αυτά και όλοι οι οικισμοί των Νουβίων, με την ωραία αρχιτεκτονική τους. Ότι έχει απομείνει από τον πολιτισμό τους, πέρα από τους ναούς που μεταφέρθηκαν, θα το βρείτε στο συμπαθητικό μουσείο για τον Νουβικό πολιτισμό, που φτιάχτηκε στο Ασουάν και βέβαια μια εικόνα για το πώς ζούσαν θα την δείτε στα πολλά χωριά, στα οποία μεταφέρθηκαν οι Νούβιοι στις όχθες του Νείλου πάνω από το φράγμα του Ασουάν.

Στην όλη αυτή εκστρατεία όλες οι μεγάλες αρχαιολογικές σχολές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και η χρηματοδότηση, που εξασφάλισαν, έκαναν δυνατή την πραγματοποίηση του πρωτοφανούς αυτού επιτεύγματος. Όχι με το αζημίωτο βέβαια. Όλες αυτές οι αρχαιολογικές σχολές γύρισαν πίσω στον τόπο τους με γεμάτες τις βαλίτσες τους. Οι Ισπανοί γύρισαν πίσω στην Μαδρίτη με τον ναό του Debod στις αποσκευές τους, που τοποθετήθηκε στην πλατεία Rosales. Οι Αμερικάνοι με τον ναό του Dendour, τον οποίο και τοποθέτησαν σε ειδική αίθουσα στο Μετροπόλιταν Μουσείο της Νέας Υόρκης. Οι Ιταλοί με τον ναό της Ellesiya, που τοποθετήθηκε στο μουσείο Egizio στο Τουρίνο. Οι Ολλανδοί με τον ναό του Taffeh, που τοποθέτησαν στο Leiden. Μικρότερα εκθέματα πήραν και η Κύπρος, η Γαλλία, η Ιαπωνία, ο Λίβανος, το Κατάρ, η Ρουμανία, η Σουηδία, η Ελβετία, η Τουρκία κλπ. Μπορείτε να το δείτε σαν αποζημίωση για ότι προσέφεραν, μπορείτε αν θέλετε να πιστέψετε την εκδοχή ότι οι ναοί παραχωρήθηκαν στις ξένες αποστολές από τις κυβερνήσεις της Αιγύπτου και του Σουδάν από ευγνωμοσύνη για το έργο τους, μπορείτε να το δείτε και σαν απλή μπίζνα. Διαλέγετε και παίρνετε.

Η κορωνίδα όμως στην ιστορία της μεταφοράς των μνημείων της Νουβίας είναι το Abu Simbel. Αν είναι θαυμαστή η αποσυναρμολόγηση και μεταφορά των 22 ναών, μπορεί όμως να γίνει κατανοητή και πιστευτή. Πως όμως μεταφέρεται ένα λαξευμένο βουνό, όπως στην περίπτωση του Abu Simbel;


Α. Ο ναός των Φιλών
(φωτογραφίες από το βιβλίο "Abu Simbel, Aswan and the Nubian Temples του The American University in Cairo)

Ο ναός των Φιλών, ενώ επανασυναρμολογείται στο νησί της Αγκιλκίας

Σκαρίφημα τομής με την παλαιά και την νέα θέση του ναού των Φιλών, ανάμεσα στο 1ο και το 2ο φράγμα του Ασουάν

Ο ναός των Φιλών αποθηκευμένος σε 45.000 κομμάτια. Κάθε μπλοκ αντιστοιχεί σε ξεχωριστό μνημείο του συγκροτηματος του ναού. Οργάνωση απόλυτη.

Β. Τα δώρα των ξένων

(φωτογραφίες από το πολύ ενδιαφέρον κείμενο στο internet : εδώ)

Η ανακοίνωση της απόφασης παραχώρησης (από πρακτικά της UNESCO)

Ο ναός του Debod από την Νουβία στην Μαδρίτη

Ο ναός του Dendour από την Νουβία στο Μετροπόλιταν Μουσείο της Νέας Υόρκης

Ο ναός της Ellesiya από την Νουβία στο Τουρίνο

Ο ναός του Taffeh από την Νουβία στο Leiden της Ολλανδίας

Υ.Γ. Για όσους ενδιαφέρονται για μεταφορές κτιρίων : εδώ

Και από μεταφορές κτιρίων στην Ελλάδα

Ο ναός του Αγίου Πέτρου στα Σπάτα

Το κτίριο της πρώην ιερατικής μουσουλμανικής σχολής στο Στρατόπεδο του Παύλου Μελά στην Θεσσαλονίκη

 

[coccobill]

Πιθανοτατα το πιο ενδιαφερον κειμενο που εχω διαβασει εδω και καιρο. Ευχαριστουμε για τις φωτογραφιες και για την ερευνα που προφανως χρειαστηκε! Περιμενω αντιστοιχα στοιχεια και για το Abu Simbel..!

 

[malysa]

Εξαιρετικό το κείμενο σου, galat

Αυτή κι αν είναι οργάνωση με puzzle 45.000 κομματιών!

Και όντως "σοκάρει" η σκέψη του πόσα μνημεία ή πολιτισμοί θάφτηκαν στον υγρό τάφο των νερών του Νείλου, προς χάρην της "ευζωίας" του Αιγυπτιακού λαού ......
και από την άλλη, χιλιάδες τα αρχαιολογικά ευρήματα, που είναι στιβαγμένα και παρατημένα στις αποθήκες του Μουσείου του Καϊρου ...

 

[dmdoc]

Άλλη μια ιστορία αντάξια του galat-style που σε χαρακτηρίζει και στις προηγούμενές σου.Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από αυτό το εξαίσιο κείμενο.Go on...

 

[ΕΡΣΗ]

Να προσθεσω επισης οτι η μεταφορα κτιριων δεν ηταν αγνωστη στην αρχαιοτητα. Ο Ναος του Αρεως στην Αρχαια Αγορα των Αθηνων μεταφερθηκε εκει απο αλλο σημειο της Αττικης-μαλλον απο τα Μεσογεια- στα χρονια του Αυγουστου: FOUNDATION OF THE HELLENIC WORLD - Αρχαία Αγορά της Αθήνας

 

[rumi]

Υπεροχη περιγραφη,απιθανες φωτογραφιες,σ`ευχαριστω πολυ για την τοσο ενδιαφερουσα ενημερωση,μπραβο!!!!!!!!!!!!

 

[STAV]

καταπληκτική δουλειά. Μπορώ να τη χρησιμοποιήσω στο σχολείο μου και να τη δείξω σε μαθητές;;;;;;;;;;;; by galat βεβαίως