Σουδάν Σουδαν.. η χώρα των Νουβίων..

[LULLU]

Αποβιβαστήκαμε από το καράβι και πάλι διασχίζομαι ερημο μέχρι το Tobos camp..20 χιλιομετρα μας χωρίζουν από τη κατασκήνωση και εμενα μου σφίγγεται το στομάχι κόμπος.. Δεν φεύγει από το νου μου η έγνοια το πως θα περάσουν οι δυο νύχτες σε σκηνή.. η μόνη που παίρνει το αίμα της πίσω είναι η Μαρία που τοχει μαράζι να κοιμηθεί σε σκηνή στη έρημο της Νουβίας. Και ξαφνικά μπρος μου ανοίγεται ένα σεληνιακό τοπίο ..

Βρίσκομαι περικυκλωμένη από τεράστιους γρανιτένιους βράχους και κάτω από ένα αμμόλοφο βρίσκονται στημένες μεγάλες πράσινες σκηνές. Στο κέντρο μια σκηνή μεγαλύτερη ειναι η τραπεζαρία, δίπλα σε ένα λάκκο έτοιμα τα ξύλα για τη φωτια..και καμμιά πενηνταριά μέτρα μακριά πιο μικρές σκηνές 4 σκηνές για ντούζ και άλλες 4 για τουαλέτα.. Εξω από κάθε τουαλέτα ένα φτυάρι και ένας σωρός χώμα…

Το νούμερο 16 η δική μου σκηνή και της Όλγας… στον προθάλαμο δυο πτυσσόμενες καρέκλες , ένας μεταλλικός κουβάς με νερό και ένα ηλιακό φως. Μέσα δυο κουκέτες ..ευτυχώς γλυτώσαμε το χάμω.. αφήνουμε όπως και όπως τα πράγματα και τρέχουμε να φωτογραφίσουμε το ηλιοβασίλεμα ..οι τελευταίες ακτίνες του ήλιου δίνουν στο τοπίο εικόνα μαγική.. οι βράχοι αποκτούν άλλη μορφή σκιές παντου..
Ο Maurizio ο υπεύθυνος του καμπ είναι και ο Ιταλός που οργάνωσε και άνοιξε το ταξιδιωτικό δρόμο Ιταλίας -Σουδαν..είναι εκείνος που κάμποσα (τριαντα περίπου) χρόνια πριν διέσχισε τη Αφρική από δυση στη ανατολή…
Εγω ως η πιο τολμηρή πήρα το παγωμένο μου ντούζ και με ένα καφέ και εξω στη αυλή μου απολαμβάνω τα αστέρια που λάμπουν στον ουρανό… το κρύο όμως τσουχτερό.. ντυνόμαστε με όλα τα βαριά. .ακόμη γάντια και σκούφο… Η Ιωάννα στη απέναντι σκηνή, η μόνη που δεν έφερε υπνόσακο, αν και ειχε ενημερωθεί.. και φυσικά ουτε και μπουφάν .. γενικά εχει μια άρνηση στο να υπακούει και να εφαρμόζει τις οδηγίες…
-Ρε εσύ κρυο κάνει μου φωνάζει.. πως θα ξημερωθούμε??
-Δεν λές πάλι καλά που μας έχουν κουβέρτες αλλιώς εσένα χωρίς υπνόσακο παγάκι θα σε βρίσκαμε..
Στη τραπεζαρία όλοι μαζί για φαγητό ως μια μεγάλη οικογένεια.. εδώ πάλι οι Αυστραλοί….Το μενού απόψε ειχε και πατάτες τηγανιτές …έγινε πόλεμος..
Με μια κούπα ζεστό τσάι στα χέρια πήραμε θέση γύρω από τη φωτιά.. Οι φλόγες χοροπηδούν, χουχουλιάζουμε και διηγούμαστε ταξίδια και εμπειρίες..
Ο Μaurizio μας εξηγεί τις σημερινές δυσκολίες της χώρας, την έλλειψη του ψωμιού αλλά και της βενζίνης.. το απαράδεκτο χαράτσι των 10 δολαρίων ανα βαρέλι που επέβαλε ο Bahir στο Νότιο Σουδάν για τη χρήση λέει των αγωγών.. και οι νότιοι έκλεισαν τις στρόφιγγες και η μαύρη αγορά ανθεί ενώ ο κόσμος κάνει ουρές στα βενζινάδικα και στους φούρνους..
Πήγαμε για ύπνο …χωθήκαμε στις κουβέρτες με τα ισοθερμικά μας.. η Νύχτα μεγάλη και κρύα.. νυχτερινές συναντήσεις στις τουαλέτες και ο ηχος του φτυαριού να ηχεί … σίγουρα δεν σκάβαμε για χρυσό..
Πρωινό και φεύγουμε για το νησί Sai και τον τρίτο καταρράκτη..
120 χιλιόμετρα νότια από τα Αιγυπτιακά σύνορα το νησί Sai συγκεντρώνει πολλούς και διαφορετικούς αρχαιολογικούς χώρους.
Στη οχθη του ποταμιού μας περιμένει ο βαρκάρης να μας περάσει στο νησι..

Δεχόμαστε επίθεση από εκκ μύγες και μικρα έντομα. Στο νησι μας περιμένει το ένα και μοναδικό ταξι…ένα αυτοκίνητο που δεν έχει ηλικία ούτε και περιγραφή, ’η τουλάχιστον να πω ότι είναι ένα σιδερένιο πράγμα που τσουλά πάνω σε 4 ρόδες.. Πλησιάζουμε προς το βόρειο κομμάτι του SAI , ένα επίπεδο ξερονήσι , δεν μπορείς να φανταστείς πως κάποτε εδώ ήταν σαν ζούγκλα , καταπράσινο, ζωντανό… Ένα νεκροταφείο,(εδώ έθαβαν τους νεκρούς της Κέρμα αρχικα) ένα Οθωμανικό φρούριο του 16 αιώνα κατασκευασμένο από ψαμμίτη, μεροικοι ναοί, χριστιανικές εκκλησίες φιλοξενούνται και συνυπάρχουν πάνω στο νησί.

Χιλιάδες όστρακα και αμφορείς σπαρμένα παντού ανάμεσα και πάνω στους θολωτούς τάφους που ονομάζονται κουμπέδες ,που είναι οι τάφοι των αγίων του Ισλάμ στην μεταμεσαιωνική περίοδο.… λίγο πιο εκεί ομόκεντροι κύκλοι από μικρές πέτρες που ίσως ήταν θέσεις ανθρωποθυσιών….Γυρίζουμε στη βάρκα μας και φεύγουμε για τον 3 καταρράκτη..

Ανεβαίνουμε σε ένα ύψωμα. Κάτω τα άγρια νερά του Νείλου κτυπούν ορμητικά τα βράχια.. Μια συνεχή βουή.. Στις όχθες και στα μικρά φαράγγια φοίνικες και μικρές καλλιέργειες.

Δεν είμαστε μόνες στο ύψωμα.. Τρία νεαρά παλληκάρια με ματσετες στα χέρια εμφανίζονται και κάτι μας λένε.. Κοιτάμε δεξιά και αριστερά, άφαντος ο Εμιλιανο .. Προσπεράσαμε με μια ταχυκαρδία και με φόβο.. είναι η μόνη στιγμή που αισθανθήκαμε άβολα και φοβισμένα. .Οι νεαροί ακολουθούν μέχρι που εμφανίζονται ο Εμιλιανο και ο οδηγός… η καρδιά αποκτά και πάλι κανονικό ρυθμό και εγώ είμαι ακόμη κάτοχος της βαριάς μου φωτογραφικής μηχανής...

Η επόμενη επίσκεψη στο Wadi Sebu. Κατά μήκος μιας ξηρής κοίτης του ποταμού στην περιοχή του 3 καταρράκτη είναι ενας υπαίθριος καλλιτεχνικός χώρος ζωγραφικής-χαρακτικής.

Εδώ πάνω στην επιφάνεια των βράχων είναι χαραγμένα σχέδια που απεικονίζουν άγρια ζώα όπως ιπποπόταμοι, κροκοδειλοι,καμηλοπαρδαλεις, λεοπαρδάλεις, λιοντάρια που σήμερα δεν υπάρχουν στη περιοχή , καμήλες και βοοειδή , ανθρώπινες φιγούρες , αναπαραστάσεις κυνηγιού. Οι βραχογραφίες υπολογίζονται από τους προϊστορικούς χρόνους έως τις αιγυπτιακές δυναστείες. Σχεδόν επιδοθήκαμε και σε τεχνικές αναρρίχησης για να μπορέσουμε να πάρουμε καλά πλάνα..

Επιστροφή στη καμπ.. οι πιο τολμηροί, (μόνο εγω δηλαδή ) απολαύσαμε ένα τονωτικό παγωμένο ντούζ.. Φαγητό, κουβέντες γύρω από τη φωτιά και πάμε για ύπνο με το που σβήνει η φλόγα του τελευταίου ξύλου..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

Δώσαμε φωτογραφίες υπογράψαμε κάτι χαρτιά και πήγαμε στα δωμάτια που ευτυχώς είχαν air-condition που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως είδος πολυτελείας αλλά επιβίωσης, εδώ ξημερώματα και η ζέστη ανυπόφορη..
Μοιραστήκαμε το τρίκλινο εγώ η Όλγα και η Ιωάννα και ο ύπνος άργησε να έλθει αφού αρχίσαμε τη μουρμούρα.
Άνοιξα τα μάτια αργά οκτώ και μισή και βρήκα τις άλλες στη τραπεζαρία για πρωινό. Εδέσματα από τα χέρια της γυναίκας του κ Γιώργου που είναι Ιταλίδα...Γνωρίσαμε και την υπόλοιπη οικογένεια.. τα αδέλφια του Γιώργου που ο ένας είναι και ο πρόξενος της χώρας μας στο Χαρτούμ και την ανιψιά του που μόλις μας είδε έβαλε τις φωνές..
Μα τι σκατα θέλετε σε αυτή τη χώρα??Κόκκαλο εμείς..
-Πείτε μου ποιος λογικός άνθρωπος έρχεται για διακοπές εδώ στο καζάνι της κόλασης??
-Οκ .. σίγουρα δεν είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσεις πληροφορίες …
-Κάθε φορά που γυρνώ από Ελλάδα λέει πεθαίνω…και πάντα φώναζα στο παππού μου. .αφού ήταν που ήταν να ξενιτευτείς γιατί δεν διάλεγες ένα άλλο τόπο ? γιατί? Γιατί εδώ στη κόλαση??
Δεν γνωρίζω τι της είπε ο παππούς και ούτε μου φαίνεται σημαντικό, αλλά καταλαβαίνω ότι και ο παππούς θα ειχε τους λόγους για να έλθει Σουδάν , κάτι έψαχνε? από κάτι ξεφευγε? Όμως δύσκολα καταλαβαίνω το μίσος της κοπελιάς που έχει παράδες, η οικογένεια φυσά στον παρά, κάνει μια ζωή που το μεγαλύτερο ποσοστό των σουδανέζων ουτε μπορεί να διανοηθεί , ταξιδεύει όποτε της καπνίσει, έχει ευκαιρίες πάρα πολλές να δουλέψει αλλού αφού αυτό εδώ το ξενοδοχείο είναι το κέντρο αναφοράς, συνάντησης και διαμονής ερευνητών, ιστορικών, πανεπιστημιακών, διπλωματών και κάθε λογης πρακτόρων. Οι τοίχοι γύρω είναι γεμάτοι από φωτογραφίες ανασκαφών, διάσημων επισκεπτών..
Ας είναι ο κάθε ένας με το χαβά του που λέει και η μάνα μου..
Σήμερα λοιπόν είναι Παρασκευή , αργία για τους μουσουλμάνους παρ όλα αυτά όμως το μουσείο λειτουργεί.. Μας φόρτωσε ο Γιώργος σε αυτοκίνητο εποχής και διασχίζουμε τη πόλη που ακόμη κοιμάται.. όμως το μουσείο είχε lunch time ..Αποφασίζουμε να περπατήσουμε τη μεγάλη παραλιακή λεωφόρο μπροστά από το μουσείο και καταλήγουμε στο Κορινθια ένα πεντάστερο σούπερ ντούπερ ξενοδοχείο δώρο λέει του Κανταφι στο Σουδάν…

Μέχρι να βρούμε αυτή τη ρημαδα την είσοδο, είχαμε γίνει ψητές από τον καυτό ήλιο..
Ανάσες ανακούφισης με το που μπήκαμε, Τα πάντα αστράφτουν, λάμπουν , τα ασανσέρ μας βγάζουν στο πιο ψηλό σημείο όπου οι γυάλινοι τοίχοι μας επιτρέπουν να δούμε το σημείο μίξης του μπλε ( από Αιθιοπία)και λευκού Νείλου( από Ουγκάντα) πριν συνεχίσει το μακρύ και αργό ταξίδι προς την Αίγυπτο….

Ένα νησάκι το Τουτι βρίσκεται στο πιο καίριο σημείο στη μέση του Νείλου και αποτελεί τόπο πικνικ των κατοίκων και κάποιων που βουτούν στα ασπραμπλε νερά με τη σιγουριά πως δεν φτάνουν εδώ τα σαγόνια κροκοδείλων αφού τους μπλοκάρει το φράγμα που βρίσκεται πιο πάνω..
Κατεβήκαμε στο Λόμπι για ένα σάντουιτς και καφέ μέχρι να έλθει η ώρα να συναντήσουμε το ξεναγό που θα μας οδηγούσε στο μουσείο για ξενάγηση..
Κατεβαίνουμε στο δρόμο όπου ήταν το ραντεβού με το πούλμαν και το ξεναγό για ένα city tour..Το πούλμαν όλα τα λεφτά από διακόσμηση.. κόκκινα βελούδινα κουρτινάκια και χρυσά ντόντολα λες και ήταν ένα κινητό μπουρδέλο….

Η πόλη υπήρξε αρχικά πρωτεύουσα του Άγγλο-Αιγυπτιακού Σουδάν μέχρι την ανεξαρτησία του κράτους το 1956 όπου έγινε μετά και επίσημα η πρωτεύουσα .Αν και ανεξάρτητη χώρα το Σουδάν αρκετές φορές βρέθηκε γονατισμένη από εξεγέρσεις, δικτατορίες και εμφυλίους πολέμους. Ομάδες ανταρτών, στρατιωτικών , κόμματα ήλθαν αντιμέτωποι για το πως η κυβέρνηση χειρίστηκε το Νότιο Σουδάν και που κατέληξε στη απόσχιση του από το Βόρειο Σουδάν το 2011…
Το Χαρτούν που στην ουσία αποτελείται από 3 πόλεις , τη παλιά πόλη που είναι το καθαυτό Χαρτούν, το Ομντουρμάν και το Βόρειο Σουδάν το βιομηχανικό, είναι σήμερα είναι το μεγαλύτερο κέντρο διοίκησης και εμπορίου της χώρα..
Πρώτος σταθμός το μουσείο που χτίστηκε το 1955. Ένα διώροφο κτήριο που μέσα του φυλά όλη την ιστορία της χώρας, αλλά καλυμμένη με σκόνη πολύ σκόνη .Είναι το καλύτερο μουσείο της χώρας με τη μεγαλύτερη συλλογή . της τέχνης των Νουβίων από αγάλματα, επιγραφές, κολώνες, αρχαιολογικά ευρήματα από ναούς και πόλεις ..

Στο ισόγειο σε καλωσορίζει το 4μετρο γρανιτένιο άγαλμα του Φαραώ Ταχαρο της 25 δυναστείας , σε προθήκες βρίσκονται κεραμικά, γραφήματα από την νεολιθική περίοδο των Κερμα και Κουχιτων που εξουσίασαν τη χώρα…
Στο πρώτο όροφο βλέπουμε τοιχογραφίες από το καθεδρικό ναό του Faras που χρονολογούνται από τον 9 αιώνα.. ολόκληρα κομμάτια τοίχων με παραστάσεις και αγιογραφίες ντύνουν τους τοίχους του μουσείου. . Μέχρι και επιγραφές στα ελληνικά είδαμε και διαβάσαμε , είναι δε τόσο ευαίσθητα τα χρώματα που απαγορεύονται οι φωτογραφίες..
Στο κήπο του μουσείου υπάρχουν τάφοι από τη λίμνη Νασσερ , τμήματα του ναού Ραμση αφιερωμένο στον Αμωνα, ο ναός Κούμα, ενώ στο μονοπάτι που οδηγεί στη έξοδο του μουσείου είναι τοποθετημένα αγάλματα δυο κριαριών και δύο λιονταριών..
Έξω από το μουσείο ζωγράφοι έχουν απλώσει τα έργα τους..
Εντύπωση μου έκανε ένας καλλιτέχνης που ζωγράφιζε με τη τεχνική one line…δηλαδή άρχιζε το έργο και με μια γραμμή χωρίς σταμάτημα μέχρι το τέλος ,, Δεν μείναμε ασυγκίνητες ,ενδώσαμε στη αγορά έργων και πληρώσαμε και με pos φορητό καλέ ,όσες δεν είχαμε διαθέσιμες σουδανέζικες λίρες ..

Επόμενος σταθμός το museo palace..ενα σημαντικό μουσείο του Χαρτούμ και περιέχει ιστορικές αναφορές για όλους του κυβερνώντες της χώρας.

Χτίστηκε για εκκλησία αλλά αργότερα μετατράπηκε σε μουσείο. Κάδρα με φωτογραφίες των προέδρων, που κοίτα να δεις ήταν σχεδόν όλοι στρατιωτικοί, στολές, σπαθιά, το γραφείο του κυβερνήτη φιλοξενούνται εδώ. .Η νεότερη ιστορία ,από τη δολοφονία του Gordon ως την απελευθέρωση, αποτελείται απο εναλλαγές στη πολιτική σκηνή από υποτιθέμενους δημοκράτες , εκλεγμένους κυβερνήτες και δικτάτορες ως τον τελευταίο τον Μπασίρ που τους έχει κάτσει στο σβέρκο τα τελευταία 36 χρόνια…αλλά κάτι πλανάται στο ορίζοντα. Κάτι καινούργιο μυρίζει και αναδύεται μέσα από τις μυρωδιές των μπαχαρικών, κάτι φιγουράρει μέσα από τη σκόνη και τη ξηρασία.. μια σπίθα…θα δείξει αν έλθει και εδώ η άνοιξη….Στα αποκαμωμένα ξηραμένα από τη ζέστη πρόσωπα των ανθρώπων βλέπεις μια σπίθα και μια λαχτάρα στο βλέμμα ..ελπίζουν κάτι να αλλάξει….είναι μια χώρα με πλούσια γη αλλά πάμφτωχους ανθρώπους, που κουράστηκαν να βλέπουν να γίνονται ολοένα και πλουσιότεροι όλοι όσοι ασχολούνται με τα κυβερνητικά σχήματα.., κουράστηκαν να περιμένουν ίσα δικαιώματα, δουλειές, ίδιες ευκαιρίες…κουράστηκαν να κάνουν μόνο αυτοί θυσίες όπως τους υπενθυμίζει πάντα σε κάθε διάγγελμα ο Μπασίρ..λένε φτάνει πια? Αυτό δείχνουν τα γεγονότα του Δεκέμβρη..
-Στο προαύλιο μέσα σε ειδικό χώρο είναι παρκαρισμένα τα γυαλιστερά αμάξια της εποχής κυρίως Roll’s Royce,που χρησιμοποιήθηκαν από τους εκάστοτε προέδρους, τους βασιλείς, τους δικτάτορες από τη εποχή των ΑγγλοΑιγυπτιων ως και το 1959..Αναμέσα τους και τα αμάξια που χρησιμοποιούσαν η Ελισσάβετ και η Αννα της Αγγλίας σε κάθε πέρασμα τους από το αποικιοκρατούμενο Σουδάν …
-Κανένας Σουδανός δεν συμπαθεί τους Εγγλέζους μου ψιθυρίζει σιγά στο αυτί ο ξεναγός, για να μην τον ακούσει το ζευγάρι Άγγλων που είναι στο γκρουπ.. Ναι κάπως δύσκολο να συμπαθείς τους δυνάστες και είναι και πρόσφατο παρελθόν….

 

[LULLU]

Κατεβαίνουμε στο ποτάμι, εκεί που μισογερμένο στη οχθη του Νείλου ,σκουριάζει εδώ και 20 χρόνια , από το νερό και το χρόνο το πλοίο Μελικ.

Το πλοίο Μελίκ η αλλιώς του Kitchener ,αποτέλεσε το πιο ισχυρό όπλο ενάντια στη εξέγερση των ανταρτών Σουδανών στη μάχη του Omdurman . Ο Στρατηγός Kitchenerod οδήγησε αυτό το πανίσχυρο καράβι , με τρομακτική πολεμική δύναμη, για να καταστείλει την εξέγερση των Σουδανών υπό την ηγεσία του Mahdi Muhammad Ahmand ενάντια στη Αιγύπτιο Βρετανική κατοχή , οι οποίοι στα 13 χρόνια της εξέγερσης των πολιορκούσαν τη πόλη Χαρτούμ σκοτώνοντας και τον κυβερνήτη Γκορντον και σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος του Σουδάν είχε περιέλθει στο έλεγχο τους. .κάτι που η μητέρα Αγγλία δεν μπόρεσε να χωνέψει και αποφάσισε να τους δώσει ένα σκληρό μάθημα εκδίκησης σε μια τρομακτική μάχη που μέσα σε 5 ώρες άφησε 10.000 υποστηρικτές της ανεξαρτησίας νεκρούς ..με τον Τσώρτσιλ να γράφει.. that the Battle of Omdurman was "the most signal triumph ever gained by the arms of science over barbarians. Within five hours the strongest and best-armed savage army yet arrayed against a foreign power had been destroyed.".

(ότι πιο τραγικό, ανηθικο,,.. τα όπλα των επιστημόνων στους ενάντια στους βαρβάρους…….) Το πλοίο μετα τη μάχη, αγκυροβολημένο στη όχθη χρησιμοποιήθηκε από τους Βρετανούς ως φυλακή για όσους αντιτάσσονταν στη αποικιοκρατία. Γύρω υπάρχουν τα οχυρά , χαμηλά χωμάτινα οχυρά, που χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στη πρώτη Αγγλική εισβολή αλλά στάθηκαν λίγα , ανεπαρκή να σταματήσουν τα πολυβόλα και την υπεροχή των αγγλων.. και η ιστορία πήρε το δρόμο της….

Για τους Σουδανούς ιερό μνημείο είναι οι τάφοι του Μahdi .

.Σήμερα στους τάφους που είναι επισκέψιμοι ως μουσείο , συναντάς τους πιστούς του Μαhdi να προσεύχονται , να φυλάσσουν την ιστορία , να τραγουδούν, να διατηρούν το χώρο καθαρό. .Μας υποδέχονται με χαρά, με ευγένεια., μας έσφιξαν το χέρι με τέτοια θέρμη και βλέμμα ειλικρινές και εγκάρδιο . Είναι γενικά ένας

λαός χαμηλών τόνων., ευγενικός και φιλόξενος . Ποτέ δεν αισθανθήκαμε την παραμικρή ανασφάλεια, ποτέ δεν νιώσαμε παρείσακτοι, ποτέ δεν νιώσαμε να κουβαλάμε αυτή τη ρετσινιά των λευκών….Το καλώς ήλθατε στη χώρα μας το εννοούν και το νιώθουν..

Σήμερα Παρασκευή και δεν θα θα παραλείψουμε να επισκεφτούμε την πολύχρωμη αγορά του Ομντουρμαν την μεγαλύτερη της χώρας. Εδω χιλιάδες μαγαζιά , πάγκοι πωλητών και χιλιάδες επισκέπτες συνωστίζονται στα λαβυρινθώδη σοκάκια της.. Και δεν έχω και κανένα ζόρι, εδώ που τα λέμε, να αγοράσω ρούχα και μπαχαρικά, αλλά θέλω να δω το χορό των δερβίσηδων που γίνεται μόνο κάθε Παρασκευή απόγευμα , γύρω από το θολωτό τάφο του σουφι Σειχη Χαμεντ Αλ Νιλ..
Η Ομντουρμάν πέρα από θρησκευτικό και εμπορικό σημείο, είναι και η πόλη αγκάθι κάθε κυβέρνησης, γιατί εδώ υπάρχει πάντα αναμμένη η σπίθα της επανάστασης.. απο εδώ ξεκινά κάθε εξέγερση , κάθε αντίσταση ..

Περνάμε το νεκροταφείο και βρισκόμαστε ανάμεσα σε εκατοντάδες κόσμο .

Γυναίκες, άνδρες παιδιά σχηματίζουν ένα κύκλο και παρακολουθούν τραγουδώντας και ψέλνοντας το χορό που σέρνουν στο κέντρο μια ομάδα φανατικών πιστών…δερβίσηδων..

Εντάξει.,… είχα διαβάσει τη ιστορία του Παναγιώτη και της Ισαβέλλας και στο περίπου καταλάβαινα τις θα έβλεπα, αλλά αυτό που τα μάτια μου αντικρύζουν ξεπερνά κάθε περιγραφή, φαντασία όχι των εικόνων( τα περιέγραψε άψογα το ταξιδιωτικό τρίο) αλλά είχε να κάνει με την ένταση των συναισθημάτων, με τη σύγκρουση του θείου και του κιτς, με το ηθικό και ανήθικο, με το νόμιμο και παράνομο…και γενικά με την αλήθεια και την κοροϊδία…

Αλήθεια δεν πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι συμμετέχοντες στο χορό με ράστα περιβολή , με μάτια σε πλήρη έκσταση από χρήση πολλών και διαφόρων ουσιών, θα με πείσουν ότι είναι βαθιά θρησκευόμενοι ,πιστοί …

κανένα μυστήριο, καμμιά κατάνυξη , καμμιά ανατριχίλα κανένα δέος δεν ένιωσα όπως στο χορό των δερβίσηδων στη Καππαδοκία… μόνο μια ικανοποίηση ότι και οι γυναίκες μπορούν να λάβουνε ’μέρος σε αυτό το πανήγυρι..

Παρακολουθώ αυτό το έντονα δυνατό drugs party προσπαθώντας να αποτυπώσω τις περίεργες εικόνες που εξελίσσονται μπρος μου.. Πάντως έχουν κατορθώσει να συγκεντρώνεται ένα μεγάλο πλήθος επισκεπτών και αν είναι από τα must των ταξιδιωτικών οδηγών και γραφείων…

Ο ήλιος δύει και το σκοτάδι αρχίζει να κατεβαίνει και να καταπίνει τη πόλη.. οι τάφοι στο νεκροταφείο παίρνουν παράξενες μορφές και οι φιγούρες των επισκεπτών ανάμεσα στα δρομάκια θυμίζουν ταινίες τρόμου…

Φεύγουμε ..επιστροφή στο ακροπόλ να γευτούμε νόστιμο φαγητό από τα χέρια της γυναίκας του Γιώργου και να βάλουμε σε τάξη τα όσα είδαμε και ζήσαμε σήμερα..

 

[LULLU]

Στο πρωινό συναντήσαμε και την νέα συνταξιδιώτισσα Κική που έφτασε μεσάνυχτα , χάνοντας στην ουσία μια ημέρα από το ταξίδι, λόγω ακύρωσης της πτήσης από Θεσσαλονίκη για Κωνσταντινούπολη καθηλώνοντας την μια μέρα στη Πόλη . Και επειδή άμα σε μουτζώσουν καλά, το κάνουν με ανοικτές και τις δυο παλάμες, η Κική μπορεί να ήλθε αλλά η βαλίτσα αγνοείται η τύχη και η πορεία της… Τι γκαντεμια ρε γμ…

Ξεκινήσαμε το τούρ σήμερα κυριλέ, κατά τις 10 με το πάσο μας… εξ άλλου το παζάρι των καμήλων που θα επισκεπτόμασταν δεν είναι και πολύ μακριά..

Βγαίνουμε από το κέντρο της πόλης και παίρνουμε το δρόμο για το πιο δυτικό κομμάτι της Ομντουρμαν, όπου γίνεται το διάσημο και μεγαλύτερο παζάρι καμήλων όχι μόνο της χώρας αλλά της Αφρικής.

Περνάμε τεράστιες εκτάσεις με απόλυτη ξέρα , εκτάσεις άμμου και σκόνης που ορίστηκαν ως χώροι παζαριού ζώων.. Χιλιάδες γαϊδουράκια άλλα δεμένα , άλλα λυτά κάτω από τον καυτό ήλιο, περιμένουν υπομονετικά,( ας κάνουν και αλλιώς) τα μελλοντικά αφεντικά τους. . Αγελάδες και αιγοπρόβατα είναι το επόμενο παζάρι της ερήμου.. Ζέστη, ήλιος και απίστευτη βρώμα μιας και ανάμεσα στα ζωντανά ζώα, βρίσκονται και τα πτώματα όσων δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν στη ξερή Σαχάρα ..Πτώματα παντού, στην άκρη του δρόμου, στα χωράφια , γύρω από τις καλύβες,,.

Φτάνουμε στο περιοχή των καμήλων.. τη Μοάλι.. Μια υπαίθρια αγορά τριών τετραγωνικών χιλιομέτρων περίπου, που λειτουργεί κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου..

Παρκάρουμε και βγαίνουμε από τα τζιπ.. Γύρω μας άμμος και σκόνη .Νιώθεις τη σκόνη να τρέχει μέσα σου, να σε λούζει και με τον ιδρώτα να να γίνεται λάσπη , να μην μπορείς να ανοίξεις τα μάτια από την έντονη αντηλιά, να μαστιγώνεσαι κάθε φορά που απομακρύνεις μύγες και άλλα ιπτάμενα από πάνω σου, να πνίγεσαι με αυτή τη μυρωδιά που πλανάται στην ατμόσφαιρα..

Μόλις συνηθίσουν τα μάτια σου στο ήλιο βλέπεις χιλιάδες καμήλες σκορπισμένες παντού. Άλλες ξάπλα, άλλες καθισμένες και άλλες να προσπαθούν να κινηθούν με δυσκολία έχοντας δεμένο το μπροστινό αριστερό πόδι σε μόνιμη κάμψη, πράγμα που καθιστά το ζώο ανήμπορο να τρέξει. …Όλες οι καμήλες έχουν και τον αφέντη τους , ο οποίος τις επιδεικνύει στους πελάτες αγοραστές… όταν ο αγοραστής επιλέξει μια καμήλα, ανάλογα με την ηλικία, τη καλή θρέψη και την σεξουαλική της ωρίμανση , αρχίζει το παζάρι της τιμής , που μπορεί να αρχίζει από εκατοντάδες ως χιλιάδες ευρώ … Πολλά από τα ζώα θα μεταφερθούν σε Αίγυπτο, Μαυριτανία , Αιθιοπία, και Μέση Ανατολή, άλλα θα χρησιμοποιηθούν ως μεταφορικό μέσον, άλλα ως επένδυση, αλλά και πάρα πολλά θα καταλήξουν στο μενού πολλών εστιατορίων, η θα γίνουν εκλεκτός παστουρμάς…Οι καμηλιέρηδες μας κοιτούν περίεργα , άλλοι θέλουν να φωτογραφηθούν με τις καμήλες τους αλλοι όχι , άλλοι σε καλωσορίζουν , άλλοι αστειεύονται και άλλοι σου ρίχνουν βλέμμα αδιάφορο ισως και ενοχλητικό μιας και για αυτούς δεν είμαστε αγοραστικό κοινό..

Οφείλω να ομολογήσω πως έχουν μια πολύ καλή οργάνωση. Έχουν σκεφτεί πως να καλύψουν τη σίτιση των ζώων, δημιουργώντας στάβλους ,που αποθηκεύουν δεμάτια το σανό που καταφτάνει με τεράστια φορτηγά, έχουν στήσει δεξαμενές, που γεμίζουν νερό τα βυτιοφόρα και έχουν στήσει και πάρα πολλά μικρά εστιατόρια για να μπορούν να βρίσκουν τροφή και οι άνθρωποι που ζουν εδώ μέχρι να ξεπουλήσουν και να φύγουν..

Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.. Η επιθυμία για καφέ μεγάλη αλλά και η δυσκολία στο να συνεννοηθούμε με τη ξεναγό τεράστια.. Που να καταλάβει ότι θέλουμε να κάτσουμε κάπου για καφέ.. είναι σαν να της εξηγούσαμε πως δουλεύει το χρηματιστήριο…

Μας πάει στη αγορά μπαχαρικών και τροφίμων…ας είναι, μια χαρά αγορά είναι, πολύ χρώμα έχει, πολύ φωτογραφικό υλικό υπάρχει, ο κόσμος ευγενικός και εμείς πάνω κάτω στα στενά αλλά με τόσο περπάτημα μας έκοψε πείνα..

Στο μάτι μας έπεσε ένα γεμάτο ψάθινο καλάθι ψωμί, που ευτυχώς ήταν για πώληση..Γιά πότε έκανε φτερά το ψωμί… σαν πιρανχας πέσαμε πάνω του..

Επειδή όμως ο καφές μας ειχε κάτσει, επανήλθαμε στο αίτημα μας ελπίζοντας αυτή τη φορά να κατάλαβε η ξεναγός τις επιθυμίες μας..

Το αυτοκίνητο δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει, αλλα πουθενά στάση για καφέ.. βγαίνουμε εξω από τα όρια της πόλης..

-Μα που πάμε καλέ??

Δέησε ο κύριος και σταματάμε επιτέλους. Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και αντί καφετέριας η ότι πάντως θα μπορούσε να παρασκευάζει καφέ, βρισκόμαστε στη είσοδο ενός σταδίου όπου μέσα διεξάγονται αγώνες πάλης…

Εδώ στo γήπεδο στη Bahri σήμερα γίνεται ένα φεστιβάλ της αρχαίας πάλης Νουβίας. .Οι παλαιστές μοναδικό σκοπό έχουν, να καταφέρουν να προσγειώσουν με τη πλάτη στο χώμα τον αντίπαλο..

Μπαίνουμε στο στάδιο που είναι τιγκα από θεατές και εγω νόμιζα ότι δεν θα είμαστε πολλοί. .Κερκίδες, τοιχία , διάδρομοι, όλα γεμάτα και στο κέντρο που υπάρχουν καθίσματα για τους επισήμους , δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα… Μπροστά μου μια ξεναγός ξανθιά και φωνακλού τακτοποιεί τα δικά της πελατάκια . Πολλοί δυτικοί βρε παιδάκι μου και νόμιζα ότι θα είμαστε λίγοι και εκλεκτοί.. Να λοιπόν που η χώρα αρχίζει να ανέρχεται τουριστικά,.

Η φωνακλού μας βλέπει και πλησιάζει ρωτώντας από που είμαστε.. Με το που ακούει από το ακροπόλ, σκίζεται να μας εξυπηρετήσει αφού λέει είμαστε του Γιώργου πελάτες με τον οποίο συνεργάζεται αλλά είναι και φίλοι…

Εκείνη την ώρα δεν γνωρίζαμε πως η Ιταλίδα ξανθιά Κλάρα( εκείνη σίγουρα ήξερε) , υπεύθυνη του Italian truism in Sudan , θα μας χρεωνόταν ως πελάτες για το υπόλοιπο ταξίδι στη Νουβία…

Οι αγώνες αρχίζουν.. ο κάθε παλαιστής ανήκει και σε μια ομάδα…Ρίχνεται κλήρος και ο παλαιστής της ομάδας που θα αρχίσει πρώτη επιλέγει τον αντίπαλο του από τη άλλη ομάδα.. Ο κόσμος ποντάρει χρήματα, στο παλαιστή που θεωρεί ότι θα νικήσει .. Από τα μεγάφωνα ο αθλητικός εκφωνητής μεταδίνει τον αγώνα με ουρλιαχτά χαράς η απογοήτευσης …

Στο διάλειμμα από τα μεγάφωνα ο σπίκερ καλωσορίζει τους τουρίστες που επισκέφτηκαν τη χώρα και τιμούν τους αγώνες της Νουβίας με τη παρουσία τους στο γήπεδο και ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα και επιφωνήματα …

Χαμένοι , νικητές και θεατές φεύγουμε από το στάδιο ενώ αρχισε να νυχτώνει.. επιστροφή στο Χαρτούμ. Και ενώ περιμέναμε να δούμε το γνωστό δρόμο του ξενοδοχείου βρεθήκαμε σε μια πλατεία τόσο ζωντανή, τόσο φωτισμένη με ωραίες καφετέριες και μαγαζιά.. Απέναντι απο το Paradise palace, στη πλατεία, μέσα στα δένδρα και σιντριβάνια είναι το ozone καφε-εστιατορειο.. Να λοιπόν που η ξεναγός ειχε καταλάβει τι θέλαμε αλλά το πότε ήταν λίγο στο φλού…ίσως γιατί έπρεπε να τηρηθεί ευλαβικά το ωράριο του τουρ..

Βρήκαμε ένα μεγάλο τραπέζι κάτω από ένα δένδρο και πήραμε και φάγαμε τα πάντα…..βγάλαμε τα απωθημένα μας…έτσι γιατί αύριο φεύγουμε για την έρημο και τέτοια πολυτέλεια ούτε στα όνειρα μας….

 

[LULLU]

Πρωινό με την ησυχία μας.. Ο Γιώργος μας δίνει οδηγίες και πολλες ευχές.., είναι δε σίγουρος ότι οι πολιτικές αναταράξεις δεν θα επεκταθούν στο Βορρά και την έρημο και θα είμαστε ασφαλής. .Το ζήτημα δεν είναι να είμαστε μόνο εμεις ασφαλής, είναι και όλος ο κόσμος που αποζητά την ελευθερία , την ανατροπή του Μπασίρ( που εχει σφηνωθεί στη καρέκλα της εξουσίας) με μια εξέγερση που δεν είναι αναίμακτη ….

Σκάει μύτη και ο ξεναγός μας που ω τι έκπληξη είναι Ιταλός… Σε αυτό το σημείο ενημερωνόμαστε ότι το Italian turism που συνεργάζεται με το Γιωργο, θα είναι ο υπεύθυνος του υπολοίπου ταξιδιού και ο Εμιλιανο θα είναι ο ξεναγός.. Μια χαρά είμαι και ιταλοσπουδασμένη οπότε οποιανδήποτε απορία και δυσκολία στη ξενάγηση θα λυθεί επιτυχώς…

Συστάσεις γέλια και φωνές… το πως θα μας αντέξει ο άνθρωπος, εδώ δεν παίζει, γιατί ως Ιταλός και αυτός έχει την ιδία φασαριόζικη κουλτούρα..

Μοιραζόμαστε σε τρία τζιπ και ξεκινάμε το οδοιπορικό στα βάθη της ερήμου και στη ιστορία της Νουβίας..

Πορεία μας βόρεια ανατολικά .Η περιοχή από το Χαρτούμ ως το Ασουάν είναι η Νουβία, όπου εκεί αναπτυχθήκαν τα αρχαία βασίλεια της Κέρμα, Ναπατα και Μερόης , ..Καθ οδόν κάνουμε συχνές στάσεις για τσάι καφε και κουβεντούλα με τους καλοκάγαθους και ευγενικούς ανθρώπους της ερήμου..

Τα τζίπ αφήνουν το κανονικό δρόμο και ξεχύνονται σε ένα off road αγώνα.. σκόνη, άμμος, πέτρες, ζέστη, εικόνες της γνωστής αγαπημένης Αφρικής…

Διασχίζοντας την άγονη ξηρή έρημο, συναντάμε κοπάδια ζώων άλλοτε συνοδευόμενα από τους βοσκούς και άλλοτε μαντρωμένα σε πρόχειρες στάνες, περιμένοντας υπομονετικά κάποιο χέρι να τους δώσει φαΐ και νερό, αλλα συναντάμε και λαθρέμπορους πετρελαίου , …., όχι με ματσετες και όπλα , αλλά με χαμόγελα και πρόσωπα σκαμμένα από τον ήλιο … προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάματο στο πιο σκληρό αγώνα επιβίωσης..

-Μα εδώ στη ερημιά?

-Είναι ανενόχλητοι εδώ…κανείς δεν τους κυνηγά…

-Μα δεν είναι το πετρέλαιο περιορισμένης πρόσβασης? Το Νότιο Σουδάν δεν έκλεισε τη βάνα τροφοδοσίας προς το βορρά?

-Ναι ισχύει…γιατί ο Μπασίρ και οι δικοί του, επιμένουν να ζητούν από το Νότο αρκετά υψηλό ποσό για τη χρήση του αγωγού πετρελαίου ,που περνά από το βόρειο Σουδάν, ( τιμωρώντας τρόπο τινά την απόσχιση από το Βόρειο Σουδαν)που το πάμφτωχο νότιο Σουδάν, μην μπορώντας να ανταπεξέλθει , έκλεισε τη στρόφιγγα πετρελαίου, μειώνοντας την τροφοδοσία καυσίμων προς το Βορρά, ως μέτρο πίεσης…. Απόγνωση σκέτη…Έχεις πετρέλαιο και είσαι μες στη φτώχεια και τις ταραχές.. μια άλλη Βενεζουέλα….

-Λογικό μου φαίνεται….αλλα από το 2011 που οριστικά διαχωρίστηκε η χώρα σε Βορρά και Νότο μια σπίθα πολέμου σιγοκαίει αναμεσά τους , συν το οτι στο βορρά έχουν και τη δική τους εξέγερση ενάντια στη πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση ..

-Και είναι λογικό, αυτό που γίνεται όμως είναι ότι όσοι έχουν πρόσβαση εύκολη στα αποθέματα πετρελαίου , επιδίδονται σε ένα λαθρεμπόριο με υψηλά έσοδα…

Και ποιοι άραγε να είναι αυτοί που έχουν εύκολη πρόσβαση στο πετρέλαιο κάνοντας το πραγματικά μαύρο χρυσό?

-Μα όσοι είναι στην αυλη του Μπασίρ….με αρχηγό τον ίδιο τον Μπασίρ..

--Α μάλιστα…πολλά του ταχουν μαζωμένα αυτουνού…

Φτάνουμε στη Naqa, μια αρχαία πόλη του Κουσιτικού Βασιλείου Μερόης. .Ειναι ο μεγαλύτερος αρχαιολογικός χώρος του Σουδάν και αποδεικνύει τη σημαντική θέση και επιρροή του Βασιλείου της Μέροε..

Ανάμεσα στους αμμολόφους κρυμμένοι αλλά καλά διατηρημένοι είναι οι ναοί του Αμμωνα και Απεντεμακ..

Ο Αμωνας μια θεότητα αιγυπτιακής μυθολογίας , θεός και προστάτης των φτωχών , που δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει χώρος λατρείας Και ανάλογη στη φήμη και δόξα του Αμωνα ήταν και ο ναός του εδώ στη Νακα.

Στον 100 μέτρα ναό αιγυπτιακού στιλ, μας οδηγεί ένας διάδρομος με υπέροχα σμιλεμένους πέτρινους κριούς.. Ο ήλιος μεσουρανεί και οι ακτίνες του δίνουν ένα έντονα λαμπερό χρυσοκαφετι χρώμα στον ψαμμίτη φτιαγμένο ναό.. .Ο Εμιλιανο μας ταξιδεύει στη αρχαιότητα με σχήματα, διαγράμματα πάνω στην άμμο, καλά διαβασμένος μου φαίνεται, αλλά η ζέστη ανυπόφορη.. Κρύβομαι ανάμεσα στις κολώνες για μια σταλιά σκιάς, προσπαθώντας να βρω και το κατάλληλο πλάνο για φωτογραφίες και πάνω στο κλικ, νασου στο πλάνο μέσα η παντού παρούσα ρεμβαζουσα και χαμένη στην ιστορία, Ιωάννα, ¨η η Αγγελική…,,Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό πράγμα να προσπαθείς να αποφύγεις αυτές τις δυο.. όπου και να πάω , όπως και να σταθώ τις έχω μπροστά μου και όχι μόνο σε αυτό το ταξίδι , σε όλα αλλά τώρα το επισημαίνω και γραπτώς …

Περπατήσαμε ως τον άλλο ναο του Απεντεμακ η αλλιώς ναός του Λιονταριού. Ο Απεντεμακ ο θεός του πολέμου σε μορφή και τόλμη λιονταριού έχαιρε εκτίμησης και λατρείας σε όλη τη Νουβία. Ανάγλυφες παραστάσεις της Βασίλισσας Νακαταμάνη και Αμανιτορ κοσμούν τους εξωτερικούς τοίχους του ναού και δυο τεράστιες ανοικτές πύλες οδηγούν στο εσωτερικό του ναού που είναι και αυτός χτισμένος σε αιγυπτιακό στιλ. Παραστάσεις με φίδια, λωτούς και των θεών Αμωνα , Ισις, Αμεσεμι και Χαθαρ συμπληρώνουν το διάκοσμο.. Ο Εμιλιανο αν και Ιταλός γνωρίζει παρα πολλά για την ιστορία της χώρας.

Πολύ κοντά στο ναό του λιονταριού υπάρχει και ένα ρωμαϊκό κτίσμα που η αλήθεια είναι μου άρεσε πολύ περισσότερο από το ναό Απεντεμακ..ειναι μικρότερος με αιγυπτιακά , ρωμαϊκά και κορινθιακά στοιχεία , ένας ναός αφιερωμένος στη λατρεία του Χαθαρ..

Μετα το φωτογραφικό σαφάρι με όλες τις τεχνικές δυσκολίες, περπατήσαμε μέχρι ένα πηγάδι που βρίσκεται κοντά, .. εδώ οι βεδουίνοι γεμίζουν πλαστικά βυτία με νερο ,που βγάζουν από το πηγάδι με αυτοσχέδιους κουβάδες δεμένους σε σκοινιά και τα γαϊδουράκια που τραβούν το σχοινί….Εκτός από τα βυτία που θα χρησιμεύσουν για δικη τους χρήση, γεμίζουν νερό τις ποτίστρες που είναι σκορπισμένες γύρω στο πηγάδι, για τα ζώα που θα έλθουν να σβήσουν τη δίψα τους .. Το να αποτυπώσεις στο φακό, μια στιγμή αυτής της σκληρής ζωής δεν ήταν δυνατόν ..μας αρνήθηκαν ευγενικά…κάποιοι από μακριά μπορεί να έκλεψαν εικόνες προσώπων με ιδρώτα και σκόνη..

Φεύγουμε ..τα τζιπ πότε σε παράλληλη πορεία ,πότε να βουλιάζουν στη άμμο, είναι οδήγηση για λίγους ..Ψάχνουμε λιγη σκιά , δροσιά, ένα δένδρο βρε παιδάκι μου για να στρώσουμε για πικνικ… Μπαίνουμε στο wadi και βρίσκουμε ένα τεράστιο δένδρο με παχύ σκιανο….

-εδω θα μείνω αναφωνώ ,, ούτε με τους τέσσερις δεν θα με κουνήσετε..

Η πείνα λες, η δίψα μας κάνει να στρώσουμε σε χρόνο ρεκόρ το τραπέζι και οι οδηγοί ετοιμάζουν τις σαλάτες.. Το τραπέζι έχει όλα τα καλά σαλάτες, αυγά, τόνο, λουκάνικα , πατάτες φαλεφελ , μαχαιροπήρουνα και ποτήρια παρακαλώ, σαν σε ταινία, κάτι σαν το πέρα από τη Αφρική αλλά χωρίς το Ρόμπερτ Ρεντφορντ…

Δυο ζευγάρια μάτια μας παρακολουθούν από μακριά, δυο παιδιά που η περιέργεια τους καθηλώνει στη ρίζα του δένδρου, δεν μας αφήνουν από τα ματιά τους..

-Τρώγω πολύ? Είναι σαν να μετρούν τις μπουκιές μου……

Οι οδηγοί τα προσκαλούν και τους γεμίζουν τα χέρια με καλούδια και φαγητό..

-Μπράβο λέμε στον Εμιλιανο..

Το κάνουν πάντα αυτό… είναι παιδιά που δεν έχουν τίποτα, δεν πάνε σχολείο δεν έχουν ευκαιρίες στη ζωή τους, δεν ξέρουν πως είναι η ζωή πέρα από τη καλύβα και το χωράφι τους, δεν έχουν δοκιμάσει κάτι διαφορετικό από ρύζι και καλαμπόκι…

Ένας καφές για να μας δώσει δύναμη και φεύγουμε για ένα άλλο αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται 20 χιλιόμετρα από τη Νάκα και πιο κοντά στη Μεροε. .τη Musawwarat .Χωμένη μέσα σε χαμηλούς λόφους , είναι ένα συγκρότημα ναών, Η ακριβής χρήση και ιδιότητα δεν είναι ακόμη εκατό τις εκατό εξακριβωμένη,…Αποτελούσε κέντρο εμπορίου? Αποτελούσε τελετουργικό κέντρο? Είναι κάτι που πρέπει οι ιστορικοί να διευκρινίσουν..

Τοιχία, κολώνες, περιστύλια αναπαραστάσεις ελεφάντων, λονταριών, θεών όλα έχουν μια θέση εδώ..
Περπατησαμε στο χώρο που ήταν σκορπισμένα χιλιαδες κομμάτια απο αρχαία πήλινα, κομμάτια από κολόνες, απο τοίχους...και φύγαμε για Μεροε με το που ο ηλιος έπαψε να ζεσταίνει και να μας φωτίζει...

 

[giannoula]

καταπληκτικη οπως παντα Lullu! Περιμενουμε τη συνεχεια

 

[Anas Tassos]

"Ο σπίκερ καλωσορίζει τους τουρίστες που επισκέφτηκαν τη χώρα και τιμούν τους αγώνες της Νουβίας". Όχι κορίτσια, οι αγώνες δεν έχουν σχέση με τη Νουβία, αλλά με το λαό των Νόύμπα που κατοικούν στα όρη τού νότου, στο Κορντοφάν, σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση.

 

[Anas Tassos]

Για να πω την αλήθεια από την αρχή με χάλασαν οι απλοποιήσεις της ιστορίας. Ότι το Σουδάν (που είναι πια η τρίτη σε έκταση χώρα της Αφρικής) είναι η χώρα των Νούβιων. Όχι δεν είναι μόνο των Νούβιων. Πάντως με ερέθισε να διαβάσω τη συνέχεια, διότι οπωσδήπωτε είμαι φαν των Νούβιων αλλά και του Σουδάν.
Τώρα εκείνο που όντως με χάλασε είναι το σχόλιο για τις θρησκευτικές παραδόσεις τους. Βέβαια έχω να παρακολουθήσω το χορό των δερβίσηδων 8 χρόνια και ίσως η επίσκεψη από άσχετους τουρίστες να έχει διαβρώσει τη θρησκευτική του αξία αλλά εδώ κάνατε τελείως απαξιωτικά σχόλια, άνευ αιτιολόγησης.
"Αλήθεια δεν πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι συμμετέχοντες στο χορό με ράστα περιβολή , με μάτια σε πλήρη έκσταση από χρήση πολλών και διαφόρων ουσιών, θα με πείσουν ότι είναι βαθιά θρησκευόμενοι πιστοί". Δικαίωμά σας βέβαια να μην το πιστέψετε αλλά έλεος, γράψτε το γιατί?? Και κρίμα να λέτε ότι η θρησκευτική έκσταση οφείλεται σε ναρκωτικά. Όχι, ούτε στα αναστενάρια δεν παίρνουν ναρκωτικά, άλλο αν δεν αρέσουν σε πολλούς. Δεν έχουμε δικαίωμα να καθυβρίζουμε τον πολιτισμό των λαών που επισκεπτόμαστε, αλλά αφού το κάνετε γράψτε τα στοιχεία που έχετε.
'Ασε που το συγκρίνετε (υποτιμητικά κιόλας!!) με το σόου της Καππαδοκίας: "κανένα δέος δεν ένιωσα όπως στο χορό των δερβίσηδων στη Καππαδοκία… μόνο μια ικανοποίηση ότι και οι γυναίκες μπορούν να λάβουνε μέρος σε αυτό το πανήγυρι". Τουλάχιστον διευκρινήστε ότι στην Καππαδοκία δε χορεύει θρησκευτική αδελφότητα αλλά πολιτιστικός σύλλογος όπου αντίθετα με τη θρησκευτική παράδοση συμμετέχουν και γυναίκες χορεύτριες. Ενώ στο Σουδάν όχι. Έχω ταξιδέψει σε πάμπολλες χώρες της Αφρικής και θεωρώ την ιεροτελεστία του χορού των Δερβίσηδων στο Ομντουρμάν το κορυφαίο θρησκευτικό δρώμενο που έχω παρακολουθήσει (το 2012).
Συγγνώμη αν δε σας αρέσει το σχόλιό μου αλλά έχω τη γνώμη ότι το ταξίδι στον κόσμο πρέπει να μας ανοίγει τον τρόπο σκέψης και να μας βοηθάει στην πολιτιστική ανταλλαγή.

 

[LULLU]

"Ο σπίκερ καλωσορίζει τους τουρίστες που επισκέφτηκαν τη χώρα και τιμούν τους αγώνες της Νουβίας". Όχι κορίτσια, οι αγώνες δεν έχουν σχέση με τη Νουβία, αλλά με το λαό των Νόύμπα που κατοικούν στα όρη τού νότου, στο Κορντοφάν, σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση.

σωστα αντι Νουβας εγραψα Νουβια..

 

[LULLU]

Για να πω την αλήθεια από την αρχή με χάλασαν οι απλοποιήσεις της ιστορίας. Ότι το Σουδάν (που είναι πια η τρίτη σε έκταση χώρα της Αφρικής) είναι η χώρα των Νούβιων. Όχι δεν είναι μόνο των Νούβιων. Πάντως με ερέθισε να διαβάσω τη συνέχεια, διότι οπωσδήπωτε είμαι φαν των Νούβιων αλλά και του Σουδάν...

Δεν εγραψα πουθενα οτι ειναι μονο χωρα των Νουβιων το Σουδαν και ο τιτλος της ιστοριας εχει να κανει με την λαμπρη ιστορια της Νουβιας....

Τώρα εκείνο που όντως με χάλασε είναι το σχόλιο για τις θρησκευτικές παραδόσεις τους. Βέβαια έχω να παρακολουθήσω το χορό των δερβίσηδων 8 χρόνια και ίσως η επίσκεψη από άσχετους τουρίστες να έχει διαβρώσει τη θρησκευτική του αξία αλλά εδώ κάνατε τελείως απαξιωτικά σχόλια, άνευ αιτιολόγησης.
"Αλήθεια δεν πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι συμμετέχοντες στο χορό με ράστα περιβολή , με μάτια σε πλήρη έκσταση από χρήση πολλών και διαφόρων ουσιών, θα με πείσουν ότι είναι βαθιά θρησκευόμενοι πιστοί". Δικαίωμά σας βέβαια να μην το πιστέψετε αλλά έλεος, γράψτε το γιατί?? Και κρίμα να λέτε ότι η θρησκευτική έκσταση οφείλεται σε ναρκωτικά.

Πιστεψτεμε μπορω απολυτα να διαχωρισω τη χρηση, το χρηστη παρα πολυ ευκολα...

Όχι, ούτε στα αναστενάρια δεν παίρνουν ναρκωτικά, άλλο αν δεν αρέσουν σε πολλούς. Δεν έχουμε δικαίωμα να καθυβρίζουμε τον πολιτισμό των λαών που επισκεπτόμαστε, αλλά αφού το κάνετε γράψτε τα στοιχεία που έχετε.
'Ασε που το συγκρίνετε (υποτιμητικά κιόλας!!) με το σόου της Καππαδοκίας: "κανένα δέος δεν ένιωσα όπως στο χορό των δερβίσηδων στη Καππαδοκία… μόνο μια ικανοποίηση ότι και οι γυναίκες μπορούν να λάβουνε μέρος σε αυτό το πανήγυρι". Τουλάχιστον διευκρινήστε ότι στην Καππαδοκία δε χορεύει θρησκευτική αδελφότητα αλλά πολιτιστικός σύλλογος όπου αντίθετα με τη θρησκευτική παράδοση συμμετέχουν και γυναίκες χορεύτριες. Ενώ στο Σουδάν όχι. Έχω ταξιδέψει σε πάμπολλες χώρες της Αφρικής και θεωρώ την ιεροτελεστία του χορού των Δερβίσηδων στο Ομντουρμάν το κορυφαίο θρησκευτικό δρώμενο που έχω παρακολουθήσει (το 2012).

Το καθε ταξιδι εχει να κανει με τα συναισθηματα που γεμιζει ο ταξιδιωτης.. Και ειναι δικο μου συναισθημα αυτο που βιωσα στο χορο, τελετουργικο η οπως θελετε να το ονομασετε και ναι καμμια σχεση με αυτο που παρακολουθησα στη καππαδοκια που δεν ηταν χορος πολιτιστικου συλλογου ...

Συγγνώμη αν δε σας αρέσει το σχόλιό μου αλλά έχω τη γνώμη ότι το ταξίδι στον κόσμο πρέπει να μας ανοίγει τον τρόπο σκέψης και να μας βοηθάει στην πολιτιστική ανταλλαγή.

Κανενα προβλημα... απο διαφωνίες προκυπτει η προοδος ...

 

[Anas Tassos]

Δεν εγραψα πουθενα οτι ειναι μονο χωρα των Νουβιων το Σουδαν και ο τιτλος της ιστοριας εχει να κανει με την λαμπρη ιστορια της Νουβιας....




Πιστεψτεμε μπορω απολυτα να διαχωρισω τη χρηση, το χρηστη παρα πολυ ευκολα...



Το καθε ταξιδι εχει να κανει με τα συναισθηματα που γεμιζει ο ταξιδιωτης.. Και ειναι δικο μου συναισθημα αυτο που βιωσα στο χορο, τελετουργικο η οπως θελετε να το ονομασετε και ναι καμμια σχεση με αυτο που παρακολουθησα στη καππαδοκια που δεν ηταν χορος πολιτιστικου συλλογου ...



Κανενα προβλημα... απο διαφωνίες προκυπτει η προοδος ...

Καταρχάς τιμή μου που μου απαντήσατε. Μπράβο, ίσως γίνουμε φίλοι που θα πρέπει έτσι να είναι οι + ταξιδιώτες.
Από την άλλη πλευρά δεν πιστεύω ότι μπορείτε να διαχωρίσετε τόσο εύκολα το χρήστη ουσιών σε μια σούφι τελετή θρησκευτικής έκστασης. Πιστέψτε και εμένα που έχω πείρα από τέτοια! Άσε που δεν είναι αυτό το κυρίως θέμα, αλλά η απαξίωση της θρησκευτικής τελετής. Τότε τι θέλατε να φάτε τη σκόνη του Ομντουρμάν?
'Οσο για το χορό των unisex δερβίσηδων στην Καππαδοκία άστο καλύτερα.... Ψηλά το ανέβασα ως τάχατες πολιτιστικό γεγονός, παράσταση είναι που δε γίνεται για θρησκευτικούς λόγους. Ότι χρειάζεται για τουρίστες... Με χορεύτριες που έχουν κάνει μαθήματα μπαλέτου και βγάζουν τα έξοδά τους. Καλά κάνουν τα κορίτσια αλλά δερβίσηδες δεν είναι.
Υπόψη ότι κάτι μου είπε ο Seif! Πότε περάσατε από τη βιβλιοθήκη του? Σας διάβασα αλλά δεν κατάλαβα την ημερομηνία (ουδείς άσφαλτος, όπως είπε και η Άντζελα Δημητρίου)!

σωστα αντι Νουβας εγραψα Νουβια..

Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε όταν ταξιδεύουμε (όλοι)!
"Εδώ στo γήπεδο στη Bahri σήμερα γίνεται ένα φεστιβάλ της αρχαίας πάλης Νουβίας"

Errare humanum est, perseverare autem diabolicum.

 

[Anas Tassos]

Και επειδή ξαναδιάβασα, που τελειώνει η αφήγησή σας; Μοιάζει να το σταματήσατε κοντά στις πυραμίδες αλλά μπορεί να κάνω και λάθος, δεν έχω ακόμα εξοικειωθεί με τον ιστότοπο.