LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.517
- Likes
- 7.748
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Στο πρωινό συναντήσαμε και την νέα συνταξιδιώτισσα Κική που έφτασε μεσάνυχτα , χάνοντας στην ουσία μια ημέρα από το ταξίδι, λόγω ακύρωσης της πτήσης από Θεσσαλονίκη για Κωνσταντινούπολη καθηλώνοντας την μια μέρα στη Πόλη . Και επειδή άμα σε μουτζώσουν καλά, το κάνουν με ανοικτές και τις δυο παλάμες, η Κική μπορεί να ήλθε αλλά η βαλίτσα αγνοείται η τύχη και η πορεία της… Τι γκαντεμια ρε γμ…
Ξεκινήσαμε το τούρ σήμερα κυριλέ, κατά τις 10 με το πάσο μας… εξ άλλου το παζάρι των καμήλων που θα επισκεπτόμασταν δεν είναι και πολύ μακριά..
Βγαίνουμε από το κέντρο της πόλης και παίρνουμε το δρόμο για το πιο δυτικό κομμάτι της Ομντουρμαν, όπου γίνεται το διάσημο και μεγαλύτερο παζάρι καμήλων όχι μόνο της χώρας αλλά της Αφρικής.
Περνάμε τεράστιες εκτάσεις με απόλυτη ξέρα , εκτάσεις άμμου και σκόνης που ορίστηκαν ως χώροι παζαριού ζώων.. Χιλιάδες γαϊδουράκια άλλα δεμένα , άλλα λυτά κάτω από τον καυτό ήλιο, περιμένουν υπομονετικά,( ας κάνουν και αλλιώς) τα μελλοντικά αφεντικά τους. . Αγελάδες και αιγοπρόβατα είναι το επόμενο παζάρι της ερήμου.. Ζέστη, ήλιος και απίστευτη βρώμα μιας και ανάμεσα στα ζωντανά ζώα, βρίσκονται και τα πτώματα όσων δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν στη ξερή Σαχάρα ..Πτώματα παντού, στην άκρη του δρόμου, στα χωράφια , γύρω από τις καλύβες,,.
Φτάνουμε στο περιοχή των καμήλων.. τη Μοάλι.. Μια υπαίθρια αγορά τριών τετραγωνικών χιλιομέτρων περίπου, που λειτουργεί κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου..
Παρκάρουμε και βγαίνουμε από τα τζιπ.. Γύρω μας άμμος και σκόνη .Νιώθεις τη σκόνη να τρέχει μέσα σου, να σε λούζει και με τον ιδρώτα να να γίνεται λάσπη , να μην μπορείς να ανοίξεις τα μάτια από την έντονη αντηλιά, να μαστιγώνεσαι κάθε φορά που απομακρύνεις μύγες και άλλα ιπτάμενα από πάνω σου, να πνίγεσαι με αυτή τη μυρωδιά που πλανάται στην ατμόσφαιρα..
Μόλις συνηθίσουν τα μάτια σου στο ήλιο βλέπεις χιλιάδες καμήλες σκορπισμένες παντού. Άλλες ξάπλα, άλλες καθισμένες και άλλες να προσπαθούν να κινηθούν με δυσκολία έχοντας δεμένο το μπροστινό αριστερό πόδι σε μόνιμη κάμψη, πράγμα που καθιστά το ζώο ανήμπορο να τρέξει. …Όλες οι καμήλες έχουν και τον αφέντη τους , ο οποίος τις επιδεικνύει στους πελάτες αγοραστές… όταν ο αγοραστής επιλέξει μια καμήλα, ανάλογα με την ηλικία, τη καλή θρέψη και την σεξουαλική της ωρίμανση , αρχίζει το παζάρι της τιμής , που μπορεί να αρχίζει από εκατοντάδες ως χιλιάδες ευρώ … Πολλά από τα ζώα θα μεταφερθούν σε Αίγυπτο, Μαυριτανία , Αιθιοπία, και Μέση Ανατολή, άλλα θα χρησιμοποιηθούν ως μεταφορικό μέσον, άλλα ως επένδυση, αλλά και πάρα πολλά θα καταλήξουν στο μενού πολλών εστιατορίων, η θα γίνουν εκλεκτός παστουρμάς…Οι καμηλιέρηδες μας κοιτούν περίεργα , άλλοι θέλουν να φωτογραφηθούν με τις καμήλες τους αλλοι όχι , άλλοι σε καλωσορίζουν , άλλοι αστειεύονται και άλλοι σου ρίχνουν βλέμμα αδιάφορο ισως και ενοχλητικό μιας και για αυτούς δεν είμαστε αγοραστικό κοινό..
Οφείλω να ομολογήσω πως έχουν μια πολύ καλή οργάνωση. Έχουν σκεφτεί πως να καλύψουν τη σίτιση των ζώων, δημιουργώντας στάβλους ,που αποθηκεύουν δεμάτια το σανό που καταφτάνει με τεράστια φορτηγά, έχουν στήσει δεξαμενές, που γεμίζουν νερό τα βυτιοφόρα και έχουν στήσει και πάρα πολλά μικρά εστιατόρια για να μπορούν να βρίσκουν τροφή και οι άνθρωποι που ζουν εδώ μέχρι να ξεπουλήσουν και να φύγουν..
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.. Η επιθυμία για καφέ μεγάλη αλλά και η δυσκολία στο να συνεννοηθούμε με τη ξεναγό τεράστια.. Που να καταλάβει ότι θέλουμε να κάτσουμε κάπου για καφέ.. είναι σαν να της εξηγούσαμε πως δουλεύει το χρηματιστήριο…
Μας πάει στη αγορά μπαχαρικών και τροφίμων…ας είναι, μια χαρά αγορά είναι, πολύ χρώμα έχει, πολύ φωτογραφικό υλικό υπάρχει, ο κόσμος ευγενικός και εμείς πάνω κάτω στα στενά αλλά με τόσο περπάτημα μας έκοψε πείνα..
Στο μάτι μας έπεσε ένα γεμάτο ψάθινο καλάθι ψωμί, που ευτυχώς ήταν για πώληση..Γιά πότε έκανε φτερά το ψωμί… σαν πιρανχας πέσαμε πάνω του..
Επειδή όμως ο καφές μας ειχε κάτσει, επανήλθαμε στο αίτημα μας ελπίζοντας αυτή τη φορά να κατάλαβε η ξεναγός τις επιθυμίες μας..
Το αυτοκίνητο δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει, αλλα πουθενά στάση για καφέ.. βγαίνουμε εξω από τα όρια της πόλης..
-Μα που πάμε καλέ??
Δέησε ο κύριος και σταματάμε επιτέλους. Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και αντί καφετέριας η ότι πάντως θα μπορούσε να παρασκευάζει καφέ, βρισκόμαστε στη είσοδο ενός σταδίου όπου μέσα διεξάγονται αγώνες πάλης…
Εδώ στo γήπεδο στη Bahri σήμερα γίνεται ένα φεστιβάλ της αρχαίας πάλης Νουβίας. .Οι παλαιστές μοναδικό σκοπό έχουν, να καταφέρουν να προσγειώσουν με τη πλάτη στο χώμα τον αντίπαλο..
Μπαίνουμε στο στάδιο που είναι τιγκα από θεατές και εγω νόμιζα ότι δεν θα είμαστε πολλοί. .Κερκίδες, τοιχία , διάδρομοι, όλα γεμάτα και στο κέντρο που υπάρχουν καθίσματα για τους επισήμους , δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα… Μπροστά μου μια ξεναγός ξανθιά και φωνακλού τακτοποιεί τα δικά της πελατάκια . Πολλοί δυτικοί βρε παιδάκι μου και νόμιζα ότι θα είμαστε λίγοι και εκλεκτοί.. Να λοιπόν που η χώρα αρχίζει να ανέρχεται τουριστικά,.
Η φωνακλού μας βλέπει και πλησιάζει ρωτώντας από που είμαστε.. Με το που ακούει από το ακροπόλ, σκίζεται να μας εξυπηρετήσει αφού λέει είμαστε του Γιώργου πελάτες με τον οποίο συνεργάζεται αλλά είναι και φίλοι…
Εκείνη την ώρα δεν γνωρίζαμε πως η Ιταλίδα ξανθιά Κλάρα( εκείνη σίγουρα ήξερε) , υπεύθυνη του Italian truism in Sudan , θα μας χρεωνόταν ως πελάτες για το υπόλοιπο ταξίδι στη Νουβία…
Οι αγώνες αρχίζουν.. ο κάθε παλαιστής ανήκει και σε μια ομάδα…Ρίχνεται κλήρος και ο παλαιστής της ομάδας που θα αρχίσει πρώτη επιλέγει τον αντίπαλο του από τη άλλη ομάδα.. Ο κόσμος ποντάρει χρήματα, στο παλαιστή που θεωρεί ότι θα νικήσει .. Από τα μεγάφωνα ο αθλητικός εκφωνητής μεταδίνει τον αγώνα με ουρλιαχτά χαράς η απογοήτευσης …
Στο διάλειμμα από τα μεγάφωνα ο σπίκερ καλωσορίζει τους τουρίστες που επισκέφτηκαν τη χώρα και τιμούν τους αγώνες της Νουβίας με τη παρουσία τους στο γήπεδο και ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα και επιφωνήματα …
Χαμένοι , νικητές και θεατές φεύγουμε από το στάδιο ενώ αρχισε να νυχτώνει.. επιστροφή στο Χαρτούμ. Και ενώ περιμέναμε να δούμε το γνωστό δρόμο του ξενοδοχείου βρεθήκαμε σε μια πλατεία τόσο ζωντανή, τόσο φωτισμένη με ωραίες καφετέριες και μαγαζιά.. Απέναντι απο το Paradise palace, στη πλατεία, μέσα στα δένδρα και σιντριβάνια είναι το ozone καφε-εστιατορειο.. Να λοιπόν που η ξεναγός ειχε καταλάβει τι θέλαμε αλλά το πότε ήταν λίγο στο φλού…ίσως γιατί έπρεπε να τηρηθεί ευλαβικά το ωράριο του τουρ..
Βρήκαμε ένα μεγάλο τραπέζι κάτω από ένα δένδρο και πήραμε και φάγαμε τα πάντα…..βγάλαμε τα απωθημένα μας…έτσι γιατί αύριο φεύγουμε για την έρημο και τέτοια πολυτέλεια ούτε στα όνειρα μας….
Ξεκινήσαμε το τούρ σήμερα κυριλέ, κατά τις 10 με το πάσο μας… εξ άλλου το παζάρι των καμήλων που θα επισκεπτόμασταν δεν είναι και πολύ μακριά..
Βγαίνουμε από το κέντρο της πόλης και παίρνουμε το δρόμο για το πιο δυτικό κομμάτι της Ομντουρμαν, όπου γίνεται το διάσημο και μεγαλύτερο παζάρι καμήλων όχι μόνο της χώρας αλλά της Αφρικής.
Περνάμε τεράστιες εκτάσεις με απόλυτη ξέρα , εκτάσεις άμμου και σκόνης που ορίστηκαν ως χώροι παζαριού ζώων.. Χιλιάδες γαϊδουράκια άλλα δεμένα , άλλα λυτά κάτω από τον καυτό ήλιο, περιμένουν υπομονετικά,( ας κάνουν και αλλιώς) τα μελλοντικά αφεντικά τους. . Αγελάδες και αιγοπρόβατα είναι το επόμενο παζάρι της ερήμου.. Ζέστη, ήλιος και απίστευτη βρώμα μιας και ανάμεσα στα ζωντανά ζώα, βρίσκονται και τα πτώματα όσων δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν στη ξερή Σαχάρα ..Πτώματα παντού, στην άκρη του δρόμου, στα χωράφια , γύρω από τις καλύβες,,.
Φτάνουμε στο περιοχή των καμήλων.. τη Μοάλι.. Μια υπαίθρια αγορά τριών τετραγωνικών χιλιομέτρων περίπου, που λειτουργεί κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου..
Παρκάρουμε και βγαίνουμε από τα τζιπ.. Γύρω μας άμμος και σκόνη .Νιώθεις τη σκόνη να τρέχει μέσα σου, να σε λούζει και με τον ιδρώτα να να γίνεται λάσπη , να μην μπορείς να ανοίξεις τα μάτια από την έντονη αντηλιά, να μαστιγώνεσαι κάθε φορά που απομακρύνεις μύγες και άλλα ιπτάμενα από πάνω σου, να πνίγεσαι με αυτή τη μυρωδιά που πλανάται στην ατμόσφαιρα..
Μόλις συνηθίσουν τα μάτια σου στο ήλιο βλέπεις χιλιάδες καμήλες σκορπισμένες παντού. Άλλες ξάπλα, άλλες καθισμένες και άλλες να προσπαθούν να κινηθούν με δυσκολία έχοντας δεμένο το μπροστινό αριστερό πόδι σε μόνιμη κάμψη, πράγμα που καθιστά το ζώο ανήμπορο να τρέξει. …Όλες οι καμήλες έχουν και τον αφέντη τους , ο οποίος τις επιδεικνύει στους πελάτες αγοραστές… όταν ο αγοραστής επιλέξει μια καμήλα, ανάλογα με την ηλικία, τη καλή θρέψη και την σεξουαλική της ωρίμανση , αρχίζει το παζάρι της τιμής , που μπορεί να αρχίζει από εκατοντάδες ως χιλιάδες ευρώ … Πολλά από τα ζώα θα μεταφερθούν σε Αίγυπτο, Μαυριτανία , Αιθιοπία, και Μέση Ανατολή, άλλα θα χρησιμοποιηθούν ως μεταφορικό μέσον, άλλα ως επένδυση, αλλά και πάρα πολλά θα καταλήξουν στο μενού πολλών εστιατορίων, η θα γίνουν εκλεκτός παστουρμάς…Οι καμηλιέρηδες μας κοιτούν περίεργα , άλλοι θέλουν να φωτογραφηθούν με τις καμήλες τους αλλοι όχι , άλλοι σε καλωσορίζουν , άλλοι αστειεύονται και άλλοι σου ρίχνουν βλέμμα αδιάφορο ισως και ενοχλητικό μιας και για αυτούς δεν είμαστε αγοραστικό κοινό..
Οφείλω να ομολογήσω πως έχουν μια πολύ καλή οργάνωση. Έχουν σκεφτεί πως να καλύψουν τη σίτιση των ζώων, δημιουργώντας στάβλους ,που αποθηκεύουν δεμάτια το σανό που καταφτάνει με τεράστια φορτηγά, έχουν στήσει δεξαμενές, που γεμίζουν νερό τα βυτιοφόρα και έχουν στήσει και πάρα πολλά μικρά εστιατόρια για να μπορούν να βρίσκουν τροφή και οι άνθρωποι που ζουν εδώ μέχρι να ξεπουλήσουν και να φύγουν..
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.. Η επιθυμία για καφέ μεγάλη αλλά και η δυσκολία στο να συνεννοηθούμε με τη ξεναγό τεράστια.. Που να καταλάβει ότι θέλουμε να κάτσουμε κάπου για καφέ.. είναι σαν να της εξηγούσαμε πως δουλεύει το χρηματιστήριο…
Μας πάει στη αγορά μπαχαρικών και τροφίμων…ας είναι, μια χαρά αγορά είναι, πολύ χρώμα έχει, πολύ φωτογραφικό υλικό υπάρχει, ο κόσμος ευγενικός και εμείς πάνω κάτω στα στενά αλλά με τόσο περπάτημα μας έκοψε πείνα..
Στο μάτι μας έπεσε ένα γεμάτο ψάθινο καλάθι ψωμί, που ευτυχώς ήταν για πώληση..Γιά πότε έκανε φτερά το ψωμί… σαν πιρανχας πέσαμε πάνω του..
Επειδή όμως ο καφές μας ειχε κάτσει, επανήλθαμε στο αίτημα μας ελπίζοντας αυτή τη φορά να κατάλαβε η ξεναγός τις επιθυμίες μας..
Το αυτοκίνητο δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει, αλλα πουθενά στάση για καφέ.. βγαίνουμε εξω από τα όρια της πόλης..
-Μα που πάμε καλέ??
Δέησε ο κύριος και σταματάμε επιτέλους. Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και αντί καφετέριας η ότι πάντως θα μπορούσε να παρασκευάζει καφέ, βρισκόμαστε στη είσοδο ενός σταδίου όπου μέσα διεξάγονται αγώνες πάλης…
Εδώ στo γήπεδο στη Bahri σήμερα γίνεται ένα φεστιβάλ της αρχαίας πάλης Νουβίας. .Οι παλαιστές μοναδικό σκοπό έχουν, να καταφέρουν να προσγειώσουν με τη πλάτη στο χώμα τον αντίπαλο..
Μπαίνουμε στο στάδιο που είναι τιγκα από θεατές και εγω νόμιζα ότι δεν θα είμαστε πολλοί. .Κερκίδες, τοιχία , διάδρομοι, όλα γεμάτα και στο κέντρο που υπάρχουν καθίσματα για τους επισήμους , δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα… Μπροστά μου μια ξεναγός ξανθιά και φωνακλού τακτοποιεί τα δικά της πελατάκια . Πολλοί δυτικοί βρε παιδάκι μου και νόμιζα ότι θα είμαστε λίγοι και εκλεκτοί.. Να λοιπόν που η χώρα αρχίζει να ανέρχεται τουριστικά,.
Η φωνακλού μας βλέπει και πλησιάζει ρωτώντας από που είμαστε.. Με το που ακούει από το ακροπόλ, σκίζεται να μας εξυπηρετήσει αφού λέει είμαστε του Γιώργου πελάτες με τον οποίο συνεργάζεται αλλά είναι και φίλοι…
Εκείνη την ώρα δεν γνωρίζαμε πως η Ιταλίδα ξανθιά Κλάρα( εκείνη σίγουρα ήξερε) , υπεύθυνη του Italian truism in Sudan , θα μας χρεωνόταν ως πελάτες για το υπόλοιπο ταξίδι στη Νουβία…
Οι αγώνες αρχίζουν.. ο κάθε παλαιστής ανήκει και σε μια ομάδα…Ρίχνεται κλήρος και ο παλαιστής της ομάδας που θα αρχίσει πρώτη επιλέγει τον αντίπαλο του από τη άλλη ομάδα.. Ο κόσμος ποντάρει χρήματα, στο παλαιστή που θεωρεί ότι θα νικήσει .. Από τα μεγάφωνα ο αθλητικός εκφωνητής μεταδίνει τον αγώνα με ουρλιαχτά χαράς η απογοήτευσης …
Στο διάλειμμα από τα μεγάφωνα ο σπίκερ καλωσορίζει τους τουρίστες που επισκέφτηκαν τη χώρα και τιμούν τους αγώνες της Νουβίας με τη παρουσία τους στο γήπεδο και ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα και επιφωνήματα …
Χαμένοι , νικητές και θεατές φεύγουμε από το στάδιο ενώ αρχισε να νυχτώνει.. επιστροφή στο Χαρτούμ. Και ενώ περιμέναμε να δούμε το γνωστό δρόμο του ξενοδοχείου βρεθήκαμε σε μια πλατεία τόσο ζωντανή, τόσο φωτισμένη με ωραίες καφετέριες και μαγαζιά.. Απέναντι απο το Paradise palace, στη πλατεία, μέσα στα δένδρα και σιντριβάνια είναι το ozone καφε-εστιατορειο.. Να λοιπόν που η ξεναγός ειχε καταλάβει τι θέλαμε αλλά το πότε ήταν λίγο στο φλού…ίσως γιατί έπρεπε να τηρηθεί ευλαβικά το ωράριο του τουρ..
Βρήκαμε ένα μεγάλο τραπέζι κάτω από ένα δένδρο και πήραμε και φάγαμε τα πάντα…..βγάλαμε τα απωθημένα μας…έτσι γιατί αύριο φεύγουμε για την έρημο και τέτοια πολυτέλεια ούτε στα όνειρα μας….
Attachments
-
278 KB Προβολές: 0
-
316 KB Προβολές: 0
-
206,1 KB Προβολές: 0
-
343,3 KB Προβολές: 0
Last edited: