hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.152
- Likes
- 14.443
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
Κεφ.3: 70ος παράλληλος, 4,500 km βορείως των Αθηνών
Οι αεροσυνοδοί των Aυστριακών αερογραμμών μας υποδέχθηκαν ντυμένες στα κατακόκκινα σαν πασχαλινά αυγά kinder έκπληξη. Μόνο που η πτήση καμία έκπληξη δεν είχε καθώς με το ζόρι μας έβγαλαν ένα muffin κι ένα καφέ.
Ίδιο σχεδόν σκηνικό και στη πτήση από Βιέννη για Όσλο, όπου προσγειωθήκαμε προς ανακούφισή μου εγκαίρως ώστε να προλάβουμε την ανταπόκριση της SAS για Alta. Οικονομικό το εισιτήριο, σχεδόν ανύπαρκτες παροχές από τους σκανδιναβούς εννοείται.
H δίωρη πτήση προς το νορβηγικό βορρά μας έκανε να απορήσουμε. Από το παράθυρο η μόνη θέα ήταν χιονοσκεπείς περιοχές χωρίς ίχνος δρόμου ή άλλου δείγματος ανθρώπινης δραστηριότητας. «Πού πάμε;» αναρωτηθήκαμε.
Στο αεροδρόμιο της Alta εγκλιματίστηκα άμεσα, συνειδητοποιώντας ότι χρειάζεται να ρίξω πάνω μου κάτι περισσότερο από το πουκαμισάκι που ήδη φορούσα. Παραλάβαμε το αυτοκίνητο και εντός 10 λεπτών υπό την καθοδήγηση του GPS (στο οποίο είχα μεριμνήσει να φορτώσω τους οδικούς χάρτες της Νορβηγίας), φτάσαμε στο κατάλυμά μας.
Ο ξενώνας Bårstua ομολογουμένως είχε πολύ περιποιημένα δωμάτια με μικρή κουζινούλα (την οποία δεν αξιοποιήσαμε) έναντι όμως αδράς αμοιβής ( 105? χωρίς πρωινό, αλλά με δυνατότητα να φτιάξεις όσο τσάι και καφέ ήθελες).
Το δείπνο σε σχετικά οικονομικό εστιατόριο (μετά από σύσταση της ξενοδόχου) με θέα το φιόρδ, περιελάμβανε βελουτέ σούπα θαλασσινών, φιλέτο ταράνδου, συνοδεία τοπικής μπύρας (που γευστικά ήταν σκέτο νερόπλυμα) . Η ατμόσφαιρα λίγο απείχε από το να θυμίζει μνημόσυνο έτσι που όλοι μιλούσαν διακριτικά. Μετά την λυπητερή των 93? αποφασίσαμε ότι τοιούτου είδους πολυτέλειες δεν γίνεται να επαναλαμβάνονται καθημερινά, καθώς θα καταλήγαμε να ξεχρεώνουμε τις κάρτες μέχρι τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Παρένθεση εδώ και σχόλιο. Τελικά διαπιστώσαμε πως συμφέρει πολύ να πληρώνετε όλες τις συναλλαγές με πιστωτική κάρτα. Η αναλογία κορώνας ευρώ ήταν τελικά πολύ πιο συμφέρουσα πληρώνοντας με κάρτα, από το να κάνουμε ανάληψη μετρητών από ΑΤΜ ή ακόμα χειρότερα στα ανταλλακτήρια συναλλάγματος.
Το ηλιόλουστο δειλινό ήταν πρό(σ)κληση να αποθανατίσουμε τον ήλιο του μεσονυχτίου. Και τι καλύτερο σημείο από το λόφο Komsa ακριβώς απέναντι από το κατάλυμά μας.
Μόνο που εγώ με το γόνατο να πάσχει ακόμα, είχα τις επιφυλάξεις μου. Η λαχτάρα όμως υπερνίκησε τις δυσκολίες και με τον συνοδοιπόρο μου να εκτελεί χρέη βακτηρίας στην ανάβαση πήραμε το ανύπαρκτο δρομάκι. Ξέπνοος έφτασα στην κορφή, όπου μια ανεμπόδιστη θέα άφηνε το μάτι να πλανηθεί στο φιόρδ της Alta και τα μικρά νησάκια πίσω από τα οποία ο ήλιος είχε αρχίσει (κατ’ ευφημισμό) να βασιλεύει.
Όντας ολομόναχοι, απολαμβάναμε τη γαλήνη του τοπίου και σαν τους γιαπωνέζους στήσαμε τις μηχανές στους τρίποδες ελέγχοντας το ρολόι πότε οι δείκτες θα δείξουν 12πμ.
Και με το που επισήμως είχε ανατείλει η νέα ημέρα, πήραν οι κάμερες φωτιά. Ο ήλιος κοντά, ο ήλιος πανοραμικά, εμείς με φόντο τον ήλιο, όλα τα δυνατά σενάρια.
Σαν λοιπόν ξημέρωσε η μέρα (τρόπος του λέγειν δηλαδή γιατί ουδέποτε νύχτωσε) μετά από ένα σύντομο πρόγευμα, πήραμε την άγουσα στο πρώτο και σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής που είναι το υπαίθριο μουσείο με τα πετρογλυφικά στη τοποθεσία Hjemmeluft περίπου 4 χιλιόμετρα έξω από την Alta. Ανακαλύφθηκαν το 1972 και σήμερα περισσότερα από 6000 από αυτά έχουν βρεθεί σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από από τη πόλη. Είναι το μοναδικό προϊστορικό μνημείο σ’ολόκληρη τη Νορβηγίαπου από το 1985 είναι στη λίστα μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Η υπέρλαμπρη μέρα με τον ήλιο να ζεσταίνει δειλά το κορμί μας έκανε πιο γοητευτική την επίσκεψη καθώς τα βράχια που έχουν σκαλιστεί είναι μόλις μια σπιθαμή από τη θάλασσα. Μέσα από το χώρο του περιποιημένου κατά τα σκανδιναβικά πρότυπα μουσείου όπου αγοράσαμε το εισιτήριο, ξεχυθήκαμε μέσω των ειδικά διαμορφωμένων ξύλινων διαδρομών ανάμεσα στα βράχια και την αρκτική βλάστηση με βρύα και λειχήνες, όπου οι πρϊστορικοί πρόγονοι των σύγχρονων βίκινγκς σκάλισαν σκηνές της καθημερινότητάς τους.
Οι βραχογραφίες χρονολογούνται από το 4200 - 500 π.Χ. Εννοείται ότι τα πετρογλυφικά σμιλεύτηκαν πάνω στους βράχους αλλά χωρίς τη χρήση χρωμάτων. Το βαθυκόκκινο που βλέπει ο επισκέπτης είναι σύγχρονη επικάλυψη που απλώς βοηθά οπτικά στον καλύτερο διαχωρισμό των σχεδίων που απεικονίζονται.
Η μεγάλη ποικιλία των εικόνων δείχνει μια κουλτούρα κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, που ασχολούνταν με την εκτροφή κοπαδιών ταράνδων, ήταν έμπειροι στην κατασκευή σκαφών και την αλιεία και ασκούσαν παγανιστικές τελετουργίες
Μια ευρεία ποικιλία από ζώα απεικονίζονται στις γλυπτές παραστάσεις με τους τάρανδους είναι σαφώς κυρίαρχο είδος και εμφανίζονται συχνά σε μεγάλα κοπάδια πίσω από φράχτες.
Άλλα ζώα που εμφανίζονται συχνότερα είναι άλκες, διάφορα είδη πουλιών και διάφορα είδη ψαριών (μέχρι και φάλαινες). Ενδιαφέρουσες ήταν οι έγκυες τάρανδοι που απεικονίζονται με ένα νεαρό ζώο μέσα στη κοιλιά της μητέρας του.
Πολλές σκηνές που απεικονίζουν κυνηγούς που καταδιώκουν τη λεία τους με δόρατα, τόξα και βέλη. Ομοίως, οι αλιείς εμφανίζονται να χρησιμοποιούν αγκίστρια ή και δίχτυα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η απεικόνιση των σκαφών: αλλού μικρές ψαρόβαρκες, αργότερα σχέδια που δείχνουν μεγαλύτερα πλοία με περίτεχνα, διακοσμητικά ζωόμορφα στην πλώρη και την πρύμνη κάτι που προδίδει ότι ήταν εφικτά μακρινά ταξίδια κατά μήκος της ακτής.
Τα πιο μυστηριώδη πετροφλυφικά είναι εικόνες γεωμετρικών συμβόλων κυρίως κυκλικών ή περίπλοκα σχέδια από οριζόντιες και κάθετες γραμμές.
Eίχε πια μεσημεριάσει όταν αποφασίσαμε να κινηθούμε κι άλλο βόρεια προς το Hammerfest, απολαμβάνοντας λίγο από τη φύση του βορρά. 280 χιλιόμετρα το πήγαιν’ έλα, αλλά άγχος δεν υπήρχε. Σάμπως νυχτώνει….;;;;
Η διαδρομή είναι αυτό που αναμένει κανείς γι’αυτή την απομονωμένη γωνιά του πλανήτη.
Τούντρα, εκτάσεις χωρίς ψηλά βουνά γυμνές από δένδρα, κοπάδια από ταράνδους να βόσκουν αμέριμνα.
Μπορεί εδώ στους επαρχιακούς δρόμους να συναπαντηθεί κανείς με κοπάδι προβάτων, εκεί το αντίστοιχο σκηνικό το αναλαμβάνουν οι τάρανδοι. Ως εκ τούτου η οδήγηση ήθελε αρκετή προσοχή.
Αφού διασχίσαμε κρεμαστές γέφυρες φτάσαμε το απόγευμα στο Hammerfest όπου μόνο η κίνηση των αυτοκινήτων δήλωνε ανθρώπινη παρουσία. Στη θάλασσα οι εξέδρες πετρελαίου με τις άσβεστες φωτιές αδιάψευστος μάρτυρας της ευημερούσας νορβηγικής οικονομίας.
Στο Hammerfest επισκεφθήκαμε την Meridian column εις μνήμην του Γεωδαιτικού Τόξου Στρούβε.
Αυτό αφορά μία αλυσίδα ερευνητικών τριγωνομετρήσεων, οι οποίες εκτείνονται από το Hammerfest της Νορβηγίας μέσα από δέκα χώρες μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και με μήκος πάνω από 2820 χιλιόμετρα.
Η αλυσίδα δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τον Γερμανικής καταγωγής Ρώσο επιστήμονα W.von Struve, από το 1816 έως το 1855, με σκοπό να υπολογίσει το ακριβές μέγεθος και σχήμα της γης.
Αυτό το μεγαλειώδες επιστημονικό εγχείρημα που κατάφερε να πετύχει διακρατική συνεργασία, το 2005 εντάχθηκε στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Aπουσία άλλων τουριστών (αμφιβάλλω αν υπήρχαν γενικότερα άλλοι τουρίστες στο Hammerfest) αποτυπώσαμε στο φακό μας την κολώνα και παλέψαμε να καταλάβουμε στη ταμπέλα την επιστημονική ανάλυση για το γεωδαιτικό τόξο, αλλά με την έλλειψη συγκέντρωσης, τη κούραση λόγω αϋπνίας και την αρχόμενη κρίση κολίτιδας που με έπιασε, δεν είχα κουράγιο ούτε δυο αράδες να διαβάσω, πόσο μάλλον να κατανοήσω.
Αφού επισκεφθήκαμε και την μοντέρνα εκκλησία του Hammerfest με το εντυπωσιακό βιτρό, όπου μας υποδέχθηκαν οι ήχοι εκκλησιαστικού οργάνου, πήραμε το δρόμο επιστροφής.
Φτάσαμε στην Alta μόλις μισή ώρα πριν το προκαθορισμένο ραντεβού μας με τους Sámi.
Όμως για τους Sámi θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω αποκλειστικά το επόμενο κεφάλαιο, έτσι σαν φόρο τιμής σ’αυτό το περήφανο λαό….
Οι αεροσυνοδοί των Aυστριακών αερογραμμών μας υποδέχθηκαν ντυμένες στα κατακόκκινα σαν πασχαλινά αυγά kinder έκπληξη. Μόνο που η πτήση καμία έκπληξη δεν είχε καθώς με το ζόρι μας έβγαλαν ένα muffin κι ένα καφέ.
Ίδιο σχεδόν σκηνικό και στη πτήση από Βιέννη για Όσλο, όπου προσγειωθήκαμε προς ανακούφισή μου εγκαίρως ώστε να προλάβουμε την ανταπόκριση της SAS για Alta. Οικονομικό το εισιτήριο, σχεδόν ανύπαρκτες παροχές από τους σκανδιναβούς εννοείται.
H δίωρη πτήση προς το νορβηγικό βορρά μας έκανε να απορήσουμε. Από το παράθυρο η μόνη θέα ήταν χιονοσκεπείς περιοχές χωρίς ίχνος δρόμου ή άλλου δείγματος ανθρώπινης δραστηριότητας. «Πού πάμε;» αναρωτηθήκαμε.
Στο αεροδρόμιο της Alta εγκλιματίστηκα άμεσα, συνειδητοποιώντας ότι χρειάζεται να ρίξω πάνω μου κάτι περισσότερο από το πουκαμισάκι που ήδη φορούσα. Παραλάβαμε το αυτοκίνητο και εντός 10 λεπτών υπό την καθοδήγηση του GPS (στο οποίο είχα μεριμνήσει να φορτώσω τους οδικούς χάρτες της Νορβηγίας), φτάσαμε στο κατάλυμά μας.
Ο ξενώνας Bårstua ομολογουμένως είχε πολύ περιποιημένα δωμάτια με μικρή κουζινούλα (την οποία δεν αξιοποιήσαμε) έναντι όμως αδράς αμοιβής ( 105? χωρίς πρωινό, αλλά με δυνατότητα να φτιάξεις όσο τσάι και καφέ ήθελες).
Το δείπνο σε σχετικά οικονομικό εστιατόριο (μετά από σύσταση της ξενοδόχου) με θέα το φιόρδ, περιελάμβανε βελουτέ σούπα θαλασσινών, φιλέτο ταράνδου, συνοδεία τοπικής μπύρας (που γευστικά ήταν σκέτο νερόπλυμα) . Η ατμόσφαιρα λίγο απείχε από το να θυμίζει μνημόσυνο έτσι που όλοι μιλούσαν διακριτικά. Μετά την λυπητερή των 93? αποφασίσαμε ότι τοιούτου είδους πολυτέλειες δεν γίνεται να επαναλαμβάνονται καθημερινά, καθώς θα καταλήγαμε να ξεχρεώνουμε τις κάρτες μέχρι τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Παρένθεση εδώ και σχόλιο. Τελικά διαπιστώσαμε πως συμφέρει πολύ να πληρώνετε όλες τις συναλλαγές με πιστωτική κάρτα. Η αναλογία κορώνας ευρώ ήταν τελικά πολύ πιο συμφέρουσα πληρώνοντας με κάρτα, από το να κάνουμε ανάληψη μετρητών από ΑΤΜ ή ακόμα χειρότερα στα ανταλλακτήρια συναλλάγματος.
Το ηλιόλουστο δειλινό ήταν πρό(σ)κληση να αποθανατίσουμε τον ήλιο του μεσονυχτίου. Και τι καλύτερο σημείο από το λόφο Komsa ακριβώς απέναντι από το κατάλυμά μας.
Μόνο που εγώ με το γόνατο να πάσχει ακόμα, είχα τις επιφυλάξεις μου. Η λαχτάρα όμως υπερνίκησε τις δυσκολίες και με τον συνοδοιπόρο μου να εκτελεί χρέη βακτηρίας στην ανάβαση πήραμε το ανύπαρκτο δρομάκι. Ξέπνοος έφτασα στην κορφή, όπου μια ανεμπόδιστη θέα άφηνε το μάτι να πλανηθεί στο φιόρδ της Alta και τα μικρά νησάκια πίσω από τα οποία ο ήλιος είχε αρχίσει (κατ’ ευφημισμό) να βασιλεύει.
Όντας ολομόναχοι, απολαμβάναμε τη γαλήνη του τοπίου και σαν τους γιαπωνέζους στήσαμε τις μηχανές στους τρίποδες ελέγχοντας το ρολόι πότε οι δείκτες θα δείξουν 12πμ.
Και με το που επισήμως είχε ανατείλει η νέα ημέρα, πήραν οι κάμερες φωτιά. Ο ήλιος κοντά, ο ήλιος πανοραμικά, εμείς με φόντο τον ήλιο, όλα τα δυνατά σενάρια.
Σαν λοιπόν ξημέρωσε η μέρα (τρόπος του λέγειν δηλαδή γιατί ουδέποτε νύχτωσε) μετά από ένα σύντομο πρόγευμα, πήραμε την άγουσα στο πρώτο και σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής που είναι το υπαίθριο μουσείο με τα πετρογλυφικά στη τοποθεσία Hjemmeluft περίπου 4 χιλιόμετρα έξω από την Alta. Ανακαλύφθηκαν το 1972 και σήμερα περισσότερα από 6000 από αυτά έχουν βρεθεί σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από από τη πόλη. Είναι το μοναδικό προϊστορικό μνημείο σ’ολόκληρη τη Νορβηγίαπου από το 1985 είναι στη λίστα μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Η υπέρλαμπρη μέρα με τον ήλιο να ζεσταίνει δειλά το κορμί μας έκανε πιο γοητευτική την επίσκεψη καθώς τα βράχια που έχουν σκαλιστεί είναι μόλις μια σπιθαμή από τη θάλασσα. Μέσα από το χώρο του περιποιημένου κατά τα σκανδιναβικά πρότυπα μουσείου όπου αγοράσαμε το εισιτήριο, ξεχυθήκαμε μέσω των ειδικά διαμορφωμένων ξύλινων διαδρομών ανάμεσα στα βράχια και την αρκτική βλάστηση με βρύα και λειχήνες, όπου οι πρϊστορικοί πρόγονοι των σύγχρονων βίκινγκς σκάλισαν σκηνές της καθημερινότητάς τους.
Οι βραχογραφίες χρονολογούνται από το 4200 - 500 π.Χ. Εννοείται ότι τα πετρογλυφικά σμιλεύτηκαν πάνω στους βράχους αλλά χωρίς τη χρήση χρωμάτων. Το βαθυκόκκινο που βλέπει ο επισκέπτης είναι σύγχρονη επικάλυψη που απλώς βοηθά οπτικά στον καλύτερο διαχωρισμό των σχεδίων που απεικονίζονται.
Η μεγάλη ποικιλία των εικόνων δείχνει μια κουλτούρα κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, που ασχολούνταν με την εκτροφή κοπαδιών ταράνδων, ήταν έμπειροι στην κατασκευή σκαφών και την αλιεία και ασκούσαν παγανιστικές τελετουργίες
Μια ευρεία ποικιλία από ζώα απεικονίζονται στις γλυπτές παραστάσεις με τους τάρανδους είναι σαφώς κυρίαρχο είδος και εμφανίζονται συχνά σε μεγάλα κοπάδια πίσω από φράχτες.
Άλλα ζώα που εμφανίζονται συχνότερα είναι άλκες, διάφορα είδη πουλιών και διάφορα είδη ψαριών (μέχρι και φάλαινες). Ενδιαφέρουσες ήταν οι έγκυες τάρανδοι που απεικονίζονται με ένα νεαρό ζώο μέσα στη κοιλιά της μητέρας του.
Πολλές σκηνές που απεικονίζουν κυνηγούς που καταδιώκουν τη λεία τους με δόρατα, τόξα και βέλη. Ομοίως, οι αλιείς εμφανίζονται να χρησιμοποιούν αγκίστρια ή και δίχτυα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η απεικόνιση των σκαφών: αλλού μικρές ψαρόβαρκες, αργότερα σχέδια που δείχνουν μεγαλύτερα πλοία με περίτεχνα, διακοσμητικά ζωόμορφα στην πλώρη και την πρύμνη κάτι που προδίδει ότι ήταν εφικτά μακρινά ταξίδια κατά μήκος της ακτής.
Τα πιο μυστηριώδη πετροφλυφικά είναι εικόνες γεωμετρικών συμβόλων κυρίως κυκλικών ή περίπλοκα σχέδια από οριζόντιες και κάθετες γραμμές.
Eίχε πια μεσημεριάσει όταν αποφασίσαμε να κινηθούμε κι άλλο βόρεια προς το Hammerfest, απολαμβάνοντας λίγο από τη φύση του βορρά. 280 χιλιόμετρα το πήγαιν’ έλα, αλλά άγχος δεν υπήρχε. Σάμπως νυχτώνει….;;;;
Η διαδρομή είναι αυτό που αναμένει κανείς γι’αυτή την απομονωμένη γωνιά του πλανήτη.
Τούντρα, εκτάσεις χωρίς ψηλά βουνά γυμνές από δένδρα, κοπάδια από ταράνδους να βόσκουν αμέριμνα.
Μπορεί εδώ στους επαρχιακούς δρόμους να συναπαντηθεί κανείς με κοπάδι προβάτων, εκεί το αντίστοιχο σκηνικό το αναλαμβάνουν οι τάρανδοι. Ως εκ τούτου η οδήγηση ήθελε αρκετή προσοχή.
Αφού διασχίσαμε κρεμαστές γέφυρες φτάσαμε το απόγευμα στο Hammerfest όπου μόνο η κίνηση των αυτοκινήτων δήλωνε ανθρώπινη παρουσία. Στη θάλασσα οι εξέδρες πετρελαίου με τις άσβεστες φωτιές αδιάψευστος μάρτυρας της ευημερούσας νορβηγικής οικονομίας.
Στο Hammerfest επισκεφθήκαμε την Meridian column εις μνήμην του Γεωδαιτικού Τόξου Στρούβε.
Αυτό αφορά μία αλυσίδα ερευνητικών τριγωνομετρήσεων, οι οποίες εκτείνονται από το Hammerfest της Νορβηγίας μέσα από δέκα χώρες μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και με μήκος πάνω από 2820 χιλιόμετρα.
Η αλυσίδα δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τον Γερμανικής καταγωγής Ρώσο επιστήμονα W.von Struve, από το 1816 έως το 1855, με σκοπό να υπολογίσει το ακριβές μέγεθος και σχήμα της γης.
Αυτό το μεγαλειώδες επιστημονικό εγχείρημα που κατάφερε να πετύχει διακρατική συνεργασία, το 2005 εντάχθηκε στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Aπουσία άλλων τουριστών (αμφιβάλλω αν υπήρχαν γενικότερα άλλοι τουρίστες στο Hammerfest) αποτυπώσαμε στο φακό μας την κολώνα και παλέψαμε να καταλάβουμε στη ταμπέλα την επιστημονική ανάλυση για το γεωδαιτικό τόξο, αλλά με την έλλειψη συγκέντρωσης, τη κούραση λόγω αϋπνίας και την αρχόμενη κρίση κολίτιδας που με έπιασε, δεν είχα κουράγιο ούτε δυο αράδες να διαβάσω, πόσο μάλλον να κατανοήσω.
Αφού επισκεφθήκαμε και την μοντέρνα εκκλησία του Hammerfest με το εντυπωσιακό βιτρό, όπου μας υποδέχθηκαν οι ήχοι εκκλησιαστικού οργάνου, πήραμε το δρόμο επιστροφής.
Φτάσαμε στην Alta μόλις μισή ώρα πριν το προκαθορισμένο ραντεβού μας με τους Sámi.
Όμως για τους Sámi θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω αποκλειστικά το επόμενο κεφάλαιο, έτσι σαν φόρο τιμής σ’αυτό το περήφανο λαό….
Attachments
Last edited by a moderator:
