psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.051
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ένας πολύ ωραίος επίλογος!
Ήταν τέσσερις και κάτι όταν κατεβαίναμε έξωθεν του κεντρικού σταθμού, σε μια πόλη με αρκετή κίνηση εκείνη την ώρα και πολύ κόσμο να κάνει τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια του.
Η διαδρομή πλέον γνωστή, μετρό και δρομολόγιο μια στάση πιο κάτω για τη Gamla Stan:
Να η ευκαιρία για βόλτα και νυχτερινές φωτογραφίες σκέφτηκα, μιας και δε θα ΄χαμε άλλη:
Μπορεί να είδατε πολλές φωτογραφίες ήδη από τα σημεία της παλιάς πόλης, επιτρέψτε μου όμως να πω ότι οι νυχτερινές είναι ίσως αρκετά καλύτερες:
Ανεβήκαμε με ακόμα περισσότερο δισταγμό λόγω κόσμου στη πλατεία Stortorget με τον κόσμο στη χριστουγεννιάτικη αγορά να είναι ακόμα περισσότερος από τη προηγούμενη:
Όντως οι εικόνες ήταν πολύ ευχάριστες και μας έχουν λείψει είναι η αλήθεια :
Με τη δέουσα προσοχή και τη μάσκα μας καθίσαμε στη σειρά περιμένοντας να σερβιριστούμε ένα Gluhwein, ότι πιο χρήσιμο ίσως με το κρύο που επικρατούσε, σερβιρισμένο με κανέλλα και μπισκοτάκι παρακαλώ:
Αφού πλέον ζεστάθηκε το είναι μας, πήραμε την άγουσα γι’ ακόμη μια βόλτα:
Σταματούσα όπου έβρισκα ενδιαφέρον, με τις φορές αυτές να είναι πολλές, προσπαθώντας να αποτυπώσω όσο γίνεται καλύτερα φωτογραφικά αυτά που έβλεπα:
Ακόμα και τα καφέ που προσφέρουν Swedish fika (σε απλή μετάφραση διάλειμμα για καφέ και κάποιο σνακ) φάνταζαν πιο όμορφα στη νυχτερινή μας βόλτα:
Δε ξέρω, μπορεί και να είναι εντύπωση μου υπερβάλλοντας άδικα, αισθάνομαι όμως ότι η παλιά πόλη τη νύχτα μετατρέπεται σε κάτι μυθικό:
Μπορώ να πω ότι κάναμε αρκετές γύρες πριν καταλήξουμε στο πεζόδρομο Stora Nygatan λίγο μετά και την Ιρλανδική Pub που «πάντα» βρίσκεται εκεί για μας με το όνομα The Liffey
Ρε φίλε, πως ήταν δυνατόν να μη την είδαμε χθες τέτοια μαγαζάρα, μήπως ήταν κλειστή, ρώτησα όσο βολευόμασταν σ’ ένα βαρέλι στη μέση της υπέροχης αυτής pub, πριν κατευθυνθώ προς τη πολυποίκιλη μπάρα με τα εκλεκτά draft της:
Ο Γιώργος επέμεινε σε Guinness IPA, όσο εγώ τιμούσα μια τοπική St Eriks λευκή. Πάντα μου αρέσει να δοκιμάζω τοπικές στις χώρες που βρίσκομαι και συνήθως δικαιώνομαι, όπως και αυτή τη φορά:
Θα θέλαμε να πιούμε ευχαρίστως όλο το μπαρ, ωστόσο χρονικά δε μας έπαιρνε καθόλου, μιας και είχαμε κανονίσει να επισκεφτούμε το σπίτι του φίλου μας. Γι’ αυτό το λόγο φτάσαμε στο κεντρικό σταθμό και αλλάξαμε κατόπιν γραμμή για το πολύ όμορφο σταθμό Västra Skogen της περιοχής του Solna:
Ήπιαμε 2 μπύρες στη Pizzeria Västra Skogen περιμένοντας να ψηθούν οι πίτσες που θα παίρναμε μαζί μας μιας και είχαμε πεινάσει κόστους 22€ έκαστη (!) παρακαλώ. Δε μας έκανε πλέον τόση εντύπωση απ’ όσα είχαμε δει στη πόλη αλλά και πάλι, όσο να πεις δε χωνεύεται εύκολα. Εγώ φόρτωσα και μια σακούλα μπύρες με περιορισμένο (2-3%) αλκοόλ από το διπλανό σούπερ μαρκετ για συνοδευτικό. Δε ξέρω το λόγο, αλλά τα αλκοολούχα στη Στοκχόλμη πωλούνται ξεχωριστά!
Ας μη κρυβόμαστε μεταξύ μας. Πέρα από την επίσκεψη στο σπίτι του Γιωργάκη, για να δω και τη γυναίκα αλλά και πρώτη φορά το παιδί του, είχε απώτερο σκοπό. Πως είναι δυνατόν να βρεθούμε τρεις Αρειανοί στη Στοκχόλμη, να παίζουμε ματσάκι με τοφιλοξενούμενο συμπολίτη και να μη το δούμε; Ε δε γινόταν, όσο κι αν εγώ έλεγα να το αφήσουμε και να κάνουμε καμιά βόλτα…
Μάλλον κάναμε καλά τελικά...Ευχαριστούμε παιδιά, ΠΑΝΤΑ τέτοια!
Ήταν περασμένες 11 όταν αναχώρησα αποχαιρετώντας τους «Σουηδούς» προς το ξενοδοχείο, κατεβαίνοντας τις πολύ απότομες σκάλες του μετρό, κάτι που είδα πρώτη φορά και μου θύμισε αμέσως τη Βουδαπέστη:
Η θέληση μου ήταν να πιώ ένα τελευταίο στο Beefeater που δε πήγα το προηγούμενο βράδυ, ωστόσο μ’ αυτό το καημό θα μείνω γιατί το πέτυχα κλειστό. Ευτυχώς ανηφορίζοντας τη Högbergsgatan και μόλις λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μου, έπεσα πάνω στο Balthazar Bar όπου μπήκα χωρίς δεύτερη σκέψη:
Έπιασα ένα σκαμπό στη μπάρα και άρχισα τις δοκιμές πίνοντας εκτός των άλλων και μερικές για τα επινίκια, σε ομολογουμένως πιο προσιτές τιμές απ' αυτές της παλιάς πόλης:
Ήταν μια πολύ ωραία μέρα κι ένα υπέροχο βράδυ στη Στοκχόλμη.
Μια Στοκχόλμη που θα μας ανεχόταν για λίγες ακόμη ώρες…
Ήταν τέσσερις και κάτι όταν κατεβαίναμε έξωθεν του κεντρικού σταθμού, σε μια πόλη με αρκετή κίνηση εκείνη την ώρα και πολύ κόσμο να κάνει τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια του.

Η διαδρομή πλέον γνωστή, μετρό και δρομολόγιο μια στάση πιο κάτω για τη Gamla Stan:

Να η ευκαιρία για βόλτα και νυχτερινές φωτογραφίες σκέφτηκα, μιας και δε θα ΄χαμε άλλη:

Μπορεί να είδατε πολλές φωτογραφίες ήδη από τα σημεία της παλιάς πόλης, επιτρέψτε μου όμως να πω ότι οι νυχτερινές είναι ίσως αρκετά καλύτερες:

Ανεβήκαμε με ακόμα περισσότερο δισταγμό λόγω κόσμου στη πλατεία Stortorget με τον κόσμο στη χριστουγεννιάτικη αγορά να είναι ακόμα περισσότερος από τη προηγούμενη:

Όντως οι εικόνες ήταν πολύ ευχάριστες και μας έχουν λείψει είναι η αλήθεια :

Με τη δέουσα προσοχή και τη μάσκα μας καθίσαμε στη σειρά περιμένοντας να σερβιριστούμε ένα Gluhwein, ότι πιο χρήσιμο ίσως με το κρύο που επικρατούσε, σερβιρισμένο με κανέλλα και μπισκοτάκι παρακαλώ:

Αφού πλέον ζεστάθηκε το είναι μας, πήραμε την άγουσα γι’ ακόμη μια βόλτα:

Σταματούσα όπου έβρισκα ενδιαφέρον, με τις φορές αυτές να είναι πολλές, προσπαθώντας να αποτυπώσω όσο γίνεται καλύτερα φωτογραφικά αυτά που έβλεπα:


Ακόμα και τα καφέ που προσφέρουν Swedish fika (σε απλή μετάφραση διάλειμμα για καφέ και κάποιο σνακ) φάνταζαν πιο όμορφα στη νυχτερινή μας βόλτα:


Δε ξέρω, μπορεί και να είναι εντύπωση μου υπερβάλλοντας άδικα, αισθάνομαι όμως ότι η παλιά πόλη τη νύχτα μετατρέπεται σε κάτι μυθικό:

Μπορώ να πω ότι κάναμε αρκετές γύρες πριν καταλήξουμε στο πεζόδρομο Stora Nygatan λίγο μετά και την Ιρλανδική Pub που «πάντα» βρίσκεται εκεί για μας με το όνομα The Liffey

Ρε φίλε, πως ήταν δυνατόν να μη την είδαμε χθες τέτοια μαγαζάρα, μήπως ήταν κλειστή, ρώτησα όσο βολευόμασταν σ’ ένα βαρέλι στη μέση της υπέροχης αυτής pub, πριν κατευθυνθώ προς τη πολυποίκιλη μπάρα με τα εκλεκτά draft της:

Ο Γιώργος επέμεινε σε Guinness IPA, όσο εγώ τιμούσα μια τοπική St Eriks λευκή. Πάντα μου αρέσει να δοκιμάζω τοπικές στις χώρες που βρίσκομαι και συνήθως δικαιώνομαι, όπως και αυτή τη φορά:

Θα θέλαμε να πιούμε ευχαρίστως όλο το μπαρ, ωστόσο χρονικά δε μας έπαιρνε καθόλου, μιας και είχαμε κανονίσει να επισκεφτούμε το σπίτι του φίλου μας. Γι’ αυτό το λόγο φτάσαμε στο κεντρικό σταθμό και αλλάξαμε κατόπιν γραμμή για το πολύ όμορφο σταθμό Västra Skogen της περιοχής του Solna:


Ήπιαμε 2 μπύρες στη Pizzeria Västra Skogen περιμένοντας να ψηθούν οι πίτσες που θα παίρναμε μαζί μας μιας και είχαμε πεινάσει κόστους 22€ έκαστη (!) παρακαλώ. Δε μας έκανε πλέον τόση εντύπωση απ’ όσα είχαμε δει στη πόλη αλλά και πάλι, όσο να πεις δε χωνεύεται εύκολα. Εγώ φόρτωσα και μια σακούλα μπύρες με περιορισμένο (2-3%) αλκοόλ από το διπλανό σούπερ μαρκετ για συνοδευτικό. Δε ξέρω το λόγο, αλλά τα αλκοολούχα στη Στοκχόλμη πωλούνται ξεχωριστά!
Ας μη κρυβόμαστε μεταξύ μας. Πέρα από την επίσκεψη στο σπίτι του Γιωργάκη, για να δω και τη γυναίκα αλλά και πρώτη φορά το παιδί του, είχε απώτερο σκοπό. Πως είναι δυνατόν να βρεθούμε τρεις Αρειανοί στη Στοκχόλμη, να παίζουμε ματσάκι με το

Μάλλον κάναμε καλά τελικά...Ευχαριστούμε παιδιά, ΠΑΝΤΑ τέτοια!

Ήταν περασμένες 11 όταν αναχώρησα αποχαιρετώντας τους «Σουηδούς» προς το ξενοδοχείο, κατεβαίνοντας τις πολύ απότομες σκάλες του μετρό, κάτι που είδα πρώτη φορά και μου θύμισε αμέσως τη Βουδαπέστη:

Η θέληση μου ήταν να πιώ ένα τελευταίο στο Beefeater που δε πήγα το προηγούμενο βράδυ, ωστόσο μ’ αυτό το καημό θα μείνω γιατί το πέτυχα κλειστό. Ευτυχώς ανηφορίζοντας τη Högbergsgatan και μόλις λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μου, έπεσα πάνω στο Balthazar Bar όπου μπήκα χωρίς δεύτερη σκέψη:

Έπιασα ένα σκαμπό στη μπάρα και άρχισα τις δοκιμές πίνοντας εκτός των άλλων και μερικές για τα επινίκια, σε ομολογουμένως πιο προσιτές τιμές απ' αυτές της παλιάς πόλης:

Ήταν μια πολύ ωραία μέρα κι ένα υπέροχο βράδυ στη Στοκχόλμη.
Μια Στοκχόλμη που θα μας ανεχόταν για λίγες ακόμη ώρες…
Last edited: