psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.320
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά της πόλης
Βρισκόμασταν σε ένα υπερυψωμένο σημείο της Στοκχόλμης, αίσθηση που είχα αυτομάτως μόλις βγήκα από το μετρό στη περιοχή του Vasastaden στην οποία και βρισκόμασταν . Απέναντι μας στεκόταν ο υπέροχος ναός Gustaf Vasa kyrka
Η εκκλησία ύψους 60 μέτρων σε αναγεννησιακό μπαρόκ στυλ εγκαινιάστηκε το 1906 και είναι χωρητικότητας 1200 ατόμων, κάτι που τι καθιστά αυτομάτως μία από τις μεγαλύτερες της πόλης.
-Ρε φίλε, έχω πάει σε δυο μέρες σε όσες εκκλησίες δεν έχω πάει στη ζωή μου, είπα στο Γιώργο βγάζοντας φωτογραφίες το ναό που θύμιζε πολύ δικό μας ορθόδοξο, με τις εικόνες που συνάντησα βγαίνοντας απλά να ενισχύουν τον ισχυρισμό μου:
Προχωρήσαμε για λίγα μέτρα στην Odengatan,
Κάνοντας δεξιά λίγο μετά προκειμένου να ανεβούμε τα σκαλιά που οδηγούν στο ακόμα υψηλότερο σημείο της περιοχής, το λοφάκι Observatorielunden, μέρος που αν θυμάμαι σωστά το είχα τσεκάρει από την ιστορία του @gelf
Ο χώρος διαθέτει εκτός από πάρκο που -υποθέτω- συγκεντρώνει αρκετό κόσμο όταν έχει καλό καιρό, καφέ μπαρ και αρκετά περιμετρικά σημεία παρατήρησης:
Η θέα από κει παρά το τσουχτερό κρύο λόγω αέρα, ήταν ανεμπόδιστη και για ακόμα μια φορά μαγική:
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και κατεβήκαμε μιας και ήμασταν δίπλα στο πεζόδρομο που βρισκόμασταν το πρωί, αλλά και για καλή μας τύχη στη μπυραρία/pub Queens Head που είχε ανοίξει και σέρβιρε ήδη, πιάνοντας αμέσως χώρο στο φιλόξενο bar της:
Αυτή είναι η πιο ωραία Pub που είδαμε στη πόλη έως τώρα μου ‘πε ο Γιώργος, συμφωνώντας απόλυτα στα λεγόμενα του όσο έβγαζα φωτογραφίες, την ώρα που παραγγέλναμε από μια αρκετά δυνατή τοπική καστανή μπύρα:
Αφού ανανεωθήκαμε ξαναβγήκαμε στη λεωφόρο Kungsgatan για να συνεχίσουμε το πρόγραμμα μας:
Ξάφνου ο δρόμος μας έβγαλε στο να κάνουμε παράκαμψη μέσω ενός τούνελ, του λεγόμενου Brunkeberg Tunnel, κάνοντας μας να σκεφτούμε τι έχουν φτιάξει πάλι οι άνθρωποι;
Από τύχη λοιπόν περάσαμε και τη σήραγγα που εγκαινιάστηκε το 1886 από τον βασιλιά Όσκαρ Β':
Βγήκαμε στο δρόμο Birger Jarlsgatan και συνεχίσαμε νότια:
Επισκεπτόμενοι και τη πλατεία Stureplan για την οποία είχαμε και σύσταση για ένα food bar, που ήταν όμως ασφυκτικά γεμάτο:
Έτσι μπήκαμε στο πεζόδρομο Biblioteksgatan με το κόκκινο χαλί και τα πολύ ακριβά καταστήματα, κατευθυνόμενοι ολοταχώς προς τη θάλασσα:
Από τη προηγούμενη είχαμε σκαλώσει να βρεθούμε στο The Royal Dramatic Theatre του 1908:
Έτσι περάσαμε το φανάρι και φτάσαμε κοντύτερα:
Για να δούμε και το περίφημο ζεστό άγαλμα που φιλοξενείται στο περίβολο του , κάτι που προφανώς έχει να κάνει με δίκτυο θερμών υδάτων:
Έχοντας ολοκληρώσει και αυτή μας τη περιέργεια, επιστρέψαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο, βλέποντας και το κακάσχημο Ocean bus. Δε παίζει, μπαίνει στο νερό μου λέει ο Γιώργος, κάτι που δε πίστεψα και δεν επιβεβαίωσα από πουθενά:
Τσεκάραμε και το χάρτη του αρχιπελάγους της Στοκχόλμης, καθώς η πόλη που ναι φτιαγμένη πάνω σε 14 νησιά, ανήκει εν μέρει στη λίμνη Μέλαρεν, η οποία εισρέει στη Βαλτική Θάλασσα:
Παρόλο το κρύο, όσο ακόμα κρατούσε ο ήλιος ήταν ιδανική ώρα για περπάτημα δίπλα στο νερό, κάτι που δεν είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε και μας βγήκε αυθόρμητα:
Ακόμα πιο αυθόρμητα μας βγήκε και η στάση στο bar restaurant glashuset, την ώρα που το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο, που έτρωγε κι έπινε ακατάπαυστα. Ευτυχώς ένα κενό στο μπαρ για λίγες στιγμές χαλάρωσης βρέθηκε χωρίς πολύ κόπο, καθώς ήταν ιδανική ευκαιρία για στάση:
Το σούρουπο που έκανε την εμφάνιση του λίγη ώρα αργότερα όταν και ξαναβγήκαμε στο δρόμο για να συνεχίσουμε το περπάτημα, αποτέλεσε ακόμη καλύτερη αφορμή για βόλτες αλλά και για λήψεις:
Απέναντι μας είχαμε το υπέροχο κτήριο του Nordiska museet όπως και του Vasamuseet, οπότε και θεωρήσαμε επιβεβλημένο να φτάσουμε ως εκεί:
Έτσι επιταχύνοντας λίγο το βήμα μας περάσαμε την πολύ όμορφη γέφυρα Djurgårdsbron
Σταματώντας κάπου στο μέσο της για να πάρω μερικές ακόμα λήψεις προς τη πόλη. Μη μου πείτε ότι το τοπίο δεν είναι μαγευτικό, δε θα σας πιστέψω:
Προχωρήσαμε ως τη πύλη του μουσείου, πεπεισμένοι ότι δε θα μπούμε καθώς πάλι δε προλαβαίναμε, δε πολυθέλαμε κιόλας να σας πω την αλήθεια:
Ορίστε ρε μαλάκα, το βλέπεις το άγαλμα του Κολοκοτρώνη με το χέρι υψωμένο μπροστά στο μουσείο; Ίδιο με κείνο στο Ναύπλιο. Πείστηκες τώρα ότι μας αντιγράφουν και σου λέω την αλήθεια δυο μέρες τώρα;
Βάζοντας τα γέλια για πολλοστή φορά κάναμε τη βόλτα μας και στο πάρκο Lusthusportens που βρίσκεται ακριβώς απέναντι, με θέα το μεγαλύτερο Rosendals Trädgård, που είχα σημειώσει για τη περιοχή του Djurgården στην οποία βρισκόμασταν και δε θα πηγαίναμε. Αυτά είναι τα κακά της επίσκεψης στη Στοκχόλμη το καταχείμωνο:
Το κρύο είχε σφίξει για τα καλά, οπότε η επιστροφή με το τραμ νο7 ήταν αναπόφευκτη, στρυμωγμένοι ανάμεσα σε 75-80χρονους που επέστρεφαν από το περίπατο τους.
Δε φοβούνται και είναι όλοι χωρίς μάσκα, αναρωτηθήκαμε και οι δύο φωναχτά, όσο κατευθυνόμασταν προς το κέντρο…
Βρισκόμασταν σε ένα υπερυψωμένο σημείο της Στοκχόλμης, αίσθηση που είχα αυτομάτως μόλις βγήκα από το μετρό στη περιοχή του Vasastaden στην οποία και βρισκόμασταν . Απέναντι μας στεκόταν ο υπέροχος ναός Gustaf Vasa kyrka
Η εκκλησία ύψους 60 μέτρων σε αναγεννησιακό μπαρόκ στυλ εγκαινιάστηκε το 1906 και είναι χωρητικότητας 1200 ατόμων, κάτι που τι καθιστά αυτομάτως μία από τις μεγαλύτερες της πόλης.
-Ρε φίλε, έχω πάει σε δυο μέρες σε όσες εκκλησίες δεν έχω πάει στη ζωή μου, είπα στο Γιώργο βγάζοντας φωτογραφίες το ναό που θύμιζε πολύ δικό μας ορθόδοξο, με τις εικόνες που συνάντησα βγαίνοντας απλά να ενισχύουν τον ισχυρισμό μου:
Προχωρήσαμε για λίγα μέτρα στην Odengatan,
Κάνοντας δεξιά λίγο μετά προκειμένου να ανεβούμε τα σκαλιά που οδηγούν στο ακόμα υψηλότερο σημείο της περιοχής, το λοφάκι Observatorielunden, μέρος που αν θυμάμαι σωστά το είχα τσεκάρει από την ιστορία του @gelf
Ο χώρος διαθέτει εκτός από πάρκο που -υποθέτω- συγκεντρώνει αρκετό κόσμο όταν έχει καλό καιρό, καφέ μπαρ και αρκετά περιμετρικά σημεία παρατήρησης:
Η θέα από κει παρά το τσουχτερό κρύο λόγω αέρα, ήταν ανεμπόδιστη και για ακόμα μια φορά μαγική:
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και κατεβήκαμε μιας και ήμασταν δίπλα στο πεζόδρομο που βρισκόμασταν το πρωί, αλλά και για καλή μας τύχη στη μπυραρία/pub Queens Head που είχε ανοίξει και σέρβιρε ήδη, πιάνοντας αμέσως χώρο στο φιλόξενο bar της:
Αυτή είναι η πιο ωραία Pub που είδαμε στη πόλη έως τώρα μου ‘πε ο Γιώργος, συμφωνώντας απόλυτα στα λεγόμενα του όσο έβγαζα φωτογραφίες, την ώρα που παραγγέλναμε από μια αρκετά δυνατή τοπική καστανή μπύρα:
Αφού ανανεωθήκαμε ξαναβγήκαμε στη λεωφόρο Kungsgatan για να συνεχίσουμε το πρόγραμμα μας:
Ξάφνου ο δρόμος μας έβγαλε στο να κάνουμε παράκαμψη μέσω ενός τούνελ, του λεγόμενου Brunkeberg Tunnel, κάνοντας μας να σκεφτούμε τι έχουν φτιάξει πάλι οι άνθρωποι;
Από τύχη λοιπόν περάσαμε και τη σήραγγα που εγκαινιάστηκε το 1886 από τον βασιλιά Όσκαρ Β':
Βγήκαμε στο δρόμο Birger Jarlsgatan και συνεχίσαμε νότια:
Επισκεπτόμενοι και τη πλατεία Stureplan για την οποία είχαμε και σύσταση για ένα food bar, που ήταν όμως ασφυκτικά γεμάτο:
Έτσι μπήκαμε στο πεζόδρομο Biblioteksgatan με το κόκκινο χαλί και τα πολύ ακριβά καταστήματα, κατευθυνόμενοι ολοταχώς προς τη θάλασσα:
Από τη προηγούμενη είχαμε σκαλώσει να βρεθούμε στο The Royal Dramatic Theatre του 1908:
Έτσι περάσαμε το φανάρι και φτάσαμε κοντύτερα:
Για να δούμε και το περίφημο ζεστό άγαλμα που φιλοξενείται στο περίβολο του , κάτι που προφανώς έχει να κάνει με δίκτυο θερμών υδάτων:
Έχοντας ολοκληρώσει και αυτή μας τη περιέργεια, επιστρέψαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο, βλέποντας και το κακάσχημο Ocean bus. Δε παίζει, μπαίνει στο νερό μου λέει ο Γιώργος, κάτι που δε πίστεψα και δεν επιβεβαίωσα από πουθενά:
Τσεκάραμε και το χάρτη του αρχιπελάγους της Στοκχόλμης, καθώς η πόλη που ναι φτιαγμένη πάνω σε 14 νησιά, ανήκει εν μέρει στη λίμνη Μέλαρεν, η οποία εισρέει στη Βαλτική Θάλασσα:
Παρόλο το κρύο, όσο ακόμα κρατούσε ο ήλιος ήταν ιδανική ώρα για περπάτημα δίπλα στο νερό, κάτι που δεν είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε και μας βγήκε αυθόρμητα:
Ακόμα πιο αυθόρμητα μας βγήκε και η στάση στο bar restaurant glashuset, την ώρα που το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο, που έτρωγε κι έπινε ακατάπαυστα. Ευτυχώς ένα κενό στο μπαρ για λίγες στιγμές χαλάρωσης βρέθηκε χωρίς πολύ κόπο, καθώς ήταν ιδανική ευκαιρία για στάση:
Το σούρουπο που έκανε την εμφάνιση του λίγη ώρα αργότερα όταν και ξαναβγήκαμε στο δρόμο για να συνεχίσουμε το περπάτημα, αποτέλεσε ακόμη καλύτερη αφορμή για βόλτες αλλά και για λήψεις:
Απέναντι μας είχαμε το υπέροχο κτήριο του Nordiska museet όπως και του Vasamuseet, οπότε και θεωρήσαμε επιβεβλημένο να φτάσουμε ως εκεί:
Έτσι επιταχύνοντας λίγο το βήμα μας περάσαμε την πολύ όμορφη γέφυρα Djurgårdsbron
Σταματώντας κάπου στο μέσο της για να πάρω μερικές ακόμα λήψεις προς τη πόλη. Μη μου πείτε ότι το τοπίο δεν είναι μαγευτικό, δε θα σας πιστέψω:
Προχωρήσαμε ως τη πύλη του μουσείου, πεπεισμένοι ότι δε θα μπούμε καθώς πάλι δε προλαβαίναμε, δε πολυθέλαμε κιόλας να σας πω την αλήθεια:
Ορίστε ρε μαλάκα, το βλέπεις το άγαλμα του Κολοκοτρώνη με το χέρι υψωμένο μπροστά στο μουσείο; Ίδιο με κείνο στο Ναύπλιο. Πείστηκες τώρα ότι μας αντιγράφουν και σου λέω την αλήθεια δυο μέρες τώρα;
Βάζοντας τα γέλια για πολλοστή φορά κάναμε τη βόλτα μας και στο πάρκο Lusthusportens που βρίσκεται ακριβώς απέναντι, με θέα το μεγαλύτερο Rosendals Trädgård, που είχα σημειώσει για τη περιοχή του Djurgården στην οποία βρισκόμασταν και δε θα πηγαίναμε. Αυτά είναι τα κακά της επίσκεψης στη Στοκχόλμη το καταχείμωνο:
Το κρύο είχε σφίξει για τα καλά, οπότε η επιστροφή με το τραμ νο7 ήταν αναπόφευκτη, στρυμωγμένοι ανάμεσα σε 75-80χρονους που επέστρεφαν από το περίπατο τους.
Δε φοβούνται και είναι όλοι χωρίς μάσκα, αναρωτηθήκαμε και οι δύο φωναχτά, όσο κατευθυνόμασταν προς το κέντρο…
