Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.407
- Likes
- 19.805
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαδρίτη πάλι :)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Και τώρα η συνέχεια και το τέλος της ιστορίας μου...
Ξυπνήσαμε αξημέρωτα. Το πρωινό μας θα ήταν ένας καφές και ένα snack από διπλανό μαγαζί, το οποίο θα άνοιγε από τις 6:00 το πρωί.
Στις 6:15 είχαμε βγει στο δρόμο. Καλά, αφού χθες το βράδυ κατά τις 9:30 που γυρίσαμε στο δωμάτιο δεν κυκλοφορούσαν παρά ελάχιστοι, σήμερα στις 6:15 (μια καθημερινή Τρίτη) δεν κυκλοφορούσε ούτε ποντίκι! Δεν κινούνταν τίποτα!
Φωτογραφίσαμε και "χαιρετίσαμε" το υπέροχο δωμάτιό μας...
Και ψάξαμε για το ... πρωινό μας.
Ένα μαγαζάκι στη γωνία δεν είχε ούτε ταμπέλα, ούτε βιτρίνα, ούτε θαμώνες. Επειδή όμως είχε ανοιχτή πόρτα μπήκαμε.
Δώσαμε τα voucher και πήραμε δυο espresso. Για snack ούτε λόγος. Δεν έγινε καμία κίνηση από το αφεντικό. Φεύγοντας όμως αποφάσισα να γυρίσω για να πάρω και κάτι φαγώσιμο. Όταν έκανα κίνηση να πληρώσω, το αφεντικό μου έγνεψε ότι ήταν εντάξει. Ok.
Όπως καταλάβατε το «φαγώσιμο» συμπεριλαμβανόταν στη συμφωνία με τον ξενοδόχο, αλλά το αφεντικό έκανε το κορόιδο.
Διασχίσαμε την piazza Marina...
και φτάσαμε στο αυτοκίνητο.
Είχαμε ένα μικρό άγχος για το αυτοκίνητο. Ευτυχώς το βρήκαμε όπως και όπου το είχαμε αφήσει.
Μέχρι να βγούμε από την πόλη ένα βενζινάδικο βρήκαμε. Είπαμε να “γεμίσουμε” στο επόμενο.
Δεν βρήκαμε ποτέ επόμενο. Σε όλα τα τόσα χιλιόμετρα μέχρι το αεροδρόμιο ήμουν μέσα στο άγχος. Είναι δυνατόν να μην έχει βενζινάδικο; Κι όμως. Το παραδώσαμε τελικά μισοάδειο.
Η θύρα μας ήταν γεμάτο Έλληνες. Οι πρωινές πτήσεις συνήθως δεν έχουν καθυστέρηση.
Παρακολουθήσαμε ένα μικρό “show” με πρωταγωνίστριες δύο Ελληνίδες, που προσπαθούσαν να περάσουν μια υπερμεγέθη βαλίτσα με τη δικαιολογία ότι «αφού πέρασαν στον ερχομό από Ελλάδα...». Συμπρωταγωνιστής ήταν ένας Ιταλός, ο οποίος με αυστηρότητα και περίσσεια θάρρους είπε δυο τρεις φορές: «Σας ξέρω καλά εσάς τους Έλληνες»!!!
Αφού παρακολουθήσαμε το “έργο” τρώγοντας ένα αποχαιρετιστήριο κανόλι πέρασε ευχάριστα η ώρα μέχρι την επιβίβαση.
Το αεροπλάνο ήταν γεμάτο αλλά όχι τόσο ώστε να μην μπορέσω να αλλάξω θέση προκειμένου να καθίσω μαζί με τον άντρα μου (βλέπετε δεν πλήρωσα extra για θέση).
Απόλαυσα την πτήση. Κάθισα παράθυρο και έβγαζα φωτογραφίες με την ησυχία μου.
Οι Σικελικές ακτές και το Ιόνιο πέλαγος από ψηλά… μια όμορφη ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μερικά πρακτικά θέματα:
Στην Ορτυγία και στο Παλέρμο υπάρχει ZTL δηλ. ζώνη περιορισμένης κυκλοφορίας.
Στην Ορτυγία θα πρέπει να δηλώσεις τις πινακίδες στο ξενοδοχείο σου ώστε να μπορέσεις να μπεις μέσα στην πόλη. Θα πάρει άδεια δηλ. το ξενοδοχείο από τις αρχές για λογαριασμό σου. Και πάλι όμως θα πρέπει να προσέχεις το σημείο που θα παρκάρεις. Θα πρέπει να είναι λευκή η διαγράμμιση η οποία είναι και δωρεάν. Οι κίτρινες διαγραμμίσεις είναι για τους μόνιμους κατοίκους.
Σε Ταορμίνα … δεν βρίσκεις να παρκάρεις πουθενά στο δρόμο ούτε δωρεάν ούτε επί πληρωμή. Παρκάρεις μόνο σε οργανωμένο parking. Υπάρχουν δύο δημοτικά parking στα δύο άκρα του ιστορικού κέντρου. Δυσκολευτήκαμε την πρώτη φορά να βγάλουμε εισιτήριο από το αυτόματο μηχάνημα, γιατί δεν υπήρχαν οδηγίες στα Αγγλικά. Τελικά έπρεπε να πληκτρολογήσουμε τον αριθμό της πινακίδας μας και την αριθμημένη θέση που είχαμε καταλάβει.
Στο Παλέρμο πάλι πρέπει να δώσεις αριθμό πινακίδας στον ξενοδόχο για ελεύθερο πέρασμα από την πόλη. Εμείς όμως δεν χρειάστηκε να το κάνουμε, γιατί μπήκαμε και βγήκαμε από την πόλη σε ώρες που δεν ίσχυε το ZTL.
Προσοχή! Κατά την έξοδο από το Παλέρμο έως και το αεροδρόμιο ΔΕΝ συναντήσαμε βενζινάδικο προκειμένου να το γεμίσουμε κατά πως έπρεπε. Αποτέλεσμα να αγχωθούμε και να φάμε και ένα πέναλτι της τάξεως των 30€ από την εταιρεία ενοικιάσεως.
Τα κανόλι του αεροδρομίου ήταν από τα καλύτερα που έφαγα μέσα στο τριήμερο. Είναι επίσης και μια λύση για δωράκι. Πήραμε κάμποσα και σε μιιάμισι ώρα ήταν στην Αθήνα έτοιμα και ολόφρεσκα για κέρασμα. Δοκιμάστε και αυτά με το φυστίκι!
Εντυπώσεις
Ωραίο το ταξίδι στη Σικελία. Πήγα πολύ θετικά προκατειλημμένη. Γύρισα ενθουσιασμένη. Μου άρεσαν ... τα πάντα. Τσεφαλού, Μεσίνα, Savoca, Ταορμίνα, Συρακούσες, Νότο και Παλέρμο.
Θα προσπαθήσω με έναν λίγα λόγια να “χαρακτηρίσω” τα μέρη που επισκέφτηκα.
Τσεφαλού: Ένα μικρό διαμαντάκι. Μικρή, γραφική, παραλιακή πόλη με Σικελικό χρώμα.
Μεσσίνα: Με κράχτη τον Caravaggio, αλλά ακόμα και το μύθο της Σκύλας και της Χάρυβδης θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο τουριστικά.
Savoca: Ένα τυπικό Σικελικό χωριό, που έχει καταφέρει να διατηρήσει την ταυτότητά του μέσα στα χρόνια, παρόλη τη δημοφιλία του εξαιτίας του “The Godfather”.
Ταορμίνα: Τα έχει όλα. Βουνό, θάλασσα, παραλία, θέα και ...”Μυκονιάτικο” αέρα. Υποψιάζομαι όμως ότι το καλοκαίρι θα πρέπει να είναι λίγο κουραστική, όχι μόνο λόγω του τουρισμού, αλλά και λόγω της αμφιθεατρικής κατανομής της.
Συρακούσες δηλ. Ορτυγία. Για μένα μπήκε στο top 3 των πιο αγαπημένων μου ιταλικών πόλεων.
Νότο: Παραμυθένιο, σαν σκηνικό ταινίας.
Παλέρμο: δεν βρίσκεται μακριά από τις φήμες που το κυνηγάνε….
Δεν ξέρω τι εντύπωση θα μου έκανε το Παλέρμο αν ήταν η πρώτη πόλη που θα έβλεπα ερχόμενη στη Σικελία, αλλά τώρα που έχουν προηγηθεί οι άλλες, θα πω ότι μου φάνηκε μουντό και εσωστρεφές.
Που είναι η φωτογένεια της Cefalu, η ανοιχτωσιά των Συρακουσών, τα χρώματα του Νότο;
Τώρα θα πρέπει να κάνω τον απολογισμό μου και να πω τα συμπεράσματά μου για το αν αξίζει τον κόπο να πάει κάποιος το χειμώνα στη Σικελία.
Είναι γνωστά τα μειονεκτήματα του χειμώνα. Είναι μικρή η μέρα, το κρύο αποτρέπει του να βρίσκεσαι πολύ ώρα σε εξωτερικό χώρο και ειδικά σε ένα μέρος που έχει θάλασσα .... είναι κρίμα να βλέπεις τη θάλασσα και να μην μπορείς να τη χαρείς.
Εγώ βρήκα πολλά πλεονεκτήματα στο να κάνεις τουρισμό το χειμώνα στη Σικελία (κάτι που ισχύει κατά τη γνώμη μου γενικά για όλο τον Ευρωπαϊκό νότο).
Είναι οικονομικά, δεν έχει κίνηση ειδικά στους επαρχιακούς δρόμους. Μπορείς να κινηθείς πολύ γρήγορα από τη μια πόλη στην άλλη. Μπορείς να βρεις εύκολα να παρκάρεις. Δεν έχει ουρές στα μουσεία. Μπορείς να παρακολουθήσεις ακόμα και παράσταση στο θέατρο Massimo (εγώ πήγα τη μοναδική εβδομάδα του χρόνου που δεν είχε παραστάσεις
). Πετυχαίνεις σίγουρα την Αίτνα με χιόνια που είναι σίγουρα μια διαφορετική και όμορφη εικόνα.
Το καλοκαίρι δεν έχω πάει, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα μπορούσα να κάνω μπάνια. Την εμπειρία του να κάνω μπάνιο στο Ιόνιο όμως σίγουρα την έχω! Στην Τυρρηνική θάλασσα όμως δεν την έχω. Αν και η πολυκοσμία στη θάλασσα δεν μου αρέσει καθόλου. Ζηλεύω όμως πολύ τα street food, που δεν συνάντησα και που το καλοκαίρι τα βλέπεις και τα μυρίζεις παντού.
Αυτό όμως που σίγουρα θα επιδιώξω όταν θα έρθω κάποια στιγμή καλοκαίρι είναι το να παρακολουθήσω μια παράσταση σε ένα αρχαιοελληνικό θέατρο, να δω τον Caravaggio που έχασα και βέβαια να κάνω tour στη Δυτική πλευρά του νησιού.
Τέλος ιστορίας.
Μα 'μαστε καλά και να ταξιδεύουμε!
Ξυπνήσαμε αξημέρωτα. Το πρωινό μας θα ήταν ένας καφές και ένα snack από διπλανό μαγαζί, το οποίο θα άνοιγε από τις 6:00 το πρωί.
Στις 6:15 είχαμε βγει στο δρόμο. Καλά, αφού χθες το βράδυ κατά τις 9:30 που γυρίσαμε στο δωμάτιο δεν κυκλοφορούσαν παρά ελάχιστοι, σήμερα στις 6:15 (μια καθημερινή Τρίτη) δεν κυκλοφορούσε ούτε ποντίκι! Δεν κινούνταν τίποτα!
Φωτογραφίσαμε και "χαιρετίσαμε" το υπέροχο δωμάτιό μας...
Και ψάξαμε για το ... πρωινό μας.
Ένα μαγαζάκι στη γωνία δεν είχε ούτε ταμπέλα, ούτε βιτρίνα, ούτε θαμώνες. Επειδή όμως είχε ανοιχτή πόρτα μπήκαμε.
Δώσαμε τα voucher και πήραμε δυο espresso. Για snack ούτε λόγος. Δεν έγινε καμία κίνηση από το αφεντικό. Φεύγοντας όμως αποφάσισα να γυρίσω για να πάρω και κάτι φαγώσιμο. Όταν έκανα κίνηση να πληρώσω, το αφεντικό μου έγνεψε ότι ήταν εντάξει. Ok.
Όπως καταλάβατε το «φαγώσιμο» συμπεριλαμβανόταν στη συμφωνία με τον ξενοδόχο, αλλά το αφεντικό έκανε το κορόιδο.
Διασχίσαμε την piazza Marina...
και φτάσαμε στο αυτοκίνητο.
Είχαμε ένα μικρό άγχος για το αυτοκίνητο. Ευτυχώς το βρήκαμε όπως και όπου το είχαμε αφήσει.
Μέχρι να βγούμε από την πόλη ένα βενζινάδικο βρήκαμε. Είπαμε να “γεμίσουμε” στο επόμενο.
Δεν βρήκαμε ποτέ επόμενο. Σε όλα τα τόσα χιλιόμετρα μέχρι το αεροδρόμιο ήμουν μέσα στο άγχος. Είναι δυνατόν να μην έχει βενζινάδικο; Κι όμως. Το παραδώσαμε τελικά μισοάδειο.
Η θύρα μας ήταν γεμάτο Έλληνες. Οι πρωινές πτήσεις συνήθως δεν έχουν καθυστέρηση.
Παρακολουθήσαμε ένα μικρό “show” με πρωταγωνίστριες δύο Ελληνίδες, που προσπαθούσαν να περάσουν μια υπερμεγέθη βαλίτσα με τη δικαιολογία ότι «αφού πέρασαν στον ερχομό από Ελλάδα...». Συμπρωταγωνιστής ήταν ένας Ιταλός, ο οποίος με αυστηρότητα και περίσσεια θάρρους είπε δυο τρεις φορές: «Σας ξέρω καλά εσάς τους Έλληνες»!!!
Αφού παρακολουθήσαμε το “έργο” τρώγοντας ένα αποχαιρετιστήριο κανόλι πέρασε ευχάριστα η ώρα μέχρι την επιβίβαση.
Το αεροπλάνο ήταν γεμάτο αλλά όχι τόσο ώστε να μην μπορέσω να αλλάξω θέση προκειμένου να καθίσω μαζί με τον άντρα μου (βλέπετε δεν πλήρωσα extra για θέση
).Απόλαυσα την πτήση. Κάθισα παράθυρο και έβγαζα φωτογραφίες με την ησυχία μου.
Οι Σικελικές ακτές και το Ιόνιο πέλαγος από ψηλά… μια όμορφη ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μερικά πρακτικά θέματα:
Στην Ορτυγία και στο Παλέρμο υπάρχει ZTL δηλ. ζώνη περιορισμένης κυκλοφορίας.
Στην Ορτυγία θα πρέπει να δηλώσεις τις πινακίδες στο ξενοδοχείο σου ώστε να μπορέσεις να μπεις μέσα στην πόλη. Θα πάρει άδεια δηλ. το ξενοδοχείο από τις αρχές για λογαριασμό σου. Και πάλι όμως θα πρέπει να προσέχεις το σημείο που θα παρκάρεις. Θα πρέπει να είναι λευκή η διαγράμμιση η οποία είναι και δωρεάν. Οι κίτρινες διαγραμμίσεις είναι για τους μόνιμους κατοίκους.
Σε Ταορμίνα … δεν βρίσκεις να παρκάρεις πουθενά στο δρόμο ούτε δωρεάν ούτε επί πληρωμή. Παρκάρεις μόνο σε οργανωμένο parking. Υπάρχουν δύο δημοτικά parking στα δύο άκρα του ιστορικού κέντρου. Δυσκολευτήκαμε την πρώτη φορά να βγάλουμε εισιτήριο από το αυτόματο μηχάνημα, γιατί δεν υπήρχαν οδηγίες στα Αγγλικά. Τελικά έπρεπε να πληκτρολογήσουμε τον αριθμό της πινακίδας μας και την αριθμημένη θέση που είχαμε καταλάβει.
Στο Παλέρμο πάλι πρέπει να δώσεις αριθμό πινακίδας στον ξενοδόχο για ελεύθερο πέρασμα από την πόλη. Εμείς όμως δεν χρειάστηκε να το κάνουμε, γιατί μπήκαμε και βγήκαμε από την πόλη σε ώρες που δεν ίσχυε το ZTL.
Προσοχή! Κατά την έξοδο από το Παλέρμο έως και το αεροδρόμιο ΔΕΝ συναντήσαμε βενζινάδικο προκειμένου να το γεμίσουμε κατά πως έπρεπε. Αποτέλεσμα να αγχωθούμε και να φάμε και ένα πέναλτι της τάξεως των 30€ από την εταιρεία ενοικιάσεως.
Τα κανόλι του αεροδρομίου ήταν από τα καλύτερα που έφαγα μέσα στο τριήμερο. Είναι επίσης και μια λύση για δωράκι. Πήραμε κάμποσα και σε μιιάμισι ώρα ήταν στην Αθήνα έτοιμα και ολόφρεσκα για κέρασμα. Δοκιμάστε και αυτά με το φυστίκι!
Εντυπώσεις
Ωραίο το ταξίδι στη Σικελία. Πήγα πολύ θετικά προκατειλημμένη. Γύρισα ενθουσιασμένη. Μου άρεσαν ... τα πάντα. Τσεφαλού, Μεσίνα, Savoca, Ταορμίνα, Συρακούσες, Νότο και Παλέρμο.
Θα προσπαθήσω με έναν λίγα λόγια να “χαρακτηρίσω” τα μέρη που επισκέφτηκα.
Τσεφαλού: Ένα μικρό διαμαντάκι. Μικρή, γραφική, παραλιακή πόλη με Σικελικό χρώμα.
Μεσσίνα: Με κράχτη τον Caravaggio, αλλά ακόμα και το μύθο της Σκύλας και της Χάρυβδης θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο τουριστικά.
Savoca: Ένα τυπικό Σικελικό χωριό, που έχει καταφέρει να διατηρήσει την ταυτότητά του μέσα στα χρόνια, παρόλη τη δημοφιλία του εξαιτίας του “The Godfather”.
Ταορμίνα: Τα έχει όλα. Βουνό, θάλασσα, παραλία, θέα και ...”Μυκονιάτικο” αέρα. Υποψιάζομαι όμως ότι το καλοκαίρι θα πρέπει να είναι λίγο κουραστική, όχι μόνο λόγω του τουρισμού, αλλά και λόγω της αμφιθεατρικής κατανομής της.
Συρακούσες δηλ. Ορτυγία. Για μένα μπήκε στο top 3 των πιο αγαπημένων μου ιταλικών πόλεων.
Νότο: Παραμυθένιο, σαν σκηνικό ταινίας.
Παλέρμο: δεν βρίσκεται μακριά από τις φήμες που το κυνηγάνε….
Δεν ξέρω τι εντύπωση θα μου έκανε το Παλέρμο αν ήταν η πρώτη πόλη που θα έβλεπα ερχόμενη στη Σικελία, αλλά τώρα που έχουν προηγηθεί οι άλλες, θα πω ότι μου φάνηκε μουντό και εσωστρεφές.
Που είναι η φωτογένεια της Cefalu, η ανοιχτωσιά των Συρακουσών, τα χρώματα του Νότο;
Τώρα θα πρέπει να κάνω τον απολογισμό μου και να πω τα συμπεράσματά μου για το αν αξίζει τον κόπο να πάει κάποιος το χειμώνα στη Σικελία.
Είναι γνωστά τα μειονεκτήματα του χειμώνα. Είναι μικρή η μέρα, το κρύο αποτρέπει του να βρίσκεσαι πολύ ώρα σε εξωτερικό χώρο και ειδικά σε ένα μέρος που έχει θάλασσα .... είναι κρίμα να βλέπεις τη θάλασσα και να μην μπορείς να τη χαρείς.
Εγώ βρήκα πολλά πλεονεκτήματα στο να κάνεις τουρισμό το χειμώνα στη Σικελία (κάτι που ισχύει κατά τη γνώμη μου γενικά για όλο τον Ευρωπαϊκό νότο).
Είναι οικονομικά, δεν έχει κίνηση ειδικά στους επαρχιακούς δρόμους. Μπορείς να κινηθείς πολύ γρήγορα από τη μια πόλη στην άλλη. Μπορείς να βρεις εύκολα να παρκάρεις. Δεν έχει ουρές στα μουσεία. Μπορείς να παρακολουθήσεις ακόμα και παράσταση στο θέατρο Massimo (εγώ πήγα τη μοναδική εβδομάδα του χρόνου που δεν είχε παραστάσεις
). Πετυχαίνεις σίγουρα την Αίτνα με χιόνια που είναι σίγουρα μια διαφορετική και όμορφη εικόνα.Το καλοκαίρι δεν έχω πάει, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα μπορούσα να κάνω μπάνια. Την εμπειρία του να κάνω μπάνιο στο Ιόνιο όμως σίγουρα την έχω!
Στην Τυρρηνική θάλασσα όμως δεν την έχω. Αν και η πολυκοσμία στη θάλασσα δεν μου αρέσει καθόλου. Ζηλεύω όμως πολύ τα street food, που δεν συνάντησα και που το καλοκαίρι τα βλέπεις και τα μυρίζεις παντού.Αυτό όμως που σίγουρα θα επιδιώξω όταν θα έρθω κάποια στιγμή καλοκαίρι είναι το να παρακολουθήσω μια παράσταση σε ένα αρχαιοελληνικό θέατρο, να δω τον Caravaggio που έχασα και βέβαια να κάνω tour στη Δυτική πλευρά του νησιού.
Τέλος ιστορίας.
Μα 'μαστε καλά και να ταξιδεύουμε!
Last edited:
